Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑ ΕΜΠΟΔΙΟ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ.

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΕΛΕΓΑ...
ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΒΙΩΝΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΤΟ ΑΣΠΑΖΟΜΑΙ ΠΛΕΟΝ.
ΚΙ ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ.


Υ.Γ. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ. ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ. ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΖΕΣΤΑΣΙΑ ΣΕ ΛΕΞΕΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΟΝΕΙΡΑ ΠΙΣΤΕΥΩ...

[Soulseek]

Γειά σου Αφροδίτη.
Αρχικά θα σε παρακαλέσω θερμά να μην γράφεις με κεφαλαία γράμματα, καθ'ότι είναι ολίγον κουραστικά και δίνουν την αίσθηση ότι φωνάζεις.

Όσον αφορά το θέμα της αλαζονείας, της οποίας πηγή αποτελεί "προφανώς" ο εγωισμός του ανθρώπου, έχω την εντύπωση πως είναι η μεγαλύτερη "επιδημία" στον κόσμο αυτή τη στιγμή.
Και μάλλον αυτό συμβαίνει έπειδή ο εγωισμός είναι και από τα δυσκολότερα εμπόδια στην εξέλιξη (=Σοφία) του ανθρώπου (αν όχι ΤΟ δυσκολότερο)...

Το ερώτημα λοιπόν είναι...πρακτικοί τρόποι αντιμετώπισης του εγωισμού?!

[Ευθύμης]

>QBB<

Το ερώτημα λοιπόν είναι...πρακτικοί τρόποι αντιμετώπισης του εγωισμού?!

"Έκαστος δύο πήρας φέρει. Την μεν έμπροσθεν δια τα αλλότρια, την δε όπισθεν δια τα ίδια ελαττώματα." Αίσωπος

Το προφανές συμπέρασμα είναι ότι εύκολα βλέπουμε το σακί με τα ελαττώματα των άλλων, δύσκολα αυτό με τα δικά μας. Ίσως ένας τρόπος είναι να ακούμε τι βλέπουν οι άλλοι στην πλάτη μας..

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι η παρατήρηση του σάκου είναι δυσκολότερη από τη μεταβολή της θέσης του..

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Υπάρχουν άνθρωποι που αγνοούν το ότι είναι αλαζόνες. Το πόσο! ΄Ισως και να το θεωρούν στάση ζωής.
Τι κρίμα να μην γνωρίζουμε ενίοτε τον εαυτό μας εμείς οι άνθρωποι...
Ξεχνάμε το απλούστερο, το ευκολότερο αν θέλετε και το δυσκολότερο συνάμα...
Το ότι η αυτογνωσία τελικά είναι η κυριότερη προυπόθεση γιά την σοφία.

Ο άνθρωπος έχει τρεις χαρακτήρες αυτόν που πραγματικά έχει αυτόν που νομίζει ότι έχει κι αυτόν που δείχνει στους άλλους.
Σαφέστατος ο ΚΑΡΡ.

[Zadok the priestess]

Βρήκα την ακόλουθη ιστορία Ο Γιάννης η τίγρη και η αλαζονεία..., η οποία καταδεικνύει την παγίδα της αλαζονείας με πολύ παραστατικό τρόπο:

