Αγαπητέ VELISSARIE, ουδείς διαφωνεί για το ρόλο που έπαιξε ο Ελληνικός τρόπος σκέψης στην ανάπτυξη του Δυτικού Κόσμου. Πάνω σ’ αυτό που δημιούργησαν οι Αρχαίοι Έλληνες, έχτισαν οι Ρωμαίοι αρχικώς και μετέπειτα οι υπόλοιποι τους πολιτισμούς τους. Δεν συνεπάγεται όμως, ότι επειδή στην Ρώμη οι αριστοκρατικοί γόνοι εδιδάσκοντο την Ελληνική, πως αυτόματα αποκτούσαν και την Ελληνική ταυτότητα. Το Βυζάντιο ήταν η μίξη, της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, με την Ελληνική παιδία και της νέας Θρησκευτικής Αρχής.
Η Δυναστεία των Παλαιολόγων ήταν αυτή που προσπάθησε να αναστήσει μια ήδη πεθαμένη Αυτοκρατορία, δυστυχώς όμως στο τέλος έχασε και έχασε διότι ο Βασιλεύς ήταν Ελληνικής καταγωγής και όχι Φράγκικης.
Το ότι η επίσημη γλώσσα ήταν η Ελληνική δεν καταμαρτυρά ότι το κράτος αυτό ήταν μια πρώιμη Ελλάδα, διότι το αυτό θα μπορούσαμε να πούμε, εφ’ όσον ο Μωάμεθ ο δεύτερος ο Κατακτητής μετά την άλωση της Πόλης εξέδωσε φιρμάνι στο οποίο καθόριζε ότι όλα τα επίσημα έγγραφα θα ήταν γραμμένα στα Ελληνικά.
Αυτό που θα πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ένα, το Βυζάντιο ήταν και είναι ο θύλακας της Ορθοδοξίας και όχι της Ελλάδος, το ότι έχουμε φτάσει στο σημείο να συνταυτίζουμε την Ελλάδα με την Ορθοδοξία είναι ένα άλλο θέμα το οποίο κάλλιστα μπορεί να συζητηθεί σε ένα νέο topic.
Δεν θα πρέπει λοιπόν να ξεχνάμε την φράση «Καλύτερα στην Πόλη τούρκικο φακιόλι παρά παπική τιάρα»
ο βυζαντινός παππούς
Συντονιστές: Ramoglou, Ladyhawk, Zadok the priestess
-
VELISSARIOS
- Δημοσιεύσεις: 6
- Εγγραφή: Δευ Μαρ 20, 2006 1:22 pm
ΕΙΠΕΣ- Αγαπητέ VELISSARIE, ουδείς διαφωνεί για το ρόλο που έπαιξε ο Ελληνικός τρόπος σκέψης στην ανάπτυξη του Δυτικού Κόσμου. Πάνω σ’ αυτό που δημιούργησαν οι Αρχαίοι Έλληνες, έχτισαν οι Ρωμαίοι αρχικώς και μετέπειτα οι υπόλοιποι τους πολιτισμούς τους. Δεν συνεπάγεται όμως, ότι επειδή στην Ρώμη οι αριστοκρατικοί γόνοι εδιδάσκοντο την Ελληνική, πως αυτόματα αποκτούσαν και την Ελληνική ταυτότητα. Το Βυζάντιο ήταν η μίξη, της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, με την Ελληνική παιδία και της νέας Θρησκευτικής Αρχής. ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΙΣΧΥΡΙΣΤΕΙΣ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΠΡΩΙΜΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΣΤΑ ΒΑΡΒΑΡΙΚΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΡΙΖΑ ΑΡΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ.
Η Δυναστεία των Παλαιολόγων ήταν αυτή που προσπάθησε να αναστήσει μια ήδη πεθαμένη Αυτοκρατορία, δυστυχώς όμως στο τέλος έχασε και έχασε διότι ο Βασιλεύς ήταν Ελληνικής καταγωγής και όχι Φράγκικης.
ΕΔΩ ΚΑΝΕΙΣ ΕΠΙΣΗΣ ΛΑΘΟΣ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ 8 ΑΙΩΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΗΔΗ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟΣΥΣΤΑΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΓΑΛΛΩΝ ΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΡΩΜΑΝΙΑ ΩΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ .
Το ότι η επίσημη γλώσσα ήταν η Ελληνική δεν καταμαρτυρά ότι το κράτος αυτό ήταν μια πρώιμη Ελλάδα, διότι το αυτό θα μπορούσαμε να πούμε, εφ’ όσον ο Μωάμεθ ο δεύτερος ο Κατακτητής μετά την άλωση της Πόλης εξέδωσε φιρμάνι στο οποίο καθόριζε ότι όλα τα επίσημα έγγραφα θα ήταν γραμμένα στα Ελληνικά. ΕΔΩ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ ΟΙ ΟΤΥΡΚΟΙ ΕΞΕΔΙΔΑΝ ΦΙΡΜΑΝΙΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟΣ ΕΝΩ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΠΛΥΘΗΣΜΟΥΣ ΤΗΣ Μ.ΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΠΑΔΟΚΙΑΣ ΤΑ ΕΞΕΔΙΔΑΝ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΕΚΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΠΛΥΘΗΣΜΟΙ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΑΦΟΥ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΚΤΗΘΕΙ 2 ΑΙΩΝΕΣ ΠΙΟ ΠΡΙΝ.
Αυτό που θα πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ένα, το Βυζάντιο ήταν και είναι ο θύλακας της Ορθοδοξίας και όχι της Ελλάδος, το ότι έχουμε φτάσει στο σημείο να συνταυτίζουμε την Ελλάδα με την Ορθοδοξία είναι ένα άλλο θέμα το οποίο κάλλιστα μπορεί να συζητηθεί σε ένα νέο topic. ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΗΣΕΙΣ ΑΓΑΠΗΤΕ .
Δεν θα πρέπει λοιπόν να ξεχνάμε την φράση «Καλύτερα στην Πόλη τούρκικο φακιόλι παρά παπική τιάρα»ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ ΝΩΤΑΡΑΣ ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΣΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΤΟΥΣ 2 ΓΙΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΣΤΙΣ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΩΡΕΣ.
Η Δυναστεία των Παλαιολόγων ήταν αυτή που προσπάθησε να αναστήσει μια ήδη πεθαμένη Αυτοκρατορία, δυστυχώς όμως στο τέλος έχασε και έχασε διότι ο Βασιλεύς ήταν Ελληνικής καταγωγής και όχι Φράγκικης.
ΕΔΩ ΚΑΝΕΙΣ ΕΠΙΣΗΣ ΛΑΘΟΣ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ 8 ΑΙΩΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΗΔΗ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟΣΥΣΤΑΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΓΑΛΛΩΝ ΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΡΩΜΑΝΙΑ ΩΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ .
Το ότι η επίσημη γλώσσα ήταν η Ελληνική δεν καταμαρτυρά ότι το κράτος αυτό ήταν μια πρώιμη Ελλάδα, διότι το αυτό θα μπορούσαμε να πούμε, εφ’ όσον ο Μωάμεθ ο δεύτερος ο Κατακτητής μετά την άλωση της Πόλης εξέδωσε φιρμάνι στο οποίο καθόριζε ότι όλα τα επίσημα έγγραφα θα ήταν γραμμένα στα Ελληνικά. ΕΔΩ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ ΟΙ ΟΤΥΡΚΟΙ ΕΞΕΔΙΔΑΝ ΦΙΡΜΑΝΙΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟΣ ΕΝΩ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΠΛΥΘΗΣΜΟΥΣ ΤΗΣ Μ.ΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΠΑΔΟΚΙΑΣ ΤΑ ΕΞΕΔΙΔΑΝ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΕΚΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΠΛΥΘΗΣΜΟΙ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΑΦΟΥ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΚΤΗΘΕΙ 2 ΑΙΩΝΕΣ ΠΙΟ ΠΡΙΝ.
Αυτό που θα πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ένα, το Βυζάντιο ήταν και είναι ο θύλακας της Ορθοδοξίας και όχι της Ελλάδος, το ότι έχουμε φτάσει στο σημείο να συνταυτίζουμε την Ελλάδα με την Ορθοδοξία είναι ένα άλλο θέμα το οποίο κάλλιστα μπορεί να συζητηθεί σε ένα νέο topic. ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΗΣΕΙΣ ΑΓΑΠΗΤΕ .
Δεν θα πρέπει λοιπόν να ξεχνάμε την φράση «Καλύτερα στην Πόλη τούρκικο φακιόλι παρά παπική τιάρα»ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ ΝΩΤΑΡΑΣ ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΣΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΤΟΥΣ 2 ΓΙΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΣΤΙΣ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΩΡΕΣ.
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Θα ήθελα να σας παραθέσω και ένα άρθρο του ΣΤΑΘΗ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣΥ από ΤΑ ΝΕΑ.
Έτσι για να δούμε και κάποιες άλλες οπτικές του θέματος.
«Καλύτερα στην Πόλη τούρκικο φακιόλι παρά παπική τιάρα»
Είναι αλήθεια ότι εξ αιώνων και σε κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας μας, η σχέση μας με τη Δύση εσκιάζετο ενίοτε από νέφη, νέφη απειλητικά, «εξ εσπερίας νέφη»...
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Έλληνες στέκουν διστακτικοί απέναντι στη Δύση, δεν είναι η πρώτη «ΟΝΕ» που συναντάμε στη διαδρομή μας, ούτε πάντα αυτή η «ΟΝΕ» ερχόταν απ' τη Δύση κάποτε, ερχόταν κι απ' την Ανατολή...
Όπως συνέβη και τον 15ο αιώνα, τότε που η Ιστορία έπρεπε να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θ' αφήσει...
Γιατί λοιπόν «καλύτερα στην Πόλη τούρκικο φακιόλι παρά παπική τιάρα;».
Πώς έγινε κι έφθασε ο δικέφαλος αητός να κοιτάζει με το ένα του κεφάλι στην Ανατολή έντρομος το τουρκικό φακιόλι και με το άλλο στη Δύση την παπική τιάρα με τέτοια απέχθεια;
Πώς έγινε, και ο Βυζαντινός εκείνης της εποχής, ο ελληνόφωνος Ρωμαίος δηλαδή, δεν μπόρεσε στο δίλημμα «Φράγκοι ή Τούρκοι» να απαντήσει Έλληνες ή κάτι άλλο που να τον εκφράζει;
Διότι, βεβαίως, ο κύριος λόγος που κατέρρευσε η Αυτοκρατορία ήταν ότι από καιρό πριν είχε καταρρεύσει η ταυτότητά της.
Τους τρεις τελευταίους βυζαντινούς αιώνες, όλοι στην Ανατολή ήθελαν να γίνουν ή να είναι Ρωμαίοι, απ' τους Σέρβους με τον Στέφανο Δουσάν ώς (ακόμα και) τους Σελτζούκους του Ικονίου, αλλά ουδείς μπορούσε και λιγότερο απ' όλους οι Γραικοί, για τους οποίους η ανάκτηση της Πόλης το 1261 μάλλον απεδείχθη μοιραία όχι τόσο διότι ο θρόνος των Καισάρων ήταν πλέον σάπιος, αλλά περισσότερο διότι τους φυλάκισε να φρουρούν μιαν πραγματικότητα που δεν υπήρχε πλέον.
Η αλήθεια είναι ότι για τους Βυζαντινούς το παρελθόν ήταν ένας «χρυσός αιώνας», στον οποίον πάντα ήλπιζαν ότι θα επιστρέψουν. Για να καταλάβουμε συνεπώς τα γεγονότα εκείνης της εποχής, πρέπει να εννοήσουμε την «ιδεολογία» του Βυζαντινού.
Η ιδεολογία της Ιστορίας και συνεπώς οι καθημερινές συμπεριφορές στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Ανατολής, αυτό που ονομάζουμε Βυζάντιο, εξελισσόταν πολύ αργά. Για παράδειγμα, ένας Βυζαντινός του 1180 δεν αισθανόταν μέρος μιας τάξης πραγμάτων μόνον 800 ετών, αλλά 2.000 ετών, από κτίσεως Ρώμης δηλαδή. Το 1180 μ.Χ. ένας Βυζαντινός ήταν ήδη στο 2000 από πλευράς ιστορικού φορτίου. Παιδί του Κικέρωνα, αλλά και του Πλάτωνα, του Αυγούστου αλλά και του Ιωάννη του Χρυσόστομου, αρμένιζε αιώνες σ' έναν κόσμο γεμάτο αντιθέσεις, αλλά καθορισμένο από ορισμένες ακλόνητες σταθερές: αυτός ήταν το Κέντρο της Οικουμένης. Ήταν ο ελέω Θεού άνθρωπος επί της Γης.
Αυτό το αυτονόητο της Ρωμαϊκής τάξης πραγμάτων κλονίσθηκε ανεπανόρθωτα το 1204. Ώς τότε τα μάτια του Βυζαντινού είχαν δει πολλά. στο τέλος η Αυτοκρατορική τάξη πραγμάτων απεκαθίστατο! Πότε ασθενέστερος, πότε δυνατότερος, έβγαινε πάντα απ' τη δίνη ο ίδιος: Ρωμαίος!
