Τι πρεπει να προσεχουμε απο τις διαφορες ...σχολες

[Ramoglou]

Θεωρώ πως και σήμερα υπάρχουν «οργανισμοί» οι οποίοι ακολουθώντας κάποιο τυπικό κάνουν μυήσεις.
Κατέθεσα γενικά το τι είναι «μύηση» για μένα και με συμπλήρωσαν αρκετά καλά θα έλεγα οι αγαπητοί μου Gothic και Ding an Sich .

Τώρα, αν μιλήσουμε για μυητικά δρώμενα ανάλογα αυτών της Αιγύπτου ή των Ελευσινίων μυστηρίων, πάμε σε κάτι ποιο ειδικό και το μόνο που θα έλεγα εδώ, είναι ότι ίσως να υπάρχουν σε μια μεταλλαγμένη μορφή τους, ίσως να εμπεριέχονται μέσα σε κάποια άλλα τελετουργικά, ίσως και να μην υπάρχουν καθόλου.
Μια έρευνα μας δίνει μια εικόνα του τι υπάρχει και τι όχι.
Όμως ξαναλέω την θέση μου, το μυητικό δρώμενο, είναι μια καθαρά βιωματική εμπειρία εντελώς προσωπική.

Για το παράδειγμα της Χριστιανικής βάπτισης θα αναφέρω πως είπα « Παράδειγμα μύησης με τελετουργικό είναι και η Βάπτιση στη Χριστιανική θρησκεία.»

Η λέξη «παράδειγμα» προσδιορίζει και την έννοια του αναφερόμενου.
Ο βαπτιζόμενος – μυούμενος μέσα από το βίο του θα διδαχθεί και θα ενστερνιστεί την όλη διαδικασία της προσαρμογής μέσα στην Χριστιανική κοινότητα. Ας μη ξεχνάμε ότι δε βαπτίζονταν πάντα σε τόσο μικρή ηλικία όπως σήμερα. Ίσως να μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε «παρακμιακό» το σημερινό φαινόμενο. Όμως αυτό αποτελεί ένα μυητικό φαινόμενο έστω και «ελαφριάς» μορφής.

[Elissaios]

Αγαπητέ Ramoglou, το τελευταίο σου post τα λέει όλα.

Για "λόγους εγκυκλοπαιδικούς" (και για το φίλο μας το Mordred) να σημειώσω ότι οι μυήσεις που γίνονται σήμερα δεν έχουν την πολυπλοκότητα των αρχαίων. (Για τις αρχαίες όχι πως ξέρουμε και πολλά, αλλά εικάζουμε.) Σήμερα ο χαρακτήρας είναι περισσότερο συμβολικός.

Όμως, όπως γράφει ο φίλτατος Ramoglou, η μύηση δεν είναι τόσο το δρώμενο όσο η βίωση.

Και αυτή είναι αναντικατάστατη. Το γράφω γιατί έχουμε φθάσει και σε μυήσεις... δι' αλληλογραφίας.

[MORDRED]

ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΥΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ? Κι εγώ που είμαι?
Αυτά που λές περί αλληλογραφίας και με καθόλου ευκαταφρονητο ποσό πληρωμης είναι απαράδεκτα. Είχα ακούσει παλιά για μια οργάνωση που κοστολογούσε τη μύηση 1.000.000 δρχ. και γινόταν και σε πλοίο.

Λέτε να είχε κουβαλήσει την αρχαία σοφία???

Πάντως αν είναι να μυηθώ και έχω το δικαίωμα να επιλέξω θα επιλέξω την αδυναμία μου την Ζadok την ιέρια. Μπορώ?

[Ding an Sich]

Φίλε Ράμογλου, το παράδειγμα που έφερες, όσον αφορά το Χριστιανικό Βάπτισμα ως ένα είδος Μύησης, είναι - κατά την γνώμη μου - άψογο.

Σε σημείο μάλιστα που έρχομαι να το ενισχύσω ίσως περισσότερο από εσένα που το ανέφερες

Το βάπτισμα κατά την νηπιακή ηλικία, είναι ένα βάπτισμα 'εν ύδατι'. Βάπτισμα σε ύδωρ, όπου το νερό συμβολίζει το πέρασμα από έναν κόσμο σε έναν άλλο. Η εισδοχή ενός όντος στην Γήινη Ζωή.

Συμβολικά, άψογο...ή μάλλον, εμένα μου κάνει! Χριστιανικό? Θα λεγα αρχετυπικό...θυμηθείται τα βαπτίσματα σε ποταμούς από αρχαιοτάτων χρόνων. Η μήπως να φέρω ως παράδειγμα το Βάπτισμα σε Ύδωρ του Αχιλλέα?

Το έχω αναφέρει και σε άλλο θέμα. Μπορεί ένα βρέφος να μην έχει συνείδηση, αλλά θεωρώ το νηπιακό βάπτισμα απαραίτητο, άσχετα με το ποιά θρησκεία ακολουθούν οι γονείς του παιδιού.

