Ίσως ο τίτλος να είναι λίγο παραπλανητικός…. Όμως με τον όρο μυστήριο δεν θέλω να θίξω μυστήρια του τύπου ΑΤΙΑ κτλ……
Αντιθέτως κάνω αναφορά στα αρχαία μυστήρια τα οποία μερικοί έχουν φροντίσει να μας πείσουν ότι πλέον δεν γνωρίζουμε τίποτα για αυτά και ανήκουν στο παρελθόν…..
Ας γίνω όμως λίγο πιο συγκεκριμένος αναφέρομαι στα Ελευσίνια μυστήρια , στα πυθαγόρεια μυστήρια, επίσης τα μυστήρια του Θεού Άμμωνος στην Αίγυπτο και μερικά ακόμα τα οποία δυστυχώς αυτή την στιγμή μου διαφεύγουν μιας και οι γνώσεις μου πάνω στο θέμα είναι μηδαμινές…..
Πολλοί επίσης υποστηρίζουν ότι τα μυστήρια αυτά συνεχίζονται μέχρι σήμερα όπως ότι κάποιοι έχουν συμφέροντα να τα αποκρύψουν……
Θα ήθελα λοιπόν τις γνώμες επί του θέματος……….
Μυστήρια
Συντονιστές: Ramoglou, Ladyhawk, Zadok the priestess
-
CYBERMASTER
- Δημοσιεύσεις: 19
- Εγγραφή: Τρί Μάιος 10, 2005 6:20 pm
- Τοποθεσία: ΚΑΛΥΒΑ TOY ΜΠΑΡΜΠΑ-ΘΩΜΑ
- Επικοινωνία:
Μυστήρια
Τελευταία επεξεργασία από CYBERMASTER σε Πέμ Ιούλ 07, 2005 3:44 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
ΟΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΝ ΘΕΩΡΕΙ ΨΕΜΜΑ......
ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΑΣ......
-
Zadok the priestess
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1411
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 1:32 am
- Τοποθεσία: Sanctum Sanctorum
- Επικοινωνία:
Αγαπητέ μου CYBERMASTER,
θα πρέπει να κάνεις κάποια διόρθωση στον τίτλο του θέματός σου, διότι έχεις βάλει κάποιο χαρακτήρα ή εικονίδιο, το οποίο δεν αναγνωρίζεται από το σύστημα.
θα πρέπει να κάνεις κάποια διόρθωση στον τίτλο του θέματός σου, διότι έχεις βάλει κάποιο χαρακτήρα ή εικονίδιο, το οποίο δεν αναγνωρίζεται από το σύστημα.
Le bonheur de l'homme n'est pas dans la liberté, mais dans l'acceptation d'un devoir
André Gide, Préface de Vol de nuit (1930), de Saint-Exupéry
-
CYBERMASTER
- Δημοσιεύσεις: 19
- Εγγραφή: Τρί Μάιος 10, 2005 6:20 pm
- Τοποθεσία: ΚΑΛΥΒΑ TOY ΜΠΑΡΜΠΑ-ΘΩΜΑ
- Επικοινωνία:
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Καλημέρα λοιπόν καλέ μου Cybermaster
Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να πω, πως με κάνεις πάρα πολύ χαρούμενο, πρώτον με τον τρόπο γραφής σου και δεύτερον με τα θέματα που ανοίγεις.
Αυτό δικαιώνει τα όσα πίστευα και πιστεύω για σένα.
Πάμε όμως στο θέμα μας.
Η πληροφορίες που έχουμε για τα αρχαία μυστήρια, δεν μας επιτρέπουν να έχουμε την πλήρη γνώση γι’ αυτά.
Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός, πως οι μυημένοι απαγορευόταν να μιλήσουν επί ποινή θανάτου.
Έτσι έχουμε προς εξέταση μόνο όσα περιγραφικά στοιχεία έχουν αποτυπωθεί σε διάφορα αρχαία κείμενα και ότι δυνάμεθα να καταλάβουμε από τα ευρήματα των αρχαιολογικών ανασκαφών.
Το τι «πραγματευόταν» το κάθε μυστήριο, μπορούμε σφαιρικά να το δούμε και να το εξετάσουμε μέσα από αυτά τα στοιχεία, η προσέγγιση μας μπορεί να είναι είτε καθαρά από εξωτερικής απόψεως, είτε αποσυμβολίζοντας τα όποια εσωτερικά νοήματα.
Όμως αδυνατούμε να γνωρίζουμε την επακριβή τελετουργική διαδικασία.
Αυτό λοιπόν αυτόματα, μας στερεί τη δυνατότητα αναβίωσης των μυστηρίων αυτών.
Το σίγουρο είναι, πως μέσα από αυτά τα τελετουργικά δρώμενα δημιουργήθηκαν και πήγασαν νέα, σίγουρα τα νοήματα που ήθελαν αυτά να «περάσουν», στον προς μύηση, εξακολουθούν να υπάρχουν και να μεταφέρονται με νέα τελετουργικά, που έχουν τις ρίζες τους σε αυτά.
Ο τρόπος έχει αλλάξει, το νόημα πιστεύω πως όχι.
Σε μία κοινωνία σαν τη δική μας, δεν θεωρώ πως θα μπορούσαν να τελεστούν μυστηριακές τελετές όπως αυτές της αρχαιότητας. Σε αυτό συμβάλουν πολλοί παράγοντες, οι οποίοι θα αποθάρρυναν σήμερα μια τέτοια εξέλιξη.
Ίσως η σκληρότητα, της τότε μύησης και οι όρκοι που έδιναν όσοι ήθελαν (και μπορούσαν) να μυηθούν, να ήταν ένας παράγοντας προς καταδικαστική κριτική εναντίον τους.
Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να πω, πως με κάνεις πάρα πολύ χαρούμενο, πρώτον με τον τρόπο γραφής σου και δεύτερον με τα θέματα που ανοίγεις.
Αυτό δικαιώνει τα όσα πίστευα και πιστεύω για σένα.
Πάμε όμως στο θέμα μας.
Η πληροφορίες που έχουμε για τα αρχαία μυστήρια, δεν μας επιτρέπουν να έχουμε την πλήρη γνώση γι’ αυτά.
Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός, πως οι μυημένοι απαγορευόταν να μιλήσουν επί ποινή θανάτου.
Έτσι έχουμε προς εξέταση μόνο όσα περιγραφικά στοιχεία έχουν αποτυπωθεί σε διάφορα αρχαία κείμενα και ότι δυνάμεθα να καταλάβουμε από τα ευρήματα των αρχαιολογικών ανασκαφών.
Το τι «πραγματευόταν» το κάθε μυστήριο, μπορούμε σφαιρικά να το δούμε και να το εξετάσουμε μέσα από αυτά τα στοιχεία, η προσέγγιση μας μπορεί να είναι είτε καθαρά από εξωτερικής απόψεως, είτε αποσυμβολίζοντας τα όποια εσωτερικά νοήματα.
Όμως αδυνατούμε να γνωρίζουμε την επακριβή τελετουργική διαδικασία.
Αυτό λοιπόν αυτόματα, μας στερεί τη δυνατότητα αναβίωσης των μυστηρίων αυτών.
Το σίγουρο είναι, πως μέσα από αυτά τα τελετουργικά δρώμενα δημιουργήθηκαν και πήγασαν νέα, σίγουρα τα νοήματα που ήθελαν αυτά να «περάσουν», στον προς μύηση, εξακολουθούν να υπάρχουν και να μεταφέρονται με νέα τελετουργικά, που έχουν τις ρίζες τους σε αυτά.
Ο τρόπος έχει αλλάξει, το νόημα πιστεύω πως όχι.
Σε μία κοινωνία σαν τη δική μας, δεν θεωρώ πως θα μπορούσαν να τελεστούν μυστηριακές τελετές όπως αυτές της αρχαιότητας. Σε αυτό συμβάλουν πολλοί παράγοντες, οι οποίοι θα αποθάρρυναν σήμερα μια τέτοια εξέλιξη.
Ίσως η σκληρότητα, της τότε μύησης και οι όρκοι που έδιναν όσοι ήθελαν (και μπορούσαν) να μυηθούν, να ήταν ένας παράγοντας προς καταδικαστική κριτική εναντίον τους.
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Τα Ελευσίνια μυστήρια, ήταν η ιερότερη εορτή. Εκπληκτικό είναι το γεγονός ότι παρόλο που μυήθηκαν χιλιάδες άνθρωποι, κανένας τους δεν αποκάλυψε ποτέ λεπτομέρειες για αυτά. "…Ο σεβασμός μου κλείνει το στόμα…", έγραψε ο Πλούταρχος αναφερόμενος στα Ελευσίνια.
Έτσι το περιεχόμενο των τελετών παραμένει πάντως ως τις μέρες μας άλυτο μυστήριο, καθώς από τους συμμετέχοντες τηρούνταν απόλυτη μυστικότητα και η πολιτεία επέβαλλε σ’ αυτούς που την παραβίαζαν την ποινή του θανάτου.
Ο Σωκράτης αρνήθηκε να μυηθεί στα Ελευσίνια Μυστήρια, διότι γνωρίζοντας τις αρχές τους χωρίς να είναι μέλος του, συνειδητοποίησε ότι η συμμετοχή του θα του σφράγιζε το στόμα.
O Διαγόρας ο Μήλιος, ο οποίος διακωμώδησε τα Μυστήρια επικηρύχθηκε από τους Αθηναίους για δύο τάλαντα για τη σύλληψή του και για ένα τάλαντο για τον θάνατό του.
Ο Αλκιβιάδης, κατηγορούμενος για παρωδία των Μυστηρίων, καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο.
O τραγικός ποιητής Αισχύλος, κατηγορούμενος ότι σε τραγωδίες αποκάλυψε κάποια από τα απόρρητα, κινδύνευσε μεν αλλά απαλλάχθηκε.
O ρήτορας Ανδοκίδης μόλις διέφυγε την ποινή του θανάτου και ο Πλάτωνας μιλούσε για τα Μυστήρια με μεγάλη επιφύλαξη.
Ο Πορφύριος δίδει την εξής συγκλονιστική μαρτυρία:
«…Στεφανωμένοι με μύρτα εισερχόμαστε μαζί με τους άλλους μύστες στον προθάλαμο του ναού. Αφού οδηγηθήκαμε ενώπιον του Ιεροφάντου, μας αναγιγνώσκει σ’ ένα βιβλίο λίθινο πράγματα, τα οποία δεν πρέπει επί ποινή θανάτου ν’ ανακοινώσουμε σε κανένα…»
Έτσι το περιεχόμενο των τελετών παραμένει πάντως ως τις μέρες μας άλυτο μυστήριο, καθώς από τους συμμετέχοντες τηρούνταν απόλυτη μυστικότητα και η πολιτεία επέβαλλε σ’ αυτούς που την παραβίαζαν την ποινή του θανάτου.
Ο Σωκράτης αρνήθηκε να μυηθεί στα Ελευσίνια Μυστήρια, διότι γνωρίζοντας τις αρχές τους χωρίς να είναι μέλος του, συνειδητοποίησε ότι η συμμετοχή του θα του σφράγιζε το στόμα.
O Διαγόρας ο Μήλιος, ο οποίος διακωμώδησε τα Μυστήρια επικηρύχθηκε από τους Αθηναίους για δύο τάλαντα για τη σύλληψή του και για ένα τάλαντο για τον θάνατό του.
Ο Αλκιβιάδης, κατηγορούμενος για παρωδία των Μυστηρίων, καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο.
O τραγικός ποιητής Αισχύλος, κατηγορούμενος ότι σε τραγωδίες αποκάλυψε κάποια από τα απόρρητα, κινδύνευσε μεν αλλά απαλλάχθηκε.
O ρήτορας Ανδοκίδης μόλις διέφυγε την ποινή του θανάτου και ο Πλάτωνας μιλούσε για τα Μυστήρια με μεγάλη επιφύλαξη.
Ο Πορφύριος δίδει την εξής συγκλονιστική μαρτυρία:
«…Στεφανωμένοι με μύρτα εισερχόμαστε μαζί με τους άλλους μύστες στον προθάλαμο του ναού. Αφού οδηγηθήκαμε ενώπιον του Ιεροφάντου, μας αναγιγνώσκει σ’ ένα βιβλίο λίθινο πράγματα, τα οποία δεν πρέπει επί ποινή θανάτου ν’ ανακοινώσουμε σε κανένα…»
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Χρονολόγιο των Ελευσίνιων Δρώμενων
Τα Ελευσίνια Μυστήρια περιστρέφονταν γύρω από μια θεότητα, η οποία πολύ νωρίς, πρώτη ίσως από όλους τους άλλους θεούς, προσείλκυσε την προσοχή του ανθρώπου. Μολονότι οι περισσότεροι από τους αρχαίους λαούς φαντάζονταν τους θεούς τους να κατοικούν στον ουρανό, η θεότητα της γης είναι πολύ παλαιότερη.
Αποκαλούμενη στην αρχή Γαία, με το πέρασμα των αιώνων, απέκτησε το όνομα Δήμητρα, το οποίο πιθανότατα σημαίνει «Γη μήτηρ». Έχοντας ως αφετηρία τις εύφορες πεδιάδες της νότιας Θεσσαλίας, εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα.
