Κάθοδος

[Avaris]

Στην κατάδυση, όπως και σε κάθε extreme sport, έχει το περιθώριο ο ασκούμενος να επιλέξει "βαθμό δυσκολίας" που θα "παίξει το παιγνίδι".

Στην "Εσωτερική Κάθοδο" όμως υπάρχει μια ιδιαιτερότητα. Είναι ίσως λίγο πιο "ρευστά" τα πράγματα.

Τι γίνεται εαν, ας πούμε, απο την ώρα που θα ξεκινήσεις την προκαταρκτική αυτοσυγκέντρωση και εντός ενός λεπτού, σε έχει ήδη πάει "απο μόνο" του σε αυτό το επικίνδυνο - όπως το χαρακτήρισες - σημείο?

Και ενώ "κάτι" σε πάει "απο μόνο" του εκεί με "ιλιγγιώδη ταχύτητα", αντίστοιχα "κάτι άλλο" (τα "φρένα" μας όπως τα χαρακτήρισες) σε "πετάνε πίσω" κακήν κακώς.....

Αυτό σημαίνει έλλειψη "αυτοελέγχου" ας πούμε?

Ή αλλιώς, "δυο γάιδαροι μαλλώνανε σε ξένον αχυρώνα" ελλείψη ικανού ιδιοκτήτη να επιβλέψει την κατάσταση?

Ή είναι καθαρά θέμα εξοικείωσης με τα "Άγνωστα Νερά"? Δηλαδή, επιμονή μέχρι να "πετύχει η βουτιά"?

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Φίλε Avaris,

Δεν υπάρχει "ικανός" και "ανίκανος" αυτοδύτης. Όλοι οι άνθρωποι είναι "ικανοί" να βουτήξουν στον εαυτό τους. Απλώς, άλλοι θέλουν να το κάνουν, κι άλλοι όχι. Δεν σημαίνει τίποτε ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Ή θες ή δεν θες. Και ούτε σημαίνει δηλ. τίποτε το να μην θες (όχι εσύ - γενικά μιλάω). Θέλω να πω δηλ. πως ακόμη και στην περίπτωση να μην θέλει βρε αδερφέ ο άλλος να γίνει σφουγγαράς του εαυτού του, να μην τον ενδιαφέρει, να μην γουστάρει, υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα μπροστά του, δίπλα του, που αν τα δει πραγματικά, θα είναι σαν να βλέπει και τον εαυτό του.

Είναι ίσως λίγο πιο "ρευστά" τα πράγματα.

τι γίνεται εαν, ας πούμε, απο την ώρα που θα ξεκινήσεις την προκαταρκτική αυτοσυγκέντρωση και εντός ενός λεπτού, σε έχει ήδη πάει "απο μόνο" του σε αυτό το επικίνδυνο - όπως το χαρακτήρισες - σημείο?

Ναι, μάλλον το "από μόνο" του, σχετίζεται με την έννοια των ρευμάτων. Σ' αυτήν την περίπτωση, εγκαταλείπεις την κατάδυση. 'Η, όταν δεις πως έχει ρεύματα ... δεν βουτάς καθόλου, καθώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα - και είναι πανεύκολο αυτό να συμβεί, ειδικά αν βρεθείς μέσα σε ρεύμα - να χαθείς στον βυθό. (Θα πούμε για τα ρεύματα παρακάτω)

Αυτό σημαίνει έλλειψη "αυτοελέγχου" ας πούμε?

Όχι ακόμη. Σημαίνει αρχικά, ελλειπή εκπαίδευση. Γιατί υπάρχει ο 2ος νόμος της κατάδυσης που λέει : "Να καταδυόμαστε μόνο κάτω από τις συνθήκες για τις οποίες έχουμε εκπαιδευτεί". Αν δεν έχουμε εκπαιδευτεί να καταδυόμαστε σε βυθούς με ρεύματα, τότε απλά ... δεν καταδυόμαστε. Αυτό που σωστά λες - αλλά διαφορετικά - Επιλογή Πεδίου Δοκιμασίας βάση Γνωστικών Ορίων.

Δηλαδή, επιμονή μέχρι να "πετύχει η βουτιά"?

Όλα τα πράγματα για να πετύχουν, ε, θέλουν μια επιμονή, δεν νομίζεις ; Keep practice δηλ.

Παύλος.

υ.γ Προσπαθώ να σου απαντώ χωρίς να ξεφεύγω και από το θέμα μας, έτσι ; Μην με παρεξηγήσεις ... ok;

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Οι ερωτήσεις του φίλου Avaris, μας δίνουν την αφορμή να σημειώσουμε κάτι πολύ σημαντικό - ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑ - για την πορεία του θέματός μας :

Οι καταδύσεις ή οι διαδικασίες καθόδου τις οποίες αναλύουμε, είναι ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ ΑΝΑΨΥΧΗΣ. Αυτό σημαίνει πως γίνονται για την ΑΝΑψυχή μας, για την ψυχική μας ανάταση δηλ. για την ευχαρίστησή μας, για να περάσουμε καλά. Δεν πραγματοποιούμε καταδύσεις για να θέσουμε σε κίνδυνο τον εαυτό μας, να πειραματιστούμε δηλ. με τον εαυτό μας ή να δοκιμάσουμε τα όριά μας.

[center]ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΥΟΜΑΣΤΕ αν[/center]

α) Δεν γνωρίζουμε την περιοχή του βυθού. (δεν θα πάμε δηλ. να βουτήξουμε σε μια περιοχή που δεν γνωρίζουμε το βάθος της. Κι αν από κάτω μας υπάρχουν -200m βάθος ; ) Για να πραγματοποιηθεί μια τέτοια βουτιά - ασφαλώς και μπορεί να γίνει - αλλά ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, πρέπει να είμαστε ... δηλ. τι να πω ; Μέλη της ομάδος του Κουστώ - στην χειρότερη περίπτωση δηλ. Πρέπει να είμαστε ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ (ΜΙΓΜΑΤΑ, ΠΛΩΤΟΥΣ ΘΑΛΑΜΟΥΣ ΑΠΟΣΥΜΠΙΕΣΗΣ, ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ ΣΚΟΥΤΕΡΣ, της "Παναγιας τα μάτια" δηλ - στην κυριολεξία, της Παναγιάς τα μάτια να μας προσέχουν! ΦΟΡΜΕΣ ΚΑΤΑΔΥΣΗΣ ΕΙΔΙΚΕΣ, ΜΑΣΚΕΣ ΚΑΤΑΔΥΣΗΣ ΕΙΔΙΚΕΣ, τι να λέμε δηλ ...) Τέτοιες βουτιές γίνονται μόνο για συγκεκριμένο λόγο που ξεφεύγει από τα όρια της αναψυχής. Μια ΕΡΓΑΣΙΑ για παράδειγμα, μια ανέλκυση αντικειμένου (στον εσωτερισμό, για να πραγματοποιηθεί μια "εργασία" στον εαυτό μας, μια διόρθωση ενός κέντρου δηλ. πρέπει ο ασκούμενος ... τι να λέμε ... αφήστέ το καλύτερα!) (Ή δεν θα πάμε να βουτήξουμε εκεί που υπάρχουν λευκοί καρχαρίες)

β) Οι συνθήκες του βυθού δεν το επιτρέπουν. (αν δεν υπάρχει ορατότητα δηλ. για παράδειγμα, ή αν ο βυθός είναι βρώμικος, μολυσμένος κτλ (δεν θα πάμε να βουτήξουμε σε μέρος που δίπλα έχει τοξικά απόβλητα για παράδειγμα... έλεος δηλ.) αν έχει ισχυρά ρεύματα (υπάρχει περίπτωση να ΒΡΕΘΟΥΜΕ σε ρεύμα και θα πούμε δυο λόγια για το ποιες πρέπει να είναι οι ενέργειές μας)

γ) Οι συνθήκες του καιρού δεν το επιτρέπουν. (ισχυροί άνεμοι, θαλασσοταραχή, κτλ)

δ) Είμαστε άρρωστοι (αν έχουμε πυρετό, αν είμαστε κρυωμένοι)

και ε) Είμαστε μόνοι μας.

Επίσης, αν κατά την διάρκεια μιας κατάδυσης, μας συμβεί κάποιο από τα καταδυτικά ατυχήματα που αναφέραμε, ΔΙΑΚΟΠΤΟΥΜΕ ΑΜΕΣΩΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΥΣΗ.

Παύλος Β. Βουλουτιάδης

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Ζεύγη – Σύζευξη – Ζυγοί – Συζυγίες

Οι δυνάμεις στην Φύση εμφανίζονται ως ζεύγη. Η επιστήμη της Φυσικής αναγνωρίζει ως τώρα 2 ζεύγη δυνάμεων. Εμείς – όσοι δηλ. ασχολούμαστε με τον εσωτερισμό – προχωράμε ένα βήμα περισσότερο θα λέγαμε – και γι' αυτό δεχόμαστε και τόσες αντιδράσεις – και αναγνωρίζουμε 3 ζεύγη δυνάμεων (Δράση – Αντίδραση – Εξουδετέρωση). H ουσία αυτών των δυνάμεων είναι ίδια. Και οι λέξεις “δράση”, “αντίδραση” και “εξουδετέρωση” είναι απλώς ονομασίες. Οι δυνάμεις αυτές πότε συμπεριφέρονται ως “δράσεις”, πότε συμπεριφέρονται ως “αντιδράσεις” και πότε ως “εξουδετερωτικές”. Είναι δηλ. το ίδιο - η κάθεμιά τους -"δράσεις", "αντιδράσεις" και "εξουδετερωτικές". Απλώς, αλλάζουν καταστάσεις. Αυτό είναι σύμφωνο με τις αρχεγονικές τριάδες πολλών διδασκαλιών (Πατήρ, Υιός & Άγιο Πνεύμα / Βράχμα, Βισνού & Σίβα / Χώμα, Αέρας & Νερό κτλ)

