Μυστήρια

[Zadok the priestess]

Ο τρίτος τύπος μυστηρίων, τα οποία έβαλαν την σφραγίδα τους στην αρχαία Ελλάδα, ήταν αυτά τα οποία ξεπήδησαν από την ορφική παράδοση και κοσμογονία.

Η ορφική κοσμογονία χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια της ελληνικής σκέψης να φέρει ενότητα και αρμονία στην ιδέα του σύμπαντος.
Πριν την εμφάνιση του Ορφισμού, ο Φερεκίδης και ο Πυθαγόρας είχαν ήδη δημιουργήσει θεωρίες της γέννησης του κόσμου, σύμφωνα με τις οποίες μόνο οι μεγάλες θεότητες της μυθολογίας έπαιζαν κάποιο ρόλο.

Αυτή η αντίληψη, η οποία εξελίχτηκε σε ένα είδος μονοθεϊσμού, τελικά διατυπώνεται από δύο βασικές ιδέες.
Η πρώτη είναι ότι πίσω από κάθε εκδήλωση της φύσης υπάρχει μία απεριόριστη Ύπαρξη, η οποία άλλοτε ονομάζεται Χάος, άλλοτε Νύχτα, άλλοτε Απέραντος Ωκεανός ή Απεριόριστος Χρόνος ή ο Ένας ή ο Άγνωστος Πατέρας.

Η δεύτερη είναι ότι από αυτή την απεριόριστη και άγνωστη Ύπαρξη ξεπηδά ένας μυστικός αντιπρόσωπος, ο οποίος εργάζεται σύμφωνα με καθορισμένους κανόνες και στον οποίο απευθυνόμαστε για όλα τα φαινόμενα του σύμπαντος.
Αυτές βέβαια, τις δοξασίες των Ορφικών θα πρέπει να τις ξεχωρίσουμε από την δράση του Ορφέα, γιατί αναπτύχθηκαν μεταγενέστερα.
Ο βασικός τους σπόρος όμως, κρύβεται μέσα στο Θείο Έρωτα του μύστη για την αιώνια Νύχτα, αυτή η οποία, κατά τον ορφικό ύμνο, είναι μία και πάντα όμοια με τον εαυτό της.


Το Ορφικό Αυγό

Κύριο σύμβολο των Ορφικών Μυστηρίων ήταν ένα φίδι τυλιγμένο γύρω από ένα αυγό.
Έμεινε γνωστό σαν το "Ορφικό Αυγό" και συμβολίζει το Σύμπαν περιτριγυρισμένο από το πύρινο Δημιουργικό Πνεύμα.
Βάσει μίας άλλης θεωρίας, το αυγό συμβολίζει την ψυχή του μαθητή και το φίδι τα Μυστήρια.
Την στιγμή της μύησης το κέλυφος του αυγού σπάει και ο άνθρωπος είναι έτοιμος να αναγεννηθεί μέσα στα Μυστήρια.

[Zadok the priestess]

Η παράδοση αναφέρει ότι ο Ορφέας ήταν γιος του Απόλλωνα και της Μούσας Κλειώς.
Η θεϊκή του καταγωγή τον προίκισε με το χάρισμα του μουσικού και ποιητή.
Όταν ακουγόταν να παίζει με τη λύρα του - δώρο του Πατέρα του - τα πάντα εναρμονίζονταν στην πλάση.
Τα μίση και τα πάθη καταλάγιαζαν, τα άγρια θηρία ημέρευαν και όλοι γίνονταν ένα με την αρμονία της μουσικής του.
Οι τελετές μύησης των Ορφικών Μυστηρίων βασίστηκαν σε ένα τραγικό επεισόδιο της ζωής του Ορφέα.
Στην αναζήτηση της αγαπημένης του Ευρυδίκης, η οποία πέθανε όταν τη δάγκωσε ένα φίδι.
Ο ήρωας αποφασίζει να κατέβει ο ίδιος στον Άδη και να ζητήσει από το Βασιλιά του Κόσμου των Σκιών την αγαπημένη του.
Ο Πλούτωνας και η Περσεφόνη, μαγεμένοι από τη μουσική του, του επιτρέπουν να την πάρει πίσω, με τον γνωστό όρο να προχωράει χωρίς να γυρίσει να κοιτάξει πίσω του, μέχρι να φτάσουν στην επιφάνεια της γης.
Αυτός δεν αντέχει στην αγωνία και γυρίζει να δει αν η Ευρυδίκη τον ακολουθεί.
Έτσι, τη χάνει για πάντα.