Τα Θεσμοφόρια, τα Σκίρα, τα Αλώα είναι μερικές από τις μεγάλες γιορτές που διοργανώνονταν στον ελλαδικό χώρο προς τιμήν της θεάς της γονιμότητας. Όμως η λαμπρότερη γιορτή προς τιμήν της Δήμητρας γινόταν στην Ελευσίνα, στο περίφημο ιερό, όπου τελούνταν τα πιο σημαντικά μυστήρια της αρχαιότητας, στα οποία η Δήμητρα λατρευόταν ως πανίσχυρη, χθόνια και γονιμική θεά.
Οι μυστικές αυτές τελετές φαίνεται ότι ήταν μέρος της λατρείας των Πελασγών, των οποίων η θρησκεία περιστρεφόταν γύρω από τη γη, τις χθόνιες θεότητές της, το μυστήριο της ζωής και του θανάτου και της μετά θάνατον ζωής.
Τα Ελευσίνια Μυστήρια είχαν μια σαφή εσχατολογική διδασκαλία. Σύμφωνα με τον λεγόμενο Ομηρικό Ύμνο στη Δήμητρα, από τον οποίο αντλούμε στοιχεία για τη γενικότερη λατρεία της θεάς στην Ελευσίνα, γνωρίζουμε ότι εκτός από τη Δήμητρα πρωταγωνιστική μορφή των μυστηρίων ήταν η Κόρη, η Περσεφόνη, αντιπροσωπεύοντας το κατεξοχήν πνεύμα της βλάστησης που εξαφανίζεται από την επιφάνεια της γης και επανέρχεται σ’ αυτήν ύστερα από καθορισμένη χρονικά παραμονή της στον Κάτω Κόσμο.
Από την εποχή της προσάρτησης της Ελευσίνας στην Αθήνα, τα Ελευσίνια Μυστήρια ήταν διττά. Υπήρχαν τα Μικρά Μυστήρια, τα οποία τελούνταν στην Αθήνα, στο προάστιο Άγρα, κατά τον μήνα Ανθεστηριώνα (Φεβρουάριο), και τα Μεγάλα, τα κυρίως Ελευσίνια Μυστήρια, που τελούνταν στην Ελευσίνα, από τη δέκατη πέμπτη ως την εικοστή τρίτη μέρα του μήνα Βοηδρομιώνα (από το τέλος Σεπτεμβρίου ως τις αρχές Οκτωβρίου), την εποχή δηλαδή της σποράς και κάθε τέταρτο έτος περιελάμβαναν μια εξαιρετικά λαμπρή εορτή που λεγόταν Πεντετηρίς.
Οι προπαρασκευές για τα Μεγάλα Μυστήρια διαρκούσαν εννέα ημέρες, οι οποίες συμβολίζουν τις πρώτες εννιά μέρες των περιπλανήσεων της Δήμητρας. Αρκετό καιρό πριν από την τέλεση των Μυστηρίων, οι Αθηναίοι έστελναν σε όλη την Ελλάδα κήρυκες που ανήκαν στα δύο ιερατικά γένη, των Ευμολπιδών και των Κηρύκων, οι οποίοι εκόμιζαν σπονδές, δίμηνη δηλαδή εκεχειρία, εάν η Αθήνα βρισκόταν σε πόλεμο με άλλες ελληνικές πόλεις. Οι ξένοι που συνέρρεαν ήταν πολυπληθείς και έτσι τα Ελευσίνια Μυστήρια αποτέλεσαν πανελλήνια εορτή.
Μια ημέρα πριν από την έναρξη της τέλεσης των εννιάμερων σε διάρκεια Ελευσίνιων Μυστηρίων, οι ιερείς και οι ιέρειες της θεάς στην Ελευσίνα έβγαζαν από το ιερό της τα μυστικά ιερά, τα οποία φυλάσσονταν σε μια κίστη, ένα καλάθι πλεκτό από κλαδιά ιτιάς ή λυγαριάς. Μετά τις προκαταρκτικές θυσίες, τα ιερά φέρονταν, διαμέσου της Ιεράς Οδού, σε πομπή προς την Αθήνα, όπου για την προϋπάντησή τους κατέβαινε όλη η πόλη, οι αρχές, οι ιερείς, ο λαός, συνοδεύοντάς τα μέχρι το εν άστει ιερό των Ελευσίνιων θεοτήτων, στη νοτιοδυτική πλευρά της Ακρόπολης.
Τη 15η Βοηδρομιώνος, ο άρχων βασιλεύς, ο οποίος είχε την ανώτατη επιμέλεια και εποπτεία των μυστηρίων, καλούσε τον λαό σε πανηγυρική συγκέντρωση στην Αγορά, στην Ποικίλη Στοά, όπου γινόταν η Πρόρρησις, η επίσημη προκήρυξη, με την οποία καλούνταν να μετάσχουν στις ιερές εκδηλώσεις, όλοι, εκτός εκείνων που είχαν διαπράξει κάποιο σοβαρό έγκλημα.
Τη 16η Βοηδρομιώνος, οι μύστες κατέβαιναν να λουστούν στη θάλασσα του Φαλήρου ή του Πειραιώς. Ήταν το μέγα καθαρτήριο βάπτισμα πριν από τη συμμετοχή τους στις ιερές τελετές.
Τη 17η Βοηδρομιώνος, τελούνταν στο Ιερό της θεάς, στην Αθήνα, μεγάλη θυσία και την επόμενη μέρα γίνονταν τα Επιδαύρια ή Ασκληπιεία, προς τιμήν του θεού Ασκληπιού, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση, είχε μυηθεί στα Μυστήρια.
Τη 18η Βοηδρομιώνος, ήταν η μέρα προκήρυξης των εορτών της Μάνας, της Κόρης και του Ιάκχου. Γίνονταν σπονδές και θυσίες υπέρ του Ιάκχου, από το κοινό που προσήλθε στη πολιτεία των Αθηνών από το κλεινών άστυ.
Τη 19η Βοηδρομιώνος, οι αρμόδιοι ιερείς παρελάμβαναν από το εν άστει ιερό, τα ιερά αντικείμενα και στη συνέχεια, σε πομπή, ακολουθούμενοι από πολυάριθμο πλήθος, μετέβαιναν στο Ιακχείο, στο Δίπυλο, όπου παρελάμβαναν το ξόανο του Ίακχου, προστάτη θεού της πόλης, και αυστηρώς αθηναϊκής θεότητας και στη συνέχεια, όλη η πομπή, αφού εξερχόταν από την Ιερά Πύλη, κατευθυνόταν προς την Ελευσίνα διαμέσου της Ιεράς Οδού.
Πολύ αργά, το βράδυ, η πομπή έφθανε στην Ελευσίνα, όπου στην αρχή του Θριασίου Πεδίου, οι Κροκωνίδες, απόγονοι του πανάρχαιου βασιλιά Κρόκωνος, ασκώντας προνόμιό τους που χάνεται στα βάθη των αιώνων, έδεναν με νήμα το δεξί χέρι με το αριστερό πόδι κάθε μύστη, πράξη αποτρεπτική για οποιοδήποτε κακό. Λίγο πιο κάτω, στη γέφυρα του Ελευσίνιου ποταμού Κηφισού, οι πιστοί αντάλλασσαν μεταξύ τους αισχρολογίες και άσεμνα αστεία, σε απομίμηση των πρόστυχων πειραγμάτων της Ιάμβης, υπηρέτριας στο αρχοντικό του Κελεού, η οποία κατόρθωσε να προκαλέσει το γέλιο στη θλιμμένη Δήμητρα, ένα έθιμο οργιαστικού χαρακτήρα που ανάγεται στο αρχαιότερο στρώμα της λατρείας της θεάς.
Την 20η Βοηδρομιώνος, μετά την πανηγυρική άφιξη της πομπής στην πόλη, οι μύστες αναπαύονταν όλη την υπόλοιπη νύκτα και την ημέρα , για να λάβουν μέρος στις μυστικές τελετές.
Την 21η Βοηδρομιώνος, στην αρχή της νύκτας οδηγούμενοι από τον ιεροφάντη και τον δαδούχο, οι μύστες εισέρχονταν στο Τελεστήριο, όπου ξεκινούσαν οι τελετές.
Από τις ελάχιστες πάντως μαρτυρίες που μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστες και από παραστάσεις έργων τέχνης, το σύνολο των νεώτερων ερευνητών έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα τεκταινόμενα στα Ελευσίνια Μυστήρια ήταν δρώμενα, τα οποία αναπαριστούσαν με δραματικό τρόπο τον μύθο της Δήμητρας και της Κόρης.
Την 22α Βοηδρομιώνος, τη νύχτα τελούνταν η τρίτη και υψηλότερη μύηση, αυτή στο βαθμό της εποπτείας που ήταν και η υψηλότερη βαθμίδα των Μυστηρίων.
Κατά τον Ιππόλυτο, χριστιανό συγγραφέα του 2ου αιώνα μ.Χ., κεντρικό σύμβολο της εποπτείας ήταν ένα στάχυ, το οποίο φυλασσόταν στο άδυτο του Τελεστηρίου και αφού θεριζόταν τελετουργικά από ένα σιωπηλό θεριστή, τον ιεροφάντη, επιδεικνυόταν με μεγάλη επισημότητα στους πιστούς, σύμβολο της ανεξάντλητης δημιουργικής δύναμης της μητέρας γης.
Την 23η Βοηδρομιώνος, την επόμενη μέρα της εποπτείας, τελευταία και σημαντικότερη των Μυστηρίων (9η μέρα), θα παρευρίσκονταν οι νέοι επόπτες στα Δεικνυόμενα και μετά θα γίνονταν μέσα στο ιερό τέμενος χοές προς τιμήν των νεκρών, κατά τις οποίες κάθε μύστης ελάμβανε δύο αγγεία γεμάτα από ένα άγνωστο υγρό και το έχυνε, ψιθυρίζοντας κάποια συμβολικά λόγια. Η τελευταία ημέρα των Μυστηρίων ονομαζόταν Πλημοχόη.
Ακολουθούσαν εκδηλώσεις με τραγούδια και χορούς και στη συνέχεια το ξόανο του Ίακχου επέστρεφε στην Αθήνα, πάλι με τη συνοδεία πομπής.
Το ερώτημα που έχει απασχολήσει τους περισσότερους μελετητές των Μυστηρίων είναι πού ακριβώς τελούνταν αυτές οι δραματικές παραστάσεις (!!!).
Ο Φουκάρ, στηριζόμενος σε διάφορες μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων, κυρίως του Αριστοφάνη, πιστεύει ότι κατά τη διάρκεια της τελετής υπήρχε έντονη εναλλαγή σκότους και φωτός. Φαντάζεται το δάπεδο διαιρεμένο σε πολλά τμήματα, καθοριζόμενα από τους κίονες, με το καθένα από αυτά να αναπαριστά ένα τμήμα του Άδη. Έτσι, στον κάτω όροφο, οι μύστες έβλεπαν τον σκοτεινό και ζοφερό Άδη, με τα βάσανα και τις δοκιμασίες των ανθρώπων που δεν είχαν μυηθεί στα Μυστήρια, ενώ ξαφνικά φωτιζόταν και εμφανιζόταν στα μάτια τους ο επάνω όροφος με τα κατάφωτα Ηλύσια Πεδία και τους χορούς των μυημένων στα Μυστήρια της Θεάς.
Σε αντίθεση με τον Φουκάρ, ο Νόακ δεν δέχεται την ύπαρξη δύο ορόφων και πιστεύει ότι το Τελεστήριο ήταν ενιαίο. Αποκλείει επίσης την ενεργό συμμετοχή των μυστών στα δρώμενα, αλλά δέχεται την κατάσταση των παθών, τις διεγέρσεις του τρόμου και της φρίκης, εντυπώσεις συγκλονιστικές και βασανιστικές για τους συμμετέχοντες στις τελετές.
Κατά τον Νόακ, τα δρώμενα δεν ήταν δράμα, με την κανονική έννοια του όρου, αλλά μόνο στοιχεία δράματος, στερούμενα ουσιαστικά διαλόγων και τελούμενα ως παντομίμες. Συγκεκριμένα, τα παιχνίδια της Κόρης με τις φίλες της, πριν από την αρπαγή, είχαν τη μορφή κύκλιου χορού, εκτελούμενου από τις ιέρειες της θεάς, στην Ελευσίνα. Η αρπαγή συνοδευόταν από την απότομη συσκότιση της αίθουσας, συμβολική του κόσμου των νεκρών, ενώ στη συνέχεια, με την επάνοδο του φωτός, η θλιμμένη μητέρα, την οποία υποδυόταν η ιέρεια της θεάς θα διερχόταν, θρηνώντας γοερά, και τις τέσσερις πλευρές της αίθουσας και σταθμεύοντας σε καθεμία από αυτές, ώστε να γίνεται από όλους ορατή.
Τα Ελευσίνια Μυστήρια περιστρέφονταν γύρω από μια θεότητα, η οποία πολύ νωρίς, πρώτη ίσως από όλους τους άλλους θεούς, προσείλκυσε την προσοχή του ανθρώπου. Μολονότι οι περισσότεροι από τους αρχαίους λαούς φαντάζονταν τους θεούς τους να κατοικούν στον ουρανό, η θεότητα της γης είναι πολύ παλαιότερη.