Η έννοια του “ζεύγους”, του “ζευγαριού” στην κάθοδο δεν αναφέρεται απαραιτήτως σε κάποιο φυσικό πρόσωπο, σε έναν συνάδελφο αυτοδύτη όπως στην κατάδυση. Ασφαλώς και κάποιος ασκούμενος της καθόδου θα μπορούσε να επιχειρήσει την διαδικασία της καθόδου παρέα με κάποιον συνάνθρωπό του, κάποιον που εμπιστεύεται, που αγαπάει, κάποιον “δικό” του άνθρωπο. Όμως, δεν είναι απαραίτητο το “ζεύγος” του να είναι άνθρωπος. Μπορεί να είναι μια σκέψη, μια έννοια, ένα πράγμα, μια εικόνα κτλ. με λίγα λόγια κάτι διαφορετικό από άνθρωπο. ΠΡΟΣΟΧΗ : Σε αυτήν την περίπτωση, ο ασκούμενος θα πρέπει υποχρεωτικά προτού ξεκινήσει την διαδικασία να έχει αποδώσει χαρακτήρα “ζεύγους” στο αντικείμενό του. Γι' αυτό, θα ήταν καλύτερα να μελετήσουμε αυτόν τον χαρακτήρα του “ζεύγους”. Πως πρέπει να είναι ; Πότε έχει δικαίωμα να επέμβει ;

Το θέμα των “ζευγαριών” το οποίο ξεκινάμε να αναλύσουμε είναι ένα θέμα τόσο μεγάλο, που σχετίζεται ακόμη και με την συμπεριφορά – την κοινότυπη δηλ. συμπεριφορά – των κανονικών ζευγαριών στην καθημερινή μας ζωή, την συμπεριφορά δηλ. των σχέσεών μας με το αντίθετο φύλο. Έχουν γίνει συζητήσεις επί συζητήσεων, καυγάδες επί καυγάδων, θεωρίες επί θεωριών στα διάφορα φόρουμς εσωτερισμού – σε πολλά έτυχε να βρίσκομαι παρών στην κουβέντα δηλ. - έχουν ανταλαχθεί απόψεις επί απόψεων. Κι αυτό γιατί οι σχέσεις μας, οι σχέσεις δηλ. των ανθρώπων αποτελούν όλες διαφορετικά είδη καθόδων.

Η εκκλησία θεωρεί τον γάμο, μυστήριο. Γιατί ; Γιατί δεν μπορεί να ερμηνεύσει λογικά αυτήν την συμ-πτωτική συμπεριφορά που απαιτήται για να υπάρξει “ζεύγος δυνάμεων”. Μας λέει περίπου : “Ο νους, ο ανθρώπινος νους, δεν είναι “Θεϊκός”. Δεν μπορεί να συλλάβει κάποια πράγματα. Ε, αυτά, είναι τα “μυστήρια” της εκκλησίας”. Τρίχες κατσαρές δηλ. και συγνώμη κιόλας.

Μέσα από την κατάδυση, θα δούμε λοιπόν το χαρακτήρα του “ζεύγους” και θα προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε στο να καθορίσουμε τις ιδιότητες του “ζευγαριού” και να ερμηνεύσουμε την συμπεριφορά του. Αυτό, ίσως μας βοηθήσει και σε κάποιους άλλους τομείς της ζωής μας. Ποιος ξέρει ; Ίσως.

Π. Β

[NEHEMAUT]

Μια ΕΡΓΑΣΙΑ για παράδειγμα, μια ανέλκυση αντικειμένου (στον εσωτερισμό, για να πραγματοποιηθεί μια "εργασία" στον εαυτό μας, μια διόρθωση ενός κέντρου δηλ. πρέπει ο ασκούμενος ... τι να λέμε ... αφήστέ το καλύτερα!) (Ή δεν θα πάμε να βουτήξουμε εκεί που υπάρχουν λευκοί καρχαρίες)

Παύλο θα μπορούσες όταν εξαντλήσεις το θέμα των ζευγαριών, να αναλύσεις λίγο τα κέντρα με παραδείγματα ''διορθώσεων''?

Νομίζω ότι για να προχωρήσουμε θα πρέπει να γνωρίζουμε με ποιο κέντρο λειτουργούμε και πως θα διορθώσουμε κάτι που μας εμποδίζει από αυτά που βρίσκουμε …

Με εκτίμηση

[Avaris]

>QBB<

τι γίνεται εαν, ας πούμε, απο την ώρα που θα ξεκινήσεις την προκαταρκτική αυτοσυγκέντρωση και εντός ενός λεπτού, σε έχει ήδη πάει "απο μόνο" του σε αυτό το επικίνδυνο - όπως το χαρακτήρισες - σημείο?

Ναι, μάλλον το "από μόνο" του, σχετίζεται με την έννοια των ρευμάτων. Σ' αυτήν την περίπτωση, εγκαταλείπεις την κατάδυση. 'Η, όταν δεις πως έχει ρεύματα ... δεν βουτάς καθόλου, καθώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα - και είναι πανεύκολο αυτό να συμβεί, ειδικά αν βρεθείς μέσα σε ρεύμα - να χαθείς στον βυθό. (Θα πούμε για τα ρεύματα παρακάτω)

Καλά όταν τα "ρεύματα" είναι η "εξαίρεση"....

Δεν χάθηκε ο κόσμος, μια στις τόσες να διακόπτεις την κάθοδο ....

Τι γίνεται όταν διαρκώς και σε "κάθε νέα απόπειρα καθόδου" "σε πάει" στο "ίδιο ακραίο σημείο"?

αυτό σημαίνει πως συνέχεια θα διακόπτεται η "διαδικασία καθόδου"....εκπαιδευτικά και βιωματικά καθόλου "καλή εξέλιξη", δεν συμφωνείς?

Ή μήπως η "επιμονή" να "επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά την απόπειρα καθόδου", σε αυτή την περίπτωση είναι η μόνη "διέξοδος"?

Αυτό σημαίνει έλλειψη "αυτοελέγχου" ας πούμε?

Αυτό έχει κάποια σχέση με το "Ζευγάρι" που αναφέρθηκες? Ο "Αυτοέλεγχος" είναι κάποιο είδους "ζευγαριού" ας πούμε?

Όχι ακόμη. Σημαίνει αρχικά, ελλειπή εκπαίδευση. Γιατί υπάρχει ο 2ος νόμος της κατάδυσης που λέει : "Να καταδυόμαστε μόνο κάτω από τις συνθήκες για τις οποίες έχουμε εκπαιδευτεί". Αν δεν έχουμε εκπαιδευτεί να καταδυόμαστε σε βυθούς με ρεύματα, τότε απλά ... δεν καταδυόμαστε. Αυτό που σωστά λες - αλλά διαφορετικά - Επιλογή Πεδίου Δοκιμασίας βάση Γνωστικών Ορίων.

Φίλε Παύλο,

εδώ, ομολογώ πως μπερδεύτηκα λίγο. Αναφέρεις την έννοια "Ελλειπή Εκπαίδευση"..... Και φυσικά ακούγεται "λογικό"...

Πιο πριν όμως ανέφερες κάτι εξίσου σημαντικό. Το παρακάτω:

Εκπαίδευση

Μπορεί κάποιος που δεν είναι εκπαιδευμένος να καταδυθεί ; Η απάντηση είναι σαφώς αρνητική. Η εκπαίδευση είναι απαραίτητη.

Μπορεί κάποιος να εκπαιδευτεί μόνος του; (Είναι μια ερώτηση που την συναντάμε ίσως πολύ συχνά όταν κουβεντιάζουμε με κάποιους θέματα εσωτερισμού, και νομίζω πως το γνωρίζετε αυτό) Ναι, θα μπορούσε, αλλά αφ' ενός η εκπαιδευσή του θα ήταν ελλειπής, αφ' ετέρου αν του συνέβαινε ένα “καταδυτικό ατύχημα” θα είχε πολύ περισσότερες πιθανότητες να “πεθάνει”. Ο εκπαιδευόμενος πρέπει να μάθει έναν τρόπο.


Στην κατάδυση, τα πράγματα είναι απλά. Υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος να καταδυθείς, συγκεκριμένος τρόπος εκπαίδευσης, συγκεκριμένες διαδικασίες. Όταν αποκτήσεις αυτό που λέμε “εμπειρία” και έχεις μάθει καλά να τηρείς τους νόμους της κατάδυσης, έχεις κάθε δικαίωμα να καταδυθείς χωρίς να είσαι μέλος μιας ομάδος, αλλά πάντα με το “ζευγάρι” σου..................

Στην κάθοδο όμως ο τρόπος δεν διδάσκεται. Θα ήθελα να γίνει απόλυτα κατανοητό πως όποιος προσφέρει έναν τρόπο διαλογισμού και καθόδου σε έναν άλλον συνάνθρωπό του, είναι ψεύτης και ανόητος. Για να μην πω, και επικίνδυνος. Μπορεί ο ίδιος να είναι μαστερ της καθόδου, μπορεί να είναι μάστερ στον διαλογισμό, μπορεί να είναι μάστερ γκουρού κι εγώ δεν ξέρω ποιας σχολής, αλλά να σου πει “έτσι θα διαλογίζεσαι”, δεν μπορεί. Όπως επίσης δεν μπορεί, δεν έχει το δικαίωμα να σου πει “πάρε στάση τάδε, κλείσε τα μάτια σου, κάνε αυτό, φαντάσου, πήδα, κάτσε, φτιάξε, κάνε, ράνε, ψέλνε, μην ψέλνεις εκεί, άνοιξε τα χέρια σου, κλείσε τα χέρια σου, άνοιξε τα πόδια σου, κλείσε τα πόδια σου”. Όποιος τα λέει αυτά – είμαι κατηγορηματικός και απόλυτος σ' αυτό το σημείο – είναι μπούρδας! Δεν μπορεί κανένας να μας πει πως να διαχωρίζουμε το ψέμα από την αλήθεια, πως να αντιστρέφουμε τις έννοιες των πραγμάτων, πως να διακρίνουμε τι υπάρχει πίσω από τα “πράγματα”, πως να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Ας σκεφτούμε, τι ανόητο είναι αυτό. Δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας, και ζητάμε από κάποιον να μας πει τον τρόπο να τον μάθουμε. Τον ίδιο τον εαυτό μας! Μα, αν δεν γνωρίζουμε εμείς τον ίδιο τον εαυτό μας, τότε ποιος άλλος τον γνωρίζει ; Κανένας, κανένας, κανένας! Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος στο σύμπαν που να σου πει πως να μάθεις τον εαυτό σου. Δεν μπορεί να σου δώσει συγκεκριμένο τρόπο. Μπορεί απλώς να σου δώσει πληροφορίες κατεύθυνσης, ναι, αυτό ίσως να μπορεί να το κάνει. Αλλά να σου πει πως θα περπατήσεις σ' αυτήν την κατεύθυνση, δεν μπορεί. Δεν μπορέι να σου διδάξει τον βηματισμό. Το τρόπο να περπατάς. Άλλωστε αυτό το ξέρεις! Ας σκεφτούμε. Ξέρουμε όλοι κατά βάθος πως να περπατάμε........