Αυτή ακριβώς η αναπαράσταση γινόταν, σύμφωνα με την εσωτερική παράδοση, στην τελετή μύησης των Ορφικών.
Κυρίαρχο ρόλο έπαιζε ο χορός και η μουσική, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν με όλη τους τη δεξιοτεχνία και την έκφραση.
Λόγω της μουσικής και της αρμονίας τα οποία εμπεριέχει η κύρια μορφή της λατρείας, η όλη μύηση τείνει να γίνει ένας χορός, ο οποίος μιμείται το ρυθμό και τη λειτουργία της φύσης, καθώς και τη συνένωσή της με τη Θεότητα.
Αυτό ενισχύθηκε ιδιαίτερα στη Διονυσιακή λατρεία.
Τα Διονυσιακά Μυστήρια, όντας ξεχωριστά, συνδέθηκαν με τα Ορφικά αποτελώντας δεύτερη, ανώτερη βαθμίδα επίτευξης.
Η Ορφική μύηση σχετιζόταν με την αναζήτηση των θαμμένων όψεων του εαυτού, ενώ τα Διονυσιακά σχετίζονταν με την αναζήτηση των πνευματικών όψεων.
Σε μία ανώτερη βαθμίδα των μυστηρίων γινόταν η αναπαράσταση του θανάτου και του διαμελισμού του Διονύσου από τους Τιτάνες και κατόπιν η επακόλουθη ανάστασή του με τη βοήθεια της Αθηνάς, καθώς και η δεύτερη γέννησή του από το Δία.

[pikos apikos]

Τα Καβειρια μυστηρια συνδεονται με αυτα?

[Zadok the priestess]

Aγαπητέ μου Πίκο Απίκο,

δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς με το αν "συνδέονται".

Ιστορικά ή αλληγορικά

Πάντως, έχω αναφερθεί στα Καβείρια στην ακριβώς προηγούμενη σελίδα.
Πιο πριν, γράφτηκαν κάποια γενικά περί Μυστηρίων.

Αν θέλεις, ρίξε μία ματιά και νομίζω ότι θα διαπιστώσεις και μόνος σου...

[Zadok the priestess]

Με τον πρώτο βαθμό μύησης, ο υποψήφιος ξεκινάει να αναζητήσει την Ευρυδίκη, αφού πρώτα υποστεί την σχετική κάθαρση, η οποία είναι πάγια σε όλα τα μυστήρια.
Κατεβαίνει στον Κάτω Κόσμο, το οποίο συμβολίζει το κατέβασμα μέσα στο δικό του εαυτό και εκεί, αναζητά διάφορες θαμμένες όψεις του.

Αναζητά την αγαπημένη του, η οποία δεν είναι άλλη από την άνιμά του.
Αυτή, την οποία έχασε σε κάποια στιγμή της πορείας του, την οποία έθαψε βαθιά μέσα στο λεγόμενο "ασυνείδητό" του και την οποία, σε κάποια στιγμή απελπισίας, την αναζήτησε συνειδητοποιώντας την απώλεια.
Η αδυναμία του να φέρει την Ευρυδίκη στον Πάνω Κόσμο, δηλαδή να αφυπνίσει την άνιμά του στην εντέλεια, τον οδήγησε σε μία ακραία ανάπτυξη του συνειδητού εγώ, με τη μορφή του άνιμους.
Αυτό επέφερε μία φοβερή σύγκρουση με την "ασυνείδητη" θαμμένη όψη του.
Γι' αυτό και ο μύθος λέει ότι απομονώθηκε στα βουνά της Θράκης μη μπορώντας να εναρμονιστεί με τη θηλυκή όψη του.

Έτσι, όμως, επέσυρε την οργή των Μαινάδων και αυτές τον κατασπάραξαν.
Τα μέλη του σκορπίστηκαν και η θεία λύρα του έγινε αστερισμός στον ουρανό.
Οι Μαινάδες, οι οποίες τον κατασπάραξαν, αντιπροσωπεύουν τις άνιμα οι οποίες αντιδρούν βίαια στη μονόπλευρη και υπερβολική ανάπτυξη του συνειδητού εγώ.
Σα φυλετικές όψεις κατασπαράζουν αυτή τη μονοπολικότητα.
Η τελευταία εξαφανίζεται μέσα στο ομαδικό "ασυνείδητο" και εκεί, βρίσκει ξανά τη διπολική και επομένως, σφαιρική ολότητά της.


Η ανώτερη βαθμίδα μύησης στα Ορφικά αφορούσε σε πολύ υψηλά εκπαιδευμένους και προχωρημένους ανθρώπους.
Σε αυτό το δεύτερο στάδιο μύησης, όσοι είχαν προχωρήσει ικανοποιητικά, μπορούσαν να μάθουν καθετί σχετικό με την Αναγέννηση, την Ανάσταση και τη Δημιουργία.
Για να αποκτήσει ο υπό μύηση αυτού του είδους την εμπειρία, έπρεπε να ζήσει την εμπειρία, την οποία περνάει η ψυχή μετά το θάνατο.


Κάθαρση, εξαγνισμός, διάλυση, απόρριψη, ανασύνθεση και ανάμιξη, αυτή ήταν η διαδικασία.

[Χρήστος]

Από όσο έψαξα, δεν βρήκα άλλη αναφορά σε αυτό, οπότε συγχωρέστε με αν υπάρχει είδη, δεν θα την έχω δει.