Μετά το 1204 δεν ήταν έτσι. Όμως οι Βυζαντινοί παρέμειναν σαν να ήταν έτσι. Μόνος ο Πλήθων, και μάλιστα μόλις τον 15ο αιώνα, προσέτρεξε στους Έλληνες και πρότεινε αυτήν την ταυτότητα στους τελευταίους Βυζαντινούς. Έμειναν Ρωμαίοι, και για να αισθανθούν Έλληνες χρειάστηκαν πολλά χρόνια ακόμη. Χρειάστηκε ο Διαφωτισμός, η Γαλλική Επανάσταση και ο ρομαντισμός για να ανακαλύψουν οι κληρονόμοι της Ρωμαϊκής τάξης πραγμάτων ότι το «Γένος» εκτός από (σκλαβωμένοι) Χριστιανοί, θα μπορούσε να 'ναι και (ελεύθεροι) Έλληνες. Άλλωστε ήταν η εποχή που σε Δύση και Ανατολή όλοι ήθελαν να είναι Έλληνες! Απ' τον Γκαίτε και τον Μπάυρον ώς τον Πούσκιν.
Όμως, για να καταλάβουμε καλύτερα, ας δούμε τι είχαν δει τα μάτια του δικέφαλου αητού πριν και μετά το 1204, και στην Ανατολή και στη Δύση.
Στην Ανατολή πρώτα. Ο δικέφαλος είδε το πρώτον τους Τούρκους ήδη απ' τον 6ον μ.Χ. αιώνα. Έφιπποι πολεμιστές της στέπας, οι Τούρκοι, είχαν ενταχθεί στο ρωμαϊκό στράτευμα, ήδη απ' τον Βελισσάριο.
Στη μεταβατική (και κρίσιμη) εποχή της ύστερης αρχαιότητας, όταν με την πτώση της Αλεξάνδρειας καθιερωνόταν το Ισλάμ. Οι Τούρκοι, ώσπου να απορροφηθούν απ' το Ισλάμ υπηρετούσαν και στις δύο πλευρές. Αλλά και αργότερα, εξακολουθούσαν να 'χουν στρατιωτικές σχέσεις με τους Βυζαντινούς, οι λεγόμενοι Τουρκόπουλοι.
Τους συναντάμε στη Βυζαντινή αυλή και το στράτευμα ώς το 1071 μ.Χ., το Ματζικέρτ. Μετά απ' αυτήν την περίφημη μάχη οι πρώην νομάδες κατάλαβαν ότι μπορούσαν να φτιάξουν δικό τους βιλαέτι στην Ανατολή και το φτιάχνουν (το Σουλτανάτο του Ικονίου), ενώ οι Βυζαντινοί ανακαλύπτουν ότι οι Τούρκοι εκτός από φίλοι μπορεί να 'ναι και εχθροί.
«Καλοί» εχθροί όμως. Σύμμαχοι πολλές φορές των Κομνηνών ή ευμενώς ουδέτεροι στον αγώνα τους κατά των Λατίνων.
Κατά πολύ εκβυζαντινισμένοι στα ήθη οι Σελτζούκοι συνδημούν με τους Χριστιανούς στην Ανατολία και περισσότερο μάχονται τους Φράγκους παρά τον Αλέξιο και πολύ λιγότερο τον Ιωάννη και Μανουήλ Κομνηνούς. Άραβες και Τούρκοι νιώθουν τρόμο και μίσος για τους Φράγκους, τόσον όσο και οι Βυζαντινοί μετά το 1204.
Το τέλος για τους Σελτζούκους και τους Βυζαντινούς στη Μ. Ασία έρχεται με την κατίσχυση, των Οθωμανών Τούρκων, 1320-1350 μ.Χ.
Μέσα σε 50 χρόνια οι Οθωμανοί γίνονται οι νέοι κυρίαρχοι της Ανατολής. Παρά την τρομερή ήττα τους απ' τους Μογγόλους στη μάχη της Αγκύρας το 1402, είτε με τη στρατολόγηση χριστιανών (Γενίτσαροι) είτε με την παροχή στρατιωτικών επιβραβεύσεων (Τιμαρίων) και, κυρίως, με μια ευφυή πολιτική συμμαχιών (ανάγκασαν Βυζαντινούς να πολεμήσουν εναντίον Βυζαντινών κατά την κατάληψη της Φιλαδέλφειας, τελευταίας βυζαντινής κτήσης στη Μικρασία) οι Οθωμανοί αναδεικνύονται ακλόνητοι.
Παρά ταύτα οι πρώτοι Οθωμανοί Σουλτάνοι φέρονταν ως να χρειάζονταν την έγκριση και αναγνώριση του Αυτοκράτορα (το παλαιόν «ρωμαϊκό αυτονόητο» που λέγαμε). Άλλωστε η μισή Οθωμανική αριστοκρατία πέρναγε συνήθως τα νιάτα της στη Βυζαντινή Αυλή. Πλην της θρησκείας σε λίγα ξεχώριζαν μεταξύ τους ένας Βυζαντινός και ένας Οθωμανός ευγενής.
Ο ίδιος ο Μωάμεθ ο Πορθητής είχε Ελληνίδα μάνα και ελληνική παιδεία. Μάλιστα, για δύο αιώνες μετά την πτώση της Πόλης και ώς την εποχή του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς η Αυτοκρατορία ήταν μιξοτουρκορωμαίικη. Άλλωστε σε ένα τέτοιο υβρίδιο τουρκορωμαίικης συνύπαρξης ήλπισαν ο δούκας Λουκάς Νοταράς, ο Πατριάρχης Γεννάδιος κι όλοι οι ανθενωτικοί. Μήπως άλλωστε δεν είχε συμβεί συχνά στο παρελθόν με άλλους; Γιατί να μην ξανασυνέβαινε; «Μας δοκιμάζει ο Θεός για τις αμαρτίες μας! » (έλεγαν οι Ιερείς)
Μ' αυτά και μ' αυτά και κάπως έτσι ο Λουκάς Νοταράς είδε, πριν αποκεφαλισθεί, τα κεφάλια των παιδιών του να κόβονται για να μη φορέσουν φακιόλιον τούρκικο (πριν ή μετά την αρσενοκοιτία).
Αντιθέτως ο Πατριάρχης Γεννάδιος είδε τον εαυτό του να μπαίνει (επιτέλους) στη θέση του Αυτοκράτορα, εις ό,τι αφορούσε το Ρουμ-Μιλιέτ, δηλαδή τους ραγιάδες.
Πλην όμως, πριν καταδικάσουμε τους ανθενωτικούς για πολιτική μυωπία πρέπει να παραδεχθούμε ότι ανεξίθρησκοι και ανεκτικοί καθώς ήταν οι Τούρκοι φάνταζαν στα μάτια τους ουρί του παραδείσου μπροστά στους άξεστους, τυραννικούς κι υπεροπτικούς Λατίνους.
Στη Δύση τώρα. Ας δούμε τι έβλεπε το άλλο κεφάλι του δικέφαλου στραμμένο στη Δύση όλους αυτούς τους αιώνες.
Η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν έπεσε ποτέ, όπως συνηθίζουμε να λέμε (ότι δηλαδή κατελύθη απ' τους βαρβάρους το 476 μ.Χ.). Απλώς έσβησε μέσα στα «βαρβαρικά» βασίλεια που έπαιρναν τη θέση των ρωμαϊκών επαρχιών στη Δύση, καθώς κατέρρεαν τα σύνορα.
Απλώς στη Ρώμη έπαψε από το 476 μ.Χ. να στέφεται αυτοκράτορας. Εξ άλλου και τα νέα βασίλεια ρωμαϊκούς τρόπους υιοθετούσαν και μέσα απ' αυτήν την όσμωση των νέων φυλών με τους εκρωμαϊσμένους γηγενείς θα προέκυπταν τα νέα μεσαιωνικά κράτη κι αργότερα τα νέα ευρωπαϊκά έθνη.
Όπως και νά 'χει, η ίδια η Ρώμη ένιωθε και ήταν μέρος της Αυτοκρατορίας ώς το μέσον του 8ου μ.Χ. αιώνα. Μάλιστα ο τελευταίος Βυζαντινός Αυτοκράτορας που πέρασε απ' τη Ρώμη γύρω στο 750 μ.Χ. πορευόμενος προς νότον για να αντιμετωπίσει τους Άραβες στη Σικελία, ο Κωνσταντίνος ο Ε' , αντιμετώπισε την αρχαιότατη πόλη σαν στάβλο αφήνοντας στον λαό και στην ακόμα υπερήφανη ρωμαϊκή αριστοκρατία τις χείριστες των εντυπώσεων.
Όμως δεν ήταν αυτό που κλόνισε τις σχέσεις της Ρώμης με το Βυζάντιο. Ήταν η Εικονομαχία. Μεταρρυθμιστές κι επαναστάτες στην κοινωνική τους πολιτική οι εικονομάχοι αυτοκράτορες, υπήρξαν αντιθέτως αντιδραστικοί, δογματικοί, και ανελλήνιστοι στα γράμματα και τον πολιτισμό. Ενοχλημένος ο Πάπας (που ώς τότε ενεργούσε ως εντεταλμένος του Αυτοκράτορα στη Δύση) απ' την εικονομαχία εστράφη προς το νεαρό βασίλειο των Λογγοβάρδων και πλαστογράφησε την περίφημο «Κωνσταντίνειο Δωρεά» (Constitutum Constantini), ένα έγγραφο δηλαδή του Κωνσταντίνου του Μεγάλου με το οποίον δήθεν ο Κωνσταντίνος παραχωρούσε στον Πάπα τα ρωμαϊκά εδάφη της Δύσης.
Η ρήξη με την Κωνσταντινούπολη ήταν άμεση. Απ' τον πάπα αφαιρέθηκαν τα εδάφη της Ελλάδας κι ό,τι ήταν κάτω από Βυζαντινή διοίκηση. Η «τάξη» στη Δύση θα έπρεπε να αποκατασταθεί για μια ακόμα φορά. Δεν αποκαταστάθηκε (κατά τον Βυζαντινό τρόπο) ποτέ. Η παρουσία μάλιστα μιας γυναίκας στον Βυζαντινό θρόνο της Ειρήνης της Αθηναίας, κάτι που μείωνε το κύρος της Κωνσταντινούπολης έδωσε στον Πάπα την ευκαιρία για το ανήκουστο! Να στέψει δηλαδή Αυτοκράτορα των Ρωμαίων στη Δύση. Τον Καρλομάγνο το 800 μ.Χ. Οι Βυζαντινοί εξαγριώθηκαν, αλλά κάτω απ' την πίεση του Κρούμου κατάπιαν το χάπι κι αναγνώρισαν το 812 μ.Χ. τον Καρλομάγνο «αυτοκράτορα και βασιλέα» όχι όμως των Ρωμαίων, αλλά έτσι, γενικώς.
Χρειάστηκαν άλλα 100 χρόνια (είπαμε, η ιδεολογία της Ιστορίας στον κόσμο τους εκινείτο αργά) για να αναγνωρίσουν «Αυτοκράτορα των Ρωμαίων» στη Δύση κάποιον άλλον, τον Όθωνα. Όμως στο μεταξύ η σχέση τους με τη Δύση είχε διαρραγεί.
Ήταν η εποχή που ο Πάπας υποκαθιστούσε τον Καίσαρα, ο Καισαροπαπισμός! Τρόπαιο που ζήλωσε και ο Πατριάρχης Φώτιος, η κενόδοξη πολιτική του οποίου οδήγησε σε οριστικό αδιέξοδο τους Βυζαντινούς στη Δύση και τον ίδιο δίπαξ στην εξορία. Ακολούθησε το πρώτο σχίσμα και αργότερα το οριστικό (1054 μ.Χ.).
Ο κόσμος άλλαζε, νέες δυνάμεις έκαναν την εμφάνισή τους, Τούρκοι και Νορμανδοί για να τους αντιμετωπίσει το Βυζάντιο υποθήκευε τον εαυτό του (προνόμια του Αλεξίου στους Βενετούς) και υπονόμευε το μέλλον του.
Τα γεγονότα είναι λίγο ώς πολύ γνωστά. Οι Βυζαντινοί εγκατέλειψαν το Μπάρι και τον Τάραντα, και οι Νορμανδοί αποβιβάστηκαν στο Ιλλυρικό. Η αμηχανία και η ειρωνική διάθεση που προκάλεσε η άφιξη των Φράγκων στους Ρωμαίους γρήγορα μετατράπηκε σε φρίκη και φόβο.
Συνεπείς με τον εαυτό τους οι Βυζαντινοί τους ονόμαζαν ακόμα με αρχαία ονόματα, Κελτούς και Γαλάτες, αλλά ταυτοχρόνως καταλάβαιναν ότι ήταν κάτι διαφορετικό κάτι νέο. Δασύτριχο αμόρφωτο βρώμικο, αλλά νέο. Κι αν εν τέλει βρήκαν τρόπο να τους αντιμετωπίσουν στη μάχη, δεν μπόρεσαν ποτέ να συνεννοηθούν μαζί τους.