Δεύτερος σημαντικός σταθμός στη ζωή ενός ανθρώπου, η Ενηλικίωση. Σε αυτή την φάση, ο ενήλικος ως σκεπτόμενος, με πιό ευρεία συνείδηση και με σχετική πλέον ανεξαρτησία, μπορεί να επιλέξει ο ίδιος τον τρόπο της επόμενης βαθμίδας της Μύησής του. Επιλέγοντας οικιοθελώς και συνειδητά, πλέον, την εισδοχή του σε έναν Θρησκευτικό ή Μυητικό Οργανισμό, στην Ουσία δηλώνει συνειδητά την συμμετοχή του σε αυτόν τον Κόσμο μέσα στα πλαίσια της Αδελφοσύνης (Χριστιανικα ή μη, η Αδελφοσύνη αφορά όλους τους Υγιείς Οργανισμούς).

Θα λέγαμε, λοιπόν, ότι από το βάπτισμα εν Ύδατι περνάει, πλέον, σε ένα βάπτισμα εν Πυρί. Από την στιγμή που διαλέγει οικιοθελώς αυτό το Βάπτισμα και την Μυητική Οδό, δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι επέλεξαν άλλοι γι αυτόν/αυτήν. Έτσι, το ονομάζω ως ένα βάπτισμα πυρός, θέλοντας να επισημάνω το πύρινο στοιχείο που μπορεί είτε να σε θερμάνει, είτε να σε κάψει εάν δεν το χειριστείς ορθά και συνετά, αλλά και ως νύξη στον πυρήνα που αποτελεί σύμβολο συνοχής (συνοχής της προσωπικότητας ή συνοχής μεταξύ προσωπικοτήτων...άτομο + μέλος μιας κοινωνίας).

Τρίτος σταθμός της Ζωής ενός ανθρώπου, ο Θάνατος. Όπου κατά την γνώμη μου δέχεται ένα βάπτισμα του Αέρα, συμβολίζοντας την αποχώρησή του απ' το κατώτερο στο Ανώτερο, από την Γη στους Ουρανούς, αν θέλετε. Αλήθεια, έχετε παρατηρήσει όταν κατά την γέννα ένα βρέφος βγαίνει ετοιμοθάνατο, είτε ο Ιατρός, είτε ο πατέρας το βαπτίζουν στον αέρα?

Άρα Γένηση-Ενηλικίωση-Θάνατος, βάπτισμα σε Ύδωρ-Πυρ-Αέρα...πόσο σχετικά είναι μεταξύ τους?

Τελικά, μήπως αντί να καταδικάζουμε τα βαπτίσματα που θεωρούμε ότι μας 'επέβαλαν', μήπως θα έπρεπε να δίναμε περισσότερη σημασία στην ουσία τους.

Ακόμη και η Εκκλησία που θεωρούμε ότι μας 'επιβάλεται', μήπως μέσω της Τέλεσης των Μυστηρίων της Βάπτισης, του Γάμου και της Κηδείας, τελικά καταφέρνει (είτε το συνειδητοποιούμε, είτε όχι) να μας καθοδηγήσει με τρόπο αδιαμφισβήτητα Μυητικό?

Αν κάποιος θεωρεί ότι είναι ενήλικας και ενσυνείδητος μπορεί να επιλέξει οικιοθελώς τον Μυητικό του Χώρο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι Μυήσεις μιας Επίσημης Θρησκείας ή Εκκλησίας είναι λάθος και στερούνται συμβολισμού και ουσίας.

Υ.Γ. Για όσους αναλογίζονται τί έκανα το στοιχείο της Γης (γιατί μίλησα για Ύδωρ-Πυρ-Αηρ), η Μύηση σε αυτό θεωρείται δεδομένη από την στιγμή που ζεις επί της Γης και δεν χρειάζεται να τελέσεις κάποιο μυστήριο για να το συνειδητοποιήσεις και να το αποσυμβολίσεις...είναι εμφανέστατο, είναι γύρω μας και δεν το 'γλιτώνουμε'

[Elissaios]

Αγαπητέ Mordred, οι μυήσεις παραμένουν μια σημερινή πραγματικότητα. Όταν μάλιστα δεν αποτελούν business, ακόμα καλύτερα!

Αγαπητέ Ding an Sich, μιας και μιλάω για το σήμερα, πολύ καλά αυτά στα οποία αναφέρεσαι. Ας δούμε και την ετυμολογική σχέση των λέξεων «μύηση» και «μυστήριο». Για το «μυστήριο» βρήκα στο λεξικό και μια καλή ερμηνεία, γράφει «ιερή τελετή με την οποία μεταδίδεται μυστηριακά η θεία χάρη».

Μην πάμε μακριά, η λειτουργία στους χριστιανικούς (και όχι μόνο, υποθέτω) ναούς είναι μια μυητική τελετουργία- άσχετα αν τη βλέπουμε σαν μια ρουτίνα και δεν γνωρίζουμε τα μυστικιστικά της νοήματα.

[Ding an Sich]

Δεν θα διαφωνήσω καθόλου με τα λεγόμενά σου, φίλε μου Ελισσαίε! Αντιθέτως θα προσπαθήσω να σε συμπληρώσω λέγοντας ότι:

Μέσω των μυστηρίων υπάρχει αδιαμφισβήτητα μεταβίβαση της Θείας Χάριτος, αλλά όσο δεν την 'αξιοποιούμε' παραμένει 'αδρανής' και 'ανεκμετάλλευτη'.

