To Θαύμα του Συνειδητού Πράττειν

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Ποιος λοιπόν είναι ο σκοπός που ο καθένας προκαλεί τις καταστάσεις που περνάει ;

Από το θέμα "Κάθοδος"

Kατά πόσον ο καθένας προκαλεί τις καταστάσεις που περνάει;

Από το θέμα "Κάθοδος"

Το θέμα σχετίζεται με την πραγματική έννοια του "πράττω", του "ενεργώ" και ακόμη ακόμη και του "επεμβαίνω" στην ροή του "γίγνεσθαι".

Έχω προσέξει ότι όσο αυξάνεται η παρατηρητικότητά μου διαπιστώνω κάθε φορά ένα αρκετά περιπλοκότερο σύστημα κάτω από κάθε πράξη.

Από το θέμα "Κάθοδος"

Ακριβώς! Και από που νομίζεις πως πηγάζει αυτή η πολυπλοκότητα ; Ποια είναι η ρίζα της δηλ. η πηγή της ;

[center]***[/center]

Το θέμα συνδέεται με πάρα πολλά. Με την έννοια της βούλησης, με την έννοια της επιθυμίας, με το επί του θυμού δηλ. ή με την έννοια της επιλογής.

Υπενθυμίζω ένα ακόμη ερώτημα :

Είναι η μοίρα γραμμένη στα γονίδια της ανθρωπότητας ή έχουμε το δικαίωμα της επιλογής ;

Από το θέμα "Περί Διαβόλου και αριθμού 666"

Θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε στο παρόν με την έννοια της "μηχανικότητας" ή του "τυχαίου". Το θέμα είναι τεράστιο & αυτό που νομίζω πως πρέπει να μας απασχολήσει ευθύς εξ αρχής είναι το κατά πόσο ο άνθρωπος πράττει πραγματικά ή απλώς συν-πράττει εξαναγκασμένος από εξωγενείς παράγοντες. Επίσης πρέπει να μελετήσουμε τι εννοούμε όταν αναφερόμαστε στην συνείδηση. Τι πράγμα είναι η συνείδηση; Με ποια κατάσταση αντiπροσωπεύεται στην καθημερινή μας ζωή ; Είναι δυνατόν να υπάρχει ένα είδος μόνιμης συνειδητότητας ; Τι είναι η συνειδητότητα ; Πρέπει να τα διαχωρίσουμε.

Τα δέοντα,

[LordPayens]

[align=center]"Something that has to be done, is already done, but to be done, it has to be done"[/align]

LordPayens

[Ευθύμης]

>QBB<

αυτό που νομίζω πως πρέπει να μας απασχολήσει ευθύς εξ αρχής είναι το κατά πόσο ο άνθρωπος πράττει πραγματικά ή απλώς συν-πράττει εξαναγκασμένος από εξωγενείς παράγοντες.

Παύλο, αν παραδεχτούμε ότι η απεμπλοκή μας από εξωγενείς παράγοντες είναι μάταιη, ταυτόχρονα καταδικάζουμε οποιαδήποτε προσπάθεια αυτοκυριαρχίας/ελευθερίας.

>QBB<

Είναι η μοίρα γραμμένη στα γονίδια της ανθρωπότητας ή έχουμε το δικαίωμα της επιλογής ;

Από το θέμα "Περί Διαβόλου και αριθμού 666"

Επιλέγεις τη μοίρα σου κάθε στιγμή. Αυτό που επιλέγεις τώρα προσθαφαιρεί πιθανότητες σε μελλοντικά ενδεχόμενα. Αν είσαι ενήμερος αυτών δε θα πεις ότι "ήταν μοιραίο/γραφτό", αλλά ότι ήταν "επιλογή σου".

Γενετική προδιάθεση φαίνεται να υπάρχει, και αν είναι έτσι, πιθανότατα υπάρχει λόγος, τό επιλέξαμε δλδ. "(Ε)αυτοκυριαρχία" όμως σημαίνει πλήρης (αυτο)έλεγχος και δυναμικός καθορισμός του Εαυτού, και όχι παθητική παρατήρησή του.

