Κάθοδος

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Λέτε πως οι γυναίκες είναι αποκλεισμένες από τα Τάγματα και τις Στοές ε; Λέτε πως δυσκολεύονται στην "κάθοδο", ε; Για ρίξτε μια ματιά σ' αυτό πλιζ ...

http://www.divernet.com/cgi-bin/articles.pl?id=5349&section=1041&action=display&show=

Αυτές είναι γυναίκες! Προσωπικά προτιμώ την Tanya & την Miranta. Αλλά και η Kate δεν με χαλάει ...

[center]
Τα λέμε. Θα αναστενάξουν οι θάλασσες εφέτο ... ! Καλές βουτιές guys![/center]

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]http://www.padi.com

http://www.theabyss.gr/index.php?pid=3

http://www.seaworld.gr[/center]

Στο SeaWorld θα βρείτε και την αφεντιά μου, κάθε σ/β. Φυσικά, είμαι στην διάθεσή σας για οποιαδήποτε πληροφορία.

Παίδες, αξίζει να το δοκιμάσετε!

[Ladyhawk]

Λέτε πως οι γυναίκες είναι αποκλεισμένες από τα Τάγματα και τις Στοές ε;

Και ποιος το λέει αυτό? Όποιος και αν το λέει ή το υπερασπίζεται είναι λάθος γιατί δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Παλιά ναι είχε ισχύ, σήμερα όμως όχι.

Τώρα βέβαια Παύλο ο χώρος της κατάδυσης μπορεί να ενδείκνυται για να εκφράσει κανείς τα γούστα του περί του αντίθετου φύλου, ο χώρος όμως των ταγμάτων δεν προάγει κάτι τέτοιο.

Καλημέρα σε όλους σας

[magikadespell]

Βρε Παύλο, τις ίδιες γυναίκες είδα με σένα; Το σωστό link πάτησα πάντως!

Όταν λες "αυτές είναι γυναίκες!" τι εννοείς ακριβώς;
Σε ποιό προσόν αναφέρεσε; Στην ικανότητα κατάδυσης να υποθέσω γιατί κάτι άλλο δεν είδα (τα γυαλιά μου τα φόραγα!)

Συμφωνώ πάντως πως πρέπει να εμφανίζονται στις παραλίες για να νιώθουμε καλύτερα οι υπόλοιπες!!

[Ramoglou]

>QBB<

Βρε Παύλο, τις ίδιες γυναίκες είδα με σένα; Το σωστό link πάτησα πάντως!

Όταν λες "αυτές είναι γυναίκες!" τι εννοείς ακριβώς;
Σε ποιό προσόν αναφέρεσε; Στην ικανότητα κατάδυσης να υποθέσω γιατί κάτι άλλο δεν είδα (τα γυαλιά μου τα φόραγα!)

Συμφωνώ πάντως πως πρέπει να εμφανίζονται στις παραλίες για να νιώθουμε καλύτερα οι υπόλοιπες!!

[center] [/center]

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Αμάν ... τι πράμα είστε μωρ' αδελφέ μου δηλ ; .... Μια κουβέντα είπαμε ... Αλλά όντως οι τύπισσες είναι όλα τα λεφτά!

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]
Σχοινί που κατευθύνει τους αυτοδύτες[/center]

Απο το πιο εύκολα "ατυχήματα" που μπορεί να πάθει κάποιος στον βυθό, είναι να χαθεί. Η ομορφιά είναι τόσο απερίγραπτη, που εύκολα μπορεί κάποιος να παρασυρθεί, να παραμείνει περισσότερο από τον χρόνο μηδέν, να ξεχαστεί χαζεύοντας ένα χταπόδι ή μια σμέρνα ή προσπαθώντας να φωτογραφίσει ένα σελάχι που μόλις ξεκόλησε από την άμμο και τινάζεται σαν να χορεύει τσιφτετέλι.

Η απώλεια προσανατολισμού είναι κάτι που δεν εμφανίζεται συχνά στους άπειρους αυτοδύτες. Συμβαίνει τις περισσότερες φορές, όταν ένας αυτοδύτης θεωρεί τον εαυτό του έμπειρο, "καμπόσο" που λέμε δηλ. Κι αυτό γιατί, ετούτος ο αυτοδύτης είναι εξοικιωμένος με το περιβάλλον και με τον εξοπλισμό του και συνήθως οι βουτιές του είναι περισσότερο περιηγητικές, έχει γνώση των συνθηκών και επίγνωση των κινδύνων.

Στην κατάδυση / κάθοδο είναι πάρα πολύ σημαντικό να χρησιμοποιείται ένας "οδηγός", ένα σχοινί το οποίο δένεται σε ένα σταθερό σημείο της επιφάνειας (μια βάρκα π.χ) και το οποίο βοηθάει τόσο στην κατάδυση όσο και στην ανάδυση. Οι λόγοι είναι προφανείς. Κανείς δεν θέλει να καταδυθεί και κατά την διάρκεια της ανάδυσης να βρεθεί μερικές εκαντοντάδες μίλια μακρυά από την ακτή ή από την βάρκα που ξεκινήσε την βουτιά του.

