Άνθρωπος & Τεχνολογία

[Ladyhawk]

Η ανθρώπινη ανάγκη για επιβίωση αρχικά και για εξέλιξη εν συνεχεία, έφερε τον άνθρωπο στην δημιουργία της τεχνολογίας.

Με την πάροδο των χρόνων η τεχνολογία κατάφερε να κάνει άλματα. Αυτά τα άλματα έχουν συντελέσει θετικά σε διάφορους τομείς που χειρίζεται ο ίδιος ο άνθρωπος. Είναι μία δύναμη που καθοδηγεί την ιστορία.

Σκοπός της είναι να βοηθά τον άνθρωπο και αυτός με την σειρά του να γίνεται πιο αποτελεσματικός. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο όταν αυτή την χειρίζεται σωστά.

Από την άλλη το δημιούργημα αυτό όμως που κατάφερε ο άνθρωπος μέσα από την σοφία του, παρατηρείται ότι παρασύρει την ανθρώπινη βούληση σε πράξεις αλαζονείας και εκμετάλλευσης.

Μία σχέση λοιπόν αμφίδρομη και αντιφατική.

Άραγε σήμερα ο άνθρωπος είναι σε θέση να κρατήσει την λεπτή αυτή ισορροπία ή στο τέλος τα αποτελέσματα θα αποβούν καταστροφικά ?

[Ladyhawk]

Την τεχνολογία την δημιούργησε ο άνθρωπος και την ένταξε στην υπηρεσία της εξέλιξης και του πολιτισμού.

Αρχικός σκοπός ήταν η καλύτερη διαβίωσή του με αποτέλεσμα να στραφεί στην επινόηση μέσων και εργαλείων που θα διευκόλυναν και ταυτόχρονα θα προστάτευαν την ίδια του την ζωή.

Τα επιτεύγματα ήταν θεαματικά με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία σχέση αμεσότητας μεταξύ ανθρώπου και τεχνολογίας. Η δράση της είναι εμφανής σε όλους τους τομείς με ποικίλα συνακόλουθα που θα εξετάσουμε παρακάτω.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ουσιαστική συμμετοχή της και τα θετικά αποτελέσματα που μπορούμε να δούμε σε όλους τους τομείς, στην επικοινωνία των ανθρώπων, στην οργάνωση της κοινωνίας, στις οικονομικές σχέσεις, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην εκπαίδευση κλπ.

Στις μέρες μας είναι γεγονός πως η καθημερινότητά και οι προσδοκίες μας στηρίζονται στην τεχνολογία. Ακόμα και η επιβίωση που είναι το σημαντικότερο κομμάτι στηρίζεται σε αυτήν.

Η τεχνολογία όμως είναι προϊόν του ανθρώπου.
Ο άνθρωπος είναι προϊόν της φύσης όπου με την πνευματική του ικανότητα εξελίσσεται.
Οποιοδήποτε όμως παράγωγο της τεχνολογία αντιτίθεται στην φύση.
Εδώ είναι ο άνθρωπος που καλείται να παίξει τον καταλυτικό πλέον ρόλο του.

Στα χέρια του κρατάει μία τεράστια δύναμη. Είναι όμως ψυχολογικά ώριμος να την χειριστεί σωστά προκειμένου να αποφύγει την δική του καταστροφή?

[Πασχαλης]

Στα χέρια του κρατάει μία τεράστια δύναμη. Είναι όμως ψυχολογικά ώριμος να την χειριστεί σωστά προκειμένου να αποφύγει την δική του καταστροφή?
Ladyhawk

ΟΧΙ !!!

[kynikos]

Είμαι περίεργος γιατί λές "όχι" Πασχάλη, και μάλιστα τόσο εμφατικά.

Ποιές θα ήταν οι παραίτητες προϋποθέσεις για να απαντήσεις "ναι";

Προσωπικά τείνω να πιστεύω (χωρίς να είμαι απόλυτος) οτι η ευθύνη μας είναι να απαντήσουμε "ναι" - το "όχι" μου φαίνεται εύκολη απάντηση, για να μην πώ και μεμψίμοιρη.

Με το "ναι" όμως απαιτείται και η επιβεβαίωση κάποιας προσωπικής πράξης, κάποιοας προσωπικής συμβολής, ίσως για αυτό και τόσο εύκολα διαφεύγουμε στο "όχι". Με το "όχι" δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα, τα πράγματα δεν στον άμεσο κύκλο της δραστηριότητας μας, είμαστε θύματα...

[NEHEMAUT]

Στα χέρια του κρατάει μία τεράστια δύναμη. Είναι όμως ψυχολογικά ώριμος να την χειριστεί σωστά προκειμένου να αποφύγει την δική του καταστροφή?

Ένα νέο φάντασμα πλανιέται ανάμεσα μας.
Μία κοινωνία τεχνολογικά μηχανοποιημένη με στόχο την μεγαλύτερη παραγωγή και κατανάλωση.

Ο άνθρωπος μετατρέπεται σε εξάρτημα, της όλης μηχανής, βολεμένος και απαθής με ελάχιστα συναισθήματα.

Αν νικήσει η νέα τεχνολογική κοινωνία θα εξαφανιστούν ο ατομικισμός και η ιδιωτική ζωή.

Προσπαθώντας να κυριαρχήσουμε στην φύση γίναμε αιχμάλωτοι των δικών μας δημιουργημάτων και βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο να καταστρέψουμε τον εαυτό μας.
Χάσαμε την θρησκευτική πίστη και τις ανθρωπιστικές αξίες, συγκεντρώσαμε όλη την προσοχή μας σε τεχνικά και υλικά κατασκευάσματα, χωρίς να έχουμε την ικανότητα για έντονα βιώματα, για την χαρά και την λύπη που τα συνοδεύουν.

Το δίλημμα είναι :
Πρέπει να έχουμε ανθρώπους "ρομπότ" ή να χρησιμοποιούμε τους υλικούς πόρους, τις εφευρέσεις και τους υπολογιστές για να εξυπηρετούν τους σκοπούς μας?
Υπάρχει ελπίδα να ξεφύγουμε από την αυξανόμενη βιομηχανοποίηση και το virtual reality?

Ίσως αν σκεφτούμε τον παράγοντα άνθρωπο, κατανοήσουμε την δυσλειτουργία του και μπορέσουμε να καθορίσουμε "νόμους" που θα τον συνδέουν με μια πιο υγιή προσαρμογή.
Εχουμε πλέον γευθεί την υλική ικανοποίηση και έχουμε ανακαλύψει ότι μόνη της η κατανάλωση δεν χαρίζει την αναμενόμενη ευτυχία.

Δεδομένου ότι είμαστε το μόνο "ζώο" που αντιλαμβάνεται την υπαρξή του δεν έχουμε προορισμό να είμαστε πρόβατα.

Όσο πιο πολύ κατανοήσουμε την ύπαρξη μας στην φύση χωρίς τεχνολογικά δεδομένα τόσο πιο σίγουροι θα νιώθουμε και τόσο λιγότερο εξαρτημένοι από αυτά θα είμαστε.

Για να μπορέσουμε να προσαρμοστούμε θετικά σ΄αυτά τα δεδομένα χωρίς να έχουμε διαταραχές στο σύστημα "άνθρωπος" θα πρέπει να δραστηριοποιηθούμε σαν άτομα ώστε να κατευθύνουμε την τεχνολογία, να εξυπηρετεί τον ανθρωπισμό.

Ο βασικός στόχος να είναι, η κατανάλωση και η "ευκολία", να μας στρέφουν σε μια δραστηριοποίηση και όχι σε μια παθητικότητα.

Το πιο σημαντικό νομίζω ότι είναι, η ανάμνηση και ο προσανατολισμός στις περασμένες αξίες που είχαν "κρυφτεί" και τώρα τείνουν να ξαναεμφανιστούν.
Αν οι αποφάσεις, είναι προϊον της θελήσεως μας, κατευθύνονται από την λογική και την επιθυμία και προέρχονται από την «συνείδηση» μας, και όχι από την πλύση εγκεφάλου που μας κάνουν τα μηχανήματα.

Με εκτίμηση

[Πασχαλης]

Είμαι περίεργος γιατί λές "όχι" Πασχάλη, και μάλιστα τόσο εμφατικά.