Αποκαλούμενη στην αρχή Γαία, με το πέρασμα των αιώνων, απέκτησε το όνομα Δήμητρα, το οποίο πιθανότατα σημαίνει «Γη μήτηρ». Έχοντας ως αφετηρία τις εύφορες πεδιάδες της νότιας Θεσσαλίας, εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα.
Τα Θεσμοφόρια, τα Σκίρα, τα Αλώα είναι μερικές από τις μεγάλες γιορτές που διοργανώνονταν στον ελλαδικό χώρο προς τιμήν της θεάς της γονιμότητας. Όμως η λαμπρότερη γιορτή προς τιμήν της Δήμητρας γινόταν στην Ελευσίνα, στο περίφημο ιερό, όπου τελούνταν τα πιο σημαντικά μυστήρια της αρχαιότητας, στα οποία η Δήμητρα λατρευόταν ως πανίσχυρη, χθόνια και γονιμική θεά.
Οι μυστικές αυτές τελετές φαίνεται ότι ήταν μέρος της λατρείας των Πελασγών, των οποίων η θρησκεία περιστρεφόταν γύρω από τη γη, τις χθόνιες θεότητές της, το μυστήριο της ζωής και του θανάτου και της μετά θάνατον ζωής.
Τα Ελευσίνια Μυστήρια είχαν μια σαφή εσχατολογική διδασκαλία. Σύμφωνα με τον λεγόμενο Ομηρικό Ύμνο στη Δήμητρα, από τον οποίο αντλούμε στοιχεία για τη γενικότερη λατρεία της θεάς στην Ελευσίνα, γνωρίζουμε ότι εκτός από τη Δήμητρα πρωταγωνιστική μορφή των μυστηρίων ήταν η Κόρη, η Περσεφόνη, αντιπροσωπεύοντας το κατεξοχήν πνεύμα της βλάστησης που εξαφανίζεται από την επιφάνεια της γης και επανέρχεται σ’ αυτήν ύστερα από καθορισμένη χρονικά παραμονή της στον Κάτω Κόσμο.
Από την εποχή της προσάρτησης της Ελευσίνας στην Αθήνα, τα Ελευσίνια Μυστήρια ήταν διττά. Υπήρχαν τα Μικρά Μυστήρια, τα οποία τελούνταν στην Αθήνα, στο προάστιο Άγρα, κατά τον μήνα Ανθεστηριώνα (Φεβρουάριο), και τα Μεγάλα, τα κυρίως Ελευσίνια Μυστήρια, που τελούνταν στην Ελευσίνα, από τη δέκατη πέμπτη ως την εικοστή τρίτη μέρα του μήνα Βοηδρομιώνα (από το τέλος Σεπτεμβρίου ως τις αρχές Οκτωβρίου), την εποχή δηλαδή της σποράς και κάθε τέταρτο έτος περιελάμβαναν μια εξαιρετικά λαμπρή εορτή που λεγόταν Πεντετηρίς.
Οι προπαρασκευές για τα Μεγάλα Μυστήρια διαρκούσαν εννέα ημέρες, οι οποίες συμβολίζουν τις πρώτες εννιά μέρες των περιπλανήσεων της Δήμητρας. Αρκετό καιρό πριν από την τέλεση των Μυστηρίων, οι Αθηναίοι έστελναν σε όλη την Ελλάδα κήρυκες που ανήκαν στα δύο ιερατικά γένη, των Ευμολπιδών και των Κηρύκων, οι οποίοι εκόμιζαν σπονδές, δίμηνη δηλαδή εκεχειρία, εάν η Αθήνα βρισκόταν σε πόλεμο με άλλες ελληνικές πόλεις. Οι ξένοι που συνέρρεαν ήταν πολυπληθείς και έτσι τα Ελευσίνια Μυστήρια αποτέλεσαν πανελλήνια εορτή.
Μια ημέρα πριν από την έναρξη της τέλεσης των εννιάμερων σε διάρκεια Ελευσίνιων Μυστηρίων, οι ιερείς και οι ιέρειες της θεάς στην Ελευσίνα έβγαζαν από το ιερό της τα μυστικά ιερά, τα οποία φυλάσσονταν σε μια κίστη, ένα καλάθι πλεκτό από κλαδιά ιτιάς ή λυγαριάς. Μετά τις προκαταρκτικές θυσίες, τα ιερά φέρονταν, διαμέσου της Ιεράς Οδού, σε πομπή προς την Αθήνα, όπου για την προϋπάντησή τους κατέβαινε όλη η πόλη, οι αρχές, οι ιερείς, ο λαός, συνοδεύοντάς τα μέχρι το εν άστει ιερό των Ελευσίνιων θεοτήτων, στη νοτιοδυτική πλευρά της Ακρόπολης.
Τη 15η Βοηδρομιώνος, ο άρχων βασιλεύς, ο οποίος είχε την ανώτατη επιμέλεια και εποπτεία των μυστηρίων, καλούσε τον λαό σε πανηγυρική συγκέντρωση στην Αγορά, στην Ποικίλη Στοά, όπου γινόταν η Πρόρρησις, η επίσημη προκήρυξη, με την οποία καλούνταν να μετάσχουν στις ιερές εκδηλώσεις, όλοι, εκτός εκείνων που είχαν διαπράξει κάποιο σοβαρό έγκλημα.
Τη 16η Βοηδρομιώνος, οι μύστες κατέβαιναν να λουστούν στη θάλασσα του Φαλήρου ή του Πειραιώς. Ήταν το μέγα καθαρτήριο βάπτισμα πριν από τη συμμετοχή τους στις ιερές τελετές.
Τη 17η Βοηδρομιώνος, τελούνταν στο Ιερό της θεάς, στην Αθήνα, μεγάλη θυσία και την επόμενη μέρα γίνονταν τα Επιδαύρια ή Ασκληπιεία, προς τιμήν του θεού Ασκληπιού, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση, είχε μυηθεί στα Μυστήρια.
Τη 18η Βοηδρομιώνος, ήταν η μέρα προκήρυξης των εορτών της Μάνας, της Κόρης και του Ιάκχου. Γίνονταν σπονδές και θυσίες υπέρ του Ιάκχου, από το κοινό που προσήλθε στη πολιτεία των Αθηνών από το κλεινών άστυ.
Τη 19η Βοηδρομιώνος, οι αρμόδιοι ιερείς παρελάμβαναν από το εν άστει ιερό, τα ιερά αντικείμενα και στη συνέχεια, σε πομπή, ακολουθούμενοι από πολυάριθμο πλήθος, μετέβαιναν στο Ιακχείο, στο Δίπυλο, όπου παρελάμβαναν το ξόανο του Ίακχου, προστάτη θεού της πόλης, και αυστηρώς αθηναϊκής θεότητας και στη συνέχεια, όλη η πομπή, αφού εξερχόταν από την Ιερά Πύλη, κατευθυνόταν προς την Ελευσίνα διαμέσου της Ιεράς Οδού.
Πολύ αργά, το βράδυ, η πομπή έφθανε στην Ελευσίνα, όπου στην αρχή του Θριασίου Πεδίου, οι Κροκωνίδες, απόγονοι του πανάρχαιου βασιλιά Κρόκωνος, ασκώντας προνόμιό τους που χάνεται στα βάθη των αιώνων, έδεναν με νήμα το δεξί χέρι με το αριστερό πόδι κάθε μύστη, πράξη αποτρεπτική για οποιοδήποτε κακό. Λίγο πιο κάτω, στη γέφυρα του Ελευσίνιου ποταμού Κηφισού, οι πιστοί αντάλλασσαν μεταξύ τους αισχρολογίες και άσεμνα αστεία, σε απομίμηση των πρόστυχων πειραγμάτων της Ιάμβης, υπηρέτριας στο αρχοντικό του Κελεού, η οποία κατόρθωσε να προκαλέσει το γέλιο στη θλιμμένη Δήμητρα, ένα έθιμο οργιαστικού χαρακτήρα που ανάγεται στο αρχαιότερο στρώμα της λατρείας της θεάς.
Την 20η Βοηδρομιώνος, μετά την πανηγυρική άφιξη της πομπής στην πόλη, οι μύστες αναπαύονταν όλη την υπόλοιπη νύκτα και την ημέρα , για να λάβουν μέρος στις μυστικές τελετές.
Την 21η Βοηδρομιώνος, στην αρχή της νύκτας οδηγούμενοι από τον ιεροφάντη και τον δαδούχο, οι μύστες εισέρχονταν στο Τελεστήριο, όπου ξεκινούσαν οι τελετές.
Από τις ελάχιστες πάντως μαρτυρίες που μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστες και από παραστάσεις έργων τέχνης, το σύνολο των νεώτερων ερευνητών έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα τεκταινόμενα στα Ελευσίνια Μυστήρια ήταν δρώμενα, τα οποία αναπαριστούσαν με δραματικό τρόπο τον μύθο της Δήμητρας και της Κόρης.
Την 22α Βοηδρομιώνος, τη νύχτα τελούνταν η τρίτη και υψηλότερη μύηση, αυτή στο βαθμό της εποπτείας που ήταν και η υψηλότερη βαθμίδα των Μυστηρίων.
Κατά τον Ιππόλυτο, χριστιανό συγγραφέα του 2ου αιώνα μ.Χ., κεντρικό σύμβολο της εποπτείας ήταν ένα στάχυ, το οποίο φυλασσόταν στο άδυτο του Τελεστηρίου και αφού θεριζόταν τελετουργικά από ένα σιωπηλό θεριστή, τον ιεροφάντη, επιδεικνυόταν με μεγάλη επισημότητα στους πιστούς, σύμβολο της ανεξάντλητης δημιουργικής δύναμης της μητέρας γης.
Την 23η Βοηδρομιώνος, την επόμενη μέρα της εποπτείας, τελευταία και σημαντικότερη των Μυστηρίων (9η μέρα), θα παρευρίσκονταν οι νέοι επόπτες στα Δεικνυόμενα και μετά θα γίνονταν μέσα στο ιερό τέμενος χοές προς τιμήν των νεκρών, κατά τις οποίες κάθε μύστης ελάμβανε δύο αγγεία γεμάτα από ένα άγνωστο υγρό και το έχυνε, ψιθυρίζοντας κάποια συμβολικά λόγια. Η τελευταία ημέρα των Μυστηρίων ονομαζόταν Πλημοχόη.
Ακολουθούσαν εκδηλώσεις με τραγούδια και χορούς και στη συνέχεια το ξόανο του Ίακχου επέστρεφε στην Αθήνα, πάλι με τη συνοδεία πομπής.
Το ερώτημα που έχει απασχολήσει τους περισσότερους μελετητές των Μυστηρίων είναι πού ακριβώς τελούνταν αυτές οι δραματικές παραστάσεις (!!!).
Ο Φουκάρ, στηριζόμενος σε διάφορες μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων, κυρίως του Αριστοφάνη, πιστεύει ότι κατά τη διάρκεια της τελετής υπήρχε έντονη εναλλαγή σκότους και φωτός. Φαντάζεται το δάπεδο διαιρεμένο σε πολλά τμήματα, καθοριζόμενα από τους κίονες, με το καθένα από αυτά να αναπαριστά ένα τμήμα του Άδη. Έτσι, στον κάτω όροφο, οι μύστες έβλεπαν τον σκοτεινό και ζοφερό Άδη, με τα βάσανα και τις δοκιμασίες των ανθρώπων που δεν είχαν μυηθεί στα Μυστήρια, ενώ ξαφνικά φωτιζόταν και εμφανιζόταν στα μάτια τους ο επάνω όροφος με τα κατάφωτα Ηλύσια Πεδία και τους χορούς των μυημένων στα Μυστήρια της Θεάς.
Σε αντίθεση με τον Φουκάρ, ο Νόακ δεν δέχεται την ύπαρξη δύο ορόφων και πιστεύει ότι το Τελεστήριο ήταν ενιαίο. Αποκλείει επίσης την ενεργό συμμετοχή των μυστών στα δρώμενα, αλλά δέχεται την κατάσταση των παθών, τις διεγέρσεις του τρόμου και της φρίκης, εντυπώσεις συγκλονιστικές και βασανιστικές για τους συμμετέχοντες στις τελετές.
Κατά τον Νόακ, τα δρώμενα δεν ήταν δράμα, με την κανονική έννοια του όρου, αλλά μόνο στοιχεία δράματος, στερούμενα ουσιαστικά διαλόγων και τελούμενα ως παντομίμες. Συγκεκριμένα, τα παιχνίδια της Κόρης με τις φίλες της, πριν από την αρπαγή, είχαν τη μορφή κύκλιου χορού, εκτελούμενου από τις ιέρειες της θεάς, στην Ελευσίνα. Η αρπαγή συνοδευόταν από την απότομη συσκότιση της αίθουσας, συμβολική του κόσμου των νεκρών, ενώ στη συνέχεια, με την επάνοδο του φωτός, η θλιμμένη μητέρα, την οποία υποδυόταν η ιέρεια της θεάς θα διερχόταν, θρηνώντας γοερά, και τις τέσσερις πλευρές της αίθουσας και σταθμεύοντας σε καθεμία από αυτές, ώστε να γίνεται από όλους ορατή.
-
CYBERMASTER
- Δημοσιεύσεις: 19
- Εγγραφή: Τρί Μάιος 10, 2005 6:20 pm
- Τοποθεσία: ΚΑΛΥΒΑ TOY ΜΠΑΡΜΠΑ-ΘΩΜΑ
- Επικοινωνία:
Αγαπητέ Ράμογλου καταρχήν να σε ευχαριστήσω για τις πληροφορίες τις οποίες παρέθεσες και περιγράφουν τα Ελευσίνια μυστήρια…..