Κυκλοφορεί ένα βιβλίο οποίο ονομάζεται "Τα Μυστήρια του Ιησού", από τους Φρίκ Τίμοθυ και Γκάντι Πίτερ. Έπεσε στα χέρια μου πριν από λίγους μήνες, και το θεώρησα αρκετά ενδιαφέρων. Είναι μια καλή μελέτη οποία αναφέρεται στην προέλευση των Χριστιανικών μυστηρίων και εμπεριέχει ανάλυση και σχέση όλων των αρχαίων μυστηρίων (Ορφέα, Διονύσου, Όσιρη, κλπ) με τα Χριστιανικά. Θα συνιστούσα να το ρίξετε μια ματιά:)

[Elissaios]

Φίλε Χρήστο, ο Τίμοθυ και ο Πίτερ το Χριστιανισμό δεν τον πάνε καθόλου και το δηλώνουν ευθαρσώς. Το βιβλίο τους είναι όντως ενδιαφέρον (στα ελληνικά κυκλοφορεί άλλο ένα) και έχει φιλο-γνωστική απόχρωση.

Το μειονέκτημα της άποψής τους είναι ότι αν και το προσπαθούν, δεν εμβαθύνουν στο νόημα του Χριστιανισμού (ή και των άλλων θρησκειών στις οποίες αναφέρονται) αλλά στέκονται μόνο σε επιφανειακά δεδομένα.

[Zadok the priestess]

Φίλοι μου, ποτέ η ανάγνωση ενός βιβλίου δεν έκανε κακό σε κάποιον...

Σύμφωνα με το βιβλίο:
Επί χιλιάδες χρόνια πριν τον χριστιανισμό, οι παγανιστές λάτρευαν έναν Υιό Θεού. Ο Σωτήρας των παγανιστών γεννήθηκε κι αυτός από μια παρθένο στις 25 Δεκεμβρίου με μάρτυρες τρεις βοσκούς, μετέτρεψε το νερό σε οίνο, κρεμάστηκε επί ξύλου κι αναστήθηκε το Πάσχα, και πρόσφερε το σώμα και το αίμα του ως Θεία Κοινωνία. Δεν ήταν άλλος από τον Διόνυσο τον Ζαγρέα. Οι παγανιστικοί μύθοι ξαναγράφτηκαν αιώνες αργότερα σαν τα ευαγγέλια του Ιησού Χριστού. Για την ύπαρξη του ιστορικού Ιησού δεν υπάρχουν αποδείξεις. Οι πρώτοι χριστιανοί γνώριζαν ότι η ιστορία του Ιησού ήταν μόνο ένας μύθος. Οι αλήθειες αυτές αποσιωπήθηκαν με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη παραχάραξη που έγινε στην ιστορία.

Τώρα, αγαπητέ μου Ελισσαίε, τί να σου πω...
Οι συγγραφείς μπορεί να μην εμβαθύνουν στον Χριστιανισμό επειδή δεν τον "πάνε" και δεν θα κρίνω αν έχουν δίκιο ή άδικο.
Οι πιστοί Χριστιανοί δηλαδή, εμβαθύνουν
...ή μήπως μέσα από την οπτική κάποιων "άπιστων" καλούμεθα να εντοπίσουμε την ουσία που αιώνες απωλέσαμε

Εν πάσει περιπτώσει, μια και μιλάμε για το μυστηριακό Ιησού, εμένα το βιβλίο που μ' αρέσει είναι "ΤΑ ΕΝΝΕΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ".

Αχ... αυτό το 9.

[Zadok the priestess]

Τα κύρια πρόσωπα των Ορφικών ήταν ο Ορφέας και ο Διόνυσος.
Πατέρας του Ορφέα γράψαμε ότι θεωρήθηκε κατά μία άποψη ο Απόλλωνας.
Έτσι, έχουμε τρία πρόσωπα, τα οποία παρουσιάζουν μία ιδιαίτερη σύνθεση.

Ο Απόλλωνας είναι μία μορφή παγκόσμια και μη εξαρτημένη άμεσα από τις διάφορες τάσεις της εποχής. Ουσιαστικά, δε διαθέτει την πλαστικότητα των άλλων θεϊκών μορφών για συγχώνευση.
Ο Απόλλωνας παραμένει λαμπρός και αποσπασμένος στο μεγαλείο του.
Ανήκει στην σφαίρα της αρμονίας, σα μία μορφή η οποία δεν έχει άμεση εξάρτηση από το επίπεδο της ύλης, σα μία θεότητα άμεσα συνδεδεμένη με την Αρμονία.

Ο Απόλλωνας αντιστοιχεί στην καθαρά πνευματική όψη του ανθρώπου.

Ο Ορφέας είναι μία όψη η οποία διακατέχεται ακόμη από τους περιορισμούς της ύλης και δεν έχει βρει την τέλεια ισορροπία.
Το κοινό σημείο του με τον Απόλλωνα είναι η μουσική, δηλαδή η αρμονία, όχι όμως εκείνη η απόλυτη και εγκαθιδρυμένη αρμονία, την οποία ο Απόλλωνας κατείχε τέλεια.
Ο Ορφέας δεν έχει ανακαλύψει όλο το βάθος και το πλάτος της ύπαρξής του.
Γνωρίζει μόνο τη συνειδητή όψη του και αντιλαμβάνεται αμυδρά την αξία του "ασυνείδητου" εαυτού του μόνο όταν χάνει κάτι πολύ σημαντικό, όταν χάνει ένα μέρος του εαυτού του.
Μόνο τότε συλλαμβάνει στιγμιαία τη σημασία του "ασυνείδητου", αναγνωρίζει την αναγκαιότητα της εξερεύνησής του, αγωνίζεται να επανακτήσει τη χαμένη όψη.
Καταφέρνει να διεισδύσει πολύ βαθιά, μαθαίνει πολλά πράγματα, αλλά αποτυχαίνει στον κύριο σκοπό του, ο οποίος είναι να ξεθάψει το "ασυνείδητο" και να το φέρει στην επιφάνεια - στον πάνω κόσμο.
Η θυσία του σχετίζεται με αυτή την απώλεια.
Ο συνειδητός εαυτός πρέπει να σκοτωθεί και να τεμαχιστεί, για να του δοθεί ξανά η ευκαιρία να επιστρέψει στην Πηγή και να βρει το κομμάτι το οποίο έχει χάσει.

