Η ΕΥΚΟΛΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ ΚΑΙ Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ

[ankh]

Δυστυχώς εμείς τα ατελή όντα που καλούμεθα άνθρωποι έχουμε μάθει να λειτουργούμε κατά 90% με τήν διανόηση σε ότι αφορά το κομμάτι του εσωτερισμού( με τήν γενική έννοια τού όρου.)
Η μελέτη σαφώς και είναι το κλειδί για να μεταφράζουμε {αισθαντικές εντυπώσεις} αλλά δεν είναι αυτούσιο κομμάτι βιωματικής μέσα σε αυτόν τον χώρο.Εφ όσον λοιπόν θεωρούνται κάποιοι άνθρωποι εσωτεριστές γιατί δεν εκδηλώνεται αυτό στην καθημερινή πρακτική τους,και αντ αυτού βλέπουμε τα τεράστια ΕΓΩ μας να κυριαρχούν όχι μόνο στην πράξη αλλά και στήν θεωρία?
Γιατί άραγε αντί να υπάρχει συλλογικό έργο πρός ανάπτυξη του ανθρώπινου είδους υπάρχει ένας αλληλοσπαραγμός προσπαθώντας ο καθένας από την σκοπιά του απλά να ανακυκλώνει την (αυθεντικότητα της παράδοσης του)χωρίς στην ουσία να παράγεται έργο?Γιατί όσοι βρίσκονται σε κάποιες θέσεις γραπωνωνται από αυτές λες και αυτοί είναι οι μόνοι πού διαχειρίζονται την αλήθεια?Μήπως τα ΕΓΩ μας υπερισχύουν από τον πραγματικό στόχο?
Και αν ναι είμαστε όλοι πλανεμένοι αν όχι τότε η πρακτική θαλεγε ότι θα υπήρχε περισσότερο παραγόμενο έργο και λιγότερες διασπάσεις και ανούσιες κονταρομαχίες γιά την κυριαρχία τών σχολών και των ανθρώπων ατομικά....
Πρίν να συνεχίσω θάθελα την γνώμη σας πάνω σε αυτές τισ λίγες σκόρπιες σκέψεις......

φιλικά ankh

[ankh]

Εχουμε μάθει να αναφερώμαστε τις περισότερες φορές σε αποφθέγματα και απόψεις άλλων,μήπως μένουμε στάσιμοι?Εμείς δεν έχουμε να προσφέρουμε κάτι, έστω λεκτικά εφ όσον υποτίθεται ότι ψάχνουμε τήν διεύρινση της συνειδητότητας και αγωνιζόμαστε για αυτό και ξοδεύουμε χρόνο από τον λίγο που έχουμε σε αυτήν την ζωή?
Αραγε πώς θα ήταν διαμορφωμένοι όλοι οι χώροι αναζήτησης,ακόμη και η ζωή μας άν υπήρχε περισότερη ταπεινότητα,καθόλου ΕΓΩ,περισότερη σκέψη και πολύ περισότερη ΠΡΑΞΗ?


φιλικά ankh

[Ladyhawk]

Πολλά και σίγουρα αμέτρητα τα γιατί......

Μα γιατί παντού κανείς μπορεί να συναντήσει τα πάντα και δυστυχώς ακόμα και στους χώρους του εσωτερισμού.

Η πορεία του εσωτερισμού έχει σαν απώτερο σκοπό την εξέλιξη χωρίς αυτό να σημαίνει όμως πως ο καθένας που αυτοβαφτίζεται εσωτεριστής έχει καταφέρει και κάτι.

Ο άνθρωπος είναι αδύναμος και ματαιόδοξος και στο βωμό της δόξας μπορεί να θυσιάζει πολλά ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό χωρίς καν να το αντιληφθεί πλήρως.
Το Εγώ του καθενός είναι αυτό που πρέπει να πολεμηθεί από τον ίδιο και να νικηθεί. Όταν αυτό θα έχει συμβεί τότε και μόνο τότε θα μπορεί να προχωρήσει και να κάνει πράξη αυτά που παραμένουν θεωρία.

