Pavlito's play

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Είναι πράγματι λυπηρό να βλέπει κανείς, λάθος ανθρώπους σε λάθος για εκείνους χώρους, αλλά δυστυχώς είναι κάτι αναπόφευκτο. Όπως σε όλους τους χώρους, τις ομάδες, τα σωματεία, κλπ., μπορεί κανείς να συναντήσει και «ακατάλληλα» μέλη, πιστεύω πως και στα τεκτονικά τάγματα δεν θα υπάρξει εξαίρεση. Άραγε σκέφτηκες μήπως υπάρχει κάποιος λόγος που υπάρχουν αυτού του είδους οι άνθρωποι σε τέτοιους χώρους; Όμως, όταν ένα ζιζάνιο πλήττει ένα φυτό ε δεν μπορείς να πεις πως όλη η σοδειά είναι για πέταμα.

Μάθετε να αγωνίζεσθε γι' αυτήν την εξαίρεση. Τα Τεκτονικά Τάγματα πρέπει κάποια στιγμή να γίνουν εξαίρεση. Να αποτελέσουν εξαίρεση για τον υπόλοιπο κόσμο. Μονάχα έτσι θα αναδειχθεί η αξία τους και μονάχα έτσι θα αναγνωρισθούν ως "μυστηριακά" με ανάλογο τρόπο που έχει αναγνωρισθεί η σχολή π.χ του Πυθαγόρα. Αυτό, το ξέρουν καλά οι σεβάσμιοι διδάσκαλοι, είναι δίκοπο μαχαίρι αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσουν να το φοβούνται ...

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Οι θέσεις του Τεκτονισμού αγαπητέ Παύλο είναι οι Κανονισμοί της Συντεχνίας (Συντάγματα) και τα Αρχαία Οριοθέσια.

Δεν διαφωνώ. Και οι Κανονισμοί της Συντεχνίας και τα Αρχαία Οριοθέσια είναι νεφελώματα. Διαλύστε το νέφος, ξεδιαλύνετε την αιθάλη και την σκόνη, λάβετε θέσεις! Αυτό σας ζητώ, τίποτε άλλο. Σαν Τέκτων που είσαι αδελφέ μου, πρέπει να με εννοείς.

Ο Τεκτονισμός ούτε αποδέχεται ούτε δεν αποδέχεται οτιδήποτε πέραν αυτών.

Εγώ αυτό το κατανοώ απόλυτα. Ένας απλός άνθρωπος όμως, δεν μπορεί. Βρείτε έναν τρόπο να μιλήσετε σ' έναν μεροκαματιάρη γι' αυτό. Για να μπορέσει ένας ψαράς, ένας λαϊκός, ένας "αμύητος" να κατανοήσει αυτό που λες, πρέπει πρώτα να συμβεί μια αποδοχή, πρέπει πρώτα να ταχθείς υπέρ ή κατά σε κάτι, σε μια έννοια, σε μια αρχή. Μετά, πρέπει να τον τουμπάρεις, να τον αντιστρέψεις, να κάνεις την αποδοχή, μη αποδοχή. Με τέτοιον τρόπο όμως ώστε να το καταλαβαίνει. Απλά, με παραδείγματα από τα ψάρια του π.χ ή από την τράτα του. Μόλις το πετύχεις αυτό, είναι σαν να του έχεις δείξει και τις δύο πλευρές του νομίσματος. Μετά, άφησέ τον να επιλέξει ...

[alet]

Και οι Κανονισμοί της Συντεχνίας και τα Αρχαία Οριοθέσια είναι νεφελώματα. Διαλύστε το νέφος, ξεδιαλύνετε την αιθάλη και την σκόνη, λάβετε θέσεις!

Για μένα Παύλο μου οι Κανονισμοί της Συντεχνίας και τα Αρχαία Οριοθέσια είναι τα θεμέλια της οικοδομής.
Χτίζω πάνω στα θεμέλια και ανεβάζω την οικοδομή μου, δεν μπορώ να χτίσω δίπλα στα θεμέλια.
Θα μπορούσα βέβαια να ανοίξω νέα θεμέλια δίπλα, αλλά τότε θα ήμουν σε άλλο οικόπεδο.