Στην κιν. ταινία Open Water, ένα ζευγάρι ξεκίνησε να περάσει ένα σ/κ κάνοντας καταδύσεις σε κάποιο σημείο του Ειρηνικού. Όταν αναδύθηκε, είχε χάσει το σημείο της κατάδυσης, η βάρκα είχε φύγει και το ζευγάρι πέρασε κάμποσες ημέρες στην θάλασσα ώσπου τελικά έγινε τροφή για κάτι περαστικούς καρχαρίες.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν πόσο σημαντικό είναι - άλλωστε το προβλέπουν και οι διεθνείς κανονισμοί - να χρησιμοποιούμε τον "οδηγό". Αν λοιπόν δείτε φέτος στις θάλασσες ένα φουσκωτό φωσφορούχο μπαλόνι με μια σημαιούλα κόκκινη και μια λευκή ρίγα διαγώνια, να ξέρετε πως σε εκείνο το σημείο του βυθού υπάρχουν αυτοδύτες, που κάνουν είτε ψαροτούφεκο (ελεύθερη κατάδυση), είτε αυτόνομη κατάδυση με φιάλες.

Στην εσωτερική κάθοδο, ο "οδηγός" έχει την ίδια σημασία με αυτήν της κατάδυσης. Ο ασκούμενος πραγματοποιεί κάθοδο σε ένα σημείο του εαυτού του. Θα περάσει από πολλές καταστάσεις, από πολλά "βάθη", δεν πρέπει να αφεθεί και να παρασυρθεί από την ομορφιά του βυθού του, του εαυτού του.

Ξέρετε, ο άνθρωπος στα βαθύτερα υποστρώματά του, είναι πολύ όμορφος, πολύ γαλήνιος, πολύ αρμονικός. Ακριβώς όπως ο βυθός της θάλασσας. Όταν ο ασκούμενος φτάσει εκεί, η αρμονία θα τον συνεπάρει. Θα βρεθεί σε κάποιον "άλλον κόσμο", που ουδεμία σχέση έχει με αυτόν που ξέρει. Απέχει πολύ από την επιφάνεια, απέχει πολύ από τις συνηθισμένες αποδιδόμενες έννοιες του "καλού" και του "κακού", του "μίσους" και της "αγάπης". Αυτή η αίσθηση όμως, όπως όλα τα καλά πράγματα, δεν κρατάει για πολύ. Το σαμάντι είναι μια στιγμή. Ένα τσαφ! τίποτε περισσότερο. Συνεπώς, κάποια στιγμή θα πρέπει να επιστρέψει. Και θα πρέπει να ξέρει τον δρόμο της επιστροφής, να έχει ένα σημείο αναφοράς, κάτι που θα τον βοηθήσει να επιστρέψει στην επιφάνεια. Δεν μπορεί να μείνει στον βυθό για περισσότερο από την καθορισμένη ώρα, που έχουμε αναφέρει σε προηγούμενες δημοσιεύσεις. Διαφορετικά, θα πνιγεί. Ή όταν ανέβει στην επιφάνεια, θα έχει πάθει "ατύχημα" (βλ. νόσο αποσυμπίεσης).

Στην εσωτερική κάθοδο, ο "οδηγός" ή το σημείο αναφοράς που θα μας βοηθήσει να επιστρέψουμε, μπορεί εννοιολογικά να αποκτήσει περισσότερες ερμηνείες. Μια ιδέα, μια ευθύνη, ένας όρκος ή μια υπόσχεση, ένας άλλος άνθρωπος, (σύντροφος ή κάποιο άλλο αγαπημένο πρόσωπο ή ακόμα και ένας/μία φίλος/η), όλα αυτά και πολλά άλλα, μπορούν να παίξουν τον ρόλο του "οδηγού". Στην ουσία ένας οδηγός είναι εκείνο το είδους του Λόγου για τον οποίο - και με την βοήθεια αυτού - ο ασκούμενος θα εγκαταλήψει τον υπέροχο "βυθό" του.

Σίγουρα οι περισσότεροι έχουμε ακούσει ή ακόμη ακόμη έχουμε και οι ίδιοι πει την έκφραση "Άσε με τώρα! Μην με ενοχλείς" ή "Άσε με στην ησυχία μου". Αυτό σημαίνει πως βρισκόμαστε σε έναν "νοητικό βυθό", βυθιζόμαστε στις σκέψεις μας, αγωνιούμε για διάφορα πράγματα και παραδόξως, δεν θέλουμε να μας ενοχλούν. Κάτι συμβαίνει δηλ. ίσως κάτι όμορφο βρίσκουμε μέσα στο δαιδαλώδης νοητικό μας κουβάρι και επιθυμούμε να συνεχίσουμε την "έρευνα". Να βρούμε "χταπόδια", "σουπιές", να σκαλίσουμε λίγο περισσότερο μια τρύπα σε κάποιον βράχο, να "χαζέψουμε" λίγο παραπάνω τα χελιδονόψαρα και τους σπάρους. Όμως δεν πρέπει να παραμείνουμε για πολύ σ' αυτό το σημείο, δεν γίνεται άλλωστε. Ο χρόνος μας είναι περιορισμένος. Μας δώθηκε, αλλά όχι για πάντα. Θα λιγοστέψει, θα αφαιρεθεί με τον ίδιο τρόπο που μας δώθηκε. Αν τον καταχραστούμε, θα πεθάνουμε.

