Βρήκα στο ξένο Ιντερνέτ ένα περίεργο και ενδιαφέρον κείμενο, με κάπως διαφορετικές από τις κοινώς παραδεκτές απόψεις.
Δίνω προσοχή στις ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ απόψεις, οι οποίες δεν συμβαδίζουν με τα καθιερωμένα.
Τις επεξεργάζομαι, τις συζητώ και τις δοκιμάζω στην πράξη και στον χρόνο.
Αν αποδεικνύονται αληθινές- θα επιβιώσουν εις πείσμα των κραυγών και αποδοκιμασιών των εχόντων και κατεχόντων τα συμφέροντα του σήμερα η του χθες.
Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Vitaliy Roudi « Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΙΑΣΗ».
Email του συγγραφέα : rudz60a@mil.ru
Date: 12 Apr 2005
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟ 666.
Τι σημαίνει ο αριθμός 666, που συμβολίζει τον Σατανισμό?
Εάν σε ένα φύλλο χαρτί γράψεις τον αριθμό 6 και το πετάξεις κάτω στο πάτωμα, χωρίς να εξηγήσεις σε κανέναν τι αριθμός είναι αυτός, τότε οι άλλοι δεν θα καταλάβουν αν ο αριθμός είναι το 6 η το 9 .
Έτσι ακριβώς είναι και το πρόσωπο του Διαβόλου: μεταβαλλόμενο.
Και το Καλό και το Κακό μπορούν να στραφούν εναντίον του ανθρώπου.
Το οποιοδήποτε Καλό μπορεί να μετατραπεί σε Κακό και αντιστρόφως.
Ο Σατανισμός δεν σημαίνει τον αριθμό 666, αλλά τα τρία εξάρια.
Γιατί?
Διότι ζούμε στον ενιαίο τρισδιάστατο κόσμο (3 + 3 = 6 + 3 = 9).
Το εξάρι καταλαμβάνει την μεσαία θέση μεταξύ του αριθμού 3 και του αριθμού 9.
Ο αριθμός 6 – είναι η ουσία της ύπαρξης του Κακού.
Εάν από το 6 ( το κακό) αφαιρέσουμε το 3 ( να φοβηθούμε), τότε προκύπτει το καθεαυτό Κακό εν δράσει.
Εάν προσθέσουμε το 3 ( υπερνικήσουμε τον φόβο), τότε θα προκύψει ο αριθμός 9.
Δηλαδή το Καλό, που προέκυψε από το Κακό.
Τα τρία εξάρια υπάρχουν, διότι τρεις φορές μας πλησιάζει ο πειρασμός, τρεις φορές μας συμβουλεύουν, τρεις φορές δημιουργούνται οι επικίνδυνες καταστάσεις με την προοδευτική επιδείνωση εάν δεν αλλάζουμε δια της Μετανοίας ( αλλαγή Νοός, τρόπου σκέψης.)
Εάν δούμε στον ύπνο μας κάτι κακό και εμείς το αλλάξουμε, επινοώντας το καλό τέλος, τότε στην διάρκεια της ημέρας θα μας ακουμπήσουν τρεις φορές οι επικίνδυνες καταστάσεις και το βράδυ θα έλθει η επιβράβευση, δηλαδή το 6 δεν μπόρεσε να μετατραπεί στο 3, αλλά έγινε 9.
Ο Διάβολος είναι έτοιμος να ανοίξει το πρόσωπό του, διότι αρκετά έχει υποφέρει για την αμαρτία και την αλαζονεία των ανθρώπων.
Εν ονόματι της δικής μας σωτηρίας έχει δημιουργηθεί ο Διάβολος.
Ήταν ο αγαπημένος άγγελος του Θεού, ο αγαπημένος υιός, και ο Θεός τον θυσίασε εν ονόματι της σωτηρίας της ανθρωπότητας.
Ο Διάβολος μόνος του διάλεξε την οδό του , την οδό του αποδιοπομπαίου τράγου των αμαρτιών του ανθρώπου.
Πρέπει να αγαπάμε τον Διάβολο σαν τον σοφότερο και μεγαλύτερο αδερφό, που βοηθάει να πλησιάσουμε την Αλήθεια, τον Θεό, εμάς , τους μικρότερους του αδελφούς.
Μην ξεχνάμε, ότι ο Διάβολος πριν απ’ όλα είμαστε εμείς.
Αν δεν ήμασταν αυτοί, που είμαστε μέχρι τώρα- ο Διάβολος υπό την παρούσα μορφή δεν θα υπήρχε.
Δεν μας παρέσυρε στο Κακό κανένας Διάβολος, εμείς ΤΈΤΟΙΟΙ που είμαστε, αναγκάσαμε έναν Άγγελο Εωσφόρο, την πρωινή Αυγή να μετατραπεί σε Διάβολο.
Ο Διάβολος μοιάζει με τον ποιμένα, που ωθεί το τσούρμο των προβάτων
( εμάς) προς τον Θεό, προς το ΜΕΤΡΟΝ, προς τον Παράδεισο.
Όταν ο άνθρωπος εκπέμπει στο Σύμπαν την ακτινοβολία του Καλού, τότε ο Διάβολος του παρουσιάζεται υπό την μορφή του Κακού και αναγκάζει τον άνθρωπο να σκεφτεί, αν αξίζει τελικά να υπηρετείς με τόση θέρμη το Καλό?
Όταν ο άνθρωπος προσκυνά το Κακό, τότε ο Διάβολος έρχεται υπό την μορφή του Καλού.
Εάν το Καλό μέσα στον άνθρωπο προέρχεται από την καρδιά, που αγαπά ειλικρινά, τότε το Κακό σταματάει και αναγκαστικά ελαττώνεται.