Ο πειρασμός της αλλαγής, του νεωτερισμού ή και η φιλοδοξία να αφήσει κάποιος την προσωπική του σφραγίδα, πιθανώς ενυπάρχει σε κάποιους.
Αυτό που θα πρέπει να αναλογιστούν είναι, πόσο σημαντικότερο θα ήταν να αφήσει κάποιος την προσωπική του σφραγίδα ως νέος Καλλικράτης και όχι ως νέος Ηρόστρατος.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Για μένα Παύλο μου οι Κανονισμοί της Συντεχνίας και τα Αρχαία Οριοθέσια είναι τα θεμέλια της οικοδομής.

Εντάξει αδελφέ μου.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Άραγε σκέφτηκες μήπως υπάρχει κάποιος λόγος που υπάρχουν αυτού του είδους οι άνθρωποι σε τέτοιους χώρους;

Ναι, υπάρχει. Δεν έχουν κάνει καλά την δουλειά τους οι Επόπτες.

Όμως, όταν ένα ζιζάνιο πλήττει ένα φυτό ε δεν μπορείς να πεις πως όλη η σοδειά είναι για πέταμα.

Σαφώς και δεν έχω πει ποτέ μου κάτι τέτοιο. Αδιάφορο όμως. Εμάς μας ενδιαφέρει μια πεντακάθαρη σοδειά. Χωρίς ούτε ένα ζιζάνιο. Η δουλειά ενός Επόπτη είναι να εποπτεύει αυτό που αποκαλείς εσύ "σοδειά". Να ελέγχει, να παρατηρεί, να κάνει κόσκινο την σοδειά. Η δουλειά ενός Επόπτη είναι να μην αφήνει κανενός είδους ζιζάνια - ούτε κουνούπι που λέμε - να πλήττουν την σοδειά. Έτσι και ένα μόνο ζιζάνιο πλήξει την σοδειά, ο Επόπτης απέτυχε. Πρέπει να επιστρέψει σ' αυτό που ήταν πριν γίνει Επόπτης. Πρέπει να χάσει έναν βαθμό. Αν άφησε ένα ζιζάνιο, πρέπει να στερηθεί ένα βαθμό. Αν άφησε δύο, πρέπει να στερηθεί δύο βαθμούς κ.ο.κ. Είναι θέμα δικαιοσύνης ...

[alet]

Ladyhawk έγραψε:
Άραγε σκέφτηκες μήπως υπάρχει κάποιος λόγος που υπάρχουν αυτού του είδους οι άνθρωποι σε τέτοιους χώρους;

Π.Β. έγραψε
Ναι, υπάρχει. Δεν έχουν κάνει καλά την δουλειά τους οι Επόπτες.

Ladyhawk έγραψε:
Όμως, όταν ένα ζιζάνιο πλήττει ένα φυτό ε δεν μπορείς να πεις πως όλη η σοδειά είναι για πέταμα.

Π.Β. έγραψε
Σαφώς και δεν έχω πει ποτέ μου κάτι τέτοιο. Αδιάφορο όμως. Εμάς μας ενδιαφέρει μια πεντακάθαρη σοδειά. Χωρίς ούτε ένα ζιζάνιο. Η δουλειά ενός Επόπτη είναι να εποπτεύει αυτό που αποκαλείς εσύ "σοδειά". Να ελέγχει, να παρατηρεί, να κάνει κόσκινο την σοδειά. Η δουλειά ενός Επόπτη είναι να μην αφήνει κανενός είδους ζιζάνια να πλήττουν την σοδειά. Έτσι και ένα μόνο ζιζάνιο πλήξει την σοδειά, ο Επόπτης απέτυχε. Πρέπει να επιστρέψει σ' αυτό που ήταν πριν γίνει Επόπτης.

