Η αναζήτηση του "Φωτός της Αλήθειας"

[Παδέμιος]

Λίγες σκέψεις που θέτω στην κρίση σας!

κάπου λέει "Δεν δυνάμεθα να δούμε το φως της αλήθειας γιατί οι ανθρώπινοι οφθαλμοί δεν θα αντεχαν στη λάμψη του, αλλά μπορούμε να δούμε τις ακτίνες του"

Είμαστε άραγε καταδικασμένοι να μην μάθουμε πότε όλη την αλήθεια?

[Gothic]

Πολύ ενδιαφέρον θέμα πραγματικά.

Κάποτε ρώτησαν τον Einstein :

"Ωστέ υπάρχουν πράγματα που δεν θα τα μάθουμε ποτέ;"

Και απάντησε :

"Αστεία αξίωσις παν ό,τι υπάρχει να περιέχεται μέσα στα λίγα κυβικά εκατοστά της φαιάς ουσίας."

Κατά τον Einstein λοιπόν ναι,υπάρχουν πραγματα που δεν θα μάθουμε ποτε.
Για τον εσωτερισμό όμως έχουμε και ναι και όχι ανάλογα τη "σχολή",αν θα μπορούσα να το ονομάσω έτσι.

Κατά την άποψή μου;
Ταλαντεύομαι. Δεν έχω ακόμη αποδεχθεί μία άποψη. Περισσότερο τοποθετούμαι στο ότι το "μέρος" δεν είναι δυνατόν να γνωρίσει το "όλον",παρά μόνον όταν θα γίνει "ένα" με αυτό και εδώ ας βάλω και τη λέξη "ξανά".

Είναι αυτό που κατά κάποιους καλείται "Κοσμική Συνείδηση".
Εδώ όμως τα πράγματα μπερδεύονται αρκετά.
Δημιουργείται το ερώτημα αν είναι δυνατον να επιτύχουμε την κατάσταση αυτή ενσαρκωμένοι όντες ή είναι μία κατάσταση του "επέκεινα".

Θα μείνω όμως εδώ για να δω πρώτα και άλλες απόψεις

[Ευθύμης]

Έκτός από τον Einstein, και ο Stephen Hawking πιστεύει στην άποψη ότι τα κοσμολογικά ερωτήματα θα υπάρχουν για πάντα.

Στα παρακάτω, πριν "υποβάλω", έγραφα-έσβηνα, έκοβα-έραβα. Θα το γράψω απλά..

Αλήθεια, Γνώση, Αγάπη. Η 1η προϋποθέτει τη 2η, και η 2η την τελευταία. Η 3η μάς οδηγεί στις άλλες δύο..

Είμαστε "καταδικασμένοι" να μην αγαπάμε [τόσο]..

[Μέδων]

Έκτός από τον Einstein, και ο Stephen Hawking πιστεύει στην άποψη ότι τα κοσμολογικά ερωτήματα θα υπάρχουν για πάντα.

Στα παρακάτω, πριν "υποβάλω", έγραφα-έσβηνα, έκοβα-έραβα. Θα το γράψω απλά..

Αλήθεια, Γνώση, Αγάπη. Η 1η προϋποθέτει τη 2η, και η 2η την τελευταία. Η 3η μάς οδηγεί στις άλλες δύο..

Είμαστε "καταδικασμένοι" να μην αγαπάμε [τόσο]..

Αγαπητέ μου Ευθύμη συμφωνώ και συμπληρώνω:
ΠΙΣΤΗ για να υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ ώστε ν'αποκατασταθεί η ΑΓΑΠΗ

[Ευθύμης]

Φίλε Μέδων, πράγματι ο Φόβος βάλλει πανταχόθεν.

Ωστόσο, προς αποφυγήν παρερμηνέυσεων, παραπάνω εννοούσα ότι:

Είμαστε ευλογημένοι να μην αγαπάμε μέχρι κάποιο συγκεκριμένο βαθμό..