Τότε, ο ασφαλέστερος τρόπος για να επιστρέψουμε, είναι να χρησιμοποιήσουμε έναν "οδηγό". Κάποιος παρασύρεται και μιλάει στο τηλέφωνο ώρες. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο "οδηγός" του για να σταματήσει να μιλάει ; Μια υποχρέωση ίσως, ή μια ιδέα, ή πως έβαλε το φαγητό στην κατσαρόλα και πρέπει να το φροντίσει. Αυτά, όσο αστεία κι αν φαίνονται, έχουν την σημασία τους στην εσωτερική μας αναζήτηση. Μέσα από αυτά και από την παρατήρηση του εαυτού μας, μαθαίνουμε καλύτερα ποιοι είμαστε, και γιατί βρισκόμαστε σ' αυτόν τον υπέροχο κόσμο, τον μικρό, τον μέγα, που έλεγε κι ένας ποιητής ...

Τα δέοντα,

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Σεμινάριο Υποβρύχιας Αρχαιολογίας

Το σεμινάριο περιλαμβάνει 16 διδακτικές ώρες θεωρητικών μαθημάτων επάνω στους βασικότερους τομείς της Υποβρύχιας Αρχαιολογίας. Δίδεται, επιπλέον, η δυνατότητα πρακτικής άσκησης με την συμμετοχή σε πρόγραμμα καταδύσεων τεσσάρων ημερών με την ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών (Ι.ΕΝ.Α.Ε.)

Το πρακτικό τμήμα του σεμιναρίου απευθύνεται σε όσους είναι ήδη εξοικειωμένοι με τις καταδύσεις και επιθυμούν να επικεντρώσουν το ενδιαφέρον τους στο χώρο της ενάλιας αρχαιολογίας.

Πρόγραμμα

Σάββατο και Κυριακή 26 και 27 Μαΐου

1. Εισαγωγή στην υποβρύχια αρχαιολογία (2 διδακτικές ώρες)
• Εννοιολογικοί προσδιορισμοί
• Στόχοι και αντικείμενο
• Περιβάλλον (γεωλογία και μετεωρολογία)
• Σύντομη ιστορία και εξέλιξη
• Εμπλεκόμενοι φορείς στην Ελλάδα
2. Ιστορία και Αρχαιολογία του πλοίου (2 διδακτικές ώρες)
• Ναυπηγική
• Ναυσιπλοΐα
3. Η αρχαιολογία «υποβρυχίως» (4 διδακτικές ώρες)
• Ιδιαιτερότητες
• Οργάνωση υποβρύχιας έρευνας
• Μεθοδολογία – Τεχνικές
(Ανασκαφή, Ανέλκυση, Συντήρηση)
(Τοπογραφική και Σχεδιαστική Αποτύπωση, Φωτογράφηση)
• Η ασφάλεια των καταδύσεων
• Προβολή ταινίας από υποβρύχια ανασκαφή

Σάββατο και Κυριακή 2-3 Ιουνίου 2007

4. Αρχαία ναυάγια (2 διδακτικές ώρες)
• Τα σημαντικότερα αρχαία ναυάγια
• Προβολή ταινίας από ανασκαφή αρχαίου ναυαγίου
5. Αμφορείς και εμπόριο (2 διδακτικές ώρες)
6. Αρχαία λιμάνια (2 διδακτικές ώρες)
• Βυθισμένες Λιμενικές εγκαταστάσεις και οικισμοί
7. Ανάδειξη - Διαχείριση εναλίων αρχαιοτήτων (2 διδακτικές ώρες)
• Συντήρηση, προστασία, ανάδειξη
• Νομικό πλαίσιο καταδύσεων
• Νομικό πλαίσιο προστασίας εναλίων αρχαιοτήτων
• Αντιμετώπιση εναλίων ευρημάτων

Τόπος διεξαγωγής θεωρητικών μαθημάτων: ΚΕΚ Δέλτα, Ρεθύμνου 1Α

16-17-18-19 Ιουνίου 2007

Πρακτική άσκηση

Με την συμμετοχή σε τετραήμερο καταδυτικό πρόγραμμα παρέχεται η δυνατότητα εξοικείωσης με την οργάνωση και την τεχνική υποδομή της υποβρύχιας έρευνας, τις πρακτικές της υποβρύχιας ανασκαφής, τεκμηρίωσης, ανέλκυσης και συντήρησης των εναλίων αρχαιοτήτων. Προϋπόθεση για την συμμετοχή στο πρόγραμμα πρακτικής άσκησης είναι η παρακολούθηση των θεωρητικών μαθημάτων. Στις ανωτέρω ημερομηνίες θα πρέπει να συνυπολογιστούν δύο ημέρες επιπλέον για την μετακίνηση.