Ο Διόνυσος είναι μία θεϊκή μορφή από τις πιο ώριμες και περιεκτικές.
Συνδυάζει τη σοβαρότητα, τη βαθύτητα του Ορφέα και την αγάπη του τελευταίου για την εξερεύνηση των εσωτερικών βαθών, καθώς και τη χαρούμενη διάθεση και εξύψωση του Απόλλωνα, στην αναζήτηση των ουράνιων καταστάσεων.
Ο Διόνυσος είναι ταυτόχρονα γήινος και ουράνιος.
Ξεκινάει από τις απλές καθημερινές χαρές, από την ομορφιά και το μεγαλείο της φύσης, από την αρμονική συνύπαρξη του ανθρώπου με το περιβάλλον του και φτάνει σε ύψη τα οποία δύσκολα μπορεί να συλλάβει ο νους του ανθρώπου.
Στα ύψη αυτά, ο θυσιασμένος θεός αποκτά μία άλλη διάσταση.
Εδώ, ο Διόνυσος είναι η μορφή της Αναγέννησης, της χαράς του πνεύματος, της σκέψης η οποία ωριμάζει ύστερα από πολλές εμπειρίες.
Διατηρεί ακόμη το μεθύσι της ζωής, δηλαδή τη θεία μέθη για Δημιουργία.
Ο Διόνυσος είναι πραγματικά μία από τις πιο περιεκτικές θεότητες, η οποία βρήκε τη συνέχειά της ως τα σήμερα μέσα από τη μορφή του Χριστού.
Μην ξεχνάμε ότι ένα από τα ωραιότερα σύμβολα του Σωτήρα μας είναι το αμπέλι, το οποίο δεν παύει να είναι ένα από τα κύρια σύμβολα του Διονύσου.

[Zadok the priestess]

Είναι γνωστό ότι οι μύθοι μας μιλάνε με σύμβολα και εδώ, υπάρχουν ορισμένα, τα οποία μπορούμε να ανακαλύψουμε.
Το φίδι το οποίο δαγκώνει την Ευρυδίκη, παρουσιάζεται εδώ σα μία αρνητική όψη του Ορφέα, η οποία τον οδηγεί στην απώλεια ενός σημαντικού μέρους του εαυτού του.
Οι Τιτάνες πάλι, οι οποίοι τεμαχίζουν το Διόνυσο, αντιπροσωπεύουν κάτι παρόμοιο: τις χθόνιες όψεις, τις οποίες κρύβει μέσα του ο καθένας από μας και οι οποίες εμποδίζουν κάθε προσπάθεια εξέλιξης του πνεύματος.

Η λύρα του Ορφέα είναι ένα παγκόσμιο σύμβολο.
Είναι η επτάχορδη λύρα και της αποδίδονται οι επτά ιεροί πλανήτες.

Είναι αυτή η οποία μετέφερε στη γη τη μουσική αρμονία των ουράνιων σφαιρών.

[Zadok the priestess]

Μετά από όσα γράφτηκαν για τις ωραιότερες μυστηριακές τελετές, παρατηρούμε ότι τα μυστήρια στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες της Μεσογείου, είχαν σαν κεντρικό έργο τους, σαν κεντρικό θέμα τους, να αποκαλύψουν στον υποψήφιο εκείνο το οποίο κρυβόταν πίσω από το κατώφλι.
Το μυστήριο το οποίο πραγματεύονταν, ήταν το μυστήριο του θανάτου.
Το πέρασμα από μία κατάσταση συνείδησης σε μία άλλη.

Όπως είναι γνωστό, η ενσαρκωμένη ψυχή εκδηλώνεται μέσα από το φυσικό φορέα ή αλλιώς, το ανθρώπινο σώμα, για να μαζέψει, να συγκεντρώσει εμπειρίες από αυτό το οποίο ονομάζεται ύλη.
Κατά συνέπεια, η ψυχή περιορίζεται μέσα στα πλαίσια της ύλης, η οποία εκφράζεται από το σώμα.
Επομένως και το πνεύμα είναι περιορισμένο μέσα από αυτή την οριοθέτηση των πραγμάτων.
Η φυλάκιση του πνεύματος και της ψυχής επιτυγχάνεται με τη γέννηση.
Η απελευθέρωση από την ύλη επιτυγχάνεται με το θάνατο.
Και στις δύο περιπτώσεις, η αλλαγή της συνειδησιακής κατάστασης από επίπεδο σε επίπεδο δημιουργεί πόνο.
Πονάει και υποφέρει το πνεύμα και η ψυχή κατά το στάδιο της ενσάρκωσής τους μέσα σε ένα ανθρώπινο σώμα.
Κατά τη διάρκεια του θανάτου, πονάει η ύλη και υποφέρει, όταν το πνεύμα και η ψυχή ετοιμάζονται να απελευθερωθούν.
Τους αρχαίους Έλληνες τους απασχόλησε το δεύτερο μέρος του όλου κύκλου.
Η απελευθέρωση του πνεύματος από το σώμα είναι κάτι, το οποίο ασφαλώς προκαλεί μεγάλο πόνο στην ύλη, στη γη, η οποία σα μία καταδυναστεύουσα μάνα θέλει να κρατήσει πάντα τα παιδιά της εξαρτημένα από τη δική της ύπαρξη.