Απο τη μία δηλαδή έχουμε την σοβαρή διάγνωση "Με ελλειπή εκπαίδευση δεν επιχειρείς Κάθοδο".....

απο την άλλη την εξίσου σοβαρή διάγνωση " Εαν αποπειραθείς να εκπαιδευτείς μόνος σου θα υποστείς ελλειπή εκπαίδευση και θα υποβληθείς σε ακραίους κινδύνους"......

και απο την άλλη, την επίσης σοβαρή διάγνωση "Κανείς δεν μπορεί να σε εκπαιδεύσει σε Τεχνικές Καθόδου και στον Διαλογισμό"....

Μάλλον κάπου σε "έχασα" φίλε μου

Κάποιες διευκρινήσεις παραπάνω μήπως για να ξετυλιχθεί το "κουβάρι"?

Δηλαδή, επιμονή μέχρι να "πετύχει η βουτιά"?

Όλα τα πράγματα για να πετύχουν, ε, θέλουν μια επιμονή, δεν νομίζεις ; Keep practice δηλ.

Αυτή μάλλον είναι η "αυτοεκπαίδευση", έτσι? Βιώνοντας την "εμπειρία της Καθόδου", επίμονα, το "βάθος Καθόδου" θα αυξάνεται σταδιακά απο μόνο του....αυτό εννοείς? Εαν όχι, το διευκρινίζεις σε παρακαλώ?

υ.γ Προσπαθώ να σου απαντώ χωρίς να ξεφεύγω και από το θέμα μας, έτσι ; Μην με παρεξηγήσεις ... ok;

Κανένα πρόβλημα....γι' αυτό κι εγώ προσαρμόζω τις ερωτήσεις μου στο θέμα σου....

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Παύλο θα μπορούσες όταν εξαντλήσεις το θέμα των ζευγαριών, να αναλύσεις λίγο τα κέντρα με παραδείγματα ''διορθώσεων''?

Ναι, ok. Θα πούμε λίγα λόγια για την ανέλκυση αντικεμένων στον βυθό.

Νομίζω ότι για να προχωρήσουμε θα πρέπει να γνωρίζουμε με ποιο κέντρο λειτουργούμε και πως θα διορθώσουμε κάτι που μας εμποδίζει από αυτά που βρίσκουμε …

Ναι, έτσι είναι.

Παύλος

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Τι γίνεται όταν διαρκώς και σε "κάθε νέα απόπειρα καθόδου" "σε πάει" στο "ίδιο ακραίο σημείο"?

Ναι, καταλαβαίνω τι εννοείς. Αυτό που μπορώ να σου πω - χωρίς να ξεφύγω από το θέμα - είναι πως μάλλον σ' αυτήν την περίπτωση ο ασκούμενος αυτοδύτης επιχειρεί μια βουτιά διαρκώς στο ίδιο σημείο. Πιθανόν, σ' αυτό το σημείο ο βυθός να είναι περισσότερο "αφιλόξενος" ή μπορεί να έχει διαρκώς ρεύματα. Δεν πρέπει να σταματήσει την ενασχόλησή του, φίλε Avaris, δεν σημαίνει δηλ. πως επειδή δεν μπορούμε να βουτήξουμε κάπου, σταματάμε να βουτάμε γενικώς. Μπορούμε να βουτήξουμε κάπου αλλού , σε κάποιο άλλο σημείο. Μπορεί δηλ. να αφήσουμε για κάποιο χρονικό διάστημα την επιθυμία μας να βουτήξουμε στο "προβληματικό" μέρος του βυθού και αργότερα - μετά από κάποιον καιρό, μια βδομάδα, δυο, όσες πάει τέλος πάντων - να ξαναδοκιμάσουμε εκεί που είχαμε πριν αποτύχει.

Από προσωπική εμπειρία σου λέω πως εγώ, έχω ακυρώσει πολλές καταδύσεις για λόγους ρευμάτων. Όταν ξεκινάει μια ομαδική βουτιά, ο εκπαιδευτής βουτάει πρώτος για να ελέγξει την κατάσταση του βυθού και να δώσει ok, έτσι ώστε να ξεκινήσουν την βουτιά και οι εκπαιδευόμενοι. Ε, έχει τύχει να βουτήξω δυο & τρεις & τέσσερις ακόμη φορές - σε διαφορετικά μέρη - μέχρι να βεβαιωθώ ότι είναι ok ο βυθός για τους εκπαιδευόμενους ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ, έτσι ; Πρωτίστως για μένα τον ίδιο! Από την άλλη, κι εγώ ανοίκω στην ομάδα. Δεν σημαίνει δηλ. πως επειδή εγώ ως εκπαιδευτής μπορώ ας πούμε να βουτήξω στα -50m, με χαμηλή ορατότητα, σε ρεύμα, άϊντε, γιούρια, θα πάρω στο λαιμό μου και τους υπόλοιπους της ομάδος μου, ok;

αυτό σημαίνει πως συνέχεια θα διακόπτεται η "διαδικασία καθόδου"....εκπαιδευτικά και βιωματικά καθόλου "καλή εξέλιξη", δεν συμφωνείς?

Ή μήπως η "επιμονή" να "επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά την απόπειρα καθόδου", σε αυτή την περίπτωση είναι η μόνη "διέξοδος"?

Αν ο βυθός έχει διαρκώς ρεύματα, μπορούμε να αλλάξουμε το σημείο από το οποίο θα βουτήξουμε. Μπορούμε να πάμε 3 ή 4 μίλια πιο πέρα βρε αδερφέ. Η θάλασσα είναι απέραντη Αν κι εκεί έχει ρεύματα, ναι, διακόπτουμε, δεν βουτάμε, αλλά δεν νομίζω πως σ' ολάκερη θάλασσα δεν θα βρούμε ένα σημείο να βουτήξουμε. Ε, αν είμαστε τόσο γκαντέμηδες, βουτάμε κάποια άλλη μέρα.

Avaris, φίλε, δεν απογοητευόμαστε. Δεν χαλιόμαστε με τίποτε εμείς! Η θάλασσα του εαυτού μας είναι απέραντη.

Θυμάμαι μια μέρα, φάγαμε 2 ώρες ψάχνοντας μέρος για να βουτήξουμε. Στο ένα δεν είχε ορατότητα, στο άλλο είχε ρεύμα, αλλά δεν γυρίσαμε πίσω. Είπαμε πως θα πάμε για βουτιά και πήγαμε. Και να σου πω και κάτι ; Στο τέλος, περισσότερο το ευχαριστηθήκαμε, γιατί συναντήσαμε και κάτι μαγιάτικα 30 κιλά το ένα! Λες και η θάλασσα μας είχε ανταμείψει για την υπομονή & την επιμονή μας!

Αυτό έχει κάποια σχέση με το "Ζευγάρι" που αναφέρθηκες? Ο "Αυτοέλεγχος" είναι κάποιο είδους "ζευγαριού" ας πούμε?

Όχι. Ο αυτοέλεγχος έχει σχέση με την ικανότητα του δύτη να διαχειρίζεται καταστάσεις πανικού στον βυθό. Το "ζευγάρι" μπορεί να βοηθήσει σ' αυτό, ναι, αλλά θα δούμε παρακάτω ποια θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά του. Η συμπεριφορά του "ζευγαριού" προσομοιάζει με εκείνη του rescue diver, του διασώστη - αυτοδύτη δηλ.

Αυτή μάλλον είναι η "αυτοεκπαίδευση", έτσι? Βιώνοντας την "εμπειρία της Καθόδου", επίμονα, το "βάθος Καθόδου" θα αυξάνεται σταδιακά απο μόνο του....αυτό εννοείς?

Ναι, αυτό : Όσο περισσότερο βουτάει κάποιος, τόσο μεγαλύτερη εμπείρια θα αποκτήσει. Συνεπώς, κάποια στιγμή, θα μπορεί να βουτάει σε μεγαλύτερα βάθη ή να επιλέγει βυθούς με ναυάγια, με σπήλαια, για να καταδυθεί, θα μπορεί τελός πάντων να βουτάει όπου ο ίδιος θέλει. Το βάθος της καθόδου, ο αυτοδύτης πρέπει να το γνωρίζει πριν την κάθοδο. Όταν όμως είναι "έμπειρος" και ξέρει πως ένα ναυάγιο είναι στα -45m, προετοιμάζει την βουτιά του, ξέρει που θα πάει και έτσι διασφαλίζει μια επιτυχή κάθοδο.

Απο τη μία δηλαδή έχουμε την σοβαρή διάγνωση "Με ελλειπή εκπαίδευση δεν επιχειρείς Κάθοδο".....

απο την άλλη την εξίσου σοβαρή διάγνωση " Εαν αποπειραθείς να εκπαιδευτείς μόνος σου θα υποστείς ελλειπή εκπαίδευση και θα υποβληθείς σε ακραίους κινδύνους"......

και απο την άλλη, την επίσης σοβαρή διάγνωση "Κανείς δεν μπορεί να σε εκπαιδεύσει σε Τεχνικές Καθόδου και στον Διαλογισμό"....

Όχι, όχι, δεν λέω ακριβώς αυτά που αναφέρεις. Θα προσπαθήσω να σου δώσω ένα παράδειγμα. Το παράδειγμα βέβαια είναι υποθετικό και ίσως να μην έχει και καμία αξία.

