"Το Πείραμα"

[Perseus_1976]

Έφερα στον κόσμο ένα μωρό.. κι αμέσως πριν ανοίξει ακόμη τα μάτια του το έκλεισα σε ένα δωμάτιο. Μια τροφό του έβαλα κοντά , να του σβήνει τη δίψα και το άφησα να κοιμάται. Όσο περνούσε ο καιρός το άγγιζα να νιώσει τη στοργή και του μιλούσα να νιώσει άνθρωπος..μετά σαν τα μάτια του ανοίξανε καλά το έμαθα να παίζει ... έφερα και παιχνίδια πολλά κι ακόμα άνοιξα και πόρτες να επικοινωνεί και με τα άλλα παιδιά στα δίπλα δωμάτια. Μετά τα παιδιά τα οδήγησα σε πιό μεγάλο δωμάτιο κι αυτά κουρασμένα κοιμήθηκαν... το καθένα όρισε το δικό του χώρο.
Τα χρόνια περάσαν κι αντικατέστησα την τροφό με κασόνια φρούτα,λαχανικά και κρέας... τα παιδιά γίναν ενήλικες. Τώρα πια παρατηρώ πως κάποια μαγειρεύουν για τους άλλους, κάποια καθαρίζουν για τους άλλους και κάποια απλά εποπτεύουν...
Υπάρχουν και μερικά, τα πιό αδύναμα σωματικά, που προσπαθούν να βγουν από το δωμάτιο. Έχουν αναπτύξει κανόνες και δική τους διάλεκτο επικοινωνίας...νομίζω οτι έχουν αντιληφθεί την παρουσία μου.
Ντύθηκα ίσκιος και μπήκα στο δωμάτιο, κινήθηκα ανάμεσα τους, άκουσα τις σκέψεις τους. Μιλούσαν για τον Έναν και την ανάμνηση της Τροφού που τους πότιζε ζωή, μιλούσαν για την Ιερότητα που κρύβεται έξω από το δωμάτιο, για τους Ιερούς Νόμους....την Συμπαντική δομή που έμοιαζε με τη σταθερότητα των παιχνιδοκύβων τους και την αέναη του κίνηση όπως αυτή που κάνει μία μπίλια χρωματιστή. Λέγαν πως ο Ένας έχει τα κλειδιά και όταν θα έρθει η ώρα θα ανοίξει τις πόρτες..αρκεί να υπακούν στους Ιερούς κανόνες.
Βγήκα σαν ίσκιος από το δωμάτιο και έβαλα τα κλάματα.
Ήμουν κι εγώ τελικά ένα ακόμη παιδί στο δωμάτιο κάποιου άλλου.