"Αφύσικη συμπεριφορά":Ψυχικός ή Ψυχωτικός?

[Ramoglou]

Είχα γράψει στην πρώτη σελίδα αυτού του θέματος …

Ας δούμε όμως μερικά πράγματα, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία.
Αν διαβάσετε την αφήγηση θα διαπιστώσετε ότι ο αφηγητής έχει αρκετά κενά στη διατύπωση του λόγου του, υπάρχουν δε κραυγές εντυπωσιασμού του τύπου
«ΤΑ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ ΤΟΥ ΑΔΕΡΦΟΥ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑΜΤΑ»
«ΔΕΜΕΝΟ ΜΕ ΜΑΥΡΗ ΚΟΡΔΕΛΑ ΚΑΙ ΣΚΑΛΙΣΜΕΝΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΠΑΝΩ ΤΟΥ....»
«ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΕΠΕ ΤΑ ΠΑΡΑΤΙΣΑ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ»
«ΠΕΔΙΑ ΜΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΚΟΝΤΕΒΩ ΝΑ ΔΑΚΡΙΣΩ ΚΑΙ ΤΡΕΜΩ ΠΟΥ ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ» κλπ ωραία.
Δηλώνει δε περί της χρήσης παραισθησιογόνων ουσιών σαν κάτι το δεδομένο (έλα μωρέ χασισάκι παίρναμε), όμως εικάζει ότι μπορεί να φταίει και αυτό, ή οι metallica που ενέδωσε στην αναζήτηση δια μέσου της μαγείας, μπορεί ακόμα να φταίει και ο κινηματογράφος που το γυρίσαμε στη μαγεία και στην παράνοια.

Όλα αυτά συνθέτουν μια εικόνα, μια εικόνα σαφέστατη, όχι για τον εσωτεριστή, τον ψαγμένο, τον μύστη, αλλά για τον απλό άνθρωπο. Η εικόνα αυτή είναι η εικόνα ενός ανθρώπου που δεν έχει ιδέα του τι είναι ο εσωτερισμός και που προσπαθώντας να παίξει με διάφορα πραγματάκια που του είναι γνωστά, συνθέτει ένα λόγο εντυπωσιασμού, ένα λόγο που θα οδηγήσει τους συνομιλητές του να αναφωνήσουν «Τι είπε τώρα !!! Πω πω !!!»

Ειλικρινά αν μπώ στη διαδικασία της απαντήσεως σε όσα παρατίθενται στο κείμενο θα αρχίσω το γνωστό χιουμοριστικό μου τρόπο και ίσως να παρεξηγηθώ. Οπότε σιωπώ !

… θέλοντας να καταδείξω την πλάνη που μπορεί να αναπτύξει μια τέτοια παράθεση κειμένων.

Το έχουμε πει πολλές φορές, τα όρια του εσωτερισμού είναι ολίγον τι εύκαμπτα, μπορείς να τα τραβήξεις και λίγο παραπάνω και λίγο πιο έξω. Όμως δεν πρέπει να συγχέουμε την παραίσθηση με το είναι.

Πολλοί προσπαθούν να βγουν από την ύλη τους για να εισέλθουν στον κόσμο της ψυχής, αυτό είναι γι’ αυτούς το ταξίδι ! Αυτός είναι ο σκοπός της μαθητείας, λες και αν καταφέρεις να μπεις εκεί θα τα έχεις μάθει όλα !
Ναι, απαντάνε οι οπαδοί τέτοιων θεωριών, εκεί είναι όλη η γνώση, εκεί είπε ο τάδε Γκουρού ότι έφτασε και είδε και άκουσε και ένιωσε και εκεί θα πρέπει να πάω κι εγώ.

Και τι είναι μωρέ το ταξίδι Υλικός κόσμος – Ψυχικός κόσμος ; Κολιάτσου Σύνταγμα ;

Η ευκολία με την οποία μιλάνε ορισμένοι (όπως και η βεβαιότητα) για τον μεταφυσικό κόσμο είναι απείρου κάλους. Παίρνει ο άλλος λοιπόν ένα ενθεογεννές και σου αρχίζει τα «είδα το τάδε και το δείνα και το έτσι και το αλλιώς» και του λες «μάστουρη ; (κάτι μεταξύ του μάστορα και του μαστούρη) αυτά που είδες είναι της φαντασίας σου της πλανεύτρας και προϊόν της χρήσης».