Είναι πραγματικά δώρον άδωρον το να εισέρχεσαι σε έναν Ναό και να μην έχεις καν την συνείδηση της Συμμετοχής σε ένα Μυστήριο! Συνείδηση σημαίνει γνωρίζω τον λόγο που γίνεται κάτι και είμαι εστιασμένος σε αυτόν (στον Λόγο), οι πράξεις μου είναι συνειδητές και όχι μηχανικές και πάνω απ' όλα βιώνω χωρίς να χάνομαι σε ασυνάρτητες σκέψεις.

[Ladyhawk]

Η λέξη μύηση στα ελληνικά έχει σχέση με το ρήμα «μύω», που σημαίνει κλείνω, συγκλείω τους οφθαλμούς ή τα χείλη.

Ο αποσυμβολισμός αυτός αντικατοπτρίζει την γέννηση του νεομύητου σε έναν άλλο κόσμο, τον κόσμο των μυημένων.

Στα λατινικά η λέξη μύηση συσχετίζεται με το ρήμα initiare, που σημαίνει «αρχίζω, εισέρχομαι». Αρχίζω την πορεία, εισέρχομαι σε έναν άλλο μη ορατό κόσμο, αυτόν που ο καθένας θα πρέπει να περπατήσει προκειμένου να ανέλθει.

Είναι μία αλληγορική τελετουργική διαδικασία με πολλά κρυμμένα μηνύματα τα οποία εκείνη την στιγμή δεν είναι και πολύ ορατά από τον μυούμενο.

Αυτά τα μηνύματα έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη ύπαρξη, το ανθρώπινο δυναμικό και συντελούν στην ανελικτική του πορεία. Η ανακάλυψη της ψυχής και η ανύψωση της συνείδησης στο μη ορατό κόσμο.

Η πραγματική μύηση λαμβάνει χώρα μέσα στην καθημερινή ζωή του καθενός. Είναι μία βιωματική διαδικασία. Είναι μια τελετή περάσματος, που μιμείται τις δοκιμασίες που σημαδεύουν την πορεία της ανθρώπινης ύπαρξης, εκτελώντας τις εκ των προτέρων. Είναι μία διαδικασία προορισμένη να πραγματοποιήσει ψυχολογικά το πέρασμα από μία θεωρούμενη κατώτερη κατάσταση ύπαρξης σε μία κατάσταση ανώτερη.

Κάθε Μύηση περιλαμβάνει το σχέδιο «ζωή, θάνατος, αναγέννηση».
Κάθε μύηση σημαίνει «θάνατο» της παλιάς προσωπικότητας και υιοθέτηση μιας καινούριας, πιο αρμονικής. Γι' αυτό ο Πλάτων έλεγε: «Ο θάνατος είναι μύηση».

Η Μύηση είναι λοιπόν μια γνώση μη αναστρέψιμη.

Είναι ο δρόμος για το «γνώθις σαυτόν». Μία πολύ μεγάλη κατάκτηση και δύσκολα επιτεύξιμη.

Είναι η γνώση μέσα από την βιωματική πορεία η κατανόηση αποδοχή και εξέλιξη του ίδιου μας του εαυτού και κατ΄ επέκταση το πλησίασμα Αυτού που είναι σκοπός ζωής.

[Zadok the priestess]

Πάντως αν είναι να μυηθώ και έχω το δικαίωμα να επιλέξω θα επιλέξω την αδυναμία μου την Ζadok την ιέρια. Μπορώ?

Φίλοι μου, παρακολουθώ αυτή τη συζήτηση με ενδιαφέρον και αποφεύγω να τοποθετηθώ περιμένοντας να ξεδιπλωθούν προβληματισμοί και οπτικές ποικίλες, όσες και οι αμέτρητες μυήσεις που μπορεί να λάβει μία ψυχή...

Όμως, έχω την αίσθηση ότι αρχίσαμε να γινόμαστε τετριμμένοι.

Αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε αυτή την ακατανόητη, ξύλινη γλώσσα που κάποιοι ...μας επέβαλαν (αφού είχαν και τα γένια και τα χτένια για πολλούς αιώνες) και που, αφού οι ίδιοι φρόντισαν να κλειδώσουν την γνώση και να πετάξουν το κλειδί, τώρα παριστάνουν τους θεματοφύλακες...

Ας αναπτύξουμε λίγο κριτική σκέψη...

Για το «μυστήριο» βρήκα στο λεξικό και μια καλή ερμηνεία, γράφει «ιερή τελετή με την οποία μεταδίδεται μυστηριακά η θεία χάρη».

Μάλιστααα, φίλε Elissaios.
Έτσι λέει το λεξικό και σ' ευχαριστούμε που μας το παραθέτεις, ώστε να αναπτύξουμε την σκέψη μας.
Εξηγεί, μήπως, το λεξικό τί είναι η "θεία χάρη" και γιατί μεταδίδεται
Κι αν μεταδίδεται, τί σημαίνει "μυστηριακά" και γιατί ο άνθρωπος χρειάζεται να του μεταδοθεί αυτή η "θεία χάρη"

Αναρωτιέμαι δηλ. πώς είναι δυνατόν να ερμηνεύουμε μία λέξη χρησιμοποιώντας ένα παράγωγό της
Εν προκειμένω αναφέρομαι στις λέξεις "μυστήριο" - "μυστηριακά".