Βγαίνει, ότι ο Διάβολος οδηγεί στον Θεό τον κάθε ανεξαιρέτως άνθρωπο ασχέτως της θρησκείας του, διότι οι σκοτεινές δυνάμεις υπάρχουν σε κάθε θρησκεία
( βουδισμός, χριστιανισμός, ισλαμισμός, κομμουνισμός, φιλελευθερισμός κ.λ.π).
Η βασική γλώσσα του Διαβόλου είναι τα αρνητικά αισθήματα.
Πρέπει να απαλλαγούμε από αυτά δια της Κατανόησης και της Μετανοίας ( αλλαγή Νοός).
Ο Διάβολος ήταν ο καλλίτερος μαθητής του Θεού και ο πιο οικείος προς Αυτόν.
Τι σημαίνει αυτό?
Ο Διάβολος – είναι η ενέργεια, που βρίσκονταν στην πύλη του Παραδείσου.
‘Όταν οι άνθρωπο έκαναν την επιλογή τους και ακολούθησαν την οδό γνώσης του Καλού και του Κακού, αυτοί βγήκαν από τον Παράδεισο και ταυτοχρόνως με το γεγονός αυτό άρχισε η δουλειά του Μεγάλου Ποιμένα.
Το καρκινικό κύτταρο είναι εκείνο, το οποίο δεν θέλει να υπακούει στον οργανισμό.
Εμείς βγήκαμε από τον Παράδεισο, διότι δεν θέλαμε να υπακούμε στον Θεό.
Η ενέργεια της συγκράτησης επεκτείνονταν και εμείς συνεχώς λαμβάναμε όλο και πιο καθαρά την μορφή του καρκινικού όγκου.
Ο όγκος όμως μπορεί να αυξάνεται σε μέγεθος μέχρις επιτρεπτών ορίων.
Όταν η συγκράτηση του όγκου δεν βοηθάει και αυτό φτάνει τις κρίσιμες διαστάσεις, τότε έρχεται … ο Κατακλυσμός, η Μεγάλη Δίκη…
Το καρκίνωμα εκρήγνυται και τα απομεινάρια της Ανθρωπότητας επιστρέφουν στον Παράδεισο και η ενέργεια του Διαβόλου επιστρέφει στον αρχικό της ρόλο – τον ρόλο του καλλίτερου μαθητή του Θεού.
Για να θεραπευτεί ο καρκίνος, πρέπει προηγουμένως να απαλλαγείς από την λατρεία του Κακού , η λατρεία του Καλού θα φύγει μετά μόνη της.
Αποκαλώ τον Διάβολο «Μεγάλο Αδελφό»
Γιατί τον αποκαλώ έτσι?
Διότι στην πολυπληθή οικογένεια το μεγαλύτερο παιδί δεν έχει παιδική ηλικία, προς αυτόν υπάρχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις από πλευράς των γονέων.
Ο Διάβολος- είναι ο μεγαλύτερος αδελφός μας, που έχασε την παιδική ηλικία του εξ αιτίας της απιστίας μας και της ατέλειάς μας.
Για να θεραπεύσεις τον ψυχικό καρκίνο, η αλλιώς να γυρίσεις στον Παράδεισο, εμείς οφείλουμε να απαλλαγούμε από το Κακό και να μη προσκυνούμε το Καλό.
Και αυτό θα γίνει δυνατόν, όταν το μυστικό των ιερών δέντρων του Παραδείσου θα περάσει από την καρδιά του ανθρώπου και θα γίνει η ουσία του.
Με το Καλό και με το Κακό ο Διάβολος θα μας μπάσει στον Παράδεισο και θα παίξει τον ρόλο του φύλακα της Πύλης του Παραδείσου ( αυτός είναι το Χερουβείμ της Βίβλου).
Θα μας ξαναμπάσει σαν τα πρόβατα μέσα από την Πύλη και θα ξαναφέρει στον Πατέρα τα απολωλώτα πρόβατα και ο ίδιος θα κάτσει στην είσοδο στην παλιά του θέση.
Όταν οι άνθρωποι στο μέλλον θα πλησιάσουν την ανοικτή Πύλη, το Χερουβείμ θα τους θυμίσει για τα «κατορθώματά» μας και εμείς οι ίδιοι δεν θα θελήσουμε να επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας.
Στον Παράδεισο η ανθρωπότητα θα ζει ακριβώς στην μέση μεταξύ του Καλού και του Κακού, χωρίς να πετάγεται από μια άκρη στην άλλη , όπως έκανε τις παλιές εποχές, ως την εποχή του Υδροχόου…
VITALYI ROUDI.
Περί Διαβόλου και αριθμού 666
Συντονιστές: Ramoglou, Ladyhawk, Zadok the priestess
...Ή απλά μπορείς να διαβάσεις ένα πολύ πιό αξιόλογο και προσγειωμένο άρθρο επί του θέματος που θα βρεις εδώ.
«Είναι προφανές πως πρέπει να βασίζεται η αρμονία της φόρμας στο αξίωμα μόνον της επωφελούς προσέγγισης της ανθρώπινης ψυχής.» (ο Βασίλυ Καντίνσκυ, ως αξίωμα της εσωτερικής αναγκαιότητας...)
-
Παύλος Βουλουτιάδης
- Δημοσιεύσεις: 455
- Εγγραφή: Δευ Οκτ 16, 2006 6:57 pm
Gerard Bodson
[align=right]"Το Τυχαίο είναι απλώς το ψευδώνυμο του Θεού όταν ο ίδιος θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία Του"
Gerard Bodson[/align]
[center]Εδώ είναι η σοφία.
όστις έχει τον νουν, ας λογαριάση τον αριθμόν του θηρίου.
διότι είναι αριθμός ανθρώπου, και ο αριθμός αυτού είναι χξς'.
Αποκάλυψη ιγ' 18[/center]
Αυτό το εδάφιο προέρχεται από το πιο μυστηριώδες, το πιο πολύπλοκο απ' όλα τα βιβλία τόσο της Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης, την Αποκάλυψη του Ιωάννη.