ΜΠΑ ! Όχι σου λέει, οι Σούφι και οι έτσι και οι αλλιώς και η Πυθία, με τέτοια προχώρησαν και μπήκαν στον κόσμο των ψυχών !
Ε άντε λοιπόν εσύ να εξηγήσεις τα όσα ο άλλος αρνείται να καταλάβει.

Το έχω πει και το έχω ξαναπεί, όποιος θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με τον εσωτερισμό θα πρέπει να επικεντρωθεί ΠΡΩΤΑ στο ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ.

Αν αγαπητοί φίλοι για όλα φταίνε οι άλλοι, ενώ εμείς ποτέ σε τίποτα, αν οι άλλοι μας μιλάνε λάθος, ενώ εμείς παραβλέπουμε την τραχύτητα του δικού μας λόγου, αν όλα είναι συνομωσία, αν δεν μας καταλαβαίνουν και αν τελικά μόνο εμείς έχουμε δίκιο, τότε κάτι δεν πάει σωστά.

Ο Ψυχικός άνθρωπος είναι ήρεμος, χαμογελάει και ψάχνει τον εαυτό του, ο Ψυχωτικός φωνάζει, έχει ένταση, αεικινησία, βλέπει δράκους, δαίμονες και θύελλες, ψάχνοντας μόνο την χίμαιρα που εκείνος έφτιαξε.

Καμία υψηλή οντότητα (εφ’ όσον θέλουμε να συγκρίνουμε την ατραπό μας με αυτή των ΠΛΗΡΩΣ αφυπνισμένων – μη χ**ω) δεν έπαιρνε ναρκωτικές ουσίες, δεν φωνασκούσε και δεν έβλεπε παντού συνομωσίες. Αντίθετα όλοι ήταν και είναι, άνθρωποι πράοι και δεκτικοί.

Ας μας πει κάτι αυτό για να αρχίσουμε να ξεχωρίζουμε και κανά πραγματάκι.

Καλημέρα σε όλους

[magikadespell]

Συμφωνώ μαζί σου και αυτό προσπάθησα και εγώ να πω με αφορμή την αφήγηση αυτή. Έχω την εντύπωση ότι μια εμπειρία μεταφυσική, ότι και αν είναι, δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις και δεν είναι εύκολο να την αφηγηθείς αφού ούτε να την καταλάβεις απόλυτα γίνετε. Πιστεύω λοιπόν ότι αν υπάρχουν άνθρωποι με μεταφυσικές εμπειρίες σίγουρα είναι αυτοί που δεν μίλησαν ποτέ και πουθενά, όχι τόσο γιατί φοβούνται μήπως τους περάσουν τρελούς, αλλά γιατί προσπαθώντας να μεταφέρεις μια τέτοια αίσθηση/εμπειρία με λόγια, διαπιστώνεις πόσο γελοίο μπορεί να ακουστεί στην χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη απλώς δεν έχει τελικά καμία σχέση με αυτό που κάποιος που βίωσε, ένιωσε ή "είδε".

[Ladyhawk]

Μέσα από όλα αυτά που λέγονται, ο όρος μεταφυσική εμπειρία έχει γίνει λάστιχο και χρησιμοποιείται τόσο συχνά που κοντεύει να χάσει την σημασία του.

Ο άνθρωπος λόγω του ότι έχει τεράστιες δυνατότητες, που ούτε ο ίδιος δεν γνωρίζει, καταφέρνει να αναπτύξει κάποιες δυνατότητές του σε μεγαλύτερο βαθμό από κάποιον άλλον.

Και αναρωτιέμαι τι είναι τελικά οι μεταφυσικές εμπειρίες ?
Είναι μία δραστηριότητα του εγκεφάλου ή μήπως μία πνευματική κατάσταση σε έναν κόσμο έξω από αυτόν ?