Αλήθεια, γνωρίζουμε ότι τα περίφημα Αρχαία Μυστήρια δεν ήταν τίποτε άλλο παρά τα Πανεπιστήμια της εποχής, όπου μεταδιδόταν ΓΝΩΣΗ

Η φιλτάτη Ladyhawk μας έκανε μία πολύ ωραία ετυμολογική ανάλυση και πρώτη προσέγγιση σχετικά με τη μύηση.

Θα πάω τώρα λίγο πιο πίσω στις εδώ τοποθετήσεις, αν μου επιτρέπετε.

Αγαπητέ φίλε Ding an Sich,

αναφέρεσαι στη "διαδοχή".

Τί εννοείς με αυτή την έκφραση

Αν έχω καταλάβει καλά, πιστεύεις ότι μπορεί κάποιος να μας διαβεβαιώσει ότι έχει τη διαδοχή και το κυριότερο, ΑΝ ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΕΙ, ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΕΘΑ ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ

Πόσοι, άραγε, χώροι του εσωτερισμού δεν ξεκίνησαν από κάποιον ο οποίος ισχυριζόταν ότι κατείχε εντολή άνωθεν (ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΡΑΓΕ ΑΥΤΟ ΤΟ "ΑΝΩΘΕΝ"; ) και άλλοι έσβησαν άδοξα, ενώ άλλοι συνεχίζουν μία πορεία αρκετών χρόνων, που σχεδόν δεν επιτρέπει αμφισβητήσεις

Έχουν όριο άραγε, αυτές οι "εντολές"

Χωρίς "εντολή" δε γίνεται τίποτε

Έχω κι άλλες πολλές ερωτήσεις, αλλά λέω να μη σας κουράσω άλλο.

Ο φίλτατος Gothic βάλθηκε να μας πετάξει στα βαθιά.
Ευτυχώς, θεωρώ ότι άπαντες γνωρίζουμε κολύμπι.

[Gothic]

Ωραία !

Εξηγεί, μήπως, το λεξικό τί είναι η "θεία χάρη" και γιατί μεταδίδεται
Κι αν μεταδίδεται, τί σημαίνει "μυστηριακά" και γιατί ο άνθρωπος χρειάζεται να του μεταδοθεί αυτή η "θεία χάρη"... αναφέρεσαι στη "διαδοχή".

Τί εννοείς με αυτή την έκφραση

Αν έχω καταλάβει καλά, πιστεύεις ότι μπορεί κάποιος να μας διαβεβαιώσει ότι έχει τη διαδοχή και το κυριότερο, ΑΝ ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΕΙ, ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΕΘΑ ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ

Πόσοι, άραγε, χώροι του εσωτερισμού δεν ξεκίνησαν από κάποιον ο οποίος ισχυριζόταν ότι κατείχε εντολή άνωθεν (ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΡΑΓΕ ΑΥΤΟ ΤΟ "ΑΝΩΘΕΝ"; ) και άλλοι έσβησαν άδοξα, ενώ άλλοι συνεχίζουν μία πορεία αρκετών χρόνων, που σχεδόν δεν επιτρέπει αμφισβητήσεις

Έχουν όριο άραγε, αυτές οι "εντολές"

Χωρίς "εντολή" δε γίνεται τίποτε...

Αμ γι αυτό εγώ το ονόμασα "κάτι άλλο"

Βλακωδώς το λεξικό κατ' εμέ το ονμάζει "θεία χάρις" μιας και αυτός είναι όρος χριστιανικός.

Για μένα είναι αυτό που μεταδίδεται με τη μύηση.
Το βίωμα.

Είναι αυτό, που αν "μυήθηκες", γνωρίζεις τι είναι. (Λέγοντας μυήθηκες εννοώ πραγματικά-βιωματικά)

Είναι αυτό, που αν δεν έχεις "μυηθεί", δεν θα μπορέσεις ποτέ να κατανοήσεις τι είναι.

Είναι αυτό, που αν δεν έχεις "μυηθεί", δεν θα μπορέσω ποτέ να σου μεταδώσω διότι δεν γίνεται.


Όλα τα τάγματα ή σχολές ΔΕΝ απαιτούν διαδοχή.
Αν όμως απαιτούν ΠΡΕΠΕΙ να είναι σε θέση να την αποδείξουν ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.
Αν την απαιτούν και δεν υπάρχει, τότε ΝΑΙ κατ' εμέ δεν γίνεται τίποτε. Δεν μπορούν να σου μεταδόσουν αυτό που θα έπρεπε να σου μεταδόσουν.
Όλα αυτά βέβαια που λέω έχουν σημασία για όσους τα δέχονται.
Επίσης να πω ότι χρησιμοποιώ το πρώτο και το δεύτερο πρόσωπο σε αυτά που λέω προς χάριν έκφρασης και όχι ότι αναφέρομαι μόνον σε εμένα και την αγαπητή Zadok the priestess


Αγαπητή Zadok the priestess, εγώ προσωπικά δεν πιστεύω ότι πετάχτηκε κανένα κλειδί

Α ! Ναι !
Ένα τελευταίο

Αλήθεια, γνωρίζουμε ότι τα περίφημα Αρχαία Μυστήρια δεν ήταν τίποτε άλλο παρά τα Πανεπιστήμια της εποχής, όπου μεταδιδόταν ΓΝΩΣΗ

Όχι !
Μιας και ελλάχιστα εώς τίποτε γνωρίζουμε γι αυτά.

[Zadok the priestess]

Ωραία !

Το 'ξερα ότι θα σ' αρέσει.