Ο ίδιος ο άνθρωπος μιλάει για βιώματα και φοβάται να βιώσει. Φοβάται να νιώσει, να πονέσει, να εκπαιδευτεί για αυτό και προτιμά να υιοθετεί απόψεις και ιδέες άλλων και να τις ενστερνίζεται μη γνωρίζοντας τι σημαίνουν πραγματικά γιατί πολύ απλά το αποτέλεσμα κάθε βιωματικής διαδικασίας είναι υπόθεση προσωπική και σίγουρα διαφορετική για τον καθένα.

Η προσπάθεια είναι πολύ σημαντική βέβαια μιας και είναι το πρώτο βήμα και παρά το γεγονός ότι ο καθένας φτάνει μέχρι εκεί που μπορεί, το σίγουρο είναι πως εάν κοπιάσει και εργαστεί πραγματικά σίγουρα κάτι θα αποκομίσει που θα τον έχει φέρει ένα βήμα μπροστά στο δρόμο της εξέλιξης.

[NEHEMAUT]

Τρία χρόνια μετά ...και πάλι στα ίδια βρισκόμαστε ankh ..
Ρίξε μια ματιά εκεί ....εχει αρκετές απαντήσεις ...
Αυτό που με προβληματίζει εμένα είναι που και τώρα πάλι τα ίδια θα εγραφα..


http://mystica.gr/forum/viewtopic.php?t=137
taciturna

Με εκτίμηση

[ankh]

ναι εχεις δίκιο αγαπητή μου...και εγώ τα ίδια θα αναρωτιόμουνα...

φιλικά
ankh

[xristiana]

>QBB<

Εχουμε μάθει να αναφερώμαστε τις περισότερες φορές σε αποφθέγματα και απόψεις άλλων,μήπως μένουμε στάσιμοι?Εμείς δεν έχουμε να προσφέρουμε κάτι, έστω λεκτικά εφ όσον υποτίθεται ότι ψάχνουμε τήν διεύρινση της συνειδητότητας και αγωνιζόμαστε για αυτό και ξοδεύουμε χρόνο από τον λίγο που έχουμε σε αυτήν την ζωή?
Αραγε πώς θα ήταν διαμορφωμένοι όλοι οι χώροι αναζήτησης,ακόμη και η ζωή μας άν υπήρχε περισότερη ταπεινότητα,καθόλου ΕΓΩ,περισότερη σκέψη και πολύ περισότερη ΠΡΑΞΗ?


φιλικά ankh

Καλώς σας βρήκα,

Παραδέχομαι ότι δεν έχω ακόμα διαβάσει πολλά θέματα στο το όμορφο (και ευγενικό) φόρουμ σας και έχει ομολογουμένως πολυυυυυυυ διάβασμα το πράγμα. Επιφυλάσσομαι…

Έπεσα όμως «τυχαία» πάνω σε αυτό το θεματάκι που με ενδιαφέρει άμεσα, καθώς έχω αφιερώσει σχεδόν όλη μου τη ζωή θα έλεγα σε αυτό το ερώτημα.

Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή, θα μπορούσε κανείς να γράψει ολόκληρο βιβλίο πάνω σε αυτό το θέμα.

Πιστεύω ότι δεν αρκεί κάποιος να θέλει να κάνει τη θεωρία πράξη (γιατί δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανείς που να μη θέλει να είναι ευτυχισμένος, ήρεμος και απόλυτα εναρμονισμένος με το σκοπό του) αλλά χρειάζεται και ο τρόπος. Πώς να το κάνεις; Υπάρχουν βήματα 1,2,3 που θα σου δείξουν;

Ίσως υπάρχουν…γιατί δεν έχουν δοθεί; Αυτό και αν είναι μια άλλη ιστορία. Γιατί δεν ψάχνουμε, γιατί επαναπαυόμαστε; Άλλη μια ιστορία…

Μάλλον δεν σας διαφώτισα καθόλου, αλλά μου αρέσει ο διάλογος και με κουράζουν τα μεγάλα θέματα και τα σεντόνια μονολόγου. Χρήσιμα μεν για όποιο έχει ανάγκη την πληροφορία. Η πληροφορία όμως ποτέ από μόνη της δεν αποτελεί γνώση.

