ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ
Συντονιστές: Ramoglou, Ladyhawk, Zadok the priestess
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ
Αγαπητες φιλες και φίλοι του mystica η ερευνα μου σε θεματα εσωτερισμου αρχισε πριν πολλα χρονια. Τα τελευταια ομως χρονια εχω επικεντρωθει στην ερευνα, επανω στην υγεια, νεοτητα, μακροζωϊα και σωματικη αθανασια. Οσοι απο τις φίλες και τους φίλους θέλουν μπορουμε να ανταλάξουμε αποψεις επανω σε αυτο το μεγαλο θεμα. Φυσικα θα με ενδιεφεραν και οι αντιθετες αποψεις που θα τις "ακουσω" με μεγαλο ενδιαφερον
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Καλό θα ήταν να μας αναπτύξεις αγαπητέ Περσέα τα όσα θα ήθελες να συζητηθούν στο παρόν θέμα, να κάνεις δηλαδή μια εισαγωγή, τι είναι αυτό που σ' ενδιαφέρει, τι είναι αυτό το οποίο έχεις βιώσει, τι είναι αυτό το οποίο απορρίπτεις κλπ κλπ κλπ.
Έτσι θα γίνει το αντικείμενο το θέματος πιο σαφές και θα μπορέσει να ευδοκιμήσει ο διάλογος.
Έτσι θα γίνει το αντικείμενο το θέματος πιο σαφές και θα μπορέσει να ευδοκιμήσει ο διάλογος.
Σωματική Αθανασία, ο σκοπός της γέννησης των ανθρώπων.
Ποιος ο σκοπός της γέννησης του ανθρώπου, αφού είναι βέβαιο κατά την επικρατούσα άποψη, της επιστήμης και της επιστήμης και της θρησκείας να πεθαίνουμε στα 70, 80 ή έστω στα 100-120 χρόνια μας; Γιατί μετά από μια μεγαλειώδη διαδικασία: σύλληψη, εγκυμοσύνη και γέννηση, η φύση μας οδηγεί στον θάνατο;
Μετά την γέννηση αρχίζει η διαμόρφωση των ανθρώπινων όντων, με την πιθανή λανθασμένη καθοδήγηση των γονιών, την θανατόφιλη επιβολή των θρησκευτικών δοξασιών, την ομαδοποίηση και μεθοδευμένη παροχή γνώσης στα σχολεία και τα πανεπιστήμια και τέλος την αρωστημένη εξάρτηση από την εργασία ή μάλλον είναι καλύτερα να την ονομάσω δουλεία της σύγχρονης εποχής. Σε όλα αυτά τα χρόνια ζωής εγγράφονται θανατερές εικόνες και υποβολές στο νου μας και κατ΄ επέκταση στο DNA.
Οι νοερές αυτές υποβολές και εικόνες επιδρούν στο κέντρο των κυττάρων και συγκεκριμένα στο DNA τους και στο τέλος μας οδηγούν στον θάνατο, έχουμε λοιπόν στην περίπτωση μας δυστυχώς, το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Ενός θανάτου που μας έχει επιβληθεί και τον πληρώνουμε με την καταστροφή και διάλυση και εκμηδενισμό της προσωπικότητάς μας, εδώ και μερικές χιλιάδες χρόνια. Κάποιοι βέβαια θα πουν ότι η γη πάσχει από υπερπληθυσμό, πρέπει να πεθαίνουμε, να υπάρχουν νέοι άνθρωποι και εν πάση περιπτώσει δεν είναι δυνατόν να σταματήσουν οι θάνατοι αφού έτσι είναι κανονισμένο από την φύση ή τοn θεό. H απάντησή μου είναι ότι η αθανασία δεν προϋποθέτει απογόνους και φυσικά ούτε η φύση ούτε ο θεός δεν μπορούν να αναμιχθούν στις ανθρώπινες υποθέσεις. Το εύλογο ερώτημα είναι πως θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε απ΄ αυτόν τον θανατερό κλοιό. Κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να είμαστε ενήμεροι σε θέματα που έχουν σχέση με το φυσικό σώμα μας, ποιες δυνάμεις το διακατέχουν, ποια είναι η διαδικασία της γήρανσης ώστε να την καταπολεμήσουμε, ποιες τροφές είναι αντιγηραντικές, ποιες βιταμίνες και νέες ουσίες μας δίνουν ελπίδες και επαναφέρουν την νεότητα και τέλος σε ποιο σημείο βρίσκεται η επιστήμη στην μάχη κατά του γήρατος και του θανάτου. Οι κατάλληλες ασκήσεις και οι οραματισμοί που θα επιδράσουν στο βιολογικό μας ρολόι, θα αρχίσει να αντιστρέφει την διαδικασία της γήρανσης. Φυσικά είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που την ονομάζω αντιστροφή γήρανσης του θνητού σώματος, (Α.Γ.Θ.Σ.). Κατόπιν προχωρούμε στο επόμενο στάδιο που το ονομάζω κεκτημένη υγεία και μακροβιότητα του σώματος, (Κ.Υ.Μ.Σ.) και το τελικό στάδιο που το ονομάζω κεκτημένη σωματική αθανασία, (Κ.Σ.Α.).
Το σώμα μας αποτελείτε από περίπου 70 τρισεκατομμύρια κύτταρα. Το κάθε κύτταρο από 60 εκατομμύρια άτομα. Έχουμε λοιπόν 70 τρισεκατομμύρια κύτταρα επί 60 εκατομμύρια άτομα που μας κάνουν 42.000.000.000.000 άτομα που αποτελούνται από στοιχειώδη σωματίδια. Τα σωματίδια αυτά είναι ηλεκτρόνια, νετρόνια, πρωτόνια και άλλα με διάφορες ονομασίες και είναι γνωστό στους επιστημονικούς κύκλους ούτε γερνούν ούτε πεθαίνουν και για δισεκατομμύρια χρόνια παραμένουν τα ίδια: είναι δηλαδή αθάνατα. Τα άτομα αυτά, άτομα όλων των στοιχείων της ύλης πάλλονται και δονούνται στο σώμα μας μέσα σε άπειρα κύματα ενεργειών και δυνάμεων. Βάση της κβαντικής φυσικής ο άνθρωπος είναι 99% κύματα και πληροφορίες και μόνο κατά 1% είναι τα στοιχειώδη σωματίδια στο σώμα μας. Είναι φανερό ότι αφού τα μέρη – δηλαδή τα άτομα – είναι αθάνατα τότε και το σύνολο, εμείς που αποτελούμαστε από κύτταρα είμαστε αθάνατοι και άφθαρτοι. Κανείς από τους επιστήμονες δεν έχει συναντήσει γερασμένα ή πεθαμένα άτομα υδρογόνου, αζώτου, άνθρακα, οξυγόνου ή και άλλων στοιχείων και αφού αυτά αποτελούν το 99% του ανθρώπινου σώματος και είναι για δισεκατομμύρια χρόνια αθάνατα και άφθαρτα τότε και εμείς κατέχουμε την ιδιότητά τους και ουσιαστικά είμαστε αθάνατοι χωρίς βέβαια να το γνωρίζουμε.
Ο σύγχρονος πολιτισμός έχει μέχρι στιγμής -αλλά όπως όλα δείχνουν, όχι για πολύ χρόνο ακόμη- τον τρόπο να μας επιβάλει της θανατερές απειλές και της θανατόφιλες υποβολές του Αυτό το φαινόμενο το ονομάζω κοινωνική ύπνωση και λειτουργεί δια μέσου του DNA μας, «υπνωτίζοντάς» το και κάνοντάς το να λειτουργεί σαν ωρολογιακός μηχανισμός βόμβας, με βέβαια κατάληξη το θάνατο για την συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας, μια «ποινή» που μας έχει επιβληθεί εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια. . Όταν θα αποτινάξουμε την κοινωνική ύπνωση θα δούμε, γιατί για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι γεννιόντουσαν και πέθαιναν χωρίς να γνωρίζουν την αιτία. Ο κάθε άνθρωπος όμως έχει την δυνατότητα – είναι δυνάμει θεός – να κυριαρχήσει στην ζωή του Τώρα ήρθε η ώρα να μάθουμε να μην πεθαίνουμε να μάθουμε να είμαστε παντοτινά νέοι και παντοτινά υγιείς. Ονειρευόμαστε σαν άνθρωποι την αθανασία και έχουμε την ευκαιρία να την κατακτήσουμε. Ο Αλεξ Χέρντ συγγραφέας και αρθρογράφος New York Times είπε χαρακτηριστικά: «Ίσως να είμαι υπέρμετρα αισιόδοξος αλλά πιστεύω ότι είμαστε η πρώτη γενιά ανθρώπων που θα ζήσει για πάντα…».
Υπέρτατος σκοπός των αθανάτων ήταν και είναι να ζήσουν για πάντα ελεύθεροι, επάνω στη γη χωρίς δεσμεύσεις δόγματα και προκαταλήψεις, σε μία παγκόσμια κοινωνία χωρίς πολέμους ελεύθεροι, απ’ όλα τα φορτία των αιώνων, απολαμβάνοντας αθάνατοι και παντοτινά νέοι το ιερό δώρο της ζωής και συνειδητοποιώντας το μεγάλο μυστικό: ότι ο κάθε άνθρωπος είναι δυνάμει αθάνατος και δυνάμει «θεός»..
Αν συνειδητοποιήσουμε τα παραπάνω, καταλαβαίνουμε ότι είμαστε πάνσοφοι και αθάνατοι, πάνσοφοι γιατί συνδεόμαστε μέσω του DNA μας, που αποτελεί το κέντρο του κάθε κυττάρου μας και είναι το εργαλείο που μας συνδέει με όλες της δυνάμεις τις πληροφορίες και την σοφία του σύμπαντος. Είμαστε αθάνατοι γιατί κανένα από τα στοιχεία που συνυπάρχουν μέσα μας, δεν γερνούν και ούτε πεθαίνουν, είναι αθάνατα –μαζί με αυτά και εμείς - από την αρχή της δημιουργίας του σύμπαντος και θα συνεχίσουν έτσι για εκατομμύρια χρόνια στο μέλλον.
Ποιος ο σκοπός της γέννησης του ανθρώπου, αφού είναι βέβαιο κατά την επικρατούσα άποψη, της επιστήμης και της επιστήμης και της θρησκείας να πεθαίνουμε στα 70, 80 ή έστω στα 100-120 χρόνια μας; Γιατί μετά από μια μεγαλειώδη διαδικασία: σύλληψη, εγκυμοσύνη και γέννηση, η φύση μας οδηγεί στον θάνατο;
Μετά την γέννηση αρχίζει η διαμόρφωση των ανθρώπινων όντων, με την πιθανή λανθασμένη καθοδήγηση των γονιών, την θανατόφιλη επιβολή των θρησκευτικών δοξασιών, την ομαδοποίηση και μεθοδευμένη παροχή γνώσης στα σχολεία και τα πανεπιστήμια και τέλος την αρωστημένη εξάρτηση από την εργασία ή μάλλον είναι καλύτερα να την ονομάσω δουλεία της σύγχρονης εποχής. Σε όλα αυτά τα χρόνια ζωής εγγράφονται θανατερές εικόνες και υποβολές στο νου μας και κατ΄ επέκταση στο DNA.
Οι νοερές αυτές υποβολές και εικόνες επιδρούν στο κέντρο των κυττάρων και συγκεκριμένα στο DNA τους και στο τέλος μας οδηγούν στον θάνατο, έχουμε λοιπόν στην περίπτωση μας δυστυχώς, το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Ενός θανάτου που μας έχει επιβληθεί και τον πληρώνουμε με την καταστροφή και διάλυση και εκμηδενισμό της προσωπικότητάς μας, εδώ και μερικές χιλιάδες χρόνια. Κάποιοι βέβαια θα πουν ότι η γη πάσχει από υπερπληθυσμό, πρέπει να πεθαίνουμε, να υπάρχουν νέοι άνθρωποι και εν πάση περιπτώσει δεν είναι δυνατόν να σταματήσουν οι θάνατοι αφού έτσι είναι κανονισμένο από την φύση ή τοn θεό. H απάντησή μου είναι ότι η αθανασία δεν προϋποθέτει απογόνους και φυσικά ούτε η φύση ούτε ο θεός δεν μπορούν να αναμιχθούν στις ανθρώπινες υποθέσεις. Το εύλογο ερώτημα είναι πως θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε απ΄ αυτόν τον θανατερό κλοιό. Κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να είμαστε ενήμεροι σε θέματα που έχουν σχέση με το φυσικό σώμα μας, ποιες δυνάμεις το διακατέχουν, ποια είναι η διαδικασία της γήρανσης ώστε να την καταπολεμήσουμε, ποιες τροφές είναι αντιγηραντικές, ποιες βιταμίνες και νέες ουσίες μας δίνουν ελπίδες και επαναφέρουν την νεότητα και τέλος σε ποιο σημείο βρίσκεται η επιστήμη στην μάχη κατά του γήρατος και του θανάτου. Οι κατάλληλες ασκήσεις και οι οραματισμοί που θα επιδράσουν στο βιολογικό μας ρολόι, θα αρχίσει να αντιστρέφει την διαδικασία της γήρανσης. Φυσικά είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που την ονομάζω αντιστροφή γήρανσης του θνητού σώματος, (Α.Γ.Θ.Σ.). Κατόπιν προχωρούμε στο επόμενο στάδιο που το ονομάζω κεκτημένη υγεία και μακροβιότητα του σώματος, (Κ.Υ.Μ.Σ.) και το τελικό στάδιο που το ονομάζω κεκτημένη σωματική αθανασία, (Κ.Σ.Α.).
Το σώμα μας αποτελείτε από περίπου 70 τρισεκατομμύρια κύτταρα. Το κάθε κύτταρο από 60 εκατομμύρια άτομα. Έχουμε λοιπόν 70 τρισεκατομμύρια κύτταρα επί 60 εκατομμύρια άτομα που μας κάνουν 42.000.000.000.000 άτομα που αποτελούνται από στοιχειώδη σωματίδια. Τα σωματίδια αυτά είναι ηλεκτρόνια, νετρόνια, πρωτόνια και άλλα με διάφορες ονομασίες και είναι γνωστό στους επιστημονικούς κύκλους ούτε γερνούν ούτε πεθαίνουν και για δισεκατομμύρια χρόνια παραμένουν τα ίδια: είναι δηλαδή αθάνατα. Τα άτομα αυτά, άτομα όλων των στοιχείων της ύλης πάλλονται και δονούνται στο σώμα μας μέσα σε άπειρα κύματα ενεργειών και δυνάμεων. Βάση της κβαντικής φυσικής ο άνθρωπος είναι 99% κύματα και πληροφορίες και μόνο κατά 1% είναι τα στοιχειώδη σωματίδια στο σώμα μας. Είναι φανερό ότι αφού τα μέρη – δηλαδή τα άτομα – είναι αθάνατα τότε και το σύνολο, εμείς που αποτελούμαστε από κύτταρα είμαστε αθάνατοι και άφθαρτοι. Κανείς από τους επιστήμονες δεν έχει συναντήσει γερασμένα ή πεθαμένα άτομα υδρογόνου, αζώτου, άνθρακα, οξυγόνου ή και άλλων στοιχείων και αφού αυτά αποτελούν το 99% του ανθρώπινου σώματος και είναι για δισεκατομμύρια χρόνια αθάνατα και άφθαρτα τότε και εμείς κατέχουμε την ιδιότητά τους και ουσιαστικά είμαστε αθάνατοι χωρίς βέβαια να το γνωρίζουμε.
Ο σύγχρονος πολιτισμός έχει μέχρι στιγμής -αλλά όπως όλα δείχνουν, όχι για πολύ χρόνο ακόμη- τον τρόπο να μας επιβάλει της θανατερές απειλές και της θανατόφιλες υποβολές του Αυτό το φαινόμενο το ονομάζω κοινωνική ύπνωση και λειτουργεί δια μέσου του DNA μας, «υπνωτίζοντάς» το και κάνοντάς το να λειτουργεί σαν ωρολογιακός μηχανισμός βόμβας, με βέβαια κατάληξη το θάνατο για την συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας, μια «ποινή» που μας έχει επιβληθεί εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια. . Όταν θα αποτινάξουμε την κοινωνική ύπνωση θα δούμε, γιατί για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι γεννιόντουσαν και πέθαιναν χωρίς να γνωρίζουν την αιτία. Ο κάθε άνθρωπος όμως έχει την δυνατότητα – είναι δυνάμει θεός – να κυριαρχήσει στην ζωή του Τώρα ήρθε η ώρα να μάθουμε να μην πεθαίνουμε να μάθουμε να είμαστε παντοτινά νέοι και παντοτινά υγιείς. Ονειρευόμαστε σαν άνθρωποι την αθανασία και έχουμε την ευκαιρία να την κατακτήσουμε. Ο Αλεξ Χέρντ συγγραφέας και αρθρογράφος New York Times είπε χαρακτηριστικά: «Ίσως να είμαι υπέρμετρα αισιόδοξος αλλά πιστεύω ότι είμαστε η πρώτη γενιά ανθρώπων που θα ζήσει για πάντα…».
Υπέρτατος σκοπός των αθανάτων ήταν και είναι να ζήσουν για πάντα ελεύθεροι, επάνω στη γη χωρίς δεσμεύσεις δόγματα και προκαταλήψεις, σε μία παγκόσμια κοινωνία χωρίς πολέμους ελεύθεροι, απ’ όλα τα φορτία των αιώνων, απολαμβάνοντας αθάνατοι και παντοτινά νέοι το ιερό δώρο της ζωής και συνειδητοποιώντας το μεγάλο μυστικό: ότι ο κάθε άνθρωπος είναι δυνάμει αθάνατος και δυνάμει «θεός»..
Αν συνειδητοποιήσουμε τα παραπάνω, καταλαβαίνουμε ότι είμαστε πάνσοφοι και αθάνατοι, πάνσοφοι γιατί συνδεόμαστε μέσω του DNA μας, που αποτελεί το κέντρο του κάθε κυττάρου μας και είναι το εργαλείο που μας συνδέει με όλες της δυνάμεις τις πληροφορίες και την σοφία του σύμπαντος. Είμαστε αθάνατοι γιατί κανένα από τα στοιχεία που συνυπάρχουν μέσα μας, δεν γερνούν και ούτε πεθαίνουν, είναι αθάνατα –μαζί με αυτά και εμείς - από την αρχή της δημιουργίας του σύμπαντος και θα συνεχίσουν έτσι για εκατομμύρια χρόνια στο μέλλον.
Αγαπητέ Περσέα
Προσεγγίζεις με τις έρευνες που διεξάγεις ένα θέμα το οποίο είναι τόσο ενδιαφέρον όσο και αμφιλεγόμενο.
Η επιστημονική πτυχή που θίγεις, ωστόσο, είναι μια πτυχή που δεν έχει και τόσο φιλοσοφικό ενδιαφέρον. Αυτό που μας αφορά λοιπόν, αν θέλουμε να προσεγγίσουμε φιλοσοφικά την αθανασία, είναι η σκοπιμότητα της ίδιας όσον αφορά το ρόλο μας στον κόσμο.
Καταρχήν λοιπόν, διαφωνώ με το ότι ο σκοπός της γέννησης των ανθρώπων είναι η Σωματική Αθανασία. Κι αφού λες πως ασχολείσαι αρκετά χρόνια με τον εσωτερισμό, θα μπορείς να σεβαστείς το επιχείρημα της επιτέλεσης κάποιου σκοπού, η ολοκλήρωση του οποίου σηματοδοτεί και το θάνατο.
Ποιός ο λόγος λοιπόν να αποκτήσεις σωματική αθανασία?
Θέλεις να βγάλεις πιό πολλά λεφτά απ'όσα θα έβγαζες σε "μια ζωή"? Αυτό είναι πλεονεξία...
Θέλεις να διαβάσεις πιό πολλά βιβλία απ'όσα θα διάβαζες σε μια ζωή? Είναι αδύνατον, όσο και να ζήσεις. Απλά βάζεις προτεραιότητες...
Με λίγα λόγια, δεν βρίσκω κάποια αξία στο να ζει κανείς αιώνια.
Πρώτο μέλημα του κόσμου αυτή τη στιγμή, θα έπρεπε να είναι η αύξηση της ποιότητας της ζωής, και όχι της ποσότητας.
Άλλωστε, από κάποιο σημείο και μετά το πρόβλημα γίνεται χωροταξικό.
Προσεγγίζεις με τις έρευνες που διεξάγεις ένα θέμα το οποίο είναι τόσο ενδιαφέρον όσο και αμφιλεγόμενο.
Η επιστημονική πτυχή που θίγεις, ωστόσο, είναι μια πτυχή που δεν έχει και τόσο φιλοσοφικό ενδιαφέρον. Αυτό που μας αφορά λοιπόν, αν θέλουμε να προσεγγίσουμε φιλοσοφικά την αθανασία, είναι η σκοπιμότητα της ίδιας όσον αφορά το ρόλο μας στον κόσμο.
Καταρχήν λοιπόν, διαφωνώ με το ότι ο σκοπός της γέννησης των ανθρώπων είναι η Σωματική Αθανασία. Κι αφού λες πως ασχολείσαι αρκετά χρόνια με τον εσωτερισμό, θα μπορείς να σεβαστείς το επιχείρημα της επιτέλεσης κάποιου σκοπού, η ολοκλήρωση του οποίου σηματοδοτεί και το θάνατο.
Ποιός ο λόγος λοιπόν να αποκτήσεις σωματική αθανασία?
Θέλεις να βγάλεις πιό πολλά λεφτά απ'όσα θα έβγαζες σε "μια ζωή"? Αυτό είναι πλεονεξία...
Θέλεις να διαβάσεις πιό πολλά βιβλία απ'όσα θα διάβαζες σε μια ζωή? Είναι αδύνατον, όσο και να ζήσεις. Απλά βάζεις προτεραιότητες...
Με λίγα λόγια, δεν βρίσκω κάποια αξία στο να ζει κανείς αιώνια.
Πρώτο μέλημα του κόσμου αυτή τη στιγμή, θα έπρεπε να είναι η αύξηση της ποιότητας της ζωής, και όχι της ποσότητας.
Άλλωστε, από κάποιο σημείο και μετά το πρόβλημα γίνεται χωροταξικό.
«Είναι προφανές πως πρέπει να βασίζεται η αρμονία της φόρμας στο αξίωμα μόνον της επωφελούς προσέγγισης της ανθρώπινης ψυχής.» (ο Βασίλυ Καντίνσκυ, ως αξίωμα της εσωτερικής αναγκαιότητας...)
Ζούμε σε ένα αυτορυθμιζόμενο, «τυχαίο» σύμπαν που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, χωρίς νόμους, χωρίς δυνάστες-η θεούς-ο, χωρίς εξαρτήσεις. Απλά είναι ένα σύμπαν γεμάτο «συνήθειες», μια συνήθεια είναι και ο θάνατος. Και φυσικά σαν συνήθεια θα πρέπει να του την «κόψουμε».
Όσο για τον υπερπληθυσμό στην γη, μπορεί να μειωθεί στο ελάχιστο
• Με ήπια προγράμματα μείωσης των γεννήσεων
• Εκπόνησης ενός μεγαλειώδους προγράμματος αποίκησης άλλων πλανητών, και
• Παγκόσμιες επιστημονικές έρευνες για την εξάλειψη κάθε ασθένειας, και νίκη κατά του θανάτου, κάνοντας τους ανθρώπους αθάνατους, ζώντας σε μια κοινωνία που θα την διέπει ο σεβασμός, ως προς το δώρο της ζωής.
Εδώ μπορώ να κάνω μια μικρή παρέμβαση κάνοντας μια τολμηρή σκέψη επάνω στο θέμα των γεννήσεων. Αν – θεωρητικά – σταματήσουν όλες οι γεννήσεις επάνω στη γη σε μερικά χρόνια, ο πληθυσμός θα σταθεροποιηθεί και κατόπιν οι νόμοι και οι φυσικές δυνάμεις που διέπουν τον πλανήτη μας θα αναγκασθούν να μεγαλώσουν τον μέσο όρο της ανθρώπινης ζωής. Με τις γεννήσεις «βαραίνουμε» τη γη και αυξάνουμε την εντροπία, αφού συμμετέχουμε ενεργά στο έργο του θανάτου, γεννώντας θνητά παιδιά… και έτσι, επειδή δεν θα υπάρχει νέα γέννηση, η ίδια η φύση θα οδηγήσει την ανθρωπότητα –λόγω ελλείψεως απογόνων – σταδιακά στη μακροζωία και κατόπιν στη σωματική αθανασία. Εξάλλου «Στις γυναίκες που μένουν έγκυες, ο οργανισμός μειώνει την ενέργεια που χρησιμοποιείτε για την αποτοξίνωση του και την κατευθύνει στο αναπαραγωγικό σύστημα. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι πληρώνουν (οι γυναίκες) το τίμημα γιατί γερνούν πιο γρήγορα και πεθαίνουν νεώτερες. Φυσιολογικό φαινόμενο στη φύση, που δεν έδειξε ποτέ ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει σε έναν οργανισμό από τη στιγμή που αναπαράγει το είδος του…», («ΤΑ ΝΕΑ», Σαββατοκύριακο 28-29 Μαίου 2005).
Σαν τελικό σκοπό θα περιγράψω την κατάσταση μετά την κατάκτηση της σωματικής αθανασίας των ανθρωπίνων όντων.
Η διαμόρφωση αυτή, θα έχει σκοπό να μας οδηγήσει σε μια νέα υπέρ-ανθρώπινη κατάσταση. Σαν τελικό σκοπό της αθανασίας των ανθρώπων θέτω της παρακάτω καταστάσεις των ανθρωπίνων όντων έτσι όπως θα εξελιχθούν.
Την κατάσταση των συνενωμένων συνειδητά, νόων των αθανάτων ανθρώπων που θα την ονομάσω Κατανεμημένη Ευφυΐα και θα κατανεμηθεί μέσα στο σύμπαν χωρίς διακριτό κέντρο. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορεί – η ευφυΐα αυτή των αθανάτων - να επιβιώσει επ΄ αόριστον. Έτσι θα μπορούν πλέον να νικήσουν την εντροπία του σύμπαντος, αυξάνοντας την Εξτροπία (Extropy) - δηλαδή την ομάδα δυνάμεων που αντιτίθενται στην εντροπία στον θάνατο και την αταξία - ανταλλάσσοντας με τον συμπαντικό οργανισμό ενέργεια ζωής, πληροφορίες ποικίλες δυνατότητες και ευκαιρίες και απεριόριστες δυνάμεις ανάπτυξης. Εν τέλει θα αθανατοποιήσουν το γνωστό μας σύμπαν αφού η εξτροπία θα εξαπλωθεί ως τα απώτατα σημεία του σύμπαντος. Πιθανόν κάποιοι νόες αθανάτων να προτιμήσουν την στρατηγική της Συγκεντρωμένης Ευφυΐας ώστε να εξελιχθούν μέσα στα σώματά τους ή να γίνουν δημιουργοί άλλων συμπάντων κλπ.
Αυτοί που θα παραμείνουν στα σώματά τους, εδώ επάνω στη γη, θα είναι οι δημιουργοί μιας νέας κοινωνίας, «της Κοινωνίας των Σωματικά Αθανάτων Ανθρώπων», (ΚΣΑΑ). Αυτό θα είναι -πιθανότατα- το τελευταίο στάδιο γήινου πολιτισμού, σφραγίζοντας ουσιαστικά με αυτό τον τρόπο το επιστέγασμα της ανθρώπινης ευφυΐας και σοφίας
Όσο για τον υπερπληθυσμό στην γη, μπορεί να μειωθεί στο ελάχιστο
• Με ήπια προγράμματα μείωσης των γεννήσεων
• Εκπόνησης ενός μεγαλειώδους προγράμματος αποίκησης άλλων πλανητών, και
• Παγκόσμιες επιστημονικές έρευνες για την εξάλειψη κάθε ασθένειας, και νίκη κατά του θανάτου, κάνοντας τους ανθρώπους αθάνατους, ζώντας σε μια κοινωνία που θα την διέπει ο σεβασμός, ως προς το δώρο της ζωής.
Εδώ μπορώ να κάνω μια μικρή παρέμβαση κάνοντας μια τολμηρή σκέψη επάνω στο θέμα των γεννήσεων. Αν – θεωρητικά – σταματήσουν όλες οι γεννήσεις επάνω στη γη σε μερικά χρόνια, ο πληθυσμός θα σταθεροποιηθεί και κατόπιν οι νόμοι και οι φυσικές δυνάμεις που διέπουν τον πλανήτη μας θα αναγκασθούν να μεγαλώσουν τον μέσο όρο της ανθρώπινης ζωής. Με τις γεννήσεις «βαραίνουμε» τη γη και αυξάνουμε την εντροπία, αφού συμμετέχουμε ενεργά στο έργο του θανάτου, γεννώντας θνητά παιδιά… και έτσι, επειδή δεν θα υπάρχει νέα γέννηση, η ίδια η φύση θα οδηγήσει την ανθρωπότητα –λόγω ελλείψεως απογόνων – σταδιακά στη μακροζωία και κατόπιν στη σωματική αθανασία. Εξάλλου «Στις γυναίκες που μένουν έγκυες, ο οργανισμός μειώνει την ενέργεια που χρησιμοποιείτε για την αποτοξίνωση του και την κατευθύνει στο αναπαραγωγικό σύστημα. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι πληρώνουν (οι γυναίκες) το τίμημα γιατί γερνούν πιο γρήγορα και πεθαίνουν νεώτερες. Φυσιολογικό φαινόμενο στη φύση, που δεν έδειξε ποτέ ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει σε έναν οργανισμό από τη στιγμή που αναπαράγει το είδος του…», («ΤΑ ΝΕΑ», Σαββατοκύριακο 28-29 Μαίου 2005).
Σαν τελικό σκοπό θα περιγράψω την κατάσταση μετά την κατάκτηση της σωματικής αθανασίας των ανθρωπίνων όντων.
Η διαμόρφωση αυτή, θα έχει σκοπό να μας οδηγήσει σε μια νέα υπέρ-ανθρώπινη κατάσταση. Σαν τελικό σκοπό της αθανασίας των ανθρώπων θέτω της παρακάτω καταστάσεις των ανθρωπίνων όντων έτσι όπως θα εξελιχθούν.
Την κατάσταση των συνενωμένων συνειδητά, νόων των αθανάτων ανθρώπων που θα την ονομάσω Κατανεμημένη Ευφυΐα και θα κατανεμηθεί μέσα στο σύμπαν χωρίς διακριτό κέντρο. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορεί – η ευφυΐα αυτή των αθανάτων - να επιβιώσει επ΄ αόριστον. Έτσι θα μπορούν πλέον να νικήσουν την εντροπία του σύμπαντος, αυξάνοντας την Εξτροπία (Extropy) - δηλαδή την ομάδα δυνάμεων που αντιτίθενται στην εντροπία στον θάνατο και την αταξία - ανταλλάσσοντας με τον συμπαντικό οργανισμό ενέργεια ζωής, πληροφορίες ποικίλες δυνατότητες και ευκαιρίες και απεριόριστες δυνάμεις ανάπτυξης. Εν τέλει θα αθανατοποιήσουν το γνωστό μας σύμπαν αφού η εξτροπία θα εξαπλωθεί ως τα απώτατα σημεία του σύμπαντος. Πιθανόν κάποιοι νόες αθανάτων να προτιμήσουν την στρατηγική της Συγκεντρωμένης Ευφυΐας ώστε να εξελιχθούν μέσα στα σώματά τους ή να γίνουν δημιουργοί άλλων συμπάντων κλπ.
Αυτοί που θα παραμείνουν στα σώματά τους, εδώ επάνω στη γη, θα είναι οι δημιουργοί μιας νέας κοινωνίας, «της Κοινωνίας των Σωματικά Αθανάτων Ανθρώπων», (ΚΣΑΑ). Αυτό θα είναι -πιθανότατα- το τελευταίο στάδιο γήινου πολιτισμού, σφραγίζοντας ουσιαστικά με αυτό τον τρόπο το επιστέγασμα της ανθρώπινης ευφυΐας και σοφίας
Χρόνια πολλά και καλά!
Το ψάρι λόγω των σωματικών του περιορισμών μπορεί να ζει μόνο σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον. Φυσικά, υπάρχουν και άλλα εξ ίσου ή και περισσότερο ομορφότερα περιβάλλοντα, τα οποία αγνοεί και στερείται. Κι αν ο θάνατος είναι μια διαδικασία μετάβασης μεταξύ περιβαλλόντων, πόσο έξ-υπνο θα ήταν για ένα ψάρι να επιδιώκει τη σωματική του αθανασία;
Αγαπητέ φίλε, αν και αγνοώ το πλήθος των ανθρώπων ασχολούνται με αυτήν, δέχομαι την έρευνα στη σωματική αθανασία ως ένα δρόμο λειτουργικό για αυτούς. Έχω όμως την εντύπωση ότι η πνευματική ωριμότητα που θα έχει επέλθει κατά τη διάβασή του θα οδηγήσει τον ίδιο τον ερευνητή στην απόρριψή της. Είναι το ταξίδι, όχι ο προορισμός..
>QBB<
...και πόσο προοδευμένη θα ήταν η ανθρωπότητα αν ήμαστε αθάνατοι;
ΥΓ. Για την ανάπτυξη των θεμάτων σου, καλύτερα, σε αυτό το forum, να αποφεύγεις τα συμπεράσματα, τα «πρέπει», και τον α’ πληθυντικό - ειδικότερα όταν προσκαλείς σε διάλογο
Το ψάρι λόγω των σωματικών του περιορισμών μπορεί να ζει μόνο σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον. Φυσικά, υπάρχουν και άλλα εξ ίσου ή και περισσότερο ομορφότερα περιβάλλοντα, τα οποία αγνοεί και στερείται. Κι αν ο θάνατος είναι μια διαδικασία μετάβασης μεταξύ περιβαλλόντων, πόσο έξ-υπνο θα ήταν για ένα ψάρι να επιδιώκει τη σωματική του αθανασία;
Αγαπητέ φίλε, αν και αγνοώ το πλήθος των ανθρώπων ασχολούνται με αυτήν, δέχομαι την έρευνα στη σωματική αθανασία ως ένα δρόμο λειτουργικό για αυτούς. Έχω όμως την εντύπωση ότι η πνευματική ωριμότητα που θα έχει επέλθει κατά τη διάβασή του θα οδηγήσει τον ίδιο τον ερευνητή στην απόρριψή της. Είναι το ταξίδι, όχι ο προορισμός..
>QBB<Soulsick έγραψε:Ποιός ο λόγος λοιπόν να αποκτήσεις σωματική αθανασία?
...και πόσο προοδευμένη θα ήταν η ανθρωπότητα αν ήμαστε αθάνατοι;
ΥΓ. Για την ανάπτυξη των θεμάτων σου, καλύτερα, σε αυτό το forum, να αποφεύγεις τα συμπεράσματα, τα «πρέπει», και τον α’ πληθυντικό - ειδικότερα όταν προσκαλείς σε διάλογο
Αγαπητέ Περσέα.
Ο θάνατος, υπάρχει μαζί με την ζωή. Ακόμα και χρονικά να το πάρεις, παρατηρείς πως συνυπάρχουν. Με τον τρόπο που παρουσιάζεις τον θάνατο, αφήνεις τεράστιο περιθώριο, στο να χαρακτηριστεί και η ίδια η ζωή ως μια συνήθεια και τίποτα παραπάνω. Άρα ήδη έρχεσαι σε μια αντίφαση. Διότι με την λογική αυτή, η ζωή παύει να είναι ιερό δώρο, όπως την χαρακτήρισες.
Επίσης, ενώ μάχεσαι για την απόλυτη ελευθερία, ξεκινάς με μια από τις πιο βαριές απαγορεύσεις. Ζητάς μείωση των γεννήσεων, δηλαδή απαγορεύεις στον ελέυθερο άνθρωπο να προσφέρει το δώρο της ζωής.
Αντιμετωπίζοντας την αθανασία, ως στασιμότητα, στην ουσία αντιμετωπίζεις και την ίδια την ζωή κατά αυτόν τον τρόπο. Όμως η στασιμότητα γενναέι την ανία και τελικά τον ολοκληρωτικό θάνατο, αφού δεν υπάρχει πάθος για δημιουργία. Για να υπάρξει άλλωστε παραγωγή, πρέπει να υπάρξει ανάπαυση.
Όταν βρισκόμαστε σε έναν χώρο, όπου τα παράθυρα είναι καιρό κλειστά και ο αέρας δεν ανακυκλώνεται, το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να ανοίξουμε κάθε παράθυρο, για να μπει φρέσκος αέρας. Μπορεί τα σωματίδια να μην έχουν πεθάνει, αλλά σίγουρα η μυρωδιά του χώρου είναι απωθητική.
"Γιατί η ζωή και ο θάνατος είναι ένα, καθώς ο ποταμός και η θάλασσα είναι ένα."
Περιμένω, την απάντησή σου, k.
[/quote]
Ζούμε σε ένα αυτορυθμιζόμενο, «τυχαίο» σύμπαν που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, χωρίς νόμους, χωρίς δυνάστες-η θεούς-ο, χωρίς εξαρτήσεις. Απλά είναι ένα σύμπαν γεμάτο «συνήθειες», μια συνήθεια είναι και ο θάνατος. Και φυσικά σαν συνήθεια θα πρέπει να του την «κόψουμε».
Όσο για τον υπερπληθυσμό στην γη, μπορεί να μειωθεί στο ελάχιστο
• Με ήπια προγράμματα μείωσης των γεννήσεων
• Εκπόνησης ενός μεγαλειώδους προγράμματος αποίκησης άλλων πλανητών, και
• Παγκόσμιες επιστημονικές έρευνες για την εξάλειψη κάθε ασθένειας, και νίκη κατά του θανάτου, κάνοντας τους ανθρώπους αθάνατους, ζώντας σε μια κοινωνία που θα την διέπει ο σεβασμός, ως προς το δώρο της ζωής.
Ο θάνατος, υπάρχει μαζί με την ζωή. Ακόμα και χρονικά να το πάρεις, παρατηρείς πως συνυπάρχουν. Με τον τρόπο που παρουσιάζεις τον θάνατο, αφήνεις τεράστιο περιθώριο, στο να χαρακτηριστεί και η ίδια η ζωή ως μια συνήθεια και τίποτα παραπάνω. Άρα ήδη έρχεσαι σε μια αντίφαση. Διότι με την λογική αυτή, η ζωή παύει να είναι ιερό δώρο, όπως την χαρακτήρισες.
Επίσης, ενώ μάχεσαι για την απόλυτη ελευθερία, ξεκινάς με μια από τις πιο βαριές απαγορεύσεις. Ζητάς μείωση των γεννήσεων, δηλαδή απαγορεύεις στον ελέυθερο άνθρωπο να προσφέρει το δώρο της ζωής.
Αντιμετωπίζοντας την αθανασία, ως στασιμότητα, στην ουσία αντιμετωπίζεις και την ίδια την ζωή κατά αυτόν τον τρόπο. Όμως η στασιμότητα γενναέι την ανία και τελικά τον ολοκληρωτικό θάνατο, αφού δεν υπάρχει πάθος για δημιουργία. Για να υπάρξει άλλωστε παραγωγή, πρέπει να υπάρξει ανάπαυση.
Όταν βρισκόμαστε σε έναν χώρο, όπου τα παράθυρα είναι καιρό κλειστά και ο αέρας δεν ανακυκλώνεται, το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να ανοίξουμε κάθε παράθυρο, για να μπει φρέσκος αέρας. Μπορεί τα σωματίδια να μην έχουν πεθάνει, αλλά σίγουρα η μυρωδιά του χώρου είναι απωθητική.
Γιατί μετά από μια μεγαλειώδη διαδικασία: σύλληψη, εγκυμοσύνη και γέννηση, η φύση μας οδηγεί στον θάνατο;
"Γιατί η ζωή και ο θάνατος είναι ένα, καθώς ο ποταμός και η θάλασσα είναι ένα."
Περιμένω, την απάντησή σου, k.
[/quote]
In-A-Gadda-Da-Vida...
Kαλημερα αγαπητε φιλε, μεσα σε αυτο το συμπαν των φαινομένων που ζουμε ολα ειναι πιθανα. Πιθανον ολα να εχουν καποιο τελος οπως υποστηριζεις, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ; Η γνωμη μου είναι οτι εμεις οι ανθρωποι θα πρεπει να καθυστερησουμε αν είναι δυνατον επ΄ αοριστο αυτο το "τελος". Και αυτο γιατί; Για να μπορεσουμε να φτασουμε στην "θεϊκη κατασταση", αυτος ειναι ο στοχος καθε αθανατου και ο λογος ειναι απλος, οσο περισσοτερο χρονο ζούμε τοσο περισσοτερες εμπειρίες εχουμε, παράλληλα με τις κατάληηλες ασκησεις μπορούμε να αναπτυξουμε υπερφυσικες δυναμεις και να κυριαρχήσουμε στο θανατο. Και οταν αυτος ερθει δεν θα βρει τιποτα να καταστρεψει αφου θα εχουμε φτιαξει ενα σωμα ακαταστρεφτο (βλεπε Γιογκα-Σουτρας του Παντάντζαλι (Υπερφυσικες Δυναμεις 3.47), και φυσικα και σε πολλα αλλα κείμενα ανατολικων και δυτικων πρακτικων). Στο μελλον θα εχω την χαρα να σου και να σας παρουσιασω τον τελικο σκοπο των αθανατων επανω στη γη και το Συμπαν. Φιλικα
Αγαπητέ Περσέα , σαν θρίλερ ταινίας φαντασίας θα χαρακτήριζα το σενάριο που αναπτύσεις .
Εκτός του απραγματοποίητου το κείμενο στο έχει ένα σωρό αντιφάσεις
==================
Γιατί μετά από μια μεγαλειώδη διαδικασία: σύλληψη, εγκυμοσύνη και γέννηση, η φύση μας οδηγεί στον θάνατο]/b]
Εδώ μπορώ να κάνω μια μικρή παρέμβαση κάνοντας μια τολμηρή σκέψη επάνω στο θέμα των γεννήσεων. Αν – θεωρητικά – σταματήσουν όλες οι γεννήσεις επάνω στη γη σε μερικά χρόνια, ο πληθυσμός θα σταθεροποιηθεί και κατόπιν οι νόμοι και οι φυσικές δυνάμεις που διέπουν τον πλανήτη μας θα αναγκασθούν να μεγαλώσουν τον μέσο όρο της ανθρώπινης ζωής. Με τις γεννήσεις «βαραίνουμε» τη γη και αυξάνουμε την εντροπία, αφού συμμετέχουμε ενεργά στο έργο του θανάτου, γεννώντας θνητά παιδιά…
Την υπόθεση σαν υπόθεση την αφήνω ασχολίαστη αλλά θα ήθελα να δεις την αντίφαση
Από μεγαλείωδης διαδικασία ξέπεσε στην εντροπία του θανάτου.
----------------------------------------------------------------------
[b]Ζούμε σε ένα αυτορυθμιζόμενο, «τυχαίο» σύμπαν που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, χωρίς νόμους, χωρίς δυνάστες-η θεούς-ο, χωρίς εξαρτήσεις. Απλά είναι ένα σύμπαν γεμάτο «συνήθειες», μια συνήθεια είναι και ο θάνατος. Και φυσικά σαν συνήθεια θα πρέπει να του την «κόψουμε».
Υπέρτατος σκοπός των αθανάτων ήταν και είναι να ζήσουν για πάντα ελεύθεροι, επάνω στη γη χωρίς δεσμεύσεις δόγματα και προκαταλήψεις, σε μία παγκόσμια κοινωνία χωρίς πολέμους ελεύθεροι, απ’ όλα τα φορτία των αιώνων, απολαμβάνοντας αθάνατοι και παντοτινά νέοι το ιερό δώρο της ζωής και συνειδητοποιώντας το μεγάλο μυστικό: ότι ο κάθε άνθρωπος είναι δυνάμει αθάνατος και δυνάμει «θεός»..
Υπάρχουν η δεν υπάρχουν τελικά θεοί για σένα …και έχουμε η δεν εχουμε το τυχαίο στη ζωή μας?
-------------------------------------------
. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι πληρώνουν (οι γυναίκες) το τίμημα γιατί γερνούν πιο γρήγορα και πεθαίνουν νεώτερες. Φυσιολογικό φαινόμενο στη φύση, που δεν έδειξε ποτέ ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει σε έναν οργανισμό από τη στιγμή που αναπαράγει
Λάθος μέγα. Ζουν παραπάνω από το ανδρικό φύλο επειδή ο οργανισμός τους είναι ισχυρότερος βιολογικά και αυτό έγινε ακριβώς επειδή ο ρόλος τους είναι η αναπαραγωγή του είδους.
-----------------------------------------------
τους, εδώ επάνω στη γη, θα είναι οι δημιουργοί μιας νέας κοινωνίας, «της Κοινωνίας των Σωματικά Αθανάτων Ανθρώπων», (ΚΣΑΑ). Αυτό θα είναι -πιθανότατα- το τελευταίο στάδιο γήινου πολιτισμού, σφραγίζοντας ουσιαστικά με αυτό τον τρόπο το επιστέγασμα της ανθρώπινης ευφυΐας και σοφίας
Μόνο δημιουργοί δεν θα είναι αφού δεν θα φτιάχνουν τίποτα… απλώς θα ζούνε [ λέμε τωρα] Δεν θα γεννάνε, δεν θα δουλεύουν, δεν θα φιλοσοφούν κλπ κλπ που είναι η δημιουργία και η ευφυΐα?
---------------------------------------------------------------
Είμαστε αθάνατοι γιατί κανένα από τα στοιχεία που συνυπάρχουν μέσα μας, δεν γερνούν και ούτε πεθαίνουν, είναι αθάνατα –μαζί με αυτά και εμείς - από την αρχή της δημιουργίας του σύμπαντος και θα συνεχίσουν έτσι για εκατομμύρια χρόνια στο μέλλον.
Αυτό το ξέρουμε ήδη με βάση την θεωρία της μετατροπής της ενέργειας. Κάθε στοιχείο μετατρέπεται σε ένα άλλο, μόνιμα αλλά δεν μπορούμε να βλέπουμε τον άνθρωπο σαν μια συστάδα από υδρογόνο, άζωτο και άνθρακα απλώς, διότι όλα αυτά βρίσκονται σε μια ορισμένη σχέση μεταξύ τους και με το οξυγόνο που τους δίνει την τελική μας εικόνα.
Οποιαδήποτε διαταραχή σε μια από τις χημικές ενώσεις που πραγματοποιούνται στον οργανισμό μας, επηρεάζει όλο το σύνολο με την γνωστή μορφή του και όχι μόνο μόρια στοιχείων. Δεν γερνούν και δεν πεθαίνουν, αν τα δεις ξεχωριστά αλλά σπάνε την σύμβαση της ενότητας τους όταν δεν μπορούν να την διατηρήσουν.
φιλικά
Εκτός του απραγματοποίητου το κείμενο στο έχει ένα σωρό αντιφάσεις
==================
Γιατί μετά από μια μεγαλειώδη διαδικασία: σύλληψη, εγκυμοσύνη και γέννηση, η φύση μας οδηγεί στον θάνατο]/b]
Εδώ μπορώ να κάνω μια μικρή παρέμβαση κάνοντας μια τολμηρή σκέψη επάνω στο θέμα των γεννήσεων. Αν – θεωρητικά – σταματήσουν όλες οι γεννήσεις επάνω στη γη σε μερικά χρόνια, ο πληθυσμός θα σταθεροποιηθεί και κατόπιν οι νόμοι και οι φυσικές δυνάμεις που διέπουν τον πλανήτη μας θα αναγκασθούν να μεγαλώσουν τον μέσο όρο της ανθρώπινης ζωής. Με τις γεννήσεις «βαραίνουμε» τη γη και αυξάνουμε την εντροπία, αφού συμμετέχουμε ενεργά στο έργο του θανάτου, γεννώντας θνητά παιδιά…
Την υπόθεση σαν υπόθεση την αφήνω ασχολίαστη αλλά θα ήθελα να δεις την αντίφαση
Από μεγαλείωδης διαδικασία ξέπεσε στην εντροπία του θανάτου.
----------------------------------------------------------------------
[b]Ζούμε σε ένα αυτορυθμιζόμενο, «τυχαίο» σύμπαν που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, χωρίς νόμους, χωρίς δυνάστες-η θεούς-ο, χωρίς εξαρτήσεις. Απλά είναι ένα σύμπαν γεμάτο «συνήθειες», μια συνήθεια είναι και ο θάνατος. Και φυσικά σαν συνήθεια θα πρέπει να του την «κόψουμε».
Υπέρτατος σκοπός των αθανάτων ήταν και είναι να ζήσουν για πάντα ελεύθεροι, επάνω στη γη χωρίς δεσμεύσεις δόγματα και προκαταλήψεις, σε μία παγκόσμια κοινωνία χωρίς πολέμους ελεύθεροι, απ’ όλα τα φορτία των αιώνων, απολαμβάνοντας αθάνατοι και παντοτινά νέοι το ιερό δώρο της ζωής και συνειδητοποιώντας το μεγάλο μυστικό: ότι ο κάθε άνθρωπος είναι δυνάμει αθάνατος και δυνάμει «θεός»..
Υπάρχουν η δεν υπάρχουν τελικά θεοί για σένα …και έχουμε η δεν εχουμε το τυχαίο στη ζωή μας?
-------------------------------------------
. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι πληρώνουν (οι γυναίκες) το τίμημα γιατί γερνούν πιο γρήγορα και πεθαίνουν νεώτερες. Φυσιολογικό φαινόμενο στη φύση, που δεν έδειξε ποτέ ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει σε έναν οργανισμό από τη στιγμή που αναπαράγει
Λάθος μέγα. Ζουν παραπάνω από το ανδρικό φύλο επειδή ο οργανισμός τους είναι ισχυρότερος βιολογικά και αυτό έγινε ακριβώς επειδή ο ρόλος τους είναι η αναπαραγωγή του είδους.
-----------------------------------------------
τους, εδώ επάνω στη γη, θα είναι οι δημιουργοί μιας νέας κοινωνίας, «της Κοινωνίας των Σωματικά Αθανάτων Ανθρώπων», (ΚΣΑΑ). Αυτό θα είναι -πιθανότατα- το τελευταίο στάδιο γήινου πολιτισμού, σφραγίζοντας ουσιαστικά με αυτό τον τρόπο το επιστέγασμα της ανθρώπινης ευφυΐας και σοφίας
Μόνο δημιουργοί δεν θα είναι αφού δεν θα φτιάχνουν τίποτα… απλώς θα ζούνε [ λέμε τωρα] Δεν θα γεννάνε, δεν θα δουλεύουν, δεν θα φιλοσοφούν κλπ κλπ που είναι η δημιουργία και η ευφυΐα?
---------------------------------------------------------------
Είμαστε αθάνατοι γιατί κανένα από τα στοιχεία που συνυπάρχουν μέσα μας, δεν γερνούν και ούτε πεθαίνουν, είναι αθάνατα –μαζί με αυτά και εμείς - από την αρχή της δημιουργίας του σύμπαντος και θα συνεχίσουν έτσι για εκατομμύρια χρόνια στο μέλλον.
Αυτό το ξέρουμε ήδη με βάση την θεωρία της μετατροπής της ενέργειας. Κάθε στοιχείο μετατρέπεται σε ένα άλλο, μόνιμα αλλά δεν μπορούμε να βλέπουμε τον άνθρωπο σαν μια συστάδα από υδρογόνο, άζωτο και άνθρακα απλώς, διότι όλα αυτά βρίσκονται σε μια ορισμένη σχέση μεταξύ τους και με το οξυγόνο που τους δίνει την τελική μας εικόνα.
Οποιαδήποτε διαταραχή σε μια από τις χημικές ενώσεις που πραγματοποιούνται στον οργανισμό μας, επηρεάζει όλο το σύνολο με την γνωστή μορφή του και όχι μόνο μόρια στοιχείων. Δεν γερνούν και δεν πεθαίνουν, αν τα δεις ξεχωριστά αλλά σπάνε την σύμβαση της ενότητας τους όταν δεν μπορούν να την διατηρήσουν.
φιλικά
Η αθανασία είναι καθαρά ζήτημα αντίληψης. Με τη διαφορά ότι η αντίληψη πρέπει να είναι άχρονη. Για να συμβεί αυτό πρέπει να αλλάξουμε δραστικά τον τρόπο που σκεπτόμαστε, κι από το Εγώ να κινηθούμε στην απειροσύνη…
Σήμερα ως είδος, βρισκόμαστε σε μια ενδιαφέρουσα φάση της εξέλιξής μας. την ονομάζω ‘’ μεταβιολογική εξέλιξη’’ , δηλαδή μια φάση που είναι πέρα από τη βιολογία. Τι είναι η μεταβιολογική εξέλιξη; Είναι η εξέλιξη της συνείδησης. Αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι αντιλαμβανόμαστε. Κανένα άλλο είδος δεν έχει την ιδιότητα της επίγνωσης, αν και στην πραγματικότητα οι περισσότεροι άνθρωποι δεν την έχουν, παρά μόνο λίγοι υψηλά εξελιγμένοι. Πάντως πριν μπορέσουμε να αλλάξουμε το σώμα μας, πρέπει να το γνωρίσουμε. Θεωρητικά είμαστε το μόνο είδος που μπορεί να επηρεάσει συνειδητά τους μηχανισμούς γήρανσης. Έχουμε φτάσει σ’ ένα στάδιο της εξέλιξής μας, όπου πρέπει να είμαστε αρκετά τολμηροί ώστε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τη σωματική μας αθανασία, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να μπει στη λίστα των επιλογών μας. Χρειάζεται να δούμε το σώμα μας σαν μια συνεχιζόμενη φυσική διαδικασία την οποία μπορούμε να ελέγξουμε. Πρέπει να αλλάξουμε την ιδέα που έχουμε για το τι είναι γήρας. Αν γνωρίζω ότι το βιολογικό μου δυναμικό είναι 130 χρόνια, τότε δεν θεωρώ τον εαυτό μου μεσήλικα παρά μετά τα 65, και θεωρώ ότι τώρα βρίσκομαι στα πρώτα χρόνια της νιότης. Μια από τις σημαντικότερες αρχές της ιατρικής νου / σώματος είναι ότι οι προσδοκίες ότι θα είσαι γερός και δυνατός σε μεγάλη ηλικία, τότε θα είσαι…Το να πιστεύουμε ότι τα γηρατειά είναι κάτι το αναπόφευκτο είναι ένας μύθος. Κανείς δεν πεθαίνει από γηρατειά. Οι άνθρωποι πεθαίνουν από τις ασθένειες που συνοδεύουν τα γηρατειά και τις οποίες μπορούν να αποφύγουν. Επίσης το να λέμε ότι το γήρας είναι αμετάκλητο είναι ένας άλλος μύθος… Στους ανθρώπους, υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι η άσκηση και ο διαλογισμός μπορούν να γυρίσουν προς τα πίσω τους δείκτες του βιολογικού ρολογιού-την πυκνότητα των οστών, τη δύναμη των μυών, την πίεση του αίματος, την αεροβική ικανότητα και άλλα… Το βιολογικό γήρας μπορεί να επηρεαστεί μόνο από αλλαγές στην διατροφή. Αν πάρει κανείς βότανα που έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικούς παράγοντες, θα δει σημάδια καθυστέρησης του γήρατος. Το ίδιο θα συμβεί αν επηρεάσει το περιβάλλον του. Λέγεται ότι οι άνθρωποι μεγαλώνουν, γερνάνε και πεθαίνουν επειδή βλέπουν άλλους ανθρώπους να γερνάνε και να πεθαίνουν. Γινόμαστε ότι βλέπουμε. Το γήρας δεν είναι κάτι φυσιολογικό. Πώς ορίζετε εσείς το φυσιολογικό; Υπάρχουν άνθρωποι που είναι βιολογικά 40 χρονών και χρονολογικά 80. Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που είναι 20 χρονών και η βιολογία τους δείχνει ότι είναι 50 ή 60. Έτσι λοιπόν τι είναι φυσιολογικό; Αυτό που ονομάζουμε φυσιολογικό γήρας είναι η ψυχοπαθολογία του μέσου όρου. Δεν πρέπει όμως να συγχέουμε τον μέσο όρο με το φυσιολογικό γιατί υπάρχουν τόσες εξαιρέσεις… Πρέπει να ελευθερωθούμε από την κοινωνική ύπνωση. Δεχόμαστε πολλά πράγματα χωρίς να αναρωτιόμαστε αν είναι σωστά. Βλέποντας τους ανθρώπους γύρω μας να γερνούν, πιστεύουμε ότι η φθορά είναι μία μοιραία ή μια φυσική διαδικασία. Αυτή όμως είναι ανθρώπινη επιλογή και όχι νόμος της φύσης.
Φυσικά, σε μια κοινωνία αθανάτων ή δυνάμει αθανάτων, θα υπάρχουν γεννήσεις νέων ανθρώπων επιλεκτικά όποτε και όταν θα χρειάζεται, στη σημερινή κοινωνια οι σταδιακή μείωση των γεννήσεων θα εξαλείφετε εν μερει το φαινόμενο του υπερπληθυσμού, της φτώχειας, της ανέχειας και του θανάτου.
Σήμερα ως είδος, βρισκόμαστε σε μια ενδιαφέρουσα φάση της εξέλιξής μας. την ονομάζω ‘’ μεταβιολογική εξέλιξη’’ , δηλαδή μια φάση που είναι πέρα από τη βιολογία. Τι είναι η μεταβιολογική εξέλιξη; Είναι η εξέλιξη της συνείδησης. Αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι αντιλαμβανόμαστε. Κανένα άλλο είδος δεν έχει την ιδιότητα της επίγνωσης, αν και στην πραγματικότητα οι περισσότεροι άνθρωποι δεν την έχουν, παρά μόνο λίγοι υψηλά εξελιγμένοι. Πάντως πριν μπορέσουμε να αλλάξουμε το σώμα μας, πρέπει να το γνωρίσουμε. Θεωρητικά είμαστε το μόνο είδος που μπορεί να επηρεάσει συνειδητά τους μηχανισμούς γήρανσης. Έχουμε φτάσει σ’ ένα στάδιο της εξέλιξής μας, όπου πρέπει να είμαστε αρκετά τολμηροί ώστε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τη σωματική μας αθανασία, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να μπει στη λίστα των επιλογών μας. Χρειάζεται να δούμε το σώμα μας σαν μια συνεχιζόμενη φυσική διαδικασία την οποία μπορούμε να ελέγξουμε. Πρέπει να αλλάξουμε την ιδέα που έχουμε για το τι είναι γήρας. Αν γνωρίζω ότι το βιολογικό μου δυναμικό είναι 130 χρόνια, τότε δεν θεωρώ τον εαυτό μου μεσήλικα παρά μετά τα 65, και θεωρώ ότι τώρα βρίσκομαι στα πρώτα χρόνια της νιότης. Μια από τις σημαντικότερες αρχές της ιατρικής νου / σώματος είναι ότι οι προσδοκίες ότι θα είσαι γερός και δυνατός σε μεγάλη ηλικία, τότε θα είσαι…Το να πιστεύουμε ότι τα γηρατειά είναι κάτι το αναπόφευκτο είναι ένας μύθος. Κανείς δεν πεθαίνει από γηρατειά. Οι άνθρωποι πεθαίνουν από τις ασθένειες που συνοδεύουν τα γηρατειά και τις οποίες μπορούν να αποφύγουν. Επίσης το να λέμε ότι το γήρας είναι αμετάκλητο είναι ένας άλλος μύθος… Στους ανθρώπους, υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι η άσκηση και ο διαλογισμός μπορούν να γυρίσουν προς τα πίσω τους δείκτες του βιολογικού ρολογιού-την πυκνότητα των οστών, τη δύναμη των μυών, την πίεση του αίματος, την αεροβική ικανότητα και άλλα… Το βιολογικό γήρας μπορεί να επηρεαστεί μόνο από αλλαγές στην διατροφή. Αν πάρει κανείς βότανα που έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικούς παράγοντες, θα δει σημάδια καθυστέρησης του γήρατος. Το ίδιο θα συμβεί αν επηρεάσει το περιβάλλον του. Λέγεται ότι οι άνθρωποι μεγαλώνουν, γερνάνε και πεθαίνουν επειδή βλέπουν άλλους ανθρώπους να γερνάνε και να πεθαίνουν. Γινόμαστε ότι βλέπουμε. Το γήρας δεν είναι κάτι φυσιολογικό. Πώς ορίζετε εσείς το φυσιολογικό; Υπάρχουν άνθρωποι που είναι βιολογικά 40 χρονών και χρονολογικά 80. Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που είναι 20 χρονών και η βιολογία τους δείχνει ότι είναι 50 ή 60. Έτσι λοιπόν τι είναι φυσιολογικό; Αυτό που ονομάζουμε φυσιολογικό γήρας είναι η ψυχοπαθολογία του μέσου όρου. Δεν πρέπει όμως να συγχέουμε τον μέσο όρο με το φυσιολογικό γιατί υπάρχουν τόσες εξαιρέσεις… Πρέπει να ελευθερωθούμε από την κοινωνική ύπνωση. Δεχόμαστε πολλά πράγματα χωρίς να αναρωτιόμαστε αν είναι σωστά. Βλέποντας τους ανθρώπους γύρω μας να γερνούν, πιστεύουμε ότι η φθορά είναι μία μοιραία ή μια φυσική διαδικασία. Αυτή όμως είναι ανθρώπινη επιλογή και όχι νόμος της φύσης.
Φυσικά, σε μια κοινωνία αθανάτων ή δυνάμει αθανάτων, θα υπάρχουν γεννήσεις νέων ανθρώπων επιλεκτικά όποτε και όταν θα χρειάζεται, στη σημερινή κοινωνια οι σταδιακή μείωση των γεννήσεων θα εξαλείφετε εν μερει το φαινόμενο του υπερπληθυσμού, της φτώχειας, της ανέχειας και του θανάτου.
Για μισό λεπτό ρε αδερφέ, γιατί μ'αυτά και μ'αυτά θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε...
Καταρχήν γιατί η αντίληψη "πρέπει να είναι άχρονη"?
Πέρα από το ότι δεν έλαβες υπόψην τη συμβουλή του Ευθύμη περί "πρέπει", αν η αντίληψη ήταν άχρονη, τότε η εξέλιξή της δεν θα ήταν κάτι το άτοπο? Ή μήπως και η εξέλιξη είναι άχρονη?
Κατά δεύτερον, το ότι "η φυσική γήρανση και ο θάνατος είναι ανθρώπινη επιλογή και όχι νόμος της φύσης" είναι γεγονός ή δική σου άποψη? Σε ρωτώ γιατί, έτσι κι αλλιώς δεν τη στηρίζεις πουθενά αλλά ταυτόχρονα είναι και μια επικίνδυνη άποψη για να λέγεται έτσι χαλαρά. Η φύση απ'όσο ξέρω στηρίζεται στην "ανακύκλωση" και σε έναν συνεχές κύκλο, κατά τον οποίο τα πάντα πεθαίνουν και γεννιόνται ξανά. Αν έχεις ενδείξεις για το αντίθετο, θα σε παρακαλέσω να τις παραθέσεις με τα αντίστοιχα επιχειρήματα κι όχι με επιχειρήματα για το πώς πεθαίνουμε.
Όσο για την ψυχοπαθολογία του μέσου όρου ηλικίας, εννοείται ότι παίζει ρόλο το περιβάλλον και η διατροφή, αυτό όμως δεν αναιρεί τον υπαρκτό μέσο όρο ζωής, ο οποίος φυσιολογικά ανεβαίνει λόγω των εξελίξεων στο χώρο της ιατρικής.
Ναι, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν ζήσει ακόμα και 110 χρόνια, έχεις ακούσει όμως για κανέναν που να έζησε παραπάνω? Δείξε μου έστω έναν που να έζησε 200 ή 300 χρόνια και τότε συζητάμε αν όντως είναι "ανθρώπινη επιλογή και όχι νόμος της φύσης"...
Καταρχήν γιατί η αντίληψη "πρέπει να είναι άχρονη"?
Πέρα από το ότι δεν έλαβες υπόψην τη συμβουλή του Ευθύμη περί "πρέπει", αν η αντίληψη ήταν άχρονη, τότε η εξέλιξή της δεν θα ήταν κάτι το άτοπο? Ή μήπως και η εξέλιξη είναι άχρονη?
Κατά δεύτερον, το ότι "η φυσική γήρανση και ο θάνατος είναι ανθρώπινη επιλογή και όχι νόμος της φύσης" είναι γεγονός ή δική σου άποψη? Σε ρωτώ γιατί, έτσι κι αλλιώς δεν τη στηρίζεις πουθενά αλλά ταυτόχρονα είναι και μια επικίνδυνη άποψη για να λέγεται έτσι χαλαρά. Η φύση απ'όσο ξέρω στηρίζεται στην "ανακύκλωση" και σε έναν συνεχές κύκλο, κατά τον οποίο τα πάντα πεθαίνουν και γεννιόνται ξανά. Αν έχεις ενδείξεις για το αντίθετο, θα σε παρακαλέσω να τις παραθέσεις με τα αντίστοιχα επιχειρήματα κι όχι με επιχειρήματα για το πώς πεθαίνουμε.
Όσο για την ψυχοπαθολογία του μέσου όρου ηλικίας, εννοείται ότι παίζει ρόλο το περιβάλλον και η διατροφή, αυτό όμως δεν αναιρεί τον υπαρκτό μέσο όρο ζωής, ο οποίος φυσιολογικά ανεβαίνει λόγω των εξελίξεων στο χώρο της ιατρικής.
Ναι, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν ζήσει ακόμα και 110 χρόνια, έχεις ακούσει όμως για κανέναν που να έζησε παραπάνω? Δείξε μου έστω έναν που να έζησε 200 ή 300 χρόνια και τότε συζητάμε αν όντως είναι "ανθρώπινη επιλογή και όχι νόμος της φύσης"...
«Είναι προφανές πως πρέπει να βασίζεται η αρμονία της φόρμας στο αξίωμα μόνον της επωφελούς προσέγγισης της ανθρώπινης ψυχής.» (ο Βασίλυ Καντίνσκυ, ως αξίωμα της εσωτερικής αναγκαιότητας...)
Έχουμε μια περίπτωση μακροζωίας στις αρχές του 20ου αιώνα σε μοναστήρι του Αγίου Όρους και συγκεκριμένα στη Μονή Σταυρονικήτα, που κάποιος μοναχός έζησε 126 χρόνια, τρεφόμενος με καρπούς, χόρτα και κάνοντας περιοδικές νηστείες.
Ο Κόμης Σαιν Ζερμαίν (Rackoczi) γεννήθηκε πιθανόν το 1696 στο Leutmeritz της Βοημίας. Ήταν τέλειος αλχημιστής, πολύγλωσσος, καλλιτέχνης, χημικός, μουσικός και εξαιρετικά μορφωμένος. Ο ίδιος ισχυριζόταν πως είχε βρει το ελιξίριο της αθανασίας και κατείχε το μυστικό της διαρκούς νεότητας. ΄Έδινε την εντύπωση πως έμεινε στάσιμος στα σαράντα του χρόνια, η κατασκευή χρυσού γι΄ αυτόν, είχε γίνει ρουτίνα. Έλεγε ιστορίες που είχαν πρωταγωνιστή τον εαυτό του πριν από χίλια και δυο χιλιάδες χρόνια αφήνοντας άναυδους τους ανθρώπους. Έζησε μια πολυτάραχη ζωή υπηρετώντας την νομιμότητα και την δικαιοσύνη και βοηθώντας φτωχούς και αναξιοπαθούντες. Ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη, στην Αφρική και πήγε δύο φορές στη Ινδία εργαζόμενος πάντα για την εκπλήρωση ενός συγκεκριμένου σχεδίου. Είναι βέβαιο ότι ο Κόμης Σαιν Ζερμαίν ήταν κάτοχος κάποιου μυστηριώδους ελιξιρίου που παρέτεινε απεριόριστα τη ζωή του « Ήταν κάτοχος του ελιξιρίου της μακροζωίας, το οποίο χρησιμοποιούσε και κατά συνέπεια ήταν πολύ μεγαλύτερος απ’ ότι φαινόταν, αυτά είναι γεγονότα βεβαιωμένα… αν έτσι είχαν τα πράγματα, ο Σαίν-Ζερμαίν σίγουρα θα κατείχε και το ελιξίριο της μακροζωίας, πράγμα που δικαιολογεί τα όσα διέδιδαν για την υπερηλικία του…», (« Ο θησαυρός των Αλχημιστών», J. Sadoul, εκδ. «Νέος σταθμός»). Για την βοήθεια μάλιστα των ανθρώπων που ήταν φτωχοί και είχαν ανάγκη ιατρικής περίθαλψης είχε συνθέσει μάλιστα ένα ελιξίριο της υγείας το οποίο μοίραζε δωρεάν στους φτωχούς και χάρη στο οποίο κατά την μαρτυρία του πρίγκιπα Charles Hesse παρέτεινε και την δική του ζωή. Ο κόμης φυσικά δεν έδινε το ελιξίριο της αθανασίας, αλλά κάποιο σκεύασμα που θεράπευε τις ασθένειες και παρέτεινε πιθανόν την ζωή κάποιων ανθρώπων. Ειδικά για το ελιξίριο της αθανασίας γράφει το βιβλίο των Πάουελς-Μπερζιέ «Η αυγή των Μάγων»: «Αυτό το νερό θα έχει καταπληκτικές χημικές και ιατρικές ιδιότητες. Θα είναι ένα διαλυτικό για τα πάντα, και το ελιξίριο της ζωής, το αθάνατο νερό του Φάουστ…», το πραγματικό αυτό σκεύασμα θα το είχε για προσωπική του χρήση. Ο Σαιν Ζερμαίν λόγω της φήμης που είχε, είχε αποκτήσει την εμπιστοσύνη όλων των ηγετών της Ευρώπης αλλά και το μίσος ορισμένων που τον θεωρούσαν εμπόδια στα σκοτεινά τους σχέδια.
Δεν υπάρχει επιβεβαιωμένη ημερομηνία θανάτου του, αλλά με το παρακάτω ιδιόχειρο γράμμα του ο Βολτέρος μας λύνει την απορία απευθυνόμενος προς τον Βασιλιά Φρειδερίκο ΙΙ, στις 22 Νοεμβρίου 1745, η επιστολή αυτή βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο: «O Δούκας του Σουα σέλ ο Κόμης Κούνιτζ και ο Μίστερ Πιτ δεν μου αποκαλύπτουν το μυστικό τους. Υποτίθεται ότι είναι γνωστό μονάχα σε ένα κύριο Σαιν Ζερμαίν ο οποίος έχει γευματίσει με τους Πατέρες του Συμβουλίου του Τρέντ τον πολύ παλιό καιρό και πιθανόν θα έχει την τιμή να συναντήσει την Μεγαλειότητά Σας σε περίπου πενήντα χρόνια από τώρα. Ο άνθρωπος είναι αθάνατος και πάνσοφος….»
Τον ξανασυναντάμε το 1790 στην Αίγυπτο κατά την διάρκεια της εκστρατείας του Ναπολέοντα. Το 1835 εμφανίζεται ξανά στο Παρίσι. Υπάρχει ακόμη μια « Ιστορική αναφορά στον Κόμη του Σαιν Ζερμαίν, έγινε το 1822, την παραμονή πιθανόν της αναχώρησής του για την Ινδία. Ο συγγραφέας Τ. Ληντμήτερ ισχυρίστηκε ότι συνάντησε τον κόμη στο Παρίσι το 1926 και ο Γκάι Μπάλαρντ στην Καλιφόρνια το 1930. Ο Κόμης συνέχισε να εμφανίζεται σποραδικά στο Παρίσι τις δεκαετίες του ΄30 και του ΄40, ενώ εμφανίστηκε ακόμη και στη γαλλική τηλεόραση το 1972, μεταμφιεσμένος ως παρτιζάνος με το ψευδώνυμο Ρισάρ Σανφραί. Η εσωτερική παράδοση μας μεταφέρει ότι επισκέφθηκε το Ανατολικό Θιβέτ και επέστρεψε στην Ευρώπη το 1999. Η Ε. Π. Μλαμβάσκη αναφέρεται στον Σαιν Ζερμαίν στο βιβλίο της «Θεοσοφικό Γλωσσάριο» και «Έχει σχέση με την επανεμφάνισιν επί της σκηνής του Κόμητος του Αγίου Γερμανού, του ανθρώπου που δεν πεθαίνει, εις το προσεχές μέλλον. Η προφητεία αυτή δεν εξετελέσθη ακόμη…», (Α. Φ. Χαλά, "Αποκρυφισμός-Θεοσοφία, τα επτά γένη της ανθρωπότητας"
ΛΙ ΤΣΙΝΓΚ ΓΙΟΥΕΝ
Κινέζος Ταοϊστής και βοτανολόγος που διατήρησε την νεανική ζωντάνια την τέλεια υγεία και την σεξουαλική του ικανότητα σε ολόκληρη την ζωή του. Ο Λι πέθανε σε ηλικία 256 ετών αφού παντρεύτηκε 14 φορές. Γεννήθηκε το 1677 και πέθανε το 1933 έχοντας όλα τα μαλλιά του και τα δόντια ακέραια. Η περίπτωσή είναι απολύτως εξακριβωμένη από τα επίσημα αρχεία του Κινεζικού κράτους.
Τα κινεζικα αρχεία καταγάφουνι τους Leng Shoun Kuang, T ΄ang Yu και τον La Nu Sheng που ασκούσαν το ερωτικό Ταό και ήταν μαθητές του πρώτου που αν και ήταν πάνω από 150 ετών έμοιαζε νεαρός. Ένα ακόμη αξιοπερίεργο περιστατικό πάλι από την δυναστεία των Χαν αναφέρει την συνάντηση του Κινέζου αυτοκράτορα Shou Wo με ένα αναζητητή της αθανασίας, τον Wu Tzu Tu, που του είπε πως ήταν 138 χρονών και ότι «εφάρμοζε το ερωτικό Ταό». Ο Κινέζος αλχημιστής Κο Χονγκ, αναφέρεται πως πέθανε 200 ετών. Βρίσκουμε ένα ακόμη περιστατικό μακροζωίας την εποχή της δυναστείας των Μing (1368-1643 μ. Χ.) και συγκεκριμένα στη βασιλεία του αυτοκράτορα Shih Tsung (1522-1566 μ.Χ.). Είναι ο Tou Chen-jen, που χάρη στην εφαρμογή δυο μυστικών βιβλίων επάνω στο ερωτικό Ταό γνώρισε μια ασυνήθιστη μακροζωία.
Και φυσικά πολλοί άλλοι...
Ο Κόμης Σαιν Ζερμαίν (Rackoczi) γεννήθηκε πιθανόν το 1696 στο Leutmeritz της Βοημίας. Ήταν τέλειος αλχημιστής, πολύγλωσσος, καλλιτέχνης, χημικός, μουσικός και εξαιρετικά μορφωμένος. Ο ίδιος ισχυριζόταν πως είχε βρει το ελιξίριο της αθανασίας και κατείχε το μυστικό της διαρκούς νεότητας. ΄Έδινε την εντύπωση πως έμεινε στάσιμος στα σαράντα του χρόνια, η κατασκευή χρυσού γι΄ αυτόν, είχε γίνει ρουτίνα. Έλεγε ιστορίες που είχαν πρωταγωνιστή τον εαυτό του πριν από χίλια και δυο χιλιάδες χρόνια αφήνοντας άναυδους τους ανθρώπους. Έζησε μια πολυτάραχη ζωή υπηρετώντας την νομιμότητα και την δικαιοσύνη και βοηθώντας φτωχούς και αναξιοπαθούντες. Ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη, στην Αφρική και πήγε δύο φορές στη Ινδία εργαζόμενος πάντα για την εκπλήρωση ενός συγκεκριμένου σχεδίου. Είναι βέβαιο ότι ο Κόμης Σαιν Ζερμαίν ήταν κάτοχος κάποιου μυστηριώδους ελιξιρίου που παρέτεινε απεριόριστα τη ζωή του « Ήταν κάτοχος του ελιξιρίου της μακροζωίας, το οποίο χρησιμοποιούσε και κατά συνέπεια ήταν πολύ μεγαλύτερος απ’ ότι φαινόταν, αυτά είναι γεγονότα βεβαιωμένα… αν έτσι είχαν τα πράγματα, ο Σαίν-Ζερμαίν σίγουρα θα κατείχε και το ελιξίριο της μακροζωίας, πράγμα που δικαιολογεί τα όσα διέδιδαν για την υπερηλικία του…», (« Ο θησαυρός των Αλχημιστών», J. Sadoul, εκδ. «Νέος σταθμός»). Για την βοήθεια μάλιστα των ανθρώπων που ήταν φτωχοί και είχαν ανάγκη ιατρικής περίθαλψης είχε συνθέσει μάλιστα ένα ελιξίριο της υγείας το οποίο μοίραζε δωρεάν στους φτωχούς και χάρη στο οποίο κατά την μαρτυρία του πρίγκιπα Charles Hesse παρέτεινε και την δική του ζωή. Ο κόμης φυσικά δεν έδινε το ελιξίριο της αθανασίας, αλλά κάποιο σκεύασμα που θεράπευε τις ασθένειες και παρέτεινε πιθανόν την ζωή κάποιων ανθρώπων. Ειδικά για το ελιξίριο της αθανασίας γράφει το βιβλίο των Πάουελς-Μπερζιέ «Η αυγή των Μάγων»: «Αυτό το νερό θα έχει καταπληκτικές χημικές και ιατρικές ιδιότητες. Θα είναι ένα διαλυτικό για τα πάντα, και το ελιξίριο της ζωής, το αθάνατο νερό του Φάουστ…», το πραγματικό αυτό σκεύασμα θα το είχε για προσωπική του χρήση. Ο Σαιν Ζερμαίν λόγω της φήμης που είχε, είχε αποκτήσει την εμπιστοσύνη όλων των ηγετών της Ευρώπης αλλά και το μίσος ορισμένων που τον θεωρούσαν εμπόδια στα σκοτεινά τους σχέδια.
Δεν υπάρχει επιβεβαιωμένη ημερομηνία θανάτου του, αλλά με το παρακάτω ιδιόχειρο γράμμα του ο Βολτέρος μας λύνει την απορία απευθυνόμενος προς τον Βασιλιά Φρειδερίκο ΙΙ, στις 22 Νοεμβρίου 1745, η επιστολή αυτή βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο: «O Δούκας του Σουα σέλ ο Κόμης Κούνιτζ και ο Μίστερ Πιτ δεν μου αποκαλύπτουν το μυστικό τους. Υποτίθεται ότι είναι γνωστό μονάχα σε ένα κύριο Σαιν Ζερμαίν ο οποίος έχει γευματίσει με τους Πατέρες του Συμβουλίου του Τρέντ τον πολύ παλιό καιρό και πιθανόν θα έχει την τιμή να συναντήσει την Μεγαλειότητά Σας σε περίπου πενήντα χρόνια από τώρα. Ο άνθρωπος είναι αθάνατος και πάνσοφος….»
Τον ξανασυναντάμε το 1790 στην Αίγυπτο κατά την διάρκεια της εκστρατείας του Ναπολέοντα. Το 1835 εμφανίζεται ξανά στο Παρίσι. Υπάρχει ακόμη μια « Ιστορική αναφορά στον Κόμη του Σαιν Ζερμαίν, έγινε το 1822, την παραμονή πιθανόν της αναχώρησής του για την Ινδία. Ο συγγραφέας Τ. Ληντμήτερ ισχυρίστηκε ότι συνάντησε τον κόμη στο Παρίσι το 1926 και ο Γκάι Μπάλαρντ στην Καλιφόρνια το 1930. Ο Κόμης συνέχισε να εμφανίζεται σποραδικά στο Παρίσι τις δεκαετίες του ΄30 και του ΄40, ενώ εμφανίστηκε ακόμη και στη γαλλική τηλεόραση το 1972, μεταμφιεσμένος ως παρτιζάνος με το ψευδώνυμο Ρισάρ Σανφραί. Η εσωτερική παράδοση μας μεταφέρει ότι επισκέφθηκε το Ανατολικό Θιβέτ και επέστρεψε στην Ευρώπη το 1999. Η Ε. Π. Μλαμβάσκη αναφέρεται στον Σαιν Ζερμαίν στο βιβλίο της «Θεοσοφικό Γλωσσάριο» και «Έχει σχέση με την επανεμφάνισιν επί της σκηνής του Κόμητος του Αγίου Γερμανού, του ανθρώπου που δεν πεθαίνει, εις το προσεχές μέλλον. Η προφητεία αυτή δεν εξετελέσθη ακόμη…», (Α. Φ. Χαλά, "Αποκρυφισμός-Θεοσοφία, τα επτά γένη της ανθρωπότητας"
ΛΙ ΤΣΙΝΓΚ ΓΙΟΥΕΝ
Κινέζος Ταοϊστής και βοτανολόγος που διατήρησε την νεανική ζωντάνια την τέλεια υγεία και την σεξουαλική του ικανότητα σε ολόκληρη την ζωή του. Ο Λι πέθανε σε ηλικία 256 ετών αφού παντρεύτηκε 14 φορές. Γεννήθηκε το 1677 και πέθανε το 1933 έχοντας όλα τα μαλλιά του και τα δόντια ακέραια. Η περίπτωσή είναι απολύτως εξακριβωμένη από τα επίσημα αρχεία του Κινεζικού κράτους.
Τα κινεζικα αρχεία καταγάφουνι τους Leng Shoun Kuang, T ΄ang Yu και τον La Nu Sheng που ασκούσαν το ερωτικό Ταό και ήταν μαθητές του πρώτου που αν και ήταν πάνω από 150 ετών έμοιαζε νεαρός. Ένα ακόμη αξιοπερίεργο περιστατικό πάλι από την δυναστεία των Χαν αναφέρει την συνάντηση του Κινέζου αυτοκράτορα Shou Wo με ένα αναζητητή της αθανασίας, τον Wu Tzu Tu, που του είπε πως ήταν 138 χρονών και ότι «εφάρμοζε το ερωτικό Ταό». Ο Κινέζος αλχημιστής Κο Χονγκ, αναφέρεται πως πέθανε 200 ετών. Βρίσκουμε ένα ακόμη περιστατικό μακροζωίας την εποχή της δυναστείας των Μing (1368-1643 μ. Χ.) και συγκεκριμένα στη βασιλεία του αυτοκράτορα Shih Tsung (1522-1566 μ.Χ.). Είναι ο Tou Chen-jen, που χάρη στην εφαρμογή δυο μυστικών βιβλίων επάνω στο ερωτικό Ταό γνώρισε μια ασυνήθιστη μακροζωία.
Και φυσικά πολλοί άλλοι...
256 χρόνια? 
Ενδιαφέρον αλλά... όπως κι αν ακουστεί αυτό... τί κατάλαβε φίλε μου?
Παρακολούθησε την ανάπτυξη του πληθυσμού της Κίνας από 150.000 σε 400 εκατομμύρια, χωρίς να ανέβει παράλληλα και το βιοτικό τους επίπεδο.
Και πέρα απ'αυτό, ανέφερες παραδείγματα από την ανατολή, εδώ όμως είμαστε Δύση, με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό.
Μπορούμε να εφαρμόσουμε ορισμένες διατροφικές ή άλλες συνήθειες, στα πλαίσια που μας επιτρέπεται, αλλά απο 'κει και πέρα το μόνο που μπορούμε να κερδίσουμε είναι λίγα χρόνια παραπάνω ζωή από τα "προβλεπόμενα". Ωστόσο, το δυτικό μοντέλο ζωής δεν παύει να μας παρασύρει.
Με λίγα λόγια, υπάρχουν "απλές συνταγές" για να ζήσει κανείς πολλά χρόνια, και μάλιστα έχω δει να κυκλοφορούν και πολύ στον Τύπο. Υγιεινή διατροφή, έρωτας, επαφή (και αν είναι δυνατόν εναρμόνιση) με τη φύση κτλ...
Απο 'κει και πέρα όμως τί κερδίζεις? Εκεί είναι η ένστασή μου.
Άντε να δεις άλλους 3-4 πολέμους, το βιοτικό επίπεδο να αυξάνεται ελάχιστα σε σχέση με τις υποχρεώσεις σου, το μισθό σου να αυξάνεται ελάχιστα σε σχέση με τα επιτόκια των δανείων σου, την εγκληματικότητα και την εκμετάλλευση να οξύνονται και ποιός ξέρει τί άλλο...
Για να επαναδιατυπώσω τη θέση μου, θεωρώ ότι ο μέσος όρος ζωής που μας δίνεται είναι αρκετός στο να επιτελέσουμε τους στόχους μας. Αυτό που εναποτίθεται σε μας, είναι να βρούμε τον αποδοτικότερο τρόπο ώστε να εκπληρώσουμε αυτούς τους στόχους. Αν τα καταφέρουμε, γευόμαστε τους καρπούς μας στα όσα χρόνια μας απομένουν, αλλά κυρίως αποκτούμε την ικανοποίηση της επίτευξης αυτών των στόχων. Αν δεν τα καταφέρουμε, σημαίνει πως κάποιο λάθος κάναμε και τότε πάλι κερδίζουμε, γιατί κατανοούμε πού ήταν το λάθος μας και τί δεν κάναμε καλά. Σε κάθε περίπτωση, αν είμαστε σόφρωνες, διδασκόμαστε αυτό που έχει να μας διδάξει η παρούσα ενσάρκωσή μας κι έτσι είμαστε έτοιμοι για την επόμενη.
Δε λέω, ο μέσος όρος ζωής αυξάνεται όσο περνούν τα χρόνια (χάρη στα επιτεύγματα της ιατρικής επαναλαμβάνω), αλλά σε λογικά πλαίσια. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να αποζητούμε την αθανασία. Μου δίνει την αίσθηση ότι παρεμβαίνουμε στις ισορροπίες της φύσης (γιατί δεν αποδέχομαι την άποψη ότι "είναι ανθρώπινη επιλογή και όχι νόμος της φύσης", ίσως για λόγους πιστεύω ή ίσως επειδή δεν επιχειρηματολόγησες επαρκώς για τη συγκεκριμένη θέση)..
Και στην τελική, ξαναλέω πως από ένα σημείο και μετά, το θέμα αρχίζει να γίνεται χωροταξικό.ν
Αυτά από μένα Αδερφέ μου. Καλή χρονιά να έχουμε.
Ενδιαφέρον αλλά... όπως κι αν ακουστεί αυτό... τί κατάλαβε φίλε μου?
Παρακολούθησε την ανάπτυξη του πληθυσμού της Κίνας από 150.000 σε 400 εκατομμύρια, χωρίς να ανέβει παράλληλα και το βιοτικό τους επίπεδο.
Και πέρα απ'αυτό, ανέφερες παραδείγματα από την ανατολή, εδώ όμως είμαστε Δύση, με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό.
Μπορούμε να εφαρμόσουμε ορισμένες διατροφικές ή άλλες συνήθειες, στα πλαίσια που μας επιτρέπεται, αλλά απο 'κει και πέρα το μόνο που μπορούμε να κερδίσουμε είναι λίγα χρόνια παραπάνω ζωή από τα "προβλεπόμενα". Ωστόσο, το δυτικό μοντέλο ζωής δεν παύει να μας παρασύρει.
Με λίγα λόγια, υπάρχουν "απλές συνταγές" για να ζήσει κανείς πολλά χρόνια, και μάλιστα έχω δει να κυκλοφορούν και πολύ στον Τύπο. Υγιεινή διατροφή, έρωτας, επαφή (και αν είναι δυνατόν εναρμόνιση) με τη φύση κτλ...
Απο 'κει και πέρα όμως τί κερδίζεις? Εκεί είναι η ένστασή μου.
Άντε να δεις άλλους 3-4 πολέμους, το βιοτικό επίπεδο να αυξάνεται ελάχιστα σε σχέση με τις υποχρεώσεις σου, το μισθό σου να αυξάνεται ελάχιστα σε σχέση με τα επιτόκια των δανείων σου, την εγκληματικότητα και την εκμετάλλευση να οξύνονται και ποιός ξέρει τί άλλο...
Για να επαναδιατυπώσω τη θέση μου, θεωρώ ότι ο μέσος όρος ζωής που μας δίνεται είναι αρκετός στο να επιτελέσουμε τους στόχους μας. Αυτό που εναποτίθεται σε μας, είναι να βρούμε τον αποδοτικότερο τρόπο ώστε να εκπληρώσουμε αυτούς τους στόχους. Αν τα καταφέρουμε, γευόμαστε τους καρπούς μας στα όσα χρόνια μας απομένουν, αλλά κυρίως αποκτούμε την ικανοποίηση της επίτευξης αυτών των στόχων. Αν δεν τα καταφέρουμε, σημαίνει πως κάποιο λάθος κάναμε και τότε πάλι κερδίζουμε, γιατί κατανοούμε πού ήταν το λάθος μας και τί δεν κάναμε καλά. Σε κάθε περίπτωση, αν είμαστε σόφρωνες, διδασκόμαστε αυτό που έχει να μας διδάξει η παρούσα ενσάρκωσή μας κι έτσι είμαστε έτοιμοι για την επόμενη.
Δε λέω, ο μέσος όρος ζωής αυξάνεται όσο περνούν τα χρόνια (χάρη στα επιτεύγματα της ιατρικής επαναλαμβάνω), αλλά σε λογικά πλαίσια. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να αποζητούμε την αθανασία. Μου δίνει την αίσθηση ότι παρεμβαίνουμε στις ισορροπίες της φύσης (γιατί δεν αποδέχομαι την άποψη ότι "είναι ανθρώπινη επιλογή και όχι νόμος της φύσης", ίσως για λόγους πιστεύω ή ίσως επειδή δεν επιχειρηματολόγησες επαρκώς για τη συγκεκριμένη θέση)..
Και στην τελική, ξαναλέω πως από ένα σημείο και μετά, το θέμα αρχίζει να γίνεται χωροταξικό.ν
Αυτά από μένα Αδερφέ μου. Καλή χρονιά να έχουμε.
«Είναι προφανές πως πρέπει να βασίζεται η αρμονία της φόρμας στο αξίωμα μόνον της επωφελούς προσέγγισης της ανθρώπινης ψυχής.» (ο Βασίλυ Καντίνσκυ, ως αξίωμα της εσωτερικής αναγκαιότητας...)
Καλη χρονια με ανελιξη, ένας απο τους σκοπους της σωματικής αθανασιας ειναι η νοητικη-ψυχικη-αιθερικη αθανασια. Αθανασια σε ολα τα επιπεδα φιλε μου. ΔΙΟΤΙ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΨΥΧΗ και αν υπαρχει δεν ξερουμε πως συμπεριφερεται μετα την καταστροφη των αισθησεων μας (θανατος). Ως εκ τουτου νομιζω πως ειναι επιτακτικη αναγκη να αναζητησουμε την αει-βιοτητα μας για να μπορεσουμε να τελειοποιηθουμε -οσο μπορουμε- και να αντιμετωπισουμε αυτο το φαινομενο (θανατο). Εξάλου γνωριζεις για την Κρισιμη Μαζα, αν καταφερουν εστω και λιγοι να αλλαξουν (σιγα-σιγα θα συμπαρασυρουν και αλλους εως ότου γυρει η ζυγαρια...
Ως εκ τούτου νομίζω πως είναι επιτακτικη αναγκη να αναζητησουμε την αει-βιοτητα μας για να μπορεσουμε να τελειοποιηθουμε -οσο μπορουμε- και να αντιμετωπισουμε αυτο το φαινομενο (θανατο).
Κι άμα δεν πεθαίνουν, σωματικά, οι άνθρωποι που θα χωρέσουν όλοι αυτοί στον μικρό μας πλανήτη;
Εκτός κι αν έχεις "καβάντζα" σπίτι στον Άρη
Η άποψη μου είναι πως:
ΕΥΤΥΧΩΣ που δεν είμαστε αθάνατοι, διότι εάν ήμασταν ποιος ο λόγος να ασχοληθεί κάποιος με τον εσωτερικό του κόσμο, με την ανοικοδόμηση της ύπαρξής του;
Είμαστε ατελείς και επιδιώκουμε την τελείωση.
Αν για κάποιον το τέλειο είναι να αποκτήσει όσα περισσότερα αγαθά μπορεί και συνεχώς να αποκτά περισσότερα τότε σίγουρα για εκείνον το ύψιστο ιδανικό δεν είναι άλλο παρά η σωματική αθανασία.
Πιστεύω λοιπόν πως ο θάνατος είναι θείο δώρο διότι χάρη σε αυτόν μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε την ουσία της ζωής που ασφαλώς για κάποιον "ιδεαλιστή" δεν βρίσκεται στα υλικά αποκτήματα.
Αν υποθέσουμε ότι επιτυγχάνεται η σωματική αθανασία πως φαντάζεσαι το μέλλον της ανθρωπότητας;
Με μια λέξη: ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ
Με το σκεπτικό ότι: αφού είμαι αθάνατος δε βαριέσαι κι αύριο μέρα είναι...
-
LordPayens
- Δημοσιεύσεις: 105
- Εγγραφή: Σάβ Σεπ 16, 2006 4:54 pm
>QBB<zaxone έγραψε:Ως εκ τούτου νομίζω πως είναι επιτακτικη αναγκη να αναζητησουμε την αει-βιοτητα μας για να μπορεσουμε να τελειοποιηθουμε -οσο μπορουμε- και να αντιμετωπισουμε αυτο το φαινομενο (θανατο).
Κι άμα δεν πεθαίνουν, σωματικά, οι άνθρωποι που θα χωρέσουν όλοι αυτοί στον μικρό μας πλανήτη;
Εκτός κι αν έχεις "καβάντζα" σπίτι στον Άρη
Η άποψη μου είναι πως:
ΕΥΤΥΧΩΣ που δεν είμαστε αθάνατοι, διότι εάν ήμασταν ποιος ο λόγος να ασχοληθεί κάποιος με τον εσωτερικό του κόσμο, με την ανοικοδόμηση της ύπαρξής του;
Είμαστε ατελείς και επιδιώκουμε την τελείωση.
Αν για κάποιον το τέλειο είναι να αποκτήσει όσα περισσότερα αγαθά μπορεί και συνεχώς να αποκτά περισσότερα τότε σίγουρα για εκείνον το ύψιστο ιδανικό δεν είναι άλλο παρά η σωματική αθανασία.
Πιστεύω λοιπόν πως ο θάνατος είναι θείο δώρο διότι χάρη σε αυτόν μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε την ουσία της ζωής που ασφαλώς για κάποιον "ιδεαλιστή" δεν βρίσκεται στα υλικά αποκτήματα.
Αν υποθέσουμε ότι επιτυγχάνεται η σωματική αθανασία πως φαντάζεσαι το μέλλον της ανθρωπότητας;
Με μια λέξη: ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ
Με το σκεπτικό ότι: αφού είμαι αθάνατος δε βαριέσαι κι αύριο μέρα είναι...
Συμφωνώ πλήρως με το κείμενο του φίλου Zaxone.
Ένα καλό σύμβολο για τα παραπάνω είναι το τεθραυσμένο τρίγωνο αγαπητέ Περσέα. Θα σου πρότεινα να του έριχνες μια ματιά.
-
Παύλος Βουλουτιάδης
- Δημοσιεύσεις: 455
- Εγγραφή: Δευ Οκτ 16, 2006 6:57 pm
Επιστροφή σε “- ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΣΚΕΨΕΩΝ -”
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 1 επισκέπτης