Αγαπητή Zadok the priestess, εγώ προσωπικά δεν πιστεύω ότι πετάχτηκε κανένα κλειδί

Επειδή πετάχτηκε (κατά την άποψή μου), δε σημαίνει ότι χάθηκε ή εξαφανίστηκε κιόλας.

Όχι !
Μιας και ελλάχιστα εώς τίποτε γνωρίζουμε γι αυτά.

"Ελάχιστα" ναι, "έως τίποτε" δε θα το έλεγα.

Πάντως, αυτά τα ελάχιστα, θεωρώ ότι κάτι τέτοιο δεικνύουν.

Εξάλλου, θα πρέπει να προβληματιστούμε (ενδεχομένως) για το τί σήμαινε τότε "γνώση" και πώς την αντιλαμβανόμαστε σήμερα...

Επίσης, θα ήθελα να θέσω και ένα άλλο ζήτημα, το οποίο και σε άλλα θέματα μας έχει προβληματίσει και έχουμε πει ότι θα το αναπτύξουμε.
Ίσως είναι μία καλή ευκαιρία.

Η σύγχρονος δυτικός (κυρίως) εσωτερισμός βασίζεται σε δύο "μυητικούς" δρόμους.
Στο μυστικισμό και τον αποκρυφισμό.

Οι περισσότερες σχολές ανήκουν είτε στον ένα, είτε στον άλλο, αν και οι περισσότεροι άνθρωποι συνήθως εκφράζονται πνευματικά ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ.

Αυτή την περίοδο, μεταφράζω κάποια σχετικά άρθρα της Dion Fortune, τα οποία δίνουν πολύ σημαντικά στοιχεία πάνω στον εσωτερικό προσανατολισμό του ανθρώπου με το χαρακτηριστικό γλαφυρό τρόπο της συγγραφέως.
Σύντομα θα φιλοξενηθούν στην κεντρική μας σελίδα.

Έως τότε, εμείς συνεχίζουμε την κουβέντα μας...

Φίλτατέ μου Gothic, στα υπόλοιπα ξέρεις ότι συμφωνώ κι έτσι, δεν επεκτείνομαι.

[Ding an Sich]

Με συγχωρείς αγαπητή Zadok, αλλά θα θελα να μου εξηγήσεις το παρακάτω:

Όμως, έχω την αίσθηση ότι αρχίσαμε να γινόμαστε τετριμμένοι.

Αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε αυτή την ακατανόητη, ξύλινη γλώσσα που κάποιοι ...μας επέβαλαν (αφού είχαν και τα γένια και τα χτένια για πολλούς αιώνες) και που, αφού οι ίδιοι φρόντισαν να κλειδώσουν την γνώση και να πετάξουν το κλειδί, τώρα παριστάνουν τους θεματοφύλακες

Δηλαδή είναι δεδομένο ότι οι απαντήσεις που δόθηκαν στα προηγούμενα post απαρτίζονται από λέξεις ξύλινες...δεν υπάρχουν λέξεις ξύλινες, εγώ το εκλαμβάνω ως Άνθρωποι ξύλινοι...όπως χυδαίες λέξεις=χυδαίοι άνθρωποι.

Άνθρωποι ασυνείδητοι, οι οποίοι δεν κατάφεραν να αναπτύξουν ιδίες σκέψεις και στοχασμούς, αλλά αναμασάνε λόγια που τους υπέβαλαν...κάτι σε πλύση εγκεφάλου καταλαβαίνω...κάποιοι απατεωνίσκοι δήθεν διδάσκαλοι και σαν τυφλό ποίμνιο ακολουθούν τους μονόφθαλμους ψευδο-κλειδοκράτωρες!!!

Αλήθεια, γνωρίζουμε ότι τα περίφημα Αρχαία Μυστήρια δεν ήταν τίποτε άλλο παρά τα Πανεπιστήμια της εποχής, όπου μεταδιδόταν ΓΝΩΣΗ

Φυσικά και εγώ μπορώ να πώ α) Ποιά Αλήθεια...την δική μου, την δική σου...την αντικειμενική???ποιός την κατέχει?

Αρχαία Μυστήρια=Πανεπιστήμια? από που κι ως που? Άλλο μία Ακαδημία όπως η Πλατωνική, άλλο τα Ελευσίνια Μυστήρια π.χ. Ποιός ξέρει για την Ακαδημία? Ποιός ξέρει για τα Ελευσίνια Μυστήρια με βεβαιότητα?

Θα μπορούσαμε να βομβαρδίζουμε ο ένας τον άλλο αιωνίως με ερωτήσεις πάνω σε κάθε μία από τις λέξεις που χρησιμοποίησε!

Υποτίθεται ότι ο καθένας μας παραθέτει τις ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ του απόψεις, ερμηνείες και θεωρήσεις. Μέσα στο πλήθος των απαντήσεων ο καθένας/κάθε μία μπορεί να επιλέξει αν κάτι του κάνει ή δεν του κάνει, αν του φαίνεται χρήσιμο ή όχι για την ζωή του, αν βρίσκει νόημα ή όχι.

Το καταλαβαίνω να ρωτήσει κάποιος, κάποιον άλλο 'Φίλε μου, τί εννοείς με το παρακάτω, γιατί δεν το καταλαβαίνω', αλλά δεν μπορώ να χωνέψω με τίποτα την ίδια ερώτηση κάτω από τους χαρακτηρισμούς 'τετριμμένοι', 'ξύλινη γλώσσα επιβεβλημένη' και 'υποδυόμενος τον κλειδοκράτωρα'.