Ποιές θα ήταν οι παραίτητες προϋποθέσεις για να απαντήσεις "ναι";
kynikos

Μα, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτή είναι η πραγματικότητα !

Θα έλεγα ΝΑΙ, αν ήταν πράγματι ψυχολογικά έτοιμος να χειριστεί σωστά την τεράστια αυτή δύναμη που του παρέχει η τεχνολογία...

Προσωπικά τείνω να πιστεύω (χωρίς να είμαι απόλυτος) οτι η ευθύνη μας είναι να απαντήσουμε "ναι" - το "όχι" μου φαίνεται εύκολη απάντηση, για να μην πώ και μεμψίμοιρη.
kynikos

Ακριβώς αυτό λέω και γώ, αλλά από την "ανάποδη".
Το "ναί" μου φαίνεται εύκολη απάντηση η οποία ωθεί τον άνθρωπο να παραβλέπει την ευθύνη του, αλλα και τους βαθύτερους φόβους του απέναντι στην τεχνολογική έκρηξη, στρουθοκαμηλίζοντας ότι όλα βαίνουν καλώς.
Το "όχι" όμως, τον φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με τις ευθύνες και τα προβλήμματα που ο ίδιος δημιούργησε και τα οποία καλείται επειγόντως να αντιμετωπίσει, αν θέλει πραγματικά να επιλύσει τις ψυχολογικές συνέπειες που γέννησε η απότομη ανάπτυξη της τεχνολογίας και τις απίθανα μεγάλες δυνατότητες που απέκτησε για να αυτοκαταστραφεί.

Δυστυχώς η ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη, όχι μόνο δεν έφερε την προσδοκούμενη ευτυχία στον άνθρωπο, αλλά επισυσσώρευσε νέα προβλήμματα και φόβους στην ήδη ανησυχούσα ανθρώπινη κοινωνία.

Η προλαλήσασα προσδιόρισε επιτυχημένα τα προβλήμματα που επέβαλε η αλόγιστη ανάπτυξη της τεχνολογίας.

Θα επιμείνω λίγο παραπάνω στις ψυχολογικές συνέπειες της ανάπτυξης, σημειώνοντας τις φοβίες που γεννήθηκαν στον άνθρωπο για τις μηχανές, οι οποίες δείχνουν σε όλα ανώτερές του, υποκαθιστόντας τον σε κάθε δημιουργική δράση -κάνοντάς τον να νοιώθει αχρηστος και ανήμπορος να τις ανταγωνιστεί- στερόντας του ακόμα και το ίδιο το μεροκάματο, το μοναδικό μέσο επιβίωσης που του έμεινε.

Νοιώθει -και όχι άδικα- ότι το τέρας αυτό που γέννησε η απότομη ανάπτυξη, ξεφεύγει πλέον απο τον έλεγχο του ανθρώπου, δεν έχει σχεδιαστεί να υπηρετεί τον άνθρωπο αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, ο άνθρωπος να γίνεται υπηρέτης των μηχανών.

Αυτοί οι ασυνείδητοι ψυχολογικοί του φόβοι, έχουν εκφραστεί επιτυχημένα σε μυθιστορήματα και κινηματογραφικές παραγωγές, αναδεικνύοντας το θέμα των μηχανών σε έναν εφιάλτη του σύγχρονου ανθρώπου.

Όχι, ο σημερινός άνθρωπος δεν είναι ψυχολογικά ώριμος να χειριστεί την τεράστια αυτή δύναμη.

Η σημερινή ανθρωπότητα, είναι ο έφηβος που αποκτά το αμάξι των 200 τόσων αλόγων και μεθυσμένος απο την τεράστια δύναμη, τρέχει αλόγιστα στο χαμό του.

ΟΧΙ, δεν είναι ώριμος και δεν θα ξορκίσουμε το "κακό" αποδίδοντας στον αφιλόξενο πόντο την επιγραφή "εύξεινος" ή το κακότυχο ακρωτήρι, ονοματίζοντάς το "καλής ελπίδας".

Δεν είναι κακή η τεχνολογία και αληθινά μπορεί να συμβάλει δραστικά στην ευημερία και την ευτυχία του ανθρώπου.

Στην αρχία Ελλάδα υπήρχε το ρητό: "Επιστήμη χωριζομένης αρετής, πανουργία εστί".

Εκεί βρίσκεται το μυστικό, ή όπως πολύ σωστα το έθεσε η NEHEMAUT,

"Το πιο σημαντικό νομίζω ότι είναι, η ανάμνηση και ο προσανατολισμός στις περασμένες αξίες που είχαν "κρυφτεί" και τώρα τείνουν να ξαναεμφανιστούν".

[Ladyhawk]

Αρχικά να καλωσορίσω στο θέμα τους αγαπητούς φίλους και να τους ευχαριστήσω για τις απόψεις τους.

Είναι γεγονός και νομίζω αποδεκτό από όλους ότι η τεχνολογία είναι δύναμη.

Το κλειδί όμως μεταξύ ανθρώπου και τεχνολογίας είναι ποιος βρίσκεται στην υπηρεσία ποιανού.

Με σκοπό την βελτίωση της ίδιας του της ζωής ο άνθρωπος δημιούργησε ένα περιβάλλον από το οποίο έχει άμεση εξάρτηση. Αυτό κατ’ επέκταση δημιουργεί φόβο και άγχος στον ίδιο. Άγχος για ακόμα καλύτερη ζωή και άγχος για την διάρκεια όλων αυτών που των πλαισιώνουν. Φόβος γιατί ενδεχομένως να συνειδητοποιεί την άμεση αυτή εξάρτηση θέτοντας τον εαυτό του υποτακτικό της.
Ο άνθρωπος βρίσκεται αιχμάλωτος του ίδιου του, του δημιουργήματος.

Κάποτε η τύχη του κόσμου φαινόταν να βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Σήμερα φαίνεται να εξαρτάται από την τεχνολογία και να βρίσκεται στα χέρια του ανθρώπου που την χειρίζεται.

Η δύναμη αυτή που προσφέρεται στον άνθρωπο δημιουργεί ψευδαισθήσεις και έναν άνθρωπο χωρίς συνείδηση και ηθική. Η ανθρώπινη αλαζονεία και υπερεκτίμηση δυνατοτήτων λαμβάνει χώρα. Ο σεβασμός στον συνάνθρωπο παύει να υπάρχει και όλα θυσιάζονται στο βωμό της εξουσίας.

Σαν σύμμαχος η τεχνολογία κάνει τον άνθρωπο να μάχεται ενάντια στην ίδια την φύση.

Μα τι αποτέλεσμα θα μπορούσε να έχει όλο αυτό μιας και ο ίδιος είναι μέρος της?
Η ανθρωπότητα τεχνολογικά ναι εξελίσσεται, τι γίνεται όμως ηθικά και πνευματικά?
Τι γίνονται οι αρχές που θα έπρεπε να διαιωνίζονται και να παραμένουν αναλλοίωτες στο χρόνο?
Που είναι ο σεβασμός στην ίδια την ζωή?

[Ladyhawk]

Ας ξεκινήσουμε να δούμε κάποιες από τις αντιφάσεις με τις οποίες έρχεται ο άνθρωπος αντιμέτωπος και πηγάζουν από την εξέλιξη της τεχνολογίας.
Οι τομείς σαφώς είναι πολλοί αλλά ας ξεκινήσουμε με μία αναφορά σε δύο από αυτούς.

- Χάρη στην τεχνολογία ο άνθρωπος μπορεί να καταστρέψει τον ίδιο του τον πλανήτη. Η δημιουργία πυρηνικών κάνει την εμφάνισή της με ταυτόχρονη απειλή για την ανθρώπινη ζωή.

- Τα κέρδη στην παραγωγική διαδικασία αυξάνονται ολοένα αλλά η συρρίκνωση της ανθρώπινης απασχόλησης ολοένα και αυξάνεται. Το θέμα της ανεργίας κάνει την εμφάνισή της.

Ο άνθρωπος θα πρέπει λοιπόν να εστιάσει τον ενδιαφέρον του και να καλλιεργήσει την συνείδηση στο επίπεδο των αναγκών του συνόλου.
Ορθολογικά θα πρέπει να χειρίζεται την όποια δύναμη απορρέει από την τεχνολογία με σκοπό την κάλυψη των βιοτικών αναγκών.