Προαπαιτούμενα:

Πτυχίο αυτοδύτη
Ασφάλιση (DAN)
Ιατρική βεβαίωση
Προσωπικός καταδυτικός εξοπλισμός (πλην φιάλης)

Διδάσκοντες

Γιάννος Λώλος (Αν. Καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων), Χρήστος Αγουρίδης (Αρχαιολόγος, Μ.Α.), Φωτεινή Βλαχάκη (Αρχιτέκτων-Μηχανικός), Ηλίας Σπονδύλης (Αρχαιολόγος), Στέλλα Δεμέστιχα (Αρχαιολόγος, PhD), Φαίδων Αντωνόπουλος (Dive Instructor), Γιάννης Βήχος (Αρχαιολόγος, PhD), Μυρτώ Μιχάλη (Αρχαιολόγος, M.A.), Γιώργος Κουτσουφλάκης (Αρχαιολόγος), Θεοτόκης Θεοδούλου (Αρχαιολόγος, M.A.), Κωνσταντίνος Βασιλειάδης (Συντηρητής Αρχαιοτήτων Μ.Α.), Μάρκος Γάρρας (Φυσικός, Μ.Α.)

Κόστος συμμετοχής

Θεωρητικά μαθήματα (δεν είναι υποχρεωτική η πρακτική άσκηση): 350 €
Πρακτική άσκηση (περιλαμβάνει έξοδα διατροφής και διαμονής): 650 €
Σύνολο και για τους δύο κύκλους: 1000 €
Θα δοθεί βεβαίωση για την παρακολούθηση του σεμιναρίου.

Πληροφορίες- Δηλώσεις συμμετοχής: 210 6510549 και ηλεκτρονικά info@timeheritage.gr
------------------------------------------------------
------------------------------------------------------
Σεμινάριο Θαλάσσιας Οικολογίας, 28 Απριλίου - 1 Mαίου.

Η Μystic Blue οργανώνει 4ημερο σεμινάριο Θαλάσσιας Οικολογίας για εκπαιδευτές αυτοδυτών. To σεμινάριο εισηγείται η περιβαλλοντολόγος Μαρία Σαλωμίδη και περιλαμβάνει 4 εξερευνητικές καταδύσεις στο Σαρωνικό από ιστιοφόρο στη διάρκεια των οποίων θα μυηθείτε στα συναρπαστικά μονοπάτια της θαλάσσιας οικολογίας, της αναγνώρισης ειδών και της οικολογικής παρακολούθησης παράκτιων περιοχών.

Το σεμινάριο οργανώνεται στα πλαίσια μιας σειράς εκδηλώσεων και δράσεων για την προστασία των θαλασσών και είναι αφιλοκερδές. Για περισσότερες πληροφορίες και δήλωση συμμετοχής στείλτε email στο info@mystic-blue.org έως τις 15/04/2007 εξηγώντας γιατί θέλετε να συμμετάσχετε.

Αννυ Αντωνάτου
Mystic Blue
www.mystic-blue.org
info@mystic-blue.org

------------------------------------------------------
------------------------------------------------------
dimitrisaggelousis

Θαλασσια Βιολογια

θα ηθελα να σας ενημερωσω οτι θα ξεκινησει ενα σεμιναριο με θεμα την θαλασσια Βιολογια στην θεσσαλονικη. Θα γινουνε 2 θεωρητικα μαθηματα την Δευτερα στις 30 απριλιου και ενα τεταρτη στις 2 Μαιου στις 18:30 με 20:00 4 καταδυσεις στις 5 και 6 Μαιου δηλαδη το αμεσως επομενο σαβ/κο, το κοστος ειναι 200 ευρω. θα ακολουθησει και ενα θωρητικο μαθημα την περιοδο των καταδυσεων. Το σεμιναριο επειμελειτε και παρουσιαζει ο Δρ. Θαλλασιας Βιολογιας Γιωργος Σκουφας με την υποστηριξη του καταδυτικου κεντρου Νηρεας.

παρακαλω οσοι ενδιαφερεστε μπορειτε να με ενημερωσετε για τη συμμετοχη σας :
dimitris_aggelou@yahoo.gr

[Ramoglou]

Αν και το θέμα είναι η "κάθοδος" δε νομίζω ότι ενδιαφέρει άμεσα το παρόν Forum, η παράθεση των παραπάνω ανακοινώσεων.

Καλό είναι λοιπόν να μείνουμε εντός θεματολογίας

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Και αισίως ... φτάσαμε στα ψάρια ή "ψάρια", όπως προτιμάτε δηλ.

Γενικά μπορούμε να πούμε πως είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που κάποιος αυτοδύτης πληγώθηκε από επικίνδυνο υδρόβιο. Αυτό συμβαίνει κυρίως μονάχα όταν τα ενοχλούμε. Συνήθως τραύματα δημιουργούνται από την επαφή μας με αχινούς που δεν προσέξαμε. Για την προστασία μας καλό είναι να φοράμε γάντια και μποτάκια χειμώνα - καλοκαίρι. Σαν γενική συμβουλή, καλό είναι να μην ενοχλούμε τους κατοίκους του βυθού, ούτε να χώνουμε τα χέρια μας σε τρύπες.

Το συγκεκριμένο θέμα - όπως καταλαβαίνεται - σηκώνει πολύ καζούρα, ιδιαίτερα όταν προσπαθήσουμε να αποδώσουμε μεταφορικά την έννοια του "ψαριού" στην εσωτερική διαδικασία της καθόδου. Γεγονός είναι πως "ψάρια" υπάρχουν πολλά και πολλών ειδών.

Προσοχή! Ένας αυτοδύτης με αυτόνομη συσκευή κατάδυσης, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να ψαρεύει.