Όπως είχα σημειώσει στο άρθρο για τον Γιουγκ:

οι υποκειμενικές του δηλώσεις μπορούν να γίνουν δεκτές μόνον από όσους έχουν παρόμοιες εμπειρίες - ή, για να το πω διαφορετικά - από εκείνους που μέσα στην ψυχή τους η εικόνα του Θεού έχει τα ίδια η παρόμοια χαρακτηριστικά

Κάποιοι καταλαβαινόμαστε, κάποιοι όχι...Χωρίς να μιλάμε την ίδια γλώσσα, χωρίς να χρησιμοποιούμε κάποιον μυστικό κώδικα, χωρίς να ανήκουμε στην ίδια Ομάδα, Θρησκεία, Αδελφότητα, Εθνικότητα...Εσωτερικά, σα να αναγνωρίζουμε ο ένας στον άλλο τον ίδιο του τον Εαυτό, μέσα από αυτά που λέει και πράττει.

Τί θα πεί όμως αναγνωριζόμαστε? Τί θα πεί Εαυτός?...Τί θα πει Διαδοχή!...Τί θα πεί Ανώτερο!!!που δεν υπάρχει ένας άνθρωπος από εμάς που να μην έχει χρησιμοποιήσει την λέξη Ανώτερο ή την φράση όπως και πάνω έτσι και κάτω...σύμφωνα με τους Ουρανούς, έτσι και στην Γή, αλλά αν κάποιος το θέσει διαφορετικά, τότε μας φαίνεται παράξενο. Ήμαρτον Zadok!

Ειλικρινά, έχω αρχίσει να νιώθω σαν Αλχημιστής του μεσαίωνα, οι οποίοι μιλούσαν με όλο τον Κόσμο με την πρόθεση να παραθέσουν την δική τους (υποκειμενική) θεώρηση και το κομμάτι της γνώσης που κατέχουν, και συνειδητοποιούσαν ότι κανείς δεν τους καταλαβαίνει, αλλά μονάχα κάποιοι οι οποίοι είχαν φθάσει στα ίδια συμπεράσματα με αυτούς μέσω του προσωπικού τους βίου.

Έχω χάσει το κουράγιο να δίνω εξηγήσεις και μου φαίνεται πως χρειάζεται να επαναφέρω το γνωμικό που είχα ως Prince of Pentacles.

ΕΡΕΥΝΩ, ΔΕΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΩ. ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΩ ΕΔΩ ΤΙΠΟΤΕ ΜΕ ΤΕΛΙΚΗ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ. ΥΠΟΘΕΤΩ, ΠΡΟΣΠΑΘΩ, ΣΥΓΚΡΙΝΩ, ΕΠΙΧΕΙΡΩ, ΡΩΤΩ!

[Zadok the priestess]

Γιατί τόσος εκνευρισμός, αγαπητέ μου

Και κυρίως, γιατί προσδίδεις στο λόγο μου χαρακτηριστικά, τα οποία εγώ δεν του προσέδωσα

Μήπως δε διάβασες προσεκτικά τί έγραψα και καθώς "άναβαν τα αίματα" μέσα σου, παρέλειψες κάποιες βασικές λεπτομέρειες

Λυπάμαι ειλικρινά αν πιστεύεις για το κείμενό μου, αυτά τα οποία περιγράφεις.

Θέλω να πιστεύω ότι ήταν αποτέλεσμα παρανόησης.

Αν έχω παραλείψει να είμαι αρκούντως σαφής, σου ζητώ συγγνώμη.

Αν θέλεις, κράτα την πνευματική και ψυχική δύναμή σου για πιο εποικοδομητική συνέχεια και κυρίως, μην αφήνεις την "άρνηση" να θολώνει την κρίση.

Είμαι πρόθυμη πάντως, να σου διευκρινίσω οτιδήποτε θελήσεις, αλλά θα σε παρακαλούσα αυτό να γίνει πιο ...ψύχραιμα.

[Ding an Sich]

Καλά δεν άναψαν και τα αίματα συζήτηση κάνουμε, δεν τραβήξαμε και κανά σπαθί. Ψύχραιμα απάντησα, αν και έντονα.

Ομολογώ, ότι εάν δεν μου εξηγούσες αναλυτικά τί εννούσες, θα είχα ακόμη αυτή τη σύγχυση μες το νού μου. Και να πώ την αλήθεια, καλύτερα που υπήρξε αυτή η παρανόηση, διότι επιτέλους κατάλαβα τί ήθελες να πεις.

Για να καταλάβουν και οι υπόλοιποι, και για να συνεχιστεί και ο διάλογος...

Όταν αναφέρθηκες σε ξύλινη γλώσσα, νόμιζα ότι εννοούσες τα λόγια και την ορολογία που χρησιμοποιήσαμε εγώ κι ο Ελισσαίος στις απαντήσεις μας και το θεώρησα ως έναν άδικο σχολιασμό (όχι ότι είσαι εσύ άδικη, αλλά ότι δεν είχες καταλάβει τί θέλαμε να πούμε), και τελικά εγώ ήμουν που δεν κατάλαβα ότι μιλούσες για την ξύλινη γλώσσα των λεξικών!