Άραγε μπορεί η τεχνολογία να είναι ανθρώπινη?

[NEHEMAUT]

Καλημέρα σε όλους

Ξαναδιάβαζα χθες, για πολλοστή φορά ένα από τα πολύ αγαπημένα μου βιβλία που μου "θυμίζουν" κάθε φορά που "ξεχνάω".
Είναι το πολύ γνωστό «Άκου ανθρωπάκο» του Βίλχελμ Ραϊχ.

Άρχισα να σκέφτομαι το θέμα μας εδώ.
Γράφει η αγαπητή Ladyhauk:

Τι γίνονται οι αρχές που θα έπρεπε να διαιωνίζονται και να παραμένουν αναλλοίωτες στο χρόνο ?

Λέμε αξίες.
Ποιες όμως, αυτές που θεωρούμε, εμείς ξεχωριστά ο καθένας και είναι προϊόν προσωπικής κρίσης και ανάμνησης ή αυτές που μας κατευθύνει το σύστημα της βιομηχανικής κοινωνίας και που δεν τις αντιλαμβανόμαστε?

Μήπως οι "πραγματικές" αξίες έχουν γίνει ιδεολογία και έχουν καταλάβει πια την θέση τους οι άλλες της τεχνολογίας και του κοινωνικού μας συστήματος, όπως η ιδιοκτησία, η κατανάλωση, η κοινωνική θέση κλπ?

Στην δύση πιστεύουμε ότι αυτές έχουν δοθεί στους ανθρώπους εξ΄ αποκαλύψεως από τον Θεό.
Στην ανατολή οι αξίες του βουδισμού απορρέουν από την εξέταση του έσω του ανθρώπου.
Όλες όμως σαν κοινό σημείο την άνοδο της ψυχής και τον σεβασμό της ζωής.

Για να μπορέσει όμως ο άνθρωπος να φιλοσοφήσει και να ανακαλύψει αυτές τις αξίες
Πρέπει να έχει φτάσει σε ένα βιοτικό επίπεδο που θα του επιτρέπει να έχει χρόνο να σκέφτεται και κάτι άλλο πέρα από τους σκοπούς της απλής επιβίωσης. [Αυτό είναι ένα άλλο θέμα]

Θεωρητικά η τεχνολογία θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξοικονόμηση χρόνου.
Έτσι όμως όπως διαμορφώνεται σιγά – σιγά η ζωή μας η εφαρμογή αυτών των αξιών γίνεται όλο και πιο δύσκολη για τον λόγο ότι "νιώθουμε" όλο και πιο λίγο την ζωή μας και ακολουθούμε αρχές που προγραμματίζονται από τις μηχανές.

Αυτό που θα άρεσε στον περισσότερο κόσμο είναι να είναι κανείς επιτυχημένος, ανταγωνιστικός, αποδεκτός και συγχρόνως τρυφερός ικανός για αγάπη και ακέραιος.

Νομίζω ότι αν καταφέρουμε και ξεχωρίσουμε την διαφορά του "είμαι" από του "έχω" ίσως μπορέσουμε να επαναστατήσουμε σ΄όλη αυτή την αναμενόμενη φθορά του εαυτού μας.

Αν μπορέσουμε να βρούμε το όριο και συνειδητοποιήσουμε ότι ο άνθρωπος και όχι η τεχνολογία είναι η πηγή των αξιών, τότε οι μηχανές θα γίνουν τα μέσα για την επιτυχία των σκοπών μας και θα μας υπηρετούν.

Για να γίνει αυτό πρέπει να ΞΑΝΑΘΥΜΗΘΟΥΜΕ την αλήθεια μέσω της αυτογνωσίας, της προσευχής, του διαλογισμού (όσο γίνεται ), της επιστροφής μας στην "φύση" και να απαγκιστρωθούμε από τις τεχνητές ευτυχίες που μας κάνουν απαθείς δέκτες.

Με εκτίμηση

[kynikos]

Γεια σε όλους!

Πασχάλη να σου πώ πως το βλέπω:

Το «είμαστε έτοιμοι / δεν είμαστε έτοιμοι» είναι φυσικά γενίκευση, δεδομένου οτι κάποιοι θα είναι, και κάποιοι δεν θα είναι.

Το τελικό πόρισμα, λοιπόν, θα είναι κάτι σαν μέσος όρος, ή σαν ολική αξιολόγηση. Εννοείται οτι δεν μπορώ να περιμένω να είναι όλοι-μα-όλοι έτοιμοι για να πώ οτι είμαστε έτοιμοι. Κάποιοι μπορεί να μην είναι και ποτέ τους έτοιμοι. Δεν θα κρατήσουν πίσω αυτούς πού είναι έοιμοι, όμως...

Άρα, μου φαίνεται οτι πρέπει να δούμε πόσοι (τί ποσοστό χρειάζεται) να είναι έτοιμοι, για να πούμε οτι είμαστε έτοιμοι εν συνόλω. Και εδώ είναι το ενδιαφέρον.

Πές οτι έχεις έναν πρακτικό οραματιστή, και ένα τσούρμο αδαών (ας πούμε 100) που δεν είναι "έτοιμοι". Αν ο ένας καταφέρει και περάσει το όραμα του, και αυτό ωφελήσει όλους, τότε και οι 100 θα είναι έτοιμοι, και ας μην ήταν πριν από μια στιγμή. Το βάρος λοιπόν είναι με τον έναν που μπορεί, και όχι με τους 100 που δεν μπορούν. Αυτοί, κάποια στιγμή θα ακολουθήσουν, μιας και αυτός είναι ο ρόλος τους.

Έχουμε λοιπόν την σημερινή τεχνολογία. Οι "100" δεν είναι έτοιμοι, γίνονται έρμαια του καταναλωτισμού, κλπ, κλπ. Έχει όμως αυτό και τόσο σημασία;;; Μου φαίνεται οτι αυτοί οι τύποι, ούτως ή άλλως θα ήταν έρμαια, και αν δεν ήταν της τεχνολογίας, θα ήταν κάποιου άλλου πράγματος, του φεουδαρχισμου, ξέρω 'γω, ή κάποιας άλλης αρνητικής κατάστασής.

Ή τεχνολογία μας έχει δώσει όμως και ένα σωρό δυνατότητες - η δυνατότητα να επικοινωνούμε στιγμιαία και δημόσια, δεν είνα κάτι εύκολα παραβλέψιμο, ούτε έχει προυπάρξει ποτέ. Επίσης μας έχει δώσει ένα ικανοποιητικό βιωτικό επίπεδο (δεν λέω οτι δεν μπορεί να είναι ακόμα καλύτερο) ώστε ο καθένας που θέλει να μπορεί να έχει κάποιες καλές προϋποθέσεις για πνευματική άσκηση. Και αυτό σχετικά πρωτάκουστο στην ανθρώπινη ιστορία.

Τώρα αν κάποιοι σπαταλάν αυτά τα δώρα, και μπαίνουν σε κύκλους μηχανικιστικής εξάρτησης, ε, χαρας τω πράγμα, ή θα μάθουν και κάποια στιγμή θα αλλάξουν, ή έτσι θα κάναν σε όποια κατάσταση και να βρίσκονταν. Δεν μπορούμε να θέλουμε μια Πνευματική Νταντά, που να φροντίζει να μήν γίνονται καταχρήσεις της τεχνολογίας. Αυτό είναι δικό μας ζήτημα, προσωπικό του καθενός.

Οπότε βλέπω την ερώτηση να μεταστοιχειώνεται και να γίνεται εντελώς προσωπική στον καθένα μας:
«ΕΣΥ Πασχαλή / kynike / Ladyhawk / Nehemaut, εσύ είσαι έτοιμος και υπεύθυνος να χειριστής την τεχνολογία σωστά, υπεύθυνα και παραγωγικά;»

Αυτή είναι η μόνη ερώτηση που μετράει, κατα την γνώμη μου! Και το βλέπω λίγο ανεύθυνο, να πεί κανείς, "Ναι, εγώ είμαι έτοιμος, άλλα ο.. έτσι / ο αλλοίως / ο Μπούς / ο Μους / οι τάδε /οι δίνα δεν είναι." Ας κάνει ο καθένας μας το κομματάκι του και ας μην ασχολούμαστε με τους άλλους που... "δεν είναι έτοιμοι", λες και είμαστε σε θέση να κρίνουμε.