Άρπαγες και άπληστοι οι Φράγκοι, παρασπονδούσαν συνεχώς· Οι Βυζαντινοί όποτε κι όταν μπορούσαν τους έσφαζαν ανηλεώς, όπως επί Ανδρονίκου Κομνηνού (του Αυτοκράτορα των Φτωχών). Μισούσαν όποιον υιοθετούσε λατινικούς τρόπους, κι ούτε λόγος βέβαια να γίνεται ότι αυτοί οι βάρβαροι ήταν χριστιανοί. Όταν εν τέλει οι Φράγκοι μπήκαν στην Πόλη για τον κόσμο των Βυζαντινών άρχισε η Αποκάλυψη!
Η λατινοκρατία προκάλεσε στους Ρωμαίους της Ανατολής, τους Γραικούς όπως ήδη περιφρονητικώς τους αποκαλούσαν οι Φράγκοι απ' τα χρόνια του Όθωνα, άγριο μίσος στα όρια του αφύσικου ή μάλλον του μεταφυσικού!
Όποιος Αυτοκράτορας, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία επεχείρησε την όποια ένωση των Εκκλησιών, κινδύνευε να μείνει ακόμα και άταφος όπως ο Μιχαήλ Παλαιολόγος.
Ειρήσθω εδώ εν παρόδω ότι όταν ο εν λόγω Μιχαήλ Παλαιολόγος, ανεκατέλαβε την Πόλη το 1261, κι έστειλε πρέσβεις στον Πάπα Ουρβανό να του αναγγείλουν το γεγονός και να αποκαταστήσουν σχέσεις, ο Πάπας διέταξε «να γδαρθούν οι δύο Έλληνες, αλλά ζωντανοί». Ο ίδιος αυτός αυτοκράτορας, ο Μιχαήλ, αν και ανέκτησε την πόλη και λατρεύτηκε απ' τον λαό, μισήθηκε στη συνέχεια αγρίως, όταν επέβαλε τελικώς την ένωση των εκκλησιών. Ούτε να τον θάψει δεν δέχθηκε η Εκκλησία.
Εννοείται ότι η «ένωση» αυτή κράτησε ελάχιστα, όσον και η τελευταία απόπειρα, στη Σύνοδο της Φλωρεντίας 1437-1439 επί Ιωάννη Παλαιολόγου, όπου παρέστη η αφρόκρεμα των Ελλήνων, ο Βησσαρίων της Νικαίας, ο Ισίδωρος του Κιέβου, ο Γεώργιος Σχολάριος, και ο πολύς Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός. Οι δύο πρώτοι έγιναν εν τέλει καρδινάλιοι της Λατινικής Εκκλησίας και ο τρίτος, ο Σχολάριος μέγας λατινομαθής, έγινε με το όνομα Γεννάδιος ο Β', ο πρώτος δοτός Πατριάρχης των Τούρκων.
Στο μεταξύ οι Βυζαντινοί μπλεγμένοι στις δυναστικές έριδες των Οθωμανών, πότε ως υποτελείς και πότε ως ρυθμιστές (ε, ναι ρυθμιστές!) είχαν την τιμή να λαμβάνουν απ' τους Οθωμανούς επιστολές όπως αυτή που έστειλε στον Μανουήλ Παλαιολόγο ο Σουλτάνος Μωάμεθ γιος του Βαγιαζήτ Κεραυνού στις 5 Ιουλίου 1413 «Πηγαίνετε και πείτε στον πατέρα μου Αυτοκράτορα των Ρωμαίων, ότι εφεξής είμαι και θα παραμείνω υπήκοός του, σαν γιος προς τον πατέρα του. Οποιαδήποτε διαταγή του θα την εκτελέσω με τη μεγίστη δυνατή ευχαρίστηση σαν υπηρέτης του».
Ο Μανουήλ δεν έτρεφε ψευδαισθήσεις. Αλλά δεν έτρεφε ψευδαισθήσεις ούτε για τη Δύση. Ήξερε, βλέπετε, τι θα πάθαινε όποιος Αυτοκράτορας μπροστά στον κίνδυνο των Τούρκων έπαιρνε των ομματιών του στην ξένη, επαίτης κάποιας βοήθειας, φθάνοντας ώς και στο Λονδίνο και κινδυνεύοντας στην επιστροφή να τον ρίξουν οι Βενετοί σε καμιά φυλακή (ποιον; τον Αυτοκράτορα).
Αυτοί οι Βενετοί που ακόμα κατείχαν ενέχυρο το στέμμα του κυρ Μανουήλ Παλαιολόγου, ο οποίος όταν στέφθηκε χρησιμοποίησε ψεύτικα κοσμήματα για να ενθαρρύνει τους Έλληνες και για να τους θυμίσει ότι παρά τις αντιξοότητες «εξακολουθούσε να είναι Ισαπόστολος, Αντιβασιλέας του Θεού επί της Γης, Αυτοκράτωρ Ρωμαίων». Γέροντας αργότερα ο Μανουήλ, λίγο πριν πεθάνει, εκμυστηρεύτηκε στον φίλο του ιστορικό Γεώργιο Φραντζή: «Σε άλλες στιγμές της Ιστορίας μας ο γιος μου θα μπορούσε να είναι μεγάλος Βασιλιάς. Όμως τώρα η Αυτοκρατορία μας δεν χρειάζεται έναν μεγάλο Βασιλέα, αλλά έναν καλό διαχειριστή».(!)
Λίγες μέρες μετά ο Μανουήλ Παλαιολόγος πέθανε ενδεδυμένος το ράσο του μοναχού. Ο Φραντζής λέει ότι «τον θρήνησαν όσο κανέναν άλλον προκάτοχό του» Και του άξιζε. Διότι προσπάθησε πολύ! Ήταν 27 Ιουνίου 1425. Μαζί του πέθανε και η ρωμαϊκή ιδέα...
Στον τελευταίο Παλαιολόγο δεν έμενε παρά να πεθάνει για αυτήν την ιδέα. Πέθανε μαχόμενος...
ΤΑ ΝΕΑ , 17-06-2000 , Σελ.: R20
Κωδικός άρθρου: A16769R201
ID:218317
ΣΤΑΘΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
Σημείωση : Οι υπογραμμίσεις και τα bold γράμματα είναι δική μου παρέμβαση στο κείμενο
Έτσι για να δούμε και κάποιες άλλες οπτικές του θέματος.
«Καλύτερα στην Πόλη τούρκικο φακιόλι παρά παπική τιάρα»
Είναι αλήθεια ότι εξ αιώνων και σε κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας μας, η σχέση μας με τη Δύση εσκιάζετο ενίοτε από νέφη, νέφη απειλητικά, «εξ εσπερίας νέφη»...
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Έλληνες στέκουν διστακτικοί απέναντι στη Δύση, δεν είναι η πρώτη «ΟΝΕ» που συναντάμε στη διαδρομή μας, ούτε πάντα αυτή η «ΟΝΕ» ερχόταν απ' τη Δύση κάποτε, ερχόταν κι απ' την Ανατολή...
Όπως συνέβη και τον 15ο αιώνα, τότε που η Ιστορία έπρεπε να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θ' αφήσει...
Γιατί λοιπόν «καλύτερα στην Πόλη τούρκικο φακιόλι παρά παπική τιάρα;».
Πώς έγινε κι έφθασε ο δικέφαλος αητός να κοιτάζει με το ένα του κεφάλι στην Ανατολή έντρομος το τουρκικό φακιόλι και με το άλλο στη Δύση την παπική τιάρα με τέτοια απέχθεια;
Πώς έγινε, και ο Βυζαντινός εκείνης της εποχής, ο ελληνόφωνος Ρωμαίος δηλαδή, δεν μπόρεσε στο δίλημμα «Φράγκοι ή Τούρκοι» να απαντήσει Έλληνες ή κάτι άλλο που να τον εκφράζει;
Διότι, βεβαίως, ο κύριος λόγος που κατέρρευσε η Αυτοκρατορία ήταν ότι από καιρό πριν είχε καταρρεύσει η ταυτότητά της.
Τους τρεις τελευταίους βυζαντινούς αιώνες, όλοι στην Ανατολή ήθελαν να γίνουν ή να είναι Ρωμαίοι, απ' τους Σέρβους με τον Στέφανο Δουσάν ώς (ακόμα και) τους Σελτζούκους του Ικονίου, αλλά ουδείς μπορούσε και λιγότερο απ' όλους οι Γραικοί, για τους οποίους η ανάκτηση της Πόλης το 1261 μάλλον απεδείχθη μοιραία όχι τόσο διότι ο θρόνος των Καισάρων ήταν πλέον σάπιος, αλλά περισσότερο διότι τους φυλάκισε να φρουρούν μιαν πραγματικότητα που δεν υπήρχε πλέον.
Η αλήθεια είναι ότι για τους Βυζαντινούς το παρελθόν ήταν ένας «χρυσός αιώνας», στον οποίον πάντα ήλπιζαν ότι θα επιστρέψουν. Για να καταλάβουμε συνεπώς τα γεγονότα εκείνης της εποχής, πρέπει να εννοήσουμε την «ιδεολογία» του Βυζαντινού.
Η ιδεολογία της Ιστορίας και συνεπώς οι καθημερινές συμπεριφορές στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Ανατολής, αυτό που ονομάζουμε Βυζάντιο, εξελισσόταν πολύ αργά. Για παράδειγμα, ένας Βυζαντινός του 1180 δεν αισθανόταν μέρος μιας τάξης πραγμάτων μόνον 800 ετών, αλλά 2.000 ετών, από κτίσεως Ρώμης δηλαδή. Το 1180 μ.Χ. ένας Βυζαντινός ήταν ήδη στο 2000 από πλευράς ιστορικού φορτίου. Παιδί του Κικέρωνα, αλλά και του Πλάτωνα, του Αυγούστου αλλά και του Ιωάννη του Χρυσόστομου, αρμένιζε αιώνες σ' έναν κόσμο γεμάτο αντιθέσεις, αλλά καθορισμένο από ορισμένες ακλόνητες σταθερές: αυτός ήταν το Κέντρο της Οικουμένης. Ήταν ο ελέω Θεού άνθρωπος επί της Γης.
Αυτό το αυτονόητο της Ρωμαϊκής τάξης πραγμάτων κλονίσθηκε ανεπανόρθωτα το 1204. Ώς τότε τα μάτια του Βυζαντινού είχαν δει πολλά. στο τέλος η Αυτοκρατορική τάξη πραγμάτων απεκαθίστατο! Πότε ασθενέστερος, πότε δυνατότερος, έβγαινε πάντα απ' τη δίνη ο ίδιος: Ρωμαίος!
Μετά το 1204 δεν ήταν έτσι. Όμως οι Βυζαντινοί παρέμειναν σαν να ήταν έτσι. Μόνος ο Πλήθων, και μάλιστα μόλις τον 15ο αιώνα, προσέτρεξε στους Έλληνες και πρότεινε αυτήν την ταυτότητα στους τελευταίους Βυζαντινούς. Έμειναν Ρωμαίοι, και για να αισθανθούν Έλληνες χρειάστηκαν πολλά χρόνια ακόμη. Χρειάστηκε ο Διαφωτισμός, η Γαλλική Επανάσταση και ο ρομαντισμός για να ανακαλύψουν οι κληρονόμοι της Ρωμαϊκής τάξης πραγμάτων ότι το «Γένος» εκτός από (σκλαβωμένοι) Χριστιανοί, θα μπορούσε να 'ναι και (ελεύθεροι) Έλληνες. Άλλωστε ήταν η εποχή που σε Δύση και Ανατολή όλοι ήθελαν να είναι Έλληνες! Απ' τον Γκαίτε και τον Μπάυρον ώς τον Πούσκιν.
Όμως, για να καταλάβουμε καλύτερα, ας δούμε τι είχαν δει τα μάτια του δικέφαλου αητού πριν και μετά το 1204, και στην Ανατολή και στη Δύση.
Στην Ανατολή πρώτα. Ο δικέφαλος είδε το πρώτον τους Τούρκους ήδη απ' τον 6ον μ.Χ. αιώνα. Έφιπποι πολεμιστές της στέπας, οι Τούρκοι, είχαν ενταχθεί στο ρωμαϊκό στράτευμα, ήδη απ' τον Βελισσάριο.
Στη μεταβατική (και κρίσιμη) εποχή της ύστερης αρχαιότητας, όταν με την πτώση της Αλεξάνδρειας καθιερωνόταν το Ισλάμ. Οι Τούρκοι, ώσπου να απορροφηθούν απ' το Ισλάμ υπηρετούσαν και στις δύο πλευρές. Αλλά και αργότερα, εξακολουθούσαν να 'χουν στρατιωτικές σχέσεις με τους Βυζαντινούς, οι λεγόμενοι Τουρκόπουλοι.
Τους συναντάμε στη Βυζαντινή αυλή και το στράτευμα ώς το 1071 μ.Χ., το Ματζικέρτ. Μετά απ' αυτήν την περίφημη μάχη οι πρώην νομάδες κατάλαβαν ότι μπορούσαν να φτιάξουν δικό τους βιλαέτι στην Ανατολή και το φτιάχνουν (το Σουλτανάτο του Ικονίου), ενώ οι Βυζαντινοί ανακαλύπτουν ότι οι Τούρκοι εκτός από φίλοι μπορεί να 'ναι και εχθροί.
«Καλοί» εχθροί όμως. Σύμμαχοι πολλές φορές των Κομνηνών ή ευμενώς ουδέτεροι στον αγώνα τους κατά των Λατίνων.