[Μέδων]

Φίλε Μέδων, πράγματι ο Φόβος βάλλει πανταχόθεν.

Ωστόσο, προς αποφυγήν παρερμηνέυσεων, παραπάνω εννοούσα ότι:

Είμαστε ευλογημένοι να μην αγαπάμε μέχρι κάποιο συγκεκριμένο βαθμό..

Αλήθεια πως αγαπάει ένας άνθρωπος?
Με το νου ή με τη καρδιά?
Ο νους βολεύεται, έχει υπομονή, του αρέσει να παίζει' μα η καρδιά αγριεύει, δεν καταδέχεται αυτή να παίξει, πλαντάει και χιμάει να ξεσκίσει το δίχτυ της ανάγκης, του φόβου...

[Ευθύμης]

Αλήθεια πως αγαπάει ένας άνθρωπος?
Με το νου ή με τη καρδιά?

Αγαπητέ μου φίλε, δεν πιστεύω στον διαχωρισμό των 2, αλλά στην αμφίδρομη σχέση τους.

Το θυμικό ορίζει τη βούληση και συνεπώς την τάση του Νου. Αν η πύλη της καρδιάς είναι ανοικτή στην κατώτερη ψυχή, η τελευταία ποτίζει το Νου με Φόβο. Αν όμως η πύλη αποκλεισει προσβάσεις αυτές, ο Νους "επικοινωνεί" με τον Δημιουργό του και κατακλύζεται από αισθήματα Αγαθοσύνης.

[Μέδων]

Καλέ μου φίλε Ευθύμη,
για να υπάρξει αμφίδρομη σχέση πρέπει να υπάρχει εσωτερική ισορροπία και τότε δεν θα κάναμε λόγο για κατώτερη ψυχή.
Επίσης εάν ο νους ήταν ικανός να επικοινωνεί με τον Δημιουργό του τότε θα είχε κυριαρχήσει η Αγάπη και το Φώς της Αλήθειας, πράγμα που δυστυχώς δε συμβαίνει.

[Παδέμιος]

Αν η Γνώση αποτελεί το ΦΩΣ φίλε Ευθύμη και αυτό με τη σειρά του οδηγεί στην Αγάπη
Τότε φίλε Gothic η Κοσμική Συνείδηση μπορεί να αποτελεί την Κεντρομόλο ΔΎΝΑΜΗ που προσπαθεί να μας επαναφέρει στην αρχική μας θέση!
Στο ΕΝ στο σημείο εκκίνησης στην προ Big Bang εποχή ... δηλαδή η Αγάπη πιθανά είναι η αντίθετη δύναμη του χωροχρόνου!
Άρα η γνώση της θέσης μας στην συνεχή διαστολή της Κοσμική Συνείδησης καθορίζει την Αγάπη σαν μια μορφή αντίδρασης!
Όμως καλέ μου Μέδωνα μπορεί να μην βλέπουμε το Φως αλλά Γνώρίζουμε!
Είναι το ΑΙΩΝΙΟ ΦΩΣ ... ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ...ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟ ΠΑΝ ΤΕΙΝΕΙ!

[Gothic]

Χμμμ... μιας και μιλάμε σύμφωνα με τον "τύπο" φίλτατε Παδέμιος , νομίζω ότι θα αναφέρω κι εγώ κάτι :

"Δυνάμεθα όμως να είδομεν τας ακτίνας αυτού ,μελετόντες την φύσιν,παρατηρούντες τα φαινόμενα και ιδίως εναρμονίζοντες τους εαυτούς μας προς τον Παγκόσμιον ρυθμόν."