[img=left]http://sykofantis-bastoyni.pblogs.gr/files/952-SDZ_0183-Tiger.jpg[/img]Πριγκίπισσα : Πατέρα είσαι βασιλιάς . Μπορώ να παντρευτώ το Γιάννη ;
Βασιλιάς : Και βέβαια αγαπημένη μου μπορείς αν όμως πρώτα ο Γιάννης σκοτώσει την τίγρη που βρίσκετε πίσω από μια απ΄ αυτές τις πέντε πόρτες.
Ο Γιάννης πρέπει να ανοίξει τις πόρτες με την σειρά (1,2,3,4,5 ) ξεκινώντας από το 1. Δεν θα γνωρίζει πίσω από ποια πόρτα είναι η τίγρη ώσπου να ανοίξει την σωστή πόρτα . Η τίγρη θα είναι απρόσμενη γιατί ο Γιάννης δεν θα γνωρίζει που βρίσκεται πριν ανοίξει την σωστή πόρτα .
Όταν ο Γιάννης είδε τις πόρτες είπε στον εαυτό του :
Γιάννης: Αν τα τέσσερα πρώτα δωμάτια είναι άδεια τότε μπορώ να συμπεράνω ότι η τίγρη είναι πίσω από την πέμπτη πόρτα . Αλλά ο βασιλιάς λέει πως δεν θα το γνωρίζω από πριν άρα η τίγρη δεν μπορεί να είναι πίσω από την πόρτα 5.
Το 5 το βγάζω έξω.
Άρα η τίγρη πρέπει να είναι στα δωμάτια 1,2,3,4 . Τι θα συμβεί αν ανοίξω τα τρία πρώτα και η τίγρη δεν είναι μέσα ; Τότε η τίγρη θα πρέπει να είναι στο 4 . Ναι αλλά τότε η τίγρη δεν θα ήταν απρόσμενη . Άρα εξαιρείται και το 4.
Με τον ίδιο συλλογισμό ο Γιάννης απόδειξε ότι η τίγρη δεν μπορεί να είναι ούτε πίσω από τις πόρτες 3 ή 2 ή 1. Τότε χαρούμενος φώναξε :
Γιάννης: Δεν υπάρχει τίγρη πίσω από καμιά πόρτα . Αν υπήρχε δεν θα ήταν απρόσμενη όπως υποσχέθηκε ο βασιλιάς . Και ο βασιλιάς τηρεί πάντα την υπόσχεση του .
Έχοντας αποδείξει ότι δεν υπάρχει τίγρη ο Γιάννης άρχισε να ανοίγει με θάρρος όλες τις πόρτες με την σειρά .
Όταν άνοιξε την πόρτα νούμερο 2 πετάχτηκε η τίγρη και τον έκανε κολατσιό.
Ήταν εξ ολοκλήρου απρόσμενη . Ο βασιλιάς είχε κρατήσει την υπόσχεση του.
Πού είναι το λάθος στον συλλογισμό του Γιάννη ;

[Ramoglou]

ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΟΚΟΠΗ ΔΕ ΚΑΝΕΙ !

Γιάννη μου το μαντήλι σου τι το'χεις λερωμένο ;

Γιάννη Γιάννη την πληγή μου ποιός θα γιάνει ;

Και άλλα ... όμορφα περί Γιάννη.

[Δημήτριος]

Eγώ κατάλαβα ποιον είχαν πατέρα τα παιδιά του Ζεβεδαίου μετά τα 40, οπότε....

[NEHEMAUT]

Καλημέρα σε όλους.

Τι κρίμα να μην γνωρίζουμε ενίοτε τον εαυτό μας εμείς οι άνθρωποι...
Ξεχνάμε το απλούστερο, το ευκολότερο αν θέλετε και το δυσκολότερο συνάμα...

Νομίζω ότι για κάθε άνθρωπο υπάρχουν διαφορετικές εκφάνσεις του αρνητικού που παρουσιάζεται εμπρός μας, με την τάση να μας πισωγυρίσει ή να μας τραβήξει προς τα κάτω.

Αν βρούμε το θάρρος να τις ανακαλύψουμε πιθανώς αργότερα να ''θελήσουμε'' να '' πράξουμε'' ώστε να μειωθεί η ισχύς τους.

Η αλαζονεία είναι μια από αυτές αν και θα μπορούσε, εκτός από ατόφια, να είναι και το προσωπείο της οκνηρίας και της φυγοπονίας.

Η αντίσταση που προβάλλει η προσωπικότητα κάθε φορά που θέλουμε να δράσουμε, φαίνεται ότι αυξάνεται και μεταμφιέζεται με χίλιους τρόπους , απέναντι στον εσωτερικό εαυτό που ζητά να αναπνεύσει.

Αδυνατώ να φανταστώ το μέγεθος και την ποικιλία του αρνητικού και έχω την αίσθηση ότι μια από τις πιο ''πονηρές'' μορφές του είναι η επίπλαστη όψη του θετικού που άγεται ακόμη και από την μαγεία της αναζήτησης.

Με εκτίμηση

[Avaris]

Ο Μαθητής ως Επίδοξος Σοφός έψαχνε για απαντήσεις.

Παντού του έλεγαν όμως "ψάξε μέσα σου".

Αυτός κοίταγε μέσα του και δεν έβλεπε τίποτα. Καμιά απάντηση δεν ερχόταν στην επιφάνεια.

Ξαναέθετε φιλοσοφικά ερωτήματα στους Δασκάλους και έπαιρνε πάντα την ίδια απάντηση:

"ψάξε μέσα σου. Εκεί υπάρχουν όλες οι απαντήσεις".