Κατά πολύ εκβυζαντινισμένοι στα ήθη οι Σελτζούκοι συνδημούν με τους Χριστιανούς στην Ανατολία και περισσότερο μάχονται τους Φράγκους παρά τον Αλέξιο και πολύ λιγότερο τον Ιωάννη και Μανουήλ Κομνηνούς. Άραβες και Τούρκοι νιώθουν τρόμο και μίσος για τους Φράγκους, τόσον όσο και οι Βυζαντινοί μετά το 1204.
Το τέλος για τους Σελτζούκους και τους Βυζαντινούς στη Μ. Ασία έρχεται με την κατίσχυση, των Οθωμανών Τούρκων, 1320-1350 μ.Χ.
Μέσα σε 50 χρόνια οι Οθωμανοί γίνονται οι νέοι κυρίαρχοι της Ανατολής. Παρά την τρομερή ήττα τους απ' τους Μογγόλους στη μάχη της Αγκύρας το 1402, είτε με τη στρατολόγηση χριστιανών (Γενίτσαροι) είτε με την παροχή στρατιωτικών επιβραβεύσεων (Τιμαρίων) και, κυρίως, με μια ευφυή πολιτική συμμαχιών (ανάγκασαν Βυζαντινούς να πολεμήσουν εναντίον Βυζαντινών κατά την κατάληψη της Φιλαδέλφειας, τελευταίας βυζαντινής κτήσης στη Μικρασία) οι Οθωμανοί αναδεικνύονται ακλόνητοι.
Παρά ταύτα οι πρώτοι Οθωμανοί Σουλτάνοι φέρονταν ως να χρειάζονταν την έγκριση και αναγνώριση του Αυτοκράτορα (το παλαιόν «ρωμαϊκό αυτονόητο» που λέγαμε). Άλλωστε η μισή Οθωμανική αριστοκρατία πέρναγε συνήθως τα νιάτα της στη Βυζαντινή Αυλή. Πλην της θρησκείας σε λίγα ξεχώριζαν μεταξύ τους ένας Βυζαντινός και ένας Οθωμανός ευγενής.
Ο ίδιος ο Μωάμεθ ο Πορθητής είχε Ελληνίδα μάνα και ελληνική παιδεία. Μάλιστα, για δύο αιώνες μετά την πτώση της Πόλης και ώς την εποχή του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς η Αυτοκρατορία ήταν μιξοτουρκορωμαίικη. Άλλωστε σε ένα τέτοιο υβρίδιο τουρκορωμαίικης συνύπαρξης ήλπισαν ο δούκας Λουκάς Νοταράς, ο Πατριάρχης Γεννάδιος κι όλοι οι ανθενωτικοί. Μήπως άλλωστε δεν είχε συμβεί συχνά στο παρελθόν με άλλους; Γιατί να μην ξανασυνέβαινε; «Μας δοκιμάζει ο Θεός για τις αμαρτίες μας! » (έλεγαν οι Ιερείς)
Μ' αυτά και μ' αυτά και κάπως έτσι ο Λουκάς Νοταράς είδε, πριν αποκεφαλισθεί, τα κεφάλια των παιδιών του να κόβονται για να μη φορέσουν φακιόλιον τούρκικο (πριν ή μετά την αρσενοκοιτία).
Αντιθέτως ο Πατριάρχης Γεννάδιος είδε τον εαυτό του να μπαίνει (επιτέλους) στη θέση του Αυτοκράτορα, εις ό,τι αφορούσε το Ρουμ-Μιλιέτ, δηλαδή τους ραγιάδες.
Πλην όμως, πριν καταδικάσουμε τους ανθενωτικούς για πολιτική μυωπία πρέπει να παραδεχθούμε ότι ανεξίθρησκοι και ανεκτικοί καθώς ήταν οι Τούρκοι φάνταζαν στα μάτια τους ουρί του παραδείσου μπροστά στους άξεστους, τυραννικούς κι υπεροπτικούς Λατίνους.
Στη Δύση τώρα. Ας δούμε τι έβλεπε το άλλο κεφάλι του δικέφαλου στραμμένο στη Δύση όλους αυτούς τους αιώνες.
Η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν έπεσε ποτέ, όπως συνηθίζουμε να λέμε (ότι δηλαδή κατελύθη απ' τους βαρβάρους το 476 μ.Χ.). Απλώς έσβησε μέσα στα «βαρβαρικά» βασίλεια που έπαιρναν τη θέση των ρωμαϊκών επαρχιών στη Δύση, καθώς κατέρρεαν τα σύνορα.
Απλώς στη Ρώμη έπαψε από το 476 μ.Χ. να στέφεται αυτοκράτορας. Εξ άλλου και τα νέα βασίλεια ρωμαϊκούς τρόπους υιοθετούσαν και μέσα απ' αυτήν την όσμωση των νέων φυλών με τους εκρωμαϊσμένους γηγενείς θα προέκυπταν τα νέα μεσαιωνικά κράτη κι αργότερα τα νέα ευρωπαϊκά έθνη.
Όπως και νά 'χει, η ίδια η Ρώμη ένιωθε και ήταν μέρος της Αυτοκρατορίας ώς το μέσον του 8ου μ.Χ. αιώνα. Μάλιστα ο τελευταίος Βυζαντινός Αυτοκράτορας που πέρασε απ' τη Ρώμη γύρω στο 750 μ.Χ. πορευόμενος προς νότον για να αντιμετωπίσει τους Άραβες στη Σικελία, ο Κωνσταντίνος ο Ε' , αντιμετώπισε την αρχαιότατη πόλη σαν στάβλο αφήνοντας στον λαό και στην ακόμα υπερήφανη ρωμαϊκή αριστοκρατία τις χείριστες των εντυπώσεων.
Όμως δεν ήταν αυτό που κλόνισε τις σχέσεις της Ρώμης με το Βυζάντιο. Ήταν η Εικονομαχία. Μεταρρυθμιστές κι επαναστάτες στην κοινωνική τους πολιτική οι εικονομάχοι αυτοκράτορες, υπήρξαν αντιθέτως αντιδραστικοί, δογματικοί, και ανελλήνιστοι στα γράμματα και τον πολιτισμό. Ενοχλημένος ο Πάπας (που ώς τότε ενεργούσε ως εντεταλμένος του Αυτοκράτορα στη Δύση) απ' την εικονομαχία εστράφη προς το νεαρό βασίλειο των Λογγοβάρδων και πλαστογράφησε την περίφημο «Κωνσταντίνειο Δωρεά» (Constitutum Constantini), ένα έγγραφο δηλαδή του Κωνσταντίνου του Μεγάλου με το οποίον δήθεν ο Κωνσταντίνος παραχωρούσε στον Πάπα τα ρωμαϊκά εδάφη της Δύσης.
Η ρήξη με την Κωνσταντινούπολη ήταν άμεση. Απ' τον πάπα αφαιρέθηκαν τα εδάφη της Ελλάδας κι ό,τι ήταν κάτω από Βυζαντινή διοίκηση. Η «τάξη» στη Δύση θα έπρεπε να αποκατασταθεί για μια ακόμα φορά. Δεν αποκαταστάθηκε (κατά τον Βυζαντινό τρόπο) ποτέ. Η παρουσία μάλιστα μιας γυναίκας στον Βυζαντινό θρόνο της Ειρήνης της Αθηναίας, κάτι που μείωνε το κύρος της Κωνσταντινούπολης έδωσε στον Πάπα την ευκαιρία για το ανήκουστο! Να στέψει δηλαδή Αυτοκράτορα των Ρωμαίων στη Δύση. Τον Καρλομάγνο το 800 μ.Χ. Οι Βυζαντινοί εξαγριώθηκαν, αλλά κάτω απ' την πίεση του Κρούμου κατάπιαν το χάπι κι αναγνώρισαν το 812 μ.Χ. τον Καρλομάγνο «αυτοκράτορα και βασιλέα» όχι όμως των Ρωμαίων, αλλά έτσι, γενικώς.
Χρειάστηκαν άλλα 100 χρόνια (είπαμε, η ιδεολογία της Ιστορίας στον κόσμο τους εκινείτο αργά) για να αναγνωρίσουν «Αυτοκράτορα των Ρωμαίων» στη Δύση κάποιον άλλον, τον Όθωνα. Όμως στο μεταξύ η σχέση τους με τη Δύση είχε διαρραγεί.
Ήταν η εποχή που ο Πάπας υποκαθιστούσε τον Καίσαρα, ο Καισαροπαπισμός! Τρόπαιο που ζήλωσε και ο Πατριάρχης Φώτιος, η κενόδοξη πολιτική του οποίου οδήγησε σε οριστικό αδιέξοδο τους Βυζαντινούς στη Δύση και τον ίδιο δίπαξ στην εξορία. Ακολούθησε το πρώτο σχίσμα και αργότερα το οριστικό (1054 μ.Χ.).
Ο κόσμος άλλαζε, νέες δυνάμεις έκαναν την εμφάνισή τους, Τούρκοι και Νορμανδοί για να τους αντιμετωπίσει το Βυζάντιο υποθήκευε τον εαυτό του (προνόμια του Αλεξίου στους Βενετούς) και υπονόμευε το μέλλον του.
Τα γεγονότα είναι λίγο ώς πολύ γνωστά. Οι Βυζαντινοί εγκατέλειψαν το Μπάρι και τον Τάραντα, και οι Νορμανδοί αποβιβάστηκαν στο Ιλλυρικό. Η αμηχανία και η ειρωνική διάθεση που προκάλεσε η άφιξη των Φράγκων στους Ρωμαίους γρήγορα μετατράπηκε σε φρίκη και φόβο.
Συνεπείς με τον εαυτό τους οι Βυζαντινοί τους ονόμαζαν ακόμα με αρχαία ονόματα, Κελτούς και Γαλάτες, αλλά ταυτοχρόνως καταλάβαιναν ότι ήταν κάτι διαφορετικό κάτι νέο. Δασύτριχο αμόρφωτο βρώμικο, αλλά νέο. Κι αν εν τέλει βρήκαν τρόπο να τους αντιμετωπίσουν στη μάχη, δεν μπόρεσαν ποτέ να συνεννοηθούν μαζί τους.
Άρπαγες και άπληστοι οι Φράγκοι, παρασπονδούσαν συνεχώς· Οι Βυζαντινοί όποτε κι όταν μπορούσαν τους έσφαζαν ανηλεώς, όπως επί Ανδρονίκου Κομνηνού (του Αυτοκράτορα των Φτωχών). Μισούσαν όποιον υιοθετούσε λατινικούς τρόπους, κι ούτε λόγος βέβαια να γίνεται ότι αυτοί οι βάρβαροι ήταν χριστιανοί. Όταν εν τέλει οι Φράγκοι μπήκαν στην Πόλη για τον κόσμο των Βυζαντινών άρχισε η Αποκάλυψη!
Η λατινοκρατία προκάλεσε στους Ρωμαίους της Ανατολής, τους Γραικούς όπως ήδη περιφρονητικώς τους αποκαλούσαν οι Φράγκοι απ' τα χρόνια του Όθωνα, άγριο μίσος στα όρια του αφύσικου ή μάλλον του μεταφυσικού!
Όποιος Αυτοκράτορας, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία επεχείρησε την όποια ένωση των Εκκλησιών, κινδύνευε να μείνει ακόμα και άταφος όπως ο Μιχαήλ Παλαιολόγος.
Ειρήσθω εδώ εν παρόδω ότι όταν ο εν λόγω Μιχαήλ Παλαιολόγος, ανεκατέλαβε την Πόλη το 1261, κι έστειλε πρέσβεις στον Πάπα Ουρβανό να του αναγγείλουν το γεγονός και να αποκαταστήσουν σχέσεις, ο Πάπας διέταξε «να γδαρθούν οι δύο Έλληνες, αλλά ζωντανοί». Ο ίδιος αυτός αυτοκράτορας, ο Μιχαήλ, αν και ανέκτησε την πόλη και λατρεύτηκε απ' τον λαό, μισήθηκε στη συνέχεια αγρίως, όταν επέβαλε τελικώς την ένωση των εκκλησιών. Ούτε να τον θάψει δεν δέχθηκε η Εκκλησία.
Εννοείται ότι η «ένωση» αυτή κράτησε ελάχιστα, όσον και η τελευταία απόπειρα, στη Σύνοδο της Φλωρεντίας 1437-1439 επί Ιωάννη Παλαιολόγου, όπου παρέστη η αφρόκρεμα των Ελλήνων, ο Βησσαρίων της Νικαίας, ο Ισίδωρος του Κιέβου, ο Γεώργιος Σχολάριος, και ο πολύς Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός. Οι δύο πρώτοι έγιναν εν τέλει καρδινάλιοι της Λατινικής Εκκλησίας και ο τρίτος, ο Σχολάριος μέγας λατινομαθής, έγινε με το όνομα Γεννάδιος ο Β', ο πρώτος δοτός Πατριάρχης των Τούρκων.