Εν συνεχεία θα ήθελα να πω το εξής. Το γεγονός ότι οι μυημένοι στα μυστήρια δεν είχαν το δικαίωμα να δώσουν οποιαδήποτε πληροφορία για τις τελετουργίες, σημαίνει πως τα μυστήρια αυτά ήταν πολύ σημαντικά κ σαφώς θα είχαν κάποιο λόγο για να τα κρύψουν…. Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι για την διαδικασία την οποία περιγράφεις… Οι πληροφορίες προέρχονται από μαρτυρίες ατόμων που δεν είχαν άμεση σχέση με τα μυστήρια…? Μιας και κατά πάσα πιθανότητα πολλά από τα δρώμενα των μυστήριων να μην γίνονται γνωστά…..
Εξάλλου είναι τυχαίο ότι οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, οι Άγγλοι έσπευσαν να πάρουν τα αρχαία μας…? Δεν νομίζω πάντως για τουριστικούς λόγους…..
Εν συνεχεία θα ήθελα να πω το εξής. Το γεγονός ότι οι μυημένοι στα μυστήρια δεν είχαν το δικαίωμα να δώσουν οποιαδήποτε πληροφορία για τις τελετουργίες, σημαίνει πως τα μυστήρια αυτά ήταν πολύ σημαντικά κ σαφώς θα είχαν κάποιο λόγο για να τα κρύψουν…. Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι για την διαδικασία την οποία περιγράφεις… Οι πληροφορίες προέρχονται από μαρτυρίες ατόμων που δεν είχαν άμεση σχέση με τα μυστήρια…? Μιας και κατά πάσα πιθανότητα πολλά από τα δρώμενα των μυστήριων να μην γίνονται γνωστά…..
Εξάλλου είναι τυχαίο ότι οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, οι Άγγλοι έσπευσαν να πάρουν τα αρχαία μας…? Δεν νομίζω πάντως για τουριστικούς λόγους…..
ΟΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΝ ΘΕΩΡΕΙ ΨΕΜΜΑ......
ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΑΣ......
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Οι πληροφορίες καλέ μου φίλε μας έρχονται μέσα από γραπτά κείμενα της εποχής, μέσα από παραδώσεις και μέσα από το τι σήμερα μπορούμε να καταλάβουμε από τα αρχαιολογικά ευρήματα.
Βέβαια ας μην ξεχνάμε, πως κάποια από αυτά που αφορούν τα Ελευσίνια Μυστήρια, έγιναν ποιο γνωστά όταν η «γιορτή» απέκτησε ποιο «κοσμικό - λαϊκό» θα έλεγα χαρακτήρα.
Όσο για το τι έκαναν οι Ευρωπαίοι με τα Αρχαία μας δε το πολυκατάλαβα και αν θέλεις εξήγησε το μου λίγο καλύτερα.
Βέβαια ας μην ξεχνάμε, πως κάποια από αυτά που αφορούν τα Ελευσίνια Μυστήρια, έγιναν ποιο γνωστά όταν η «γιορτή» απέκτησε ποιο «κοσμικό - λαϊκό» θα έλεγα χαρακτήρα.
Όσο για το τι έκαναν οι Ευρωπαίοι με τα Αρχαία μας δε το πολυκατάλαβα και αν θέλεις εξήγησε το μου λίγο καλύτερα.
-
Zadok the priestess
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1411
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 1:32 am
- Τοποθεσία: Sanctum Sanctorum
- Επικοινωνία:
Το κρυμμένο νόημα των αρχαίων μυστηρίων...
Στο χείλος του Μυστήριου, το ανθρώπινο πνεύμα καταλαμβάνεται από ίλιγγο. Είναι μία άβυσσος, η οποία μας ελκύει αδιάκοπα, εξαιτίας του τρόμου τον οποίο προκαλεί το βάθος της.
Έτσι, εκφράζει την εκτίμησή του για τα μυστήρια ένα από τα μεγάλα ονόματα του εσωτερισμού, ο Ελιφάς Λεβί.
Έχει σημασία να δούμε ποιά είναι η έννοια αυτής της λέξης που έβαλε την σφραγίδα της σε τόσους πολιτισμούς.
Πολλοί θεωρούν ικανοποιητικό να ορίζουν τα Μυστήρια σαν την εισαγωγή σε κάτι νέο και απόκρυφο, κάτι που δεν ανακοινώνεται σε πλατιά κλίμακα.
Πραγματικά, είναι η εισαγωγή σε κάτι καινούργιο, η βίωση μίας νέας κατάστασης, ο εμπλουτισμός της συνείδησης, αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Ένας εγκυκλοπαιδικός ορισμός λέει:
Μυστήρια λέγονταν από τους αρχαίους οι μυστικές, απόκρυφες διδασκαλίες και ιεροτελεστίες, οι οποίες ήταν γνωστές μόνο στους μυημένους.
Αλλά ο Μάξιμος ο Τύριος, με τον ορισμό του, προσθέτει αυτό το οποίο λείπει:
Τα μυστήρια είναι ένας τρόπος συγγενέσθαι τω δαιμονίω.
Με τις μυστηριακές τελετές οι άνθρωποι αποκτούν ένα μέσο για να περάσουν σε ένα πλατύτερο πεδίο αντίληψης.
Ανυψώνονται από επίπεδο σε επίπεδο και επικοινωνούν με το Θείο Σπινθήρα, τον οποίο κρύβουν μέσα τους.
Έρχονται σε επαφή με αυτό το οποίο οι αρχαίοι ονόμαζαν δαιμόνιο.
Αυτή η διαδικασία ήταν η μύηση:
Η διεύρυνση της συνείδησης και η προσέγγιση των θεϊκών όψεων, τις οποίες κρύβει μέσα του ο άνθρωπος.
Στο χείλος του Μυστήριου, το ανθρώπινο πνεύμα καταλαμβάνεται από ίλιγγο. Είναι μία άβυσσος, η οποία μας ελκύει αδιάκοπα, εξαιτίας του τρόμου τον οποίο προκαλεί το βάθος της.
Έτσι, εκφράζει την εκτίμησή του για τα μυστήρια ένα από τα μεγάλα ονόματα του εσωτερισμού, ο Ελιφάς Λεβί.
Έχει σημασία να δούμε ποιά είναι η έννοια αυτής της λέξης που έβαλε την σφραγίδα της σε τόσους πολιτισμούς.
Πολλοί θεωρούν ικανοποιητικό να ορίζουν τα Μυστήρια σαν την εισαγωγή σε κάτι νέο και απόκρυφο, κάτι που δεν ανακοινώνεται σε πλατιά κλίμακα.
Πραγματικά, είναι η εισαγωγή σε κάτι καινούργιο, η βίωση μίας νέας κατάστασης, ο εμπλουτισμός της συνείδησης, αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Ένας εγκυκλοπαιδικός ορισμός λέει:
Μυστήρια λέγονταν από τους αρχαίους οι μυστικές, απόκρυφες διδασκαλίες και ιεροτελεστίες, οι οποίες ήταν γνωστές μόνο στους μυημένους.
Αλλά ο Μάξιμος ο Τύριος, με τον ορισμό του, προσθέτει αυτό το οποίο λείπει:
Τα μυστήρια είναι ένας τρόπος συγγενέσθαι τω δαιμονίω.
Με τις μυστηριακές τελετές οι άνθρωποι αποκτούν ένα μέσο για να περάσουν σε ένα πλατύτερο πεδίο αντίληψης.
Ανυψώνονται από επίπεδο σε επίπεδο και επικοινωνούν με το Θείο Σπινθήρα, τον οποίο κρύβουν μέσα τους.
Έρχονται σε επαφή με αυτό το οποίο οι αρχαίοι ονόμαζαν δαιμόνιο.
Αυτή η διαδικασία ήταν η μύηση:
Η διεύρυνση της συνείδησης και η προσέγγιση των θεϊκών όψεων, τις οποίες κρύβει μέσα του ο άνθρωπος.
Τελευταία επεξεργασία από Zadok the priestess σε Κυρ Ιούλ 10, 2005 3:54 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Le bonheur de l'homme n'est pas dans la liberté, mais dans l'acceptation d'un devoir
André Gide, Préface de Vol de nuit (1930), de Saint-Exupéry
-
Knight MIXAHΛ
- Δημοσιεύσεις: 66
- Εγγραφή: Τρί Μάιος 03, 2005 3:49 pm
- Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ
Τα Μυστηρια ηταν μεγαλοι Δημισιοι Θεσμοι. Προσεφεραν, εκτος απο
γνωσεις γι αυτο τον κοσμο και μια πειρα της ζωης μετα τον θανατο.
Η αρχη τους βρισκεται στην αρχη των ανθρωπινων κοινωνιων. Γι αυτο
συχνα λεγεται οτι ειναι "αφ' εαυτου προερχομενα"
Αποτελουν εξελιξη μιας διαδικασιας συμφητης με το αθρωπινο γενος
Πισω στους προιστορικους - τους προτω-γονους - χρονους μερος των
μυστηριων ηταν η μεταμορφωση του παιδιουσε ενηλικα. Μια διαδικασια
που δεν ηταν οπως σημερα μακρα σε χρονο και σταδιακη, αλλα συντομη
και αποτομη.
Αυτο γινοταν μεσω των τελετουργιων της εφηβειας, που για πολλες
φυλες αποτελουσαν τις σημαντικοτερες τελετουργιες του θρησκευτικου
τους ημερολογιου
Τον θρυλο-μυθο της τελετης τον ελεγαν οι γυναικες στα παιδια.
Προκειται για μια "καλυμμενη αλληγορια" που σχεδιαστηκε για να
καλυψει τα γεγονοτα μιας εσωτερικης τελετης.
Οι μυθοι εξυπηρετουσαν , -ακομα εξυπηρετουν- μια διπλη λειτουργια.
Η πρωτη ειναι να μην αποκαλυφθει σε οσους δεν επιτρεπεται να
μυηθουν, καθως δεν ηταν ακομα εφηβοι- η γνωση των κρισιμων
μυστηριων και ετσι να προστατεθφθει η δυναμη των τελετων, οταν
εφαρμοζονται κανονικα
Η δευτερη ομως ειναι να προετοιμαστουν νοητικα οσοι προκειται να
μυηθουν για να δεχτουν το σοκ μιας αποκαλυψης που δεν αντικρουει
την αλληγορια, αλλα αποκαλυπτει την αναφορα της.
Η διαδιακσια αυτη δοατηρηθηκε μεχρι τους ιστορικους και συγχρονους
χρονους. Ετσι βλεπουμε να υπαρχει μια τεραστια βιβλιογραφια για τους
αμυητους και μια λητη τελετη για τους μυημενους.
γνωσεις γι αυτο τον κοσμο και μια πειρα της ζωης μετα τον θανατο.
Η αρχη τους βρισκεται στην αρχη των ανθρωπινων κοινωνιων. Γι αυτο
συχνα λεγεται οτι ειναι "αφ' εαυτου προερχομενα"
Αποτελουν εξελιξη μιας διαδικασιας συμφητης με το αθρωπινο γενος
Πισω στους προιστορικους - τους προτω-γονους - χρονους μερος των
μυστηριων ηταν η μεταμορφωση του παιδιουσε ενηλικα. Μια διαδικασια
που δεν ηταν οπως σημερα μακρα σε χρονο και σταδιακη, αλλα συντομη
και αποτομη.
Αυτο γινοταν μεσω των τελετουργιων της εφηβειας, που για πολλες
φυλες αποτελουσαν τις σημαντικοτερες τελετουργιες του θρησκευτικου
τους ημερολογιου
Τον θρυλο-μυθο της τελετης τον ελεγαν οι γυναικες στα παιδια.
Προκειται για μια "καλυμμενη αλληγορια" που σχεδιαστηκε για να
καλυψει τα γεγονοτα μιας εσωτερικης τελετης.
Οι μυθοι εξυπηρετουσαν , -ακομα εξυπηρετουν- μια διπλη λειτουργια.
Η πρωτη ειναι να μην αποκαλυφθει σε οσους δεν επιτρεπεται να
μυηθουν, καθως δεν ηταν ακομα εφηβοι- η γνωση των κρισιμων
μυστηριων και ετσι να προστατεθφθει η δυναμη των τελετων, οταν
εφαρμοζονται κανονικα
Η δευτερη ομως ειναι να προετοιμαστουν νοητικα οσοι προκειται να
μυηθουν για να δεχτουν το σοκ μιας αποκαλυψης που δεν αντικρουει
την αλληγορια, αλλα αποκαλυπτει την αναφορα της.
Η διαδιακσια αυτη δοατηρηθηκε μεχρι τους ιστορικους και συγχρονους
χρονους. Ετσι βλεπουμε να υπαρχει μια τεραστια βιβλιογραφια για τους
αμυητους και μια λητη τελετη για τους μυημενους.
LOVE IS THE LAW
HARMONY THE EFFECT
Knight ΜΙΧΑΗΛ
HARMONY THE EFFECT
Knight ΜΙΧΑΗΛ
-
Zadok the priestess
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1411
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 1:32 am
- Τοποθεσία: Sanctum Sanctorum
- Επικοινωνία:
Είναι αλήθεια πως δεν επιτρεπόταν να μυηθούν στα μυστήρια αδιάκριτα όλοι οι άνθρωποι.