Ο λόγος είναι προφανέστατος. Φανταστείτε έναν "οπλισμένο" με ψαροτούφεκο αυτοδύτη και με χρόνο παραμονής στον βυθό 30min. Δεν θα μείνει σάλιο! Μέχρι και ο τελευταίος δηλ. γάβρος - ή "γάβρος" - θα παραδώσει το πνεύμα του. Άσε που αν σε πιάσει το Λιμενικό, θα σου κάνει κατάσχεση μέχρι και το μαγιό σου - αν φοράς δηλ. μέσα από την φόρμα, τέλος πάντων.

Ας δούμε όμως λίγο αυτό το θέμα μεταφορικά στην διαδικασία της καθόδου, που αυτό όπως φαντάζομαι ενδιαφέρει τους αναγνώστες αυτού του φόρουμ. Ο λόγος που η απαγόρευση του "ψαρέματος" στον βυθό από έναν αυτοδύτη / ασκούμενο της διαδικασίας της καθόδου, είναι ίδιος είτε τον ερμηνεύσουμε κυριολεκτικά - σύμφωνα με όρους της κατάδυσης - είτε μεταφορικά με όρους εσωτερικής φιλοσοφίας :

Ο ασκούμενος έχει περισσότερο χρόνο παραμονής στον βυθό του.

Αυτό σημαίνει πως βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση έναντι των "ψαριών". Τι να σου κάνει δηλ. το "ψαράκι" όταν εσύ στήνεσαι για 15 - 20 min πίσω από κάποιον βράχο και παραμονεύεις πότε θα ξεπροβάλει ; Ε, κάποια στιγμή, θα βγει. Τι εννοούμε όμως όταν λέμε "ψάρι" για την εσωτερική κάθοδο ; Ποιος άνθρωπος είναι "ψάρι" ;

Δεν χρειάζεται βέβαια να είναι κάποιος γκουρού για να ξέρει πως όταν λέμε "ψάρι" κάποιον, εννοούμε συνήθως αυτόν που ξεγελιέται εύκολα από έναν άλλον, "τσιμπάει" δηλ.

Πρέπει επίσης να πούμε σ' αυτό το σημείο, πως η διαδικασία της καθόδου δεν είναι διαδικασία που γίνεται επιλεκτικά. Αυτό σημαίνει πως ένας άνθρωπος στην ουσία δεν μπορεί να επιλέξει την στιγμή που θα πραγματοποιηθεί και να πει ή να σκεφτεί "α! τώρα θα κάνω κάθοδο". Συνήθως είναι μια διαδικασία που συμβαίνει όταν ο ασκούμενος διαλογίζεται. Οι περισσότεροι άνθρωποι διαλογίζονται, δηλ. δια της λογικής ερευνούν ή αναζητούν απαντήσεις. Και οι περισσότεροι πραγματοποιούν διαφορετικά είδη καθόδου, με την διαφορά όμως πως δεν μπορούν να το συνειδητοποιήσουν.

Είναι ασφαλώς άτοπο να προσπαθήσουμε να συνδέσουμε την επιλογή μιας κατάδυσης με την αδυναμία επιλογής μιας καθόδου, όμως το θέμα "Κάθοδος" δεν πραγματεύεται αυτό. Πραγματεύεται την σύνδεση που υπάρχει μεταξύ καθόδου και κατάδυσης, όταν ο ασκούμενος / αυτοδύτης συνειδητοποιεί πως "καταδύεται" και αυτό είναι ένα λεπτό σημείο. Ασφαλώς και υπάρχει ένα είδος επιλεκτικής καθόδου και είναι εκείνο στο οποίο ο ασκούμενος γνωρίζει απο πριν τι θέλει να πετύχει με τον διαλογισμό του, δηλ. μέχρι ΠΟΥ επιθυμεί να φτάσει μέσα του. Έτσι, το θέμα απευθύνεται κυρίως σε όσους συνειδητοποιούν πότε κάνουν κάθοδο - σας διαβεβαιώ πως κάθοδο κάνουμε όλοι μας, συνέχεια - και τι θέλουν να πετύχουν βάσει του διαλογισμού τους.

Ένα παράδειγμα : Υπάρχει κάποιος που θέλει να αποβάλει από μέσα του - να κάνει μια ανέλκυση δηλ. - κάτι που τον στεναχώρησε βαριά στο παρελθόν. Ο άνθρωπος αυτός ήδη γνωρίζει πως για να το επιτύχει αυτό πρέπει με κάποιον τρόπο να "καταδυθεί" στον εαυτό του ή - προσοχή! - να κατευθηνθεί αυτός ή η σκέψη του "σε κάποιον άλλον βυθό". Πάντως, είτε έτσι είτε αλλιώς, "κατάδυση" θα κάνει. Το θέμα λοιπόν απευθύνεται σε όσους γνωρίζουν πως είτε έτσι είτε αλλιώς κάπου θα "καταδυθούν" και όλο το φάσμα των πληροφοριών που αναφέρονται εδώ, του παρέχονται προς γνώση και ενημέρωση.

Έτσι λοιπόν, είναι πολύ φυσικό ο άνθρωπος αυτός - του παραδείγματός μας - να έρθει σε επαφή με κάποια "ψάρια", δηλ. με κάποιους που θα μπορεί να ξεγελάσει ο ίδιος - προσοχή! - για να πετύχει τον αρχικό σκοπό του. Ποιος είναι αυτός ; Να αποβάλει από μέσα του μια βαριά στενοχώρια. Αυτός είναι ο άνθρωπος του παραδείγματός μας και αυτό θέλει να πετύχει. Τίποτε άλλο.