Οπότε, δικό μου το λάθος και να με συγχωρείς...και πιστεύω ότι γνωρίζεις καλά ότι σε καμία περίπτωση δεν είμαι 'αρνητικά προσκείμενος' απέναντί σου...αντιθέτως (καλά, αυτή την εβδομάδα έχω δώσει ρεσιτάλ με τις παρεξηγήσεις).

Όπως και να χει, ουδέν πρόβλημα και πάλι με συγχωρείς που σε έφερα σε δύσκολη θέση!

[Zadok the priestess]

Τώρα είμαι χαρούμενη

Για όσους δεν κατάλαβαν, μετά από μία ιδιαίτερη επικοινωνία με το φίλο Ding an Sich ξεκαθαρίσαμε τις εν λόγω ασάφειες...

Αν παρ' όλα αυτά, άθελά μου γενικότερα προκαλώ παρανοήσεις με την τοποθέτησή μου, είμαι στη διάθεση του κάθε συμμετέχοντα για διευκρινίσεις...

Ρωτήστε με ή για την ακρίβεια, "βομβαρδίστε" με , όπως ακριβώς έκανα κι εγώ και θα ανταποκριθώ!

[Ramoglou]

Ευτυχώς που το λύσατε γιατί θα έλεγα εγώ περί τις «ξύλινης γλώσσας».
Μάλλον η διατύπωση δεν ήταν σωστή αγαπημένη μου φίλη.
Από την άλλη βέβαια αν είναι να παίξουμε μπουνιές να μου το πείτε για να είμαι έτοιμος (χρειάζομαι μια εβδομάδα αποχή από καταχρήσεις), άσε που θα αλλάξω από Ramoglou σε Rockyoglou.

Πάντως αυτό με το κολύμπι μου άρεσε, μακάρι να ήμασταν στην παραλία και να τα λέγαμε εκεί για να μην έχουμε και τη δυσνόηση του γραπτού λόγου.

Άντε ας συνεχίσουμε …….

[Ramoglou]

Αγαπητέ Ding an Sich ,

Συμφωνώ απόλυτα με τα όσα ανέλυσες για τη βάπτιση, σίγουρα δεν αναφέρθηκα σ’ αυτήν τυχαία , αλλά μου άρεσε η ανάπτυξη που έκανες, την οποία εγώ απέφυγα για δικούς μου λόγους.

Να ενθυμίσω πως εκτός από τη βάπτιση του αέρος (με το τράνταγμα του νεογνού) υπάρχει και η εμφύσηση «ανάσας» προς αυτό.

[Zadok the priestess]

Ευτυχώς που το λύσατε γιατί θα έλεγα εγώ περί τις «ξύλινης γλώσσας».
Μάλλον η διατύπωση δεν ήταν σωστή αγαπημένη μου φίλη.

Ε, καλά τώρα. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην το λύναμε το ζήτημα.

Όμως, αν θες, φίλτατε, πες μας τί θα έλεγες περί "ξύλινης γλώσσας", διότι μου φαίνεται ότι αφήνουμε υπόνοιες έτσι, που ίσως δε βοηθούν στο ξεμπέρδεμα.

[Ding an Sich]

Αχαα! Περί ξύλινης γλώσσας και ξύλου, η Zadok με νίκησε...τ' ομολογώ, είναι πιο δυνατη ΄

Όμως εσύ αγαπητέ Ράμογλου, δεν θα την γλιτώσεις...άρχισε να κάνεις προπόνηση διότι σε προκαλώ σε μονομαχία, στην παραλία που ανέφερες...βραδυ εννοείται με μπύρες

Επί του θέματος

Διότι ορθώς αναφέρθηκε σε κάτι η Zadok, το οποίο δεν θα ήθελα να περάσει απαρατήρητο και αφορά το χρίσμα και την διαδοχή που ανέφερα, τα οποία αν τα αφήσω ως έννοιες να αιωρούνται, πολύ λογικά θα πεί κάποιος...Μα τί είναι τέλως πάντων όλα αυτά που αναφέρονται από διάφορες σχολές και αδελφότητες, όπως και αυτό το 'εκ των Άνωθεν'...γιατί και τα Ούφο εκ των άνωθεν είναι

Θα θέσω ως παράδειγμα το Τάγμα των Ναϊτών (μου αρέσει σαν παράδειγμα).

Θεωρώ ότι η Ίδρυση του Τάγματος αυτού δεν προέκυψε τυγχαία, αλλά ας πούμε ότι υπήρξε μία σχετική εντολή....εκ των Άνωθεν. Δηλαδή, οι σκοποί της ύπαρξής του δεν ήταν 'απλών', 'κοσμικών προθέσεων' του στυλ: 'Άντε, πάμε να μαζέψουμε μια τσούρμα από φιλόδοξους εγκληματίες, να κάνουμε διακανονισμούς με τον Πάπα και τις εξουσίες, να πάμε να την πέσουμε στην Ιερουσαλήμ και να φτιάξουμε το τσιφλίκι των Λατίνων Βασιλέων'.