Παρόλα αυτά όμως, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει καθημερινά και δεν γίνεται από όλους χαρακτηρίζεται σαν μεταφυσική εμπειρία.
Αυτό μπορεί να προκληθεί με ποικίλους τρόπους καθώς επίσης και με την συνεισφορά διαφόρων ουσιών

Ο κίνδυνος λοιπόν για την παρερμήνευση γεγονότων έξω από τα συνηθισμένα είναι μεγάλος και μας οδηγεί πολλές φορές σε λάθος συμπεράσματα.
Κάτι άλλο που θα ήθελα να αναφέρω είναι ο όρος «εξωσωματικές εμπειρίες». Μήπως τελικά κάποιες αναφορές έχουν να κάνουν με εξωσωματικές και όχι μεταφυσικές εμπειρίες? Μήπως πάλι είναι το ίδιο ?
Απλά ερωτήματα...

[magikadespell]

Έτσι όπως το έχω εγώ στο μυαλό μου είναι μια πνευματική κατάσταση που έχει σχέση με την "άλλη πλευρά" . Αυτό είναι για μένα μια μεταφυσική εμπειρία που μπορεί να είναι όνειρο, όραμα, σαφές "μήνυμα" είτε απευθείας (διαίσθηση, ενόραση, κ.λ.π.) είτε μέσω αναμεταδότη (εν αγνοία του αναμεταδότη συνήθως, "χρησιμοποιείται" δηλαδή).

Πάντως δεν περιγράφεται

[Ramoglou]

Και αναρωτιέμαι τι είναι τελικά οι μεταφυσικές εμπειρίες ?
Είναι μία δραστηριότητα του εγκεφάλου ή μήπως μία πνευματική κατάσταση σε έναν κόσμο έξω από αυτόν ?

Σε μια πολύ πολύ απλή εξήγηση θα μπορούσαμε να πούμε ότι, μεταφυσική εμπειρία, είναι ότι δεν μπορεί να αναχθεί στον υλικό κόσμο και να επεξηγηθεί βάση της Φυσικής, γι’ αυτό και ονομάζετε μετά-τη-φυσική.

Επειδή όμως το μυαλό μας έχει διδαχθεί να λειτουργεί κάτω από ορισμένες συνθήκες, οι οποίες αφορούν τις προσλαμβάνουσες παραμέτρους που εμείς το φορτώνουμε, έχουμε την τάση να ακροβατούμε μεταξύ μιας πραγματικά μεταφυσικής εμπειρίας και ενός παρανοϊκού συμβάντος.

Έτσι λοιπόν, ενώ ένας Γκουρού περιγράφει με απλά λόγια το «βύθισμα στη συνείδηση» και την «εκκένωση του μυαλού από σκέψεις», το μπερδεμένο μυαλό μεταφράζει ως το δρόμο προς τη Θέωση την διαλογιστική και βέβαια περνάει την εγκεφαλική λειτουργία σε δεύτερη μοίρα.

Αν λοιπόν πας σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο και του πεις «παλικάρι η διαλογιστική δε σε κάνει Γκουρού, απλά σε βοηθάει να ηρεμήσεις και να επεξεργαστείς αργά, νηφάλια και με ευσυνειδησία τα όσα έχουν συμβεί, για να μπορέσεις σιγά σιγά να φτάσεις στο σημείο να επεξεγείς τα όσα σου συμβαίνουν», αυτός θα σου πει ότι είσαι ηλίθιος, ή ότι προσπαθείς να του κρύψεις την αλήθεια, ή …. , ή …. , ή …. .
Κάθε δε άνθρωπο που θα του λέει, ότι αυτή είναι η αλήθεια και συνάμα, ότι το μυαλό ΔΕΝ ΑΔΕΙΑΖΕΙ ΠΟΤΕ, θα τον θεωρεί εχθρό του, δολοπλόκο, ή ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί ανθρώπου Νους.