[Ardha Nareswara]

Eυθυμη κατα την αποψη μου δεν υπάρχει "παθητική" παρατήρηση.Η παρατηρηση είναι πάντα ενεργητική.Το να αυξάνουμε την ένταση της επιγνωσης μας είναι ουσιαστική Δραση και όχι απλη αντιδραση.

Ο Βουδας ακόμη και αν σκοτώσει δεν δημιουργει κάρμα.Η πραγματική δράση -και οχι η δραστηριοτητα που είναι απλη αντιδραση στα εξωτερικα δεδομένα-δεν δημιουργει καμια συσσωρευση καρματος.

καλησπερα

[Soulseek]

Η πραγματική δράση -και οχι η δραστηριοτητα που είναι απλη αντιδραση στα εξωτερικα δεδομένα-δεν δημιουργει καμια συσσωρευση καρματος.

Θα μπορούσες να το αναπτύξεις κάπως περισσότερο αυτό?

[Ευθύμης]

Ardha Nareswara, στην περίπτωση παρερμήνευσης, λέγοντας "παθητική παρατήρηση", εννοούσα την συγκάληψη της απραξίας με τη δικαιολογία της μοίρας (ρητά του τύπου "ήταν γραφτό", "ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει", "αν είναι στη μοίρα" κ.α.).

[LordPayens]

Αγαπητέ Ευθύμη,

Μάλλον όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουμε καν παρατήρηση. Εκτός αν εννοείς τον τρόπο που το γελάδι παρατηρεί τον κόσμο δοσμένο απόλυτα στην φυγή της ειμαρμένης. Διότι χρησιμοποιώντας την παρατήρηση ως επιστημονική μέθοδο για την παραγωγή αλληλουχίας λογικών συμπερασμάτων με κατάληξη πλήρη θεωρητικά μοτίβα, τότε είναι μόνον ενεργητική κι ας φαίνεται ο παρατηρητής ως παθητικός. Για την τέχνη της παρατήρησης, ο μέγας Sir Arthur Conan Doyle.

Φιλικά,
LordPayens

[Παύλος Βουλουτιάδης]

"Something that has to be done, is already done, but to be done, it has to be done"

Τι ακριβώς σημαίνει το παραπάνω ;

[Ευθύμης]

>QBB<

Διότι χρησιμοποιώντας την παρατήρηση ως επιστημονική μέθοδο για την παραγωγή αλληλουχίας λογικών συμπερασμάτων με κατάληξη πλήρη θεωρητικά μοτίβα, τότε είναι μόνον ενεργητική κι ας φαίνεται ο παρατηρητής ως παθητικός.

Πράγματι, η παρατήρηση που περιγράφεις είναι καταλυτική για την εύρεση των συνδετικών κρίκων μεταξύ των γεγονότων - των συντελεστών, οι οποίοι ορίζουν το "συνειδητό "πράττειν".

[Ardha Nareswara]