Παύλο μου κανένας λίθος πριν επεξεργαστεί δεν είναι τέλειος, κατάλληλος δηλαδή για την οικοδομή.
Δουλειά των εποπτών της οικοδομής είναι να εξετάσουν τους λίθους και να διαπιστώσουν αν είναι δυνατόν να επεξεργαστούν.
Ο καθένας από αυτούς, μετά την επεξεργασία, βρίσκει τη θέση του στην οικοδομή.
Αν όμως εξωτερικά είναι κατάλληλος και εσωτερικά διαβρωμένος δεν χρησιμοποιείται, μένει στην άκρη.
Αυτό δεν έχει επιπτώσεις στο χτίσιμο γιατί η διαπίστωση της ακαταλληλότας και η αντικατάσταση γίνεται σύντομα μετά την πρώτη διαλογή.
Ο ακατάλληλος λίθος συχνά δεν απομακρύνεται από το γιαπί, ούτε και υπάρχει λόγος να καταστραφεί.
Είτε γίνεται άμμος μόνος του, αν είναι τόσο διαβρωμένος, είτε παραμένει σε μια γωνιά, περίπου σαν διακοσμητικό, πιθανώς όμορφο αλλά και άχρηστο.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Παύλο μου κανένας λίθος πριν επεξεργαστεί δεν είναι τέλειος, κατάλληλος δηλαδή για την οικοδομή. Δουλειά των εποπτών της οικοδομής είναι να εξετάσουν τους λίθους και να διαπιστώσουν αν είναι δυνατόν να επεξεργαστούν. Ο καθένας από αυτούς, μετά την επεξεργασία, βρίσκει τη θέση του στην οικοδομή. Αν όμως εξωτερικά είναι κατάλληλος και εσωτερικά διαβρωμένος δεν χρησιμοποιείται, μένει στην άκρη. Αυτό δεν έχει επιπτώσεις στο χτίσιμο γιατί η διαπίστωση της ακαταλληλότητας και η αντικατάσταση γίνεται σύντομα μετά την πρώτη διαλογή. Ο ακατάλληλος λίθος συχνά δεν απομακρύνεται από το γιαπί, ούτε και υπάρχει λόγος να καταστραφεί. Είτε γίνεται άμμος μόνος του, αν είναι τόσο διαβρωμένος, είτε παραμένει σε μια γωνιά, περίπου σαν διακοσμητικό, πιθανώς όμορφο αλλά και άχρηστο.

Και πάλι δεν διαφωνώ και νομίζω πως λέμε το ίδιο πράγμα αδελφέ μου. Εντούτις, είναι κοινώς αποδεχτό από όλους τους αδελφούς πως σ' αυτήν την οικοδομή κάποιοι Επόπτες έβαλαν ακατάλληλους και διαβρωμένους λίθους. Κάποιοι Επόπτες έχτισαν πάνω σε λίθους που αργότερα δεν άντεξαν το βάρος της οικοδομής και διαλύθηκαν, κάνοντας έτσι το χτίσμα να γέρνει προς μια μεριά σαν τον πύργο τις Πίζας. Αυτοί οι Επόπτες, πρέπει να βρεθούν και να τιμωρηθούν γιατί η δικαιοσύνη μας είναι αμείλικτη. Η δικαιοσύνη ενός πραγματικού Τέκτονα είναι "θεϊκή", είναι πέλεκυς και κεραυνός. Τι σύμβολο έχετε για την δικαιοσύνη, αλήθεια ;

Ο ακατάλληλος λίθος συχνά δεν απομακρύνεται από το γιαπί, ούτε και υπάρχει λόγος να καταστραφεί.

Χμμ, ακριβώς εδώ είναι "ο αδύναμος κρίκος" που λέμε. Ο ακατάλληλος λίθος πρέπει πάση θυσία να απομακρυνθεί. Γιατί αν παραμείνει, έστω και σαν διακοσμητικό στοιχείο, δεν αποκλείεται πάλι κάποιος άλλος Επόπτης - όχι ο ίδιος - να τον ξανα-χρησιμοποιήσει στο χτίσιμο.