Σε ποιόν να μιλήσεις λοιπόν ;
Σε κανέναν, μιλάς στον εαυτό σου, αναλύεις, μετράς και ξαναμετράς τις δυνάμεις σου, το μυαλό σου, παραδέχεσαι τα λάθη σου και εν τέλει καταλήγεις σ’ ένα νοητικό οικοδόμημα που αύριο μπορεί να χρειαστεί να το καταστρέψεις.
Ε ! Όσο λιγότερο πόνο σου προσδώσει αυτή η καταστροφή, τόσο ποιο εξοικειωμένος είσαι με τον κόσμο των Ιδεών.

Λέει η αγαπητή magikadespell

Πάντως δεν περιγράφεται

Έχει δίκιο η φίλη μας.

Θα ήθελα όμως με αφορμή το παραπάνω και τα όσα κατά καιρούς λέγονται, να ρωτήσω ΟΛΟΥΣ σας κάτι, ξέρεται πόσο δύσκολο είναι σε έναν άνθρωπο που είναι διορατικός, να μιλήσει ;
Ξέρεται πόσο πόνο νιώθει ένας άνθρωπος που γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί και δε μπορεί (γιατί ΔΕΝ του επιτρέπεται) να παρέμβει ;
Ξέρεται ότι αν κάποιος έχει ένα χάρισμα και αρχίσει να το διαλαλεί και να το χρησιμοποιεί προς ίδιον όφελος ή προς εντυπωσιασμό, το μειώνει έως που το χάνει ;

Σίγουρα λοιπόν ένας άνθρωπος, που διαλαλεί την «πραμάτεια του», με τον τρόπο που παραπάνω π.χ. είδαμε, όπως βέβαια και με παραπλήσιους, του τύπου «ξέρεις ποιος είμαι εγώ κλπ κλπ», δεν είναι ένας άνθρωπος με Ψυχικά χαρίσματα, αλλά με Ψυχωτικά σύνδρομα, ή με μυαλό παραπλανημένο στην καλύτερη περίπτωση.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[...] ξέρεται πόσο δύσκολο είναι σε έναν άνθρωπο που είναι διορατικός, να μιλήσει ;
Ξέρεται πόσο πόνο νιώθει ένας άνθρωπος που γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί και δε μπορεί (γιατί ΔΕΝ του επιτρέπεται) να παρέμβει ;
Ξέρεται ότι αν κάποιος έχει ένα χάρισμα και αρχίσει να το διαλαλεί και να το χρησιμοποιεί προς ίδιον όφελος ή προς εντυπωσιασμό, το μειώνει έως που το χάνει ;

Και κάτι άλλο. Ξέρετε πόσο μεγάλη είναι η μοναξιά του ;

Παύλος

[Zadok the priestess]

Νομίζω... ότι όποιος γνωρίζει πραγματικά κι έχει ολοκληρώσει τον προσωπικό του κύκλο επίγνωσης, ούτε πονά, ούτε αισθάνεται μοναξιά, ούτε τον απασχολεί τι κάνουν οι άλλοι γύρω του.

...γνωσεσθε την αληθειαν και η αληθεια ελευθερωσει υμας...

...και φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι η φράση αυτή του Ιεσούα καταγράφεται στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο κεφ. 8, όπου υπάρχει και η εξιστόρηση για τη γυναίκα η οποία είχε συλληφθεί επί μοιχεία κι ο όχλος ήταν έτοιμος να τη λιθοβολήσει κατά το νόμο.

Στην αρχή σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν,
κατόπιν σε πολεμούν, και ύστερα έχεις νικήσει.
Γκάντι

Ο πόνος, η θλίψη ή άλλα συμπτώματα... δείχνουν μόνο ότι αν και έχουμε διανύσει ένα κομμάτι του δρόμου, ακόμη δεν έχουμε ολοκληρώσει τη δική μας πορεία.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Ο πόνος, η θλίψη ή άλλα συμπτώματα... δείχνουν μόνο ότι αν και έχουμε διανύσει ένα κομμάτι του δρόμου, ακόμη δεν έχουμε ολοκληρώσει τη δική μας πορεία.