Αγαπητέ soulseek

H δράση και η δραστηριότητα έχουν μια λεπτή διαφορά που ορίζεται από την ύπαρξη ή την μη ύπαρξη της συνείδησης.Η δράση είναι πάντα δημιουργική και είναι ανταπόκριση στην κατάσταση που αντιμετωπίζουμε,σε αντίθεση με την δραστηριότητα που δεν ενδιαφέρεται για την κατάσταση αλλά την χρησιμοποιεί σαν πρόφαση για να αντιδράσει στην εσωτερική ανυσηχία.Π.χ οταν πεινάμε,τρώμε αυτό είναι δράση.Αν φάμε περισσότερο απο όσο έχουμε ανάγκη,αυτό είναι δραστηριότητα και ο κατάλογος είναι μακρύς όπως καταλαβαίνεις. Το αποτέλεσμα σε όλο αυτό είναι η ενέργεια μας να κατασπαταλιέται και να κινούμαστε ασυνείδητα. Όταν λέω ασυνείδητα δεν εννοώ το να μην γνωρίζεις τι πράγματα έκανες κατα την διαρκεια της μέρας αλλά αν είχες συνείδηση την στιγμη που τα έκανες και σαφώς αυτή η συνείδηση έχει μια διαφορετική ποιότητα τέτοια που δεν επιτρέπει την συνέχεια της δραστηριότητας. Η δράση όσο και αν φαίνεται οτι δρα εξωτερικά σε κάποιο ερεθισμα στην ουσία κινεί την ενεργεια μας προς τα μεσα σε αντίθεση με την δραστηριότητα που κινείται πάντα προς τα έξω. Μπορούμε στον εαυτό μας να τα δούμε όλα αυτα και να τα ξεχωρίσουμε με κάποιο πολύ ευκολο τρόπο. Η δραστηριότητα είναι πάντα προκατασκευασμένη,χρειάζεται χρόνο,μελέτη και σκέψη πριν συμβεί,ενώ η δράση είναι άμεση χωρίς να κάνει χρήση παρελθοντικών δεδομένων,ανταποκρίνεται στην κατάσταση της παρούσας στιγμής και γι αυτό δεν δημιουργεί κάρμα,δηλαδη δράση που οφείλεις να ξεπληρωσεις στις επόμενες ζωές γιατί σε αυτην απλά κοιμόσουν (δραστηριότητα) κτλ. Δεν μπορούμε ωστόσω να πούμε οτι απλά θα ξεφορτωθούμε την δραστηριότητα γιατι εμείς δεν μπορούμε να την διώξουμε μέσω της θέλησης είτε με χρήση γιόγκας διαλογισμού ή κατι άλλο γιατι και όλα αυτά κάλλιστα μπορεί να είναι μια μορφή δραστηριότητας. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παρακολουθήσουμε την δραστηριότητα,να αποχτήσουμε επίγνωση της ύπαρξής της και αυτή απλά θα φύγει μόνη της,θα απορρίψει τον εαυτό της. Για όλους αυτούς τους λόγους που προανέφερα ένας Βουδας ακόμα και αν σκοτώσει δεν δημιουργεί κάρμα γιατι η δράση του είναι καθαρά γεννημένη απο την αδράνεια (δηλ την μη δραστηριότητα) και δεν έχει σχέση με το αν η πράξη του είναι καλή ή κακή γιατί το κάρμα δεν είναι ενας ηθικός ανταποδοτικός μηχανισμός του σύμπαντος αλλά ανικανότητα να ενσαρκωνόμαστε πλήρως την κάθε στιγμή.

Αυτή είναι η άποψη μου.Ευχαριστώ

Αγαπητέ Ευθύμη η διευκρίνηση της τοποθετήσεως σου ακυρώνει τον άστοχο σχολιασμό μου,να με συγχωρείς για την παρανόηση.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]

Τίποτε πια δε με σοκάρει!
είπες κι ανοίξαν οι ουρανοί
κι εγώ βουβός - ο διάολος να με πάρει
σα δέντρο που κοιτάει ένα παιδί

Ένα παιδί που πνίγεται στο βάθος
σε κάτι βρώμικά νερά, θολά κι ερμητικά
κι από όλους τους σωτήρες εγώ είμαι ο πιο λάθος
που είμαι ένα πεύκο στην ακρογιαλιά

Στο δρόμο ένα ακορντεόν να παίζει
χόρεψε μονάχη στη βροχή
χόρεψε τα χρόνια να θυμάμαι
όταν οι ρίζες δε με κάρφωναν στην γη.

Έλα, ξεκουράσου στα κλαδιά μου
φόρεσε τα μαύρα σου γυαλιά
να μην μπορείς να δεις την ερημιά μου
που είμαι πεύκο στην ακρογιαλιά.


[/center]