Και πώς, τελικά, ρε παιδιά μπορομε να πούμε οτι ο άλλος "Δεν είναι έτοιμος". Γιατί δηλαδή; Για τι δεν μας αρέσει το στύλ του, ή αυτό που κάνει; Ε, ας κάνουμε εμεις κάτι καλύτερο.

Οπότε κριτική μπορούμε να κάνουμε μόνο δείχνοντας οτι οι ίδιοι ΕΙΜΑΣΤΕ έτοιμοι, και αφού είμαστε "εμεις", τότε είναι και "όλοι", σαν ανθρωπότητα, δλδ.

Η μπορούμε να πάμε να κλειστούμε σε μια σπηλιά, και να ζούμε μόνο με το κυνήγι και την συλλογή άγριων καρπών, γιατί δεν είμαστε έτοιμοι για την τεχνολογία.... Εννοείται οτι κάτι τόσο επικύνδινο σαν την φωτιά -τεχνολογία που μας δεσμεύει και μας υποδουλώνει όλους - απαγορεύεται

k

[NEHEMAUT]

Καλημέρα σε όλους.

Αφορμή για την τοποθέτηση που ακολουθεί, είναι μια "εμπειρία" που είχα σήμερα το πρωί και που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

Πως ξύπνησε ένας άνθρωπος στην Αθήνα του 2005, εν μέσω πευκόφυτης υποτίθεται περιοχής.
Από την τηλεόραση ακουγόταν το κογιότ που κυνηγούσε το Rockbrother, δίπλα μου το κινητό μου, διαμαρτυρόταν, ότι η μπαταρία του ήθελε φόρτιση, και έξω ξεφώνιζε ένας ταλαίπωρος συναγερμός από κάποιο σπίτι.


Μόνη όαση σ’ αυτούς τους υπέροχους "φυσικούς" ήχους, ο σκύλος από δίπλα μου, μου θύμισε ότι ακόμα υπάρχει ελπίδα.

Και άνοιξα τον υπολογιστή, το μέσο επικοινωνίας και ότι άλλο…

=================================


Παραθέτω ένα κείμενο που διάβασα σ’ένα περιοδικό και με προβλημάτισε:


Ζούμε σε μία εποχή συνεχούς αυξανόμενης αστικοποίησης και παγκοσμιοποίησης.
Το άτομο, στη διακριτή του ταυτότητα, κινδυνεύει να απορροφηθεί σε οικοδομικά τετράγωνα πολυκατοικιών, σε απέραντους συνοικισμούς, σε διεθνείς εταιρίες.

Ο ίδιος ο πολιτισμικός πλουραλισμός, ο οποίος ακολουθεί σαν αποτέλεσμα αυτής της παγκοσμιοποίησης αποτελεί μια ευκαιρία και όχι μία συμφορά.

Όμως την ίδια στιγμή οδηγούμεθα σε ένα είδος ομογενοποιήσης, στην οποία η προσωπική ετερότητα ακυρώνεται.

Σε μια τέτοια κατάσταση είναι αναγκαίο να επαναβεβαιώσουμε τη μοναδικότητα και την τεράστια αξία κάθε συγκεκριμένης ανθρώπινης ύπαρξης.
Είμαστε ο καθένας διαφορετικός, και στον καθένα υπάρχει ένας θησαυρός που δεν δόθηκε σε κανέναν άλλον.

Η εποχή μας κυριαρχείται από τις μηχανές, όλο και περισσότερο.
Μιλάμε περισσότερο με τους υπολογιστές μας παρά μεταξύ μας.

Αντιμέτωποι με μια τέτοια απανθρωποποιητική τάση, υφίσταται η επείγουσα ανάγκη να διακηρύξουμε την υπέρτατη σημασία των άμεσων σχέσεων, πρόσωπο με πρόσωπο.

«Είμαι ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ πρόσωπο ΜΟΝΟ όταν συναντώ τους άλλους, όταν εισέρχομαι σε διάλογο μαζί τους, όταν τους κοιτάω στα μάτια και τους επιτρέπω να κοιτάξουν τα δικά μου.

Μόνο τα πρόσωπα είναι ικανά για αγάπη.
Μπορεί να αγαπάς τον υπολογιστή σου, αλλά ο υπολογιστής σου δεν σε αγαπά.»

Κάλλιστος Ware.

==================================

Και έρχεται εδώ η ερώτηση τού Κυνικου:

«ΕΣΥ Πασχαλή / kynike / Ladyhawk / Nehemaut, εσύ είσαι έτοιμος και υπεύθυνος να χειριστής την τεχνολογία σωστά, υπεύθυνα και παραγωγικά;»

Είναι τόσο πια βαθιά μέσα μας η τεχνολογία και τόση η εξάρτησή μας απο αυτή που μάλλον είναι δύσκολος ο υπέθυνος και σωστός χειρισμός της.

Αλλά δεν είναι πιο ωραίο να ξυπνάς ακούγοντας το θρόισμα τού ανέμου μεσα από τα φύλλα, το κελάιδισμα των πουλιών, την επαφή της θάλασσας με τα βότσαλα, το γκλιν-γκλιν απ'τα μαντάρια των ιστιοφόρων,
απο ενα υστερικό συναγερμό και ενα απαιτητικό κινητό?
Απλώς σκέψεις....

Με εκτίμηση

[Ladyhawk]

Θα ξεκινήσω με μία καλησπέρα σε όλους τους φίλους

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα καλά της τεχνολογίας και την απέραντη συμβολή της στην εξέλιξη τόσο του ανθρώπου όσο και ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Νομίζω πως όλοι προτιμούν να απολαμβάνουν όλα αυτά που απορρέουν από την εξέλιξη αυτή και δεν νομίζω να υπάρχουν άνθρωποι που θα ήθελαν να ζουν σήμερα όπως ζούσαν κάποτε, χωρίς ευκολίες ανέσεις κλπ.

Το θέμα είναι όμως τι γίνεται μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα της εξέλιξης. Ο άνθρωπος καθημερινά θυσιάζεται στο βωμό αυτόν. Σιγά σιγά παύει να είναι άνθρωπος. Απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την φύση και εδώ κινδυνεύει να χάσει το παιχνίδι.
Πράγματα που κάποτε είχαν αξία δεν έχουν πια. Οι αξίες μεταβάλλονται και τις μεταβάλλουν οι ίδιοι οι άνθρωποι ανάλογα με τις ανάγκες τους.

Ποια είναι τα κριτήρια αυτών των αναγκών?
Γιατί κάποτε να ήταν πιο σημαντικό να βρεθεί κανείς με 2 φίλους και να ανταλλάξει τις απόψεις του και σήμερα δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στο εάν αν θα έχει το καλύτερο υπολογιστή?

Ίσως το κριτήριο να επηρεάζεται από την ενίσχυση του προσωπικού εγώ.
Η τεχνολογία κάνει τον άνθρωπο να νομίζει πως μόνο με αυτήν μπορεί να γίνει ισχυρός.

Τι γίνεται με το πνεύμα όμως?
Ο άνθρωπος απορροφημένος στην καθημερινότητα παραμερίζει την καλλιέργεια και εξέλιξη του πνεύματός του.

Έχουμε λοιπόν : ΥΛΗ και ΠΝΕΥΜΑ. Μία σχέση άμεση.

Για να χειριστεί κανείς την τεχνολογία χρειάζεται να έχει ένα εξελιγμένο πνεύμα.
Από την άλλη η τεχνολογία συμβάλει στην ανάπτυξη του πνεύματος μέσω των διαφόρων μέσων που διαθέτει.

Μήπως να αναλογιστούμε ποιο το νόημα της ζωής μας? Μήπως εδώ θα μπορέσουμε να βρούμε τις απαντήσεις και να δούμε τι έχει μεγαλύτερη αξία από τα δύο.

Η συμβολή της τεχνολογία είναι και θετική και αρνητική και νομίζω εδώ θα πρέπει όλοι να ρίξουν το βάρος και να κρατήσουμε την λεπτή αυτή ισορροπία μεταξύ των δύο πριν είναι αργά.
Τα ανθρώπινα οράματα θα πρέπει να έχουν ανθρωπιστικό χαρακτήρα και να μην οδηγούν στην εξάρτηση ενός τεχνολογικού κόσμου.