Αν πάρω έναν άνθρωπο που δεν έχει βουτήξει ποτέ στην ζωή του, δεν έχει κάνει δηλ. ποτέ κατάδυση με αυτόνομη συσκευή και του πω "Έλα, βούτα!", το πιθανότερο είναι πως θα με κοιτάει σαν χάνος ή μπορεί να μου πει "ρε μεγάλε, πας καλά;". Αν του πω λίγα πράγματα για το πως μπορεί να καταδυθεί, τα βασικά δηλ. αν του πω δηλ. "κοίτα, αυτός είναι ο ρυθμιστής πιέσεως, αυτός είναι ο ρυθμιστής πλευστότητας, έχεις την μάσκα, έχεις τα πέδιλα, θα αναπνέεις κανονικά και θα αυξομειώνεις τον αέρα σου στο τζάκετ", ο άνθρωπος αυτός - αν είναι αποφασισμένος - ίσως και να βουτήξει. Όμως μέχρι που θα φτάσει ; Άντε το πολύ να φτάσει στα -4m, να τον πονέσουν τ' αυτιά του και να ανέβει άρων άρων στην επιφάνεια. Και έστω λοιπόν πως πόνεσαν τ' αυτιά του, ανέβηκε στην επιφάνεια και μετά δεν με ξαναείδε ποτέ στην ζωή του. Αν συνεχίσει από μόνος του να βουτάει, το πιθανότερο είναι πως για αρκετές "απόπειρες" κατάδυσης θα τον πονάνε τα αυτιά του. Θα σταματήσουν να τον πονάνε τα αυτιά του όταν βρει την τεχνική της εξίσωσης. Μπορεί να είναι τυχερός και να το ανακαλύψει από μόνος του. Ή μπορεί να του το πει κάποιος άλλος εκτός από μένα, όταν ο ίδιος το μαρτυρήσει σ' αυτόν. Δηλ. να πει : "ρε συ, έχω βουτήξει 5 φορές και στα -4m με πονάνε τ' αυτιά μου, γιατί;" και να πάρει την απάντηση σχετικά με την εξίσωση των πιέσεων στ' αυτιά μας.

Όλο αυτό το παράδειγμα αποτελεί ελλειπή εκπαίδευση, γιατί ο ασκούμενος μαθαίνει μεν, αλλά μαθαίνει αυτό που λέμε "ανεμομαζώματα - διαολοσκορπίσματα". Μαθαίνει απο 'δω κι από 'κει, σκόρπια πράγματα - που πολλά μπορεί να είναι και ανακρίβειες - μαθαίνει με ανορθόδοξο τρόπο δηλ. Αυτό, δεν του αποκλείει το γεγονός να βουτάει, αλλά αυξάνει τις πιθανότητες να του συμβεί κάποιο ατύχημα. Δεν εκπαιδεύεται σωστά, έχει ελλειπής γνώσεις στο αντικείμενό του, και - να σου πω και κάτι άλλο ; - μπορεί να γίνει και επικίνδυνος για κάποιους άλλους που θα ρωτήσουν τον ίδιο ακριβώς ότι ρώτησε κι αυτός τους προηγούμενούς του.

Η σύνθεση και η "αποκωδικοποίηση" τέτοιων πληροφοριών, πληροφοριών δηλ. που προέρχονται από διαφορετικές πηγές, καταλαβαίνουμε όλοι πως είναι μια επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία και πολλές φορές δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, γιατί αντί να βοηθήσει τον "αναζητητή", τον μπερδεύει περισσότερο.

Τώρα, σχετικά με τον τρόπο. Στο παραπάνω παράδειγμα υποτίθεται πως λέω εγώ στον εκπαιδευόμενο "αυξομείωσε τον αέρα του τζάκετ σου", ok ; Ε, το πιθανότερο είναι να με ρωτήσει ο άνθρωπος "πως ;" και να του πω "Κοίτα, έχεις στο τζάκετ σου έναν σωλήνα χαμηλής πιέσεως που έχει δύο κουμπιά. Όταν πατήσεις αυτό το κουμπί, το τζάκετ φουσκώνει. Όταν πατήσεις το άλλο κουμπί, το τζάκετ ξεφουσκώνει". Ωραία. Τώρα - πρόσεξε - αν αυτός ο άνθρωπος ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΕΙ που είναι τα κουμπιά, ε, δεν είναι δικό μου θέμα, καταλαβαίνεις ; Πιθανόν να χρειάζεται οφθαλμίατρο, δεν ξέρω. Θα μου πεις "πάλι κάποιος θα του πει ΠΩΣ να δει", ένας γιατρός για παράδειγμα. Ναι, αλλά δεν θα 'μαι εγώ αυτός ... Και πρόσεξε : Αυτό δεν γίνεται επειδή εγώ δεν θέλω να του πω τον τρόπο. Γίνεται επειδή απλά ... δεν τον ξέρω. Τι να του πω του ανθρώπου δηλ ; Δεν ξέρω, δεν είμαι γιατρός. Ξέρω μόνο ΠΩΣ βλέπω εγώ. Ξέρω μόνον τον δικό μου τρόπο να βλέπω. (αυτό που σου 'λεγα δηλ. τις προάλλες).

Πολλοί άνθρωποι που ασχολούνται με τον εσωτερισμό, βρίσκονται σ' αυτήν την κατάσταση. Έχουν διαβάσει αρκετά πράγματα, τους έχουν πει κάποια άλλα κάποιοι άλλοι, καταλαβαίνεις δηλ. τι μπάχαλο έχουν μες στο νου τους, μια πληροφορία από 'δω, μια άλλη από 'κει, άντε να βρεις άκρη δηλ. Κι όλο αυτό συμβαίνει γιατί λείπει από την όλη υπόθεση η έννοια της οργάνωσης. Κι όταν λέω "οργάνωση", μην φανταστείς τίποτε περίεργο δηλ. εννοώ οργάνωσης της γνωστικής πληροφορίας που έχουν ή που την έχουν βρει με κάποιο τρόπο.

Παύλος

[Avaris]

>|<>QBB<

Τι γίνεται όταν διαρκώς και σε "κάθε νέα απόπειρα καθόδου" "σε πάει" στο "ίδιο ακραίο σημείο"?

Ναι, καταλαβαίνω τι εννοείς. Αυτό που μπορώ να σου πω - χωρίς να ξεφύγω από το θέμα - είναι πως μάλλον σ' αυτήν την περίπτωση ο ασκούμενος αυτοδύτης επιχειρεί μια βουτιά διαρκώς στο ίδιο σημείο. Πιθανόν, σ' αυτό το σημείο ο βυθός να είναι περισσότερο "αφιλόξενος" ή μπορεί να έχει διαρκώς ρεύματα. Δεν πρέπει να σταματήσει την ενασχόλησή του, φίλε Avaris, δεν σημαίνει δηλ. πως επειδή δεν μπορούμε να βουτήξουμε κάπου, σταματάμε να βουτάμε γενικώς. Μπορούμε να βουτήξουμε κάπου αλλού , σε κάποιο άλλο σημείο. Μπορεί δηλ. να αφήσουμε για κάποιο χρονικό διάστημα την επιθυμία μας να βουτήξουμε στο "προβληματικό" μέρος του βυθού και αργότερα - μετά από κάποιον καιρό, μια βδομάδα, δυο, όσες πάει τέλος πάντων - να ξαναδοκιμάσουμε εκεί που είχαμε πριν αποτύχει.

αυτό σημαίνει πως συνέχεια θα διακόπτεται η "διαδικασία καθόδου"....εκπαιδευτικά και βιωματικά καθόλου "καλή εξέλιξη", δεν συμφωνείς?

Ή μήπως η "επιμονή" να "επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά την απόπειρα καθόδου", σε αυτή την περίπτωση είναι η μόνη "διέξοδος"?

Αν ο βυθός έχει διαρκώς ρεύματα, μπορούμε να αλλάξουμε το σημείο από το οποίο θα βουτήξουμε. Μπορούμε να πάμε 3 ή 4 μίλια πιο πέρα βρε αδερφέ. Η θάλασσα είναι απέραντη Αν κι εκεί έχει ρεύματα, ναι, διακόπτουμε, δεν βουτάμε, αλλά δεν νομίζω πως σ' ολάκερη θάλασσα δεν θα βρούμε ένα σημείο να βουτήξουμε. Ε, αν είμαστε τόσο γκαντέμηδες, βουτάμε κάποια άλλη μέρα.

Avaris, φίλε, δεν απογοητευόμαστε. Δεν χαλιόμαστε με τίποτε εμείς! Η θάλασσα του εαυτού μας είναι απέραντη.

"Επιλογή νερών" στην "Εσωτερική Κάθοδο" θα μπορούσε να γίνει "επιλέγοντας θέμα" που θα "ασχοληθεί" (διαλογιστικά) ο "ασκούμενος"- διόρθωσέ με σε παρακαλώ εαν δεν εννοείς αυτό.

Αυτό σημαίνει ότι διατηρεί τον έλεγχο οργανώνοντας την ροή σκέψεων, εικόνων, πληροφοριών, συμπερασμάτων, συναισθημάτων, συνειρμών, οτιδήποτε τέλος πάντων. Αυτό ναι, είναι "ενεργητική επιλογή νερών" και - γιατί όχι - και βάθους ενίοτε....Άλλωστε, έχει το περιθώριο να "διακόψει" την "Καθοδική του Πορεία" στο "σκάλισμα" του "επιλεχθέντος θέματος", όποτε κρίνει αυτός....

Για πάμε όμως στην "αντίθετη μέθοδο",δηλ. το "άδειασμα του Νου απο σκέψεις"....και την "διατήρησή του εν κενώ"....εκεί που αφήνεσαι "εν γνώσει" σου ελεύθερος να "βυθιστείς" στην "Κάθοδο" και "όπου σε βγάλει"....

Εκεί είναι που "νοιώθεις" να σε "κατεβάζει κάπου ταχύτατα", στην αρχή "διεγείρεσαι ευχάριστα" και μετά ακολουθεί ο "πανικός" , "ταράσσεσαι" και "επανέρχεσαι κακήν κακώς"....

Σε αυτή την περίπτωση αναφέρομαι....

Πως "επιλέγεις Νερά εδώ"? Είναι δυνατόν να τα "επιλέξεις"? Αφού στην συγκεκριμένη μέθοδο, "αφήνεσαι" και σε "πάει"....

Οπότε, ή είναι θέμα "επιμονής" μέχρις ότου μετά απο πάρα πολλές απόπειρες , υπάρξει "εξοικείωση" με τα "βάθη" και το "άγνωστο" και κάθε φορά σε πάει και πιο βαθιά...