Η πρώτη μέριμνα ήταν να δοθεί στους υπό μύηση να καταλάβουν τί υπήρχε από την άλλη πλευρά του πυλώνα του θανάτου.
Η διαδικασία ακολουθούσε μία απομίμηση εκείνου, το οποίο υποτίθετο ότι θα αντιμετώπιζαν πέρα από τον πυλώνα, σα μία απομίμηση του δρόμου, τον οποίο κάνει η ψυχή μετά το θάνατο.
Αυτό βοηθούσε το μυούμενο να εξοικειωθεί με μία Ατραπό, την οποία αργά ή γρήγορα θα έβρισκε μπροστά του. Έτσι, θα ήταν σε θέση να περάσει σε αυτή την Ατραπό, απορρίπτοντας το φόβο της ύλης.

Όταν το φυσικό σώμα πεθαίνει και ο ψυχικός και ο πνευματικός κόσμος των ανθρώπων ελευθερώνεται σε όλο του το μεγαλείο, η ψυχή έρχεται αντιμέτωπη με την αρσενική και θηλυκή της υπόσταση.
Έρχεται αντιμέτωπη με την ουσιαστική ποιότητα της εμπειρίας, με την οποία έχει εμπλουτιστεί σε αυτή τη ζωή.
Τα Ελληνικά Μυστήρια έδειχναν στον υπό μύηση το περιεχόμενο της ψυχής του, πολύ πριν αυτό συμβεί με το φυσικό θάνατο.
Από μία άλλη άποψη, οδηγούσαν τον άνθρωπο στα πιο απόκρυφα μέρη της ύπαρξής του, στα πιο ανεξερεύνητα. Τόσο ανεξερεύνητα όσο και ο ίδιος ο θάνατος.
Βοηθούσαν στο ανέβασμα της συνείδησης σε όλο και ανώτερα επίπεδα, μέχρι την ταύτισή της με την πνευματική όψη, μέχρι την Ανάστασή της στον πνευματικό κόσμο.

Η Dion Fortune αναφέρεται σε αυτή την εμπειρία με ένα μοναδικό τρόπο στο βιβλίο της "Κοσμικό Δόγμα", όταν μιλάει για τον έβδομο θάνατο:

"Ο έβδομος θάνατος είναι φώτιση.
Στον έβδομο θάνατο η συνείδηση αποσύρεται από την προσωπικότητα και γίνεται ένα με την Ατομικότητα.
Τότε ο άνθρωπος αντικρύζει για πάντα το πρόσωπο του Πατέρα του στα ουράνια, ακόμη και όταν αυτός ο ίδιος παραμένει, προσωρινά, στη Γη.
Για αυτό το λόγο, ο Φωτισμένος Μυημένος διαφέρει από τους άλλους ανθρώπους.
Η πλήρης Μύηση είναι ένας ζωντανός θάνατος.

Εκείνοι οι οποίοι επιθυμούν τα πράγματα των αισθήσεων και την περηφάνεια της ζωής, χρησιμοποιούν τις λέξεις "ζωντανός θάνατος", για να δηλώσουν την πιο τρομερή μοίρα, η οποία μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο. Αλλά εκείνοι οι οποίοι γνωρίζουν, ξέρουν ότι "ζωντανός θάνατος" σημαίνει ελευθερία του πνεύματος, το οποίο κατέρχεται έως το επίπεδο της ύλης...

Σημαίνει ότι ο άνθρωπος έχει επίγνωση του Ουρανού, έστω κι αν κατοικεί στη Γη...
Εκείνο το οποίο λαχταρούσαν οι άνθρωποι μάταια στη ζωή, το συναισθάνονται στο θάνατο, γιατί ο θάνατος είναι ζωή και η ζωή θάνατος.

Για τη συνείδηση η οποία έχει πλατύνει περισσότερο τους ορίζοντές της, η μήτρα είναι ένας τάφος και ο τάφος μία μήτρα.
Η εξελισσόμενη ψυχή η οποία έρχεται στη ζωή, αποχαιρετά τους φίλους της οι οποίοι την θρηνούν. Και αφού πάρει θάρρος και αντικρύσει τη μεγάλη δοκιμασία και παραδοθεί στον πόνο, τότε γεννιέται.
Η πρώτη πράξη της ψυχής στη ζωή είναι να αναπνεύσει.
Η δεύτερη πράξη της, μαζί με αυτή την αναπνοή, είναι να βγάλει μία κραυγή αγωνίας, γιατί ανέλαβε το καθήκον της ζωής με θλίψη..."