[kynikos]

Αλλά δεν είναι πιο ωραίο να ξυπνάς ακούγοντας το θρόισμα τού ανέμου μεσα από τα φύλλα, το κελάιδισμα των πουλιών, την επαφή της θάλασσας με τα βότσαλα, το γκλιν-γκλιν απ'τα μαντάρια των ιστιοφόρων, απο ενα υστερικό συναγερμό και ενα απαιτητικό κινητό?

Εξαρτάται - Αν είσαι ταϊσμένος και ποτισμένος, αν κάνεις διακοπές στην φύση, και έχεις και ένα ωραίο άνετο κρεβατάκι να πέσεις το βράδυ, είναι μούρλια.

Αν είσαι, πχ, λαθρομετανάστης από τον Νίγηρα, και κατάφερες να φτάσεις στην ακτή της Melilla χωρίς να πνιγείς, μούσκεμα, ψόφιος στην κούραση, νηστικός, χωρίς νερό, πιθανότατα να καταριέσαι και τα κυμματάκια και τα βοτσαλάκια, και το αεράκι και τα φυλλάράκια, και να δίνεις την ψυχή σου για ένα βολικό σπίτι με συναγερμό και απαιτηττικό κινητό.

Το θέμα είναι όμως τι γίνεται μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα της εξέλιξης. Ο άνθρωπος καθημερινά θυσιάζεται στο βωμό αυτόν.

Σοβαρά; Θυσιάστηκες εσύ; Ξέρεις κανέναν άλλο που να θυσιάστηκε; Ο,τι θέλουμε λέμε, από κεκτημένη, μού φαίνεται, ώρες-ώρες...

Σιγά σιγά παύει να είναι άνθρωπος.

Δηλαδή ήταν πρίν, και ξαφνικά αρχίζει να μήν είναι; Δεν το πιστεύω γιατί ΟΥΔΕΠΟΤΕ δεν το έχω δεί αυτό. Μπορεί να εντείνεται κάτι απάνθρωπο που υπήρχε ΠΑΝΤΑ, αλλά κάτι ανθρώπινο να παύει - δεν το πιστεύω!
Είναι όμως που μας αρέσει να τα λέμε δραματικά...

Απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την φύση και εδώ κινδυνεύει να χάσει το παιχνίδι.

Ά, υπάρχει και "παιγνίδι" τώρα; Και τί παιγνίδι είναι αυτό, αν επιτρέπεται;

Πράγματα που κάποτε είχαν αξία δεν έχουν πια.

Δεν νομίζω. Πόλλες φορές μεγαλώνοντας και οριμάζοντας τυχαίνει να εγκαταλείψουμε κάτι που είχε παλιά αξία για εμάς, αλλά βλέπουμε οτι δεν μας τραβάει πια. Αλλά να έχουμε κάτι αληθινό και να το εγκαταλείπουμε... δεν νομίζω. Δεν πάνε αντίστροφά τα πράγματα.

Αλλά υπάρχει βέβαια αυτός ο ΜΥΘΟΣ, που λέει οτι "ΠΑΛΙΑ" ήταν όλα εντάξει, αλλά εμείς τα χαλάσαμε, κλαψ-κλάψ, ενοχές-ενοχές...
Με το συμπάθειο, αλλά εγώ λέω οτι όλα αυτα είναι τρίχες. Αν ήταν "εντάξει" δεν θα είχε πέσει με τα μούτρα στην τεχνολογία ο άνθρωπος. Άρα, κάτι έλλειπε. Να λέμε και του στραβού το δίκιο.

Και να σας πώ - όπως το βλέπω - ο κύριος λόγος για την αντίδραση μας στην τεχνολογία είναι οτι βλέπουμε οτι μας δίνει τεράστια εφόδια να κάνουμε όλα αυτα τα ωραία που ΛΕΓΑΜΕ οτι πιστεύουμε, ξέρετε εσείς τώρα, ειρήνη, εξάλειψη πείνας, παγκόσμια κατανόηση, και μας αναγκάζει να δούμε οτι ίσως ΔΕΝ ΤΟ ΕΝΝΟΥΣΑΜΕ, ίσως δεν θέλαμε ειλικρινά αυτην την ευθύνη, και αντί να πούμε ντόμπρα οτι "ουπς, η τεχνολογία μας ξεσκέπασε τα ωραία λόγια μας", λέμε οτι μας κάνει απάνθρωπους και μας απομακρύνει από το φυσικό.

Με άλλα λόγια μας ξεσκεπάζει τις δικαιολογίες, ίσως για αυτό να τρέχουμε να την θάψουμε κιόλας.

Η αλήθεια μάλλον είναι οτι μας δείχνει πόσο απομακρυσμένοι από το φυσικό είμασταν πάντα, και μάλιστα μας βοηθάει τουλάχιστον (αν θέλουμε) να το προσεγγίσουμε με έναν τρόπο που δεν μπορούσαμε στο παρελθόν, μιας και είχαμε την έννοια της επιβίωσης.

[Ladyhawk]

Αγαπητέ Κυνικέ,

Δεν ξέρω εάν εγώ δεν ήμουν αρκετά σαφής ή εσύ παρανόησες κάποια από τα γραφόμενα μου ή ακόμα εάν οι απόψεις μου σε έσπρωξαν να γράψεις με το ανάλογο ύφος το οποίο ελπίζω να γίνει κατανοητό από όλα τα μέλη προς αποφυγή παρεξηγήσεων.

Ουδέποτε κατηγόρησα την τεχνολογία. Ίσα ίσα που έκανα μία μικρή αναφορά σε όλα όσα έχει προσφέρει και υποστήριξα το πόσο χρήσιμη είναι για την εξέλιξη της ανθρωπότητας σε όλους τους τομείς.

LadyHawk έγραψε:
Το θέμα είναι όμως τι γίνεται μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα της εξέλιξης. Ο άνθρωπος καθημερινά θυσιάζεται στο βωμό αυτόν.

Σοβαρά; Θυσιάστηκες εσύ; Ξέρεις κανέναν άλλο που να θυσιάστηκε; Ο,τι θέλουμε λέμε, από κεκτημένη, μού φαίνεται, ώρες-ώρες...

Λάθος σου φαίνεται ...
Όταν μίλησα για θυσία δεν εννοούσα σφαγή μπροστά στο βωμό. Το σύστημα είναι τέτοιο που ασυναίσθητα οι άνθρωποι με σκοπό τα υλικά αποκτήματα και το κυνήγι της εξουσίας ξεχνούν κάποια άλλα πράγματα. Ξεχνούν κάποιους ηθικούς φραγμούς και το σημαντικότερο την ανθρώπινη υπόσταση.

Παράθεση:
Απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την φύση και εδώ κινδυνεύει να χάσει το παιχνίδι.

Ά, υπάρχει και "παιγνίδι" τώρα; Και τί παιγνίδι είναι αυτό, αν επιτρέπεται;

Ο άνθρωπος είναι κομμάτι της φύσης είναι συνδεδεμένος μαζί της. Μελετώντας λοιπόν την φύση και παρατηρώντας τα φαινόμενα μπορεί ο άνθρωπος να εναρμονιστεί με τον παγκόσμιο ρυθμό και να καταφέρει να πλησιάσει το φως.
Όταν λοιπόν μέσω της τεχνολογίας καταστρέφει την φύση πως μπορεί να πετύχει το ανωτέρω ?

Όσο για το παιχνίδι που ανέφερα μάλλον έπρεπε να βάλω την λέξη μέσα σε εισαγωγικά για να γίνει πιο κατανοητή.

Αλλά υπάρχει βέβαια αυτός ο ΜΥΘΟΣ, που λέει οτι "ΠΑΛΙΑ" ήταν όλα εντάξει, αλλά εμείς τα χαλάσαμε, κλαψ-κλάψ, ενοχές-ενοχές...
Με το συμπάθειο, αλλά εγώ λέω οτι όλα αυτα είναι τρίχες. Αν ήταν "εντάξει" δεν θα είχε πέσει με τα μούτρα στην τεχνολογία ο άνθρωπος. Άρα, κάτι έλλειπε. Να λέμε και του στραβού το δίκιο.