Ή είναι θέμα και πάλι ελλειπούς εκπαίδευσης, που σημαίνει ότι ακόμη και αυτή η Βίαιη Ανεξέλεγκτη Κάθοδος δύναται να "ελεγχθεί", απλά ο ασκούμενος δεν γνωρίζει - τεχνικά - το πως....

Κι εαν ναι, πως γίνεται να "ελεγχθεί" η "πορεία καθόδου", απο τη στιγμή που ο ασκούμενος Εσωτερικός Δύτης "παροπλίζει τον Νου του" παραχωρώντας τον έλεγχο σε "κάτι άλλο" (επιεικώς "αδιευκρίνιστο")?

Αυτό έχει κάποια σχέση με το "Ζευγάρι" που αναφέρθηκες? Ο "Αυτοέλεγχος" είναι κάποιο είδους "ζευγαριού" ας πούμε?

Όχι. Ο αυτοέλεγχος έχει σχέση με την ικανότητα του δύτη να διαχειρίζεται καταστάσεις πανικού στον βυθό. Το "ζευγάρι" μπορεί να βοηθήσει σ' αυτό, ναι, αλλά θα δούμε παρακάτω ποια θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά του. Η συμπεριφορά του "ζευγαριού" προσομοιάζει με εκείνη του rescue diver, του διασώστη - αυτοδύτη δηλ.

Όπως είπα παραπάνω, ο "ξαφνικός πανικός" ταράσσει τον ασκούμενο και τον "επαναφέρει απότομα"....

Θα μπορούσε - στην συγκεκριμένη περίπτωση που έχει "παροπλίσει τον Νοητικό έλεγχο" και έχει "αφεθεί εν κενώ σκέψεων" - να υπάρχει ταυτόχρονα και "αυτοέλεγχος" ώστε να ελεγχθεί ο πανικός και να μην διακοπεί η "κάθοδος"?

Όλο αυτό το παράδειγμα αποτελεί ελλειπή εκπαίδευση, γιατί ο ασκούμενος μαθαίνει μεν, αλλά μαθαίνει αυτό που λέμε "ανεμομαζώματα - διαολοσκορπίσματα". Μαθαίνει απο 'δω κι από 'κει, σκόρπια πράγματα - που πολλά μπορεί να είναι και ανακρίβειες - μαθαίνει με ανορθόδοξο τρόπο δηλ. Αυτό, δεν του αποκλείει το γεγονός να βουτάει, αλλά αυξάνει τις πιθανότητες να του συμβεί κάποιο ατύχημα. Δεν εκπαιδεύεται σωστά, έχει ελλειπής γνώσεις στο αντικείμενό του, και - να σου πω και κάτι άλλο ; - μπορεί να γίνει και επικίνδυνος για κάποιους άλλους που θα ρωτήσουν τον ίδιο ακριβώς ότι ρώτησε κι αυτός τους προηγούμενούς του.

Η σύνθεση και η "αποκωδικοποίηση" τέτοιων πληροφοριών, πληροφοριών δηλ. που προέρχονται από διαφορετικές πηγές, καταλαβαίνουμε όλοι πως είναι μια επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία και πολλές φορές δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, γιατί αντί να βοηθήσει τον "αναζητητή", τον μπερδεύει περισσότερο.

Πολλοί άνθρωποι που ασχολούνται με τον εσωτερισμό, βρίσκονται σ' αυτήν την κατάσταση. Έχουν διαβάσει αρκετά πράγματα, τους έχουν πει κάποια άλλα κάποιοι άλλοι, καταλαβαίνεις δηλ. τι μπάχαλο έχουν μες στο νου τους, μια πληροφορία από 'δω, μια άλλη από 'κει, άντε να βρεις άκρη δηλ. Κι όλο αυτό συμβαίνει γιατί λείπει από την όλη υπόθεση η έννοια της οργάνωσης. Κι όταν λέω "οργάνωση", μην φανταστείς τίποτε περίεργο δηλ. εννοώ οργάνωσης της γνωστικής πληροφορίας που έχουν ή που την έχουν βρει με κάποιο τρόπο.

"Οργάνωση της γνωστικής πληροφορίας" όμως, θα μπορούσε να σημαίνει "Δομημένη Μέθοδος".

Μια Ομάδα,δηλαδή, ένας Γκουρού, μια Σχολή δημιουργεί ένα "Manual Καθόδου".

Δηλαδή, "Αυτό εννοούμε λέγοντας "ετούτο" και αυτό λέγοντας το "άλλο""...

Προσφέρει δηλαδή, τις "βασικές γνώσεις Καθόδου".

Αυτό όμως είναι "Διδασκαλία"...

Συνεπώς, μήπως η "Κάθοδος" - το "τεχνικό της τμήμα" τουλάχιστον- όντως "διδάσκεται" ?

Και μήπως, η κάθε "Σχολή" έχει τις δικές της "ιδιαιτερότητες"?

Και μήπως ακριβώς ο Συνδυασμός Τεχνικών Στοιχείων της Μιας με στοιχεία της άλλης Σχολής είναι που δημιουργεί το πρόβλημα τελικά? (Σαλαμοποίηση?)

Και πως μπορεί να τα "ξεχωρίσει" μεταξύ τους ο Αυτοδίδακτος? Να τα "οργανώσει" δηλαδή, όπως το "έθεσες" εσύ...

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Αγαπητέ φίλε Avaris, σ' ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία με τις παρατηρήσεις σου να εμβαθύνουμε και να διευκρινίσουμε κάποια πράγματα που αφορούν το θέμα μας.

1. "Επιλογή νερών" στην "Εσωτερική Κάθοδο" θα μπορούσε να γίνει "επιλέγοντας θέμα" που θα "ασχοληθεί" (διαλογιστικά) ο "ασκούμενος" -

Όχι Avaris, η "επιλογή νερών" δεν γίνεται σε σχέση με το "θέμα" που θα "ασχοληθούμε" ως ασκούμενοι. Γίνεται σε σχέση με το βάθος, την εκπαίδευση που έχουμε ως ασκούμενοι, τις καιρικές συνθήκες. Τώρα θα μου πεις τι σημαίνει η έκφραση "καιρικές συνθήκες" στην κάθοδο ; Συσχετίζεται με τον χρόνο. Η "επιλογή νερών" γίνεται σε σχέση με το "νερό". ΠΟΥ θα βουτήξουμε δηλ. σε ποια ΝΕΡΑ. ΠΩΣ είναι το ΝΕΡΟ εκεί. Για πόσο βάθος ΝΕΡΟΥ μιλάμε. Είμαστε εκπαιδευμένοι να βουτάμε σε τέτοιο βάθος ΝΕΡΟΥ ; Κυριολεκτικά όλα αυτά αλλά ΚΑΙ μεταφορικά

Γενικά : μια επιλογή ενός X πράγματος, γίνεται σε σχέση με ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ του X πράγματος και με τις εξωτερικές επιδράσεις που δέχεται αυτή (η ουσία δηλ.). Έχεις π.χ νερό και μια καρέκλα. Μπορείς να επιλέξεις ; Άντε, επέλεξε ! Τι να επιλέξεις από αυτά τα δύο ; Μπορείς ; Εγώ πάντως δεν μπορώ. Αν όμως έχεις βαθιά νερά και ρηχά νερά, δύο πράγματα - νερά όμως και τα δύο δηλ, τότε μπορείς να επιλέξεις ΠΟΥ θα βουτήξεις, οk; Μία επιλογή προέρχεται από ένα είδος σύγκρισης. Μπορείς να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα, πράγματα δηλ. που έχουν διαφορετική ουσία ; Όχι φυσικά.

Ας τα πάρουμε ένα ένα και με την σειρά σε παρακαλώ :

Στην δημοσίευση με τίτλο "Όροι & αντιστοιχίες" του παρόντος θέματος, αναφέρεται εκτός των άλλων και το εξής :

κατάδυση = η άσκηση κατά την οποία ένας άνθρωπος αφήνει την επιφάνεια και κατεβαίνει προς τον βυθό. Κατ' επέκτασην, η κάθοδος, η βουτιά στο “εγώ” μας, η διαδικασία της αυτογνωσίας.

Επίσης, έχουμε αναφέρει :

Στην περίπτωση της καθόδου, υπάρχει ένας απώτερος σκοπός : να εμβαθύνει ο άνθρωπος την αναζήτησή του, είτε αυτή αφορά έννοιες, είτε γεγονότα, είτε φαινόμενα, είτε αφορά τον ίδιο του τον εαυτό.

Συμπεραίνουμε λοιπόν τα εξής : Στην εσωτερική κάθοδο, υπάρχει σκοπός. Πράγματοποιούμε μια κάθοδο δηλ. γιατί σκοπεύουμε, στοχεύουμε σε κάτι. Ποιος είναι ο στόχος μας ; Υπάρχουν πολλοί στόχοι. Αρχικά, πρέπει να εγκαταλείψουμε την επιφάνεια. Αυτός είναι ο αρχικός μας στόχος. Ωραία, την εγκαταλείπουμε την επιφάνεια. Μετά ; Ποιος είναι ο στόχος μας ; Να κατευθυνθούμε βαθύτερα. Μέχρι που ; Μέχρι εκεί που είχαμε ΟΡΙΣΕΙ (τα όρια δηλ. που λέγαμε πιο πριν) ΠΡΙΝ ΚΑΤΑΔΥΘΟΥΜΕ, το βάθος δηλ.