Θεωρώ ότι ο αρχικώς τους, τουλάχιστον, σκοπός, βασιζόταν στην πραγμάτωση μιας Ανώτερης Ιδέας (Πνευματικής αν θέλετε, εδώ πάει το εκ των Άνωθεν) η οποία προοριζόταν να λάβει έναν οικουμενικό χαρακτήρα, δηλαδή δεν αφορούσε απλά και μόνον τις φιλοδοξίες μερικών Φράγκων ευγενών και βαρώνων.

Σημαντικό ρόλο στην γέννηση και την διαμόρφωση του Τάγματος έπαιξαν οι σχέσεις των πρώτων Ναϊτών με τον Γοδεφρείδο ντε Μπουγιόν, ο οποίος θεωρώ ότι τους εμφύσησε αυτή την Ιδέα. Οι σχέσεις του με τον αυτοκράτωρα Αλέξιο τον Κομνηνό, μας επιβεβαιώνουν και ιστορικά μιά πρωτοφανή συνενωτική σχέση (απ' όλες τις απόψεις) μεταξύ Ανατολής και Δύσης.

Ο βίος, οι αρχές, τα σύμβολα και η διδασκαλία των Ναϊτών μας αποδεικνύουν μία επίσης πρωτοφανή πνευματική ελευθερία, όπου φαίνεται πως πραγματικά σε μία περίοδο φανατισμών και θρησκευτικού δογματισμού, κάποιοι άνθρωποι κατάφεραν εμπράκτως να συνθέσουν τις γνώσεις Ανατολής και Δύσης, Χριστιανών και Μουσουλμάνων, Ιπποτών του Χριστού και Υπέρμαχων του Ναού του Σολομώντα, ακόμη και Χριστιανικής και Πλατωνικής σκέψης θα έλεγα (μέσω των Αράβων, γιατί μην ξεχνάμε ότι ενω εμείς περνάγαμε τον δικό μας Μεσαίωνα, οι Άραβες μετέφραζαν τα έργα του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα).

Όσον αφορά τα περί διαδοχής, θα βασιζόμουν και πάλι στο ίδιο παράδειγμα. Οι Ναϊτες έθεσαν συνειδητά ένα τέλος στο Τάγμα (διότι πιστεύω πως αν το επιθυμούσαν, όχι μόνο θα είχαν αμυνθεί απέναντι στον Φίλιππο, αλλά θα μπορούσαν ακόμη και να τον είχανε συντρίψει).

Η Διαδοχή, λοιπόν, είτε διεκόπη, είτε μεταβιβάστηκε μυστικά, είτε έπαυσε το Τάγμα, αλλά η γνώση που κατείχε διαμοιράστηκε.

Πολλά Τάγματα σήμερα επικαλούνται Ναϊτική Διαδοχή...όπως είπε και ο φίλος Gothic, εφόσον επικαλούνται θα πρέπει να είναι και σε θέση να την αποδείξουνε. Δεν αμφισβητώ την σημαντικότητα της Διαδοχής, ούτε την θεωρώ απαραίτητη για την ίδρυση και την ύπαρξη μιας Αδελφότητας ή ενός Τάγματος.

Όπως και προείπα, έχουν υπάρξει (και υπάρχουν) αρκετοί μύστες που έχουν λάβει αδιαμφισβήτητα κάποιου είδους διαδοχή, αλλά κατέληξαν μισότρελοι εγκληματίες, σε αντίθεση με απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, οι οποίοι δεν είναι ούτε διαβασμένοι, ούτε χρισμένοι, αλλά μέσω του 'αγνού' βίου τους κάνουν πολλούς μυημένους ακόμη και να ντρέπονται να τους κοιτάξουν.

Η Διαδοχή, το Χρίσμα και η Μύηση είναι σημαντικά, όχι Αναγκαία για όλους. Οι Πράξεις μας αποδεικνύουν το ποιόν μας και όχι τα λόγια και οι τίτλοι μας.

Η συνέχεια στο επόμενο!

[Elissaios]

Ευκαιρία να πούμε κάτι που θα ξεχαστεί, αλλά ας το πούμε.

Μπορεί να εννοούμε το ίδιο πράγμα και να το διατυπώνουμε με διαφορετικές λέξεις. Ή μπορεί άλλο να εννοεί κάποιος και αλλιώς να το καταλαβαίνει ο άλλος.

Δεν είναι εύκολο να συμπίπτουμε πάντα, ειδικά όταν χρησιμοποιούμε έννοιες που είναι λεπτές. Εκτός λοιπόν από τις μεμονωμένες λέξεις... ας βλέπουμε και το δάσος.

[Ramoglou]

Αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε αυτή την ακατανόητη, ξύλινη γλώσσα που κάποιοι ...μας επέβαλαν (αφού είχαν και τα γένια και τα χτένια για πολλούς αιώνες) και που, αφού οι ίδιοι φρόντισαν να κλειδώσουν την γνώση και να πετάξουν το κλειδί, τώρα παριστάνουν τους θεματοφύλακες...

Αγαπημένη μου φίλη, αυτό το κομμάτι κειμένου με έκανε να παρεξηγήσω αυτά που λες και που σε άλλο σου post διευκρίνισες. Εκεί δε κατάλαβα τι εννοούσες. Όμως η μετέπειτα κουβέντα σου με τον Ding an Sich μου έλυσε την όποια δυσνόηση είχα γι’ αυτό το κείμενο.

Ding an Sich δεκτή η πρόκληση – πρόσκληση !!! Αλλά να έρθουν και θεατές να δουν τη «μονομαχία» αυτή