Κανένα άλλο ιερό κείμενο δεν έχει εξάψει τόσο πολύ την ανθρώπινη φαντασία. Δίκαια, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι η Αποκάλυψη περιέχει τα μυστικά του τέλους της ανθρωπότητας, όπως η Γέννεση περιέχει εκείνα της καταγωγής της.
Μέχρι σήμερα, θεολόγοι και ερευνητές που ασχολήθηκαν με αυτό το κείμενο βρέθηκαν βυθισμένοι σε πυκνό σκοτάδι, ενώ οι προσπάθειές τους να το αποκωδικοποιήσουν αποδείχτηκαν μάταιες.
Χρειάστηκε μια σειρά από συμπτώσεις, που είχαν ιδιαίτερη σημασία, ώστε ο Ζεράρ Μποντσόν ν' αποφασίσει, το 1994, να δημιουργήσει μια ομάδα, την οποία αποτελούσαν ερευνητές διαφορετικών ειδικοτήτων και θρησκευμάτων, σε μια απόπειρα να αποκωδικοποιήσουν το ιερό κείμενο.
Καθώς προχωρούσαν οι έρευνές τους, τους αποκαλύφθηκε μια συγκλονιστική πραγματικότητα, τόσο εξαιτίας της βιαιότητάς της όσο και εξαιτίας της προφητικής της διάστασης : η Αποκάλυψη περιέχει ένα πολύπλοκο κωδικοποιημένο μήνυμα. Και το κλειδί που επιτρέπει την αποκρυπτογράφησή του μας το δίνει ο ίδιος ο Ιωάννης.
Το βιβλίο αυτό ανατρέπει όλα όσα οι ιστορικοί, οι θεολόγοι και οι στοχαστές έχουν γράψει μέχρι σήμερα για την Αποκάλυψη. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι από κάθε άποψη εντυπωσιακά, εκπληκτικά και, κυρίως, εντελώς απρόσμενα : Δεν υπάρχει μία, αλλά δύο Αποκαλύψεις, η μία ενσωματωμένη στην άλλη. Η πρώτη αναφέρεται στην πιο ταραγμένη περίοδο της ιστορίας μας. Η δεύτερη αποκαλύπτει τι θα μας συμβεί και ανοίγει μια ρωγμή στο χρόνο για να μας επιτρέψει να διακρίνουμε το μέλλον, που είναι πιο τρομακτικό απ' όλα τα εγκλήματα που διέπραξε το Γ' Ράιχ. Πρόκειται για την επιβεβαίωση όλων των φόβων της ανθρωπότητας.
[align=right]Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου "Τα μυστικά της Αποκάλυψης", Gerard Bodson, εκδ. Λιβάνη "Το κλειδί"[/align]
Προσωπική άποψη:
Χρειάστηκε να διαβάσω το βιβλίο 2 φορές - την δεύτερη, επαληθεύοντας τον αριθμητικό λογισμό του - για να μπορέσω να διατυπώσω την άποψη που διαβάζετε τώρα.
Ο Bodson, κατά την άποψή μου, έχει κάνει μια πολύ σοβαρή μελέτη. Αποκωδικοποιεί την Αποκάλυψη βάση μιας πολύ παλιάς τεχνικής - σημειώστε πως αυτή η τεχνική είναι αρχαιοελληνική και ονομάζεται Ισοψηφία - της λεγόμενης Γκεμάτρια.
Σύμφωνα με αυτή την τεχνική, που την συναντάμε τόσο στα εβραϊκά όσο και στα ελληνικά αλφάβητα της αρχαιότητας, τα γράμματα έχουν μια συγκεκριμένη αριθμητική αξία. Αυτή η μέθοδος κωδικοποίησης ήταν εξαιρετικά διαδεδομένη την εποχή του Ιωάννη ιδιαίτερα ανάμεσα στους καβαλιστές που προσπαθούσαν να κατανοήσουν τα μυστήρια της Τορά, της Πεντατεύχου. Επίσης, όταν μιλάμε για αριθμολογία, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στον Πυθαγόρα. Για τον Πυθαγόρα, τα πάντα είναι αριθμοί. Ξεκινώντας, κατά πάσα πιθανότητα, από την υπόθεση ότι η μουσική αρμονία μπορεί να αναχθεί σε μαθηματική αναλογία, έφτασε στο συμπέρασμα ότι οι αριθμοί είναι η αρχή, η πηγή και η ρίζα των πάντων. Σύμφωνα με αυτό το συλλογισμό, που δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα στην αριθμητική, τη γεωμετρία και την φυσική, η αριθμητική μονάδα είναι ένα και το αυτό με το γεωμετρικό σημείο.
Το βιβλίο είναι - κατά την άποψή μου - εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ο αριθμός 6, δεν εμφανίζεται μονάχα στο επίμαχο εδάφιο, αλλά εμφανίζεται σχεδόν σε όλο το κείμενο του Ιωάννη, σαν πινακίδα νέον που αναβοσβήνει, υπενθυμίζοντάς μας πως εδώ μέσα υπάρχει "πράμα που σαλεύει". Στον αριθμό 666, αποδίδονται - σύμφωνα με τον Bodson - πολλές έννοιες, λέξεις, φράσεις, από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την θηριωδία του Γ' Ράιχ. (Αναφέρω χαρακτηριστικά παραδείγματα : Φασισμός = 666, Αδόλφος Χίτλερ - Αυστρία = 666, Αδόλφος Χίτλερ + Γιόζεφ Πάουλ Γκέμπελς + ψευδοπροφήτης = 666, Δίκη + Νυρεμβέργη + Χίτλερ = 666, Η απόβαση της Νορμανδίας στις 6 Ιουνίου στις 6:00 = 666, και άλλα πολλά) Aυτό, όσον αφορά την 1η Αποκάλυψη. Όσον αφορά την 2η Αποκάλυψη - κατά Bodson - ο ίδιος δίνει μια πιθανή ημερομηνία ολικής καταστροφής, την 5/2/2043, σύμφωνα με τα εδάφια 2-3 του κεφ. κ'. "και εσφράγισεν επάνω αυτού, δια να μη πλανήση τα έθνη πλέουν, εωσού πληρωθώσι χίλια έτη και μετά ταύτα πρέπει να λυθή ολίγον καιρόν" από την ημερομηνία που έλαβε τέλος η κυριαρχία του Φίρερ, το 1943, μετά την μάχη του Στάλινγκραντ σε συνδυασμό με την χρήση των αριθμών του Θεού και του Σατανά.*
Το βιβλίο μου άρεσε πολύ, χωρίς βέβαια να μου δημιουργήσει πεποίθηση ή πίστη σε όσα αναφέρει. Είναι ωστόσο, μια αξιόλογη μελέτη, από μια ομάδα αξιόλογων ερευνητών και επιστημόνων (γλωσσολόγων, ιστορικών, κτλ) που αξίζει - νομίζω - την προσοχή μας γι' αυτό και το παραθέτω σ' αυτό το θέμα.
[center]Ό,τι έγεινεν, ήδη είναι
και ό,τι θέλει γείνει, ήδη έγεινεν ...
Εκκλησιαστής, γ' 15[/center]
Όταν ο Bodson επαλήθευσε τις αριθμητικές αξίες των φράσεων από το κείμενο της Αποκάλυψης, φτάνοντας στο συμπέρασμα πως η αποκωδικοποιημένη Αποκάλυψη αναφέρεται στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, έχασε πλέον κάθε ενδιαφέρον για την έρευνά του, γιατί ουσιαστικά είχε ανακαλύψει κάτι το οποίο αναφερόταν στο παρελθόν. Αν η Αποκάλυψη είναι ένα προφητικό κείμενο, τότε πια θα ήταν η αξία της για κάτι το οποίο είχε ήδη συμβεί ; Η μέχρι τότε αντιμετώπισή της, έδειχνε πως η ομάδα του είχε στρέψει την έρευνά της στο παρελθόν. Στο μέλλον όμως ; Τελικά, μέσα από την βοήθεια που δέχτηκε από έναν Αγιονορείτη μοναχό, φαίνεται πως καταφέρνει να αποδείξει πως υπάρχουν δύο Αποκαλύψεις συγχωνευμένες σ' ένα κείμενο και από τις οποίες η μία είναι επανάληψη της άλλης ενώ αφορούν δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους και αντιπροσωπεύονται από τα δύο θηρία. Ο δράκοντας και ο Σατανάς, διαδραματίζουν τον ίδιο ρόλο και στις δύο Αποκαλύψεις.
Στο βιβλίο παράλληλα με την έρευνα που διεξάγεται από την ομάδα του Bodson στο ίδιο το κείμενο, προκύπτουν σημαντικά ερωτήματα : " Είναι η μοίρα γραμμένη στα γονίδια της ανθρωπότητας ή έχουμε το δικαίωμα της επιλογής ; Αυτά που έχουν προβλεφθεί από αιώνες θα πραγματοποιηθούν χωρίς το παραμικρό έλεος ή έχουμε τα μέσα να επιδράσουμε στην εξέλιξη των γεγονότων ; Ακόμα και αν ανακαλύψουμε παραγματικά κάτι το τρομερό, έχουμε το δικαίωμα να διαδώσουμε την πληροφορία ; Γιατί κάποιοι άνθρωποι με μια πιο ευαίσθητη ψυχή, μπορεί να χάσουν την ψυχική τους ισορροπία και να βυθιστούν στην απελπισία. "
υ.γ : Σημειώστε επίσης πως πολλοί ιστορικοί είναι πεπεισμένοι πως ο Ιωάννης, γιος του Ζεβεδαίου, ΔΕΝ μπορεί να είναι ο συγγραφέας της Αποκάλυψης. Ακόμη και η ημερομηνία του θανάτου του είναι αμφιλεγόμενη. Βασιζόμενοι στο Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον (ι' 35-37), μερικοί τοποθετούν το μαρτύριο του Ιωάννη το 62 μ.Χ ή το 70 μ.Χ, δηλ περίπου 30 χρόνια ΠΡΙΝ από την θεωρούμενη χρονολογία συγγραφής της Αποκάλυψης. O Bodson, αποδέχεται την "παραδοσιακή" εκδοχή, επειδή δεν τον ενδιαφέρει αυτό.
Άλλωστε, για να χρησιμοποιήσω και την έκφραση των Ζεράρ Μορντιγιά και Ζεράρ Πριέρ, "έχουμε επίγνωση ότι ολόκληρη η Βίβλος είναι ένα "πεδίο αμφισβητήσεων**"" και προσωπικά θεωρώ πως τουλάχιστον η Γέννεση - με την οποία έχω και ο ίδιος ασχοληθεί εκτενέστερα - μπορεί ευκόλως και απολύτως λογικά να ανατραπεί από το πρώτο κιόλας κεφάλαιό της. Ωστόσο αν εξετάσουμε την Γέννεση υπό παρόμοια οπτική που εξέτασε ο Σλίμαν την Ιλιάδα, είναι δυνατόν να φτάσουμε σε εκπληκτικά συμπεράσματα. Για παράδειγμα, ως Φυσικός, γνωρίζω πως να φτιάξω ουρανό σ' ένα εργαστήριο. Κι αν υποτεθεί πως μπορώ να φτάσω - έχω δηλ. τα κατάλληλα μέσα για ένα διαστρικό ταξίδι και το εργαστήριό μου είναι ο ίδιος ο πλανήτης - τότε, αν κλωνοποιήσω έναν άνθρωπο, και του δώσω Ουρανό και Γη, δέντρα, ζώα και φυτά, αυτός ο άνθρωπος που θα ζει στον γιαοποιημένο πλανήτη, είναι απολύτως φυσιολογικό να με βλέπει σαν Θεό-Δημιουργό του. Έτσι, η Γέννεση αποκτά ένα απολύτως - επιστημονικά πλέον αποδεδειγμένο - λογικά κατασκευαστικό ενδιαφέρον. Με τα μέσα που διαθέτουμε σήμερα είναι δυνατόν να φτιάξουμε ουρανούς, ποτάμια, θάλασσες αλλά και να δημιουργήσουμε ζωή. Συνεπώς, αν καταφέρναμε να φτάσουμε σ' έναν πλανήτη και να πραγματοποιήσουμε τεράστιες κλιματολογικές αλλαγές στην ατμόσφαιρά του, θα γινόμασταν αυτομάτως οι Θεοί του, με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζει η Γέννεση την έννοια του "θεού-δημιουργού". Σημειώστε επίσης πως αυτές οι κλιματολογικές αλλαγές που διήρκησαν εκατομμύρια χρόνια, είναι δυνατόν μέσα σε ένα εργαστήριο να γίνουν μέσα σε μια βδομάδα. Αν υπήρχε η ένεργεια που απαιτείται γι' αυτές, τότε θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν και σ' έναν πλανήτη. Τέλος πάντων, αυτό αποτελεί ένα άλλο θέμα που δεν απασχολεί την μεταφυσική, αλλά την αστροφυσική και θέτει πλέον ηθικό θέμα αλλά μας αποκαλύπτει συγχρόνως και το όχι και τόσο ευχάριστο ενδεχόμενο πως ο ίδιος ο πλανήτης και εμείς που ζούμε πάνω του, πιθανώς να ήταν ένα εργαστήριο για κάποιους άλλους που έφτασαν εδώ πολύ πριν απο μας και είχαν τα ίδια μέσα που έχουμε κι εμείς τώρα.
Η μέθοδος της Ισοψηφίας παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, όμως έχει ένα πολύ μεγάλο μειονέκτημα : Λειτουργεί μονόδρομα και αυτό ελαττώνει κατά πολύ την πιστότητά της. Μπορούμε δηλ. από μια λέξη να καταλήξουμε σε έναν αριθμό όμως αν αντριστρέψουμε την διαδικασία και πάμε από έναν αριθμό - προς τα πίσω δηλ. - τότε έχουμε μπροστά μας, όχι μία, αλλά χιλιάδες λέξεις. Αυτό - και μόνον αυτό - προσωπικά μου δημιουργεί την όποια αμφιβολία για την μελέτη του Bodson. Από την άλλη, το γεγονός ότι ο Bodson φέρνει στην επιφάνεια δύο Αποκαλύψεις, η μία μέσα στην άλλη, μου φέρνει στο μυαλό το τραγούδι του Ρασούλη, Υπάρχει μια Ελλάδα μες στην Ελλάδα, κάτι το οποίο με ικανοποιεί ιδιαίτερα.
Η ισοψηφία εμφανίζεται ως αναφορά για πρώτη φορά σε μια επιγραφή του βασιλιά της Ασσυρίας Σαργών Β' (721-705 π.Χ) στην οποία περιγράφεται η κατασκευή ενός ναού που οι διαστάσεις του αντιστοιχούσαν στην αριθμητική αξία του ονόματός του. Στα εβραϊκά κείμενα εμφανίζεται την εποχή του Δευτέρου Ναού και χρησιμοποιήθηκε στο Ταλμούδ (= προφορικός νόμος), το μιντράς (= midrash από την ρίζα dorash, που σημαίνει στα εβραϊκά "ερευνώ", "αναζητώ") και, τον Μεσαίωνα, στις θεωρίες των χασιδιστών της Γερμανίας.
Δείτε επίσης : http://www.astro.gr/sufi/gematria.htm & http://www.astro.gr/sufi/kivos.htm
*Ο Θεός, η απόλυτη αλήθεια, αντιπροσωπεύεται από τον αριθμό 10. Αντίθετα, ο Σατανάς συμβολίζεται με τον αριθμό 2. Για ποιο λόγο ; Επειδή, στην Εβραϊκή παράδοση, το 2 αντιπροσωπεύει τα δύο πνεύματα του κακού, τον Λευϊάθαν, το θηρίο της θάλασσας, και τον Βεχεμώθ, το θηρίο της ξηράς. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ιωάννης αναφέρει τα συνώνυμα του κακού (δράκοντας, όφις, Διάβολος και Σατανάς) στο εδάφιο 2 του κεφαλαίου κ' (=20, αριθμητική αξία 2 - θεοσοφική αναγωγή). Εφ' όσον ο Θεός έχει δέκα αριθμούς και ο Σατανάς ένα μόνο, μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως ο χρόνος του Διαβόλου είναι 1/10 εκείνου του Θεού. Δηλαδή, εκατό χρόνια αντί για χίλια. Επίσης στο "2043", υπάρχει μια ιδιαίτερη συμβολογραμματική μορφή αν διασπαστεί σε 2, 40 & 3. Το 2 ισούται με το γράμμα μπεθ που σημαίνει τέλος, το 40 με το γράμμα μεμ που σημαίνει θάνατο και το 3 ισούται με το γράμμα γκίμελ που σημαίνει κόλαση.
**Historia, Δεκέμβριος 1998
Ο Gerard Bodson έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες, με ειδίκευση στο Δίκαιο και ασχολείται με πάθος με την Θεολογία. Είναι επίσης συγγραφέας τριών έργων Γεωπολιτικής. Η παραπάνω έρευνά του διήρκεισε 4 χρόνια.
Gerard Bodson[/align]
[center]Εδώ είναι η σοφία.
όστις έχει τον νουν, ας λογαριάση τον αριθμόν του θηρίου.
διότι είναι αριθμός ανθρώπου, και ο αριθμός αυτού είναι χξς'.
Αποκάλυψη ιγ' 18[/center]
Αυτό το εδάφιο προέρχεται από το πιο μυστηριώδες, το πιο πολύπλοκο απ' όλα τα βιβλία τόσο της Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης, την Αποκάλυψη του Ιωάννη.
Κανένα άλλο ιερό κείμενο δεν έχει εξάψει τόσο πολύ την ανθρώπινη φαντασία. Δίκαια, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι η Αποκάλυψη περιέχει τα μυστικά του τέλους της ανθρωπότητας, όπως η Γέννεση περιέχει εκείνα της καταγωγής της.
Μέχρι σήμερα, θεολόγοι και ερευνητές που ασχολήθηκαν με αυτό το κείμενο βρέθηκαν βυθισμένοι σε πυκνό σκοτάδι, ενώ οι προσπάθειές τους να το αποκωδικοποιήσουν αποδείχτηκαν μάταιες.
Χρειάστηκε μια σειρά από συμπτώσεις, που είχαν ιδιαίτερη σημασία, ώστε ο Ζεράρ Μποντσόν ν' αποφασίσει, το 1994, να δημιουργήσει μια ομάδα, την οποία αποτελούσαν ερευνητές διαφορετικών ειδικοτήτων και θρησκευμάτων, σε μια απόπειρα να αποκωδικοποιήσουν το ιερό κείμενο.
Καθώς προχωρούσαν οι έρευνές τους, τους αποκαλύφθηκε μια συγκλονιστική πραγματικότητα, τόσο εξαιτίας της βιαιότητάς της όσο και εξαιτίας της προφητικής της διάστασης : η Αποκάλυψη περιέχει ένα πολύπλοκο κωδικοποιημένο μήνυμα. Και το κλειδί που επιτρέπει την αποκρυπτογράφησή του μας το δίνει ο ίδιος ο Ιωάννης.
Το βιβλίο αυτό ανατρέπει όλα όσα οι ιστορικοί, οι θεολόγοι και οι στοχαστές έχουν γράψει μέχρι σήμερα για την Αποκάλυψη. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι από κάθε άποψη εντυπωσιακά, εκπληκτικά και, κυρίως, εντελώς απρόσμενα : Δεν υπάρχει μία, αλλά δύο Αποκαλύψεις, η μία ενσωματωμένη στην άλλη. Η πρώτη αναφέρεται στην πιο ταραγμένη περίοδο της ιστορίας μας. Η δεύτερη αποκαλύπτει τι θα μας συμβεί και ανοίγει μια ρωγμή στο χρόνο για να μας επιτρέψει να διακρίνουμε το μέλλον, που είναι πιο τρομακτικό απ' όλα τα εγκλήματα που διέπραξε το Γ' Ράιχ. Πρόκειται για την επιβεβαίωση όλων των φόβων της ανθρωπότητας.
[align=right]Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου "Τα μυστικά της Αποκάλυψης", Gerard Bodson, εκδ. Λιβάνη "Το κλειδί"[/align]
Προσωπική άποψη:
Χρειάστηκε να διαβάσω το βιβλίο 2 φορές - την δεύτερη, επαληθεύοντας τον αριθμητικό λογισμό του - για να μπορέσω να διατυπώσω την άποψη που διαβάζετε τώρα.
Ο Bodson, κατά την άποψή μου, έχει κάνει μια πολύ σοβαρή μελέτη. Αποκωδικοποιεί την Αποκάλυψη βάση μιας πολύ παλιάς τεχνικής - σημειώστε πως αυτή η τεχνική είναι αρχαιοελληνική και ονομάζεται Ισοψηφία - της λεγόμενης Γκεμάτρια.
Σύμφωνα με αυτή την τεχνική, που την συναντάμε τόσο στα εβραϊκά όσο και στα ελληνικά αλφάβητα της αρχαιότητας, τα γράμματα έχουν μια συγκεκριμένη αριθμητική αξία. Αυτή η μέθοδος κωδικοποίησης ήταν εξαιρετικά διαδεδομένη την εποχή του Ιωάννη ιδιαίτερα ανάμεσα στους καβαλιστές που προσπαθούσαν να κατανοήσουν τα μυστήρια της Τορά, της Πεντατεύχου. Επίσης, όταν μιλάμε για αριθμολογία, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στον Πυθαγόρα. Για τον Πυθαγόρα, τα πάντα είναι αριθμοί. Ξεκινώντας, κατά πάσα πιθανότητα, από την υπόθεση ότι η μουσική αρμονία μπορεί να αναχθεί σε μαθηματική αναλογία, έφτασε στο συμπέρασμα ότι οι αριθμοί είναι η αρχή, η πηγή και η ρίζα των πάντων. Σύμφωνα με αυτό το συλλογισμό, που δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα στην αριθμητική, τη γεωμετρία και την φυσική, η αριθμητική μονάδα είναι ένα και το αυτό με το γεωμετρικό σημείο.
Το βιβλίο είναι - κατά την άποψή μου - εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ο αριθμός 6, δεν εμφανίζεται μονάχα στο επίμαχο εδάφιο, αλλά εμφανίζεται σχεδόν σε όλο το κείμενο του Ιωάννη, σαν πινακίδα νέον που αναβοσβήνει, υπενθυμίζοντάς μας πως εδώ μέσα υπάρχει "πράμα που σαλεύει". Στον αριθμό 666, αποδίδονται - σύμφωνα με τον Bodson - πολλές έννοιες, λέξεις, φράσεις, από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την θηριωδία του Γ' Ράιχ. (Αναφέρω χαρακτηριστικά παραδείγματα : Φασισμός = 666, Αδόλφος Χίτλερ - Αυστρία = 666, Αδόλφος Χίτλερ + Γιόζεφ Πάουλ Γκέμπελς + ψευδοπροφήτης = 666, Δίκη + Νυρεμβέργη + Χίτλερ = 666, Η απόβαση της Νορμανδίας στις 6 Ιουνίου στις 6:00 = 666, και άλλα πολλά) Aυτό, όσον αφορά την 1η Αποκάλυψη. Όσον αφορά την 2η Αποκάλυψη - κατά Bodson - ο ίδιος δίνει μια πιθανή ημερομηνία ολικής καταστροφής, την 5/2/2043, σύμφωνα με τα εδάφια 2-3 του κεφ. κ'. "και εσφράγισεν επάνω αυτού, δια να μη πλανήση τα έθνη πλέουν, εωσού πληρωθώσι χίλια έτη και μετά ταύτα πρέπει να λυθή ολίγον καιρόν" από την ημερομηνία που έλαβε τέλος η κυριαρχία του Φίρερ, το 1943, μετά την μάχη του Στάλινγκραντ σε συνδυασμό με την χρήση των αριθμών του Θεού και του Σατανά.*
Το βιβλίο μου άρεσε πολύ, χωρίς βέβαια να μου δημιουργήσει πεποίθηση ή πίστη σε όσα αναφέρει. Είναι ωστόσο, μια αξιόλογη μελέτη, από μια ομάδα αξιόλογων ερευνητών και επιστημόνων (γλωσσολόγων, ιστορικών, κτλ) που αξίζει - νομίζω - την προσοχή μας γι' αυτό και το παραθέτω σ' αυτό το θέμα.
[center]Ό,τι έγεινεν, ήδη είναι
και ό,τι θέλει γείνει, ήδη έγεινεν ...
Εκκλησιαστής, γ' 15[/center]
Όταν ο Bodson επαλήθευσε τις αριθμητικές αξίες των φράσεων από το κείμενο της Αποκάλυψης, φτάνοντας στο συμπέρασμα πως η αποκωδικοποιημένη Αποκάλυψη αναφέρεται στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, έχασε πλέον κάθε ενδιαφέρον για την έρευνά του, γιατί ουσιαστικά είχε ανακαλύψει κάτι το οποίο αναφερόταν στο παρελθόν. Αν η Αποκάλυψη είναι ένα προφητικό κείμενο, τότε πια θα ήταν η αξία της για κάτι το οποίο είχε ήδη συμβεί ; Η μέχρι τότε αντιμετώπισή της, έδειχνε πως η ομάδα του είχε στρέψει την έρευνά της στο παρελθόν. Στο μέλλον όμως ; Τελικά, μέσα από την βοήθεια που δέχτηκε από έναν Αγιονορείτη μοναχό, φαίνεται πως καταφέρνει να αποδείξει πως υπάρχουν δύο Αποκαλύψεις συγχωνευμένες σ' ένα κείμενο και από τις οποίες η μία είναι επανάληψη της άλλης ενώ αφορούν δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους και αντιπροσωπεύονται από τα δύο θηρία. Ο δράκοντας και ο Σατανάς, διαδραματίζουν τον ίδιο ρόλο και στις δύο Αποκαλύψεις.
Στο βιβλίο παράλληλα με την έρευνα που διεξάγεται από την ομάδα του Bodson στο ίδιο το κείμενο, προκύπτουν σημαντικά ερωτήματα : " Είναι η μοίρα γραμμένη στα γονίδια της ανθρωπότητας ή έχουμε το δικαίωμα της επιλογής ; Αυτά που έχουν προβλεφθεί από αιώνες θα πραγματοποιηθούν χωρίς το παραμικρό έλεος ή έχουμε τα μέσα να επιδράσουμε στην εξέλιξη των γεγονότων ; Ακόμα και αν ανακαλύψουμε παραγματικά κάτι το τρομερό, έχουμε το δικαίωμα να διαδώσουμε την πληροφορία ; Γιατί κάποιοι άνθρωποι με μια πιο ευαίσθητη ψυχή, μπορεί να χάσουν την ψυχική τους ισορροπία και να βυθιστούν στην απελπισία. "
υ.γ : Σημειώστε επίσης πως πολλοί ιστορικοί είναι πεπεισμένοι πως ο Ιωάννης, γιος του Ζεβεδαίου, ΔΕΝ μπορεί να είναι ο συγγραφέας της Αποκάλυψης. Ακόμη και η ημερομηνία του θανάτου του είναι αμφιλεγόμενη. Βασιζόμενοι στο Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον (ι' 35-37), μερικοί τοποθετούν το μαρτύριο του Ιωάννη το 62 μ.Χ ή το 70 μ.Χ, δηλ περίπου 30 χρόνια ΠΡΙΝ από την θεωρούμενη χρονολογία συγγραφής της Αποκάλυψης. O Bodson, αποδέχεται την "παραδοσιακή" εκδοχή, επειδή δεν τον ενδιαφέρει αυτό.
Άλλωστε, για να χρησιμοποιήσω και την έκφραση των Ζεράρ Μορντιγιά και Ζεράρ Πριέρ, "έχουμε επίγνωση ότι ολόκληρη η Βίβλος είναι ένα "πεδίο αμφισβητήσεων**"" και προσωπικά θεωρώ πως τουλάχιστον η Γέννεση - με την οποία έχω και ο ίδιος ασχοληθεί εκτενέστερα - μπορεί ευκόλως και απολύτως λογικά να ανατραπεί από το πρώτο κιόλας κεφάλαιό της. Ωστόσο αν εξετάσουμε την Γέννεση υπό παρόμοια οπτική που εξέτασε ο Σλίμαν την Ιλιάδα, είναι δυνατόν να φτάσουμε σε εκπληκτικά συμπεράσματα. Για παράδειγμα, ως Φυσικός, γνωρίζω πως να φτιάξω ουρανό σ' ένα εργαστήριο. Κι αν υποτεθεί πως μπορώ να φτάσω - έχω δηλ. τα κατάλληλα μέσα για ένα διαστρικό ταξίδι και το εργαστήριό μου είναι ο ίδιος ο πλανήτης - τότε, αν κλωνοποιήσω έναν άνθρωπο, και του δώσω Ουρανό και Γη, δέντρα, ζώα και φυτά, αυτός ο άνθρωπος που θα ζει στον γιαοποιημένο πλανήτη, είναι απολύτως φυσιολογικό να με βλέπει σαν Θεό-Δημιουργό του. Έτσι, η Γέννεση αποκτά ένα απολύτως - επιστημονικά πλέον αποδεδειγμένο - λογικά κατασκευαστικό ενδιαφέρον. Με τα μέσα που διαθέτουμε σήμερα είναι δυνατόν να φτιάξουμε ουρανούς, ποτάμια, θάλασσες αλλά και να δημιουργήσουμε ζωή. Συνεπώς, αν καταφέρναμε να φτάσουμε σ' έναν πλανήτη και να πραγματοποιήσουμε τεράστιες κλιματολογικές αλλαγές στην ατμόσφαιρά του, θα γινόμασταν αυτομάτως οι Θεοί του, με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζει η Γέννεση την έννοια του "θεού-δημιουργού". Σημειώστε επίσης πως αυτές οι κλιματολογικές αλλαγές που διήρκησαν εκατομμύρια χρόνια, είναι δυνατόν μέσα σε ένα εργαστήριο να γίνουν μέσα σε μια βδομάδα. Αν υπήρχε η ένεργεια που απαιτείται γι' αυτές, τότε θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν και σ' έναν πλανήτη. Τέλος πάντων, αυτό αποτελεί ένα άλλο θέμα που δεν απασχολεί την μεταφυσική, αλλά την αστροφυσική και θέτει πλέον ηθικό θέμα αλλά μας αποκαλύπτει συγχρόνως και το όχι και τόσο ευχάριστο ενδεχόμενο πως ο ίδιος ο πλανήτης και εμείς που ζούμε πάνω του, πιθανώς να ήταν ένα εργαστήριο για κάποιους άλλους που έφτασαν εδώ πολύ πριν απο μας και είχαν τα ίδια μέσα που έχουμε κι εμείς τώρα.
Η μέθοδος της Ισοψηφίας παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, όμως έχει ένα πολύ μεγάλο μειονέκτημα : Λειτουργεί μονόδρομα και αυτό ελαττώνει κατά πολύ την πιστότητά της. Μπορούμε δηλ. από μια λέξη να καταλήξουμε σε έναν αριθμό όμως αν αντριστρέψουμε την διαδικασία και πάμε από έναν αριθμό - προς τα πίσω δηλ. - τότε έχουμε μπροστά μας, όχι μία, αλλά χιλιάδες λέξεις. Αυτό - και μόνον αυτό - προσωπικά μου δημιουργεί την όποια αμφιβολία για την μελέτη του Bodson. Από την άλλη, το γεγονός ότι ο Bodson φέρνει στην επιφάνεια δύο Αποκαλύψεις, η μία μέσα στην άλλη, μου φέρνει στο μυαλό το τραγούδι του Ρασούλη, Υπάρχει μια Ελλάδα μες στην Ελλάδα, κάτι το οποίο με ικανοποιεί ιδιαίτερα.
Η ισοψηφία εμφανίζεται ως αναφορά για πρώτη φορά σε μια επιγραφή του βασιλιά της Ασσυρίας Σαργών Β' (721-705 π.Χ) στην οποία περιγράφεται η κατασκευή ενός ναού που οι διαστάσεις του αντιστοιχούσαν στην αριθμητική αξία του ονόματός του. Στα εβραϊκά κείμενα εμφανίζεται την εποχή του Δευτέρου Ναού και χρησιμοποιήθηκε στο Ταλμούδ (= προφορικός νόμος), το μιντράς (= midrash από την ρίζα dorash, που σημαίνει στα εβραϊκά "ερευνώ", "αναζητώ") και, τον Μεσαίωνα, στις θεωρίες των χασιδιστών της Γερμανίας.
Δείτε επίσης : http://www.astro.gr/sufi/gematria.htm & http://www.astro.gr/sufi/kivos.htm
*Ο Θεός, η απόλυτη αλήθεια, αντιπροσωπεύεται από τον αριθμό 10. Αντίθετα, ο Σατανάς συμβολίζεται με τον αριθμό 2. Για ποιο λόγο ; Επειδή, στην Εβραϊκή παράδοση, το 2 αντιπροσωπεύει τα δύο πνεύματα του κακού, τον Λευϊάθαν, το θηρίο της θάλασσας, και τον Βεχεμώθ, το θηρίο της ξηράς. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ιωάννης αναφέρει τα συνώνυμα του κακού (δράκοντας, όφις, Διάβολος και Σατανάς) στο εδάφιο 2 του κεφαλαίου κ' (=20, αριθμητική αξία 2 - θεοσοφική αναγωγή). Εφ' όσον ο Θεός έχει δέκα αριθμούς και ο Σατανάς ένα μόνο, μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως ο χρόνος του Διαβόλου είναι 1/10 εκείνου του Θεού. Δηλαδή, εκατό χρόνια αντί για χίλια. Επίσης στο "2043", υπάρχει μια ιδιαίτερη συμβολογραμματική μορφή αν διασπαστεί σε 2, 40 & 3. Το 2 ισούται με το γράμμα μπεθ που σημαίνει τέλος, το 40 με το γράμμα μεμ που σημαίνει θάνατο και το 3 ισούται με το γράμμα γκίμελ που σημαίνει κόλαση.
**Historia, Δεκέμβριος 1998
Ο Gerard Bodson έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες, με ειδίκευση στο Δίκαιο και ασχολείται με πάθος με την Θεολογία. Είναι επίσης συγγραφέας τριών έργων Γεωπολιτικής. Η παραπάνω έρευνά του διήρκεισε 4 χρόνια.
Π.Β
Επιστροφή σε “- ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΣΚΕΨΕΩΝ -”
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 1 επισκέπτης