Υπό αυτής της οπτικής, προσωπικά δίνω πολύ μεγάλη αξία στα διάφορα είδη "ψαριών" που "τσιμπάνε" και τσουπ, πετάγονται όταν π.χ πρέπει κάτι να πουν κι αυτοί. Φανταστείτε δηλ. πόσο άδειος θα ήταν ένας οποιοσδήποτε "βυθός" χωρίς αυτούς τους ανθρώπους, χωρίς τα "ψάρια" μας και έχω χρησιμοποιήσει "ψάρια" για να πετύχω κάτι. Αυτό, μπορεί για κάποιους να φαίνεται απάνθρωπο ίσως ή δεν ξέρω, κάπως, αλλά στην ουσία δεν "ψαρεύω τα ψάρια μου", αλλά είναι σαν "να πιάνω το πτερύγιο ενός καρχαρία και να κολυμπώ μαζί του".

Προσωπικά, είναι όνειρο ζωής να μπορέσω κάποια στιγμή να έρθω φάτσα με φάτσα με έναν - κυριολεκτικά & μεταφορικά - λευκό καρχαρία στο φυσικό του περιβάλλον, όπως επίσης να κολυμπήσω παρέα με ένα δελφίνι. Όσον αφορά τον "λευκό", ξέρω πως είναι λίγο δύσκολο να τον βρω σε Ελληνικά νερά και θα πρέπει να ταξιδέψω στο εξωτερικό. Είναι όμως κάτι που κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει το φθινόπωρο του 2008*.

[center][/center]


* αν όλα πάνε καλά ως τότε και δεν με έχει τσιμπήσει καμιά "τσούχτρα" Παρεπιπτώντως, υπάρχει ένα είδος καρχαρία που έχει 7 αισθήσεις! Είναι ένα είδος σφυροκέφαλου. Εκπληκτικό, αν σκεφτείς πως ο άνθρωπος έχει 5 κι αυτές δεν ξέρει να τις χρησιμοποιεί. Είναι επίσης εξαιρετικά ενδιαφέρον να πούμε πως ο Λευκός Καρχαρίας είναι το μόνο είδος ψαριού που έχει φτάσει στο τελευταίο σημείο της εξέλιξής του. Δεν πάει παραπάνω δηλ. Έχει τελειοποιηθεί! Κάτι που για τον άνθρωπο είναι ακόμη πολυυυύ μακρινό.

Τα δέοντα,

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Πολλοί θαλάσσιοι βιολόγοι και ένα μέρος της επιστημονικής κοινότητας πιστεύουν - και προσωπικά δεν το θεωρώ διόλου απίθανο σύμφωνα με τα όσα έχω δει στο βυθό και τα όσα έχω διαβάσει για ορισμένα είδη ψαριών - πως επειδή η ζωή στον πλανήτη ξεκίνησε από το νερό, όλες οι απαντήσεις βρίσκονται εκεί. Ότι υπαρξιακό ταλαιπωρεί δηλ. τον άνθρωπο, βρίσκεται ως λύση στο περιβάλλον του βυθού και στις συμπεριφορές των ζώντων ειδών που υπάρχουν εκεί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πολλά σημεία του βυθού είναι ακόμη ανεξερεύνητα γιατί ακόμη κανείς δεν μπόρεσε να φτάσει σε κάποια πολύ μεγάλα βάθη και πως συνεχώς ανακαλύπτονται νέα είδη με εκπληκτικές συμπεριφορές τόσο ως μέλη ενός συνόλου / μιας αγέλης, όσο και ως μεμονωμένα περιστατικά. Επίσης, μόλις πριν μερικά χρόνια η μελέτη πάνω στην συμπεριφορά ενός καρχαρία μας έδιξε πως αυτό το ψάρι δεν μοιάζει διόλου με τον "απάνθρωπο δολοφόνο" που νομίζαμε μέχρι τότε. Είναι ένας από τους τελειότερους κυνηγούς στην φύση, κι όμως, είναι εξαιρετικά στοργικός και πολύ τρυφερός με τους ανθρώπους. Ο καρχαρίας επιτείθεται μονάχα όταν αισθανθεί πως γίνεται κατάχρηση της "περιοχής" του. Στην ουσία, αμύνεται δηλ. όταν εισβάλουν στον χώρο του. Αν τον σεβαστείς, δεν πρόκειτε να σου κάνει τίποτε. Θα σ' αφήσει να τον πλησιάσεις, θα κάνει πλάκα μαζί σου, θα σ' αφήσει ακόμη ακόμη και να τον χαϊδέψεις στον λαιμό, όπως κάνεις στο πεκινουά σου. Θα έλεγε κανείς πως είναι βαθύτατα ένας γνήσιος και ορίτζιναλ Έλληνας. Ο καρχαρίας απαιτεί σεβασμό - όπως και η θάλασσα δηλ. - και ξέρει πως να τον κερδίζει. Κι αυτό λέγεται "εξέλιξη" αδέλφια μου!