Θα πω ότι συμφωνώ με αυτή την άποψη (όχι επειδή μου την είπε κάποιος ή κάποιοι) και θεωρώ ότι ίσως είναι και ο μοναδικός τρόπος για την προσέγγιση της αληθείας.
Για να δούμε ακτίνες...τμήματα αυτής.
Πλήρη γνώση της αληθείας δεν θα μπορέσουμε ποτέ να έχουμε παρά μόνον όταν θα επιτευχθεί η επανενσωμάτωσή μας με το "ΕΝΑ" και ίσως, όταν θα επιτευχθεί και πάλι η "ΕΝΟΤΗΤΑ" από την "ΠΟΛΛΑΠΛΟΤΗΤΑ".

Η "ΑΓΑΠΗ" είναι η ενοποιός δύναμη της δημιουργίας.
ΑΓΑΠΗ και Κοσμική Συνείδηση είναι δύο πράγματα αλληλένδετα.
Το ένα προυποθέτει ή/και οδήγεί στο άλλο.

Απόψεις μου και μόνον βέβαια

[Παδέμιος]

Έξοχα Gothic!
Και μια και μίλησες για ακτίνες φωτός προτείνω να τις δούμε επί μέρους!
Τι λές ?
Σύμφωνα με τον γαλλοβούλγαρο Καββαλιστή Ομραάμ Μιχαήλ Αιβανχωβ, το ανθρώπινο ον είναι ένα πρίσμα του οποίου κάθε τομή είναι μια τριάδα, μέσα από την οποία το εκτυφλωτικό φως διέρχεται διαιρούμενο σε επτά φωτεινές ακτίνες με ζωντανά χρώματα που μπορούμε και να δούμε και να μελετήσωμε.
Το κόκκινο χώμα του πλανήτη Άρη που εκφράζει το πνεύμα της ζωής. Το πορτοκαλί που είναι το χρώμα της Αγιότητας και του Ήλιου,
το κίτρινο - Χρυσαφί που είναι το πνεύμα της σοφίας και το χρώμα του Ερμή.
Το πράσινο που είναι το χρώμα της εξέλιξης και του πλανήτη της Αφροδίτης,
το γαλάζιο το χρώμα της αλήθειας και του Δια,
το ινδικό το χρώμα της δυνάμεως ,της σταθερότητας και του Κρόνου, το ιώδες το πλέον σημαντικό γιατί είναι το χρώμα της αγάπης και το χρώμα του Ποσειδώνα.

[Ευθύμης]

δηλαδή η Αγάπη πιθανά είναι η αντίθετη δύναμη του χωροχρόνου!

Αυτό τουλάχιστον αποδεικνύεται "πειραματικά". Οι γηράσκοντες αεί διδασκόμενοι και αυτοί (οι ίδιοι συνήθως) που η Αγάπη ρέει στο "είναι" τους, ανθίστανται στη φθορά του χρόνου.

[Gothic]

Πολύ ενδιαφέρουσα η άποψη του Άιβανχωφ αλλά δεν πηδάμε από το ένα στο άλλο...

[Παδέμιος]

Γιατί το λές; Στο ίδιο είμαστε!

Με άλλα λόγια το φως που ούτως ή άλλως αδυνατώ να παρατηρήσω ευθέως διότι οι ανθρώπινοι οφθαλμοί μου δεν θα ηδύναντο να ανθέξουν την λάμψη του, μπορώ χρησιμοποιώντας την τριαδικότητα του ενός να διαιρέσω σε υποενότητες που μου είναι αντιληπτές αλλά και κατανοητές.

Είναι το τριγωνικό ατομικό μου πρίσμα που έχει την πλευρά της Σοφίας, την πλευρά της Ισχύος την πλευρά του Κάλλους και την πλευρά της ολοκλήρωσης που δεν είναι άλλη από την ΑΓΑΠΗ που μόλις προανέφερες.

Αντιπροσωπεύει ο τρίγωνο εντός του οποίου είναι εγγεγραμμένο το ΕΝ, ο ΓΙΑΧΒΕ, ο παντεπόπτης οφθαλμός.

Σου θυμίζω ότι τα 7 χρώματα της Ιριδος έχουν διαφορετικό κραδασμικό στο Φασματοσκόπιο . Στο αναζητώντας τον Κόσμο του Θαυμαστου -Κατά αναλογία ο Ουσπένσκυ ερμηνεύοντας το αδιάλειπτο των κραδασμών καταφέρνει με πολύ επιτυχία να περιγράψει τη σημασία του β' νόμου, του νόμου του επτά ή του νόμου των οκτάβων.

[Knight Kadosh]

Καλή αρχή και από εμένα

Θεωρώ σίγουρο το ότι ποτέ δε θα μάθουμε όλη την αλήθεια. Όταν μιλάμε για την αλήθεια εδώ την ταυτίζουμε με τη Γνώση. Σίγουρα για να γνωρίσεις το Όλον, πρέπει να γίνεις εσύ το Όλον, πράγμα αδύνατο. Άρα λοιπόν πρέπει να αρκεστούμε σε αυτά που ως άνθρωποι έχουμε τη δυνατότητα να συλλάβουμε, να επεξεργαστούμε και τελικά να αξιοποιήσουμε.

Πρέπει όμως να αποδεχτούμε πως αν δούμε μερικές ακτίνες αυτού του φωτός, δε σημαίνει πως έχουμε κάποια ιδέα του Όλου. Μιλήσατε πριν για τα χρώματα της ίριδας. Έτσι αν έχουμε τη δυνατότητα να δούμε π.χ. το ιώδες, αυτό δε σημαίνει πως έχουμε πάρει μια ιδέα του λευκού. Μόνον το σύνολο αποτελεί το όλον.

Θεωρώ πως ο άνθρωπος ως κοσμικό ον έχει άπειρες δυνατότητες σύλληψης-γνώσης, αλλά όχι απεριόριστες. Καλώς ή κακώς, αυτή η σάρκινη φυλακή όπου κατοικεί η ψυχή μας, μας περιορίζει να γνωρίσουμε μόνον τα "εγκόσμια". Ίσως όταν απαλλαγούμε από αυτή τη φυλακή τα πράγματα να είναι πολύ διαφορετικά, αλλά κανείς δε γύρισε για να μας το πει...

Έχοντας λοιπόν συνείδηση αυτού του περιορισμού, πρέπει να αποδεχτούμε το πεπερασμένο της "αλήθειας" που συλλαμβάνουμε. Έτσι, αντί να ψάχνουμε για πράγματα που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε, θα πρέπει να αφιερώνουμε χρόνο στο να γνωρίσουμε πλήρως τα όσα γίνονται αντιληπτά. Είτε αυτό λέγεται επιστήμη, φύση, εσωτερισμός κλπ, όλα πρέπει να τα προσεγγίσουμε με ένα οξύμωρο σκεπτικό: από τη μία να δεχόμαστε ότι δεν μπορούμε να τα γνωρίσουμε όλα και από την άλλη να λέμε πως δεν υπάρχει "ταβάνι" στη γνώση!

Ασκούμενοι λοιπόν εντός της σάρκινης φυλακής μας, πρέπει να γίνουμε άριστοι γνώστες των όσων ως άνθρωποι μπορούμε να αντιληφθούμε. Γι' αυτό η αναζήτηση πρέπει να είναι συνεχής και συστηματική. Κάθε οργανωμένο σύνολο ανθρώπων υπό κοινή ιδιότητα πρέπει να έχει το χαρακτήρα της εξειδίκευσης. Από τον μαθηματικό μέχρι το μέλος ενός εσωτερικού τάγματος, όλοι είναι χρήσιμοι πρώτα για να βρεθούν όλες οι παράμετροι του αντιληπτού κόσμου και κατόπιν να φτάσουμε στο τέρμα της έρευνας αυτών. Εδώ κλείνω με ένα ερώτημα:

Αν δεχτούμε πως οι "ακτίνες" γνώσης που μπορούμε να δούμε είναι πεπερασμένες σε αριθμό, υπάρχει όριο στο "μήκος" τους; Υπάρχει κάποιος που να μπορεί να πει πως πλέον το τάδε θέμα έχει εξαντληθεί ως προς την αναζήτησή του; Αν ναι με ποιά κριτήρια θα μπορούσε να οριστεί η εξάντληση ενός θέματος-παραμέτρου του κόσμου μας;

Πάντως προσωπικά θεωρώ πραγματικά φωτισμένο όχι απαραίτητα αυτόν που γνωρίζει πολλά (αλλά όχι όλα) για διάφορα θέματα, αλλά περισσότερο αυτόν που γνωρίζει τα πάντα έστω για ένα από τα όσα μπορούμε ως άνθρωποι να αντιληφθούμε...

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

Χριστός Ανέστη εκ Νεκρών...

Χρόνια Πολλά σε όλους τους καλούς (και παλιούς ενιότε) φίλους.

Το ερώτημά σου φίλε μας Παδέμιε, σχετίζεται ΑΜΕΣΑ με την όρασή...
Μια εκ των 5 αισθήσεων μας...

Οι αισθήσεις έχουν να κάνουν με το ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΕΝΟ κόσμο, τον ΟΡΑΤΟ δηλαδή. Υπάρχει ΜΟΝΟΝ αυτός ή υπάρχει και ο ΑΟΡΑΤΟΣ κόσμος;;;
Και για να το κάνω ακόμα πιό σύνθετο:
Πέραν του ΟΡΑΤΟΥ και του ΑΟΡΑΤΟΥ κόσμου (που μας παραπέμπει σε ΕΚΔΗΛΩΜΕΝΟ ή ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΕΝΟ κόσμο όπως προανέφερα) ΜΗΠΩΣ υπάρχει και ο ΑΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΟΣ (ακόμα) ΚΟΣΜΟΣ;;;

Πριν δωθεί μια απάντηση, λάβετε σοβαρά υπόψιν τους 3 "κόσμους" - καταστάσεις ΥΠΕΡΑΝΩ του δέντρου των Σεφιρόθ...

ΑΪΝ
ΑΪΝ ΣΟΦ
ΑΪΝ ΣΟΦ ΑΟΥΡ



Θεωρώ πώς η όρασή μας (μία εκ των 5 αισθήσεων) μπορεί να φτάσει ΜΕΧΡΙ και ΕΩΣ το ΑΪΝ ΣΟΦ ΑΟΥΡ...
Πέραν εκείνου, ΟΥΔΕΝ...

ΟΜΩΣ...
"Το φώς δια το οποίο μας ομιλήτε", δεν περιορίζεται ΜΟΝΟ σε αυτή τη 3η κατάσταση, ΑΛΛΑ περικλείει ΤΑ ΠΑΝΤΑ, όπου τα πάντα είναι ΚΑΙ τα ορατά ΚΑΙ τα αόρατα αλλά πολλώ δε μάλλον ΚΑΙ ΤΑ ΑΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΑ
Καταλήγω σε αυτό το συμπέρασμα ορμόμενος απο την (ελλειπή) φράση του φίλου Παδέμιου που λεει:

Είναι το ΑΙΩΝΙΟ ΦΩΣ ... ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ...ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟ ΠΑΝ ΤΕΙΝΕΙ!

...

Γιατί ΤΙΠΟΤΑ δημιουργημένο - εκδηλωμενο (είτε ορατό, είτε αόρατο) δεν μπορεί να είναι ΑΙΩΝΙΟ...

ΑΡΑ:

Είμαστε άραγε καταδικασμένοι να μην μάθουμε πότε όλη την αλήθεια?

Εφ' όσων είμαστε στον ΕΚΔΗΛΩΜΕΝΟ χωροχρόνο, είμαστε απλά αναγκασμένοι να ΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ...
Μέσα απο την ΕΡΓΑΣΙΑ, διαρκώς και συνεχώς θα ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ...
Και η ΓΝΩΣΗ μαζί με την ΕΜΠΕΙΡΙΑ που θα αποκτούμε θα μας οδηγούν όλο και πιό πολύ κοντά στην ΑΛΗΘΕΙΑ...
Και η ΑΛΗΘΕΙΑ φίλοι μου έχει μια συνώνυμη λέξη που κανείς (ίσως) δε τη λαμβάνει σοβαρά...
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι η ουσία της ΑΓΑΠΗΣ...

Πολλές ευχές πρός όλους λοιπόν...

Είθε το Φώς της Αγάπης, εκ του Ανεσπέρου Φωτός της Πηγής των Πάντων, να φωτίζει τις διάνοιές μας, ούτως ώστε να εργαζόμαστε...
Να μια μυστική πτυχή του Φωτός της Αναστάσεως...

Κέλσος ο Φιλαλήθης

[Ladyhawk]

Πλήρη γνώση της αληθείας δεν θα μπορέσουμε ποτέ να έχουμε παρά μόνον όταν θα επιτευχθεί η επανενσωμάτωσή μας με το "ΕΝΑ" και ίσως, όταν θα επιτευχθεί και πάλι η "ΕΝΟΤΗΤΑ" από την "ΠΟΛΛΑΠΛΟΤΗΤΑ".

Θα συμφωνήσω με τον αγαπητό Gothic στο ανωτέρω.

Οι εκάστοτε ενσαρκώσεις έχουν σκοπό να μας δώσουν κάποια μαθήματα τα οποία ποικίλλουν στον καθένα. Αυτό έχει να κάνει με την ψυχή του καθενός και το τι έχει ανάγκη αυτή η ψυχή να περάσει προκειμένου να εξελιχθεί.

Το κάθε μάθημα λοιπόν είναι ένα κομματάκι γνώσης – και μιλάω για την βιωματική γνώση. Έτσι λοιπόν ο καθένας μας παίρνει κάθε φορά και από λίγο σιγά σιγά.
Εάν λοιπόν κάποιος κατείχε όλη την γνώση δεν θα υπήρχε και ο σκοπός της ύπαρξης του σε αυτόν τον χρονοχώρο τουλάχιστον. Ενδεχομένως να ήταν αλλού και με άλλη υπόσταση.

Το να αντικρίσουν οι ανθρώπινοι οφθαλμοί όλο το φως της γνώσης σαν αποτέλεσμα θα ερχόταν η τύφλωση διότι οι ανθρώπινοι οφθαλμοί δεν θα άντεχαν την λάμψη του. Αυτό θα συνέβαινε γιατί δεν θα πληρούνταν οι κατάλληλες προϋποθέσεις και αναφέρομαι στο πόσο «έτοιμος» είναι ο καθένας το πόσο εξελιγμένη είναι η ψυχή. Η διαδρομή λοιπόν μέχρι την ένωση με το ΕΝΑ είναι αυτή που μας προσφέρει κάθε φορά ακτίνες φωτός.

[Knight MIXAHΛ]

Καλησπερα σε ολους

Αν αφησουμε για λιγο την διασταση του χρονου στην ακρη,
ειναι βαθια πεποιθηση μου και νομιζω πως αποτελει
σιγουρο το αποτελεσμα οσων εργαζονται με συνεπεια, σταθερα
και συνεχως, βασει του σχεδιου του Αρχιτεκτονα του Ναου,
οτι θα κατακτησουν το Φως, θα γνωρισουν την Αληθεια.

Μπορει να μην γνωριζουμε, στην αρχη της αναζητησης,
το μηκος του δρομου, το ποτε, αλλα απο την στιγμη που ξεκιναμε
και ειμαστε αποφασισμενοι στην διαρκη προσπαθεια και εργασια
ειναι σιγουρο οτι καποτε θα φτασουμε

Θεωρουμε οτι ειμαστε τεκνα του Φωτος, οτι εχουμε μεσα μας
μια σπιθα του αιωνιου Φωτος. Συνειδητοποιουμε οτι ειμαστε
μακραν της πηγης. Η επιθυμια της επιστροφης ειναι αποτελεσμα
της γνωσης της στερησης. Κατανοωντας την αιτια που την
προκαλεσε μας βοηθα στην ανοδικη πορεια μας.

Για το λογο αυτο η πορεια προς τα Ανω
ξεκινα με πορεια προς το Ενδον

[Παδέμιος]

Θεωρώ πολύ μεγάλη τιμή για μένα να μετέχω στις "εργασίες" αυτού του φόρουμ που του ταιριάζει περισσότερο η λέξη "Φαρος" παρά "Φόρουμ"

Οι εργάτες θα πρέπει πράγματι να είναι ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι!

Παρακαλώ θερμά όλους μας να διαφυλάξουμε αυτό το υποδειγματικό κλίμα!

Ωστόσο για να έρθουμε στο θέμα μας θεωρώ ότι με εκφράζει περισσότερο η άποψη του φιλτ.Κέλσου δεδομένου ότι η φράση "το περιέχον το Παν προς το οποίο το Παν τείνει" προφανως αναφέρεται και στον κόσμο του μη αισθητού και του ..επέκεινα! Προφανώς περιλαμβάνεται και κάθε τι πέρα από το Κέτερ.

Το θέμα είναι αν βιωματική μας αντίληψη μπορεί να συλλάβει τους κραδασμούς του συνόλου με την μυητική διαδικασία πέραν της αναγνώσεως των τυπικών!

Τελικά μπορούμε ή δεν μπορούμε να δούμε την αλήθεια πρόσωπο με πρόσωπο ; Και αν ναι τι θα ωφελούσε τούτο;

Συμφωνώ απόλυτα με τον Knight ΜΙΧΑΗΛ στο ότι η άνοδος γίνεται εκ των έσω. Η ανεύρεση της Αληθείας είναι εσωτερική διαδικασία. Eίναι η έκφραση μιας στιγμιαίας πολυσυνειδητότητας, είναι η κατάσταση εκείνη που αν τελικά μπορούσε να φτάσει ο άνθρωπος, θα βίωνε και παράλληλα θα συνειδητοποιούσε όλα όσα μπορεί να νοιώσει ένας άνθρωπος μέσα στην ίδια χρονική στιγμή.

Ο καθένας μας έχει μέσα του χιλιάδες αντιφατικά συναισθήματα που διαφοροποιούνται σε μια κλίμακα που ποικίλει από μια βαθιά αντίληψη της ίδιας του της μοναδικότητας έως κάθε είδος φόβου και μέχρι κάθε ανόητου είδους έπαρσης και ματαιοδοξίας. Και όλα αυτά διαχρονικά, αλλά και στιγμιαία ,καταστάσεις που νοιώσαμε ,νοιώθουμε και θα νοιώσουμε.

Αγάπες και μίση, φαντασιώσεις και πραγματικότητες αμφισβητήσεις και επιβεβαιώσεις, υποθέσεις και γεγονότα, γνώσεις και ερωτηματικά, εκρηκτικές διανοητικές δονήσεις που όλες μαζί θα δημιουργούσαν γιγαντιαία φόρτιση σε όλα τα επίπεδα της συνειδήσεως μας. Θα το αντέχαμε άραγε ή μήπως η τύφλωση απότελεί αμυντική διαδικασία του ανθρώπου!
Ισως για να μάθουμε θα πρέπει να περιμένουμε την μετάβαση μας στην αιώνια Ανατολή ...

[Gothic]

Φίλτατε Παδέμιε,να σε ευχαριστήσω κατ' αρχάς για τα καλά σου λόγια (αν και δεν είσαι ο άνθρωπος που αναζητά την κολακεία μέσα από τα λεγόμενά του-παρ' όλ' αυτά οφείλω να το κάνω) και να σε βεβαιώσω πως από όσο δύναμαι να γνωρίζω,όλα τα μέλη που ως αυτή την στιγμή έχουν εγγραφεί, είναι άνθρωποι που επιζητούν το ίδιο και είναι αξιοπρεπείς αναζητητές

Στο θέμα μας τώρα

Το θέμα είναι αν βιωματική μας αντίληψη μπορεί να συλλάβει τους κραδασμούς του συνόλου με την μυητική διαδικασία πέραν της αναγνώσεως των τυπικών!

Κατά την γνώμη μου πάντα λοιπόν, μόνον μέσω μίας μυητικής-βιωματικής-ψυχικής διαδικασίας μπορεί ο άνθρωπος να συλλάβει τους κραδασμούς του συνόλου και όχι με την ανάγνωση οποιουδήποτε τυπικού.

Λέγοντας βέβαια μυητική διαδικασία, εννοώ οποιαδήποτε μορφή μύησης και όχι απαραίτητα ένα συγκεκριμένο μυητικό τυπικό κάποιας σχολής ή τάγματος. Μύηση εξ άλλου δεν σημαίνει παραίτητα "σχολή ή τάγμα". Θέλω με αυτό να πω πως αν κάποιος περάσει μια κάποια μυητική διδικασία κάποιου τάγματος, αν αυτή "δεν είναι γι αυτόν", τότε δεν αποκόμισε και τίποτε.

Ο καθένας μας έχει μέσα του χιλιάδες αντιφατικά συναισθήματα που διαφοροποιούνται σε μια κλίμακα που ποικίλει από μια βαθιά αντίληψη της ίδιας του της μοναδικότητας έως κάθε είδος φόβου και μέχρι κάθε ανόητου είδους έπαρσης και ματαιοδοξίας. Και όλα αυτά διαχρονικά, αλλά και στιγμιαία ,καταστάσεις που νοιώσαμε ,νοιώθουμε και θα νοιώσουμε.

Αγάπες και μίση, φαντασιώσεις και πραγματικότητες αμφισβητήσεις και επιβεβαιώσεις, υποθέσεις και γεγονότα, γνώσεις και ερωτηματικά, εκρηκτικές διανοητικές δονήσεις που όλες μαζί θα δημιουργούσαν γιγαντιαία φόρτιση σε όλα τα επίπεδα της συνειδήσεως μας.

Σαφέστατα είναι έτσι μιας και ο κόσμος που ζούμε είναι ο κόσμος του "2", ο "κόσμος των εναντιοτήτων" όπου ο αναζητητής καλείται να ισορροπήσει.
Οι στήλες στην είσοδο του Ναού του Σολομώντος, είχαν αυτή την έννοια. Αν θέλεις να εισέλθεις εις τα Άγια, έπρεπε πρωτα να περάσεις μεταξύ των δύο στηλών.

Θα το αντέχαμε άραγε ή μήπως η τύφλωση απότελεί αμυντική διαδικασία του ανθρώπου!

Χμμ... "δεν θα ηδύναντο να ανθέξουν" λέει...αλλά όχι και για τύφλωση...
Εξ άλλου, εγώ προσωπικά πιστεύω, πως βλέπουμε ό,τι δυνάμεθα να δούμε. Ό,τι "δεν δυνάμεθα",απλά δεν το βλέπουμε ή το βλέπουμε αλλά δεν το κατανοούμε.Αλλά όχι πάντως ότι θα πάθουμε "ζημιά" εάν το δούμε.

Τελικά μπορούμε ή δεν μπορούμε να δούμε την αλήθεια πρόσωπο με πρόσωπο ; Και αν ναι τι θα ωφελούσε τούτο;

Κατ' εμέ πάντα, αν γνωρίσουμε την "Αλήθεια",τότε γνωρίζουμε και τον "Λόγο".
Τον Λόγο της "Δημιουργίας" άρα και της υπάρξεώς μας.

Ήδη μακρυγόρησα και να με συγχωρείτε