Ένας επόπτης κάνει σωστά την δουλειά του. Παίρνει όπως λες όλους αυτούς τους διαβρωμένους λίθους, τους αφήνει στην άκρη. Φεύγει όμως αυτός ο Επόπτης. Έρχεται άλλος. Ο άλλος δεν ξέρει πως αυτοί οι λίθοι που άφησε ο προηγούμενός του είναι διαβρωμένοι. Υπάρχει πιθανότητα να τους ξαναχρησιμοποιήσει. Δουλειά μας είναι να αποκλείουμε κάθε πιθανότητα να συμβούν διαβρώσεις και κακοτεχνίες στο χτίσμα. Αυτό, σημαίνει πρόνοια.

[alet]

Και πάλι δεν διαφωνώ και νομίζω πως λέμε το ίδιο πράγμα αδελφέ μου. Εντούτις, είναι κοινώς αποδεχτό από όλους τους αδελφούς πως σ' αυτήν την οικοδομή κάποιοι Επόπτες έβαλαν ακατάλληλους και διαβρωμένους λίθους. Κάποιοι Επόπτες έχτισαν πάνω σε λίθους που αργότερα δεν άντεξαν το βάρος της οικοδομής και διαλύθηκαν, κάνοντας έτσι το χτίσμα να γέρνει προς μια μεριά σαν τον πύργο τις Πίζας. Αυτοί οι Επόπτες, πρέπει να βρεθούν και να τιμωρηθούν γιατί η δικαιοσύνη είναι αμείλικτη.

Η οικοδομή Παύλο έγειρε, επανήλθε με αντικατάσταση των σαθρών υλικών, θα ξαναγύρει και θα επανέλθει και πάλι.
Στις περιπτώσεις που οι επιλογές των εποπτών ήταν από πρόθεση κακές, αυτοί τιμωρήθηκαν, απολύθηκαν.
Στις περιπτώσεις που η επιλογή όμως των σαθρών υλικών έγινε από αμέλεια, (προερχόμενη μάλλον από υπερβολική σιγουριά για τις δεξιότητες τους) η ζημιά που έγινε στην οικοδομή τους στεναχώρησε, τους πίκρανε και τους προβλημάτισε όσο και τους συναδέλφους τους, ίσως και περισσότερο.
Μέσα από αυτόν τον προβληματισμό αυτοί οι αμελείς είναι πια πολύ καλύτεροι στην διαλογή των υλικών.

Ένας επόπτης κάνει σωστά την δουλειά του. Παίρνει όπως λες όλους αυτούς τους διαβρωμένους λίθους, τους αφήνει στην άκρη. Φεύγει όμως αυτός ο Επόπτης. Έρχεται άλλος. Ο άλλος δεν ξέρει πως αυτοί οι λίθοι που άφησε ο προηγούμενός του είναι διαβρωμένοι. Υπάρχει πιθανότητα να τους ξαναχρησιμοποιήσει. Δουλειά μας είναι να αποκλείουμε κάθε πιθανότητα να συμβούν διαβρώσεις και κακοτεχνίες στο χτίσμα. Αυτό, σημαίνει πρόνοια.

Και να απομακρύνεις τα ακατάλληλα υλικά πάλι υπάρχει πιθανότητα να συμβεί διάβρωση και κακοτεχνία, έστω και από εξωγενείς παράγοντες.
Κρατώντας τους στο γιαπί, υπάρχει η δυνατότητα κάποιος ή κάποιοι δεξιοτέχνες οικοδόμοι να αποσπάσουν κάποτε από αυτούς έστω κι ένα χρήσιμο χαλικάκι, που θα ταιριάξει ανάμεσα στους λίθους της οικοδομής και θα ολοκληρώσουν ένα κομμάτι της.
Αυτό και μόνο είναι τεράστιο κέρδος για το έργο.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Χαίρομαι που μιλάμε.

Η οικοδομή Παύλο έγειρε, επανήλθε με αντικατάσταση των σαθρών υλικών, θα ξαναγύρει και θα επανέλθει και πάλι.