[center]"Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Πέξε στον άνεμο την γλώσσα σου και πέρνα.
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ, Μαρία.
Το Φίδι σχίζεται στο βράχο με την Σμέρνα."
Ν. Καβαδίας


Ποια είναι η δική σας γνώμη για όλα τα παραπάνω ;[/center]

[Soulseek]

Παύλο, έχει τύχει να δω και βίντεο όπου ένα λιοντάρι αγκαλιάζει με τα δύο μπροστινά του πόδια έναν άνθρωπο, με τόσο νάζι που πραγματικά τρίβεις τα μάτια σου. Ωστόσο, τα κάγκελα του κλουβιού συνεχίζουν να υπάρχουν ανάμεσά τους, ακόμα και κατά τη διάρκεια της αγκαλιάς.
Το ίδιο λοιπόν μπορούμε να πούμε και για τους καρχαρίες. Δεν ξέρω αν έχεις δει ποτέ κανέναν να χαϊδεύει καρχαρία στο λαιμό, αλλά ακόμα και αν έχει γίνει, ο κανόνας δεν παύει να είναι πως ο καρχαρίας τρώει τον άνθρωπο.
Και μη μου πεις πως η οριοθετημένη περιοχή τους είναι πολυπληθείς παραλίες σε Λατινική Αμερική κτλ...

Γενικά πάντως, θα συμφωνήσω πως μέσα στις θάλασσες κρύβεται ένα μεγάλο μέρος του αχαρτογράφητου κόσμου μας...
Προς αυτή την κατεύθυνση, προτείνω ανεπιφύλακτα την ανάγνωση διηγημάτων του H.P. Lovecraft. Ο ίδιος φοβόταν αρκετά τη θάλασσα και οι ιστορίες του εμπεριέχουν πάντα τον παράγοντα "θάλασσα" στη δημιουργία μιας απόκοσμης και τρομακτικής ατμόσφαιρας. Οι Μεγάλοι Παλαιοί άλλωστε, στη μυθολογία Κθούλου, κρύβονται στα βάθη των ωκεανών...

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Και μη μου πεις πως η οριοθετημένη περιοχή τους είναι πολυπληθείς παραλίες σε Λατινική Αμερική κτλ...

Ε, όχι βέβαια. Εκεί, συνήθως επιτίθονται γιατί πεινάνε.

Όμως κι εσύ, το ίδιο θα 'κανες αν πεινούσες. Αν πεινούσες πραγματικά δηλ. Θέλω να πω δηλ. πως παρ' ότι την λεγόμενη "εξέλιξη" του ανθρώπινου είδους - που εγώ δηλ. προσωπικά δεν θεωρώ ότι υπάρχει - όταν ο άνθρωπος φτάσει στα όρια του, είναι ικανός για απίστευτα πράγματα. Ειδικά ένας πεινασμένος άνθρωπος, κάποιος που λιμοκτονεί, ή κάποιος που πραγματικά πεινάει, μπορεί ακόμη και να σκοτώσει για να μείνει στην ζωή. Όταν φίλε απειλείται η ίδια σου η ζωή από την πείνα, γιατί π.χ η υπερ-αλιεία δεν έχει αφήσει τίποτε τριγύρω για να φας, τότε μπορείς πολύ εύκολα να γίνεις κι εσύ ένας λευκός. Σε χρόνο dt. Και αυτό, μην νομίζεις πως σε κάνει "απολίτιστο" ή άλλες τέτοιες μπούρδες, είναι απολύτως φυσικό και είναι νόμος του σύμπαντος. Άσε το πεκινουά σου ή τον γάτο σου μια βδομάδα νηστικό και θα δεις τι έχεις να πάθεις. Ή αμα θες δηλ. γερή δαγκωματιά - έτσι δηλ. να την θυμάσαι καλά, να σ' αφήσει παράλυτο ας πούμε - δοκίμασε ν' αφήσεις την γυναίκα σου νηστική ή "νηστική" για 'κανα μήνα. Ε, τότε είναι που την πλέρωσες άσχημα ... Υπάρχουν κάτι τύπισσες που είναι πολύ χειρότερες ακόμη κι απο λευκούς. Τουλάχιστον, όταν επισκέπτεσαι ένα μέρος με λευκούς ε, γαμώτο, έχεις το νου σου, είσαι προετοιμασμένος. Λες "βουτάω κι απο κάτω μου είναι λευκοί!", το ξέρεις δηλ. Στην περίπτωση όμως της τύπισσας λευκού, όλα γίνονται ερήμην σου ...

Από τις συμπεριφορές των ψαριών λείπει ένα ουσιώδες χαρακτηριστικό, που είναι εν αφθονία στον "εξελιγμένο" άνθρωπο. Λέγεται "υπουλία". Κανένα ψάρι, ακόμη κι αν πρόκειτε για τον πιο "αιμοδιψή δολοφόνο" δεν είναι ύπουλο. Ο λευκός θα σε προειδοποιήσει πρωτού σου επιτεθεί. Θα σου πει "φίλε, αρκετά, κάντηνα τώρα". Έτσι και δεν τον ακούσεις, πήγαινες γυρεύοντας, δεν σου φταεί αυτός ...