Πήγαινε να σκάσει. Η απογοήτευση τον έπνιγε.

Μέχρι που εντέλλει μια μέρα, ένας από τους Δασκάλους άρχισε να τον προσβάλλει.

"Τι ερωτήματα είναι αυτά που θέτεις"?

"Τι νόημα έχουν"?

"Ποιός νομίζεις ότι είσαι"?

"Τι σύγχιση είναι αυτή που έχεις μέσα σου"?

Ο Μαθητής θύμωσε πολύ εκείνη τη μέρα. Οργίστηκε με το Δάσκαλο, με τον εαυτό του, με το Σύμπαν, με τα πάντα.

Και μετά κατέρρευσε.Ένοιωσε άχρηστος.

Πήγε βρήκε τον Δάσκαλο και του υπέβαλλε τα σέβη του.

"Εχεις δίκαιο Δάσκαλε. Ναι, είμαι σε σύγχιση. Με τρελλαίνει όμως η άγνοιά μου. Καλύτερα να μην την είχα συνειδητοποιήσει. Θα ένοιωθα πολύ καλύτερα".

"Είσαι πολύ κοντά στις απαντήσεις, νεαρέ. Κοντύτερα απ' ότι νομίζεις. Συνέχισε".

Ο νεαρός Μαθητής πήρε κουράγιο από αυτά τα λόγια.

Ξαφνικά, βρήκε την αυτοπεποίθησή του. Πίστεψε στον εαυτό του. Πλέον δεν φοβόταν τα ερωτήματα. Οι απαντήσεις έρχονταν αβίαστα από μέσα του.

Πατούσε πλέον επάνω στην σανίδα του Εγωισμού και της Αλαζονείας. Αλλά αυτό ήταν το όχημά του εκείνη τη στιγμή. Αυτό του έδινε την σιγουριά.

Αυτό ήταν η Γέφυρα με τον Εσωτερικό Εαυτό του ΕΚΕΊΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ…..

Κατάλαβε…και το άφησε ελεύθερο το … «θηρίο του Εγωισμού και της Αλαζονείας»…

Ήξερε πως όταν θα εκπλήρωνε το ρόλο "του"….θα έφευγε ξαφνικά όπως ήρθε…

Και τότε θάταν έτοιμος να αλλάξει «Όχημα»…

Να παλαίψει τον «εγωισμό» και την «αλαζονεία» και να περάσει σε άλλη κατάσταση «Συνειδητότητας»…

Όχι ακόμη όμως…ακόμη του «χρειάζονταν»…

Γιατί χάρη σε αυτό το «θηρίο» έρχονταν οι «απαντήσεις» στην «επιφάνεια»….

Είχε συνειδητοποιήσει πως «κάθε πράγμα στον καιρό του»….. «έχει την αξία του»…

[NEHEMAUT]

Πατούσε πλέον επάνω στην σανίδα του Εγωισμού και της Αλαζονείας. Αλλά αυτό ήταν το όχημά του εκείνη τη στιγμή. Αυτό του έδινε την σιγουριά.

Αυτό ήταν η Γέφυρα με τον Εσωτερικό Εαυτό του ΕΚΕΊΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ…..

Κατάλαβε…και το άφησε ελεύθερο το … «θηρίο του Εγωισμού και της Αλαζονείας»…

Ήξερε πως όταν θα εκπλήρωνε το ρόλο "του"….θα έφευγε ξαφνικά όπως ήρθε…

Avaris θα ήθελα να εκφράσω την γνώμη μου σχετικά με το κείμενο σου...τον εαυτό σου περιγράφεις ε?

Νομίζω οτι έχεις υπερεκτιμήσει την δύναμη σου και συγχρόνως υποτίμησες το ''θηρίο''. Η δύναμη σε αυτή την περίπτωση πηγάζει απο την ψυχή ...οχι απο το πείσμα του νου.

Εχω την βεβαιότητα οτι είναι κάτι πολύ πιο μέσα αυτό που θα αντιπαρέλθει με το στοιχείο του εγωισμού και της αλαζονίας απο μια απόφαση που λαμβάνεται επίσης κάτω απο την κυριαρχεία του εν λόγω ''θηρίου''.