Δεν γνωρίζω τον μύθο τον οποίο αναφέρεις οπότε μπορείς να έχεις την όποια άποψη θέλεις επί τούτου.
Ο άνθρωπος έπεσε με τα μούτρα στην τεχνολογία γιατί ένιωσε να αποκτά δύναμη, κάτι που ενίσχυσε το εγώ του, καθώς και την απληστία του.
Δεν υποστήριξα πως αυτή η δύναμη βέβαια είναι αρνητική, απλά είπα πως μπορεί να στραφεί εναντίον του ίδιου του δημιουργού της εάν αυτός τεθεί στην υπηρεσία την δική τους και μάλιστα χωρίς να το καταλάβει.

Με άλλα λόγια μας ξεσκεπάζει τις δικαιολογίες, ίσως για αυτό να τρέχουμε να την θάψουμε κιόλας.

Η αλήθεια μάλλον είναι οτι μας δείχνει πόσο απομακρυσμένοι από το φυσικό είμασταν πάντα, και μάλιστα μας βοηθάει τουλάχιστον (αν θέλουμε) να το προσεγγίσουμε με έναν τρόπο που δεν μπορούσαμε στο παρελθόν, μιας και είχαμε την έννοια της επιβίωσης.

Κανείς νομίζω δεν θέλει να την θάψει την τεχνολογία. Το αντίθετο μάλιστα. Έχω θέσει αρκετά σαφές πως κατά την δική μου άποψη το πρόβλημα εστιάζεται στον χειρισμό αυτής και μόνο.
Υπάρχουν και άλλες αξίες σήμερα πέρα από την απόκτηση της ύλης και την εξουσία της. Αυτό βέβαια είναι υποκειμενικό για κάποιους άλλους αυτός μπορεί να είναι και σκοπός ζωής.

Τώρα όσο για το πόσο απομακρυσμένοι ήμασταν και είμαστε νομίζω τα γεγονότα αποδεικνύουν εμφανώς την διαφορά. Μία αναδρομή σε παλιές εποχές κάνει ολοφάνερη την διαφορά μεταξύ σήμερα και χθες.
Οι άνθρωποι τότε επικοινωνούσαν πιο άμεσα και όχι μέσω ενός υπολογιστή.

Εάν όμως εθελοτυφλούμε μπροστά στην πραγματικότητα γιατί έτσι μας βολεύει νομίζω τότε είμαστε πολύ μακριά από την θετική εξέλιξη.

[NEHEMAUT]

Εξαρτάται - Αν είσαι ταϊσμένος και ποτισμένος, αν κάνεις διακοπές στην φύση, και έχεις και ένα ωραίο άνετο κρεβατάκι να πέσεις το βράδυ, είναι μούρλια.

Αν είσαι, πχ, λαθρομετανάστης από τον Νίγηρα, και κατάφερες να φτάσεις στην ακτή της Melilla χωρίς να πνιγείς, μούσκεμα, ψόφιος στην κούραση, νηστικός, χωρίς νερό, πιθανότατα να καταριέσαι και τα κυμματάκια και τα βοτσαλάκια, και το αεράκι και τα φυλλάράκια, και να δίνεις την ψυχή σου για ένα βολικό σπίτι με συναγερμό και απαιτηττικό κινητό.

Λοιπόν Αγαπητέ Κυνικέ, εγώ και ''ταϊσμένη'' και ''ποτισμένη'' είμαι αλλά επειδή αυτό έγινε με προσωπικό μόχθο και καθόλου εύκολα, θεωρώ οτι μπορώ να έχω σαφή άποψη στό θέμα.

Έπιασες τα άκρα. Τίς σπηλιές, τούς τεμπέληδες και τούς λαθρομετανάστες.
Η μέση είναι η πλειοφηφία, που ζει και εκμεταλεύεται τα αγαθά της τεχνολογίας, και υφίσταται και τις ''παρενέργειες'' της.

Δέν ξέρουμε δε τι άποψη θα έχει ο λαθρομετανάστης όταν θα το ''δει'' απο κοντά και το απομυθοποιήσει.

κύριος λόγος για την αντίδραση μας στην τεχνολογία είναι οτι βλέπουμε οτι μας δίνει τεράστια εφόδια να κάνουμε όλα αυτα τα ωραία που ΛΕΓΑΜΕ οτι πιστεύουμε, ξέρετε εσείς τώρα, ειρήνη, εξάλειψη πείνας, παγκόσμια κατανόηση, και μας αναγκάζει να δούμε οτι ίσως ΔΕΝ ΤΟ ΕΝΝΟΥΣΑΜΕ, ίσως δεν θέλαμε ειλικρινά αυτην την ευθύνη, και αντί να πούμε ντόμπρα οτι "ουπς, η τεχνολογία μας ξεσκέπασε τα ωραία λόγια μας", λέμε οτι μας κάνει απάνθρωπους και μας απομακρύνει από το φυσικό.

Αυτό είναι ενα άλλο θέμα που ακόμα δεν το προσεγγίσαμε αλλά αφού το θέτεις θα το κάνω εγώ παρακάτω.
Δεν είπε κανείς οτι η τεχνολογία είναι κατάρα και πρέπει να την εξαλείψουμε.
Το ερώτημα είναι πως θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τα αγαθά της, προσαρμόζοντας τα στις πραγματικές μας ανάγκες και όχι σε πλασματικές, που προκύπτουν απο την ίδια, πχ διαφήμηση, τηλεόραση, κλπ.

Πως θα μπορέσει ο άνθρωπος να διατηρήσει την ταυτότητά του και τις αρχές του, πως θα αποφύγει την απομόνωση, πως θα διατηρήσει την καθαρότητα της ψυχής του, ΜΕ, οχι ΧΩΡΙΣ, την τεχνολογία.

Είναι οφθαλμοφανές οτι υπάρχει κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την παρουσία της βιομηχανίας σ' αυτό.

Όταν ενα παιδί 7 χρονών σου λέει :
«θα μείνω μέσα να παίξω Play station».
Όταν ενας έφηβος 18 χρονων λεει οτι κάνει γνωριμίες με το άλλο φύλο με ενα αριθμό του κινητού.

Όταν η φίλη μου λέει:
«θα του στείλω ενα ποιητικό μήνυμα και θα ησυχάσει γιατί βαριέται να μιλήσει», όλα αυτά δεν είναι οι ''κακές συνέπειες της τεχνολογίας"?

Και πολλά άλλα....

Με εκτίμηση

[Ramoglou]

Μιας λοιπόν και το ρητό λέει «όπου γάμος και χαρά η Βασίλο πρώτη» είπα να εισχωρήσω και εγώ, εις την όμορφη αυτή κουβέντα σας, ουχί βεβαίως ως Βασίλο μιας και στην ηλικία μου θα ήμουν και ολίγον τι αποτυχημένη, αλλά ως μέλος αυτής της τόσο όμορφης παρέας.

Τεχνολογία λοιπόν και άνθρωπος.

Όπως προανέφερε τόσο η δημιουργός του θέματος, όσο και η φίλτατη NEHEMAUT το θέμα μας δεν είναι να καταδικάσουμε την τεχνολογία, αλλά να βρούμε κατά πόσο αυτή εξυπηρετεί τον άνθρωπο, ή κατά πόσο και πού τον υποδουλώνει.

Στη δική μου οπτική ή αλματώδης αύξηση των χρήσεων τεχνολογικών εφαρμογών έχει επηρεάσει τον άνθρωπο ως προς την αδράνεια του μυαλού του, βρίσκοντας τις δικές τους λύσεις, τεχνολογικές ή μη.
Και αμέσως εξηγώ τι εννοώ.

Στα παλαιότερα χρόνια χρειαζόταν το μολύβι, το χαρτί και η εύρυθμη λειτουργία του μυαλού για να κάνεις κάποιες πράξεις μαθηματικών, σήμερα ο υπολογιστής αναλαμβάνει να επιλύσει αυτό το «πρόβλημα» αφ’ ενός σε χρόνο ρεκόρ, αφ’ ετέρου χωρίς να χρειαστεί η δραστηριοποίηση του χρήστη.