Καλημέρα,

[Soulseek]

...Τα ζώα όμως, είτε ψάρια είτε ζώα ξηράς, έχουν εν αφθονία κάτι που δεν έχει ο εξελιγμένος άνθρωπος. Αυτό είναι η ικανότητα της παραλλαγής.
Αναπτύσσεται από τη φύση τους για λόγους επιβίωσης, η οποία επιβίωση όμως περιλαμβάνει και την τροφή για αυτοσυντήρηση. Άρα σωματική προσαρμογή στα χρώματα του περιβάλλοντος όχι μόνο για άμυνα αλλά και για επίθεση.

Επίσης, έχουμε δει σε τόσα ντοκιμαντέρ τον άνθρωπο να φτάνει στα όριά του και να τα ξεπερνάει όσον αφορά την έλλειψη τροφής - όλοι έχουμε ακούσει για "τα παιδάκια στην Αφρική που πεινάνε". Προσωπικά όμως δεν έχω ακούσει ποτέ να έχει φάει κάποιος άνθρωπος κάποιον άλλον για να επιβιώσει...

[Zadok the priestess]

Χμμμ... Φίλε Soulseek, νομίζω ότι κατανοώ την άποψή σου, αλλά δεν ξέρω αν γνωρίζεις την περίπτωση των επιζησάντων της αεροπορικής τραγωδίας στις Άνδεις τη δεκαετία του '70.

Ενέπνευσε και την σχετική ταινία τη δεκαετία του '90:

[Δημήτριος]

Περιπτώσεις κανιβαλισμού είχαν διαπιστωθεί και στην Κίνα, σε απομακρυσμένες επαρχίες, κατά την διάρκεια της πολιτιστικής επανάστασης.

[NEHEMAUT]

...Τα ζώα όμως, είτε ψάρια είτε ζώα ξηράς, έχουν εν αφθονία κάτι που δεν έχει ο εξελιγμένος άνθρωπος. Αυτό είναι η ικανότητα της παραλλαγής

Χμ !!! Νομίζω ότι και ο άνθρωπος την έχει και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό αν σκεφτούμε πως ''αλλάζουμε'' και πως προσαρμοζόμαστε στις διάφορες συνθήκες...
Ίσως να μην φαίνεται στην εξωτερική μας εικόνα η αλλαγή χρώματος η σχήματος αλλά γίνεται κάθε φορά που αλλάζουμε προσωπείο.

Προσωπικά όμως δεν έχω ακούσει ποτέ να έχει φάει κάποιος άνθρωπος κάποιον άλλον για να επιβιώσει...

Ανεξάρτητα από τα κυριολεκτικά παραδείγματα που μπορούν να βρεθούν, δυστυχώς τρωγόμαστε μεταξύ μας καθημερινά και πολλές φορές βασανιστικά.
Όταν έχουμε κατασκευασμένους πολέμους με τα κέρδη των βιομηχανιών όπλων
Όταν ο ένας επιβουλεύεται την εικόνα ενός άλλου και στην προσπάθεια να υπερισχύσει προσπαθεί να καταστρέψει την ψυχή του
Όταν γίνεται οποιοσδήποτε ηθικός εκβιασμός κλπ
Δεν έχουμε ένα σιγανό φάγωμα?

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]

Στου κυρ - Αντώνη του μανάβη τις ντομάτες
που 'ναι σαν κόρες φθισικές, πολυβαμμένες
έχω με τέχνη περισσή εγώ βαλμένες
πράσινες κάμπιες κι άγριες σαν τους αντάρτες.

Στα νιάτα του έμπλεξε ο Αντώνης με μια τσούλα
κι οι συγγενείς του όλοι μπήκανε στη μέση
να τη θυμάται πότε - πότε πια τ' αρέσει
ζώντας μια ήσυχη και άχαρη ζωούλα.

Τα ΄χω μισήσει τα ολόχρυσα κλουβιά σας
μ' ακολουθούνε σ' όποιο μέρος και να πάω
να 'χετε υπόψη σας, μια μέρα θα σας φάω
όλους εσάς όπου κοιτάτε την δουλειά σας!

Χώρα σαν τούτη μες στο κόσμο δεν είν' άλλη
με πολιτείες ολοπλούμιστες, με φώτα
μα το νερό είναι αρμυρό σαν τον ιδρώτα,
κι ο τόπος μοιάζει σα μιαν αλυκή μεγάλη

Ρίχνω το βλέμμα στου προσώπου σου τα μήλα
δεν βρήκες μου 'πες τον Θεό, μα δεν σε νοιάζει
εγώ όμως βρήκα αυτό Το κάτι που του μοιάζει
το λέν' αγάπη κι είναι στης καρδιάς τα φύλλα.

Τα ΄χω μισήσει τα ολόχρυσα κλουβιά σας
μ' ακολουθούνε σ' όποιο μέρος και να πάω
να 'χετε υπόψη σας, μια μέρα θα σας φάω
όλους εσάς όπου κοιτάτε την δουλειά σας!

Κόπιασε κόρη στου ονείρου μου τ' αλώνι
δεν θα γεράσουμε ποτέ! στο υπογράφω!
και τις ντομάτες στα παπούτσια μου τις γράφω
μαζί με το μανάβικο του κυρ - Αντώνη.

[/center]

[Ramoglou]

[mod]Μετά και την παράθεση του ποιήματος από τον δημιουργό του ως αποχαιρετισμό, το θέμα κλειδώνεται.[/mod]