[Zadok the priestess]

Αντιγράφω ένα απόσπασμα από το άρθρο "Η Εποχή του Υδροχόου", το οποίο αφορά στο παρόν θέμα των Μυστηρίων:

Στη Νέα Εποχή, σύμφωνα με τις παραδόσεις, θα αναβιώσουν τα Αρχαία Μυστήρια σε πιο σύγχρονη μορφή.
Η έννοια "Μυστήρια" θα καλύπτει όλες τις εσωτερικές λειτουργίες των παγκόσμιων και γήινων νόμων από τη φυσική τους άποψη.
Πάντα μέσα από ομαδικούς σχηματισμούς θα υπάρξουν πολλές ισχυρές εσωτερικές ομάδες, οι οποίες θα εργαστούν μέσα στα Μυστήρια. Αυτές οι ομάδες θα αγγίξουν την αληθινή φύση των πραγμάτων, θα συντονιστούν μαζί της και θα μπορέσουν να δραστηριοποιήσουν τις ενέργειες τις οποίες θα αντλούν από εκεί.
Οι εφελκυόμενες ενέργειες θα απορροφούνται σε πλατιά κλίμακα από την ανθρωπότητα, η οποία με τη σειρά της θα ασκεί κάποιο είδος μυστηρίων, αλλά σε πιο εξωτερική μορφή και όχι τόσο συνειδητά όσο οι εσωτερικές ομάδες.
Με λίγα λόγια, ένα μέρος της εσωτερικής πραγματικότητας θα γίνει τρόπος ζωής, σκέψης και δράσης για ένα πλήθος ανθρώπων, αλλά θα υπάρχει και η εσωτερική όψη, όπου διάφορες ομάδες θα δρουν και θα εργάζονται σε πιο ουσιαστικά πλαίσια.
Η εργασία τους θα κατευθύνεται πιο συνειδητά προς τα έξω και πιο συγκεκριμένα.
Οι πλατιές μάζες θα έχουν αρκετά έντονη δραστηριότητα σε σχέση με τα Μυστήρια, κάτι το οποίο θα φανεί πολύ έντονα μέσα από την Τέχνη και την εκπαίδευση.
Ο πλανήτης στη Νέα Εποχή θα γνωρίσει μία ζωηρή πνευματική ακμή και θα εμφανιστούν καινούργια ιδανικά, τα οποία αυτή την στιγμή, εξαιτίας της μεταβατικής περιόδου στην οποία βρισκόμαστε τώρα, δεν μπορούν να φανούν.

Μετά το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα, η ανοδική πορεία θα είναι φανερή, κάτι το οποίο κάποιοι από εμάς βέβαια δε θα μπορέσουμε να δούμε, γιατί μάλλον δε θα το προλάβουμε.
Πάντως, με το πέρασμα του χρόνου, όλο και περισσότερο θα βλέπουμε τα Μυστήρια μέσα στη ζωή, το χορό, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη ζωγραφική και την γλυπτική, την ποίηση και τα συγγραφικά έργα κάθε είδους: ακόμη και στον τρόπο εκπαίδευσης.
Σιγά- σιγά, ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας, συνειδητά ή ασυνείδητα, θα έρθει σε επαφή με αυτά και θα αρχίσει να λειτουργεί σύμφωνα με τις δικές του αρχές.
Γι' αυτό και οι εσωτερικές ομάδες -οι οποίες στην ουσία θα είναι οι πομποί ή οι μετασχηματιστές- θα έχουν πολύ μεγάλη ευθύνη για το έργο του μέλλοντος.
Αυτός θα είναι κι ο λόγος ο οποίος τα μέλη τους θα επιλέγονται με μεγάλη προσοχή.
Αν δεν υπάρχει καθαρότητα και συγκεκριμένο όραμα του σκοπού, οι ομάδες αυτές δε θα μπορέσουν να λειτουργήσουν στο επίπεδο το οποίο απαιτείται για να ακτινοβολήσουν την ενέργεια προς τα έξω, στους χώρους τους οποίους πραγματικά θα έχουν ανάγκη να αντλήσουν από αυτή. Με λίγα λόγια, οι παγκόσμιες δυνάμεις, οι εσωτερικές ομάδες και οι εξωτερικές ομάδες έχουν μία ιεράρχηση, η οποία γίνεται πιο κατανοητή με αυτό το οποίο στα Μυστήρια συμβολίζεται από τον Ήλιο και με εκείνο το οποίο κρύβεται πίσω από τον Ήλιο.
Αν σκεφτούμε με προσοχή πάνω σε αυτά, θα καταλάβουμε περισσότερα από όσα γράφονται.

Είχε γραφτεί και στην αρχή της παρούσας συζήτησης ότι θεωρείται πως τα Μυστήρια έχουν πολλά ακόμη να προσφέρουν και ότι ο σκοπός τους δεν έχει ακόμη εκπληρωθεί.