Θέλουμε να κάνουμε μια βουτιά. (Αυτό τώρα που λέμε, εντάσσεται στην διαδικασία του προγραμματισμού της "βουτιάς", ok;) Λοιπόν, θέλουμε να κάνουμε μια βουτιά. Ωραία. Πόσοι είμαστε ; Έστω δύο. (Ένας μόνος του, είπαμε, δεν είναι ασφαλές να το κάνει) Ωραία. Τι επίπεδο εκπαίδευσης έχουμε ; Έστω ότι είμαστε και οι δυο open water divers, δηλ. έχουμε συμπληρώσει την εκπαίδευση του 1ου ερασιτεχνικού άστρου - έτισι λέγεται. Που θα την κάνουμε ; Δεν θα πάμε να βουτήξουμε καταμεσής του Ειρηνικoύ! Εκεί τα βάθη είναι μεγάλα. Στο πρώτο άστρο, εκπαιδευτήκαμε να βουτάμε μέχρι -20m. (δηλ. ο βυθός μας, ο πάτος δηλ. φτάνει στα -20m) Άντε, επειδή είμαστε και λίγο τσαχπίνηδες να πάμε -25m. Αλλά, ως εκεί. Απο εκείνο το βάθος και μετά, επειδή η εκπαίδευσή μας δεν το επιτρέπει, αν πάμε πιο βαθειά, θέτουμε σε κίνδυνο την ζωή μας! Ε, είπαμε να κάνουμε μια βουτιά, δεν είπαμε να ρισκάρουμε την ζωή μας και να μείνουμε μια ζωή παράλυτοι! ΟΚ. Τώρα, σε πιο μέρος η θάλασσα (η παραλία δηλ. η ακτή, 7-8 μίλια απόσταση από την ακτή δηλ.) έχει -25m βάθος ; Στο Σάνι Χαλκιδικής για παράδειγμα. Έχουμε ξαναβουτήξει εκεί ; Έστω πως όχι. Τέλεια! Θα βουτήξουμε λοιπόν εκεί. Πότε θα βουτήξουμε ; Την Κυριακή. Ωραία. Ναι, αλλά τι θα γίνεται με τον καιρό την Κυριακή; (Τσακ! Μετεωρολογική Υπηρεσία, βίβα Ε.Μ.Υ!) Δεν θα πάμε να βουτήξουμε αν βρέχει με το τουλούμι και αν έχει 10 μποφόρ ανέμους στην θάλασσα! Για να δούμε ... α! ok! την Κυριακή θα έχει ηλιοφάνεια και καλή θερμοκρασία. Υπέροχα! Αλήθεια, τι καιρό θα κάνει την Κυριακή που θα βρεθούμε για καφέ ; Ξέρει κανείς ; Εγώ δεν πρόλαβα να κοιτάξω ...

Τι γνωρίζουμε λοιπόν ως τώρα ; α) Γνωρίζουμε το μέρος. β) Γνωρίζουμε τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατούν την μέρα που θέλουμε να κάνουμε την βουτιά μας γ) Γνωρίζουμε το βάθος που υπάρχει σ' εκείνο το μέρος (είναι σύμφωνο με την εκπαίδευσή μας) www.tokafeneio.gr μιλάμε για καφενείο ... αφρό! και δ) Ξέρουμε πως δεν έχουμε ξαναβουτήξει εκεί. Αλήθεια, υπάρχει κανείς που να έχει ξαναπάει εκεί ; (Αυτό, καλό είναι να το θυμόμαστε, μπας κι όταν φτάσουμε εκεί, πέσουμε σε τίποτε ρεύματα, έτσι; ).

Τι δεν γνωρίζουμε; Δεν γνωρίζουμε τον βυθό, την μορφολογία του, πως είναι δηλ. ο βυθός (πετρώδης ; αμμώδης ; ), δεν γνωρίζουμε αν έχει ρεύματα, δεν γνωρίζουμε την υποβρύχιά του δραστηριότητα (αν έχει ψάρια δηλ. - ένα θέμα που θα ασχοληθούμε παρακάτω και θα το αναλύσουμε, τους κινδύνους δηλ. από τα ψάρια του βυθού), γενικά δεν γνωρίζουμε τι θα συναντήσουμε μέσα στην θάλασσα εκεί, μέσα στο νερό. Ε, γι' αυτά που δεν γνωρίζουμε, γι' αυτά βουτάμε, για να τα ανακαλύψουμε! Ο απώτερος λοιπόν σκοπός είναι να ανακαλύψουμε αυτά που δεν γνωρίζουμε. Μα, αυτός δεν είναι ΚΑΙ ο σκοπός όλων αυτών των ανθρώπων που ασχολούνται με τον εσωτερισμό ; Να ανακαλύψουν όσα δεν γνωρίζουν. Άμα κάποιος γνωρίζει κάτι, ε, γιατί να το ανακαλύψει δηλ ; Άμα εγώ γνωρίζω το μέρος της βουτιάς, τον βυθό δηλ. κι έχω ξαναβουτήξει εκεί 20 φορές μέρα και άλλες τόσες νύχτα , ε, όταν μου πεις "πάμε ρε Παύλο να βουτήξουμε στο Σάνι ;", μπορεί και να σου πω "ρε συ Avaris, έχω ξαναβουτήξει εκεί και δεν έχει και τίποτε δηλ. να δούμε. Δεν πάμε κάπου άλλου ;"

Επίσης, είχαμε πει πως :

H έννοια της επιφάνειας συνίσταται στο περιβάλλον για το οποίο έχει "σχεδιαστεί" η λειτουργία της ανθρώπινης μηχανής. Στο γνώριμο περιβάλλον μας δηλ. Στον περίγυρό μας, στις σχέσεις μας, κοινωνικές, φιλικές, ερωτικές, επαγγελματικές, σ' αυτό που ονομάζουμε "κοινωνία".

Έχεις ακούσει την έκφραση "αυτός είναι ένας επιφανειακός τύπος, ένας επιφανειακός άνθρωπος" ; Νομίζω ναι. Σημαίνει πως αυτός ο άνθρωπος στον οποίον αποδίδουμε αυτό τον χαρακτηρισμό, τον χαρακτηρισμό δηλ. "επιφανειακός", είναι ένας άνθρωπος ρηχός, δεν εμβαθύνει δηλ. στις έννοιες, στις καταστάσεις αλλά δεν εμβαθύνει ούτε στον εαυτό του και ασχολείται μόνον με τον "αφρό", κολυμπάει πάνω πάνω στο νερό, χωρίς να ξέρει τι συμβαίνει από κάτω του, χωρίς να ξέρει τι κρύβεται πίσω από την επιφάνεια και από αυτό που φαίνεται, γιατί η λέξη "επιφάνεια" προκύπτει από την σύνδεση του "επί" και του "φαίνομαι".

Συμφωνείς ως εδώ ;

Παύλος

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Προσφέρει δηλαδή, τις "βασικές γνώσεις Καθόδου".

Αυτό όμως είναι "Διδασκαλία"...

Όχι, δεν είναι διδασκαλία, είναι προσφορά. Καλά το λες στην αρχή ... Μπορεί όποιος θέλει, να την αρνηθεί και να πει "μεγάλε, εγώ δεν γουστάρω την προσφορά σου γιατί δεν με συμφέρει, είναι πολλά τα έξοδα δηλ για μένα και είσαι ακριβός".

Παύλος Βουλουτιάδης.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Συνεπώς, μήπως η "Κάθοδος" - το "τεχνικό της τμήμα" τουλάχιστον- όντως "διδάσκεται" ?

Ναι, ήξερα ότι θα φτάναμε σε αυτό το σημείο, αλλά όχι τόσο γρήγορα.

Επιμένω όμως - και τούτη είναι μια αμιγώς προσωπική μου άποψη - πως ο τρόπος για να γίνει μια Κάθοδος, μια κάθοδος με την έννοια που αποδίδει ο εσωτερισμός στην λέξη "κάθοδος" δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο διδασκαλίας. Αυτό νομίζω εγώ. Μπορεί να κάνω λάθος, δεν ξέρω.

Αυτό που εγώ ίσως νομίζω πως μπορεί να γίνει, είναι να έρθουν στο φως εκείνες οι συνδέσεις για τις οποίες έκανε αναφορά η Ladyhawk, στην πρώτη σελίδα του θέματος, με τις οποίες αποδικνύονται κάποια πράγματα με βάση το νοητικό. Και αποδικνύονται πως υπάρχουν μπροστά μας παρ' ότι φαίνονται άσχετα με την αναζήτησή μας. Μια κατάδυση, σ' αυτό το θέμα, συνδέεται με μια κάθοδο. Αν υποθέσουμε πως επιθυμούμε να διδάξουμε μια κάθοδο, σαφώς δεν μπορούμε να το κάνουμε χρησιμοποιώντας όρους εσωτερισμού, γιατί σχεδόν όλες οι έννοιες που χρησιμοποιούνται στον εσωτερισμό, είναι αμφισβητήσιμες από τον ίδιο τον εσωτεριστή. Όμως, θα μπορούσαμε να το κάνουμε - να διδάξουμε μια κάθοδο δηλ. - χρησιμοποιώντας μη αμφισβητήσιμες έννοιες που βρίσκονται σε "ζωντανές" καταστάσεις μπροστά στα μάτια μας.

Είπα στην αρχή του θέματος, πως εγώ ο ίδιος, γράφοντας αυτό το θέμα, δεν επιθυμώ κάτι τέτοιο. Αν κάτι επιθυμώ, είναι να αρχίσει ο αναγνώστης να κάνει αυτό που δήλωσε ο φίλος Ramoglou, το οποίο είναι κι αυτό στην αρχή του θέματος :

Διαβάζοντας αυτά τα κείμενα πραγματικά ταξιδεύω στον κόσμο της αλληγορίας [...]

Παύλος Βουλουτιάδης.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Και μήπως, η κάθε "Σχολή" έχει τις δικές της "ιδιαιτερότητες"?

Ναι. Ασφαλώς.

Παύλος.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Και μήπως ακριβώς ο Συνδυασμός Τεχνικών Στοιχείων της Μιας με στοιχεία της άλλης Σχολής είναι που δημιουργεί το πρόβλημα τελικά? (Σαλαμοποίηση?)

Ναι, το έχουμε ήδη αναφέρει.

Παύλος

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Και πως μπορεί να τα "ξεχωρίσει" μεταξύ τους ο Αυτοδίδακτος? Να τα "οργανώσει" δηλαδή, όπως το "έθεσες" εσύ...

Δεν ξέρω.

Παύλος.

[Avaris]

Φίλε Παύλο,

στην "ενεργητική κάθοδο" ΟΚ.

Πως είναι άλλωστε, δυνατόν να διαφωνήσει κανείς στον "αυστηρό προγραμματισμό" που θέτεις ως "προυπόθεση μιας υγιούς καθόδου"?

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση της "Ελεύθερης Καθόδου" που περιγράφω πιο πάνω? ("Νους εν Κενώ").

Επέτρεψέ μου να το παρομοιάσω με εκείνο το όνειρο που επιμένει κάθε φορά να σε "φέρνει μπροστά σε μια συγκεκριμένη Πύλη" και μόλις αποπειράσαι να την ανοίξεις, ξυπνάς απότομα, κάθιδρος και ταραγμένος".
And it happens again, and again, and again.... (για να χρησιμοποιήσω και το γνωστό μοτίβο των Cure )....