Αυτό που περιγράφεις όμως αδελφέ μου, δεν είναι οικοδομή. Είναι ένα χτίσμα που μπαλαντζάρει, που πάει μια από εδώ, μια από εκεί, λες και το χτύπησε σεισμός. Θυμάμαι τον σεισμό του '78 στην θεσσαλονίκη. Κάπως έτσι πήγαινε η οικοδομή που έμενα. Όπως ακριβώς το περιγράφεις.

[alet]

Αυτό που περιγράφεις όμως αδελφέ μου, δεν είναι οικοδομή. Είναι ένα χτίσμα που μπαλαντζάρει, που πάει μια από εδώ, μια από εκεί, λες και το χτύπησε σεισμός. Θυμάμαι τον σεισμό του '78 στην θεσσαλονίκη. Κάπως έτσι πήγαινε η οικοδομή που έμενα. Όπως ακριβώς το περιγράφεις.

Κι όμως είναι μια οικοδομή που ανεβαίνει συνεχώς. Είναι λογικό να την χτυπήσουν εξωγενείς παράγοντες στο πέρασμα του χρόνου (σεισμοί κλπ) που θα κάνουν μικρές ή μεγάλες ζημιές αλλά και κατασκευαστικά λάθη να γίνουν είτε από άπειρους εργάτες είτε από έμπειρους μάστορες (άνθρωποι είναι έτσι κι αλλιώς)

Το μεγαλείο της τέχνης είναι όμως ότι και οι ζημιές που προήλθαν απ' έξω αλλά και τα κατασκευαστικά λάθη των τεχνιτών, επισκευάζονται, διορθώνονται, άλλα άμεσα και άλλα πιό αργά, αλλά πάντα διορθώνονται.

Γι' αυτό και το έργο υπάρχει και εξελίσσεται.

Μετά από κάποια ζημιά βέβαια υπάρχουν και κάποιοι τεχνίτες, καθόλα άξιοι ίσως, που τους απογοητεύει το μέγεθος της ζημιάς και ο χρόνος που θα απαιτηθεί για την επιδιόρθωση (πιθανώς επειδή αναλογίζονται τους κόπους και τις δυσκολίες μέχρι να φτάσει το έργο στο σημείο αυτό) και είτε παραιτούνται, είτε ψάχνουν αλλού δουλειά.

Αργά ή γρήγορα όμως βλέπουν κι αυτοί ότι η ζημιά διορθώθηκε και επιστρέφουν στην εργασία τους και στους συναδέλφους τους που τους περιμένουν χωρίς κακίες και μικρότητες για να προχωρήσουν μαζί.

Οι γείτονες της οικοδομής όταν βλέπουν αυτές τις ζημιές άλλοι χαίρονται μνησίκακα, άλλοι αγνοώντας το γεγονός πως μπορεί να επιδιορθωθεί ξεγράφουν το έργο, άλλοι λοιδωρούν τους τεχνίτες και τους μάστορες και κάποιοι λένε το γνωστό "αν ήμουν εγώ μάστορας αυτά δεν θα γινόντουσαν".
Τίποτε απ'όλα αυτά όμως δεν επηρεάζει την πρόοδο των εργασιών.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Κι όμως είναι μια οικοδομή που ανεβαίνει συνεχώς. Είναι λογικό να την χτυπήσουν εξωγενείς παράγοντες στο πέρασμα του χρόνου (σεισμοί κλπ) που θα κάνουν μικρές ή μεγάλες ζημιές αλλά και κατασκευαστικά λάθη να γίνουν είτε από άπειρους εργάτες είτε από έμπειρους μάστορες (άνθρωποι είναι έτσι κι αλλιώς) Το μεγαλείο της τέχνης είναι όμως ότι και οι ζημιές που προήλθαν απ' έξω αλλά και τα κατασκευαστικά λάθη των τεχνιτών, επισκευάζονται, διορθώνονται, άλλα άμεσα και άλλα πιό αργά, αλλά πάντα διορθώνονται. Γι' αυτό και το έργο υπάρχει και εξελίσσεται. Μετά από κάποια ζημιά βέβαια υπάρχουν και κάποιοι τεχνίτες, καθόλα άξιοι ίσως, που τους απογοητεύει το μέγεθος της ζημιάς και ο χρόνος που θα απαιτηθεί για την επιδιόρθωση (πιθανώς επειδή αναλογίζονται τους κόπους και τις δυσκολίες μέχρι να φτάσει το έργο στο σημείο αυτό) και είτε παραιτούνται, είτε ψάχνουν αλλού δουλειά. Αργά ή γρήγορα όμως βλέπουν κι αυτοί ότι η ζημιά διορθώθηκε και επιστρέφουν στην εργασία τους και στους συναδέλφους τους που τους περιμένουν χωρίς κακίες και μικρότητες για να προχωρήσουν μαζί. Οι γείτονες της οικοδομής όταν βλέπουν αυτές τις ζημιές άλλοι χαίρονται μνησίκακα, άλλοι αγνοώντας το γεγονός πως μπορεί να επιδιορθωθεί ξεγράφουν το έργο, άλλοι λοιδωρούν τους τεχνίτες και τους μάστορες και κάποιοι λένε το γνωστό "αν ήμουν εγώ μάστορας αυτά δεν θα γινόντουσαν". Τίποτε απ'όλα αυτά όμως δεν επηρεάζει την πρόοδο των εργασιών.