Στο μεταξύ οι Βυζαντινοί μπλεγμένοι στις δυναστικές έριδες των Οθωμανών, πότε ως υποτελείς και πότε ως ρυθμιστές (ε, ναι ρυθμιστές!) είχαν την τιμή να λαμβάνουν απ' τους Οθωμανούς επιστολές όπως αυτή που έστειλε στον Μανουήλ Παλαιολόγο ο Σουλτάνος Μωάμεθ γιος του Βαγιαζήτ Κεραυνού στις 5 Ιουλίου 1413 «Πηγαίνετε και πείτε στον πατέρα μου Αυτοκράτορα των Ρωμαίων, ότι εφεξής είμαι και θα παραμείνω υπήκοός του, σαν γιος προς τον πατέρα του. Οποιαδήποτε διαταγή του θα την εκτελέσω με τη μεγίστη δυνατή ευχαρίστηση σαν υπηρέτης του».
Ο Μανουήλ δεν έτρεφε ψευδαισθήσεις. Αλλά δεν έτρεφε ψευδαισθήσεις ούτε για τη Δύση. Ήξερε, βλέπετε, τι θα πάθαινε όποιος Αυτοκράτορας μπροστά στον κίνδυνο των Τούρκων έπαιρνε των ομματιών του στην ξένη, επαίτης κάποιας βοήθειας, φθάνοντας ώς και στο Λονδίνο και κινδυνεύοντας στην επιστροφή να τον ρίξουν οι Βενετοί σε καμιά φυλακή (ποιον; τον Αυτοκράτορα).
Αυτοί οι Βενετοί που ακόμα κατείχαν ενέχυρο το στέμμα του κυρ Μανουήλ Παλαιολόγου, ο οποίος όταν στέφθηκε χρησιμοποίησε ψεύτικα κοσμήματα για να ενθαρρύνει τους Έλληνες και για να τους θυμίσει ότι παρά τις αντιξοότητες «εξακολουθούσε να είναι Ισαπόστολος, Αντιβασιλέας του Θεού επί της Γης, Αυτοκράτωρ Ρωμαίων». Γέροντας αργότερα ο Μανουήλ, λίγο πριν πεθάνει, εκμυστηρεύτηκε στον φίλο του ιστορικό Γεώργιο Φραντζή: «Σε άλλες στιγμές της Ιστορίας μας ο γιος μου θα μπορούσε να είναι μεγάλος Βασιλιάς. Όμως τώρα η Αυτοκρατορία μας δεν χρειάζεται έναν μεγάλο Βασιλέα, αλλά έναν καλό διαχειριστή».(!)
Λίγες μέρες μετά ο Μανουήλ Παλαιολόγος πέθανε ενδεδυμένος το ράσο του μοναχού. Ο Φραντζής λέει ότι «τον θρήνησαν όσο κανέναν άλλον προκάτοχό του» Και του άξιζε. Διότι προσπάθησε πολύ! Ήταν 27 Ιουνίου 1425. Μαζί του πέθανε και η ρωμαϊκή ιδέα...
Στον τελευταίο Παλαιολόγο δεν έμενε παρά να πεθάνει για αυτήν την ιδέα. Πέθανε μαχόμενος...
ΤΑ ΝΕΑ , 17-06-2000 , Σελ.: R20
Κωδικός άρθρου: A16769R201
ID:218317
ΣΤΑΘΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
Σημείωση : Οι υπογραμμίσεις και τα bold γράμματα είναι δική μου παρέμβαση στο κείμενο
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΙΣΧΥΡΙΣΤΕΙΣ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΠΡΩΙΜΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΣΤΑ ΒΑΡΒΑΡΙΚΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΡΙΖΑ ΑΡΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ.
Ειλικρινά δεν μπορώ να κατανοήσω τον συλλογισμό σου φίλτατε.
Στη δική μου αντίληψη αυτό το σκεπτικό δείχνει μια νοητική ακροβασία η οποία στερείται δεδομένων.
ΕΔΩ ΚΑΝΕΙΣ ΕΠΙΣΗΣ ΛΑΘΟΣ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ 8 ΑΙΩΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΗΔΗ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟΣΥΣΤΑΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΓΑΛΛΩΝ ΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΡΩΜΑΝΙΑ ΩΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ .
Ο Μιχαήλ Δούκας ο οποίος είναι Βυζαντινός ιστορικός της περιόδου της αλώσεως, όταν αναφέρεται στους Βυζαντινούς λέει :
«η ηλίθια συνέλευση των Ρωμαίων (σ.σ. "η μωρά των Ρωμαίων συναγωγή", όπως την αναφέρει στο πρωτότυπο ο Δούκας) είχε καταστρώσει... σχέδιο άχρηστο, και είχε αποστείλει πρέσβεις... προς τον τύραννο (Μωάμεθ)". Τα μηνύματά τους έλεγαν:
"Ο Βασιλεύς των Ρωμαίων δεν αποδέχεται το ετήσιο ποσό των 300.000 άσπρων. Γιατί ο Ορχάν που είναι γιος του Οθμάν, όπως και ο αρχηγός σας ο Μεχμέτ, έγινε πλέον ενήλικος………»
Μάλλον λοιπόν απ’ ότι βλέπεις φίλτατε από την γραφή των ίδιων των Βυζαντινών δεν κάνω λάθος.
ΕΔΩ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ ΟΙ ΟΤΥΡΚΟΙ ΕΞΕΔΙΔΑΝ ΦΙΡΜΑΝΙΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟΣ ΕΝΩ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΠΛΥΘΗΣΜΟΥΣ ΤΗΣ Μ.ΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΠΑΔΟΚΙΑΣ ΤΑ ΕΞΕΔΙΔΑΝ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΕΚΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΠΛΥΘΗΣΜΟΙ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΑΦΟΥ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΚΤΗΘΕΙ 2 ΑΙΩΝΕΣ ΠΙΟ ΠΡΙΝ.
Δε μίλησα για τα φιρμάνια, μίλησα για τα επίσημα έγγραφα τα οποία και εγράφοντο εις την Ελληνικήν. Μη μας διαφεύγει το γεγονός του ότι ο Μωάμεθ ο Πορθητής ήταν μισός Έλλην, μιας και η μητέρα του ήταν Ελληνίδα.
Μάλλον πάλι δεν κάνω λάθος.
>QBB<drumx13 έγραψε:Ο Ελληνισμός είναι ιδέα που δεν οριοθετείται με DNA και δεν συρρικνώνεται με ρατσιστικές θεωρίες.
Αγαπητέ drumx13 συμφωνώ σε γενικές γραμμές μαζί σου αλλά έχω την εξής απορία:
Δεν σου λέω ο Εθνολόγος Δημήτριος Δημόπουλος ο οποίος αναφέρεται σε επιστημονικές έρευνες κυρίως αλλοδαπών επιστημόνων, αλλά ο εκ του πάλαι ποτε ανατολικού μπλοκ ορμώμενος Μέγας Βιολόγος/Ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός που απέδειξε επιστημονικά το γεννετικό συνεχές της Ελληνικής φυλής μας από τον Αρχάνθρωπο των Πετραλώνων μέχρι τον σύγχρονο νεοέλληνα, μήπως είναι κι αυτός ρατσιστής?
Με εκτίμηση
TRENCAVEL
-
VELISSARIOS
- Δημοσιεύσεις: 6
- Εγγραφή: Δευ Μαρ 20, 2006 1:22 pm
Ο Μιχαήλ Δούκας ο οποίος είναι Βυζαντινός ιστορικός της περιόδου της αλώσεως, όταν αναφέρεται στους Βυζαντινούς λέει :
«η ηλίθια συνέλευση των Ρωμαίων (σ.σ. "η μωρά των Ρωμαίων συναγωγή", όπως την αναφέρει στο πρωτότυπο ο Δούκας) είχε καταστρώσει... σχέδιο άχρηστο, και είχε αποστείλει πρέσβεις... προς τον τύραννο (Μωάμεθ)". Τα μηνύματά τους έλεγαν:
"Ο Βασιλεύς των Ρωμαίων δεν αποδέχεται το ετήσιο ποσό των 300.000 άσπρων. Γιατί ο Ορχάν που είναι γιος του Οθμάν, όπως και ο αρχηγός σας ο Μεχμέτ, έγινε πλέον ενήλικος………»
Μάλλον λοιπόν απ’ ότι βλέπεις φίλτατε από την γραφή των ίδιων των Βυζαντινών δεν κάνω λάθος.
ΕΔΩ ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΡΩΜΑΙΟΣ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΩΣ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ Ο ΟΡΟΣ ΕΛΛΗΝ ΣΤΟ ΞΑΝΑΛΕΩ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΗΜΑΙΝΕ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗΣ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΘΕΜΑ.
«η ηλίθια συνέλευση των Ρωμαίων (σ.σ. "η μωρά των Ρωμαίων συναγωγή", όπως την αναφέρει στο πρωτότυπο ο Δούκας) είχε καταστρώσει... σχέδιο άχρηστο, και είχε αποστείλει πρέσβεις... προς τον τύραννο (Μωάμεθ)". Τα μηνύματά τους έλεγαν:
"Ο Βασιλεύς των Ρωμαίων δεν αποδέχεται το ετήσιο ποσό των 300.000 άσπρων. Γιατί ο Ορχάν που είναι γιος του Οθμάν, όπως και ο αρχηγός σας ο Μεχμέτ, έγινε πλέον ενήλικος………»
Μάλλον λοιπόν απ’ ότι βλέπεις φίλτατε από την γραφή των ίδιων των Βυζαντινών δεν κάνω λάθος.
ΕΔΩ ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΡΩΜΑΙΟΣ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΩΣ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ Ο ΟΡΟΣ ΕΛΛΗΝ ΣΤΟ ΞΑΝΑΛΕΩ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΗΜΑΙΝΕ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗΣ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΘΕΜΑ.
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
>QBB<TRENCAVEL έγραψε:ΥΓ : Δεν ξέρω γιατί αλλά όταν πατάω το ψηφίο 8 εμφανίζεται smilie στην προεπισκόπηση
Γελάει μέχρι και ο server με τις αοριστολογίες σου και γι' αυτό σου εμφανίζει το smile αποφεύγοντας άλλες συμπεριφορές που άπτοντε συντονισμού.
Προσωπικά θα σε αφήσω για τελευταία φορά να έχεις μια υβριστική συμπεριφορά, διότι θα ήθελα τα μέλη του mystica.gr να έχουν μια ποιό ολοκληρωμένη άποψη τόσο για την καπηλευτική τακτική την οποία έχεις, όσο και για το πως εκφράζετε ο χώρος σου, του οποίου είσαι εκπρόσωπος όπως μας δήλωσες.
Μάλλον λοιπόν απ’ ότι βλέπεις φίλτατε από την γραφή των ίδιων των Βυζαντινών δεν κάνω λάθος.
APO ΤΟΝ ΦΙΛΤΑΤΟ RAMOGLO
Παράθεση:
ΕΔΩ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ ΟΙ ΤOΥΡΚΟΙ ΕΞΕΔΙΔΑΝ ΦΙΡΜΑΝΙΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟΣ ΕΝΩ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΠΛΥΘΗΣΜΟΥΣ ΤΗΣ Μ.ΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΠΑΔΟΚΙΑΣ ΤΑ ΕΞΕΔΙΔΑΝ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΕΚΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΠΛΥΘΗΣΜΟΙ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΑΦΟΥ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΚΤΗΘΕΙ 2 ΑΙΩΝΕΣ ΠΙΟ ΠΡΙΝ.
Δε μίλησα για τα φιρμάνια, μίλησα για τα επίσημα έγγραφα τα οποία και εγράφοντο εις την Ελληνικήν. Μη μας διαφεύγει το γεγονός του ότι ο Μωάμεθ ο Πορθητής ήταν μισός Έλλην, μιας και η μητέρα του ήταν Ελληνίδα.
Μάλλον πάλι δεν κάνω λάθος.
ΜΑΛΛΟΝ θα πρέπει να δεχθούμε ότι είσαι παντελώς αλάνθαστος...
Μήπως έχεις κάποια σχέση με το Βατικανό;
Μάλλον ΟΧΙ...
Αλλά πολύ αλάνθαστοι (Αλάθητοι) μαζευτήκαμε στο forum...
Για να έρθω στο θέμα μας τώρα, αν βεβαίως μπορώ να εκφράσω την ταπεινή προσωπική μου αποψη,
ΜΗΠΩΣ ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΦΙΡΜΑΝΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ...
ΛΕΩ ΜΗΠΩΣ;;;
APO ΤΟΝ ΦΙΛΤΑΤΟ RAMOGLO
Παράθεση:
ΕΔΩ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ ΟΙ ΤOΥΡΚΟΙ ΕΞΕΔΙΔΑΝ ΦΙΡΜΑΝΙΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟΣ ΕΝΩ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΠΛΥΘΗΣΜΟΥΣ ΤΗΣ Μ.ΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΠΑΔΟΚΙΑΣ ΤΑ ΕΞΕΔΙΔΑΝ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΕΚΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΠΛΥΘΗΣΜΟΙ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΑΦΟΥ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΚΤΗΘΕΙ 2 ΑΙΩΝΕΣ ΠΙΟ ΠΡΙΝ.
Δε μίλησα για τα φιρμάνια, μίλησα για τα επίσημα έγγραφα τα οποία και εγράφοντο εις την Ελληνικήν. Μη μας διαφεύγει το γεγονός του ότι ο Μωάμεθ ο Πορθητής ήταν μισός Έλλην, μιας και η μητέρα του ήταν Ελληνίδα.
