[center]
«Και ους ο Θεός συνέζευξε άνθρωπος μη χωριζέτω»[/center]
Με την παραπάνω φράση τελειώνει, αυτό που η εκκλησία ονομάζει "μυστήριο του γάμου". Η φράση είναι σύμφωνη με το
ομο-ούσιο της τριαδικότητας. Ας την δούμε κάπως διαφορετικά : Λέει πως ο "θεός", μετά την τελετή αυτή του "μυστηρίου του γάμου",
συνέζευξε τον άνθρωπο έτσι - με κάποιον τρόπο - ώστε να μην χωρίζει το ζεύγος που παντρεύεται. Τι συμβαίνει σήμερα ; Κάθε άλλο παρά αυτό ε; Ας μην εξετάσουμε το θέμα της "τελετής". Κατά την άποψή μου, και μια απλή γνωριμία δύο ανθρώπων είναι ένα είδος τελετής διότι κάτι
συν-τελείται, κάτι γίνεται την στιγμή εκείνη. Όμως ας εστιάσουμε την προσοχή μας στο "συνέζευξε" - με ποιον τρόπο δηλ - "άνθρωπος μη χωριζέτω". Όντως, συνέζευξε ; Και τότε γιατί ο άνθρωπος "χωριζέτω" διαρκώς ; Μάλλον ο "Θεός" των "Χριστιανών", δεν ήξερε ΤΙ
κόλλα να χρησιμοποιήσει για να "συζεύξει" τους ανθρώπους. Ή δεν ήξερε τι έκανε, ή δεν έβαλε σωστή κόλλα. Γιατί πως αλλιώς θα "χωριζέτω" οι άνθρωποι ; Πόση δύναμη μπορεί να έχει ένας άνθρωπος ώστε να
διαχωρίσει, να
ξεκολλήσει αυτό που έχει
κολλήσει ένας "Θεός" ; Ασφαλώς η "κόλλα" ήταν μούφα ... Ή ο "θεός", το οποίο βέβαια δεν μας απασχολεί στο παρόν θέμα. Τι
σόι κόλλα θα ήταν αυτή, ώστε πραγματικά "άνθρωπος μη χωρίζέτω" ;
(Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να κάνω μια διευκρίνηση. Ασφαλώς και δεν υποστηρίζω πως η κατάδυση δίνει στον άνθρωπο αυτήν την κόλλα. Αυτό που θα ήθελα να προσέξουμε, είναι πως όντως υπάρχουν τρόποι να βρούμε αυτήν την "μαγική" κολλά, είτε μέσα από κάτι που λέγεται κατάδυση, κάθοδο, είτε μέσα από την ίδια την Φύση με το παράδειγμα του απλού φυσικού μαγνήτη που αναφέραμε παραπάνω, είτε ο καθένας με τον δικό του τον τρόπο. Πάντως, υπάρχουν τρόποι και γι' αυτό ας είμαστε απολύτως σίγουροι.)
Η κατάδυση λέει : "Να είσαι ΠΑΝΤΑ "κολλητός" με το ζευγάρι σου". Γιατί ; Γιατί
μονάχα το ζευγάρι σου θα σε βοηθήσει στον βυθό, αν σου συμβεί κάτι. (θα μιλήσουμε για την περίπτωση να
χαθεί κάποιος αυτοδύτης στον βυθό και για το πως - σύμφωνα με την κατάδυση - πρέπει να ενεργήσει το ζευγάρι του, γιατί νομίζω πως είναι σημαντικό)
Τι εννοούμε τώρα όταν λέμε "βοήθεια" στον βυθό ; Ας επιστρέψουμε σ' αυτό που είχαμε πει όταν μιλούσαμε για την διάσωση :
Έρευνες που έχουν διεξαχθεί από ψυχολόγους έδειξαν πως και στην περίπτωση του κουρασμένου αυτοδύτη αλλά και στην περίπτωση του πανικοβλημένου αυτοδύτη, αυτό που επιζητούν πάση θυσία τα "θύματα" αυτά, είναι να ανέβουν στην επιφάνεια και να αναπνεύσουν.
Ο
αντικειμενικός σκοπός της "βοήθειας" στην κατάδυση, συνίσταται στο να ανεβάσουμε το "ζευγάρι" μας στην επιφάνεια.
Μία παρέα συζητάει σ' ενα μαγαζί. Πίνει, γελάει και
καθοδ-ηγείται στο να μιλάει όλο και πιο υψηλόφωνα. Από που "καθοδ-ηγείται";
Από το αίσθημα.
"Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζω την δουλειά μου συγκεντρωμένη. Μέχρι τώρα δεν βγαίναμε να παίξουμε στον κόσμο παρά μόνον όταν είχα καινούργια τραγούδια να πω. Για πρώτη φορά φέτος παίζουμε όλα μου τα κομμάτια. Έτσι, ακούγεται "Το φορτηγό", "Το περιβόλι του Τρελού", ο "Μπάλλος", το "Βρώμικο Ψωμί", τα "Δέκα χρόνια κομμάτια", η "Ρεζέρβα", τα "Τραπεζάκια έξω" και φυσικά "Το Κούρεμα". Δεν είναι αυτό όλο μία νοσταλγία, με καταλαβαίνετε ; Δεν είναι ένα ξεφύλλισμα ενός άλμπουμ με φωτογραφίες και αναπόληση κάποιων στιγμών. Όχι. Ούτε είναι μία παράθεσις από σουξέ. Με καταλαβαίνετε. Τα κομμάτια έχουν επιλεγεί, έτσι ώστε όλα μαζί, κατάλληλα τοποθετημένα να κάνουν κάποιο νόημα. Ποιο είναι το νόημα ; Το νόημα είναι το αίσθημα. [...] Πως γεννήθηκε το αίσθημά μας, πως διαμορφώθηκε, πως συνέχισε διορθώνοντας - το δυνατόν - τα λάθη του και πως συνεχίζει μέχρι που να τα δώσει όλα. Γιατί αυτός είναι ο στόχος : Να τα δώσουμε όλα" Δ. Σαββόπουλος, Καταγραφές
Από το συνολικό αίσθημα - την ενέργεια θα μπορούσαμε να πούμε - που απλώνεται, που δημιουργείται, που συνεχώς αυξάνει. Η μόνη "βοήθεια" που μπορεί να δεχτεί αυτή η παρέα - αν θέλουμε τώρα να κατανοήσουμε την έννοια της "βοήθειας" στον εσωτερισμό - είναι να δεχτεί μια όμορφη παρατήρηση πως έχει αρχίσει να μιλάει δυνατά και πως ίσως θα ενοχλεί με τις φωνές της τους συναθρώπους της που βρίσκονται στο ίδιο μαγαζί. Αυτό όμως για να γίνει,
θα πρέπει τουλάχιστον ένας από την παρέα να μην συμμετέχει σ' αυτήν την συνεχώς αυξανόμενη ενέργεια της εντόνου ομιλίας. Θα πρέπει αυτός ο ένας - ή μπορεί να είναι και περισσότεροι στο παράδειγμα τώρα της παρέας - με περισσότερους δηλ. από δυο ανθρώπους - να
συνειδητοποιήσει τις δυνατές φωνές. Για να γίνει αυτή η συνειδητοποίηση θα πρέπει ο ίδιος να
μην συμμετέχει σ' αυτές τις δυνατές φωνές. Διαφορετικά, δεν μπορεί να γίνει.
(Η μη συμμετοχή, δεν είναι η ακριβής έκφραση. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να διατυπωθεί με λόγια, όμως στην ουσία αναφερόμαστε στην διάσπαση προσοχής δηλ. στο ΚΑΙ συμμετοχή ΚΑΙ μη συμμετοχή ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. Εννοείται, ότι για να υπάρξει διάσπαση προσοχής πρέπει να προ-υπάρξει προσοχή, συγκέντρωση προσοχής, αυτοσυγκέντρωση δηλ. και κατ' επέκτασην αυτό που λέμε "άδειασμα του νου")
Αυτός στην κατάδυση είναι ο πραγματικός ρόλος του ζεύγους. Το "ζευγάρι" είναι ένα σύνολο. Στην κατάδυση - επειδή πρόκειτε για ανθρώπινη σχέση - αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο που το αντιμετωπίζει και η θρησκεία. Προσοχή : Η θρησκεία, όχι η εκκλησία, ούτε ο "Χριστιανισμός". Η θρησκεία.
Θυμάμαι, πως ο δικός μου εκπαιδευτής, μου είπε χαρακτηριστικά : "Το ζευγάρι σου στον βυθό, είναι όπως η γυναίκα σου".