Εντάξει αδελφέ μου. Διακρίνω μια ελπίδα στα λόγια σου. Ok! Αυτό είναι πολύ σημαντικό για τον Τεκτονισμό. Νομίζω κανένας δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει με αυτό.

[alet]

[center]Δε φοβούμαι μοναχός, δεν ελπίζω μοναχός, δε φωνάζω μοναχός μου.

Μια παράταξη μεγάλη, μια φόρα του Σύμπαντου φοβάται, ελπίζει, φωνάζει μαζί μου.

N. Καζαντζάκης
"Ασκητική - Salvatores Dei"[/center]

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Αδελφούς! Ποιος αδελφός απαρνείται ποιον αδελφό;

Ladyhawk,

αναγνωρίζεις ως αδελφούς μόνον εκείνους που έχουν μυηθεί στην Ελλάδα ; Αυτούς που έχουν μυηθεί στο Ρόσλιν ας πούμε, δεν τους αναγνωρίζεις ως Τέκτονες ;

*σε ρωτάω επειδή είναι πολλά, μα πάρα πολλά αυτά που δεν ξέρεις - και δεν ξέρετε δηλ. - όχι για τίποτ' άλλο.

Στο τυπικό του Τεκτονισμού υπάρχει η ερώτηση "είσθε Τέκτων;" και η απάντηση "οι Αδδ:. μου με αναγνωρίζουν ως Τέκτονα". Η απάντηση είναι ελλειπής και ασαφής ακριβώς για Τέκτονες όπως η Ladyhawk. Η σωστή απάντηση είναι "οι Αδδ:. μου σε όλον τον κόσμο με αναγνωρίζουν ως Τέκτονα". Διορθώστέ την. Τουλάχιστον έτσι, θα μπορείτε - θα μπορείτε ; - να αναγνωρίζετε και κάποιον αδελφό που έχει μυηθεί στη Σκωτία π.χ Κουφάθηκες ε; Μπορούμε τώρα να κουβεντιάσουμε ως ίσος προς ίσο ή να σου στείλω ταχυδρομικώς κα'να γνώμονα από το Stirling ;