Μάλλον πάλι δεν κάνω λάθος.
ΜΑΛΛΟΝ θα πρέπει να δεχθούμε ότι είσαι παντελώς αλάνθαστος...
Μήπως έχεις κάποια σχέση με το Βατικανό;
Μάλλον ΟΧΙ...
Αλλά πολύ αλάνθαστοι (Αλάθητοι) μαζευτήκαμε στο forum...
Για να έρθω στο θέμα μας τώρα, αν βεβαίως μπορώ να εκφράσω την ταπεινή προσωπική μου αποψη,
ΜΗΠΩΣ ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΦΙΡΜΑΝΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ...
ΛΕΩ ΜΗΠΩΣ;;;
ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
>QBB<VELISSARIOS έγραψε:Ο Μιχαήλ Δούκας ο οποίος είναι Βυζαντινός ιστορικός της περιόδου της αλώσεως, όταν αναφέρεται στους Βυζαντινούς λέει :
«η ηλίθια συνέλευση των Ρωμαίων (σ.σ. "η μωρά των Ρωμαίων συναγωγή", όπως την αναφέρει στο πρωτότυπο ο Δούκας) είχε καταστρώσει... σχέδιο άχρηστο, και είχε αποστείλει πρέσβεις... προς τον τύραννο (Μωάμεθ)". Τα μηνύματά τους έλεγαν:
"Ο Βασιλεύς των Ρωμαίων δεν αποδέχεται το ετήσιο ποσό των 300.000 άσπρων. Γιατί ο Ορχάν που είναι γιος του Οθμάν, όπως και ο αρχηγός σας ο Μεχμέτ, έγινε πλέον ενήλικος………»
Μάλλον λοιπόν απ’ ότι βλέπεις φίλτατε από την γραφή των ίδιων των Βυζαντινών δεν κάνω λάθος.
ΕΔΩ ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΡΩΜΑΙΟΣ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΩΣ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ Ο ΟΡΟΣ ΕΛΛΗΝ ΣΤΟ ΞΑΝΑΛΕΩ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΗΜΑΙΝΕ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗΣ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΘΕΜΑ.
Η λογική «τα καλά και συμφέροντα» δεν απετέλεσε ποτέ βάση σκεπτικού για να αναλύσω κάποια ιστορικά δεδομένα.
Έχεις λοιπόν φίλτατε το δικαίωμα να πιστεύεις ότι σου αρέσει, όμως οι ιστορικές καταγραφές αποδεικνύουν άλλα πράγματα και όχι αυτά τα οποία de facto προσπαθείς να θέσεις ως αποδεκτά. Τουλάχιστον στον τρόπο τον οποίο αντιλαμβάνομαι εγώ και μερικοί ακόμα, τα ιστορικά αυτά δεδομένα.
Διότι το να αυτοαποκαλείτε κάποιος Ρωμαίος και εσύ να έρχεσαι μετά από 500 χρόνια και να τον βαφτίζεις Έλληνα, δεν είναι κάτι που στέκει τουλάχιστον νοητικά.
Σ’ ευχαριστώ όμως πραγματικά για το επίπεδο της συζητήσεως, ασχέτως της διαφορετικής μας οπτικής, επί του ιδίου θέματος.
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Αγαπητέ PEN όχι όχι δεν είμαι ο Πάπας για να έχω το αλάθητο, άνθρωπος είμαι και κάνω χιλιάδες λάθη όπως όλοι μας. 
Η επεξήγηση μου ως προς το διαχωρισμό φιρμάνι – επίσημα έγγραφα, έχει να κάνει με το ότι τα αρχεία και η επίσημη αλληλογραφία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν γραμμένα στα Ελληνικά.
Σίγουρα έχεις δίκιο όταν λες πως ΚΑΙ το φιρμάνι είναι επίσημο έγγραφο, απλά ήθελα να επεξηγήσω το τι εννοούσα.
Η επεξήγηση μου ως προς το διαχωρισμό φιρμάνι – επίσημα έγγραφα, έχει να κάνει με το ότι τα αρχεία και η επίσημη αλληλογραφία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν γραμμένα στα Ελληνικά.
Σίγουρα έχεις δίκιο όταν λες πως ΚΑΙ το φιρμάνι είναι επίσημο έγγραφο, απλά ήθελα να επεξηγήσω το τι εννοούσα.
>QBB<Ramoglou έγραψε:Αγαπητέ PEN όχι όχι δεν είμαι ο Πάπας για να έχω το αλάθητο, άνθρωπος είμαι και κάνω χιλιάδες λάθη όπως όλοι μας.
Η επεξήγηση μου ως προς το διαχωρισμό φιρμάνι – επίσημα έγγραφα, έχει να κάνει με το ότι τα αρχεία και η επίσημη αλληλογραφία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν γραμμένα στα Ελληνικά.
Σίγουρα έχεις δίκιο όταν λες πως ΚΑΙ το φιρμάνι είναι επίσημο έγγραφο, απλά ήθελα να επεξηγήσω το τι εννοούσα.
ΑΡΑ Αγαπητέ μου φ’ιλε δεν έχει άδικο ο VELISSARIOS τον οποίον λίγο νωρίτερα εμέμφθης...
ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ
Ramoglou έγραψε:Γελάει μέχρι και ο server με τις αοριστολογίες σου και γι' αυτό σου εμφανίζει το smile
Ιδού ύφος και ήθος συντονιστού του Mystica (που στερείται ιστορικώς τεκμηριωμένων στοιχείων προς αντιπαράθεση) ως απάντηση σε νέο και άπειρο μέλος που ρωτάει γιατί εμφανίζονται smiles στο μήνυμά του...
Ramoglou έγραψε:Προσωπικά θα σε αφήσω για τελευταία φορά να έχεις μια υβριστική συμπεριφορά
Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω...
TRENCAVEL
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Πρώτον δεν εμέμφθειν τον φίλτατο αλλά παρέθεσα την οπτική μου και μάλιστα τον ευχαρίστησα δια το ορθόν της συζητήσεως. Δεύτερον αν προσέξεις τα κείμενα καλύτερα θα δεις ότι ο αγαπητός VELISSARIOS λέει πως τα φιρμάνια δεν είναι επίσημα έγγραφα, όχι εγώ
Αν και πάλι έχω εγώ λάθος τότε ζητώ συγνώμη διότι μάλλον δεν αντελήφθειν ορθώς.
Αν και πάλι έχω εγώ λάθος τότε ζητώ συγνώμη διότι μάλλον δεν αντελήφθειν ορθώς.
-
VELISSARIOS
- Δημοσιεύσεις: 6
- Εγγραφή: Δευ Μαρ 20, 2006 1:22 pm
θα δεις ότι ο αγαπητός VELISSARIOS λέει πως τα φιρμάνια δεν είναι επίσημα έγγραφα, όχι εγώ
Αν και πάλι έχω εγώ λάθος τότε ζητώ συγνώμη διότι μάλλον δεν αντελήφθειν ορθώς.
ΕΠΕΙΔΗ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΠΤΑ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝ ΒΓΑΛΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΤΕ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΠΙΟ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟΣ ΑΝ ΚΑΙ ΣΕ ΘΕΩΡΩ ΙΔΙΑΤΕΡΑ ΟΞΥΔΕΡΚΗ ΣΑΝ ΑΤΟΜΟ.
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Αγαπητέ TRENCAVEL αντιλαμβάνομαι πως το χιούμορ δεν είναι κάτι το οποίο μπορείς να καταλάβεις, αντιθέτως προχωράς συνέχεια σε προσβολή του χώρου που σε φιλοξενεί και θέλεις να επιβάλεις την δική σου αντίληψη σε θέματα διαχειρίσεως.
Σίγουρα όμως σε αυτά τα θέματα ούτε λόγο έχεις, ούτε και σου επιτρέπεται να παρεμβαίνεις με σχόλια υποτιμητικά.
Δεν θα σου κάνω υποδείξεις τρόπου σκέψεως μιας και όπως αποδείχθηκε περίτρανα στον παρόντα ιστοχώρο δεν ήρθες για να συζητήσεις αλλά για να διαφημίσεις τον δικό σου ιστοχώρο, για να προωθήσεις τα όσα πιστεύεις εσύ για το Βυζάντιο αρνούμενος το διάλογο, για να προσηλυτίσεις όσους θεωρείς ότι μπορείς από τον παρόντα ιστοχώρο. Εν συνεχεία ο υβριστικός τρόπος με τον οποίο απευθύνεσαι προς την συντονιστική ομάδα αποδεικνύει ότι όχι μόνο δεν θέλεις το διάλογο, αλλά και ότι επιδιώκεις να λοιδορήσεις, μιας και ιστορικά δεν μπορείς να αντεπεξέλθεις στα όσα λέγονται.
Ελπίζω να αδράξεις την ευκαιρία και να κάνεις διάλογο επί του θέματος και όχι επί όσων εσύ τυρβάζεις.
Σίγουρα όμως σε αυτά τα θέματα ούτε λόγο έχεις, ούτε και σου επιτρέπεται να παρεμβαίνεις με σχόλια υποτιμητικά.
Δεν θα σου κάνω υποδείξεις τρόπου σκέψεως μιας και όπως αποδείχθηκε περίτρανα στον παρόντα ιστοχώρο δεν ήρθες για να συζητήσεις αλλά για να διαφημίσεις τον δικό σου ιστοχώρο, για να προωθήσεις τα όσα πιστεύεις εσύ για το Βυζάντιο αρνούμενος το διάλογο, για να προσηλυτίσεις όσους θεωρείς ότι μπορείς από τον παρόντα ιστοχώρο. Εν συνεχεία ο υβριστικός τρόπος με τον οποίο απευθύνεσαι προς την συντονιστική ομάδα αποδεικνύει ότι όχι μόνο δεν θέλεις το διάλογο, αλλά και ότι επιδιώκεις να λοιδορήσεις, μιας και ιστορικά δεν μπορείς να αντεπεξέλθεις στα όσα λέγονται.
Ελπίζω να αδράξεις την ευκαιρία και να κάνεις διάλογο επί του θέματος και όχι επί όσων εσύ τυρβάζεις.
-
Administrator
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 91
- Εγγραφή: Πέμ Απρ 21, 2005 12:30 pm
- Επικοινωνία:
Η αντιπαράθεση της προηγούμενης σελίδας απαγορεύεται να συνεχιστεί πέραν της παρούσας δημοσίευσης ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ.
Η συζήτηση μπορεί και πρέπει να αναπτυχθεί σε εποικοδομητική βάση, όπως διαφαίνεται από τις περισσότερες τοποθετήσεις της παρούσας σελίδας.
Ο τρόπος διαχείρισης του ιστοτόπου Mystica.gr δεν είναι διαπραγματεύσιμος, συνεπώς κάθε σχόλιο επ' αυτής είναι πέραν πάσης συζητήσεως.
Πληροφορίες και συνδρομή επί τεχνικών θεμάτων είναι προτιμότερο να δίδεται μέσω προσωπικής αλληλογραφίας ή δια της ενδεδειγμένης θεματικής ενότητας: - ΙΔΕΕΣ ΜΕΛΩΝ - ΤΕΧΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ -
Η συζήτηση μπορεί και πρέπει να αναπτυχθεί σε εποικοδομητική βάση, όπως διαφαίνεται από τις περισσότερες τοποθετήσεις της παρούσας σελίδας.
Ο τρόπος διαχείρισης του ιστοτόπου Mystica.gr δεν είναι διαπραγματεύσιμος, συνεπώς κάθε σχόλιο επ' αυτής είναι πέραν πάσης συζητήσεως.
Πληροφορίες και συνδρομή επί τεχνικών θεμάτων είναι προτιμότερο να δίδεται μέσω προσωπικής αλληλογραφίας ή δια της ενδεδειγμένης θεματικής ενότητας: - ΙΔΕΕΣ ΜΕΛΩΝ - ΤΕΧΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ -
>QBB<Ramoglou έγραψε:Αγαπητέ TRENCAVEL αντιλαμβάνομαι πως το χιούμορ δεν είναι κάτι το οποίο μπορείς να καταλάβεις, αντιθέτως προχωράς συνέχεια σε προσβολή του χώρου που σε φιλοξενεί και θέλεις να επιβάλεις την δική σου αντίληψη σε θέματα διαχειρίσεως.
Σίγουρα όμως σε αυτά τα θέματα ούτε λόγο έχεις, ούτε και σου επιτρέπεται να παρεμβαίνεις με σχόλια υποτιμητικά.
Ελπίζω να αδράξεις την ευκαιρία και να κάνεις διάλογο επί του θέματος και όχι επί όσων εσύ τυρβάζεις.
ΦΙΛΤΑΤΕ ΡΑΜΟΓΛΟΥ
μήπως κι εσύ βοηθάς λιγάκι με τον τρόπο που απαντάς στον TRENCAVEL;
Νομίζω ότι λίγο αν κατέλθουμε εις το βάθος της συνείδήσεως μας θα βρούμε τον περίφημο Ορθό Λόγο που για λίγο τον χάσαμε στη φάση αυτή...
Αν ΤΟΝ βρούμε θα επανέλθουμε όλοι μας στην Αρμονία και Ισορροπία.