Έχω διαφορετική άποψη.

Ο πόνος, η θλίψη ή άλλα συμπτώματα ... δείχνουν μόνο ότι ζούμε Zadok. Χωρίς αυτά, θα είμασταν νεκροί. Μόνο οι νεκροί δεν πονάνε.

Παύλος

[Zadok the priestess]

Έχεις δίκιο, γιατί εγώ δεν ήμουν σαφής.

Δε μιλώ για ασυναισθησία, αλλά για την ολοκλήρωση του προορισμού.
Συνεπώς δε μιλώ για τη μη ζωή, αλλά για την αληθινή ζωή.

Ο πόνος δεν είναι ανύπαρκτος, αλλά δεν είναι ίδιος.
Ελπίζω να τα κατάφερα καλύτερα αυτή τη φορά.

[magikadespell]

Τελικά όπως διάβασα στα post σας ξέρετε πολύ καλά τι εννοώ έστω και αν εγώ δεν κατάφερα να το αποδώσω τόσο καλά με λόγια!
Οι αγαπητοί Ramoglou και Βουλουτιάδης με άφησαν .... άφωνη!
Και ναι αγαπητέ Ramoglou, ότι και αν είναι αυτό που λέμε αν υπάρχει πραγματικά δεν μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για λεφτά, δεν μπορείς να το διαδώσεις και "λειτουργεί" μόνο όταν πρέπει να σου "πει" κάτι, όταν δεν στο λέει απλώς το ξέρεις και πρέπει να το βρεις μόνος.
Και αγαπητέ Παύλο, δεν ξέρω αν η μοναξιά (της ψυχής) και κάποιος πόνος προέρχεται από τέτοιου είδους χαρίσματα, γεγονός είναι όμως πως τα άτομα αυτά πάντα νιώθουν κάπως "περίεργα" σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους και έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες στο χαρακτήρα. Σα να ανήκουν σε άλλο κόσμο να πω, σε άλλη εποχή να πω, σαν να μην είναι συντονισμένοι ένα πράγμα.

[Ladyhawk]

Επειδή όμως το μυαλό μας έχει διδαχθεί να λειτουργεί κάτω από ορισμένες συνθήκες, οι οποίες αφορούν τις προσλαμβάνουσες παραμέτρους που εμείς το φορτώνουμε, έχουμε την τάση να ακροβατούμε μεταξύ μιας πραγματικά μεταφυσικής εμπειρίας και ενός παρανοϊκού συμβάντος.

Αυτό ακριβώς ήθελα να πω όταν παραπάνω αναφέρθηκα στις τυχόν παγίδες που κρύβει ο όρος αυτός.
Είναι ένα φαινόμενο σύνηθες και δυστυχώς πολλοί τον εκμεταλλεύονται με αποτέλεσμα οι τσαρλατάνοι να αυξάνονται και να πληθύνονται .....

τα άτομα αυτά πάντα νιώθουν κάπως "περίεργα" σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους και έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες στο χαρακτήρα. Σα να ανήκουν σε άλλο κόσμο να πω, σε άλλη εποχή να πω, σαν να μην είναι συντονισμένοι ένα πράγμα.

Δεν νομίζω πως αυτά τα άτομα είναι σαν να ανήκουν σε άλλο κόσμο, ειδικά εάν η ηλικία τους είναι λίγο ποιο μεγάλη από ενός έφηβου.
Πιστεύω πως η διαφορετικότητά τους μπορεί να γίνει εμφανής μόνο εάν κάποιος παρατηρήσει αυτά τα άτομα, όχι τόσο στην καθημερινότητα όσο στον τρόπο αντίδρασης και σκέψης πάνω σε συγκεκριμένα θέματα.
Όταν το ίδιο το άτομο έχει συνειδητοποιήσει τις «ικανότητές» του τότε θεωρώ πως τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα να «ανακαλυφθούν» από τους άλλους γύρω του.