Στη Νέα Εποχή η οποία χαράζει, η αναγκαιότητα αναβίωσης των αληθινών Μυστηρίων είναι επιτακτική.
Τα Μυστήρια όμως, δε θα αναβιώσουν με τη μορφή την οποία είχαν τότε.
Η ανθρωπότητα στο μεταξύ, έχει βαδίσει ένα μεγάλο μέρος του δρόμου της και η συνείδησή της είναι σε θέση όχι μόνο να αναλάβει την γνώση, αλλά είναι ανάγκη να προχωρήσει πολύ πέρα από αυτή.
Μέσα στη Νέα Εποχή, ο σκεπτόμενος άνθρωπος, ο αναζητητής, θα ξεπεράσει τα τελετουργικά τυπικά της αρχαιότητας, αφού πρώτα περάσει μέσα από αυτά.
Θα δημιουργήσει τα δικά του κλειδιά, τα οποία θα αγγίξουν τις εσωτερικές χορδές της συνείδησής του και θα τη συντονίσουν σε ένα ψηλότερο μήκος κύματος, σε ένα ανώτερο επίπεδο.
Αυτά τα κλειδιά θα ανοίξουν τις πόρτες του πνεύματος και θα το οδηγήσουν πιο κοντά στο Δημιουργό του.
Στη Νέα Εποχή, ο άνθρωπος ο οποίος πραγματικά φλέγεται από επιθυμία, θα αντικρύσει μέσα από τις δικές του προσπάθειες, μέσα από τη δική του ανάπτυξη, τη δυνατότητα να βοηθήσει και το περιβάλλον και τη δική του ύπαρξη.
Ο άνθρωπος θα νοιώσει περισσότερο την ενότητά του με το Θείο, σε αντίθεση με τους αρχαίους, στους οποίους κυριαρχούσε η αντίληψη ότι η πνευματικότητα εκδηλώνεται μόνο όταν αποκοπεί η ψυχή από το σώμα.
Αν οι δύο αυτές εμπειρίες-θεωρήσεις αλληλοσυμπληρωθούν, θα δώσουν ένα θαυμαστά ισορροπημένο σύνολο.
Η ανθρωπότητα θα αγγίξει τους πνευματικούς κόσμους, δίχως να αποκόβεται από το υλικό πεδίο.
Και τότε, θα κατορθώσει να περάσει ολόκληρο τον πλανήτη σε ένα άλλο επίπεδο εξέλιξης.

Η Εποχή του Υδροχόου είναι ιδιαίτερα απαιτητική, γιατί είναι οριακή.
Αν ο άνθρωπος αποτύχει να διδαχθεί το μάθημά του και δεν καταφέρει να αναγεννηθεί, τότε η δράση του Υδροχόου ίσως εκδηλωθεί στο φυσικό πεδίο με καταστροφικά αποτελέσματα για την ανθρωπότητα.
Σε αυτή την περίπτωση, θα επηρεαστεί βαθιά και οριστικά η ζωή του πλανήτη.

Στην πορεία τόσων αιώνων πολιτισμού και εξέλιξης, ο άνθρωπος έχει εκπαιδευτεί αρκετά, ώστε να αναγνωρίσει τον δρόμο, τον οποίο πρέπει να ακολουθήσει.
Αν πάει αντίθετα στους νόμους της ζωής, η καταστροφή θα είναι αναπόφευκτη.
Αν όμως, ακολουθήσει τους νόμους της φύσης, θα μπορέσει τότε να κυριαρχήσει, όχι σαν κατώτερη προσωπικότητα, αλλά σαν πνεύμα.
Σαν πνεύμα, το οποίο έχει ξεπεράσει τους περιορισμούς, τις κακίες, τις μικρότητες, τις κοντόφθαλμες εγωιστικές βλέψεις και καθετί άλλο, το οποίο υπάρχει μέσα στον κόσμο των φαινομένων.

Τότε, το ανθρώπινο πνεύμα εξυψώνεται, γίνεται ένας ακτινοβόλος και ζωοδότης Ήλιος και ακολουθεί με σταθερή τροχιά, την αρμονική πορεία της συμπαντικής εξέλιξης.

[Zadok the priestess]

Μια και μιλήσαμε εδώ για τον Ορφέα...

Μια παράσταση για μικρά και μεγάλα παιδιά:

Ο Ορφέας του Όφενμπαχ -Νέα Παραγωγή-
Αποσπάσματα από την όπερα του Ζακ Όφενμπαχ Ο Ορφέας στον Άδη
Ζακ Οφενπμαχ


Θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ
Ιπποκράτους 9-11
Ώρα έναρξης παραστάσεων: 11:00