Συμφωνώ μαζί σας ότι γνώση κάνουμε το ίδιο το βίωμα μας. Μένω σε αυτό προς το παρόν...

Καλώς σας βρήκα και πάλι

[Zadok the priestess]

Καλησπέρα αγαπητή xristiana και καλωσήλθες στην Αγορά μας!

Είναι γεγονός πως το θέμα ως προβληματισμός έχει κυρίαρχη θέση στο συλλογισμό κάθε ανθρώπου, ο οποίος αναζητά φυσιολογικά την πραγμάτωση των ιδεών στην καθημερινότητά του.
Είχαμε κάνει μία παρεμφερή συζήτηση παλιότερα, όπως υπενθύμισε η φίλη NEHEMAUT.

Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα της επικαιρότητας όμως, αναρωτιέμαι πόσες φορές οι πράξεις μας δεν χρωματίζονται από κίνητρα, των οποίων οι ιδέες έχουν απλώς "βαφτιστεί" στην αγνότητα, την ηθική και την κοινωνική και ατομική ελευθερία του ετσιθελισμού μας;
Μήπως κάποιες φορές είναι καλύτερα που τα ευφυολογήματά μας δεν βρίσκουν τον δρόμο της πραγμάτωσης;
Πόσοι δεν κοιμούνται με ήσυχη συνείδηση, απλώς γιατί έχουν πολύ ελαστική συνείδηση;

Ξέφυγα λίγο, αλλά η φόρτιση είναι έντονη τέτοιες ώρες.

[xristiana]

Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα της επικαιρότητας όμως, αναρωτιέμαι πόσες φορές οι πράξεις μας δεν χρωματίζονται από κίνητρα, των οποίων οι ιδέες έχουν απλώς "βαφτιστεί" στην αγνότητα, την ηθική και την κοινωνική και ατομική ελευθερία του ετσιθελισμού μας;
Μήπως κάποιες φορές είναι καλύτερα που τα ευφυολογήματά μας δεν βρίσκουν τον δρόμο της πραγμάτωσης;
Πόσοι δεν κοιμούνται με ήσυχη συνείδηση, απλώς γιατί έχουν πολύ ελαστική συνείδηση;

Δεν πιστεύω ότι "ξέφυγες", άλλωστε, τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία στη ζωή μας.

Αν μπορείς όμως να γίνεις λίγο πιο κατανοητή, να εξηγήσεις λίγο περισσότερο τη θέση σου αυτή, θα μπορέσω να καταλάβω ακριβώς τι εννοείς και σε ποιους αναφέρεσαι.

[Ladyhawk]

Πόσοι δεν κοιμούνται με ήσυχη συνείδηση, απλώς γιατί έχουν πολύ ελαστική συνείδηση;

Άραγε υπάρχουν σημεία που οριοθετούν την κάθε συνείδηση ή μήπως αυτό είναι και υποκειμενικό και συγκερασμός άλλων πραγμάτων ?

Πάντως είναι γεγονός πως η συνείδηση είναι αυτή που επιτρέπει ή ακόμα και απαγορεύει την κάθε πράξη να λάβει χώρα, κάτι το οποίο θεωρώ πως δεν είναι τυχαίο και σίγουρα εξυπηρετεί κάποιο σκοπό για την ψυχή αυτού που δρα.