Νομίζω οτι η προσωπικότητα μας [ το κατασκεύασμα μας] τρέμει απο το φόβο της οταν αυτά που θεωρεί δεδομένα αναταράσσονται...προβάλει τότε ολες της τις πλαστές δυνάμεις για να επαναφέρει την φαινομενική τάξη.
Το πρώτο οπλο της είναι τα προαναφερθέντα επειδή είναι και τα πιο κοινά, εύκολα και μαζικά.

Ο εγωισμός και η αλαζονία απαντώνται σε όλους μας και λίγο χρειάζεται για να εκτοξευθούν και να ζαλίσουν το πνεύμα απομακρύνοντας το απο την αλήθεια.

Πιστεύω οτι οταν τα αναγνωρίσουμε [ αυτό που λές << κατάλαβε και το άφησε ...>> ο στοχος μας είναι αφού τα αποδεχθούμε ωστε να μην υπάρξει σύγκρουση που θα το ενδυνάμωνε, να τα αποχαιρετίσουμε ειρηνικά παραμερίζοντας τα τελείως πίσω εως ότου χωριστούν απο εμάς.
Αν τα αφήσουμε αντί να << φύγουν οπως ήρθαν >> θα φτιάξουν αποικία αφού βρίσκουν γόνιμο έδαφος.

Ισως αρκετά τα ανέχθηκες ως τώρα....μάλλον είναι η σειρά σου να αποφασίσεις...

Απλώς απόψεις εντελώς αυθαίρετες και προσωπικές.

Με αγάπη

[Ladyhawk]

Αλαζονεία και Σοφία δεν πάνε μαζί.

Αυτός που μετατρέπει τον εαυτό του σε αλαζόνα αυτόματα βάζει εμπόδια στον δρόμο που θα τον οδηγήσει στην σοφία.

Είναι γεγονός ότι η γνώση προσδίδει δύναμη σε αυτόν που την κατέχει.
Ακολουθώντας λοιπόν κάποιος ένα τέτοιο μονοπάτι, είναι πολύ εύκολο με την απόκτηση ψηγμάτων γνώσης, να αισθανθεί ισχυρός και να μετατραπεί σε αλαζόνα.

Αυτός που χαρακτηρίζεται από την αλαζονεία συνήθως συμπεριφέρεται άδικα και εις βάρος των άλλων. Η δική τους πραγματικότητα βιώνεται μέσα από ένα πρίσμα, το οποίο ενισχύει πάντα την δική του θέση και μεγαλοποιεί τις καταστάσεις. Δεν δέχεται την κριτική, θεωρεί εαυτόν αλάνθαστο, υψηλού επιπέδου, κυριαρχείται από την ανάγκη αναγνώρισης και δεν υπάρχει αυτοέλεγχος. Παράλληλα, αγνοεί την ταπεινότητα και την ανάγκη του αδυνάτου.

Όλα αυτά λοιπόν δεν αφήνουν περιθώρια αυτοβελτίωσης και έτσι ο αποπροσανατολισμός από τον δρόμο της σοφίας και της εξέλιξης είναι αναμενόμενος.

Τι είναι άραγε σοφία?
Σύμφωνα με τον Πλάτωνα σοφία είναι «η γνώση του τι ξέρεις και τι δεν ξέρεις».

Η παραδοχή του «δεν γνωρίζω» είναι πολύ σημαντική για τον καθένα και λειτουργεί σαν έναυσμα στον δρόμο της αναζήτησης. Όταν αυτή δεν υπάρχει αυτόματα δημιουργείται ένα εμπόδιο το οποίο λειτουργεί ανασταλτικά στο δρόμο αυτό.

Ας ξεκινήσει ο καθένας, με μία κριτική στον ίδιο του τον εαυτό, ας συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν πράγματα που δεν γνωρίζει και έτσι κατανοώντας καλύτερα τη πραγματική του θέση θα μπορέσει να κάνει ένα ακόμα βήμα μπροστά.

[Avaris]

Τι σημαίνει άραγε η φράση "Υπό εξέλιξη"?

Λογικά, σημαίνει "Βαθμίδες Εξέλιξης".

Και "Βαθμίδες" τι σημαίνει?

Βαθμός κατάκτησης της Γνώσης.

Πιο λιανά?

Επίπεδο Συνειδητότητας.

Δηλαδή?

Βλέπω, νοιώθω, αισθάνομαι, αντιλαμβάνομαι, διαισθάνομαι, καταννοώ "χροιές των πραγμάτων" που δεν "έβλεπα" πριν.