Και υπάρχει εξήγηση για αυτό.
Ήταν τέτοιο το επίπεδο εξέλιξης των ανθρώπων, που μία κοινή συμμετοχή τους θα σήμαινε κίνδυνο για τους ίδιους.
Περνώντας τις συμβολικές δοκιμασίες για τη μύηση και ανοίγοντας τις πόρτες της συνείδησης στην καινούργια εμπειρία, ήταν πολύ πιθανό να τους δημιουργηθούν ψυχολογικές διαταραχές ή και διάσπαση αυτής της ίδιας της συνείδησης από το σοκ της εμπειρίας.
Οι άνθρωποι, οι οποίοι λάμβαναν μέρος, έπρεπε να έχουν αποδείξει ότι είχαν το υπόβαθρο να αντέξουν να αντικρύσουν το Θεό "πρόσωπο με πρόσωπο".
Από την άλλη μεριά, ξέρουμε ότι δεσμεύονταν με όρκο σιγής.
Και αυτό δεν ήταν τυχαίο.
Είναι βασικός νόμος της εσωτερικής διδασκαλίας πως καθετί το οποίο βγαίνει προς τα έξω, στο πλατύ κοινό, κατά κύριο λόγο χάνει τη λειτουργικότητά του και δεν μπορεί πια να χρησιμοποιηθεί σαν κλειδί για την γνώση του εσωτερικού εαυτού.
Πέρα από το ότι πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να χρησιμοποιηθεί από αφελείς ανθρώπους, γεμάτους άγνοια και να τους οδηγήσει σε οδυνηρά αποτελέσματα.
[Απόσπασμα από το αντίστοιχο βιβλίο των εκδόσεων Ιάμβλιχος]
Δεν είναι λοιπόν, τυχαίο που κάθε ειλικρινής μυστηριακή Σχολή διατηρεί κλειστές τις μεθόδους της και δεν τις κοινοποιεί.
Μέσα από το πρίσμα του αγαπητού Knight MIXAHΛ, όλα αυτά τίθενται σε πιο στέρεα βάση και η σημασία τους αποκτά ιδιαίτερο κοινωνιολογικό και ανθρωπολογικό ενδιαφέρον.
Και υπάρχει εξήγηση για αυτό.
Ήταν τέτοιο το επίπεδο εξέλιξης των ανθρώπων, που μία κοινή συμμετοχή τους θα σήμαινε κίνδυνο για τους ίδιους.
Περνώντας τις συμβολικές δοκιμασίες για τη μύηση και ανοίγοντας τις πόρτες της συνείδησης στην καινούργια εμπειρία, ήταν πολύ πιθανό να τους δημιουργηθούν ψυχολογικές διαταραχές ή και διάσπαση αυτής της ίδιας της συνείδησης από το σοκ της εμπειρίας.
Οι άνθρωποι, οι οποίοι λάμβαναν μέρος, έπρεπε να έχουν αποδείξει ότι είχαν το υπόβαθρο να αντέξουν να αντικρύσουν το Θεό "πρόσωπο με πρόσωπο".
Από την άλλη μεριά, ξέρουμε ότι δεσμεύονταν με όρκο σιγής.
Και αυτό δεν ήταν τυχαίο.
Είναι βασικός νόμος της εσωτερικής διδασκαλίας πως καθετί το οποίο βγαίνει προς τα έξω, στο πλατύ κοινό, κατά κύριο λόγο χάνει τη λειτουργικότητά του και δεν μπορεί πια να χρησιμοποιηθεί σαν κλειδί για την γνώση του εσωτερικού εαυτού.
Πέρα από το ότι πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να χρησιμοποιηθεί από αφελείς ανθρώπους, γεμάτους άγνοια και να τους οδηγήσει σε οδυνηρά αποτελέσματα.
[Απόσπασμα από το αντίστοιχο βιβλίο των εκδόσεων Ιάμβλιχος]
Δεν είναι λοιπόν, τυχαίο που κάθε ειλικρινής μυστηριακή Σχολή διατηρεί κλειστές τις μεθόδους της και δεν τις κοινοποιεί.
Μέσα από το πρίσμα του αγαπητού Knight MIXAHΛ, όλα αυτά τίθενται σε πιο στέρεα βάση και η σημασία τους αποκτά ιδιαίτερο κοινωνιολογικό και ανθρωπολογικό ενδιαφέρον.
Le bonheur de l'homme n'est pas dans la liberté, mais dans l'acceptation d'un devoir
André Gide, Préface de Vol de nuit (1930), de Saint-Exupéry
-
Secondborn
- Δημοσιεύσεις: 137
- Εγγραφή: Κυρ Μάιος 08, 2005 10:26 pm
- Τοποθεσία: Μέσ΄στις σκέψεις μου...
Είναι βασικός νόμος της εσωτερικής διδασκαλίας πως καθετί το οποίο βγαίνει προς τα έξω, στο πλατύ κοινό, κατά κύριο λόγο χάνει τη λειτουργικότητά του και δεν μπορεί πια να χρησιμοποιηθεί σαν κλειδί για την γνώση του εσωτερικού εαυτού.
Πέρα από το ότι πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να χρησιμοποιηθεί από αφελείς ανθρώπους, γεμάτους άγνοια και να τους οδηγήσει σε οδυνηρά αποτελέσματα.
Αγαπητή μου Zadok πώς εσύ προσωπικά στηρίζεις την ανωτέρω άποψη; Για ποιό λόγο να χάνει τη λειτουργικότητά του κάθετι που κοινοποιείται αφού έτσι και αλλιώς σύμφωνα με την άποψη του Knight ΜΙΧΑΗΛ-με την οποία συμφωνώ απόλυτα-δε θα γίνει αντιληπτό από όλους;
Αυτή ακριβώς δεν είναι και η ομορφιά των μυστηρίων;
Να καταφέρνουν να αποκαλύπτουν το βαθύ τους νόημα σε αυτούς που μπορούν να διαβάσουν πίσω από τις λέξεις, ενώ ταυτόχρονα να μη γίνεται αντιληπτό από τους άλλους, που δε θα άντεχαν μια τέτοια "αποκάλυψη"...
"If you do things and can't explain them that might be okay because they still get done. But if you decide not to, you ought to know why." Stephen King
-
Zadok the priestess
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1411
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 1:32 am
- Τοποθεσία: Sanctum Sanctorum
- Επικοινωνία:
Αγαπητέ μου Secondborn,
ο φίλτατος Knight MIXAHΛ είχε γράψει:
(τα έντονα γράμματα τα επέλεξα εγώ)
Αγαπητέ φίλε, δεν βλέπω να υπάρχει διαφορετική άποψη απ' όσο αντιλαμβάνομαι.
Απλά ο ιππότης μας επεσήμανε ότι οι μύθοι έκρυβαν αλληγορίες σε σχέση με τα μυστήρια που προετοίμαζαν τους προς μύησιν, χωρίς να αποκαλύπτουν στους υπολοίπους στοιχεία των τελετουργιών.
Αν δεν έχω καταλάβει το ερώτημά σου, σε παρακαλώ, διευκρίνησέ μου το περισσότερο, ώστε να απαντήσω.
ο φίλτατος Knight MIXAHΛ είχε γράψει:
Οι μυθοι εξυπηρετουσαν , -ακομα εξυπηρετουν- μια διπλη λειτουργια.
Η πρωτη ειναι να μην αποκαλυφθει σε οσους δεν επιτρεπεται να
μυηθουν, καθως δεν ηταν ακομα εφηβοι- η γνωση των κρισιμων
μυστηριων και ετσι να προστατεθφθει η δυναμη των τελετων, οταν
εφαρμοζονται κανονικα
Η δευτερη ομως ειναι να προετοιμαστουν νοητικα οσοι προκειται να
μυηθουν για να δεχτουν το σοκ μιας αποκαλυψης που δεν αντικρουει
την αλληγορια, αλλα αποκαλυπτει την αναφορα της.
(τα έντονα γράμματα τα επέλεξα εγώ)
Αγαπητέ φίλε, δεν βλέπω να υπάρχει διαφορετική άποψη απ' όσο αντιλαμβάνομαι.
Απλά ο ιππότης μας επεσήμανε ότι οι μύθοι έκρυβαν αλληγορίες σε σχέση με τα μυστήρια που προετοίμαζαν τους προς μύησιν, χωρίς να αποκαλύπτουν στους υπολοίπους στοιχεία των τελετουργιών.
Αν δεν έχω καταλάβει το ερώτημά σου, σε παρακαλώ, διευκρίνησέ μου το περισσότερο, ώστε να απαντήσω.
Le bonheur de l'homme n'est pas dans la liberté, mais dans l'acceptation d'un devoir
André Gide, Préface de Vol de nuit (1930), de Saint-Exupéry
-
pikos apikos
- Δημοσιεύσεις: 74
- Εγγραφή: Πέμ Ιουν 09, 2005 11:55 pm
- Επικοινωνία:
Γεια και χαρα σας,
διαβαζοντας το θεμα μου θα ηθελα να ρωτησω¨
Σκεφτηκε κανεις γιατι η Βαπτιση,ο Γαμος , η Θεια ευχαριστεια λεγοντα μυστηρια?Καλο ειναι να αναζητουμε και το παρελθον αλλα δυστηχως μονο υποθεσεις μπορουμε να κανουμε οπως ο Νοακ ο Foucar και ο Cleinmein
Iσως την ωρα που ο ιερεας τελει καποιο μυστηριο αν προσπαθησουμε να εμβαθηνουμε να νοιωσουμε κατι.Μερικα πραματα ειναι διπλα μας αλλα επειδη δεν εχουν την σταμπα του παραξενου τα αγνουμε
διαβαζοντας το θεμα μου θα ηθελα να ρωτησω¨
Σκεφτηκε κανεις γιατι η Βαπτιση,ο Γαμος , η Θεια ευχαριστεια λεγοντα μυστηρια?Καλο ειναι να αναζητουμε και το παρελθον αλλα δυστηχως μονο υποθεσεις μπορουμε να κανουμε οπως ο Νοακ ο Foucar και ο Cleinmein
Iσως την ωρα που ο ιερεας τελει καποιο μυστηριο αν προσπαθησουμε να εμβαθηνουμε να νοιωσουμε κατι.Μερικα πραματα ειναι διπλα μας αλλα επειδη δεν εχουν την σταμπα του παραξενου τα αγνουμε
Πικος Απικος
-
Secondborn
- Δημοσιεύσεις: 137
- Εγγραφή: Κυρ Μάιος 08, 2005 10:26 pm
- Τοποθεσία: Μέσ΄στις σκέψεις μου...
Αγαπητή μου Zadok είχα την εντύπωση ότι εσύ είχες διαφορετική άποψη από τον Ιππότη μας.
Αν διαβάσεις το quote που έχω παραθέσει θα καταλάβεις τί εννοούσα. Δε συμφωνούσα στο σημείο που αναφέρεσαι πως χάνει τη λειτουργικότητά του καθετί που αποκαλύπτεται στο ευρύ κοινό. Αφού έτσι κι αλλιώς η ουσία αποκαλύπτεται μόνο σε αυτούς που μπορούν να δούν από πίσω.
Μπορεί να έκανα και λάθος.
Αν διαβάσεις το quote που έχω παραθέσει θα καταλάβεις τί εννοούσα. Δε συμφωνούσα στο σημείο που αναφέρεσαι πως χάνει τη λειτουργικότητά του καθετί που αποκαλύπτεται στο ευρύ κοινό. Αφού έτσι κι αλλιώς η ουσία αποκαλύπτεται μόνο σε αυτούς που μπορούν να δούν από πίσω.
Μπορεί να έκανα και λάθος.
"If you do things and can't explain them that might be okay because they still get done. But if you decide not to, you ought to know why." Stephen King
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Πολύ όμορφη και πολύ εύστοχη η παρατήρηση του αγαπητού pikos apikos .
Σε άλλο θέμα είχε αναπτυχθεί ένας αντίστοιχος διάλογος μεταξύ εμού και του φίλτατου Ding an Sich, τον οποίο και παραθέτω.
Ramoglou
Θεωρώ πως και σήμερα υπάρχουν «οργανισμοί» οι οποίοι ακολουθώντας κάποιο τυπικό κάνουν μυήσεις.
Κατέθεσα γενικά το τι είναι «μύηση» για μένα και με συμπλήρωσαν αρκετά καλά θα έλεγα οι αγαπητοί μου Gothic και Ding an Sich .
Τώρα, αν μιλήσουμε για μυητικά δρώμενα ανάλογα αυτών της Αιγύπτου ή των Ελευσινίων μυστηρίων, πάμε σε κάτι ποιο ειδικό και το μόνο που θα έλεγα εδώ, είναι ότι ίσως να υπάρχουν σε μια μεταλλαγμένη μορφή τους, ίσως να εμπεριέχονται μέσα σε κάποια άλλα τελετουργικά, ίσως και να μην υπάρχουν καθόλου.
Μια έρευνα μας δίνει μια εικόνα του τι υπάρχει και τι όχι.
Όμως ξαναλέω την θέση μου, το μυητικό δρώμενο, είναι μια καθαρά βιωματική εμπειρία εντελώς προσωπική.
Για το παράδειγμα της Χριστιανικής βάπτισης θα αναφέρω πως είπα « Παράδειγμα μύησης με τελετουργικό είναι και η Βάπτιση στη Χριστιανική θρησκεία.»
Η λέξη «παράδειγμα» προσδιορίζει και την έννοια του αναφερόμενου.
Ο βαπτιζόμενος – μυούμενος μέσα από το βίο του θα διδαχθεί και θα ενστερνιστεί την όλη διαδικασία της προσαρμογής μέσα στην Χριστιανική κοινότητα. Ας μη ξεχνάμε ότι δε βαπτίζονταν πάντα σε τόσο μικρή ηλικία όπως σήμερα. Ίσως να μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε «παρακμιακό» το σημερινό φαινόμενο. Όμως αυτό αποτελεί ένα μυητικό φαινόμενο έστω και «ελαφριάς» μορφής.
Ding an Sich
Φίλε Ράμογλου, το παράδειγμα που έφερες, όσον αφορά το Χριστιανικό Βάπτισμα ως ένα είδος Μύησης, είναι - κατά την γνώμη μου - άψογο.
Σε σημείο μάλιστα που έρχομαι να το ενισχύσω ίσως περισσότερο από εσένα που το ανέφερες
Το βάπτισμα κατά την νηπιακή ηλικία, είναι ένα βάπτισμα 'εν ύδατι'. Βάπτισμα σε ύδωρ, όπου το νερό συμβολίζει το πέρασμα από έναν κόσμο σε έναν άλλο. Η εισδοχή ενός όντος στην Γήινη Ζωή.
Συμβολικά, άψογο...ή μάλλον, εμένα μου κάνει! Χριστιανικό? Θα λεγα αρχετυπικό...θυμηθείται τα βαπτίσματα σε ποταμούς από αρχαιοτάτων χρόνων. Η μήπως να φέρω ως παράδειγμα το Βάπτισμα σε Ύδωρ του Αχιλλέα?
Το έχω αναφέρει και σε άλλο θέμα. Μπορεί ένα βρέφος να μην έχει συνείδηση, αλλά θεωρώ το νηπιακό βάπτισμα απαραίτητο, άσχετα με το ποιά θρησκεία ακολουθούν οι γονείς του παιδιού.
Δεύτερος σημαντικός σταθμός στη ζωή ενός ανθρώπου, η Ενηλικίωση. Σε αυτή την φάση, ο ενήλικος ως σκεπτόμενος, με πιό ευρεία συνείδηση και με σχετική πλέον ανεξαρτησία, μπορεί να επιλέξει ο ίδιος τον τρόπο της επόμενης βαθμίδας της Μύησής του. Επιλέγοντας οικιοθελώς και συνειδητά, πλέον, την εισδοχή του σε έναν Θρησκευτικό ή Μυητικό Οργανισμό, στην Ουσία δηλώνει συνειδητά την συμμετοχή του σε αυτόν τον Κόσμο μέσα στα πλαίσια της Αδελφοσύνης (Χριστιανικα ή μη, η Αδελφοσύνη αφορά όλους τους Υγιείς Οργανισμούς).
Θα λέγαμε, λοιπόν, ότι από το βάπτισμα εν Ύδατι περνάει, πλέον, σε ένα βάπτισμα εν Πυρί. Από την στιγμή που διαλέγει οικιοθελώς αυτό το Βάπτισμα και την Μυητική Οδό, δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι επέλεξαν άλλοι γι αυτόν/αυτήν. Έτσι, το ονομάζω ως ένα βάπτισμα πυρός, θέλοντας να επισημάνω το πύρινο στοιχείο που μπορεί είτε να σε θερμάνει, είτε να σε κάψει εάν δεν το χειριστείς ορθά και συνετά, αλλά και ως νύξη στον πυρήνα που αποτελεί σύμβολο συνοχής (συνοχής της προσωπικότητας ή συνοχής μεταξύ προσωπικοτήτων...άτομο + μέλος μιας κοινωνίας).
Τρίτος σταθμός της Ζωής ενός ανθρώπου, ο Θάνατος. Όπου κατά την γνώμη μου δέχεται ένα βάπτισμα του Αέρα, συμβολίζοντας την αποχώρησή του απ' το κατώτερο στο Ανώτερο, από την Γη στους Ουρανούς, αν θέλετε. Αλήθεια, έχετε παρατηρήσει όταν κατά την γέννα ένα βρέφος βγαίνει ετοιμοθάνατο, είτε ο Ιατρός, είτε ο πατέρας το βαπτίζουν στον αέρα?
Άρα Γένηση-Ενηλικίωση-Θάνατος, βάπτισμα σε Ύδωρ-Πυρ-Αέρα...πόσο σχετικά είναι μεταξύ τους?
Τελικά, μήπως αντί να καταδικάζουμε τα βαπτίσματα που θεωρούμε ότι μας 'επέβαλαν', μήπως θα έπρεπε να δίναμε περισσότερη σημασία στην ουσία τους.
Ακόμη και η Εκκλησία που θεωρούμε ότι μας 'επιβάλεται', μήπως μέσω της Τέλεσης των Μυστηρίων της Βάπτισης, του Γάμου και της Κηδείας, τελικά καταφέρνει (είτε το συνειδητοποιούμε, είτε όχι) να μας καθοδηγήσει με τρόπο αδιαμφισβήτητα Μυητικό?
Αν κάποιος θεωρεί ότι είναι ενήλικας και ενσυνείδητος μπορεί να επιλέξει οικιοθελώς τον Μυητικό του Χώρο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι Μυήσεις μιας Επίσημης Θρησκείας ή Εκκλησίας είναι λάθος και στερούνται συμβολισμού και ουσίας.
Υ.Γ. Για όσους αναλογίζονται τί έκανα το στοιχείο της Γης (γιατί μίλησα για Ύδωρ-Πυρ-Αηρ), η Μύηση σε αυτό θεωρείται δεδομένη από την στιγμή που ζεις επί της Γης και δεν χρειάζεται να τελέσεις κάποιο μυστήριο για να το συνειδητοποιήσεις και να το αποσυμβολίσεις...είναι εμφανέστατο, είναι γύρω μας και δεν το 'γλιτώνουμε'
Σε άλλο θέμα είχε αναπτυχθεί ένας αντίστοιχος διάλογος μεταξύ εμού και του φίλτατου Ding an Sich, τον οποίο και παραθέτω.
Ramoglou
Θεωρώ πως και σήμερα υπάρχουν «οργανισμοί» οι οποίοι ακολουθώντας κάποιο τυπικό κάνουν μυήσεις.
Κατέθεσα γενικά το τι είναι «μύηση» για μένα και με συμπλήρωσαν αρκετά καλά θα έλεγα οι αγαπητοί μου Gothic και Ding an Sich .
Τώρα, αν μιλήσουμε για μυητικά δρώμενα ανάλογα αυτών της Αιγύπτου ή των Ελευσινίων μυστηρίων, πάμε σε κάτι ποιο ειδικό και το μόνο που θα έλεγα εδώ, είναι ότι ίσως να υπάρχουν σε μια μεταλλαγμένη μορφή τους, ίσως να εμπεριέχονται μέσα σε κάποια άλλα τελετουργικά, ίσως και να μην υπάρχουν καθόλου.
Μια έρευνα μας δίνει μια εικόνα του τι υπάρχει και τι όχι.
Όμως ξαναλέω την θέση μου, το μυητικό δρώμενο, είναι μια καθαρά βιωματική εμπειρία εντελώς προσωπική.
Για το παράδειγμα της Χριστιανικής βάπτισης θα αναφέρω πως είπα « Παράδειγμα μύησης με τελετουργικό είναι και η Βάπτιση στη Χριστιανική θρησκεία.»
Η λέξη «παράδειγμα» προσδιορίζει και την έννοια του αναφερόμενου.
Ο βαπτιζόμενος – μυούμενος μέσα από το βίο του θα διδαχθεί και θα ενστερνιστεί την όλη διαδικασία της προσαρμογής μέσα στην Χριστιανική κοινότητα. Ας μη ξεχνάμε ότι δε βαπτίζονταν πάντα σε τόσο μικρή ηλικία όπως σήμερα. Ίσως να μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε «παρακμιακό» το σημερινό φαινόμενο. Όμως αυτό αποτελεί ένα μυητικό φαινόμενο έστω και «ελαφριάς» μορφής.
Ding an Sich
Φίλε Ράμογλου, το παράδειγμα που έφερες, όσον αφορά το Χριστιανικό Βάπτισμα ως ένα είδος Μύησης, είναι - κατά την γνώμη μου - άψογο.
Σε σημείο μάλιστα που έρχομαι να το ενισχύσω ίσως περισσότερο από εσένα που το ανέφερες
Το βάπτισμα κατά την νηπιακή ηλικία, είναι ένα βάπτισμα 'εν ύδατι'. Βάπτισμα σε ύδωρ, όπου το νερό συμβολίζει το πέρασμα από έναν κόσμο σε έναν άλλο. Η εισδοχή ενός όντος στην Γήινη Ζωή.
Συμβολικά, άψογο...ή μάλλον, εμένα μου κάνει! Χριστιανικό? Θα λεγα αρχετυπικό...θυμηθείται τα βαπτίσματα σε ποταμούς από αρχαιοτάτων χρόνων. Η μήπως να φέρω ως παράδειγμα το Βάπτισμα σε Ύδωρ του Αχιλλέα?
Το έχω αναφέρει και σε άλλο θέμα. Μπορεί ένα βρέφος να μην έχει συνείδηση, αλλά θεωρώ το νηπιακό βάπτισμα απαραίτητο, άσχετα με το ποιά θρησκεία ακολουθούν οι γονείς του παιδιού.
Δεύτερος σημαντικός σταθμός στη ζωή ενός ανθρώπου, η Ενηλικίωση. Σε αυτή την φάση, ο ενήλικος ως σκεπτόμενος, με πιό ευρεία συνείδηση και με σχετική πλέον ανεξαρτησία, μπορεί να επιλέξει ο ίδιος τον τρόπο της επόμενης βαθμίδας της Μύησής του. Επιλέγοντας οικιοθελώς και συνειδητά, πλέον, την εισδοχή του σε έναν Θρησκευτικό ή Μυητικό Οργανισμό, στην Ουσία δηλώνει συνειδητά την συμμετοχή του σε αυτόν τον Κόσμο μέσα στα πλαίσια της Αδελφοσύνης (Χριστιανικα ή μη, η Αδελφοσύνη αφορά όλους τους Υγιείς Οργανισμούς).
Θα λέγαμε, λοιπόν, ότι από το βάπτισμα εν Ύδατι περνάει, πλέον, σε ένα βάπτισμα εν Πυρί. Από την στιγμή που διαλέγει οικιοθελώς αυτό το Βάπτισμα και την Μυητική Οδό, δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι επέλεξαν άλλοι γι αυτόν/αυτήν. Έτσι, το ονομάζω ως ένα βάπτισμα πυρός, θέλοντας να επισημάνω το πύρινο στοιχείο που μπορεί είτε να σε θερμάνει, είτε να σε κάψει εάν δεν το χειριστείς ορθά και συνετά, αλλά και ως νύξη στον πυρήνα που αποτελεί σύμβολο συνοχής (συνοχής της προσωπικότητας ή συνοχής μεταξύ προσωπικοτήτων...άτομο + μέλος μιας κοινωνίας).
Τρίτος σταθμός της Ζωής ενός ανθρώπου, ο Θάνατος. Όπου κατά την γνώμη μου δέχεται ένα βάπτισμα του Αέρα, συμβολίζοντας την αποχώρησή του απ' το κατώτερο στο Ανώτερο, από την Γη στους Ουρανούς, αν θέλετε. Αλήθεια, έχετε παρατηρήσει όταν κατά την γέννα ένα βρέφος βγαίνει ετοιμοθάνατο, είτε ο Ιατρός, είτε ο πατέρας το βαπτίζουν στον αέρα?
Άρα Γένηση-Ενηλικίωση-Θάνατος, βάπτισμα σε Ύδωρ-Πυρ-Αέρα...πόσο σχετικά είναι μεταξύ τους?
Τελικά, μήπως αντί να καταδικάζουμε τα βαπτίσματα που θεωρούμε ότι μας 'επέβαλαν', μήπως θα έπρεπε να δίναμε περισσότερη σημασία στην ουσία τους.
Ακόμη και η Εκκλησία που θεωρούμε ότι μας 'επιβάλεται', μήπως μέσω της Τέλεσης των Μυστηρίων της Βάπτισης, του Γάμου και της Κηδείας, τελικά καταφέρνει (είτε το συνειδητοποιούμε, είτε όχι) να μας καθοδηγήσει με τρόπο αδιαμφισβήτητα Μυητικό?
Αν κάποιος θεωρεί ότι είναι ενήλικας και ενσυνείδητος μπορεί να επιλέξει οικιοθελώς τον Μυητικό του Χώρο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι Μυήσεις μιας Επίσημης Θρησκείας ή Εκκλησίας είναι λάθος και στερούνται συμβολισμού και ουσίας.
Υ.Γ. Για όσους αναλογίζονται τί έκανα το στοιχείο της Γης (γιατί μίλησα για Ύδωρ-Πυρ-Αηρ), η Μύηση σε αυτό θεωρείται δεδομένη από την στιγμή που ζεις επί της Γης και δεν χρειάζεται να τελέσεις κάποιο μυστήριο για να το συνειδητοποιήσεις και να το αποσυμβολίσεις...είναι εμφανέστατο, είναι γύρω μας και δεν το 'γλιτώνουμε'
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
ΤΑ ΚΑΒΕΙΡΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ
<<Μανθάνειν εν τω ουρανώ το οράν, εν
δε τη γη το αναμιμνήσκεσθαι. Μακάριος ο
δια των Μυστηρίων διελθών, ούτος γινώσκει
την αρχήν και τον σκοπόν της ζωής. >>
(Πίνδαρος)
Η εποχή της ιδρύσεως των Καβειρίων μυστηρίων χάνεται στο βάθος της Ελληνικής Δημιουργίας.
Κατά τους αρχαίους συγγραφείς υποστηρίζεται ότι η λατρεία των Καβείρων είναι μυστηριακή λατρεία των Πελασγών.
Ο Ηρόδοτος για την προέλευση των μυστηρίων γράφει:
«Αυτά και πολλά άλλα τα οποία εγώ θα υπομνήσω παρέλαβαν οι Έλληνες παρά των Αιγυπτίων, ότι δε τα αγάλματα του Ερμού έχουν τα αιδοία ορθά, τούτο δεν το έμαθον παρά των Αιγυπτίων, αλλά παρά των Πελασγών μεν το έμαθον πρώτοι εξ όλων των Ελλήνων οι Αθηναίοι, παρά τούτων δε οι άλλοι Έλληνες. Κατά την εποχήν δε, καθ' ην ήδη οι Αθηναίοι ελογίζοντο μεταξύ των Ελλήνων, μετώκησαν εις την Αττικήν ως σύνοικοι οι Πελασγοί, και έκτοτε ήρχισαν να θεωρούνται ως Έλληνες. Εκείνος δε, ο οποίος έχει μυηθή εις τα μυστήρια των Καβείρων, τα οποία επιτελούν οι Σαμοθράκες παραλαβόντες παρά των Πελασγών, αυτός θα καταλάβει τι θέλω να είπω με τα λόγια μου. Διότι την Σαμοθράκην κατώκουν προηγουμένως αυτοί οι Πελασγοί, οι οποίοι έγιναν σύνοικοι με τους Αθηναίους, παρ' αυτών δε παρέλαβον τα μυστήρια οι Σαμοθράκες. Των οποίων τα αγάλματα του Ερμού, του να έχουν ορθά τα αιδοία έμαθον εκ των Ελλήνων παρά των Πελασγών πρώτοι οι Αθηναίοι. Περί τούτου παραδίδεται κάποιος Ιερός Λόγος, ο οποίος αποκαλύπτεται εις τα εν Σαμοθράκη μυστήρια.»
Μια άποψη της μυθολογίας αναφέρει ότι οι Κάβειροι συνδέονται με τον Προμηθέα, που έπλασε τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμα (κάτι μας θυμίζει αυτό
μετά από εντολή του Δία, και ότι είναι Θεότητες του πυρός.
Ο Πίνδαρος διέσωσε από χαμένα έργα παλαιότερων συγγραφέων το παρακάτω απόσπασμα: « ... τον εκ Αγίας Λήμνου γεννηθέντα Κάβειρον ».
Ο Διονυσόδωρος, συγγραφέας του 3ου αι. π. Χ. αναφέρει ότι υπήρχαν δυο ζεύγη Καβείρων ο Αξιόκερσος, η Αξίερος, ο Καδμίλος ή Κασμίλος και η Αξιόκερσα, και ότι οι Θεότητες αυτές ταυτίζονται με τον Πλούτωνα, την Δήμητρα, τον Ερμή και την Περσεφόνη.
Εκτός από την Σαμοθράκη που τελούνταν τα σημαντικότερα μυστήρια και ήταν το επίκεντρο της μυστηριακής αυτής λατρείας, τελούνταν Καβείρια μυστήρια και σε άλλες περιοχές.
Η λατρεία των Καβείρων υπήρχε στην Μέμφιδα της Αιγύπτου, στην Φρυγία της Μικράς Ασίας, στην Θράκη, στην Μακεδονία, στην Λήμνο, καθώς και στην Βοιωτία.
Στην Ανθηδώνα πόλη που ευρίσκετο βόρεια των Θηβών υπήρχε μεγάλο Ιερό των Καβείρων, όπως επίσης και σε απόσταση έξι χλμ. δυτικά των Θηβών υπήρχε μεγάλο λατρευτικό κέντρο. Αυτό ανακαλύφθηκε τυχαία από Γερμανούς αρχαιολόγους κατά τις ανασκαφές του 1887-1888, και ήλθε στο φως ολόκληρο το συγκρότημα του Ιερού.
Λατρεύονταν ο Πατέρας Κάβειρος και ο Υιός σε ιδιαίτερο Ιερό ενώ σε άλλο Ιερό η Αξίερως και η Αξιόκερσα. Φαίνεται ότι στην λατρεία Πατρός και Υιού την εξέχουσα θέση κατείχε ο Υιός, αν κρίνουμε από τα πήλινα ομοιώματα τους. Βρέθηκαν εφτακόσια ομοιώματα του Υιού και πενήντα μόνο του Πατέρα.
Η τοποθεσία του Ιερού των Καβείρων των Θηβών μοιάζει προς τις τοποθεσίες των
άλλων λατρευτικών κέντρων των Καβείρων και θεωρείται χαρακτηριστική της λατρείας τους.
Αυτά ήταν χτισμένα σε κοιλάδες κατάφυτες που διαιρούνταν από ρυάκια. Από τα μέχρι τώρα γνωστά ερείπια των Καβειρίων Ιερών στις διάφορες περιοχές βγαίνει το συμπέρασμα ότι το Ιερό ιδρύετο πάντοτε στην ανατολική πλευρά του ρυακιού.
Στην Σαμοθράκη οι Κάβειροι ονομάζονταν Μεγάλοι Θεοί Σαμόθρακες ή Σαμόθρακες Κάβειροι. Στις επιγραφές που έχουν βρεθεί στις ανασκαφές πάντοτε ονομάζονται Μεγάλοι Θεοί ή Άνακτες και ποτέ με το όνομα τους.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης 1ος αι. μ. Χ. αναφέρει ότι οι Κάβειροι θεωρούνταν η προσωποποίηση της αθανασίας της ψυχής.
Οι ιερείς ήταν κληρονομικοί και ονομάζονταν Καδμίλοι από τον παίδα Καδμίλο.
Ο μυούμενος οδηγούνταν να καθίσει σε έναν θρόνο, όπου πραγματοποιούνταν σε αυτόν η δοκιμασία και η διδασκαλία. Η τελετή αυτή ονομαζόταν θρονισμός. Του φορούσαν στο κεφάλι στεφάνι από κλαδί ελιάς και μια κόκκινη ταινία στην μέση του, την οποία θα έφερε μαζί του στην υπόλοιπη ζωή του, ενδεικτική της μυήσεώς του.
Μπροστά στον θρόνο έκαιγε πυρά γύρω από την οποία οι ιερείς έψελναν με ακατανόητες λέξεις για τον μυούμενο τους Ιερούς ύμνους, μετά χόρευαν χορούς υπό τους ήχους μουσικής και μυστηριακών τραγουδιών.
Λέγεται ότι ο Αγαμέμνων, ο Οδυσσέας όπως και άλλοι Έλληνες Βασιλείς που έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο είχαν μυηθεί στα μυστήρια των Καβείρων καθώς επίσης σύμφωνα με την μυθολογία ο Ορφέας, ο Ηρακλής ο Ιάσων, οι Διόσκουροι Κάστορας και Πολυδεύκης και οι αρχηγοί της Αργοναυτικής εκστρατείας είχαν μυηθεί στα μυστήρια των Καβείρων στην Σαμοθράκη.
Είναι αρκετά γνωστό ότι ο Βασιλιάς Φίλιππος ήταν μυημένος στα μυστήρια της Σαμοθράκης, όπου και γνώρισε την Ολυμπιάδα την μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που ήταν και ιέρεια των Καβείρων.
Μυημένος στα Καβείρια Μυστήρια ήταν και ο Μέγας Αλέξανδρος.
Κατά τον Θέωνα τον Σμυρναίο, συγγραφέα του 2ου αι. μ. Χ. η μύηση
στα Καβείρια και στα Ελευσίνια μυστήρια περιλάμβαναν πέντε μέρη
(βαθμούς μυήσεως...).
Στο πρώτο μέρος ήταν ο καθαρμός όπου επιλέγονταν τα άτομα τα οποία θα συνέχιζαν την μύησή τους γιατί υπήρχαν απαγορεύσεις και δεν επιτρεπόταν η εισδοχή σε όλους.
Απαγορευόταν η συμμετοχή στους εγκληματίες και τους φλύαρους.
Στο δεύτερο μέρος γινόταν η τελετή της παραδόσεως, δηλαδή υπήρχε διδασκαλία και ερμηνεία του τελετουργικού και συμβολικού τμήματος των μυστηρίων.
Στο τρίτο μέρος γινόταν η επονομαζόμενη εποπτεία.
Στο τέταρτο μέρος γινόταν η ανάδεση των στεφάνων και η επίθεση τους στα κεφάλια των μυημένων ώστε σε ότι εμυήθη κανείς ή συνωδεύθη από λαμπάδας ή έτυχε κάποιας ιεροφαντίας ή ιεροσύνης, να είναι εις θέση να τα μεταδώσει και στους άλλους.
Στο πέμπτο μέρος στον τελευταίο βαθμό μυήσεως γινότανε η τελειοποίηση και η ευδαιμονία, ως είναι οικεία προσφιλής στους Θεούς και παρατηρείται μόνο σε αυτούς.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, γράφει σχετικά για την μύηση στα Καβείρια Μυστήρια: << Γίγνεσθαι δε φασί και ευσεβεστέρους και δικαιοτέρους και κατά παν βελτίονας εαυτών τους μυστηρίων κοινωνήσαντας >>.
Η Ζωή και ο θάνατος ανήκουν στους Θεούς, τα Μυστήρια στους Επιλέκτους, σε μας τους ανθρώπους ανήκει η προσπάθεια για γνώση, και για βελτίωση του εαυτού μας. Πρέπει να θυμόμαστε και να προσπαθούμε να πλησιάσουμε την Θεϊκή μας φύση, την φύση του δημιουργού που μέσα στην καθημερινότητα πολύ συχνά ξεχνάμε.
Όπως γράφει ένα ρητό στα προπύλαια του Ιερού της Επιδαύρου: <<ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ >>.
<<Μανθάνειν εν τω ουρανώ το οράν, εν
δε τη γη το αναμιμνήσκεσθαι. Μακάριος ο
δια των Μυστηρίων διελθών, ούτος γινώσκει
την αρχήν και τον σκοπόν της ζωής. >>
(Πίνδαρος)
Η εποχή της ιδρύσεως των Καβειρίων μυστηρίων χάνεται στο βάθος της Ελληνικής Δημιουργίας.
Κατά τους αρχαίους συγγραφείς υποστηρίζεται ότι η λατρεία των Καβείρων είναι μυστηριακή λατρεία των Πελασγών.
Ο Ηρόδοτος για την προέλευση των μυστηρίων γράφει:
«Αυτά και πολλά άλλα τα οποία εγώ θα υπομνήσω παρέλαβαν οι Έλληνες παρά των Αιγυπτίων, ότι δε τα αγάλματα του Ερμού έχουν τα αιδοία ορθά, τούτο δεν το έμαθον παρά των Αιγυπτίων, αλλά παρά των Πελασγών μεν το έμαθον πρώτοι εξ όλων των Ελλήνων οι Αθηναίοι, παρά τούτων δε οι άλλοι Έλληνες. Κατά την εποχήν δε, καθ' ην ήδη οι Αθηναίοι ελογίζοντο μεταξύ των Ελλήνων, μετώκησαν εις την Αττικήν ως σύνοικοι οι Πελασγοί, και έκτοτε ήρχισαν να θεωρούνται ως Έλληνες. Εκείνος δε, ο οποίος έχει μυηθή εις τα μυστήρια των Καβείρων, τα οποία επιτελούν οι Σαμοθράκες παραλαβόντες παρά των Πελασγών, αυτός θα καταλάβει τι θέλω να είπω με τα λόγια μου. Διότι την Σαμοθράκην κατώκουν προηγουμένως αυτοί οι Πελασγοί, οι οποίοι έγιναν σύνοικοι με τους Αθηναίους, παρ' αυτών δε παρέλαβον τα μυστήρια οι Σαμοθράκες. Των οποίων τα αγάλματα του Ερμού, του να έχουν ορθά τα αιδοία έμαθον εκ των Ελλήνων παρά των Πελασγών πρώτοι οι Αθηναίοι. Περί τούτου παραδίδεται κάποιος Ιερός Λόγος, ο οποίος αποκαλύπτεται εις τα εν Σαμοθράκη μυστήρια.»
Μια άποψη της μυθολογίας αναφέρει ότι οι Κάβειροι συνδέονται με τον Προμηθέα, που έπλασε τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμα (κάτι μας θυμίζει αυτό
μετά από εντολή του Δία, και ότι είναι Θεότητες του πυρός.
Ο Πίνδαρος διέσωσε από χαμένα έργα παλαιότερων συγγραφέων το παρακάτω απόσπασμα: « ... τον εκ Αγίας Λήμνου γεννηθέντα Κάβειρον ».
Ο Διονυσόδωρος, συγγραφέας του 3ου αι. π. Χ. αναφέρει ότι υπήρχαν δυο ζεύγη Καβείρων ο Αξιόκερσος, η Αξίερος, ο Καδμίλος ή Κασμίλος και η Αξιόκερσα, και ότι οι Θεότητες αυτές ταυτίζονται με τον Πλούτωνα, την Δήμητρα, τον Ερμή και την Περσεφόνη.
Εκτός από την Σαμοθράκη που τελούνταν τα σημαντικότερα μυστήρια και ήταν το επίκεντρο της μυστηριακής αυτής λατρείας, τελούνταν Καβείρια μυστήρια και σε άλλες περιοχές.
Η λατρεία των Καβείρων υπήρχε στην Μέμφιδα της Αιγύπτου, στην Φρυγία της Μικράς Ασίας, στην Θράκη, στην Μακεδονία, στην Λήμνο, καθώς και στην Βοιωτία.
Στην Ανθηδώνα πόλη που ευρίσκετο βόρεια των Θηβών υπήρχε μεγάλο Ιερό των Καβείρων, όπως επίσης και σε απόσταση έξι χλμ. δυτικά των Θηβών υπήρχε μεγάλο λατρευτικό κέντρο. Αυτό ανακαλύφθηκε τυχαία από Γερμανούς αρχαιολόγους κατά τις ανασκαφές του 1887-1888, και ήλθε στο φως ολόκληρο το συγκρότημα του Ιερού.
Λατρεύονταν ο Πατέρας Κάβειρος και ο Υιός σε ιδιαίτερο Ιερό ενώ σε άλλο Ιερό η Αξίερως και η Αξιόκερσα. Φαίνεται ότι στην λατρεία Πατρός και Υιού την εξέχουσα θέση κατείχε ο Υιός, αν κρίνουμε από τα πήλινα ομοιώματα τους. Βρέθηκαν εφτακόσια ομοιώματα του Υιού και πενήντα μόνο του Πατέρα.
Η τοποθεσία του Ιερού των Καβείρων των Θηβών μοιάζει προς τις τοποθεσίες των
άλλων λατρευτικών κέντρων των Καβείρων και θεωρείται χαρακτηριστική της λατρείας τους.
Αυτά ήταν χτισμένα σε κοιλάδες κατάφυτες που διαιρούνταν από ρυάκια. Από τα μέχρι τώρα γνωστά ερείπια των Καβειρίων Ιερών στις διάφορες περιοχές βγαίνει το συμπέρασμα ότι το Ιερό ιδρύετο πάντοτε στην ανατολική πλευρά του ρυακιού.
Στην Σαμοθράκη οι Κάβειροι ονομάζονταν Μεγάλοι Θεοί Σαμόθρακες ή Σαμόθρακες Κάβειροι. Στις επιγραφές που έχουν βρεθεί στις ανασκαφές πάντοτε ονομάζονται Μεγάλοι Θεοί ή Άνακτες και ποτέ με το όνομα τους.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης 1ος αι. μ. Χ. αναφέρει ότι οι Κάβειροι θεωρούνταν η προσωποποίηση της αθανασίας της ψυχής.
Οι ιερείς ήταν κληρονομικοί και ονομάζονταν Καδμίλοι από τον παίδα Καδμίλο.
Ο μυούμενος οδηγούνταν να καθίσει σε έναν θρόνο, όπου πραγματοποιούνταν σε αυτόν η δοκιμασία και η διδασκαλία. Η τελετή αυτή ονομαζόταν θρονισμός. Του φορούσαν στο κεφάλι στεφάνι από κλαδί ελιάς και μια κόκκινη ταινία στην μέση του, την οποία θα έφερε μαζί του στην υπόλοιπη ζωή του, ενδεικτική της μυήσεώς του.
Μπροστά στον θρόνο έκαιγε πυρά γύρω από την οποία οι ιερείς έψελναν με ακατανόητες λέξεις για τον μυούμενο τους Ιερούς ύμνους, μετά χόρευαν χορούς υπό τους ήχους μουσικής και μυστηριακών τραγουδιών.
Λέγεται ότι ο Αγαμέμνων, ο Οδυσσέας όπως και άλλοι Έλληνες Βασιλείς που έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο είχαν μυηθεί στα μυστήρια των Καβείρων καθώς επίσης σύμφωνα με την μυθολογία ο Ορφέας, ο Ηρακλής ο Ιάσων, οι Διόσκουροι Κάστορας και Πολυδεύκης και οι αρχηγοί της Αργοναυτικής εκστρατείας είχαν μυηθεί στα μυστήρια των Καβείρων στην Σαμοθράκη.
Είναι αρκετά γνωστό ότι ο Βασιλιάς Φίλιππος ήταν μυημένος στα μυστήρια της Σαμοθράκης, όπου και γνώρισε την Ολυμπιάδα την μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που ήταν και ιέρεια των Καβείρων.
Μυημένος στα Καβείρια Μυστήρια ήταν και ο Μέγας Αλέξανδρος.
Κατά τον Θέωνα τον Σμυρναίο, συγγραφέα του 2ου αι. μ. Χ. η μύηση
στα Καβείρια και στα Ελευσίνια μυστήρια περιλάμβαναν πέντε μέρη
(βαθμούς μυήσεως...).
Στο πρώτο μέρος ήταν ο καθαρμός όπου επιλέγονταν τα άτομα τα οποία θα συνέχιζαν την μύησή τους γιατί υπήρχαν απαγορεύσεις και δεν επιτρεπόταν η εισδοχή σε όλους.
Απαγορευόταν η συμμετοχή στους εγκληματίες και τους φλύαρους.
Στο δεύτερο μέρος γινόταν η τελετή της παραδόσεως, δηλαδή υπήρχε διδασκαλία και ερμηνεία του τελετουργικού και συμβολικού τμήματος των μυστηρίων.
Στο τρίτο μέρος γινόταν η επονομαζόμενη εποπτεία.
Στο τέταρτο μέρος γινόταν η ανάδεση των στεφάνων και η επίθεση τους στα κεφάλια των μυημένων ώστε σε ότι εμυήθη κανείς ή συνωδεύθη από λαμπάδας ή έτυχε κάποιας ιεροφαντίας ή ιεροσύνης, να είναι εις θέση να τα μεταδώσει και στους άλλους.
Στο πέμπτο μέρος στον τελευταίο βαθμό μυήσεως γινότανε η τελειοποίηση και η ευδαιμονία, ως είναι οικεία προσφιλής στους Θεούς και παρατηρείται μόνο σε αυτούς.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, γράφει σχετικά για την μύηση στα Καβείρια Μυστήρια: << Γίγνεσθαι δε φασί και ευσεβεστέρους και δικαιοτέρους και κατά παν βελτίονας εαυτών τους μυστηρίων κοινωνήσαντας >>.
Η Ζωή και ο θάνατος ανήκουν στους Θεούς, τα Μυστήρια στους Επιλέκτους, σε μας τους ανθρώπους ανήκει η προσπάθεια για γνώση, και για βελτίωση του εαυτού μας. Πρέπει να θυμόμαστε και να προσπαθούμε να πλησιάσουμε την Θεϊκή μας φύση, την φύση του δημιουργού που μέσα στην καθημερινότητα πολύ συχνά ξεχνάμε.
Όπως γράφει ένα ρητό στα προπύλαια του Ιερού της Επιδαύρου: <<ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ >>.
-
Secondborn
- Δημοσιεύσεις: 137
- Εγγραφή: Κυρ Μάιος 08, 2005 10:26 pm
- Τοποθεσία: Μέσ΄στις σκέψεις μου...
Λατρεύονταν ο Πατέρας Κάβειρος και ο Υιός σε ιδιαίτερο Ιερό ενώ σε άλλο Ιερό η Αξίερως και η Αξιόκερσα. Φαίνεται ότι στην λατρεία Πατρός και Υιού την εξέχουσα θέση κατείχε ο Υιός, αν κρίνουμε από τα πήλινα ομοιώματα τους. Βρέθηκαν εφτακόσια ομοιώματα του Υιού και πενήντα μόνο του Πατέρα.
Αυτά ήταν χτισμένα σε κοιλάδες κατάφυτες που διαιρούνταν από ρυάκια. Από τα μέχρι τώρα γνωστά ερείπια των Καβειρίων Ιερών στις διάφορες περιοχές βγαίνει το συμπέρασμα ότι το Ιερό ιδρύετο πάντοτε στην ανατολική πλευρά του ρυακιού.
Ο μυούμενος οδηγούνταν να καθίσει σε έναν θρόνο, όπου πραγματοποιούνταν σε αυτόν η δοκιμασία και η διδασκαλία. Η τελετή αυτή ονομαζόταν θρονισμός. Του φορούσαν στο κεφάλι στεφάνι από κλαδί ελιάς και μια κόκκινη ταινία στην μέση του, την οποία θα έφερε μαζί του στην υπόλοιπη ζωή του, ενδεικτική της μυήσεώς του.
Μπροστά στον θρόνο έκαιγε πυρά γύρω από την οποία οι ιερείς έψελναν με ακατανόητες λέξεις για τον μυούμενο τους Ιερούς ύμνους, μετά χόρευαν χορούς υπό τους ήχους μουσικής και μυστηριακών τραγουδιών.
Διαβάζοντας τα ως άνω για τα Καβείρια μυστήρια που μας παρέθεσε ο φίλτατος Ramoglou, μια σκέψη στριφογύριζε στο μυαλό μου και θα ήθελα την άποψή σας φίλοι μου...
"Την εξέχουσα θέση κατείχε ο Υιός" μας τονίζει ο φίλος μας. Πού αλλού συμβαίνει αυτό; Σε ποιά Θρησκεία θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Υιός κατέχει μια πιο περίοπτη θέση από τον Πατέρα;
"Το Ιερό ιδρύετο πάντα στην ανατολική πλευρά του ρυακιού" μας τονίζει πιο κάτω ο φίλος μας. Αυτό δε συμβαίνει και στις Χριστιανικές Εκκλησίες; Μάλιστα όχι τυχαία, αλλά έχει και κάποιο συμβολικό χαρακτήρα...
Τέλος μπορούμε να υποθέσουμε ότι το κλαδί ελιάς που φορούσαν κατά το θρονισμό στους Καδμίλους και το γεγονός ότι είχε μια κόκκινη ταινία στη μέση του, αποτέλεσε σαφή επιρροή του Χριστιανισμού κατά τη συγγραφή των Ευαγγελίων και την εξιστόρηση των παθών του Χριστού.
Δε θα εξετάσω αν όντως συνέβη η εν κόκκινο μανδύα ένδυσης του Χριστού και η τοποθέτησης στο κεφάλι αυτού στεφανιού εξ ακανθών και θα παρακαλούσα να μη σταθείτε και εσείς σε αυτό.
Είναι γεγονός ότι ένας άνθρωπος με τη Χριστιανική διδασκαλία βαθιά ριζωμένη μέσα του, διαβάζοντας για τα Καβείρια μυστήρια και π.χ. τη διαδικασία της Θρόνησης των Καδμίλων τη θεωρεί είτε γραφική είτε πεπαλαιωμένη και χωρίς ουσία(επηρεασμένος πάντα από τα Πάθη του Χριστού). Πιστεύετε ότι αυτό είναι τυχαίο ή εξυπηρέτησε μαζί με κάποιες άλλες "συμπτώσεις" κάποια συμφέροντα;
"If you do things and can't explain them that might be okay because they still get done. But if you decide not to, you ought to know why." Stephen King
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Καλέ μου φίλε Secondborn,
Πολλές φορές στο παρελθόν έχω εξηγήσει ότι η δική μου θέαση για την διαδοχή των μύθων των θρησκειών, έχει να κάνει με τη γνωστή σε όλους μας αρχή των «συγκοινωνούντων δοχείων».
Πολλά πράγματα είναι «ίδια» αν τα ψάξεις στο βάθος τους.
Τα σύμβολα είναι αρχετυπικά.
Και κάπου εδώ έρχεται κατ’ εμε και η απάντηση στο ερώτημα του φίλτατου Cybermaster, η διαδοχή των μυστηρίων και των μυήσεων δια μέσου των Αιώνων.
Αναζήτηση και αποσυμβολισμός, η εικόνα ενός άλλου κόσμου, ένα Matrix.
Ποιο χάπι θα πάρει ο καθένας είναι θέμα επιλογής.
Πολλές φορές στο παρελθόν έχω εξηγήσει ότι η δική μου θέαση για την διαδοχή των μύθων των θρησκειών, έχει να κάνει με τη γνωστή σε όλους μας αρχή των «συγκοινωνούντων δοχείων».
Πολλά πράγματα είναι «ίδια» αν τα ψάξεις στο βάθος τους.
Τα σύμβολα είναι αρχετυπικά.
Και κάπου εδώ έρχεται κατ’ εμε και η απάντηση στο ερώτημα του φίλτατου Cybermaster, η διαδοχή των μυστηρίων και των μυήσεων δια μέσου των Αιώνων.
Αναζήτηση και αποσυμβολισμός, η εικόνα ενός άλλου κόσμου, ένα Matrix.
Ποιο χάπι θα πάρει ο καθένας είναι θέμα επιλογής.
Επιστροφή σε “- ΤΑΓΜΑΤΑ - ΣΧΟΛΕΣ -”
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 4 επισκέπτες