Ας σταματήσει λοιπόν το τόπικ να "βρέχει" αντιπαράθεση μάλλον εκεί που δεν χρειάζεται...
ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Ramoglou :Το ότι η επίσημη γλώσσα ήταν η Ελληνική δεν καταμαρτυρά ότι το κράτος αυτό ήταν μια πρώιμη Ελλάδα, διότι το αυτό θα μπορούσαμε να πούμε, εφ’ όσον ο Μωάμεθ ο δεύτερος ο Κατακτητής μετά την άλωση της Πόλης εξέδωσε φιρμάνι στο οποίο καθόριζε ότι όλα τα επίσημα έγγραφα θα ήταν γραμμένα στα Ελληνικά.
VELISSARIOS :ΕΔΩ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ ΟΙ ΟΤΥΡΚΟΙ ΕΞΕΔΙΔΑΝ ΦΙΡΜΑΝΙΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟΣ ΕΝΩ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΠΛΥΘΗΣΜΟΥΣ ΤΗΣ Μ.ΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΠΑΔΟΚΙΑΣ ΤΑ ΕΞΕΔΙΔΑΝ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΕΚΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΠΛΥΘΗΣΜΟΙ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΑΦΟΥ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΚΤΗΘΕΙ 2 ΑΙΩΝΕΣ ΠΙΟ ΠΡΙΝ.
Να λοιπόν που συνίσταται η επεξήγηση μου.
Εγώ μίλησα για μια γραπτή διαταγή (φιρμάνι) του Μωάμεθ η οποία αφορούσε όλα τα επίσημα έγγραφα, αλληλογραφία, αρχεία, νόμοι κλπ. Η απάντηση αφορούσε τον τρόπο που εκδίδονταν τα φιρμάνια (διαταγές) στους διαφόρους τόπους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ελπίζω τώρα να είμαι ποιο κατανοητός στο τι ακριβώς είπα.
Αν και πάλι δεν αντελήφθην ορθώς, όπως προείπα, ζητώ συγνώμη.
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, στην οποία συμπεριλαμβάνονται και όλες οι γνωστές παραφυάδες της, δηλ. οι Αυτοκρατορίες της Νικαίας και της Τραπεζούντος, τα Δεσποτάτα της Ηπείρου και του Μυζηθρά (δηλ. του Μυστρά) και τα κράτη της Θεσσαλονίκης και της Θεσσαλίας, καθώς και το Πριγκηπάτο της Πόλεως των Θεοδώρων και της Παραθαλασσίας, υπήρξε η τελευταία Ελληνική Αυτοκρατορία.
Οι ρίζες της ανιχνεύονται το 657 π.Χ. στο Βυζάντιο, την αποικία δηλ. των Ελλήνων Μεγαρέων, στην οποία μετέφερε την έδρα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας το 324 (έτος εγκαινίων) ο ρωμαίος αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ο Μέγας, ανακηρυχθείς μετέπειτα Άγιος και Ισαπόστολος και έκτοτε ονομάστηκε αρχικώς Νέα Ρώμη και εν συνεχεία(ι ) Κωνσταντίνου Πόλις δηλ. Κωνσταντινούπολις, ονομασία που διατηρήθηκε παρεφθαρμένη από τους Οθωμανούς κατακτητές μετά την πτώση της το 1453, οι οποίοι την αποκαλούν έκτοτε Ιστανμπούλ, τοπωνύμιο το οποίο ετυμολογείται από την Ελληνική φράση «Εις την Πόλιν», όπως αυτή προφέρεται με τουρκική προφορά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμα και η ρωμαϊκή αυτοκρατορία, μυθικώς τουλάχιστον, κατάγεται από τον Τρώα (δηλ. Έλληνα άποικο της Ιωνίας) Αινεία.
Λόγω της σαφούς εθνογραφικής υπεροχής του Ελληνικού στοιχείου, επί της βασιλείας του τελευταίου ρωμαίου αυτοκράτορος Ιουστινιανού (6ος αι.), εισάγεται ως επίσημη γλώσσα της Αυτοκρατορίας η ελληνική, ενώ επί Αυτοκράτορος Ηρακλείου (7ος αι.) η Αυτοκρατορία μεταλάσσεται οριστικά πλέον σε Ελληνική και για την ακρίβεια ξαναγίνεται Ελληνική.
Συγκεκριμένα μεταλάσσεται απλώς σε επίπεδο ηγεσίας, εν γένει εξουσίας και πυραμίδας του κρατικού μηχανισμού, δεδομένου ότι στην συντριπτική της πλειοψηφία ήταν πάντοτε Ελληνική, ακόμα και επί ρωμαϊκής επικυριαρχίας.
Έκτοτε Ρωμαίος δεν σημαίνει πλέον τον πολίτη της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αλλά τον Έλληνα ο οποίος έπαψε να είναι ειδωλολάτρης και έχει προσχωρήσει στην Ρωμαϊκή Πίστη η οποία ήταν ο Χριστιανισμός και επομένως στο Βυζάντιο η λέξη Ρωμαίος καταλήγει να σημαίνει τον Έλληνα που έχει βαπτιστεί Χριστιανός. Ο δε γεωγραφικός χώρος των Ελλήνων που βαπτίσθηκαν Χριστιανοί και αποκαλούνται ήδη Ρωμαίοι, προκειμένου να υποδηλωθεί η διαφορά της εθνολογικής συστάσεως σε σχέση με την δυτική ρωμαϊκή αυτοκρατορία, αποκαλείται πλέον επισήμως «Αυτοκρατορία της Ρωμανίας» ή «Ρωμανία».
Η Αυτοκρατορία της Ρωμανίας ήταν επίσης μια Χριστιανική Αυτοκρατορία, της οποίας η Αυτοκρατορική Δύναμη ήταν, για τους Βυζαντινούς, μια γήινη μορφή της θείας Δυνάμεως.
Η Αυτοκρατορία της Ρωμανίας είναι επομένως εθνογεωγραφικός όρος ο οποίος υποδηλώνει τον γεωγραφικό χώρο εντός των συνόρων του οποίου κατοικούν Ρωμαίοι, δηλ. Έλληνες στην γλώσσα και την καταγωγή, οι οποίοι βαπτίσθηκαν Χριστιανοί.
O Αυτοκράτωρ Λέων Στ΄, ο Σοφός (9ος – 10ος αι.), στο έργο του «Τακτικά», αναφερόμενος στις πολεμικές τακτικές της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, τις παρουσιάζει ως φυσική συνέχεια εκείνων της αμέσως προηγουμένης Ελληνικής Αυτοκρατορίας, εκείνης δηλ. των Ελλήνων Μακεδόνων του Μ. Αλεξάνδρου και λέγει μεταξύ άλλων: «…παρά την των αρχαίων τάξιν ούτως εύρομεν… κατά τον Μακεδονικόν τρόπον, ήγουν καθ’ όν ο Αλέξανδρος ο των Μακεδόνων εχρήσατο», (δηλ. «τα βρήκαμε σύμφωνα με την τάξη των αρχαίων, σύμφωνα με τον Μακεδονικό τρόπο, εκείνον τον οποίο χρησιμοποίησε ο Αλέξανδρος των Μακεδόνων»).
Επίσης στον 3ο από τους χρησμούς τους οποίους είχε γράψει και τον οποίο τιτλοφόρησε «Μοναρχία», αναφερόμενος στην καταγωγή των κατοίκων της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας τους αποκαλεί «Βύζης γένος», το οποίο συμβολικώς απεικονίζει με την μορφή του μυθικού μονόκερω.
Άς θυμηθούμε ενδεικτικώς και την περίφημη ρήση του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου του Πορφυρογεννήτου (10ος αι.), υιού του προηγουμένου, από το έργο του «Περί της Διοικήσεως της Αυτοκρατορίας (De Administrando Imperio)», ο οποίος λέγει σχετικά με την καταγωγή των Ρωμαίων υπηκόων του: «..Εισίν από της γενεάς των παλαιοτέρων Ρωμαίων, οι και μέχρι του νυν παρά των εντοπίων Έλληνες προσαγορεύονται, οίτινες βαπτισθέντες Χριστιανοί γεγόνασιν» (δηλ.: «Κατάγονται από τη γενιά των παλαιοτέρων Ρωμαίων, που μέχρι και σήμερα από τους ντόπιους Έλληνες ονομάζονται, οι οποίοι από την βάπτισή τους έγιναν Χριστιανοί»), επιβεβαιώνοντας με τον επισημότερο τρόπο όχι μόνον την Ελληνικότητα της Αυτοκρατορίας, αλλά και την Ελληνική καταγωγή των παλαιοτέρων κατοίκων της, οι απόγονοι των οποίων αποκαλούνται Ρωμαίοι δηλ. Ρωμιοί, επειδή προσεχώρησαν στην Ρωμαϊκή Πίστη, βαπτισθέντες Χριστιανοί.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αναφέρεται στην ίδια εποχή (10ο -11ο αι.) για την οποία ο μισέλληνας αυστριακός ιστορικός, πολιτικός και δημοσιογράφος Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράϊερ θεωρεί κατά τον 19ο αι. ότι δεν υπήρχαν πλέον Έλληνες στην Πελοπόννησο, επειδή δήθεν την είχαν κατακλύσει οι Σλάβοι.
Όμως ο Έλλην Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος, γόνος της περίφημης Δυναστείας των Μακεδόνων, με το απόλυτο και αδιαμφισβήτητο κύρος του Αυτοκρατορικού του Αξιώματος και ζώντας ακριβώς κατά την εποχή στην οποία αναφέρεται ο Φαλλλμεράϊερ, διαψεύδει σε ανύποπτο χρόνο τον τελευταίο με τον πλέον επίσημο τρόπο.
Γεννάται βεβαίως το εύλογο ερώτημα: γιατί άραγε σήμερα δεν κυκλοφορούν πια τα βιβλία του?
Στο ίδιο βιβλίο αποκαλεί ορισμένες από τις σημαντικότερες πόλεις της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας και συγκεκριμένα την πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη, την Έφεσο, την Αλικαρνασσό και την Σμύρνη με τον Ελληνοπρεπέστατο όρο «(Ελληνίδες) πόλεις της Ιωνίας».
Ο Ενδοξότατος, Μεγαλοπρεπέστατος Ιλλούστριος Άρχων Κυρ Γεώργιος Σοφώτατος Κουροπαλάτης Κόμης Κονσιστωριανός Συστατήριος ο Κωδινός, ως αρμόδιος οφφικιάλιος επί της εθιμοτυπίας του Ιερού Παλατίου και συμμεριζόμενος απολύτως τις προαναφερθείσες απόψεις γράφει σχετικά: «...Tα μεν εώια έθνη διδόασι την τιμήν τωι βασιλεί ως διαδόχωι του πατρικού οίκου του Αλεξάνδρου, τα δ’ αυ εσπέρια ως του μεγάλου Κωνσταντίνου διαδόχωι» (δηλ. «Τα μεν ανατολικά έθνη τιμούν τον Βασιλέα ως διάδοχο ο οποίος κατάγεται από τον πατρικό οίκο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ τα δυτικά τον τιμούν ως διάδοχο του Μεγάλου Κωνσταντίνου »).
Η πορφυρογέννητη Καισάρισσα Άννα Κομνηνή, θυγάτηρ του Αλεξίου Α΄ του Κομνηνού όχι μόνον γνώριζε τόσο καλά τους αρχαίους Έληνες ποιητές ώστε να αναφέρει στίχους των τραγικών, αλλά αυτοβιογραφούμενη εξηγεί πως ακριβώς αντιλαμβάνεται την έννοια της βασιλικής της ανατροφής λέγουσα: «Γεννήθηκα και ανατράφηκα βασιλικά, (δηλ.) σπουδάζοντας πάρα πολύ τα «Ελληνικά». Έχω μελετήσει τη ρητορική, έχω σπουδάσει με προσοχή το αριστοτελικό σύστημα και τους πλατωνικούς διαλόγους και έχω καλλιεργήσει το πνεύμα μου με την τετρακτύ (δηλ. τον καθιερωθέντα κατά την εποχή εκείνη ανώτερο κύκλο σπουδών που περιελάμβανε μεταξύ άλλων την αριθμητική, την γεωμετρία, την αστρονομία, την μουσική και την θεολογία)».
Ήδη από την εποχή των Παλαιολόγων δηλ. τον 13ο αι. και μέχρι την πτώση της Αυτοκρατορίας, ακόμα και ο κατά βάσιν θρησκευτικός προσδιορισμός «Ρωμαίοι» ανεπισήμως υποχωρεί, χάριν του επανερχομένου εθνικού όρου «Έλληνες», ο οποίος έχει πάψει πλέον να χαρακτηρίζει τους οπαδούς της παλαιάς θρησκείας, αλλά υποδηλώνει υπερήφανα την παλαιότητα και το αδιάσπαστο συνεχές της Φυλής μας.
Ο Μέγας Φιλόσοφος Νικηφόρος Βλεμμύδης, τον 13ο αιώνα, αναφερόμενος στην πόλη Σκάμανδρο, γράφει ότι "ου γαρ των Ελλήνων τω(ι) τότε σκήπτρα η Σκάμανδρος" δηλ. "η Σκάμανδρος δεν είχε υπαχθεί ακόμα εκείνη την εποχή κάτω από τα σκήπτρα των Ελλήνων" (προφανώς θεωρώντας και αυτός τους Βυζαντινούς ως γνήσιους Έλληνες).