[Zadok the priestess]

Αγαπητή xristiana,

δεν αναφέρομαι σε πρόσωπα, αλλά σε νοοτροπίες.
Πολλές φορές - και μάλιστα, τολμώ να πω ότι πρωτίστως με γνώμονα τον εαυτό μου κρίνω - αγωνιζόμαστε με πάθος για κάτι που θεωρούμε αληθινό και δίκαιο, μόνο που η εικόνα της αλήθειας που διαθέτουμε είναι τόσο περιορισμένη και ίσως, αλλοιωμένη, που δικαίως οι κόποι μας πάνε τελικά χαμένοι (όταν συμβαίνει αυτό).

Νομίζω βέβαια, ότι αυτή η σκέψη δεν είναι ανασταλτικός παράγων στην όποια προσπάθειά μας, αλλά βοηθά στο να μη νοιώθουμε απογοητευμένοι από τις αποτυχίες.
Μπορεί ο μηχανισμός της "αποτυχίας" να προασπίζει το πραγματικά "κοινό καλό".

--------------------------------

Καλή μου Ladyhawk,

θα ήθελες να γίνεις λίγο πιο συγκεκριμένη στο ερώτημά σου αυτό;

Άραγε υπάρχουν σημεία που οριοθετούν την κάθε συνείδηση ή μήπως αυτό είναι και υποκειμενικό και συγκερασμός άλλων πραγμάτων ?

Δεν είμαι σίγουρη ότι το καταλαβαίνω σωστά.

[xristiana]

Πολλές φορές - και μάλιστα, τολμώ να πω ότι πρωτίστως με γνώμονα τον εαυτό μου κρίνω - αγωνιζόμαστε με πάθος για κάτι που θεωρούμε αληθινό και δίκαιο, μόνο που η εικόνα της αλήθειας που διαθέτουμε είναι τόσο περιορισμένη και ίσως, αλλοιωμένη, που δικαίως οι κόποι μας πάνε τελικά χαμένοι (όταν συμβαίνει αυτό).

Νομίζω βέβαια, ότι αυτή η σκέψη δεν είναι ανασταλτικός παράγων στην όποια προσπάθειά μας, αλλά βοηθά στο να μη νοιώθουμε απογοητευμένοι από τις αποτυχίες.
Μπορεί ο μηχανισμός της "αποτυχίας" να προασπίζει το πραγματικά "κοινό καλό".

Ο συλλογισμός είναι ούτως ή άλλως μια διαδικασία αναλυτικής-συμπερασματικής σκέψης του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου.

Φαίνεται σωστός και ότι έτσι είναι τα πράγματα, όπως τα λες. Αλλά χρησιμοποιεί έννοιες και διαδιακασίες που δεν αμφισβητεί ουσιαστικά, παρά μόνο θεωρητικά.

Γιατί "αγωνιζόμαστε με πάθος" για κάτι που θεωρούμε σωστό; Ο καθένας έχει τη δική του ερμηνεία για τη φράση αυτή.

Μπορούν "οι κόποι" όντως "να πάνε χαμένοι"; Σύμφωνα με ποιον ή συγκρίνοντας με τι;

Η "απογοήτευση" που νιώθουμε είναι όντως για "το αποτέλεσμα" (την αποτυχία) ή έχει άλλη αιτία;


Πολλά τα ερωτήματα αλλά συνηθίζουμε να ψάχνουμε τις απαντήσεις αντί να ψάχνουμε τις ερωτήσεις.

[Ladyhawk]

Αγαπητή Zadok

Το ερώτημα ήταν λίγο ρητορικό.
Ήθελα να πω πως τελικά η συνείδηση μιας και είναι κάτι υποκειμενικό δεν έχει συγκεκριμένα όρια για αυτό και διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Τα όρια του κάθε ενός εξαρτώνται από πολλούς άλλους παράγοντες και είναι ανάλογα με τον βίο του, την εκπαίδευσή του, τα μαθήματα που παίρνει, τα κοινωνικά δεδομένα που διέπουν την κοινωνία που ζει, ακόμα και από τα μαθήματα ζωής που πρόκειται να λάβει.

Ελπίζω τώρα να είναι πιο ξεκάθαρο.