[magikadespell]

Ναι Ladyhawk. Έτσι είναι. Ή είναι σε μικρή ηλικία ή και σε μεγαλύτερη αλλά είναι στην αρχή της συνειδητοποίησης. Πάντως είναι γεγονός πως όσο προχωρά σ' αυτή τη συνηδειτότητα όλο και λιγότερο αναφέρεται σ'αυτό.
Εννοώ πάντως πως έτσι κάπως "περίεργους", "δύσκολους" τους αντιλαμβάνονται οι άλλοι συνήθως και όντως αν ασχοληθεί κάποιος παραπάνω μπορεί να υποψιαστεί κάποιου είδους διαφορετικότητα αλλά συνήθως οι άνθρωποι αυτούς με τους οποίους δυσκολεύονται, γιατί αντιδρούν περίεργα, εύκολα τους λένε τρελούς ή ανισόρροπους.

[Ladyhawk]

Έχω την αίσθηση πως οι άνθρωποι που είναι «προικισμένοι» με προσόντα διάφορα του μέσου ανθρώπου, ολοένα και πληθαίνουν. Άραγε έτσι γίνεται ή μήπως η σημερινή εποχή είναι υπεύθυνη για τον εντοπισμό τους? Άραγε γιατί υπάρχουν ανάμεσά μας, μήπως εξυπηρετούν κάποιο σκοπό με την ενσάρκωσή τους?

Θα έλεγα πως πράγματι ενσαρκώνονται για συγκεκριμένο σκοπό και αν το δούμε σφαιρικά θα μπορούσαμε να πούμε πως σκοπός είναι η συνεισφορά τους στην συλλογική δόνηση της ανθρώπινης συνείδησης.

Αυτός είναι και λόγος που αυτά τα άτομα όταν βρίσκονται σε μικρή ηλικία και δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς είναι νιώθουν περίεργα σε σχέση με τον περίγυρό τους.

Είναι οι ψυχές που επιλέγουν το πότε θα ενσαρκωθούν και στοχεύουν στην αρμονική συνεργασία με σκοπό να προάγουν την αληθινή γνώση υπέρ του κοινού καλού.

[magikadespell]

Εγώ έχω προσέξει ότι τα τελευταία χρόνια γενικά ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι (και όσο πιο μικροί στην ηλικία τόσο πιο πολύ) αμφισβητούν "αλήθειες" με τις οποίες μεγάλωσαν, επιστημονικές και θρησκευτικές και παρόλο που δεν ξέρουν τι να ψάξουν ή τι να πιστέψουν ακριβώς, είναι όλο και πιο βέβαιοι πως κάτι άλλο γενικά συμβαίνει ή κάτι άλλο θα έπρεπε να ισχύει που δεν τους το έχουν πει ή δεν το έχουν αντιληφθεί. Δηλαδή σαν να "αφυπνίζονται", σαν να ανοίγουν δρόμοι στη σκέψη τους, σαν να "ξυπνάει" το συλλογικό ασυνείδητο και να αρχίζει σιγά σιγά να γίνεται συνηδειτό.
Επίσης θεωρώ ότι ένα στοιχείο καθόλου τυχαίο είναι και το γεγονός ότι site σαν αυτό ή άλλα παρόμοιας θεματολογίας, καθώς και περιοδικά ανάλογου είδους αυξάνονται συνεχώς γιατί υπάρχει έντονο ενδιαφέρον και ξέρω ανθρώπους που τα διαβάζουν (και τα site και τα περιοδικά) που δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα τους απασχολούσαν.
Βέβαια, άλλοι το ρίχνουν στη συνομωσιολογία, άλλοι στους εξωγήινους, άλλοι στο μεταφυσικό, κ.λ.π. αλλά είναι ακόμα η αρχή. Γεγονός παραμένει, και αυτό έχει μεγάλη σημασία, ότι οι άνθρωποι δεν πείθονται εύκολα πια.

Με χαροποιεί πάντως ιδιαίτερα όλο αυτό γιατί μέσα στο μεσαίωνα που ζούμε μου δίνει την ελπίδα ότι κάποτε μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα.