ΖΗΤΩ Ο ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ!
Συντονιστές: Ramoglou, Ladyhawk, Zadok the priestess
ΖΗΤΩ Ο ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ!
1. Δεν χρειάζεται να κάνεις διαλογισμό.
2. Καλλίτερα να κοιμάσαι συχνά, αλλά πολύ.
3.Όλα είναι καλά, όλα θα είναι καλά, και με σας το ίδιο .
4. Εάν θα έχετε επιτυχίες στον διαλογισμό, μην ξεχνάτε- η επιτυχία είναι επίσης μια ψευδαίσθηση.
5. Εσείς, κύριε, καλλίτερα είναι να πάτε για σύνταξη. Δουλέψατε ήδη πολλά εκατομμύρια χρόνια, καιρός λοιπόν και σεις να ξεκουραστείτε.
6. Μας την έφεραν. Μας κορόιδεψαν εις ότι αφορά τα χρήματά μας μέχρι και της τελευταίας δραχμής. Όλα τα χρήματα- είναι ψευδαίσθηση. Δεν έχουμε τίποτε. Και ούτε είχαμε.
7. Αν τύχει να πάτε να ζήσετε στην Ινδία- προσπαθήστε να συναναστρέφεστε όσο γίνετε πιο λίγο με τους πνευματικούς αναζητητές.
8. Ένας πνευματικός αναζητητής κάπνισε όλη τη νύχτα χασίς και συνειδητοποίησε το Νόημα του Παντός. Το πρωί, βέβαια, πάλι ξέχασε τα πάντα.
9. Αμαρτίες δεν υπάρχουν. Αμαρτία- είναι αυτό, που το μυαλό θεωρεί αμαρτία, εντωμεταξύ το μυαλό επίσης δεν υπάρχει.
10. Μη βιάζεστε να συναντηθείτε με τον Θεό. Ούτως η άλλως μια μέρα θα συναντηθείτε.
11. Μία φορά ο Θεός ένιωσε, ότι δεν έχει τι να κάνει για να σκοτώσει την ώρα του. Πήγε τότε στον σοφό να διασκεδάσει.
Και ο «σοφός» του λέει:
- Εγώ συνεχώς δοξάζω τον Θεό, προφέρω το όνομά του 6150 φορές την ημέρα, πράγμα που συμβουλεύω και στους άλλους να κάνουν το ίδιο. Και συ, όμορφε νεαρέ, δόξασε για μια βδομάδα το όνομα του Κυρίου 6150 φορές το 24-ωρο και μετά έλα εδώ κατά τις 7 το πρωί να σου δώσω την φώτιση.
«Κοίτα ρε πως κατάντησες την ζωή σου, μ….»,- ήθελε να του πει ο Θεός, αλλά για κάποιο λόγο δεν του το είπε…το σκεφτότανε όμως…
12. Η Γιόγκα είναι κάτι, που σου είναι ευχάριστο, όταν βρίσκεσαι σε κάποια στάση. Η καλλίτερη στάση- είναι η ξάπλα.
13. Ρώτησαν έναν σοφό: « Επιτρέπεται στον διαλογιζόμενο να σκοτώνει τα κουνούπια?»
«Αν όντως είχατε διαλογιστεί, - τους απήντησε ο σοφός,- δεν θα παρατηρούσατε τα κουνούπια, αν όμως καθόσασταν έτσι απλά , τότε για ποιο λόγο να τα ανέχεστε?»
14. Μία φορά ξύπνησα το πρωί μετά από ένα πλούσιο τσιμπούσι με τους ομοϊδεάτες και είχα τελείως ξεχάσει, ποιος είμαι ο ίδιος. Και δεν είχα να ρωτήσω κανέναν- όλοι ήσαν γύρω μου νυσταγμένοι και στις ερωτήσεις μου-ποιος είμαι? - μου έλεγαν μ….ες. Αποφάσισα τότε να διαβάσω τα γραπτά μου για να θυμηθώ τι να λέω στους άλλους, αν χρειαστεί. Μόλις άρχισα να διαβάζω- δεν πίστευα, ότι αυτές τις μ….ες τις έχω γράψει εγώ και πάλι έπεσα κάτω ξερός. Την άλλη μέρα, βέβαια, θυμήθηκα τα πάντα…
15. Ο μαθητής ρώτησε: « Δάσκαλε, πώς να γνωρίσω το άγνωστο?»
«Εσύ περίμενε, μέχρις ότου αυτό να γίνει άγνωστο»- του απήντησε ο δάσκαλος.
16. OM MANI PADME HOUM.
OM TAT SAT.
OM SHANTI. OM SHANTI.
17. Είχα κάποτε τύψεις συνειδήσεως- όλοι οι άλλοι διαλογίζονται, βιβλία των σοφών δασκάλων διαβάζουν, ενώ εγώ δεν τηρώ τίποτε από αυτά που διάβασα η σκέφτηκα και έγραψα. Οι άλλοι μαθητές απολαμβάνουν μέσα στην σιωπή την Όντως Αλήθεια, ενώ εγώ ο άχρηστος όλη την ημέρα Pink Floyd ακούω. Στενοχωρέθηκα, κάπνισα, ήπια το ποτό μου και έπαψα να στεναχωριέμαι.
17. Ρώτησαν έναν σοφό: «Τι πρέπει να τρώει ένας αρχάριος στο διαλογισμό?»
Ο σοφός απήντησε: « Τα πάντα, που είναι νόστιμα, αλλά καλλίτερα να αποφεύγετε το κρέας, τα αυγά, το κρεμμύδι, το πιπέρι και αλάτι για να ηρεμίσετε τον νου σας».
18. Ο κάθε γκουρού δημιουργεί γύρω του την εκκλησία. Είναι ένα παιχνίδι των γκουρού. Μετά την φυγή του γκουρού η εκκλησία δεν έχει λόγους ύπαρξης.
19. Οι γυναίκες τραβούν τελείως αλλού την προσοχή του αρχάριου στον διαλογισμό. Ο μαθητής η πρέπει να βρει την εσωτερική του γυναίκα η να πλαγιάζει με τις εξωτερικές γυναίκες μέχρι να βαρεθεί. Το ίδιο ισχύει και για τις μαθήτριες. Η φώτιση θα έρθει τότε, όταν θα σκυλοβαρεθείς τα πάντα.
20. Μπορείς να κάνεις οτιδήποτε, αρκεί να μην ξεχνάς ποιος είσαι.
21. Δεν πρέπει να φοβόμαστε τα προβλήματα, αν αυτά ακόμη δεν ήρθαν- τότε βρίσκονται κάπου στο μέλλον, εάν ήρθαν- τότε βρίσκονται ήδη στο παρελθόν. Με άλλα λόγια τα προβλήματα εδώ και τώρα δεν υπάρχουν. Υπάρχει η ανοησία και η φαντασία, που κι’ αυτά είναι ψευδαίσθηση…
22. Απαγορεύεται αυστηρώς να δουλεύεις όταν δεν υπάρχει η επιθυμία.
23. Ας ξεχάσουμε, ότι πορευόμαστε προς την φώτιση. Έτσι καλλίτερα και πιο γρήγορα θ φτάσουμε σ’ αυτήν.
24. Όλες οι ερωτήσεις τελικά καταλήγουν σε μια μόνο ερώτηση: « Ποιος είμαι?» Και όλες οι απαντήσεις τελικά καταλήγουν σε μια μόνον απάντηση: « Μόνον ο φούφουτος ο ξεσκούφωτος το ξέρει…».
33. Μία φορά ένας σοφός πέρασε από την σπηλιά του γνωστού στην περιοχή αγίου ερημίτη. Ήταν βράδυ και ο άγιος ευγενώς τον άφησε να κοιμηθεί την νύχτα μέσα στην σπηλιά , ενώ ο ίδιος ξάπλωσε να κοιμηθεί έξω. Μέσα στην σπηλιά το μαξιλάρι ενοχλούσε τον σοφό και αυτός το πέταξε στην άκρη και από κάτω βρήκε ένα τεύχος του Playboy.
- Μάλιστα… τραβάει μ…. ο άγιος πατέρας,- κατάλαβε ο σοφός.
34. Είναι πράγματι γελοία η ζωή- αν κοιτάξεις γύρω σου, θα σκάσεις στα γέλια και με τον εαυτόν σου και με τους άλλους.
35. Ο διαλογιζόμενος μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε.
36. Αν θα ξέρεις πολλά- θα κουραστούν τα μάτια σου. Αν θα κοιμάσαι πολύ- τότε όχι.
37. Ένας σοφός άρχισε να κυνηγάει τους ανθρώπους, αλλά του τύχαιναν στο δρόμο μόνον οι γυναίκες. Έγραψε τότε στα τέτοια του τους ανθρώπους και άρχισε να κυνηγάει μόνο τις γυναίκες.
38. Υπάρχω.
39. Ρώτησε ο μαθητής τον δάσκαλό του: « Για να σε ακολουθήσω , οφείλω να εγκαταλείψω την οικογένειά μου?»
«Δεν μου οφείλεις τίποτε»- του απήντησε ο δάσκαλος.
40. Ένας πεφωτισμένος ήθελε να αγοράσει στον εαυτό του το τελευταίου μοντέλου αμάξι και ήταν από πριν πολύ ευτυχισμένος. Όταν το αγόρασε- έγινε πολύ δυστυχισμένος λόγω πολλών εξόδων, αλλά και τρισευτυχισμένος, λόγω της προγραμματιζόμενης πώλησής του.
41. Το κυριότερο είναι- να μην το παραχέσεις στην πνευματική σου αναζήτηση.
42. Τα ρολόγια της χειρός πάντα μας απομακρύνουν από τον αληθινό ρυθμό της ζωής.
43. Ένας αναζητητής είπε στον δάσκαλό του: « Θέλω να γίνω μοναχός»
« Γίνε, αφού το θέλεις τόσο πολύ»- του απήντησε ο δάσκαλος.
44. Εάν, αποφεύγοντας την πράξη , δημιουργείτε προβλήματα στους γύρω σας –αυτό είναι πρόβλημά τους, όχι δικό σας, συνεπώς αυτό σε τίποτε δεν επιβαρύνει το κάρμα σας.
45. Ο διαλογισμός- είναι η τέχνη του να είσαι εδώ και τώρα.
46. Μη φοβάστε να μείνετε μόνοι- ούτως η άλλος κατά βάθος μόνοι είσαστε.
47. Το ταξίδι σε πάει στο πουθενά- το κυριότερο είναι να μη λοξοδρομήσεις.
48. Την άλλη φορά πολύ προσεκτικά να διαλέγετε το Έθνος, στο οποίο θα γεννηθείτε.
49. Είναι αδύνατον να σώσεις. Μπορείς μόνο να σωθείς.
50. Όταν ξυπνήσετε, μη βιάζεστε να σηκωθείτε απ’ το κρεβάτι. Δεν έχετε που να πάτε.
51. Ένας μαθητής ρώτησε τον σοφό: « Μπορώ να αποκτήσω την νιρβάνα, διαβάζοντας την μάντρα και κάνοντας νηστεία?»
«Μπορείς, αλλά αυτό δεν θα επιταχύνει την έλευση της νιρβάνας»- του απήντησε ο σοφός.
52. Όταν ο μαθητής παίρνει την στάση του διαλογισμού με θριαμβευτικό και επιδεικτικό τρόπο, μάλλον μ… θα είναι και ως συνήθως- υποκρίνεται.
53. Το να παλεύεις με τις σκέψεις σου- αυτό ισοδυναμεί με το να μοιάζεις με έναν βλάκα, που εν ονόματι της καθαρότητας και υγιεινής αποφάσισε να μην ξανακάνει ποτέ του κακά. Μία μέρα δεν έκανε κακά, δυο μέρες δεν έκανε κακά. Μετά βέβαια δεν άντεξε, έκανε κακά βουνό, αλλά συνέχισε να διαβεβαιώνει τους πάντες, ότι δεν κάνει κακά.
54. Μπορείς να κάνεις μόνο αυτό, που θέλεις. Όταν πια δεν θέλεις τίποτε, αυτό είναι ένα καλό σημείο, ότι έχεις αποκτήσει μια βαθιά αντίληψη των πραγμάτων.
55. Να φοβάστε τους διαλογιζόμενους, που θέλουν να φορτώσουν πάνω σας τα προβλήματά τους. Προβλήματα δεν υπάρχουν. Είναι οι ψευδαισθήσεις τους. Μη φοβάστε.
56. Ακούγοντας προσεκτικά τις συμβουλές των άλλων αναζητητών, ποτέ να μην ξοδεύετε την ενέργειά σας να τις υλοποιήσετε.
57. Κανείς τίποτε δεν ξέρει, πλην των πεφωτισμένων, αλλά και αυτοί δεν θέλουν να ξέρουν απολύτως τίποτε.
58. Ο χορός και το τραγούδι είναι χρήσιμα πράγματα για τον διαλογιζόμενο. Αλλά δεν είναι απαραίτητο να ξέρεις αυτά τα πράγματα.
59. Αυτό, που μπορώ εγώ να σας προτείνω- είναι να είσαστε ελεύθεροι.
60. Εάν η στάση του διαλογισμού εμποδίζει τον διαλογισμό, τότε τι σκατά διαλογισμός είναι αυτός?
61. Ο μαθητής ήθελε να ρωτήσει τον δάσκαλο: « Τι να κάνω?»
Αλλά μετά βαρέθηκε να ρωτήσει και δεν ρώτησε. Και πολύ καλά έκανε.
62. Η ντροπή- είναι μια από τις πιο επικίνδυνες ψευδαισθήσεις του
μυαλού.
63. Δυο ζωώδεις δυνάμεις κατοικούν μέσα μας: ο φόβος και η αγάπη. Το σεξ και η επιθετικότητα είναι τα παιδιά τους. Αλλά δεν έχεις τι να φοβηθείς και έχεις τι να αγαπάς.
64. Δεν έχει νόημα να σχεδιάζεις κάτι. Ας γίνει ότι είναι να γίνει. Ο καθένας έχει να βιώσει το δικό του «ότι να γίνει».
65. Ο πράγματι σοφός πάντα φροντίζει, ώστε το αχούρι μέσα στο σπίτι του να το συμμαζεύει κάποιος άλλος.
66. Η τεμπελιά- είναι το κλειδί, που μας άφησε ο Θεός.
67. Η φανατική και ζηλότυπη τήρηση των κανόνων και των ιεροτελεστιών σε οδηγεί στην σκέψη : « Δεν πάνε στο διάολο όλα αυτά τα πράγματα?»
68. Ας σκέφτεται το άλογο. Έχει μεγάλο κεφάλι.
69. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις να αλλάξεις την ζωή σου. Αυτή ούτως η άλλως θα αλλάξει.
70. Εάν όλοι οι άλλοι θεωρούν τον διαλογιζόμενο βλάκα, ο διαλογιζόμενος δεν πρέπει να προσπαθεί να τους αλλάξει την γνώμη τους.
71. Εάν ο διαλογιζόμενος θεωρεί τον εαυτό του βλάκα- αυτό είναι καλό. Ούτως η άλλως δεν έχει νόημα να αλλάξεις κάτι.
72. Οι αρχάριοι στον διαλογισμό θέλουν πάρα πολύ να γίνουν δάσκαλοι. Οι δάσκαλοι πάντα μένουν αρχάριοι στον διαλογισμό.
73. Μια φορά ο Πόντιος συνάντησε τον Λάο- Τζί, έβγαλε το σπαθί του και τον έκοψε στα δύο, για να δει τι θα γίνει.
Ο Λάο- Τζί απήντησε: « Τώρα υπάρχουν δυο Λάο- Τζί.»
74. Οι ιερείς βρίσκονται πολύ πιο μακριά από τον Θεό, απ’ ότι οι αρχάριοι στον διαλογισμό.
75. Όλες οι λέξεις είναι συνώνυμα. Η λέξη : «Αλήθεια» δεν αποτελεί την Αλήθεια.
76. Ο χρόνος στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.
77. Δεν μπορείς να αγοράσεις την γνώση. Ο γκουρού, που χρηματίζεται – πάντα είναι ένας απατεώνας. Εξ άλλου όλοι οι γκουρού είναι απατεώνες.
78. Ο μαθητής ρώτησε: « Τι πρέπει να κάνω ώστε να εμβαθύνω τον διαλογισμό μου?»
- «Τίποτε»,- του απήντησε ο σοφός.
79. Όταν σου εμφανίζεται η επιθυμία, ως διαλογιζόμενος πάντα βρίσκεσαι ενώπιον του διλήμματος :η να την σκοτώσεις, ενδίδοντας σ’ αυτήν η να την απορρίψεις, λόγω πρόσθετης ανησυχίας. Το καλλίτερο πράγμα είναι να αφήσεις αυτήν την επιλογή στην ‘Ύπαρξη. Αυτή ξέρει…
80. Καλλίτερα να ικανοποιείς τις επιθυμίες σου, παρά να τις κρύβεις μέσα σου. Διότι δεν είστε εσείς, που επιθυμείτε, αλλά ο νους σας. Πως μπορείς να κρύψεις κάτι στον νου? Ο νους- είναι ψευδαίσθηση.
81. Μια φορά πήγε ο Πόντιος στον Λάο- Τζί και τρεις ώρες ολόκληρες τον έπρηζε για το νόημα της ύπαρξης. Οι τελευταίες του ερωτήσεις ήταν :
- Γιατί όσο και να προσπαθήσω δεν μπορώ να διαλογιστώ?
- Διότι γ… τον άλλον και τον εαυτόν σου με τις ηλίθιες ερωτήσεις που κάνεις…- του είπε ο Λάο- Τζι, αλλά όχι αμέσως.
- Τι είναι το βασικό για τον διαλογιζόμενο?»
-Το βασικό για τον διαλογιζόμενο είναι η δυνατότητα να είσαι μόνος όταν το θελήσεις και για όσο καιρό το θελήσεις- με χαμόγελο του απήντησε ο Λάο- Τζί, αλλά όχι αμέσως.
82. Η σοβαρότητα- είναι ένας ηλίθιος τρόπος να κάνεις τα απλά πράγματα δύσκολα.
83. Οι φανατικοί θρησκόληπτοι είναι εξ ίσου γελοίοι, όπως οι επιχειρηματίες.
84. Είναι τελείως αδύνατον να πείσεις κάποιον για την ορθότητα των λόγων σου. Συνεπώς, αυτά που λέω εδώ- είναι τελείως άχρηστα. Τα λέω, διότι δεν έχω τι να κάνω.
85. Η ανάμνηση των προηγούμενων ζωών μας δείχνει μόνο ένα πράγμα: ότι είμαστε βλάκες ήδη προ πολλού.
86. Από πού εσείς θεωρείτε, ότι η ζωή είναι βάσανο? Σας γέλασαν. Όλα είναι ψευδαίσθηση.
87. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Ολοκληρωτικά.
88. Όλη σας την ζωή ψάχνετε μια ασχολία, με την οποία δεν θα βαριόσασε. Η ξεκούραση- είναι η υπόθεση της ζωής.
89. Πρέπει να ζήσεις την ζωή σου έτσι, που να μην πονάς και να θλίβεσαι για τα χρόνια, που αφιέρωσες στην ζωή σου.
90. Οι τρεις σοφοί είχαν συζήτηση για το νόημα της ύπαρξης.
- Εγώ εχω φτάσει στον ύψιστο βαθμό της χαλάρωσης,- έλεγε ο πρώτος.- Νηστεύω τρεις μήνες και δεν υπάρχει για μένα η τροφή.
- Η δική μου χαλάρωση είναι πιο ανώτερη,- είπε ο δεύτερος σοφός.- Είμαι πια άγιος, και χίλιες γυμνές γυναίκες να με προκαλούν- εγώ δεν θα ενδώσω στον πειρασμό και θα παραμείνω διαλογιζόμενος.
- Ρε σεις,- τους είπε ο τρίτος- ακούσατε χθες όλη την νύχτα κάποιον να ουρλιάζει σαν παλαβός?
- Ναι, ακούσαμε,- είπαν οι δυο,- ποιος ήταν?
- Εγώ ήμουν, είπε ο τρίτος, - έκατσα κατά λάθος πάνω στα αρχ…. μου, αλλά βαριόμουνα να σηκωθώ επάνω.
Ο τέταρτος άραγε τι θα πει?..
91. Όταν συναντά το εξωπραγματικό, ο διαλογιζόμενος δεν πρέπει να ξεχνά, ότι και αυτό είναι επίσης ψευδαίσθηση.
92. Στον κόσμο τα πάντα είναι ήδη τέλεια. Οι αλλαγές δεν έχουν νόημα.
93. Οι πολιτικοί είναι βαριά άρρωστοι άνθρωποι.
94. Ο διαλογιζόμενος, που συχνά ρωτάει : «πώς να ζήσω παραπέρα?»- δεν βρίσκεται σταθερά προσηλωμένος στην οδό των πνευματικών αναζήσεων.
95. Είμαστε τρεις: ο Ποιητής, ο Λογιστής και ο Μάρτυρας του Παντός Υπαρκτού. Οι δύο πρώτοι συχνά διεκδικούν τον ρόλο του εσωτερικού γκουρού, προκαλώντας την μεγάλη σύγχυση του νου. Ο διαλογιζόμενος καλό θα είναι μόνο να τους παρατηρεί με χαμόγελο, όπως παρατηρούν τα μικρά παιδιά και να παραμείνει Μάρτυρας. Εξ άλλου, υπάρχει η επιλογή?
96. Η συνείδηση- είναι τα κόλπα του Λογιστή.
97. Όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, ο Δάσκαλος τον βρίσκει μόνος του.
98. Ο σοβαρός και ο θλιμμένος είναι γελοίοι στα μάτια του Θεού.
99. Ο πράγματι σοφός ποτέ δεν θα κάτσει πάνω στα αρχ… α του.
100. Η φώτιση μοιάζει πολύ με τον βιασμό.
101. Απλά να είσαι ένα με το ποτάμι.
102. Στον καθένα από εμάς δε υπάρχει όνομα.
103. Όταν ο διαλογιζόμενος είναι απογοητευμένος ολοκληρωτικά από την πνευματική του αναζήτηση και νιώθει τον εαυτό του μεγάλο ηλίθιο- αυτό είναι πολύ καλό. Το παν, που είναι ολοκληρωτικό- είναι καλό.
104. Ο Θεός μας αγαπάει έτσι, όπως είμαστε. Εδώ και τώρα. Άνευ όρων.
105. Αγαπήστε τον Θεό έτσι, όπως αγαπάτε τα χρήματα και φύγετε, χωρίς να διαλέγετε τον δρόμο.
106. Αχ πόσο γλυκό είναι το πρώτο κουτάλι, αλλά τι πίκρα σου αφήνει μετά…
107. Ο πραγματικά αληθινός αναζητητής διαλογίζεται, επειδή δεν έχει τίποτε άλλο να κάνει.
108. Οι αποτυχημένοι μαθητές του διαλογισμού γίνονται συνήθως οι αρχηγοί των ομάδων διαλογισμού.
109. Εάν ενδιαφέρεστε για την πολιτική, καλό θα είναι να αγοράσετε πλαστελίνη και στρατιωτάκια στο κατάστημα παιδικών ειδών και να παίξετε μ’ αυτά στο σπίτι. Έτσι θα προκαλέσετε την ελάχιστη δυνατή ζημιά στους άλλους.
110. Στην οποιαδήποτε σχολή θα βρείτε τους αρχάριους στον διαλογισμό, τους προχωρημένους στον διαλογισμό και τους μεγάλους στον διαλογισμό, που βρίσκονται κοντά στον δάσκαλο. Μπορείς για πλάκα να γίνεις μέλος της ιεραρχίας, αλλά ο πραγματικά πεφωτισμένος μένει πάντα μακριά από τις ματαιότητες της διακρίσεως.
111. Μία φορά ο σοβιετικός πράκτωρ στη C.I.A. αποφάσισε να ασχοληθεί με την πνευματική αναζήτηση. Πηγαίνει στον αρχηγό της CIA και του λέει: « Μήπως έχετε την Μπαγκαβάτ- Γκίτα σε ρωσική μετάφραση?»
«Σας τσάκωσα!- χαρούμενα του λέει ο αρχηγός της CIA.- Είσαστε Ρώσος και γι’ αυτό μου ζητάτε την μετάφραση στα ρωσικά».
« Μου χρειάζεται η Μπαγκαβάτ-Γκίτα αυτή, που είναι στην Πραγματικότητα»- χωρίς να τα χάσει του απαντά ο σοβιετικός πράκτωρ.
« Έτσι πάντα ξεγλιστράει ο πούστης»,- είπε μέσα του αναστενάζοντας ο αρχηγός της CIA, βγάζοντας απ’ τη βιβλιοθήκη του την Μπαγκαβάτ- Γκίτα σε ρωσική μετάφραση …
112. Είθε να υπάρχει η ειρήνη και η αγάπη μεταξύ όλων των όντων του Σύμπαντος. Είθε να υπάρχει η ειρήνη. Είθε να υπάρχει η ειρήνη. OM. SHANTI. SHANTI.
113. Ένας μαθητής ρωτούσε: « Δάσκαλε, πώς να φτάσω στην φώτιση?»
« Ψάξε»- του είπε ο δάσκαλος.
«Και όταν την βρω?»- δεν ησύχαζε ο μαθητής.
«Και πότε θα σταματήσεις να ψάχνεις?»- τον ρωτούσε ο Δάσκαλος.
114. Ποτέ και σε κανέναν να μη λες την αλήθεια. Αυτή δεν υπάρχει.
115. Ένας μαθητής ρωτούσε:
- Δάσκαλε, τι είναι η άγνοια?
- Είναι αυτό, που ξέρεις, ότι δεν ξέρεις.
- Και τι πρέπει να ξέρω?
- Τον εαυτόν σου.
116. Μια φορά μάζεψε ο Βούδας τους μοναχούς του και τους λέει:
- Ποιος από σας έχει κέφια να πάει σήμερα στο μπουρδέλο?
- Πως μπόρεσες να σκεφτείς για μας κάτι τέτοιο, ω Μέγιστε! Οι σκέψεις μας είναι καθαρές και απαλλαγμένες από τις βρωμιές χάριν της φώτισής σου, - του απήντησαν οι μοναχοί.
- Θα πάω τελικά μόνος μου χωρίς παρέα,- αναστέναξε ο Βούδας,- πάντα μόνος- αυτό είναι το βαρύ κάρμα του πεφωτισμένου ανθρώπου…
117. Όταν τελειώνουν οι πνευματικές αναζητήσεις, τότε αρχίζει ο διαλογισμός.
118. Ο δάσκαλος είπε, ότι η επιθυμία της ελευθερίας εμφανίζεται από την ίδια την Ελευθερία.
119. Όσο λιγότερο κόσμο έχεις γύρω σου, τόσο περισσότερο οξυγόνο θα έχεις.
120. Η προσπάθεια- είναι η μέθοδος αποφυγής της αυτοπραγματοποίησης.
121. Δεν υπάρχει η φώτιση. Υπάρχει μόνο το κάρμα του πεφωτισμένου
122. Νιώθοντας εκνευρισμό με τον γύρω κόσμο, ο βλάκας προσπαθεί να τον αλλάξει, ενώ ο σοφός προσπαθεί να αλλάξει την ατέλεια του τρόπου σκέψης του.
123. Να μην πας κόντρα στον άνεμο. Να μην παρασύρεσαι από τον άνεμο. Να είσαι ο άνεμος.
124. Πόσο απλά δουλεύει το κάρμα! Όποιος ανησυχεί- θα έχει περισσότερες ανησυχίες, όποιος βασανίζεται- θα έχει περισσότερα βάσανα, όποιος αγαπά- θα έχει περισσότερο άγχος και όποιος είναι ευτυχισμένος- θα έχει περισσότερη ευτυχία.
125. Αφού φτάσατε εδώ ως το τέλος- θα γίνετε οπωσδήποτε πεφωτισμένοι σ’ αυτήν την ζωή. Τσακ! Σας την έφερα!…
ΟΜ SHANTI. OM SHANTI.
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
125. Αφού φτάσατε εδώ ως το τέλος- θα γίνετε οπωσδήποτε πεφωτισμένοι σ’ αυτήν την ζωή. Τσακ! Σας την έφερα!…
ΟΜ SHANTI. OM SHANTI.
Πειράζει που διάβασα μόνο τα 1 – 2 – 3 και μετά πήγα κατευθείαν στο 125 μιας που δε μπορώ (όπως το έχω ξαναπεί πολλάκις) να διαβάζω τα μακρινάρια σου ;
Θα γίνω τώρα Πεφωτισμένος ;
Θα συνεχίσεις εσύ την κουβέντα ποτέ σ’ ένα θέμα που ανοίγεις ;
Θα γράψεις κάτι που να μπορούν να το διαβάσουν και οι άλλοι ;
Μήπως να τα μαζέψουμε όλα σ’ ένα Topic με γενικό τίτλο «E» ;
Μπορούμε να κάνουμε και ειδική κατηγορία αν θέλεις πάλι με τον ίδιο τίτλο.
Καλημέρα.
Με το χαμόγελο στα χείλη παν οι φαντάροι μας … 
Όχι δεν πειράζει… όχι δεν πειράζει….
Δεν το μπορείς…. Δεν το μπορείς, όσο κι αν προσπαθήσεις….
Δεν το μπορώ, ότι κι αν πω, να τα’ αρνηθώ….
Όχι δεν θα γίνεις, όχι δεν θα γίνεις…
Ο νόμος της ελαχίστης προσπαθείας δεν περνά, δεν περνά …
Μα συνεχώς μιλάω.
Λέω, λέω, ξαναλέω… φωνή βοώντος εν τη ερήμω…
Δεν είμαι γω σπορά της τύχης,
Ειμ’ πλαστουργός της Νιάς Ζωής,
Εγώ είμαι τέκνο της Ανάγκης
Κι ώριμο τέκνο της οργής…
Οι άλλοι ακούνε και δεν μιλάνε
Ίσως δεν έχουν τι να πουν…
Δεν ξέρουν γράμματα? Κρίμα… Προσφέρομαι να ανοίξω εντός του χώρου τούτου «Το Σπίτι του Λαού» και να τους μάθω να διαβάζουν, να γελάνε, να τραγουδάνε, να χαίρονται την Ζωή και να περιφρονούν την ζωή- ζωίτσα…
Αμισθί, Αγάπης ένεκεν…
Θαυμάσια ιδέα!!!
Έχεις την έγκρισή μου.
Να το ονομάσεις « Το βήμα του Epsylon»
Δεύτε, λάβετε Φως…
Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών…
Οι Ουρανοί λένε ΟΚ!
Καλημέρα, ήλιε, καλημέρα…
Ράμογλου! Χαμογέλα! Είναι μεταδοτικό.
Και αφού δεν διάβασες όλο το σποτ- αντε να σου πω, πως η σοβαρότητα είναι ένας τρόπος να κάνεις τα πολύ απλά πράγματα πολύ δύσκολα.
Α! ξέχασα να προσθέσω: μην πας κόντρα στον άνεμο, μην φέρεσαι από τον άνεμο, γίνε άνεμος!!!
Χαμογέλα μια φορά…
Φιλική σύστασις: πάρε χαρτί και μολύβι και κάνε τους υπολογισμούς όταν διαβάσεις την Αριθμητική του Πυθαγόρα.
Χαμογέλααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!
Και τώρα: ΣΤΑΥΡΩΣΟΝ ΑΥΤΟΝ!
Μπορείς.
Πειράζει που διάβασα μόνο τα 1 – 2 – 3 και μετά πήγα κατευθείαν στο 125
Όχι δεν πειράζει… όχι δεν πειράζει….
μιας που δε μπορώ (όπως το έχω ξαναπεί πολλάκις) να διαβάζω τα μακρινάρια σου ;
Δεν το μπορείς…. Δεν το μπορείς, όσο κι αν προσπαθήσεις….
Δεν το μπορώ, ότι κι αν πω, να τα’ αρνηθώ….
Θα γίνω τώρα Πεφωτισμένος ;
Όχι δεν θα γίνεις, όχι δεν θα γίνεις…
Ο νόμος της ελαχίστης προσπαθείας δεν περνά, δεν περνά …
Θα συνεχίσεις εσύ την κουβέντα ποτέ σ’ ένα θέμα που ανοίγεις ;
Μα συνεχώς μιλάω.
Λέω, λέω, ξαναλέω… φωνή βοώντος εν τη ερήμω…
Δεν είμαι γω σπορά της τύχης,
Ειμ’ πλαστουργός της Νιάς Ζωής,
Εγώ είμαι τέκνο της Ανάγκης
Κι ώριμο τέκνο της οργής…
Οι άλλοι ακούνε και δεν μιλάνε
Ίσως δεν έχουν τι να πουν…
Θα γράψεις κάτι που να μπορούν να το διαβάσουν και οι άλλοι ;
Δεν ξέρουν γράμματα? Κρίμα… Προσφέρομαι να ανοίξω εντός του χώρου τούτου «Το Σπίτι του Λαού» και να τους μάθω να διαβάζουν, να γελάνε, να τραγουδάνε, να χαίρονται την Ζωή και να περιφρονούν την ζωή- ζωίτσα…
Αμισθί, Αγάπης ένεκεν…
Μήπως να τα μαζέψουμε όλα σ’ ένα Topic με γενικό τίτλο «E» ;
Θαυμάσια ιδέα!!!
Έχεις την έγκρισή μου.
Να το ονομάσεις « Το βήμα του Epsylon»
Δεύτε, λάβετε Φως…
Μπορούμε να κάνουμε και ειδική κατηγορία αν θέλεις πάλι με τον ίδιο τίτλο.
Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών…
Οι Ουρανοί λένε ΟΚ!
Καλημέρα.
Καλημέρα, ήλιε, καλημέρα…
Ράμογλου! Χαμογέλα! Είναι μεταδοτικό.
Και αφού δεν διάβασες όλο το σποτ- αντε να σου πω, πως η σοβαρότητα είναι ένας τρόπος να κάνεις τα πολύ απλά πράγματα πολύ δύσκολα.
Α! ξέχασα να προσθέσω: μην πας κόντρα στον άνεμο, μην φέρεσαι από τον άνεμο, γίνε άνεμος!!!
Χαμογέλα μια φορά…
Φιλική σύστασις: πάρε χαρτί και μολύβι και κάνε τους υπολογισμούς όταν διαβάσεις την Αριθμητική του Πυθαγόρα.
Χαμογέλααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!
Και τώρα: ΣΤΑΥΡΩΣΟΝ ΑΥΤΟΝ!
Μπορείς.
>QBB<Epsylon έγραψε:Οι άλλοι ακούνε και δεν μιλάνε
Ίσως δεν έχουν τι να πουν…
Στη θέση σου θα με προβλημάτιζε κάπως αυτό...
«Είναι προφανές πως πρέπει να βασίζεται η αρμονία της φόρμας στο αξίωμα μόνον της επωφελούς προσέγγισης της ανθρώπινης ψυχής.» (ο Βασίλυ Καντίνσκυ, ως αξίωμα της εσωτερικής αναγκαιότητας...)
Τα προβλήματα, αγαπητέ, ανήκουν σ' αυτούς που προβληματίζονται, δηλαδή που χωρίς προβλήματα δεν μπορούν να ζήσουν.
Είναι η κρυφή αγάπη, κρυφή λατρεία του αρνητικού, του θλιμένου, του απαισιόδοξου.
... Ο ΒΟΥΔΑΣ ΚΑΘΟΝΤΑΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΗΝΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΩΤΙΣΤΕΙ.
ΜΟΛΙΣ ΦΩΤΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕ - ΞΕΚΑΡΔΙΣΤΗΚΕ ΣΤΑ ΓΕΛΙΑ...ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΡΙΓΥΡΩ ΤΟΥ.
ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΗΚΕ, ΔΕΝ ΕΚΛΑΨΕ- ΞΕΚΑΡΔΙΣΤΗΚΕ ΣΤΑ ΓΕΛΙΑ.
ΦΩΤΙΣΗ ΧΩΡΙΣ ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΑΣΤΕΙΟ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΦΙΛΕ!
ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΣΑΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΜΟΥ- ΓΕΛΑ!
ΑΞΙΑ ΓΕΛΩΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ- ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ.
Είναι η κρυφή αγάπη, κρυφή λατρεία του αρνητικού, του θλιμένου, του απαισιόδοξου.
... Ο ΒΟΥΔΑΣ ΚΑΘΟΝΤΑΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΗΝΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΩΤΙΣΤΕΙ.
ΜΟΛΙΣ ΦΩΤΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕ - ΞΕΚΑΡΔΙΣΤΗΚΕ ΣΤΑ ΓΕΛΙΑ...ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΡΙΓΥΡΩ ΤΟΥ.
ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΗΚΕ, ΔΕΝ ΕΚΛΑΨΕ- ΞΕΚΑΡΔΙΣΤΗΚΕ ΣΤΑ ΓΕΛΙΑ.
ΦΩΤΙΣΗ ΧΩΡΙΣ ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΑΣΤΕΙΟ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΦΙΛΕ!
ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΣΑΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΜΟΥ- ΓΕΛΑ!
ΑΞΙΑ ΓΕΛΩΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ- ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ.
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Αγαπητέ Epsylon, δεν πλησίασε το Πάσχα δια να προβούμε σε αναπαράσταση της Σταυρώσεως. Όμως το ότι προθύμως προσφέρεσαι δια τον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι αρκούντως θετικό, διότι ο τελευταίος πρωταγωνιστής έκλεισε συμβόλαιο με την Love Films Entertainment αποποιούμενος κάθε επαφή με χώρους του εσωτερισμού εξωτερικός και εντρύφησε στα εσωτερικός.
Βέβαια δε γνωρίζω ποιος σου μετέφερε τα προβλήματα της οράσεως μου και αυτό σε ώθησε να γράψεις με μεγάλα γράμματα, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν έχω τόσο μεγάλο πρόβλημα. Διαβάζω και μικρότερες γραμματοσειρές.
Από την άλλη ίσως θα πρέπει να μάθεις ότι η αγάπη δεν είναι ούτε τσίχλα, ούτε καραμέλα, ούτε διαφημιστικό τρικ, για να την ευτελίζουμε ως έννοια, ως συναίσθημα και ως αξία σε κάθε ευκαιρία, αναφέροντας την όπου δη και δήποτε.
Θα προσπαθήσω λοιπόν ύψιστε Πλαστουργέ να διαβάζω τα μακροσκελή μηνύματα που παραθέτεις για να καταστώ πεφωτισμένος, αν δε τα καταφέρω θα ανάψω τη λάμπα. Προσπάθησε όμως εσύ τα όσα μας διδάσκεις να τα κάνεις και πράξη, διότι μερικές φορές, άλλα διδάσκεις και άλλα δείχνεις και αυτό δε συμβαδίζει με την πορεία ενός εσωτεριστή όπως του λόγου σου.
Η σοβαρότητα δύναται να εμπεριέχει και οξυδέρκεια και περιεκτικότητα και χαμόγελο, όμως εμπεριέχει πάνω απ’ όλα σεβασμό τόσο προς εαυτόν, όσο και προς αλλήλους.
Να έχεις λοιπόν μια καλή ημέρα.
[center]
[/center]
Βέβαια δε γνωρίζω ποιος σου μετέφερε τα προβλήματα της οράσεως μου και αυτό σε ώθησε να γράψεις με μεγάλα γράμματα, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν έχω τόσο μεγάλο πρόβλημα. Διαβάζω και μικρότερες γραμματοσειρές.
Από την άλλη ίσως θα πρέπει να μάθεις ότι η αγάπη δεν είναι ούτε τσίχλα, ούτε καραμέλα, ούτε διαφημιστικό τρικ, για να την ευτελίζουμε ως έννοια, ως συναίσθημα και ως αξία σε κάθε ευκαιρία, αναφέροντας την όπου δη και δήποτε.
Θα προσπαθήσω λοιπόν ύψιστε Πλαστουργέ να διαβάζω τα μακροσκελή μηνύματα που παραθέτεις για να καταστώ πεφωτισμένος, αν δε τα καταφέρω θα ανάψω τη λάμπα. Προσπάθησε όμως εσύ τα όσα μας διδάσκεις να τα κάνεις και πράξη, διότι μερικές φορές, άλλα διδάσκεις και άλλα δείχνεις και αυτό δε συμβαδίζει με την πορεία ενός εσωτεριστή όπως του λόγου σου.
Η σοβαρότητα δύναται να εμπεριέχει και οξυδέρκεια και περιεκτικότητα και χαμόγελο, όμως εμπεριέχει πάνω απ’ όλα σεβασμό τόσο προς εαυτόν, όσο και προς αλλήλους.
Να έχεις λοιπόν μια καλή ημέρα.
[center]
[/center]Epsylon γερά- το Πάσχα είναι κοντά!!!
Χα-χα-χα!!!
Καλό αυτό!
Πράγματι, η Ανάσταση, που εγώ καταλαβαίνω- είναι κοντά.!
Αγαπητέ φίλε Ramoglou,
Με μεγάλη μου λίπη διαπιστώνω, ότι το αίσθημα του χιούμορ σε όλους μας λείπει παντελώς στην ουσία.
Φαινομενικά είμαστε ευχάριστοι και γελαστοί.
Αν δεχτούμε όμως μια σφαλιάρα- τεστ χιούμορ εγώ το αποκαλώ- θα φρίξουμε και θα τσιρίζουμε ο καθένας με τον τρόπο του , αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτε και είναι το ίδιο πράγμα.
Άρα δεν έχουμε αληθινό χιούμορ- άρα αληθινό χυμό.
Ξενέρωτα και στεγνά είμαστε, σαν τα κούτσουρα , απομεινάρια του κάποτε ψηλού και όμορφου δέντρου.
Σε ποιους λείπει το αίσθημα του χιούμορ?
Απαντώ: στους προσκολλημένους σε μια ιδέα, μια γραμμή, μία κατεύθυνση, με άλλα λόγια- στους σοβαρούς.
Τι θα πει σοβαρότητα?
Είναι η φανταχτερή μάσκα της πνευματικής μαλ*****, που φοβάται να βγει ξεβράκωτη γυμνή στο φως, διότι θα προκαλέσει τέτοιο γέλιο, που….θα καταργηθεί από μόνη της.
Το ισχυρότερο όπλο και αντιβιοτικό κατά της αρρώστιας , που λέγεται σοβαρότητα- είναι το γέλιο.
Γέλα και θα δεις, πως η καλλιεργημένη από χρόνια σοβαρότητα καταρρίπτεται σε δευτερόλεπτα.
Αυτή είναι η αληθινή αξία της σοβαρότητας: μετά από καλλιέργεια χρόνων να διαλυθεί με το πρώτο ταρακούνημα- το γέλιο.
Για προσπάθησε φίλε να καταργήσεις το γέλιο.
Μόνο η προσπάθεια κατάργησης του γέλιου θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερο γέλιο!!!!
Λοιπόν, η σοβαρότητα είναι η κρυφή θλίψη για τις «ομορφιές» της ζωίτσας.
Και απερίγραπτη και ανόητη τέχνη να κάνεις τα τόσο απλά , χωρίς μεγάλη αξία πράγματα πολύ δύσκολα.
Πάλι γέλιο- θεραπεία χρειάζεται. ΧΑ- ΧΑ- ΧΑ!!!!!
Όποιος όντως είναι ευτυχής- κάνει πλάκα και στις αναποδιές.
Δεν κλαίει- γελάει.
Οι αναποδιές φοβούνται και αποφεύγουν εκείνον, που γελάει μ’ αυτές και τις διακωμωδεί.
Λένε : « Ετούτος δω δεν έχει τον Θεό του» και στρίβουν.
Έχω πει, άλλωστε σ΄ αυτό το θέμα :
Μην πας κόντρα στον άνεμο, μην φέρεσαι από τον άνεμο, γίνε ο ίδιος άνεμος.
Δεν αξίζει να σκας για τίποτε – όλα θα τελειώσουν και θα μείνουν εδώ, για την ακρίβεια ούτε και αυτά θα μείνουν, θα διαλυθούν είτε τα έκανες σωστά, είτε λάθος.
Σε τελική ανάλυση τι είναι το σωστό και τι είναι το λάθος?
Είναι το ίδιο πράγμα… είναι ψευδαίσθηση, αποτέλεσμα της πνευματικής μαλ*****.
Δεν είναι για γέλια?
Είναι και μάλιστα πολύ.
Αυτοί οι πού****** από Πάνω σπάνε πλάκα με το κουκλοθέατρο που έστησαν εδώ στην Γη με ηθοποιούς- μαριονέτες τους εμάς.
Διασκεδάζουν, [s]για να μη ξύνουν από την απραξία τα τέτοια τους[/s].
Α ρε βρεγμένη σανίδα που θέλουν…
Αχ ν’ αρπάξω μια μαγκούρα και να δέρνω μια βδομάδα …τον εαυτόν μου πρώτα και μετά τους άλλους…
Μη φοβάσαι την τιμωρία- αυτή δεν υπάρχει, παρά μονάχα στην φαντασία μας, στο χαζό μυαλό μας.
Μυαλό και χαζομάρα- είναι συνώνυμες λέξεις, όπως ο Μανωλιός και ο Μανωλάκης.
Αρνήσου να παίζεις το δικό τους το παιχνίδι.
Φώναξε δυνατά προς τον Ουρανό: « Αι [s]σιχτίρ[/s] όλοι σας !» και ξέσπασε στα γέλια.
Τι θα σου κάνουν?
Ο άνθρωπος που γελάει- δεν εξουσιάζεται ούτε από τους Πάνω, ούτε από τους Κάτω.
Ούτε από τον Θεό, ούτε από τον Διάβολο.
Τι θα πει γέλιο?
Είναι η ξαφνική διάλυση της ηλίθιας μορφής, που εγκλωβίζει το περιεχόμενο και απελευθέρωση του περιεχομένου, είναι τα Ιερά Δευτερόλεπτα ξαφνικής Ελευθερίας.
Το γέλιο- είναι το όπλο του πραγματικού Θεού κατά της πνευματικής μαλ*****
Είμαστε αθάνατες ψυχές και δεν μπορούν να μας σκοτώσουν.
Και αν είμαστε από πάνω μη προσκολλημένοι σε τίποτε- δεν μπορούν να μας εξουσιάσουν με τίποτε.
Μας κυβερνούν οι Πάνω και οι Κάτω με τις προσκολλήσεις μας.
Οι ιδέες, τα ιδανικά, οι αντιλήψεις, τα πιστεύω, και τα λοιπά φθαρτά και θνητά κουραφέξαλα- είναι τα όπλα της κάθε Εξουσίας πάνω στους Ανθρώπους.
Είναι η κλοπή της Ζωτικής Ενέργειάς μας από τα Πνεύματα του Κακού, που θέλουν να ζήσουν, να παρατείνουν την ύπαρξή τους, διότι άλλη πηγή Ενέργειας-Ζωής γι’ αυτούς δεν υπάρχει.
Πώς να εξουσιάσεις κάποιον, που γελάει, που έχει γραμμένα [s]στα τέτοια του[/s] τα πάντα και τους πάντες? Που δεν καταλαβαίνει ούτε από Χριστό, ούτε από Διάβολο?
Αυτός που γελάει- κλείνει τον αγωγό παροχής ενέργειας στα παρασιτικά κατώτερα πνεύματα, γεμίζει ο ίδιος με ζωτική , θετική ενέργεια και την χαρίζει και στους άλλους για ενίσχυση, που την έχουν ανάγκη.
Είναι Συμπαράσταση και Αλληλεγγύη στην Ζωή.
Συμπαράσταση και Αλληλεγγύη στην Αγάπη.
Τι λέμε, όταν κάποιος μας έκανε να γελάσουμε? Δηλαδή να αναπνεύσουμε πραγματικά? Λέμε: « Να είσαι καλά, που μ’ έκανες να γελάσω»
Στο αόρατο λεπτό επίπεδο αυτό σημαίνει: « Σ’ ευχαριστώ για την ένεση της Ζωής που μου χάρισες».
Και τι λέμε , όταν κάποιος μας έκανε να κλάψουμε? Να στεναχωρεθούμε? Να πονέσουμε?
Παράπονα λέμε. Πόνο και απογοήτευση εκφράζουμε. Απελπισία εκφράζουμε.
Στο λεπτό αόρατο επίπεδο αυτό σημαίνει: « Δεν μου χάρισες την ένεση Ζωής, που τόσο την είχα ανάγκη…με έσπρωξες ένα ακόμη βήμα προς τον θάνατο…»
Το γέλιο- είναι Επανάσταση κατά του Κακού. Κατά της Αρνητικής θανατηφόρας Ενέργειας.
Το γέλιο- είναι το μονοπάτι, που οδηγεί στην Αγάπη.
Τάδε έφη ο Epsylon, ο αιρετικός Εσωτεριστής.
Εάν οι ιδέες και ο νους μας είναι οι αιτίες και οι γενάρχες του κάρμα- με άλλα λόγια είναι αποτέλεσμα της πνευματικής μας μαλ*****, που είναι ισοδύναμο του πρόωρου θανάτου- τότε το γέλιο- είναι η κατανόηση της πνευματικής μαλ*****, σπάσιμο των δεσμών και απελευθέρωση από το κάρμα. Είναι Ζωή…
Κατανόηση ισούται με το γέλιο.
Η κάθε πραγματική κατανόηση συνοδεύεται με ένα ξέσπασμα δυνατού γέλιου.
Βρε τι μαλ**** ήμουν, Θεέ μου… Χα-χα-χα-χααααααααααααα!!!!!
Γέλιο- ισούται με την συνειδητοποίηση της πνευματικής μας αποχαύνωσης.
Γέλιο – σημαίνει κατάργηση της πνευματικής καταπίεσης, σημαίνει Απελευθέρωση.
Γελάω- σημαίνει δεν κάνω κακό σε κάποιον.
Γελάω σημαίνει απελευθερώνομαι από τα δεσμά μου, που μου επέβαλαν οι άλλοι με πρώτο συνεργάτη τον εαυτό μου πριν απ’ όλα.
Ο άνεμος της Ελευθερίας …
Δεν μπορώ να μπω σε καλούπια, που θέλουν να μου βάλουν οι άλλοι- έτσι μιλάει εκείνος, που δίψασε την Ελευθερία, την αληθινή Ελευθερία.
Και ξεσπάει στα γέλια, κοροϊδεύοντας τους πάντες και τα πάντα και πριν απ΄ όλα τον ίδιο τον εαυτόν του- θέλει κότσια αυτό, θέλει θάρρος και προπαντός ελευθερία και από τον εαυτόν σου τον ίδιον.
Θα λέω αυτό, που ΕΓΩ θέλω να πω, και όχι αυτό, που οι άλλοι θέλουν να πω.
Δεν είμαι στρατιωτάκι κανενός, καμιάς ιδέας, δεν υπηρετώ καμιά ιδέα- οι ιδέες υπηρετούν ΕΜΕΝΑ η αλλιώς δεν έχουν τον λόγο ύπαρξης.
Αφού είμαστε οι εκφράσεις και οι εκδηλώσεις του Θεού- ποιος μπορεί να μας τιμωρήσει, να μας σκοτώσει?
Θα τιμωρήσει και θα σκοτώσει ο Θεός τον Ίδιον Τον Εαυτόν Του?
Δεν κάνει ο Θεός τις μαλ***** των ανθρώπων.
Μόνον οι άνθρωποι κάνουν τις μαλ***** των ανθρώπων.
Σου μιλάω με αγάπη κατά βάθος και δεν θέλω να το πάρεις στραβά- θέλω να ξεσπάσεις στα γέλια.
Γέλα βρε φίλε δυνατά και θα νιώσεις ανακούφιση, αναζωογόνηση.
Μετά από το δυνατό γέλιο θα αλλάξει η ματιά σου στα πράγματα.
Μετά από το δυνατό γέλιο θα ανοίξουν οι αγωγοί της ψυχής σου και θα εισέλθει πιο ελεύθερα μέσα σου η Αγάπη.
Θα γίνεις πιο ανοιχτός, πιο συμπονετικός, πιο λεπτός, πιο ευαίσθητος, πιο καθαρός προπαντός από μέσα σου.
Και θα ακτινοβολήσεις την Αγάπη.
Θα αγαπάς και θα σε αγαπάνε πραγματικά. Πραγματικά και άνευ όρων.
Αυτό θα πει νόημα Ζωής.
Όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα.
Θα χαρίζεις μια π.χ. μονάδα Αγάπης και θα σου επιστρέφουν 100 μονάδες Αγάπης πίσω.
Θα γίνεις χρήσιμος στο Σύμπαν, Αυτό θα σε προστατεύει και θα έχει τους λόγους Του.
Γέλιο- θα πει εσωτερική κάθαρση, απολύμανση, αποβολή αρνητισμού, που κάθε μέρα μας απομακρύνει από την Αγάπη και εξ αυτού μας αρρωσταίνει και μας σκοτώνει.
Το γέλιο σκοτώνει όλες τις ιδέες- αυτά τα μικρόβια του μυαλού, την σκλαβιά μας, την αρρώστιά μας.
Τι θα πει «Αιρετικός» , δηλαδή αληθινός Εσωτερισμός?
Είναι ζην με γέλιο και ακούειν την όμορφη μουσική.
Είναι τρόπος ζωής του Άνω Θρώσκωντος Ανθρώπου.
Γέλιο και όμορφη μουσική – είναι τα Ουράνια Εργαλεία – Δώρα- Μέσα κατανόησης στην αρχή και βίωσης μετά της Αγάπης.
Χρειαζόμαστε γέλιο, απελευθέρωση, υγεία, χαρά, και άμεση επαφή με τον Μεγάλο Πού*** Πλακατζή, που για το χατίρι μας ( τους πνευματικά μαλ**** αναπήρους) έστησε όλη αυτή την κωμωδία - ψευδαίσθηση της γήινης ζωής - τον Θεό.
Δεν θυμώνει ο Θεός με τα λόγια αυτά.
Θα χαρεί να ακούσει κάποιον υιό Του, που αν δεν Τον κατάλαβε πλήρως, τουλάχιστον με το γέλιο , παρακάμπτοντας τις παγίδες του Νου- Τον πλησιάζει, γυρίζει επιτέλους στο Σπίτι, στην Ουράνια Έναστρη Πατρίδα…κύκλων βασανιστικών, πνευματικής πενίας τε και βλακείας λήξαι…
Αν αποφασίσεις να μου απαντήσεις: θα ήθελα η απάντησή σου να περιέχει τις εξής λέξεις –βόμβες:
ΧΑ-ΧΑ-ΧΑ-ΧΑ- ΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πάντα καλά να είσαι.
[mod]Το μήνυμα έχει υποστεί επεξεργασία,
λόγω χρήσης απρεπών εκφράσεων.[/mod]
Χα-χα-χα!!!
Καλό αυτό!
Πράγματι, η Ανάσταση, που εγώ καταλαβαίνω- είναι κοντά.!
Αγαπητέ φίλε Ramoglou,
Με μεγάλη μου λίπη διαπιστώνω, ότι το αίσθημα του χιούμορ σε όλους μας λείπει παντελώς στην ουσία.
Φαινομενικά είμαστε ευχάριστοι και γελαστοί.
Αν δεχτούμε όμως μια σφαλιάρα- τεστ χιούμορ εγώ το αποκαλώ- θα φρίξουμε και θα τσιρίζουμε ο καθένας με τον τρόπο του , αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτε και είναι το ίδιο πράγμα.
Άρα δεν έχουμε αληθινό χιούμορ- άρα αληθινό χυμό.
Ξενέρωτα και στεγνά είμαστε, σαν τα κούτσουρα , απομεινάρια του κάποτε ψηλού και όμορφου δέντρου.
Σε ποιους λείπει το αίσθημα του χιούμορ?
Απαντώ: στους προσκολλημένους σε μια ιδέα, μια γραμμή, μία κατεύθυνση, με άλλα λόγια- στους σοβαρούς.
Τι θα πει σοβαρότητα?
Είναι η φανταχτερή μάσκα της πνευματικής μαλ*****, που φοβάται να βγει ξεβράκωτη γυμνή στο φως, διότι θα προκαλέσει τέτοιο γέλιο, που….θα καταργηθεί από μόνη της.
Το ισχυρότερο όπλο και αντιβιοτικό κατά της αρρώστιας , που λέγεται σοβαρότητα- είναι το γέλιο.
Γέλα και θα δεις, πως η καλλιεργημένη από χρόνια σοβαρότητα καταρρίπτεται σε δευτερόλεπτα.
Αυτή είναι η αληθινή αξία της σοβαρότητας: μετά από καλλιέργεια χρόνων να διαλυθεί με το πρώτο ταρακούνημα- το γέλιο.
Για προσπάθησε φίλε να καταργήσεις το γέλιο.
Μόνο η προσπάθεια κατάργησης του γέλιου θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερο γέλιο!!!!
Λοιπόν, η σοβαρότητα είναι η κρυφή θλίψη για τις «ομορφιές» της ζωίτσας.
Και απερίγραπτη και ανόητη τέχνη να κάνεις τα τόσο απλά , χωρίς μεγάλη αξία πράγματα πολύ δύσκολα.
Πάλι γέλιο- θεραπεία χρειάζεται. ΧΑ- ΧΑ- ΧΑ!!!!!
Όποιος όντως είναι ευτυχής- κάνει πλάκα και στις αναποδιές.
Δεν κλαίει- γελάει.
Οι αναποδιές φοβούνται και αποφεύγουν εκείνον, που γελάει μ’ αυτές και τις διακωμωδεί.
Λένε : « Ετούτος δω δεν έχει τον Θεό του» και στρίβουν.
Έχω πει, άλλωστε σ΄ αυτό το θέμα :
Μην πας κόντρα στον άνεμο, μην φέρεσαι από τον άνεμο, γίνε ο ίδιος άνεμος.
Δεν αξίζει να σκας για τίποτε – όλα θα τελειώσουν και θα μείνουν εδώ, για την ακρίβεια ούτε και αυτά θα μείνουν, θα διαλυθούν είτε τα έκανες σωστά, είτε λάθος.
Σε τελική ανάλυση τι είναι το σωστό και τι είναι το λάθος?
Είναι το ίδιο πράγμα… είναι ψευδαίσθηση, αποτέλεσμα της πνευματικής μαλ*****.
Δεν είναι για γέλια?
Είναι και μάλιστα πολύ.
Αυτοί οι πού****** από Πάνω σπάνε πλάκα με το κουκλοθέατρο που έστησαν εδώ στην Γη με ηθοποιούς- μαριονέτες τους εμάς.
Διασκεδάζουν, [s]για να μη ξύνουν από την απραξία τα τέτοια τους[/s].
Α ρε βρεγμένη σανίδα που θέλουν…
Αχ ν’ αρπάξω μια μαγκούρα και να δέρνω μια βδομάδα …τον εαυτόν μου πρώτα και μετά τους άλλους…
Μη φοβάσαι την τιμωρία- αυτή δεν υπάρχει, παρά μονάχα στην φαντασία μας, στο χαζό μυαλό μας.
Μυαλό και χαζομάρα- είναι συνώνυμες λέξεις, όπως ο Μανωλιός και ο Μανωλάκης.
Αρνήσου να παίζεις το δικό τους το παιχνίδι.
Φώναξε δυνατά προς τον Ουρανό: « Αι [s]σιχτίρ[/s] όλοι σας !» και ξέσπασε στα γέλια.
Τι θα σου κάνουν?
Ο άνθρωπος που γελάει- δεν εξουσιάζεται ούτε από τους Πάνω, ούτε από τους Κάτω.
Ούτε από τον Θεό, ούτε από τον Διάβολο.
Τι θα πει γέλιο?
Είναι η ξαφνική διάλυση της ηλίθιας μορφής, που εγκλωβίζει το περιεχόμενο και απελευθέρωση του περιεχομένου, είναι τα Ιερά Δευτερόλεπτα ξαφνικής Ελευθερίας.
Το γέλιο- είναι το όπλο του πραγματικού Θεού κατά της πνευματικής μαλ*****
Είμαστε αθάνατες ψυχές και δεν μπορούν να μας σκοτώσουν.
Και αν είμαστε από πάνω μη προσκολλημένοι σε τίποτε- δεν μπορούν να μας εξουσιάσουν με τίποτε.
Μας κυβερνούν οι Πάνω και οι Κάτω με τις προσκολλήσεις μας.
Οι ιδέες, τα ιδανικά, οι αντιλήψεις, τα πιστεύω, και τα λοιπά φθαρτά και θνητά κουραφέξαλα- είναι τα όπλα της κάθε Εξουσίας πάνω στους Ανθρώπους.
Είναι η κλοπή της Ζωτικής Ενέργειάς μας από τα Πνεύματα του Κακού, που θέλουν να ζήσουν, να παρατείνουν την ύπαρξή τους, διότι άλλη πηγή Ενέργειας-Ζωής γι’ αυτούς δεν υπάρχει.
Πώς να εξουσιάσεις κάποιον, που γελάει, που έχει γραμμένα [s]στα τέτοια του[/s] τα πάντα και τους πάντες? Που δεν καταλαβαίνει ούτε από Χριστό, ούτε από Διάβολο?
Αυτός που γελάει- κλείνει τον αγωγό παροχής ενέργειας στα παρασιτικά κατώτερα πνεύματα, γεμίζει ο ίδιος με ζωτική , θετική ενέργεια και την χαρίζει και στους άλλους για ενίσχυση, που την έχουν ανάγκη.
Είναι Συμπαράσταση και Αλληλεγγύη στην Ζωή.
Συμπαράσταση και Αλληλεγγύη στην Αγάπη.
Τι λέμε, όταν κάποιος μας έκανε να γελάσουμε? Δηλαδή να αναπνεύσουμε πραγματικά? Λέμε: « Να είσαι καλά, που μ’ έκανες να γελάσω»
Στο αόρατο λεπτό επίπεδο αυτό σημαίνει: « Σ’ ευχαριστώ για την ένεση της Ζωής που μου χάρισες».
Και τι λέμε , όταν κάποιος μας έκανε να κλάψουμε? Να στεναχωρεθούμε? Να πονέσουμε?
Παράπονα λέμε. Πόνο και απογοήτευση εκφράζουμε. Απελπισία εκφράζουμε.
Στο λεπτό αόρατο επίπεδο αυτό σημαίνει: « Δεν μου χάρισες την ένεση Ζωής, που τόσο την είχα ανάγκη…με έσπρωξες ένα ακόμη βήμα προς τον θάνατο…»
Το γέλιο- είναι Επανάσταση κατά του Κακού. Κατά της Αρνητικής θανατηφόρας Ενέργειας.
Το γέλιο- είναι το μονοπάτι, που οδηγεί στην Αγάπη.
Τάδε έφη ο Epsylon, ο αιρετικός Εσωτεριστής.
Εάν οι ιδέες και ο νους μας είναι οι αιτίες και οι γενάρχες του κάρμα- με άλλα λόγια είναι αποτέλεσμα της πνευματικής μας μαλ*****, που είναι ισοδύναμο του πρόωρου θανάτου- τότε το γέλιο- είναι η κατανόηση της πνευματικής μαλ*****, σπάσιμο των δεσμών και απελευθέρωση από το κάρμα. Είναι Ζωή…
Κατανόηση ισούται με το γέλιο.
Η κάθε πραγματική κατανόηση συνοδεύεται με ένα ξέσπασμα δυνατού γέλιου.
Βρε τι μαλ**** ήμουν, Θεέ μου… Χα-χα-χα-χααααααααααααα!!!!!
Γέλιο- ισούται με την συνειδητοποίηση της πνευματικής μας αποχαύνωσης.
Γέλιο – σημαίνει κατάργηση της πνευματικής καταπίεσης, σημαίνει Απελευθέρωση.
Γελάω- σημαίνει δεν κάνω κακό σε κάποιον.
Γελάω σημαίνει απελευθερώνομαι από τα δεσμά μου, που μου επέβαλαν οι άλλοι με πρώτο συνεργάτη τον εαυτό μου πριν απ’ όλα.
Ο άνεμος της Ελευθερίας …
Δεν μπορώ να μπω σε καλούπια, που θέλουν να μου βάλουν οι άλλοι- έτσι μιλάει εκείνος, που δίψασε την Ελευθερία, την αληθινή Ελευθερία.
Και ξεσπάει στα γέλια, κοροϊδεύοντας τους πάντες και τα πάντα και πριν απ΄ όλα τον ίδιο τον εαυτόν του- θέλει κότσια αυτό, θέλει θάρρος και προπαντός ελευθερία και από τον εαυτόν σου τον ίδιον.
Θα λέω αυτό, που ΕΓΩ θέλω να πω, και όχι αυτό, που οι άλλοι θέλουν να πω.
Δεν είμαι στρατιωτάκι κανενός, καμιάς ιδέας, δεν υπηρετώ καμιά ιδέα- οι ιδέες υπηρετούν ΕΜΕΝΑ η αλλιώς δεν έχουν τον λόγο ύπαρξης.
Αφού είμαστε οι εκφράσεις και οι εκδηλώσεις του Θεού- ποιος μπορεί να μας τιμωρήσει, να μας σκοτώσει?
Θα τιμωρήσει και θα σκοτώσει ο Θεός τον Ίδιον Τον Εαυτόν Του?
Δεν κάνει ο Θεός τις μαλ***** των ανθρώπων.
Μόνον οι άνθρωποι κάνουν τις μαλ***** των ανθρώπων.
Σου μιλάω με αγάπη κατά βάθος και δεν θέλω να το πάρεις στραβά- θέλω να ξεσπάσεις στα γέλια.
Γέλα βρε φίλε δυνατά και θα νιώσεις ανακούφιση, αναζωογόνηση.
Μετά από το δυνατό γέλιο θα αλλάξει η ματιά σου στα πράγματα.
Μετά από το δυνατό γέλιο θα ανοίξουν οι αγωγοί της ψυχής σου και θα εισέλθει πιο ελεύθερα μέσα σου η Αγάπη.
Θα γίνεις πιο ανοιχτός, πιο συμπονετικός, πιο λεπτός, πιο ευαίσθητος, πιο καθαρός προπαντός από μέσα σου.
Και θα ακτινοβολήσεις την Αγάπη.
Θα αγαπάς και θα σε αγαπάνε πραγματικά. Πραγματικά και άνευ όρων.
Αυτό θα πει νόημα Ζωής.
Όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα.
Θα χαρίζεις μια π.χ. μονάδα Αγάπης και θα σου επιστρέφουν 100 μονάδες Αγάπης πίσω.
Θα γίνεις χρήσιμος στο Σύμπαν, Αυτό θα σε προστατεύει και θα έχει τους λόγους Του.
Γέλιο- θα πει εσωτερική κάθαρση, απολύμανση, αποβολή αρνητισμού, που κάθε μέρα μας απομακρύνει από την Αγάπη και εξ αυτού μας αρρωσταίνει και μας σκοτώνει.
Το γέλιο σκοτώνει όλες τις ιδέες- αυτά τα μικρόβια του μυαλού, την σκλαβιά μας, την αρρώστιά μας.
Τι θα πει «Αιρετικός» , δηλαδή αληθινός Εσωτερισμός?
Είναι ζην με γέλιο και ακούειν την όμορφη μουσική.
Είναι τρόπος ζωής του Άνω Θρώσκωντος Ανθρώπου.
Γέλιο και όμορφη μουσική – είναι τα Ουράνια Εργαλεία – Δώρα- Μέσα κατανόησης στην αρχή και βίωσης μετά της Αγάπης.
Χρειαζόμαστε γέλιο, απελευθέρωση, υγεία, χαρά, και άμεση επαφή με τον Μεγάλο Πού*** Πλακατζή, που για το χατίρι μας ( τους πνευματικά μαλ**** αναπήρους) έστησε όλη αυτή την κωμωδία - ψευδαίσθηση της γήινης ζωής - τον Θεό.
Δεν θυμώνει ο Θεός με τα λόγια αυτά.
Θα χαρεί να ακούσει κάποιον υιό Του, που αν δεν Τον κατάλαβε πλήρως, τουλάχιστον με το γέλιο , παρακάμπτοντας τις παγίδες του Νου- Τον πλησιάζει, γυρίζει επιτέλους στο Σπίτι, στην Ουράνια Έναστρη Πατρίδα…κύκλων βασανιστικών, πνευματικής πενίας τε και βλακείας λήξαι…
Αν αποφασίσεις να μου απαντήσεις: θα ήθελα η απάντησή σου να περιέχει τις εξής λέξεις –βόμβες:
ΧΑ-ΧΑ-ΧΑ-ΧΑ- ΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πάντα καλά να είσαι.
[mod]Το μήνυμα έχει υποστεί επεξεργασία,
λόγω χρήσης απρεπών εκφράσεων.[/mod]
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Γέλιο, κλάμα, μειδίασμα, σοβαρότητα, κατσουφιά, έκπληξη, φόβος.
Εκφράσεις του ανθρώπου, πτυχές της ζωής, καθημερινές στιγμές.
Σε μια ισορροπημένη ύπαρξη όλα αυτά έχουν το δικό τους μερίδιο, δεν αποκλείει το γέλιο το κλάμα, ούτε η σοβαρότητα την έκπληξη, ούτε ο φόβος το μηδίασμα.
Όλα μπορούν και να συνυπάρχουν και να υπάρχουν από μόνα τους. Βλάπτουν όμως όταν γίνονται αυτοσκοπός, ή όταν αποκτούν μοναδικότητα.
Φαντάζομαι κάποιον που μόνιμα γελάει, όπως εσύ τον περιγράφεις, και αναρωτιέμαι αν διαφέρει από αυτόν που μόνιμα είναι σοβαρός, δε βρίσκω όμως διαφορές γιατί και τα δύο είναι πόλοι, είναι άκρες, είναι όσα ο αναζητητής απεχθάνεται.
Και κλαίω και γελάω και πονάω και εκπλήσσομαι και φοβάμαι, γιατί ζω, γιατί η ζωή είναι γεμάτη αντιφάσεις, γιατί μέσα σ’ αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις είναι κρυμμένη η ίδια η ζωή.
Τι θέλεις ; Να γελώ μόνο ; Μα γιατί ; Γιατί να μη νιώθω το σέβας ; Γιατί να μην μπορώ να αφουγκραστώ τη φοβία του συνανθρώπου μου ; Γιατί μόνιμα να γελώ και να περιγελώ ;
Μόνο αν θέλω να κρύψω τα όσα δεν μπορώ να αντιμετωπίσω, μόνο αν φοβάμαι μα το κρύβω, μόνο αν μέσα μου κλαίω, ίσως να θέλω να κρυφτώ από μένα γελώντας μόνιμα.
Πώς να γελάσεις όταν ο απέναντι σου έρχεται αντιμέτωπος με την απώλεια ;
Πώς να κλάψεις όταν γνωρίζεις τον έρωτα ;
Πώς να μην σεβαστείς τη δημιουργία ;
Πώς να μη μείνεις έκπληκτος απέναντι στη φύση ;
Αυτός που δε φοβάται ούτε Θεό, ούτε διάβολο τι προσπαθεί να κρύψει ; Γιατί θα πρέπει να φοβάται ; Γιατί να προσπαθεί με το γέλιο να αρνηθεί ; Είναι ευτυχισμένος ή δυστυχής, είναι αληθινός ή ψεύτικος ; Γελάει με μένα, με τον εαυτό του ή με την ζωή ;
Ζω και αφού ζω έχω όλα τα στοιχεία και τα χρησιμοποιώ σαν εργαλεία για να μάθω.
Δεν είναι κάτι απ’ όλα αυτά πανάκεια, δε φοβάμαι να γελάσω ακόμα και όταν πέσω, δε φοβάμαι να κλάψω ακόμα και μπροστά σε μια γυναίκα, δε φοβάμαι το αύριο γιατί ζω στο σήμερα.
Μακάρι να είναι κοντά η ανάσταση του καθένα μας, μακάρι να μπορέσουμε να φωνάξουμε «δεύρο έξω» στον εαυτό μας, γιατί τότε θα έχουμε το γνώθι σαυτόν.
Θες να γελάσεις ; Το έχεις ανάγκη ; Σου έχει λείψει ; Γιατί ;
Μήπως έβαλες τον εαυτό σου δέσμιο να υπηρετεί όνειρα άλλων ;
Μήπως δεν αντέχεις τη σοβαρότητα γιατί στην επιβάλανε ;
Μήπως θες να γελάσεις γιατί μαθαίνεις ποιος είσαι ;
Ναι γέλασα με την καρδιά μου όταν είδα τον εαυτό μου να νικάει εμένα, γέλασα και όταν είδα τον ήλιο να φωτίζει τα πρόσωπα με τις λιωμένες μπογιές, γέλασα όταν έπεσα μεθυσμένος από τη ζωή σε μια ακρογιαλιά, μειδίασα όταν συναντήθηκα με το θάνατο, έκλαψα όταν είδα τον πόνο στο πρόσωπο της κόρης μου, έσκυψα το κεφάλι όταν ψέλλισα ευχαριστώ στην Παναγιά.
Αυτή είναι η ζωή, ούτε μαύρο, ούτε άσπρο, αλλά γκρι, σε διάφορους τόνους.
Γέλα λοιπόν αλλά μην ξεχνάς …
Εκφράσεις του ανθρώπου, πτυχές της ζωής, καθημερινές στιγμές.
Σε μια ισορροπημένη ύπαρξη όλα αυτά έχουν το δικό τους μερίδιο, δεν αποκλείει το γέλιο το κλάμα, ούτε η σοβαρότητα την έκπληξη, ούτε ο φόβος το μηδίασμα.
Όλα μπορούν και να συνυπάρχουν και να υπάρχουν από μόνα τους. Βλάπτουν όμως όταν γίνονται αυτοσκοπός, ή όταν αποκτούν μοναδικότητα.
Φαντάζομαι κάποιον που μόνιμα γελάει, όπως εσύ τον περιγράφεις, και αναρωτιέμαι αν διαφέρει από αυτόν που μόνιμα είναι σοβαρός, δε βρίσκω όμως διαφορές γιατί και τα δύο είναι πόλοι, είναι άκρες, είναι όσα ο αναζητητής απεχθάνεται.
Και κλαίω και γελάω και πονάω και εκπλήσσομαι και φοβάμαι, γιατί ζω, γιατί η ζωή είναι γεμάτη αντιφάσεις, γιατί μέσα σ’ αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις είναι κρυμμένη η ίδια η ζωή.
Τι θέλεις ; Να γελώ μόνο ; Μα γιατί ; Γιατί να μη νιώθω το σέβας ; Γιατί να μην μπορώ να αφουγκραστώ τη φοβία του συνανθρώπου μου ; Γιατί μόνιμα να γελώ και να περιγελώ ;
Μόνο αν θέλω να κρύψω τα όσα δεν μπορώ να αντιμετωπίσω, μόνο αν φοβάμαι μα το κρύβω, μόνο αν μέσα μου κλαίω, ίσως να θέλω να κρυφτώ από μένα γελώντας μόνιμα.
Πώς να γελάσεις όταν ο απέναντι σου έρχεται αντιμέτωπος με την απώλεια ;
Πώς να κλάψεις όταν γνωρίζεις τον έρωτα ;
Πώς να μην σεβαστείς τη δημιουργία ;
Πώς να μη μείνεις έκπληκτος απέναντι στη φύση ;
Αυτός που δε φοβάται ούτε Θεό, ούτε διάβολο τι προσπαθεί να κρύψει ; Γιατί θα πρέπει να φοβάται ; Γιατί να προσπαθεί με το γέλιο να αρνηθεί ; Είναι ευτυχισμένος ή δυστυχής, είναι αληθινός ή ψεύτικος ; Γελάει με μένα, με τον εαυτό του ή με την ζωή ;
Ζω και αφού ζω έχω όλα τα στοιχεία και τα χρησιμοποιώ σαν εργαλεία για να μάθω.
Δεν είναι κάτι απ’ όλα αυτά πανάκεια, δε φοβάμαι να γελάσω ακόμα και όταν πέσω, δε φοβάμαι να κλάψω ακόμα και μπροστά σε μια γυναίκα, δε φοβάμαι το αύριο γιατί ζω στο σήμερα.
Μακάρι να είναι κοντά η ανάσταση του καθένα μας, μακάρι να μπορέσουμε να φωνάξουμε «δεύρο έξω» στον εαυτό μας, γιατί τότε θα έχουμε το γνώθι σαυτόν.
Θες να γελάσεις ; Το έχεις ανάγκη ; Σου έχει λείψει ; Γιατί ;
Μήπως έβαλες τον εαυτό σου δέσμιο να υπηρετεί όνειρα άλλων ;
Μήπως δεν αντέχεις τη σοβαρότητα γιατί στην επιβάλανε ;
Μήπως θες να γελάσεις γιατί μαθαίνεις ποιος είσαι ;
Ναι γέλασα με την καρδιά μου όταν είδα τον εαυτό μου να νικάει εμένα, γέλασα και όταν είδα τον ήλιο να φωτίζει τα πρόσωπα με τις λιωμένες μπογιές, γέλασα όταν έπεσα μεθυσμένος από τη ζωή σε μια ακρογιαλιά, μειδίασα όταν συναντήθηκα με το θάνατο, έκλαψα όταν είδα τον πόνο στο πρόσωπο της κόρης μου, έσκυψα το κεφάλι όταν ψέλλισα ευχαριστώ στην Παναγιά.
Αυτή είναι η ζωή, ούτε μαύρο, ούτε άσπρο, αλλά γκρι, σε διάφορους τόνους.
Γέλα λοιπόν αλλά μην ξεχνάς …
Φίλε Ράμογλου,
Παρ’ όλο, που δεν σ’ αρέσουν τα «μακρινάρια» μου, - δεν γίνεται αλλιώς, πρέπει να γίνουν κατανοητά ορισμένα πράγματα, και αν δεν χρησιμοποιηθούν τα «μακρινάρια»- η εικόνα δεν θα είναι αληθινή.
Στο τέλος θα καταλάβεις και μάλλον θα συμφωνήσεις.
Ξέρεις, καμιά φορά οι «κόντρες», καμιά φορά λέω, όχι πάντα- παίζουν και ένα θετικό ρόλο.
Η κόντρα πολλές φορές αποκαλύπτει το εσωτερικό του ανθρώπου.
Είναι αυτό, που πιστεύω: με το ταρακούνημα- «χτύπημα» της εξωτερικής μορφής, απελευθερώνεται το περιεχόμενο- ο καθένας θα δείξει το αληθινό περιεχόμενό του στην «φουρτούνα».
Προσωπικά έχω δει στο τελευταίο σου σποτ έναν άλλον Ράμογλου- πιο αληθινό, πιο άμεσο, πιο ανθρώπινο, πιο ευαίσθητο, πιο ζωντανό.
Και χάρηκα!
Ασχέτως αν συμφωνούμε η όχι- εγώ χάρηκα!
Καταλαβαίνω την θέση σου: πρέπει να κρατάς αποστάσεις , είσαι συντονιστής- και εξ ανάγκης θα είσαι πιο «ξερός» ( να μη παρεξηγείς- το λέω από την καλή πλευρά).
Αλλά, ακόμη βασικότερο πράγμα – παραμένει το αληθινό περιεχόμενο, που ΠΡΕΠΕΙ να βγαίνει προς τα έξω- ΠΡΕΠΕΙ.
Όταν έγραφα για το γέλιο- δεν εννοούσα ότι όλη την ημέρα πρέπει να τρανταζόμαστε σε γέλια για οτιδήποτε.
Μακάρι να ήταν έτσι, αλλά δεν γίνεται. Δυστυχώς, δεν γίνεται.
Είμαστε ενσαρκωμένοι, συνεπώς προσκολλημένοι σε χίλια δύο πράγματα, θέλουμε δεν θέλουμε- ούτε τον εαυτό μου δεν βγάζω απ’ έξω.
Κάμποσες φορές το έχω πει άλλωστε στο φόρουμ- δεν βγάζω τον εαυτό μου έξω.
Δεν ξέρω αν το άκουσε αυτό κανείς η αν θέλησε να το ακούσει…
Το μεγάλο πρόβλημα σε μας τους Έλληνες είναι, ότι δεν ξέρουμε να ακούμε ο ένας τον άλλον, αγορεύουμε προφορικά η γραπτά, ακούγοντας μόνο τον εαυτό μας.
Είμαστε αλαζονικός λαός, ανάποδος και στρυφνός κατά βάθος- η ιστορική μοίρα μας είναι ευθέως ανάλογη του γενικού χαρακτήρα μας.
Ευαισθητοποιούμαστε μόνο όταν πέφτουν πάνω μας γερές , άγριες κατραπακιές, με τις οποίες δεν τα βγάζουμε πέρα και τότε αναδύεται η πλαστή επιφανειακή μας ελληνική «ταπεινοφροσύνη», κληροδότημα του ραγιάδικου παρελθόντος μας.
Πράγμα, που αποδεικνύει την έλλειψη της εσωτερικής ουσιαστικής λεπτότητας ψυχής.
Αποδεικνύει την έλλειψη της πραγματικής Παιδείας και καλλιέργειας Ψυχής.
Φανατικά πιστεύουμε, ότι είμαστε το κάτι άλλο.
Για μας έτσι είναι, για την Φύση όμως – μάλλον όχι…
Μόνο στο ισχυρό τσίμπημα λέμε ωχ…και αναγκαζόμαστε να σκεφτόμαστε και να φερόμαστε διαφορετικά, μέχρι να περάσει η μπόρα και φτου πάλι από την αρχή…
Φίλε, η αλήθεια είναι δυστυχώς αυτή- είμαστε όλοι προσκολλημένοι, εξαρτημένοι, δεμένοι χειροπόδαρα λόγω της ενσαρκωμένης κατάστασης στην γήινη ζωή με τις χαρές και τις λύπες της.
Ενσάρκωση- είναι η αναπόφευκτη αιτία του πόνου, ας πάρουμε το θέμα από όλες τις γωνίες- πάλι στον πόνο θα καταλήξουμε.
Και όσο δεν ξεπερνάμε τις προσκολλήσεις μας- θα ενσαρκωνόμαστε εισαεί, μέχρι να αηδιάσουμε.
Επαναλαμβάνω- δεν βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω- τίμια μιλάω και ανοιχτά.
Και επειδή δεν ησυχάζω ποτέ ( όλοι μου λένε-εσύ δεν χωράς στα ρούχα σου)- πάντα στο μυαλό μου δουλεύει η σκέψη- να βρω διέξοδο, λύση του προβλήματος, να βρω το μονοπάτι, που θα σε οδηγήσει στην Ελευθερία…
Λόξα βρε αδελφέ…
Προχωρώ παραπέρα και λέω: την Ελευθερία αγαπώ πιο πολύ και από τον ίδιο τον εαυτό μου.
Συνεχώς μιλούσα για την Αγάπη και γινότανε πολλές φορές στο φόρουμ η παρεξήγηση από τους άλλους και από σένα : που το πάει αυτός? Τι θέλει να μας πει? Τι επιδιώκει?
Στην Ελευθερία το πάω, για την Ελευθερία θέλω να πω, την Ελευθερία επιδιώκω.
Σιγά- σιγά κατάλαβα, ότι τα ποσοστά της Αγάπης δεν επαρκούν μέσα μας- συνεπώς μόνο να λες κάτι για την Αγάπη - δεν αρκεί να ελευθερωθείς ψυχικά- άρα δεν μπορούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον, συνεπώς δεν μπορούμε να αποκολληθούμε από τα δόγματά μας και την ψυχική σκλαβιά μας.
Όπου λείπει η Αγάπη- υπάρχει υποχρεωτικά η προσκόλληση και η μη κατανόηση.
Για να κατανοείς και να ελευθερώνεσαι από τις εξωτερικές μορφές- πρέπει να αγαπάς.
Αλλά πως?
Με ποιόν τρόπο?
Τότε άρχισα να ψάχνω την άλλη οδό.
Άλλο όπλο αποτελεσματικό κατά της προσκόλλησης μας στην εξωτερική μορφή, η οποία όπως είδα- εμποδίζει την Αγάπη.
Το γέλιο λοιπόν…
Επειδή κατάλαβα, ότι το γέλιο διακωμωδεί, άρα χτυπάει και διαλύει την εξωτερική μορφή, της αφαιρεί τον σεβασμό και δέος, που έχουμε εσώψυχα γι’ αυτήν, στην οποία είμαστε προσκολλημένοι, η οποία εμποδίζει την είσοδο μέσα μας της πραγματικής Αγάπης- γι’ αυτό άρχισα να γράφω περί γέλιου, και άρχισα να ειρωνεύομαι και να κοροϊδεύω όλες τις αρχές, τα ιδανικά, τα δόγματα, τις διδαχές, ονομάζοντας όλα αυτά Αιρετικό Εσωτερισμό- δηλαδή άρχισα να χτυπώ ακριβώς την εξωτερική μορφή.
Ειρωνεύτηκα τα πάντα στην ουσία, μόνο την Αγάπη δεν τόλμησα να ειρωνευτώ.
Κάνω τώρα στη συνέχεια μια προσέγγιση, μια περιγραφή (σε χιουμοριστική μορφή πάντα) των αποτελεσμάτων της βλακείας.
Π.χ. εμείς οι δυο μπορούμε να τσακωθούμε πολύ άγρια μεταξύ μας.
Άρα θα γίνουμε οστά, δόγματα, πέτρες- ο καθένας θα περιχαρακωθεί στο καταφύγιό του- στο πείσμα του και στην απόλυτη πίστη του, ότι αυτός, ειδικά αυτός έχει δίκαιο και ο άλλος είναι καθίκι, στραβάδι, λεχρίτης, κάθαρμα κ.λ.π.
Η κατανόηση μεταξύ μας πήγε περίπατο, πήγε έξω να κατουρήσει και χάθηκε μέσα στα σκοτάδια, την στείλαμε στα Τρίκαλα και αυτή πήγε στα Φάρσαλα…και από κει στην Φλώρινα και από την χαζομάρα της πήγε παραπέρα και δεν πρόσεξε , ότι υπάρχουν σύνορα και μπήκε στα Σκόπια και απορεί, που ακούει τριγύρω άλλη λαλιά…
Τρέχα γύρευε…
Συνεννόηση-μπουζούκι, μπαγλαμάς…
Η εξωτερική μορφή θα ενισχυθεί, το αληθινό περιεχόμενο θα κλειστεί στην φυλακή και δεν θα έχει την δυνατότητα έκφρασης.
Θα βασιλεύει για τους δύο ταυτοχρόνως το ψέμα και όχι η αλήθεια.
Αυτό που θα πιστεύουμε για τον εαυτό μας ( έχω δίκαιο)= θα είναι ψέμα και αυτό που θα πιστεύουμε για τον άλλον ( είναι καθίκι)= πάλι θα είναι ψέμα.
Και οι δυο γίναμε δούλοι του ψέματος.
Δεν είμαστε βλάκες και χαζοί κατά βάθος?
Με αυτό το πνευματικό καθεστώς ζει δυστυχώς η πλειοψηφία της ανθρωπότητας.
Και δεν το παραδέχεται καθαρά από την βλακεία και την χαζομάρα της και συνεχίζει να υποφέρει και καλά να πάθει…
Τέτοια μυαλά, τέτοια αισθήματα- τέτοια μοίρα μίζερη…
Το πρόσεξες, ότι τα περισσότερα τραγούδια των αυτοθεωρούμενων « έξυπνων» λαών είναι παραπονιάρικα ?
«Αχ-ολογία» και «ωχ-ολογία»?
Όλο νιάου- νιάου και αχ και βαχ και αμάν- αμαν?
Και αυτοθεωρείται και λαός- μάγκας… άμα λάχει…
Όταν ένας οποιοσδήποτε λαός κλαίει- αυτός κλαίει από την βλακεία του νου του και την άγνοια της ψυχής του,- που είναι το ίδιο πράγμα στην ουσία.
Κλαίνε συνεχώς οι ψυχικά απαίδευτοι, αυτοί που δεν ξέρουν που παν τα τέσσερα, και ταυτοχρόνως πιστεύουν, ότι είναι το κέντρο του Σύμπαντος… ότι αξίζουν μιας καλλίτερης μοίρας… την περιμένουν σαν το μάννα εξ Ουρανού…
Περιμένετε και καλόν ύπνον και όνειρα γλυκά…
Ο φαύλος κύκλος της βλακείας…
Καληνύχτα, Μαργαρίτα.
Και εμείς, θέλουμε-δεν θέλουμε, κληρονομούμε αυτήν την γενική του λαού, στον οποίο μετέχουμε - κακομοιριά της ψυχής και στο προσωπικό επίπεδο φερόμαστε ο ένας στον άλλον αυτόματα και υποσυνείδητα έτσι και όχι αλλιώς.
Πες, π.χ. ότι μαλώσαμε άγρια μεταξύ μας.
Και μετά στα καλά καθούμενα λέει ο ένας στον άλλον πολύ πετυχημένα, έξυπνα , έντονα πιπεράτα πράγματα σε χιουμοριστική μορφή και οι δυο ξεσπάμε σε τρανταχτά γέλια, τόσο τρανταχτά, που αρχίζουμε να δακρύζουμε και να μας πονάει η κοιλιά από το γέλιο.
Πέφτουμε κάτω ξεροί από τα γέλια.
Τι έχει συμβεί?
Χτυπήθηκε η ηλίθια εξωτερική μορφή, στην οποία καταφύγαμε, στην οποία κρυφτήκαμε, διαλύθηκε, απελευθερώθηκε και βγήκε προς τα έξω η δηλητηριώδης αρνητική ενέργεια ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΗΦΤΗΚΕ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ, ΠΟΥ ΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΜΟΡΦΗΣ.
Ουδείς εκών κακός.
Κακός είναι από την άγνοιά του!!!
Έτσι έλεγε ο Σωκράτης, στον οποίο, δεν ξέρω γιατί, νιώθω τόση αγάπη και οικειότητα…
Άλλωστε, ο Σωκράτης ήταν και μεγάλος πλακατζής, έλεγε κάτι αστεία- τώρα το κατάλαβα- αυτός ήξερε πολύ καλά τι έκανε και γιατί το έκανε.
Ένα ωραίο δυνατό γέλιο αποκατέστησε τόσα πράγματα!!!!
Πιο είναι το ψυχικό κλίμα μετά από ένα δυνατό γέλιο?
Πολύ καλό… γίναμε και οι δυο πιο μαλακοί, πιο κατανοητοί, πιο ευαίσθητοι, πιο ανοικτοί, πιο λεπτοί, πιο ανθρώπινοι, και δεν πιστεύουμε πια στις μ…. που είπαμε ο ένας για τον άλλον.
Άλλοι γίναμε.
Τι έχει συμβεί?
Διαλύθηκε η φυλακή= εξωτερική μορφή, βγήκε προς τα έξω το αληθινό περιεχόμενο, άνοιξαν οι αγωγοί της ψυχής και εισήλθε μέσα μας περισσότερη Αγάπη- γι’ αυτό δεν έχουμε πια την κακία ο ένας για τον άλλον, όπως πρώτα.
Το γέλιο βοήθησε να εισέλθει μέσα μας η Αγάπη!
Άρα η Αγάπη και το Γέλιο- είναι σύμμαχοι!!!
Το Γέλιο- είναι το όπλο της Αγάπης στις δύσκολες , ανάποδες και απελπιστικές καταστάσεις αδιεξόδου!
Το Γέλιο- είναι η μπουλντόζα που ανοίγει μέσα στα απροσπέλαστα χαλάσματα ένα μονοπάτι, για να περάσει η Αγάπη και να κάνει πάλι το θαύμα της!
Κατάλαβες γιατί μιλούσα έτσι?
Ακριβώς γι΄ αυτό το πράγμα!!!
Φίλε Ράμογλου, θέλω να ξέρεις, ότι τρέφω για σένα μόνο φιλικά αισθήματα και πιστεύω ακράδαντα, ότι με την συζήτηση, κατανόηση , γέλιο και Αγάπη - ΠΑΝΤΑ θα βρεθεί μια άκρη, πάντα θα κερδίζει η φιλία και η ανθρωπιά.
Περιέγραψα δυο παραδείγματα συμπεριφοράς, που τυχαίνουν στην ζωή.
Εγώ επέλεξα εκείνη, που ταιριάζει και βολεύεται καλλίτερα στην καρδιά μου.
Είμαι ατελής. Όπως και οι άλλοι. Αλλά κατά βάθος ανθρώπινος, πολύ πιο ανθρώπινος, απ΄ όσο ο ίδιος πίστευα.
Και κατά βάθος, όταν το συνειδητοποίησα- χάρηκα γι’ αυτό.
Είδα και σε σένα την ίδια εικόνα.
Και κατά βάθος χάρηκα γι’ αυτό.
Να είσαι παντού και πάντα καλά!
Παρ’ όλο, που δεν σ’ αρέσουν τα «μακρινάρια» μου, - δεν γίνεται αλλιώς, πρέπει να γίνουν κατανοητά ορισμένα πράγματα, και αν δεν χρησιμοποιηθούν τα «μακρινάρια»- η εικόνα δεν θα είναι αληθινή.
Στο τέλος θα καταλάβεις και μάλλον θα συμφωνήσεις.
Ξέρεις, καμιά φορά οι «κόντρες», καμιά φορά λέω, όχι πάντα- παίζουν και ένα θετικό ρόλο.
Η κόντρα πολλές φορές αποκαλύπτει το εσωτερικό του ανθρώπου.
Είναι αυτό, που πιστεύω: με το ταρακούνημα- «χτύπημα» της εξωτερικής μορφής, απελευθερώνεται το περιεχόμενο- ο καθένας θα δείξει το αληθινό περιεχόμενό του στην «φουρτούνα».
Προσωπικά έχω δει στο τελευταίο σου σποτ έναν άλλον Ράμογλου- πιο αληθινό, πιο άμεσο, πιο ανθρώπινο, πιο ευαίσθητο, πιο ζωντανό.
Και χάρηκα!
Ασχέτως αν συμφωνούμε η όχι- εγώ χάρηκα!
Καταλαβαίνω την θέση σου: πρέπει να κρατάς αποστάσεις , είσαι συντονιστής- και εξ ανάγκης θα είσαι πιο «ξερός» ( να μη παρεξηγείς- το λέω από την καλή πλευρά).
Αλλά, ακόμη βασικότερο πράγμα – παραμένει το αληθινό περιεχόμενο, που ΠΡΕΠΕΙ να βγαίνει προς τα έξω- ΠΡΕΠΕΙ.
Όταν έγραφα για το γέλιο- δεν εννοούσα ότι όλη την ημέρα πρέπει να τρανταζόμαστε σε γέλια για οτιδήποτε.
Μακάρι να ήταν έτσι, αλλά δεν γίνεται. Δυστυχώς, δεν γίνεται.
Είμαστε ενσαρκωμένοι, συνεπώς προσκολλημένοι σε χίλια δύο πράγματα, θέλουμε δεν θέλουμε- ούτε τον εαυτό μου δεν βγάζω απ’ έξω.
Κάμποσες φορές το έχω πει άλλωστε στο φόρουμ- δεν βγάζω τον εαυτό μου έξω.
Δεν ξέρω αν το άκουσε αυτό κανείς η αν θέλησε να το ακούσει…
Το μεγάλο πρόβλημα σε μας τους Έλληνες είναι, ότι δεν ξέρουμε να ακούμε ο ένας τον άλλον, αγορεύουμε προφορικά η γραπτά, ακούγοντας μόνο τον εαυτό μας.
Είμαστε αλαζονικός λαός, ανάποδος και στρυφνός κατά βάθος- η ιστορική μοίρα μας είναι ευθέως ανάλογη του γενικού χαρακτήρα μας.
Ευαισθητοποιούμαστε μόνο όταν πέφτουν πάνω μας γερές , άγριες κατραπακιές, με τις οποίες δεν τα βγάζουμε πέρα και τότε αναδύεται η πλαστή επιφανειακή μας ελληνική «ταπεινοφροσύνη», κληροδότημα του ραγιάδικου παρελθόντος μας.
Πράγμα, που αποδεικνύει την έλλειψη της εσωτερικής ουσιαστικής λεπτότητας ψυχής.
Αποδεικνύει την έλλειψη της πραγματικής Παιδείας και καλλιέργειας Ψυχής.
Φανατικά πιστεύουμε, ότι είμαστε το κάτι άλλο.
Για μας έτσι είναι, για την Φύση όμως – μάλλον όχι…
Μόνο στο ισχυρό τσίμπημα λέμε ωχ…και αναγκαζόμαστε να σκεφτόμαστε και να φερόμαστε διαφορετικά, μέχρι να περάσει η μπόρα και φτου πάλι από την αρχή…
Φίλε, η αλήθεια είναι δυστυχώς αυτή- είμαστε όλοι προσκολλημένοι, εξαρτημένοι, δεμένοι χειροπόδαρα λόγω της ενσαρκωμένης κατάστασης στην γήινη ζωή με τις χαρές και τις λύπες της.
Ενσάρκωση- είναι η αναπόφευκτη αιτία του πόνου, ας πάρουμε το θέμα από όλες τις γωνίες- πάλι στον πόνο θα καταλήξουμε.
Και όσο δεν ξεπερνάμε τις προσκολλήσεις μας- θα ενσαρκωνόμαστε εισαεί, μέχρι να αηδιάσουμε.
Επαναλαμβάνω- δεν βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω- τίμια μιλάω και ανοιχτά.
Και επειδή δεν ησυχάζω ποτέ ( όλοι μου λένε-εσύ δεν χωράς στα ρούχα σου)- πάντα στο μυαλό μου δουλεύει η σκέψη- να βρω διέξοδο, λύση του προβλήματος, να βρω το μονοπάτι, που θα σε οδηγήσει στην Ελευθερία…
Λόξα βρε αδελφέ…
Προχωρώ παραπέρα και λέω: την Ελευθερία αγαπώ πιο πολύ και από τον ίδιο τον εαυτό μου.
Συνεχώς μιλούσα για την Αγάπη και γινότανε πολλές φορές στο φόρουμ η παρεξήγηση από τους άλλους και από σένα : που το πάει αυτός? Τι θέλει να μας πει? Τι επιδιώκει?
Στην Ελευθερία το πάω, για την Ελευθερία θέλω να πω, την Ελευθερία επιδιώκω.
Σιγά- σιγά κατάλαβα, ότι τα ποσοστά της Αγάπης δεν επαρκούν μέσα μας- συνεπώς μόνο να λες κάτι για την Αγάπη - δεν αρκεί να ελευθερωθείς ψυχικά- άρα δεν μπορούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον, συνεπώς δεν μπορούμε να αποκολληθούμε από τα δόγματά μας και την ψυχική σκλαβιά μας.
Όπου λείπει η Αγάπη- υπάρχει υποχρεωτικά η προσκόλληση και η μη κατανόηση.
Για να κατανοείς και να ελευθερώνεσαι από τις εξωτερικές μορφές- πρέπει να αγαπάς.
Αλλά πως?
Με ποιόν τρόπο?
Τότε άρχισα να ψάχνω την άλλη οδό.
Άλλο όπλο αποτελεσματικό κατά της προσκόλλησης μας στην εξωτερική μορφή, η οποία όπως είδα- εμποδίζει την Αγάπη.
Το γέλιο λοιπόν…
Επειδή κατάλαβα, ότι το γέλιο διακωμωδεί, άρα χτυπάει και διαλύει την εξωτερική μορφή, της αφαιρεί τον σεβασμό και δέος, που έχουμε εσώψυχα γι’ αυτήν, στην οποία είμαστε προσκολλημένοι, η οποία εμποδίζει την είσοδο μέσα μας της πραγματικής Αγάπης- γι’ αυτό άρχισα να γράφω περί γέλιου, και άρχισα να ειρωνεύομαι και να κοροϊδεύω όλες τις αρχές, τα ιδανικά, τα δόγματα, τις διδαχές, ονομάζοντας όλα αυτά Αιρετικό Εσωτερισμό- δηλαδή άρχισα να χτυπώ ακριβώς την εξωτερική μορφή.
Ειρωνεύτηκα τα πάντα στην ουσία, μόνο την Αγάπη δεν τόλμησα να ειρωνευτώ.
Κάνω τώρα στη συνέχεια μια προσέγγιση, μια περιγραφή (σε χιουμοριστική μορφή πάντα) των αποτελεσμάτων της βλακείας.
Π.χ. εμείς οι δυο μπορούμε να τσακωθούμε πολύ άγρια μεταξύ μας.
Άρα θα γίνουμε οστά, δόγματα, πέτρες- ο καθένας θα περιχαρακωθεί στο καταφύγιό του- στο πείσμα του και στην απόλυτη πίστη του, ότι αυτός, ειδικά αυτός έχει δίκαιο και ο άλλος είναι καθίκι, στραβάδι, λεχρίτης, κάθαρμα κ.λ.π.
Η κατανόηση μεταξύ μας πήγε περίπατο, πήγε έξω να κατουρήσει και χάθηκε μέσα στα σκοτάδια, την στείλαμε στα Τρίκαλα και αυτή πήγε στα Φάρσαλα…και από κει στην Φλώρινα και από την χαζομάρα της πήγε παραπέρα και δεν πρόσεξε , ότι υπάρχουν σύνορα και μπήκε στα Σκόπια και απορεί, που ακούει τριγύρω άλλη λαλιά…
Τρέχα γύρευε…
Συνεννόηση-μπουζούκι, μπαγλαμάς…
Η εξωτερική μορφή θα ενισχυθεί, το αληθινό περιεχόμενο θα κλειστεί στην φυλακή και δεν θα έχει την δυνατότητα έκφρασης.
Θα βασιλεύει για τους δύο ταυτοχρόνως το ψέμα και όχι η αλήθεια.
Αυτό που θα πιστεύουμε για τον εαυτό μας ( έχω δίκαιο)= θα είναι ψέμα και αυτό που θα πιστεύουμε για τον άλλον ( είναι καθίκι)= πάλι θα είναι ψέμα.
Και οι δυο γίναμε δούλοι του ψέματος.
Δεν είμαστε βλάκες και χαζοί κατά βάθος?
Με αυτό το πνευματικό καθεστώς ζει δυστυχώς η πλειοψηφία της ανθρωπότητας.
Και δεν το παραδέχεται καθαρά από την βλακεία και την χαζομάρα της και συνεχίζει να υποφέρει και καλά να πάθει…
Τέτοια μυαλά, τέτοια αισθήματα- τέτοια μοίρα μίζερη…
Το πρόσεξες, ότι τα περισσότερα τραγούδια των αυτοθεωρούμενων « έξυπνων» λαών είναι παραπονιάρικα ?
«Αχ-ολογία» και «ωχ-ολογία»?
Όλο νιάου- νιάου και αχ και βαχ και αμάν- αμαν?
Και αυτοθεωρείται και λαός- μάγκας… άμα λάχει…
Όταν ένας οποιοσδήποτε λαός κλαίει- αυτός κλαίει από την βλακεία του νου του και την άγνοια της ψυχής του,- που είναι το ίδιο πράγμα στην ουσία.
Κλαίνε συνεχώς οι ψυχικά απαίδευτοι, αυτοί που δεν ξέρουν που παν τα τέσσερα, και ταυτοχρόνως πιστεύουν, ότι είναι το κέντρο του Σύμπαντος… ότι αξίζουν μιας καλλίτερης μοίρας… την περιμένουν σαν το μάννα εξ Ουρανού…
Περιμένετε και καλόν ύπνον και όνειρα γλυκά…
Ο φαύλος κύκλος της βλακείας…
Καληνύχτα, Μαργαρίτα.
Και εμείς, θέλουμε-δεν θέλουμε, κληρονομούμε αυτήν την γενική του λαού, στον οποίο μετέχουμε - κακομοιριά της ψυχής και στο προσωπικό επίπεδο φερόμαστε ο ένας στον άλλον αυτόματα και υποσυνείδητα έτσι και όχι αλλιώς.
Πες, π.χ. ότι μαλώσαμε άγρια μεταξύ μας.
Και μετά στα καλά καθούμενα λέει ο ένας στον άλλον πολύ πετυχημένα, έξυπνα , έντονα πιπεράτα πράγματα σε χιουμοριστική μορφή και οι δυο ξεσπάμε σε τρανταχτά γέλια, τόσο τρανταχτά, που αρχίζουμε να δακρύζουμε και να μας πονάει η κοιλιά από το γέλιο.
Πέφτουμε κάτω ξεροί από τα γέλια.
Τι έχει συμβεί?
Χτυπήθηκε η ηλίθια εξωτερική μορφή, στην οποία καταφύγαμε, στην οποία κρυφτήκαμε, διαλύθηκε, απελευθερώθηκε και βγήκε προς τα έξω η δηλητηριώδης αρνητική ενέργεια ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΗΦΤΗΚΕ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ, ΠΟΥ ΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΜΟΡΦΗΣ.
Ουδείς εκών κακός.
Κακός είναι από την άγνοιά του!!!
Έτσι έλεγε ο Σωκράτης, στον οποίο, δεν ξέρω γιατί, νιώθω τόση αγάπη και οικειότητα…
Άλλωστε, ο Σωκράτης ήταν και μεγάλος πλακατζής, έλεγε κάτι αστεία- τώρα το κατάλαβα- αυτός ήξερε πολύ καλά τι έκανε και γιατί το έκανε.
Ένα ωραίο δυνατό γέλιο αποκατέστησε τόσα πράγματα!!!!
Πιο είναι το ψυχικό κλίμα μετά από ένα δυνατό γέλιο?
Πολύ καλό… γίναμε και οι δυο πιο μαλακοί, πιο κατανοητοί, πιο ευαίσθητοι, πιο ανοικτοί, πιο λεπτοί, πιο ανθρώπινοι, και δεν πιστεύουμε πια στις μ…. που είπαμε ο ένας για τον άλλον.
Άλλοι γίναμε.
Τι έχει συμβεί?
Διαλύθηκε η φυλακή= εξωτερική μορφή, βγήκε προς τα έξω το αληθινό περιεχόμενο, άνοιξαν οι αγωγοί της ψυχής και εισήλθε μέσα μας περισσότερη Αγάπη- γι’ αυτό δεν έχουμε πια την κακία ο ένας για τον άλλον, όπως πρώτα.
Το γέλιο βοήθησε να εισέλθει μέσα μας η Αγάπη!
Άρα η Αγάπη και το Γέλιο- είναι σύμμαχοι!!!
Το Γέλιο- είναι το όπλο της Αγάπης στις δύσκολες , ανάποδες και απελπιστικές καταστάσεις αδιεξόδου!
Το Γέλιο- είναι η μπουλντόζα που ανοίγει μέσα στα απροσπέλαστα χαλάσματα ένα μονοπάτι, για να περάσει η Αγάπη και να κάνει πάλι το θαύμα της!
Κατάλαβες γιατί μιλούσα έτσι?
Ακριβώς γι΄ αυτό το πράγμα!!!
Φίλε Ράμογλου, θέλω να ξέρεις, ότι τρέφω για σένα μόνο φιλικά αισθήματα και πιστεύω ακράδαντα, ότι με την συζήτηση, κατανόηση , γέλιο και Αγάπη - ΠΑΝΤΑ θα βρεθεί μια άκρη, πάντα θα κερδίζει η φιλία και η ανθρωπιά.
Περιέγραψα δυο παραδείγματα συμπεριφοράς, που τυχαίνουν στην ζωή.
Εγώ επέλεξα εκείνη, που ταιριάζει και βολεύεται καλλίτερα στην καρδιά μου.
Είμαι ατελής. Όπως και οι άλλοι. Αλλά κατά βάθος ανθρώπινος, πολύ πιο ανθρώπινος, απ΄ όσο ο ίδιος πίστευα.
Και κατά βάθος, όταν το συνειδητοποίησα- χάρηκα γι’ αυτό.
Είδα και σε σένα την ίδια εικόνα.
Και κατά βάθος χάρηκα γι’ αυτό.
Να είσαι παντού και πάντα καλά!
Επιστροφή σε “- ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΣΚΕΨΕΩΝ -”
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 2 επισκέπτες