Μόνο που εδώ μιλάμε για ολόκληρη "Σχολή Καθόδου (Διαλογισμού)", την Ανατολική. Μια Φιλοσοφία Καθόδου που ως Κορωνίδα έχει ακριβώς αυτό το "Κενό Σκέψεων", αυτό το "πλήρες άδειασμα του Νου", την "απόλυτη πειθάρχηση των Μαϊμούδων". Κάτι που απο την στιγμή που το "επιλέγεις" και το βάζεις σε εφαρμογή, αρχίζει να αποκτάει "δική του Δυναμική κίνησης" ή καλύτερα "δική του Δυναμική Καθόδου".....

Κόντρα σε άλλες Σχολές που "αντιδρούν" (μετά "βδελυγμίας") σε αυτή την "Τεχνική" και "προκρίνουν" τον "κίνδυνο απο το άδειασμα του Νου" βάζοντας ως δική τους Κορωνίδα τον ανα πάσα στιγμή έλεγχο του Νου.....
(..."μην αδειάζετε το Νου σας γιατί κάτι άλλο κακό θα έρθει να καταλάβει αυτό το κενό...." )....

Άραγε, είναι έτσι?

Ποιά απο τις δύο Σχολές Καθόδου έχει δίκαιο και ποιά άδικο?

Άραγε, συνδυάζονται οι δύο Σχολές?

Σαν να λέμε, η μία Σχολή να λέει "τα σφουγγάρια μαζεύονται μόνον με τον παλιό τρόπο των Αυτοδυτών" (να το λέει η ανάσα σου)....

...η άλλη Σχολή λέει "ζήτω τα βαριά σκάφανδρα και η τροφοδοσία οξυγόνου με σωλήνα" (λέμε τώρα, συγχώρεσε την ασχετοσύνη μου)....

...και η πλέον Φουτουριστική να λέει "πάμε πρώτα με υποβρύχιο στον πάτο και μετά βγαίνουμε για βόλτα στο βυθό".....

....αναρωτιέμαι γιατί άραγε αυτές οι τόσο έντονες "διαφορές" τεχνικής ανάμεσα στις διάφορες Σχολές....

...και πολύ περισσότερο, είναι όντως "απαγορευτικός ο συνδυασμός των διαφόρων τεχνικών καθόδου"?

...δηλαδή, δεν μπορεί κάποιος να κάνει την μία φορά "Καθόδους βάση εσκεμμένου ελέγχου Νου και Σκέψεων" και την άλλη "Ελεύθερη Κάθοδο εν Κενώ Σκέψεων και Νου"?

( τελικά, μου φαίνεται γίνεται όλο και πιο αναγκαία η αναφορά σου στο ρόλο του "Ζεύγους" καθώς και στον "προσδιορισμό και έλεγχο του βάθους"....)

Και κάτι ακόμη.

Κάποια στιγμή, σε κάποιο προηγούμενο ποστ σου στο παρόν θέμα ανέφερες το ρόλο του "εγωϊσμού" στο στήσιμο "Κάστρων" που "απαγορεύουν την είσοδο στον Κήπο των Θαυμάτων" .

Αναρωτιέμαι, εαν εδώ βρίσκεται ο "Κρίκος" που συνδέει τα δύο είδη "Καθόδου".

Εννοώ, η "Ελεγχόμενη Νοητική Κάθοδος", μέσω των Διαλογιστικών Εργασιών σε "έννοιες" (πχ αυταπάτες) να "γκρεμίζει αυτά τα (εγωϊστικά) Κάστρα" για να μπορέσει κατόπιν η "Ελεύθερη Κάθοδος" να "εισχωρήσει ελεύθερα στον Κήπο των Θαυμάτων"....

Σκέψεις.....

Αναμένω τις δικές σου....

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση της "Ελεύθερης Καθόδου" που περιγράφω πιο πάνω? [...]

Δυσκολεύτηκα φίλε Avaris να σε καταλάβω, αλλά νομίζω τώρα κάτι πάει να γίνει...

Προφανώς αναφέρεσαι στην ελεύθερη κατάδυση, στην κατάδυση δηλ. που γίνεται χωρίς αυτόνομη συσκευή οξυγόνου, στους ψαροτουφεκάδες δηλ. κάτι τέτοιο μάλλον εννοείς.

Ναι, στην περίπτωση της ελεύθερης κατάδυσης, τα πράγματα αλλάζουν. Εκεί όμως ο αυτοδύτης ΔΕΝ χρησιμοποιεί συσκευή οξυγόνου, αλλά καταδύεται ΜΕ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ανάσα. Αυτό και μόνο, αποτελεί ένα ξεχωριστό θέμα, που ίσως αργότερα αν θέλεις, μπορούμε να το αναλύσουμε μιας και σχετίζεται με την κατάδυση.

Πρέπει να ομολογήσω πως η παράληψη αυτή - η αναφορά δηλ. της ελεύθερης κατάδυσης - βαραίνει αποκλειστικά εμένα. Ήταν δικό μου λάθος δηλ. που δεν το ανέφερα από την αρχή, εντάσσοντάς το σε ένα είδος κατάδυσης. Από την άποψη αυτή, ευχαριστώ τον φίλο Avaris που το έθιξε.

Θα ασχοληθούμε λίγο αργότερα με αυτό.

Παύλος

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Θεωρώ χρήσιμο να αποσαφηνιστεί η έκφραση "νους εν κενώ".

Σε προηγούμενες δημοσιεύσεις μιλήσαμε για το ενδεχόμενο της μη σκέψης και ερμηνεύσαμε - νομίζω επαρκώς - γιατί αυτό το ενδεχόμενο είναι υπαρκτό αλλά και γιατί είναι μια κατάσταση την οποία μπορεί να την ανεχτεί ο άνθρωπος, μέσα όμως σε κάποια όρια τα οποία δεν θα τον βλάψουν και δεν θα του προκαλέσουν κάποιο "κακό". Το ενδεχόμενο αυτό εντάσσεται όπως είπαμε στις αυτόματες προσαρμογές που κάνει ο άνθρωπος για να δεχτεί την μεταβολή της μερικής πίεσης του οξυγόνου στο αίμα του.

Αν ξεπεραστούν αυτά τα όρια και ο άνθρωπος συνεχίζει να αδειάζει το νου του τότε στο τέλος, πολύ απλά ... δεν θα μείνει τίποτε. Και τότε τι θα έχουμε ; Θα έχουμε μια κατάσταση "νου εν κενώ", δηλ; Δεν θα έχουμε νου! Θα προκαλέσουμε δηλ. μια ολοκληρωτική καταστροφή του νοητικού κέντρου.

Κάποτε, σε κάποιο θέμα σε ένα άλλο φόρουμ συνάντησα την έκφραση της Μπλαβάτσκυ, "ο μαθητής πρέπει να σκοτώσει το νου του!" και έγινα έξαλλος. Μάλιστα, ο άνθρωπος που μιλούσε με τόσο κομπασμό για την Μπλαβάτσκυ, ήταν ένα από τα πρωτοκλασσάτα μέλη του φόρουμ. Βγήκα λοιπόν και είπα, δημόσια, πως η Μπλαβάτσκυ είναι ηλίθια που λέει τέτοια πράγματα στον κόσμο και πως μάλλον πρέπει κάποιος να σκοτώσει την Μπλαβάτσκυ. Αν σκοτώσουμε το νου μας, τι θα μείνει, μου λέτε σας παρακαλώ ; Να γίνουμε δολοφόνοι δηλ. αυτό μας λέει η Μπλαβάτσκυ. Και άντε πες πως γίναμε, τι θα μείνει στο τέλος από το νοητικό μας κέντρο, μου λέτε ; Τίποτε, θα έχουμε ένα νεκρό νοητικό κέντρο. Ε, και πως στον κόρακα θα σκεφτόμαστε ; Πως θα μιλάμε ; Δηλ. δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Τουλάχιστον η Μπλαβάτσυ, δεν γνωρίζει πως να τα πει στον κόσμο. Δεν λες στον κόσμο : "σκότωσε το νου σου". Δεν του λες "γίνε δολοφόνος του μυαλού σου". Ε, δεν του λες τέτοια πράγματα δηλ. όπως και να το κάνεις.

Σαφώς, ασφαλώς και αναμφιβόλως δεν πρέπει να οδηγηθούμε σε μία κατάσταση "νου εν κενώ". Αυτό που λέμε είναι άδειασε σταδιακά το νου σου. - Μπορείς να το κάνεις, το αποδείξαμε, ο άνθρωπος το ανέχεται αυτό, συμβαίνει, μπορείς να το κάνεις χωρίς να διατρέχεις κίνδυνο - Άδειασε σταδιακά το νου σου, αλλά πρόσεξε! Μην τον αδειάσεις ΟΛΟΝ! Κράτα κάτι. Τι ; Αυτό στο οποίο πάνω θα διαλογιστείς.

Αυτό λέει και η κατάδυση, αυτό λέει και η φυσιολογία : Βούτα, αλλά πρόσεξε. Ανέπνευσε ατμοσφαιρικό αέρα, αλλά πρόσεξε. Μην αναπνέεις μόνο οξυγόνο πάνω από 6 ώρες στην επιφάνεια π.χ Γιατί ; Γιατί θα προκαλέσεις βλάβη στο αναπνευστικό σου, αλλά και βλάβη στον εγκέφαλό σου.

Παύλος

[Avaris]

>QBB<

Θεωρώ χρήσιμο να αποσαφηνιστεί η έκφραση "νους εν κενώ".

Σε προηγούμενες δημοσιεύσεις μιλήσαμε για το ενδεχόμενο της μη σκέψης και ερμηνεύσαμε - νομίζω επαρκώς - γιατί αυτό το ενδεχόμενο είναι υπαρκτό αλλά και γιατί είναι μια κατάσταση την οποία μπορεί να την ανεχτεί ο άνθρωπος, μέσα όμως σε κάποια όρια τα οποία δεν θα τον βλάψουν και δεν θα του προκαλέσουν κάποιο "κακό". Το ενδεχόμενο αυτό εντάσσεται όπως είπαμε στις αυτόματες προσαρμογές που κάνει ο άνθρωπος για να δεχτεί την μεταβολή της μερικής πίεσης του οξυγόνου στο αίμα του.