Άς θυμηθούμε ενδεικτικώς και την περίφημη ρήση του Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστού (14ος - 15ος αι.), απευθυνομένου στον τότε Αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄ τον Παλαιολόγο : «Έλληνες εσμέν το γένος, ών ηγείσθε και βασιλεύετε, ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί», δηλ. «είμαστε Έλληνες στην καταγωγή, εκείνοι των οποίων ηγείσθε και επί των οποίων βασιλεύετε, όπως αποδεικνύεται τόσο από την γλώσσα μας όσο και από την πάτρια ανατροφή μας».
Μπορώ, αν χρειαστεί, να συνεχίσω για πολλές μέρες να παραθέτω συγκεκριμένα στοιχεία από τις πηγές εκείνης της εποχής, γραμμένα από εκείνους που έγραφαν τότε την ίδια την ιστορία του Βυζαντίου, τα οποία να επιβεβαιώνουν από "πρώτο χέρι" την Ελληνική Συνείδηση των Βυζαντινών προγόνων μας.
TRENCAVEL
Οι ρίζες της ανιχνεύονται το 657 π.Χ. στο Βυζάντιο, την αποικία δηλ. των Ελλήνων Μεγαρέων, στην οποία μετέφερε την έδρα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας το 324 (έτος εγκαινίων) ο ρωμαίος αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ο Μέγας, ανακηρυχθείς μετέπειτα Άγιος και Ισαπόστολος και έκτοτε ονομάστηκε αρχικώς Νέα Ρώμη και εν συνεχεία(ι ) Κωνσταντίνου Πόλις δηλ. Κωνσταντινούπολις, ονομασία που διατηρήθηκε παρεφθαρμένη από τους Οθωμανούς κατακτητές μετά την πτώση της το 1453, οι οποίοι την αποκαλούν έκτοτε Ιστανμπούλ, τοπωνύμιο το οποίο ετυμολογείται από την Ελληνική φράση «Εις την Πόλιν», όπως αυτή προφέρεται με τουρκική προφορά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμα και η ρωμαϊκή αυτοκρατορία, μυθικώς τουλάχιστον, κατάγεται από τον Τρώα (δηλ. Έλληνα άποικο της Ιωνίας) Αινεία.
Λόγω της σαφούς εθνογραφικής υπεροχής του Ελληνικού στοιχείου, επί της βασιλείας του τελευταίου ρωμαίου αυτοκράτορος Ιουστινιανού (6ος αι.), εισάγεται ως επίσημη γλώσσα της Αυτοκρατορίας η ελληνική, ενώ επί Αυτοκράτορος Ηρακλείου (7ος αι.) η Αυτοκρατορία μεταλάσσεται οριστικά πλέον σε Ελληνική και για την ακρίβεια ξαναγίνεται Ελληνική.
Συγκεκριμένα μεταλάσσεται απλώς σε επίπεδο ηγεσίας, εν γένει εξουσίας και πυραμίδας του κρατικού μηχανισμού, δεδομένου ότι στην συντριπτική της πλειοψηφία ήταν πάντοτε Ελληνική, ακόμα και επί ρωμαϊκής επικυριαρχίας.
Έκτοτε Ρωμαίος δεν σημαίνει πλέον τον πολίτη της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αλλά τον Έλληνα ο οποίος έπαψε να είναι ειδωλολάτρης και έχει προσχωρήσει στην Ρωμαϊκή Πίστη η οποία ήταν ο Χριστιανισμός και επομένως στο Βυζάντιο η λέξη Ρωμαίος καταλήγει να σημαίνει τον Έλληνα που έχει βαπτιστεί Χριστιανός. Ο δε γεωγραφικός χώρος των Ελλήνων που βαπτίσθηκαν Χριστιανοί και αποκαλούνται ήδη Ρωμαίοι, προκειμένου να υποδηλωθεί η διαφορά της εθνολογικής συστάσεως σε σχέση με την δυτική ρωμαϊκή αυτοκρατορία, αποκαλείται πλέον επισήμως «Αυτοκρατορία της Ρωμανίας» ή «Ρωμανία».
Η Αυτοκρατορία της Ρωμανίας ήταν επίσης μια Χριστιανική Αυτοκρατορία, της οποίας η Αυτοκρατορική Δύναμη ήταν, για τους Βυζαντινούς, μια γήινη μορφή της θείας Δυνάμεως.
Η Αυτοκρατορία της Ρωμανίας είναι επομένως εθνογεωγραφικός όρος ο οποίος υποδηλώνει τον γεωγραφικό χώρο εντός των συνόρων του οποίου κατοικούν Ρωμαίοι, δηλ. Έλληνες στην γλώσσα και την καταγωγή, οι οποίοι βαπτίσθηκαν Χριστιανοί.
O Αυτοκράτωρ Λέων Στ΄, ο Σοφός (9ος – 10ος αι.), στο έργο του «Τακτικά», αναφερόμενος στις πολεμικές τακτικές της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, τις παρουσιάζει ως φυσική συνέχεια εκείνων της αμέσως προηγουμένης Ελληνικής Αυτοκρατορίας, εκείνης δηλ. των Ελλήνων Μακεδόνων του Μ. Αλεξάνδρου και λέγει μεταξύ άλλων: «…παρά την των αρχαίων τάξιν ούτως εύρομεν… κατά τον Μακεδονικόν τρόπον, ήγουν καθ’ όν ο Αλέξανδρος ο των Μακεδόνων εχρήσατο», (δηλ. «τα βρήκαμε σύμφωνα με την τάξη των αρχαίων, σύμφωνα με τον Μακεδονικό τρόπο, εκείνον τον οποίο χρησιμοποίησε ο Αλέξανδρος των Μακεδόνων»).
Επίσης στον 3ο από τους χρησμούς τους οποίους είχε γράψει και τον οποίο τιτλοφόρησε «Μοναρχία», αναφερόμενος στην καταγωγή των κατοίκων της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας τους αποκαλεί «Βύζης γένος», το οποίο συμβολικώς απεικονίζει με την μορφή του μυθικού μονόκερω.
Άς θυμηθούμε ενδεικτικώς και την περίφημη ρήση του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου του Πορφυρογεννήτου (10ος αι.), υιού του προηγουμένου, από το έργο του «Περί της Διοικήσεως της Αυτοκρατορίας (De Administrando Imperio)», ο οποίος λέγει σχετικά με την καταγωγή των Ρωμαίων υπηκόων του: «..Εισίν από της γενεάς των παλαιοτέρων Ρωμαίων, οι και μέχρι του νυν παρά των εντοπίων Έλληνες προσαγορεύονται, οίτινες βαπτισθέντες Χριστιανοί γεγόνασιν» (δηλ.: «Κατάγονται από τη γενιά των παλαιοτέρων Ρωμαίων, που μέχρι και σήμερα από τους ντόπιους Έλληνες ονομάζονται, οι οποίοι από την βάπτισή τους έγιναν Χριστιανοί»), επιβεβαιώνοντας με τον επισημότερο τρόπο όχι μόνον την Ελληνικότητα της Αυτοκρατορίας, αλλά και την Ελληνική καταγωγή των παλαιοτέρων κατοίκων της, οι απόγονοι των οποίων αποκαλούνται Ρωμαίοι δηλ. Ρωμιοί, επειδή προσεχώρησαν στην Ρωμαϊκή Πίστη, βαπτισθέντες Χριστιανοί.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αναφέρεται στην ίδια εποχή (10ο -11ο αι.) για την οποία ο μισέλληνας αυστριακός ιστορικός, πολιτικός και δημοσιογράφος Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράϊερ θεωρεί κατά τον 19ο αι. ότι δεν υπήρχαν πλέον Έλληνες στην Πελοπόννησο, επειδή δήθεν την είχαν κατακλύσει οι Σλάβοι.
Όμως ο Έλλην Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος, γόνος της περίφημης Δυναστείας των Μακεδόνων, με το απόλυτο και αδιαμφισβήτητο κύρος του Αυτοκρατορικού του Αξιώματος και ζώντας ακριβώς κατά την εποχή στην οποία αναφέρεται ο Φαλλλμεράϊερ, διαψεύδει σε ανύποπτο χρόνο τον τελευταίο με τον πλέον επίσημο τρόπο.
Γεννάται βεβαίως το εύλογο ερώτημα: γιατί άραγε σήμερα δεν κυκλοφορούν πια τα βιβλία του?
Στο ίδιο βιβλίο αποκαλεί ορισμένες από τις σημαντικότερες πόλεις της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας και συγκεκριμένα την πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη, την Έφεσο, την Αλικαρνασσό και την Σμύρνη με τον Ελληνοπρεπέστατο όρο «(Ελληνίδες) πόλεις της Ιωνίας».
Ο Ενδοξότατος, Μεγαλοπρεπέστατος Ιλλούστριος Άρχων Κυρ Γεώργιος Σοφώτατος Κουροπαλάτης Κόμης Κονσιστωριανός Συστατήριος ο Κωδινός, ως αρμόδιος οφφικιάλιος επί της εθιμοτυπίας του Ιερού Παλατίου και συμμεριζόμενος απολύτως τις προαναφερθείσες απόψεις γράφει σχετικά: «...Tα μεν εώια έθνη διδόασι την τιμήν τωι βασιλεί ως διαδόχωι του πατρικού οίκου του Αλεξάνδρου, τα δ’ αυ εσπέρια ως του μεγάλου Κωνσταντίνου διαδόχωι» (δηλ. «Τα μεν ανατολικά έθνη τιμούν τον Βασιλέα ως διάδοχο ο οποίος κατάγεται από τον πατρικό οίκο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ τα δυτικά τον τιμούν ως διάδοχο του Μεγάλου Κωνσταντίνου »).
Η πορφυρογέννητη Καισάρισσα Άννα Κομνηνή, θυγάτηρ του Αλεξίου Α΄ του Κομνηνού όχι μόνον γνώριζε τόσο καλά τους αρχαίους Έληνες ποιητές ώστε να αναφέρει στίχους των τραγικών, αλλά αυτοβιογραφούμενη εξηγεί πως ακριβώς αντιλαμβάνεται την έννοια της βασιλικής της ανατροφής λέγουσα: «Γεννήθηκα και ανατράφηκα βασιλικά, (δηλ.) σπουδάζοντας πάρα πολύ τα «Ελληνικά». Έχω μελετήσει τη ρητορική, έχω σπουδάσει με προσοχή το αριστοτελικό σύστημα και τους πλατωνικούς διαλόγους και έχω καλλιεργήσει το πνεύμα μου με την τετρακτύ (δηλ. τον καθιερωθέντα κατά την εποχή εκείνη ανώτερο κύκλο σπουδών που περιελάμβανε μεταξύ άλλων την αριθμητική, την γεωμετρία, την αστρονομία, την μουσική και την θεολογία)».
Ήδη από την εποχή των Παλαιολόγων δηλ. τον 13ο αι. και μέχρι την πτώση της Αυτοκρατορίας, ακόμα και ο κατά βάσιν θρησκευτικός προσδιορισμός «Ρωμαίοι» ανεπισήμως υποχωρεί, χάριν του επανερχομένου εθνικού όρου «Έλληνες», ο οποίος έχει πάψει πλέον να χαρακτηρίζει τους οπαδούς της παλαιάς θρησκείας, αλλά υποδηλώνει υπερήφανα την παλαιότητα και το αδιάσπαστο συνεχές της Φυλής μας.
Ο Μέγας Φιλόσοφος Νικηφόρος Βλεμμύδης, τον 13ο αιώνα, αναφερόμενος στην πόλη Σκάμανδρο, γράφει ότι "ου γαρ των Ελλήνων τω(ι) τότε σκήπτρα η Σκάμανδρος" δηλ. "η Σκάμανδρος δεν είχε υπαχθεί ακόμα εκείνη την εποχή κάτω από τα σκήπτρα των Ελλήνων" (προφανώς θεωρώντας και αυτός τους Βυζαντινούς ως γνήσιους Έλληνες).
Άς θυμηθούμε ενδεικτικώς και την περίφημη ρήση του Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστού (14ος - 15ος αι.), απευθυνομένου στον τότε Αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄ τον Παλαιολόγο : «Έλληνες εσμέν το γένος, ών ηγείσθε και βασιλεύετε, ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί», δηλ. «είμαστε Έλληνες στην καταγωγή, εκείνοι των οποίων ηγείσθε και επί των οποίων βασιλεύετε, όπως αποδεικνύεται τόσο από την γλώσσα μας όσο και από την πάτρια ανατροφή μας».
Μπορώ, αν χρειαστεί, να συνεχίσω για πολλές μέρες να παραθέτω συγκεκριμένα στοιχεία από τις πηγές εκείνης της εποχής, γραμμένα από εκείνους που έγραφαν τότε την ίδια την ιστορία του Βυζαντίου, τα οποία να επιβεβαιώνουν από "πρώτο χέρι" την Ελληνική Συνείδηση των Βυζαντινών προγόνων μας.
TRENCAVEL
Επιστροφή σε “- ΠΑΝ - ΕΠΙΣΤΗΜΙΟ -”
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 2 επισκέπτες