Είμαστε στενοχωρημένοι, προβληματισμένοι, αγχωμένοι. Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος που θα μας
βγάλει, θα μας ανεβάσει στην επιφάνεια δηλ. από αυτήν την σκοτεινή φάση στον βυθό του εαυτού μας ; Ο/Η σύντροφός μας, το ζευγάρι μας. Ο άνθρωπος που έχουμε εμπιστοσύνη. Πρέπει να πούμε πως η έννοια του "ζεύγους"
εμπεριέχει την έννοια της φιλίας. Όμως περισσότερο ακόμη κι από έναν φίλο το ζευγάρι μας θα μπορούσε να μας βοηθήσει. Γιατί ;
Γιατί βουτάει μαζί μας! Φτάνει στο ίδιο βάθος με μας! Πάει, όπου πάμε, δίπλα δίπλα - στους εκπαιδευόμενους του 1* άστρου λέμε να πιάνονται χέρι-χέρι! κυριολεκτικά! - έχει τον νου του ΚΑΙ σε μας, μας παρατηρεί καθώς παρατηρεί και τον βυθό αλλά προσοχή
δεν μας εμποδίζει, δεν μας γίνεται βάρος, δεν μας γίνεται ζυγός. Όλα γίνονται με διακριτικότητα. Μπορεί κάποια φορά και 'μεις οι ίδιοι να νομίσουμε πως το ζευγάρι μας δεν μας "προσέχει" όπως πρέπει. Αλλαγή ρόλων αμέσως! Εμείς θα το προσέξουμε τότε! Έτσι δουλεύει ένα ζευγάρι μέσα στον βυθό. Μπορεί το ζευγάρι μας να έχει δει κάτι στον βυθό, μπορεί κάτι να του έχει τραβήξει την προσοχή (μια "γοργόνα" π.χ), το ρωτάμε αμέσως, δεν περιμένουμε ούτε λεπτό γιατί αν φύγει, θα το χάσουμε. (Θα μιλήσουμε για τους τρόπους επικοινωνίας στον βυθό αργότερα). Οι ρόλοι εναλάσσονται διαρκώς στον βυθό. Πότε είμαστε πιθανά θύματα, πότε είμαστε εμείς οι διασώστες. Ή αν θέλουμε να το πούμε διαφορετικά, συνέχεια είμαστε πιθανά θύματα, συνέχεια είμαστε και διασώστες.
Χάσιμο συντρόφου
Η κατάδυση είναι ξεκάθαρη σ' αυτό με γνώμονα ΠΑΝΤΑ την προσωπική μας ασφάλεια : Αν το ζευγάρι μας
χαθεί στον βυθό,
ερευνάμε για κάποιο χρονικό διάστημα μήπως το βρούμε. Αν δεν συμβεί αυτό - αν δεν το βρούμε (είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρούμε κάποιον στον βυθό) ,
ανεβαίνουμε στην επιφάνεια. Δεν συνεχίζουμε να ψάχνουμε στον βυθό γιατί μπορεί να χαθούμε και εμείς οι ίδιοι. Ανεβαίνουμε στην επιφάνεια και ζητάμε βοήθεια
από την επιφάνεια. Τώρα θα μου πείτε "και ποιανού είναι η ευθύνη για ένα χάσιμο συντρόφου;". E, αυτό νομίζω το ξέρουμε πια ...
[center]
"Μ' αυτά που μου 'δωσε εμένα η ζωή, μου τα 'χει δώσει όλα
κι ας είν' ακόμα σκορπιστά, γιατί δεν βρήκα κόλλα." M. Ρασούλης[/center]
Π. Β
κατανοούμε ότι αυτό γίνεται μόνο με βαθιά χαλάρωση σε όλα τα πεδία.[ Αυτό όμως δεν είναι ούτε ύπνος, ούτε υπνωτισμός , ούτε συνειδητό ονείρεμα αλλά νοητική λειτουργία άνευ της συμμετοχής συγκινήσεων.
Μπορούμε να φανταστούμε έναν ΝΟΥ ο οποίος ΔΕΝ διαχωρίζει το παρατηρούμενο από τον παρατηρητή ; Μπορούμε να μιλήσουμε για την λειτουργία ενός τέτοιου ΝΟΥ ; Όχι ΠΑΝΤΑ, σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά στην περίπτωση της καθόδου, έτσι ; Μπορούμε να φανταστούμε έναν ΝΟΥ που όταν διαλογίζεται ΔΕΝ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΙ τον εαυτό του από αυτό στο οποίο επάνω διαλογίζεται ; Μπορούμε να φανταστούμε έναν ΝΟΥ που ΔΕΝ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΙ την ψυχή από το σώμα ; 