Πρόγραμμα Παραστάσεων
Οκτώβριος 2005 Κυρ 23, Τρί 25, Tετ 26, Πέμ 27, Παρ 28, Κυρ 30
Νοέμβριος 2005 Τρί 1, Tετ 2, Πέμ 3, Παρ 4, Κυρ 6, Τρί 8, Tετ 9, Πέμ 10, Παρ 11, Κυρ 13, Τρί 15, Tετ 16, Πέμ 17, Παρ 18, Κυρ 20, Τρί 22, Tετ 23, Πέμ 24, Παρ 25, Κυρ 27, Τρί 29, Tετ 30
Δεκέμβριος 2005 Πέμ 1, Παρ 2, Κυρ 4, Τρί 6, Tετ 7, Πέμ 8, Παρ 9, Κυρ 11, Τρί 13, Tετ 14, Πέμ 15, Παρ 16, Κυρ 18, Τρί 20, Tετ 21, Πέμ 22, Παρ 23, Κυρ 25, Τρί 27, Tετ 28, Πέμ 29, Παρ 30
Ιανουάριος 2006 Κυρ 1, Τρί 3, Tετ 4, Πέμ 5, Παρ 6, Κυρ 8, Τρί 10, Tετ 11, Πέμ 12, Παρ 13, Κυρ 15, Τρί 17, Tετ 18, Πέμ 19, Παρ 20, Κυρ 22, Τρί 24, Tετ 25, Πέμ 26, Παρ 27, Κυρ 29, Τρί 31
Φεβρουάριος 2006 Tετ 1, Πέμ 2, Παρ 3, Κυρ 5, Τρί 7, Tετ 8, Πέμ 9, Παρ 10, Κυρ 12, Τρί 14, Tετ 15, Πέμ 16, Παρ 17, Κυρ 19, Τρί 21, Tετ 22, Πέμ 23, Παρ 24, Κυρ 26, Τρί 28
Μάρτιος 2006 Tετ 1, Πέμ 2, Παρ 3, Κυρ 5, Τρί 7, Tετ 8, Πέμ 9, Παρ 10, Κυρ 12, Τρί 14, Tετ 15, Πέμ 16, Παρ 17, Κυρ 19, Τρί 21, Tετ 22, Πέμ 23, Παρ 24, Κυρ 26, Τρί 28, Tετ 29, Πέμ 30, Παρ 31
Απρίλιος 2006 Κυρ 2, Τρί 4, Tετ 5, Πέμ 6, Παρ 7, Κυρ 9, Τρί 11, Tετ 12, Πέμ 13, Παρ 14, Κυρ 16



Ο Ορφέας του Όφενμπαχ

Ζακ Οφενμπαχ



Μουσική Δ/νση: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΣΙΜΠΑΣ-ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΑΒΙΔΗΣ

Σκηνοθεσία-Κείμενο Πρόζας-Διασκευή: ΚΑΡΜΕΝ ΡΟΥΓΓΕΡΗ

Μουσική Προσαρμογή για μικρό σύνολο:ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΙΤΣΩΤΑΚΗΣ

Στίχου τραγουδιών:ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΛΟΥΜΠΗΣ

Σκηνικά-κοστούμια:ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΥΛΟΥΜΠΗ

Χορογραφία:ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ

Φωτισμοί:ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ



Αφηγητής ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΡΙΟΛΑΣ

Δίας, Αγρός (πατέρας του Ορφέα) ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΜΒΡΑΖΗΣ

Έρωτας, Ζώο, Βράχος, Δένδρο, Νύμφη ΠΕΝΥ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Έρωτας, Αφροδίτη, Ηρα, Ζώο, Βράχος, Δένδρο, Νύμφη(μαθήτρια στο Ωδείο του Ορφέα) ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΒΕΛΟΥΔΑΚΗ

Ευριδίκη, Περσεφόνη, Ζώο,Βράχος,Δένδρο ΦΥΛΛΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ

Άρτεμις,Ζώο, Βράχος, Δένδρο, Νύμφη ΛΕΝΑ ΓΙΑΝΝΙΡΗ

Χάρος,Ήφαιστος,Αγρός (πατέρας του Ορφέα) Ζώο, Βράχος,Δένδρο, Νύμφη ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΕΔΕΝ

Ευριδίκη ΕΛΕΝΗ ΖΙΩΓΑ

Εστία,Αγλαϊα,(η δούλα),Ζώο,΄Βράχος Δένδρο, Ψυχές,Μαθήτρια στο Ωδείο του Ορφέα ΣΟΦΙΑ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΟΥ

Δίας, Ζώο, Βράχος, Δένδρο ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΓΚΙΑΟΥΡΗΣ

Ήρα, Αγλαϊα (η δούλα)Ζώο, Βράχος, Δένδρο, Ψυχές, Μαθήτρια στο Ωδείο του Ορφέα ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ

Εστία, Δήμητρα Βράχος, Ζώο, Δένδρο Νύμφη, Ψυχές ΜΑΡΙΑ ΜΟΥΡΚΟΥΣΗ

Έρμής, Ποσειδώνας,Ζώο, Βράχος Δένδρο, μαθητής στο Ωδείο του Ορφέα ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ευριδίκη, Αφροδίτη, Άρτεμις, Περσεφόνη, Ζώο, Βράχος, Δένδρο ,Μαθήτρια στο Ωδείο του Ορφέα ΑΓΑΠΗ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΥ

Άρης, Αρισταίος , Πλούτωνας, Ζώο, Βράχος Δένδρο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ

Ορφέας, Αρισταίος, Πλούτωνας,Ζώο, Βράχος, Δένδρο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ

Ερμής, Αρισταίος,Ποσειδώνας, Πλούτωνας,Ζώο, Βράχος, Δενδρο ΑΡΗΣ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ

Ορφέας, Άρης, Απόλλων,Ζώο,Βράχος, Δένδρο ΔΗΜΟΣ ΦΛΕΜΟΤΟΜΟΣ



Συμμετέχουν η Ορχήστρα και το Μπαλέτο της Παιδικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

http://www.nationalopera.gr/default.asp