Και γιατί δεν μπορώ να "σηκώσω μία κι έξω το πέπλο της Ίσιδας"?

Διότι θα τρομάξεις μέχρι θανάτου απο «αυτά» που θα δεις απο κάτω.

Γιατί δεν μπορώ να ζητήσω απο το Δία να εμφανιστεί μπροστά μου με όλη τη λαμπρότητά του?

Γιατί θα καείς απο το σοκ της τρομερής Λάμψης Συνειδητοποιήσεων.

Άρα, πρέπει να εκπαιδευτώ για να αντέξω εκείνο το τελικό σοκ.

Και εκπαίδευση τι σημαίνει?

Βίωση.

Και Βίωση?

Χείμαρρος Συναισθημάτων, Αισθήσεων, Διοράσεων κι Ενέργειας.

Και η κάθε μια Βίωση θα μου τα δώσει όλα αυτά μαζί?

Όταν μαθαίνεις μια γλώσσα, κατευθείαν μαθαίνεις πολύπλοκες εκφράσεις?

Όχι. Πρώτα μαθαίνω τα γράμματα, μετά λέξεις, μετά απλές εκφράσεις και στο τέλος πολύπλοκες.

Άρα, εδώ πως θα βιώσεις όλα αυτά μαζί? Πως θα τα αντέξεις εάν σου τα πετάξει στο κεφάλι κάποιος όλα μαζί σε μια Διαδικασία Βίωσης?

Όλα αυτά βασίζονται στα «συναισθήματα». Χωρίς «στέρεη σχέση» με τα συναισθήματά σου, δεν θ’ αντέξεις το σοκ των υπολοίπων χαρακτηριστικών των βιώσεων.

Δεν το καταλαβαίνω.

Κλείσε τα μάτια σου και φαντάσου σε κάθε λεπτομέρεια ένα απέραντο πεδίο μάχης με 1,000,000 νεκρούς. Πως νοιώθεις?

Άσχημα.

Φαντάσου αυτό το συναίσθημα επί 1000 όταν φτάσεις σε κάποιες «Ανώτερες Βιώσεις». Άρα, οφείλεις να «εξοικειωθείς» με τα συναισθήματα πχ αυτής της εικόνας εάν δεν θέλεις να πεθάνεις από το σοκ μια μέρα σε μια «απόπειρα ανώτερης βίωσης».

Κάθε φορά θα «μαθαίνεις», θα «βιώνεις» κι από ένα συναίσθημα. Το κάθε συναίσθημα έχει μια ιεραρχική θέση. Υπάρχουν «αδύναμα» και «ισχυρά» συναισθήματα. Υπάρχουν «κατώτερα» και «ανώτερα» συναισθήματα. Και ενδιάμεσα μια πληθώρα συναισθημάτων. Το κάθε ένα σου προσφέρει κι έναν διαφορετικό «τρόπο ζωής». Είναι κι ένα διαφορετικό πρίσμα «αποσυμβολισμού» των πραγμάτων.

Το κάθε συναίσθημα είναι κι ένα «Όχημα» για να σε πάει «παραπάνω» στην «Κλίμακα της Εξέλιξής» σου.

Το καθένα έχει την «αξία» του, την «ενέργειά» του, το «δυναμικό» του. Και πάνω απ’ όλα την ώρα του.

Εάν «σνομπάρεις» ένα, το οποιοδήποτε, όσο κατώτερο ή ανίσχυρο ή ποταπό κι αν σου φαίνεται, τότε σε κάποια «Μελλοντική Ανώτερη Βίωση» θα το βρεις μπροστά σου και θα «βραχυκυκλώσεις». Και θάναι «οδυνηρό» το «βραχυκύκλωμα». Και πιθανότατα θα «κατρακυλήσεις» πίσω. Εάν δεν πάθεις τίποτα χειρότερο.

«Βίωσε» λοιπόν το καθένα από αυτά όσο πιο έντονα και συνειδητά μπορείς, ζήσε μαζί του, ανάπνευσε μαζί του, δούλεψε μαζί του, μέχρι να νοιώσεις «έτοιμος» για το «επόμενο στάδιο».

Το καθένα από αυτά, θα σου προσφέρει κι ένα κομματάκι της Σοφίας.

Και η «Αλαζονεία»? Και η «Ματαιοδοξία»? Και η «Επιθυμία»?

Όλα. Τα πάντα.