Αυτό σιγά σιγά αδρανοποιεί τον εγκέφαλο και έτσι ενώ παλιά για ένα απλό γινόμενο και μία ακολουθία προσθέσεων χρειαζόταν κάποιος μερικά δεύτερα να σκεφτεί, τώρα ξύνει το κεφάλι σαν την ξανθιά του ανεκδότου που σκέφτεται πόσο κάνει 1+1.

Περίπου ίδια είναι τα παραδείγματα αλλά και τα αποτελέσματα σε πολλές εφαρμογές ακόμα, αδρανοποίηση του χρήστη, αποξένωση από το φιλικό ή το οικείο περιβάλλον, μείωση των μυϊκών δυνατοτήτων κλπ κλπ.

Στον αντίποδα η τεχνολογία έχει προσφέρει σε πολλούς άλλους τομείς, όπως για παράδειγμα αυτός του άμεσου εντοπισμού ενός πλοίου το οποίο βρίσκετε σε κίνδυνο, όπως αυτός των μεταφορών, όπως αυτός της επικοινωνίας, όπως αυτός της Ιατρικής κλπ κλπ.

Άρα συμπερασματικά.

Μόνο αν ο άνθρωπος προσπαθήσει να μην είναι έρμαιο της τεχνολογίας αλλά ο εγκρατής χειριστής της, θα υπάρχουν τα οφέλη τα οποία προσδοκούμε από αυτήν.
Αν όμως επαφιόμαστε στις τεχνολογικές λύσεις, αδρανοποιώντας τον εγκέφαλο μας, απομακρυνόμενοι από τις όποιες φυσικές μας λειτουργίες, θα φτάσουμε στο σημείο που τα έργα επιστημονικής φαντασίας, δε θα απέχουν πολύ από την πραγματικότητα.

Βέβαια δε θα μπω στη διαδικασία να συγκρίνω, το πώς διαβιώνει ο τεχνολογικά ανεπτυγμένος και πως ο τεχνολογικά υπανάπτυκτος και τι αυτό μπορεί να δημιουργήσει σε αντιστοιχία ποιότητος ζωής, διότι αυτό θα ήτο φαιδρό.
Ο αντίλογος πάνω σε τέτοιες συγκρίσεις είναι αρκετά πλασματικός, διότι κρίνοντας τι εμείς θα απεχθανόμασταν, δεν γνωρίζουμε τι αποδέχεται ο άλλος.

Απλά θα υπενθυμίσω πως εάν ο κάτοικος της New York π.χ. βρεθεί σε μια ζούγκλα οι γνώσεις του για διαβίωση είναι όχι απλά μηδαμινές αλλά εντελώς άγνωστες, το αυτό παθαίνει και ένας κάτοικος του Αμαζονίου εάν βρεθεί στην 5th Avenue να περπατά καταμεσής του δρόμου.

Ας περιοριστούμε λοιπόν στο να δούμε το πώς το δικό μας δημιούργημα δύναται να καταδυναστεύσει εμάς και ας αφήσουμε τους άλλους να απολαύσουν ή να καταδικάσουν το δικό τους τρόπο ζωής.

[kynikos]

Αγαπητή Nehemaut,

Ρωτάς γιατί χρησημοποιώ ακραία παραδείγματα. Τα ακραία παραδείγματα είναι συνήθως αυτά που έχουν ενδιαφέρον, και οπωςδήποτε αυτά που μας αποτρέπουν από το να είμαστε απόλυτοι. Εξ άλλου, απλά απάντησα σε μια ακραία θέση με ένα ακραίο αντιπαράδειγμα.

Αν το θέμα είχε τεθεί «Πώς μπορούμε να χρησημοποιήσουμε πιο καλά, πιο θετικά, την Τεχνολογία;» η προσέγγιση μου θα ήταν εντελώς διαφορτική.
Όμως είδαμε τρανταχτά "ΟΧΙ - δεν είμαστε ικανοί για την τεχνολογία", που και ο Μεταξάς θα τα ζήλευε.
Αυτό το κουραστικό "Ωιμέ" πάλι, και "που είναι το μαστίγιο να αυτομαστιγωθούμε λίγο που δεν είμασε άξιοι", το βρίσκω αντιπαραγωγικό.

Ladyhawk,

Το εχώ καταλάβει καλά οτι δεν είσαι κατα της τεχνολογίας. Αλλά κατα τη γνώμη μου η μόνη ερώτηση που έχει νόημα είναι πώς εμείς θα κάνουμε κάτι καλύτερο με αυτήν. Προτιμώ κάποιον που επικοινωνεί (ή προσπαθεί, τουλάχιστον), μανιωδώς, με το κομπιούτερ, από εκείνον που και δίπλα σου να βρίσκεται είναι ντουβάρι.

Για αυτό είπα ξεχάστε το παραμύθι οτι "παλιά ήταν καλύτερα". Είμουνα εκεί "παλιά", σας διαβεβαιώ οτι η έλλειψη τεχνολογίας ΔΕΝ είχε σαν αποτέλεσμα καλύτερη επικοινωνία. Η επικοινωνία είναι παράγωγο ανθρωπιάς και θέλησης είτε χρησημοποιείς τεχνολογία είτε όχι. Και βέβαια η τεχνολογία δεν σου εγκυάται επικοινωνία. Αν είσαι ντουβάρι, γίνεσαι ηλεκτορνικό ντουβάρι. Τα έχουμε δει.

Ramoglou,

Οι τεμπέληδες τότε, αναγκάζονταν να κάνουν μεν τον υπολογισμό με το μολύβι, αλλά τον κάναν με το ασιχτίρ. Αυτοί που αγαπούσαν την άσκηση της σκέψης τότε, την αγαπαν και τώρα, και μερικοί μάλιστα την ασκούν ΚΑΙ με κομπιούτερ και τεχνολογία. Αν νομίζεις οτι η τεχνολογία οδήγησε σε λιγότερη δημιουργικότητα, λυπάμαι, αλλά θα διαφωνίσω. Κάθετα.

Αντίθετα η τεχνολογία έχει βοηθήσει τη σκέψη (στους ανθρώπους τουλάχιστον που θέλαν να βοηθηούν - με το ζόρι δεν γίνεται) σπρώγνοντας μπροστά τα σύνορά μας. Ακόμα και δεισιδαιμωνίες έχει βοηθήσει να διαλυθούν, τώρα αν κάποιοι προτιμούν το παραμύθιασμα, δεν φταίει δα και η τεχνολογία.

Αυτοί οι άνθρωποι που αναφέρεις, οι "φυγόπονοι" του πόνου της δημιουργικότητας, χάσιμο χρόνου τότε, χάσιμο χρόνου και τώρα....

Ελπίζω αυτό να ξεκαθαρίζει τη θέση μου και τον λόγο για την σφοδρότητα της απάντησης μου. Δεν πρόκειται να δώσω συνέχεια. Ευχομαί σε όλους να ασκείτε στο max τη δημιουργικότητα σας, με τεχνολογία ή χωρίς.

Πιστεύω οτι αν το κάνουμε όλοι αυτό δεν τίθεται ποτέ θέμα αν κάποιοι αλλοι είναι έτοιμοι ή όχι... Αλλοιώς απλώς προβάλουμε τις προσωπικές μας ανασφάλειες.

k

[Ramoglou]

Αγαπητέ φίλε kynikos .

Θεωρώ ότι τις ανασφάλειες περί της κοινωνικής μου υπόστασης τις έχω ξεπεράσει προ πολλού, από την άλλη δεν θεωρώ πως με διακατέχει κάποιο ιδιαίτερο complex σε σχέση με την Τεχνολογία ή σε σχέση με όποιο άλλο κομμάτι προόδου.

Όμως μάλλον δεν κατάλαβες την τοποθέτηση μου περί αδρανοποίησης του μυαλού ή την φαινομενική κατάσταση της εγκεφαλικής λειτουργίας που παρουσιάζει η χρήση της τεχνολογίας.

Θα προσπαθήσω να σου δώσω ένα παράδειγμα διότι θέλω να είμαι πάντα κατανοητός σε όσα υποστηρίζω.

Η μεγάλη διαμάχη μεταξύ ενός Πολιτικού Μηχανικού και ενός Αρχιτέκτονα είναι ο στατικός υπολογισμός των κτηρίων, δηλαδή το πώς πρέπει να διαμορφωθεί ένας φορέας για να αντέξει στις διάφορες καταπονήσεις φορτίων (κινητών και ακινήτων) και πως για να αντιδράσει απορροφώντας την δυναμική εξωτερική ενέργεια που αναπτύσσεται από φυσικά αίτια (σεισμός, υποχωρήσεις υπεδάφους, γεωλογικές μεταβολές κλπ).

Οι Αρχιτέκτονες το συγκεκριμένο μάθημα το διδάσκονται ελάχιστα και δεν έχουν την απαιτούμενη γνώση, όμως με τη βοήθεια της Τεχνολογίας και των υπολογιστικών στατικών προγραμμάτων επιλύουν το στατικό φορέα.

Και ερωτώ.

Αυτό δείχνει ότι ο Αρχιτέκτονας γνωρίζει στατική ;
Δεν υποκαθιστά η τεχνολογία την εγκεφαλική ανθρώπινη λειτουργία ;
Γνωρίζει ο Αρχιτέκτονας τι πρέπει να γίνει όταν το πρόγραμμα του βγάζει ότι πρέπει να τοποθετήσει τάδε και τάδε σίδερα μέσα σ’ ένα δοκάρι και μετά δεν έχει χώρο να περάσει το σκυρόδεμα ;

Αντίθετα η τεχνολογία βοήθησε και βοηθάει στην αύξηση της ποιότητας και της αντοχής του σκυροδέματος, στην καλύτερη δόνηση του μέσα στο καλούπι και έτσι στην καλύτερη ομοιογένεια του όταν αυτό αφαιρεθεί, στην ποιο εύκολη μεταφορά του σε μεγάλα ύψη, στην παραγωγή ποιο καλών υλικών κατασκευής κλπ.

Ελπίζω τώρα να είναι ποιο κατανοητή η θέση μου αγαπητέ φίλε.

[kynikos]

Γεια σου Ramoglou,

Δεν πρόκεται, βέβαια, να εμπλακώ στην... πανάρχαια διαμάχη αρχιτεκτόνων - μηχανικών , την οποία την γνωρίζω πολύ καλά, μια και ξέρω πολλούς και από τις δύο... θρησκείες και έχω παραστεί σε πολλά μάτς. Για όσους δεν ξέρουν, αρκει να πώ οτι κάνει την διαμάχη χρισιιανών-αρχαιολάτρων να μοιάζει με καβγα νηπιαγωγίου (να μου πείς, είναι, αλλα άλλο θέμα πάλι αυτό)

Και οι δύο απόψεις έχουν άδικο, και οι δύο απόψεις έχουν δίκιο.
Ο αρχιτέκτονας βασικά λέει, "εγώ ΣΧΕΔΙΑΖΩ, εγώ έχω ΟΡΑΜΑ, εσύ κ. μηχνικέ τράβα να υπολογίσεις κανα πέδιλο, γιατί δεν είσαι ικανός για πολλά περισσότερα", και ο μηχανικός λέει "αν ΔΕΝ υπολογίσω το πέδιλο κύριε αρχιτέκτονα, η ζωγραφικούλα σου (γιατι περί ζωγραφικής πρόκειται) θα πέσει σαν πύργος από άμμο". Για λίγο έχει πλάκα να τους ακούς να τζατζαρίζονται, αλλά στο τέλος κουράζει...

Βασικά, ο ολοκληρωμένος χτίστης - για εμένα τουλάχιστον - καλό θα είναι να κατέχει και τις δύο τέχνες. Και την ικανότητα οραματισμού, και τις τεχνικές γνώσεις. Στην περίπτωση που αυτό δεν μπορεί να γίνει, τί το κακό να χρησιμοποιούν λίγο τεχνολογία για να κάνουν κάτι που στο κάτω-κάτω δεν θα ήταν παρα βαρετοί επαναλήψιιμοι υπολογισμοι;

Κανένας σοβαρός λογιστής, π.χ. δεν λέει "ά! δεν θα χρησιμοποιήσω spreadsheet, θα κάνω όλους τους υπολογισμούς με το μολύβι, να δεί ο κόσμος τί σπουδαίος λογιστής που είμαι." Ε, αν το κάνει αυτό το μόνο σίγουρο είναι οτι δεν θα παραμείνει λογιστής για πολύ!

Τώρα στο παράδειγμα που φέρνεις (μηχανικών-αρχιτεκτόνων) η αλήθεια είναι οτι αρχιτέκτων έχει το αβαντάζ, μια και η τεχνολογία για υποστήριξη υπολογισμού είναι πιο εύκολη από την τεχνολογία για υποστήριξη οραματισμού. Αλλά ήδη κάποιες τεχνολογίες για να βοηθήσουν τους "οραματικά στερημένους", αρχίζουν να αναπτύσονται, και εγώ λέω οτι αυτό είναι ΚΑΛΟ πράγμα.

Όπως ο αρχιτέτων μαθαίνει για στατική δια όσμοσεως, χρησημοποιόντας το πρόγραμμα που του τα βγάζει όλα έτοιμα (και τσαντίλα να δείς η μηχανικοί), θα υπάρξει κάποια στιγμή πρόγραμμα που θα βοηθάει στον οραματισμό. Ο μηχανικός που δεν θα το εκμεταλευτεί θα είναι χαμένος κατα τη γνώμη μου. Όπως θα ήταν και ο αρχιτέκτονας που δεν χρησμοποιούσε το βοήθημα για την στατική ανάλυση.

Αν δεν έχεις το ταλέντο έμφυτο (και δεν το έχουμε όλοι, πώς να το κάνουμε) είναι ΚΑΛΟ ΠΡΑΓΜΑ να χρησιμοποιείς όποια τεχνολογία θα σε βοηθήσει να το αποκτήσεις, έστω και λίγο!
At least it shows you're trying...

Άρα δεν βλέπω τίποτα κατακριτέο στο παράδειγμα που φέρνεις - ο αρχιτέκτονας απλώς μαθαίνει για την στατική με έναν πιό έμμεσο, πιο πειραματικό τρόπο. Μαγκιά του.

Ας το κάνουν και η μηχανικοί με προγράματα βοήθειας ζωγραφικής, να μην αισθάνονται οτι μεονεκτούν.

Γιατί στο κάτω-κάτω η τεχνολογία, και ιδίως η ηλεκτρονική τεχνολογία σκοπεύει να απαλλάξει τον άνθρωπό από κάποιες εργασίες ρρουτίνας, για να μπορέσει να ασχοληθεί περισσότερο, και να εκφράσει περισσότερο την ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ, χωρίς να πλατσουράει τόσο στον βάλτο της τετριμένης μικρολεπτομέρειας.

Για άλλη μια φορά λοιπόν, βλέπω οτι το θέμα είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, και όχι η τεχνολογία.

[Ramoglou]

Άδικα προσπαθώ να σου καταδείξω την κακή χρήση της Τεχνολογίας.

Δεν διαφωνώ (και έφερα και παραδείγματα επ’ αυτού) για την καλή και βοηθητική πλευρά της Τεχνολογίας. Όμως άλλο το καλή χρήση και άλλο το «πανάκια».

Και κάτι ακόμα,
Ο Μηχανικός να είσαι σίγουρος πως έχει και όραμα για να ντύσει το φορέα του και γνώση, ο «ζωγράφος» μπορεί να βάψει τους τοίχους δίνοντας το όραμα του μέσα από φωτοσκιάσεις και άλλες τεχνοτροπίες. Ο πελάτης όμως δεν αρκείτε στα χρώματα αλλά στο να μη πέσει το ταβάνι στο κεφάλι του και στο να είναι λειτουργικός ο χώρος του, πράγμα που του προσφέρει ο Μηχανικός. Άσε που τα προγράμματα σου περιορίζουν τη δημιουργική φαντασία διότι έχουν συγκεκριμένες παραμέτρους, ενώ η αποτύπωση στο χαρτί αυτού που οραματίζεσαι έχει απείρως μεγαλύτερες δυνατότητες (εδώ είναι που λέμε ότι 15 πόντοι έχουν μεγάλη αξία).

Ο καθένας λοιπόν καλέ μου Kynike έχει το ελεύθερο να πιστεύει σε ότι αυτός θεωρεί καλύτερο και αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα το καθένα, είτε η σκέψη του είναι κυνικά ορθολογιστική, είτε ρομαντικά φιλοσοφική.