Υπάρχει ένα ερώτημα, παρ' όλο που το τυπικό χρησιμοποιεί το απόλυτα σωστό ρήμα. Το αναγνωρίζω. Αναγνωρίζετε αδελφούς μόνο μέσα στις Στοές ; Έξω από τις στοές ; Δεν μπορείτε να τους αναγνωρίσετε ; Αναγνωρίζετε αδελφούς μόνο στην Ελλάδα ; Στο εξωτερικό ; Δεν μπορείτε ; Κι αν δεν μπορείτε, αναρρωτηθήκατε ποτέ γιατί ; Γιατί άραγε να μην μπορείτε να αναγνωρίσετε κάποιον που δεν μπήκε ποτέ σε καμιά στοά (στην Ελλάδα), που δεν έχει "μυηθεί" με τον τρόπο που εννοείται εσείς την "μύηση" (στην Ελλάδα), που δεν έχει ακολουθήσει ποτέ στην ζωή του κανένα τυπικό (στην Ελλάδα) ; Περίεργο ε; Κι όμως, ο γνώμων είναι παντού ο ίδιος. Και στην Ελλάδα και στην Αγγλία.

[LordPayens]

Αγαπητέ Παύλο,

Πρόσεχε γιατί όσα λες στο τελευταίο σου μήνυμα είναι λανθασμένα και θα καταλήξεις πάλι να διαμαρτύρεσαι ότι παρεξηγήθηκαν τα λεγόμενά σου.

LordPayens

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Πρόσεχε γιατί όσα λες στο τελευταίο σου μήνυμα είναι λανθασμένα και θα καταλήξεις πάλι να διαμαρτύρεσαι ότι παρεξηγήθηκαν τα λεγόμενά σου.

Το ξέρω, το ξέρω αδελφέ μου LordPayens πως βρίσκεσαι στην Αγγλία. Μην αγχώνεσαι. Τούτη την φορά, θα σε πάρω μαζί μου ...

Υπάρχει ένα ερώτημα, παρ' όλο που το τυπικό χρησιμοποιεί το απόλυτα σωστό ρήμα. Το αναγνωρίζω. Αναγνωρίζετε αδελφούς μόνο μέσα στις Στοές ; Έξω από τις στοές ; Δεν μπορείτε να τους αναγνωρίσετε ; Αναγνωρίζετε αδελφούς μόνο στην Ελλάδα ; Στο εξωτερικό ; Δεν μπορείτε ; Κι αν δεν μπορείτε, αναρρωτηθήκατε ποτέ γιατί ; Γιατί άραγε να μην μπορείτε να αναγνωρίσετε κάποιον που δεν μπήκε ποτέ σε καμιά στοά (στην Ελλάδα), που δεν έχει "μυηθεί" με τον τρόπο που εννοείται εσείς την "μύηση" (στην Ελλάδα), που δεν έχει ακολουθήσει ποτέ στην ζωή του κανένα τυπικό (στην Ελλάδα) ; Περίεργο ε;

Εννοείται, πως αυτός ο Τέκτων (για τον οποίον γίνεται λόγος στα παραπάνω ερωτήματα) δεν σας έχει δώσει καμία ένδειξη ως τώρα πως είναι αδελφός σας. Και ούτε πρόκειτε ασφαλώς να σας δώσει, γιατί μάλλον είστε αμύητοι.

Το πρόβλημα με σας, είναι πως ενώ γνωρίζετε απ' έξω κι ανακατωτά το τυπικό και ενώ μπορείτε ανά πάσα στιγμή να μιλήσετε με την ακριβή ορολογία του και μπορείτε να αποστηθίσετε σχεδόν τα πάντα γύρω από αυτό, δεν έχετε κατανοήσει την ουσία του. Σας έχει διαφύγει το σημαντικότερο. Με το που κλείνετε τις στοές σας και τελειώσει το έργο σας, το "λάβετε θέσεις" γίνεται "προλάβετε θέσεις", το "αναγνωρίζω" γίνεται "παραγνωρίζω" και το "εν τάξει" γίνεται "παρά τάξει". Νομίζετε πως έτσι και κλείσει πίσω σας η πόρτα της στοάς, ό,τι έγινε έγινε, και αϊντε τώρα πάμε να "την βγούμε" σε κάποιον αμύητο. Που είναι η επέκταση της Συντεχνίας ; Ο Τεκτονισμός δεν διδάσκει Αγάπη, Ηθική και τέτοια. Αυτά τα κάνουν και οι Εκκλησίες. Άλλα πράγματα διδάσκει.