Αν ξεπεραστούν αυτά τα όρια και ο άνθρωπος συνεχίζει να αδειάζει το νου του τότε στο τέλος, πολύ απλά ... δεν θα μείνει τίποτε. Και τότε τι θα έχουμε ; Θα έχουμε μια κατάσταση "νου εν κενώ", δηλ; Δεν θα έχουμε νου! Θα προκαλέσουμε δηλ. μια ολοκληρωτική καταστροφή του νοητικού κέντρου.

Εδώ έχω μια υπόνοια φίλε Παύλο.

Μήπως η διαδικασία «Νους εν κενώ» είναι το «Κλειδί» για την «Είσοδο σε μια άλλη πραγματικότητα»?

Μια άλλη «Συνειδητότητα»?

Μια άλλη «Μορφή Αντιληπτικότητας»?

Επικίνδυνο, ναι, ίσως (αξίζει να συζητήσουμε τους πιθανούς κινδύνους).

Αλλά μήπως είναι ένα «απαραίτητο κλειδί»?

Κάποτε, σε κάποιο θέμα σε ένα άλλο φόρουμ συνάντησα την έκφραση της Μπλαβάτσκυ, "ο μαθητής πρέπει να σκοτώσει το νου του!" και έγινα έξαλλος. Μάλιστα, ο άνθρωπος που μιλούσε με τόσο κομπασμό για την Μπλαβάτσκυ, ήταν ένα από τα πρωτοκλασσάτα μέλη του φόρουμ. Βγήκα λοιπόν και είπα, δημόσια, πως η Μπλαβάτσκυ είναι ηλίθια που λέει τέτοια πράγματα στον κόσμο και πως μάλλον πρέπει κάποιος να σκοτώσει την Μπλαβάτσκυ. Αν σκοτώσουμε το νου μας, τι θα μείνει, μου λέτε σας παρακαλώ ; Να γίνουμε δολοφόνοι δηλ. αυτό μας λέει η Μπλαβάτσκυ. Και άντε πες πως γίναμε, τι θα μείνει στο τέλος από το νοητικό μας κέντρο, μου λέτε ; Τίποτε, θα έχουμε ένα νεκρό νοητικό κέντρο. Ε, και πως στον κόρακα θα σκεφτόμαστε ; Πως θα μιλάμε ; Δηλ. δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Τουλάχιστον η Μπλαβάτσυ, δεν γνωρίζει πως να τα πει στον κόσμο. Δεν λες στον κόσμο : "σκότωσε το νου σου". Δεν του λες "γίνε δολοφόνος του μυαλού σου". Ε, δεν του λες τέτοια πράγματα δηλ. όπως και να το κάνεις.

Η παραπάνω φράση είναι «τμήμα του «Βιβλίου των Χρυσών Κανόνων», ένα από τα έργα που στην Ανατολή δίνονται στους σπουδαστές του Μυστικισμού».

Η πρόταση που μόλις παρέθεσα ανήκει στην Μπλαβάτσκι και υπάρχει στον πρόλογο του βιβλίου της «Η Φωνή της Σιγής».

Το σχετικό απόσπασμα είναι το παρακάτω:

«…………..
- Οι οδηγίες αυτές είναι για κείνους που αγνοούν τους κινδύνους των κατώτερων Iddhi.

- Όποιος θέλει ν’ ακούσει και να καταλάβει τη φωνή της Nada, τον «άηχο ήχο» (τη Φωνή της Σιγής), θα πρέπει να έχει μάθει τη φύση του Dharana (έντονη και τέλεια αυτοσυγκέντρωση συνοδευόμενη από πλήρη αφαίρεση για καθετι που ανήκει στο Εξωτερικό Σύμπαν ή στον κόσμο των αισθήσεων).

- Αφού γίνει αδιάφορος στα πράγματα της αίσθησης ο μαθητής θα πρέπει ν’ αναζητήσει τον Rajah των αισθήσεων, δημιουργό της σκέψης, εκείνον που ξυπνάει την πλάνη.

- Ο Νους είναι ο μεγάλος καταστροφέας του αληθινού

- Ας καταστρέψει τον καταστροφέα ο μαθητής.

Γιατί:

- Όταν στον ίδιο του εαυτό η μορφή του θα φαίνεται απατηλή, όπως στο ξύπνημα φαντάζουν οι μορφές οι ειδωμένες στο όνειρο.

- Όταν θα έχει πάψει πια ν’ ακούει το πολλαπλό, τότε θα μπορέσει να ξεχωρίσει το ΜΟΝΑΔΙΚΟ, τον εσωτερικό ήχο που σκοτώνει τον εξωτερικό.

- Τότε και μόνον τότε θα αφήσει τη χώρα του Asat, την ψεύτικη, για νάμπει στο βασίλειο του Sat, του αληθινού!

- Πριν να μπορέσει η Ψυχή να ιδεί, θα πρέπει να έχει αποκτήσει την εσωτερική αρμονία και τα μάτια της σάρκας να έχει κάνει τυφλά σε κάθε πλάνη.

- Πριν να μπορέσει η ψυχή ν’ ακούσει, η εικόνα (ο άνθρωπος) θα πρέπει να έχει γίνει κουφή όμοια στις βροντές και στους ψιθύρους…..

- Πριν να μπορέσει η ψυχή να καταλάβει και να θυμηθεί, θα πρέπει να έχει ενωθεί με τον Σιωπηλόν Ομιλητή, όπως με την ιδέα του τεχνίτη η μορφή που αποτυπώνεται επάνω στον πηλό.

- Τότε η ψυχή θα καταλάβει και θα θυμηθεί

- Τότε στο εσωτερικό αυτί θα μιλήσει

………………..Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΙΓΗΣ ……»

Ξέρεις φίλε Παύλο, δεν μου φαίνεται τόσο κακό το παραπάνω απόσπασμα…Είναι ένα Λογοτεχνικό, αλληγορικό σοφό κείμενο που προσέχει πολύ τι «εκφράζει»….

Ίσως ο τότε συνομιλητής σου να το απέδωσε υπεροπτικά, επιθετικά και σίγουρα με λάθος τρόπο….

Δεν ξέρω….αλλά σίγουρα πάντως δεν είναι λόγια της Μπλαβάτσκι…κακώς της τα απέδωσε ο τότε εν λόγω κύριος….και σίγουρα δεν ειπώθηκαν με τον τρόπο που μάλλον τα απέδωσε….

Σαφώς, ασφαλώς και αναμφιβόλως δεν πρέπει να οδηγηθούμε σε μία κατάσταση "νου εν κενώ". Αυτό που λέμε είναι άδειασε σταδιακά το νου σου. - Μπορείς να το κάνεις, το αποδείξαμε, ο άνθρωπος το ανέχεται αυτό, συμβαίνει, μπορείς να το κάνεις χωρίς να διατρέχεις κίνδυνο - Άδειασε σταδιακά το νου σου, αλλά πρόσεξε! Μην τον αδειάσεις ΟΛΟΝ! Κράτα κάτι. Τι ; Αυτό στο οποίο πάνω θα διαλογιστείς.

Φίλε μου Παύλο,

αναρωτιέμαι....

Αυτό το «κάτι», μήπως θα μπορούσε να είναι «αυτό ακριβώς το άνοιγμα της Νοητής Πύλης» που περιέγραφα "εν είδη ονείρου"?

Ή αλλιώς, η "είσοδος στον Πνευματικό Κήπο της Αρμονίας που επικαλέστηκες τόσο όμορφα και λογοτεχνικά στην αρχή του θέματος"?

Και μήπως δεν μπορούμε να μπούμε σε αυτή την άλλη «Πραγματικότητα» με «Νοητικά Μέσα»?

Μήπως από ένα σημείο κι έπειτα, ο Νους μας είναι επιεικώς «άχρηστος» - για να μην πω και "ανασχετικό βαρίδι"?


Δεν έχω εμπειρία φίλε μου από τέτοια «Πεδία» και "υπερβατικά ταξίδια"….Μόνον "μπόλικη θεωρία", λίγες ενδείξεις, αρκετές υποψίες και κυρίως άπειρα ερωτήματα και απορίες προς συζήτηση….

Εαν είχα "πρακτική εμπειρία", φαντάζομαι δεν θα τα συζήταγα αυτή τη στιγμή....παρά θα ασχολούμουν με τη "βίωση" αντί με την Διανοητική και Νοητική προσέγγιση των πραγμάτων...

Θέλω να πω, εν κατακλείδι, μήπως εντέλλει, άλλα «πράγματα» μας προσφέρει η μια «Κάθοδος» και άλλα «πράγματα» η «άλλη Κάθοδος»?

Αυτό λέει και η κατάδυση, αυτό λέει και η φυσιολογία : Βούτα, αλλά πρόσεξε. Ανέπνευσε ατμοσφαιρικό αέρα, αλλά πρόσεξε. Μην αναπνέεις μόνο οξυγόνο πάνω από 6 ώρες στην επιφάνεια π.χ Γιατί ; Γιατί θα προκαλέσεις βλάβη στο αναπνευστικό σου, αλλά και βλάβη στον εγκέφαλό σου.

Μέτρα ασφαλείας, ναι…φυσικά…ποιος μπορεί να διαφωνήσει εδώ?

Κανείς δεν θάθελε φαντάζομαι να κάνει μια "Επικίνδυνη Κάθοδο" (ή "υπέρπτηση") απο την οποία δεν θα "ξυπνήσει" ποτέ......γινόμενος ας πούμε άλλο ένα στατιστικό νούμερο ως "αδιευκρίνιστο κώμα"....

[NEHEMAUT]

Πιστεύετε οτι είναι εύκολο να ''αδειάσει'' κανείς τον νου του πάνω απο μερικά δευτερόλεπτα ...ακόμη και απο την σκέψη << μην σκέφτεσαι>> αν αυτός είναι ξύπνιος [ δεν κοιμάται] και αν δεν ονειροπολεί?

Προσωπικά το βλέπω σχεδόν αδύνατο...εκτός απο καταστάσεις που επικρατούν πολύ έντονα οι αισθήσεις πχ έντονος σωματικός πόνος ....

Με εκτίμηση.