Ζωή είναι : να την ζήσεις!

[Δημήτριος]

>QBB<

Δεν ξέρω τι κάνετε εσείς οι αστικοποιημένοι εγώ πάντως όπου το βρω δεν το αφήνω να φύγει εύκολα ανεξαρτήτως μήνα.
Από την άλλη, μερικά δεν γίνονται και με το ζόρι....... οπότε αποχωρώ (ηρωϊκά συνήθως και με αξιοπρέπεια) και πάω να βοσκήσω αλλού!

Είναι γεγονός ότι με έναν Δίδυμο δεν πρέπει να τα βάζει κανένας, είτε γραπτώς είτε προφορικώς

[Δημήτριος]

>QBB<

Γιατί έχει εποχή, ώρα, ή όποιο άλλο περιορισμό ;

Δυστυχώς, ή ευτυχώς, εκείνο το (_|_)παιδο με το τόξο και τα βελάκια βαράει όπου τ' αρέσει χωρίς να ρωτάει.

Είναι να μη σε πετύχει που λένε ...

Περιορισμό κανέναν, πέρα από αυτούς που εμείς έκοντες ορίζουμε. Απλώς την άνοιξη υπάρχει μια ...φούντωση, ένας ...υπερβάλλων ζήλος και μια πιο δυναμική διάθεση

[Ramoglou]

Δημητρό μου είναι σαν αυτό που είχε πει κάποτε ο Σημίτης "Οι έχοντες και κατέχοντες" ...

[magikadespell]

>QBB<

>|<>QBB<

Δεν ξέρω τι κάνετε εσείς οι αστικοποιημένοι εγώ πάντως όπου το βρω δεν το αφήνω να φύγει εύκολα ανεξαρτήτως μήνα.
Από την άλλη, μερικά δεν γίνονται και με το ζόρι....... οπότε αποχωρώ (ηρωϊκά συνήθως και με αξιοπρέπεια) και πάω να βοσκήσω αλλού!

Είναι γεγονός ότι με έναν Δίδυμο δεν πρέπει να τα βάζει κανένας, είτε γραπτώς είτε προφορικώς

Δοκίμασε εσύ να επικοινωνήσεις με Δίδυμο (αντί να κάνεις το Βούδα ) κι άμα σε απογοητεύσει έλα να μας πεις τα συμπεράσματα του πειράματος!!

[Δημήτριος]

Αν και πολλοί υποστηρίζουν ότι η επικοινωνιακή δεινότητα των Διδύμων δεν συνδυάζεται και με την αντίστοιχη ουσία, εγώ είμαι αντίθετος με αυτό
Από την άλλη, αφού πέτυχα την νιρβάνα μου, γιατί να την διαταράξω;
Χαιρετώ και οδεύω σε άλλες ενότητες

[NEHEMAUT]

Δοκίμασε εσύ να επικοινωνήσεις με Δίδυμο

Τι κάνουν δηλαδή ?

[magikadespell]

>QBB<

Δοκίμασε εσύ να επικοινωνήσεις με Δίδυμο

Τι κάνουν δηλαδή ?

Τι κάνουν; Είναι άριστοι στην επικοινωνία. Λέξη κλειδί των Διδύμων
επικοινωνία και σκέφτομαι αλλά είμαστε ήδη εκτός θέματος. Νομίζω αυτές οι συζητήσεις είναι για "την επιστήμη των άστρων" απλώς εγώ είναι αδύνατον να αντισταθώ στον πειρασμό να μη μιλάω αστρολογικά!

[Ladyhawk]

Θα πρότεινα να απολαύσουμε όλοι, ότι καλό έχουμε, γιατί πιστέψτε με όλοι μας έχουμε στα χέρια μας και στη ζωή μας πολύ σημαντικά πράγματα, πολλούς μικρούς ή μεγάλους θησαυρούς, τους οποίους αγνοούμε και είναι κρίμα να το αντιληφθούμε αυτό βιώνοντας μόνο κάτι αρνητικό.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Θα πρότεινα να απολαύσουμε όλοι, ότι καλό έχουμε, γιατί πιστέψτε με όλοι μας έχουμε στα χέρια μας και στη ζωή μας πολύ σημαντικά πράγματα, πολλούς μικρούς ή μεγάλους θησαυρούς, τους οποίους αγνοούμε και είναι κρίμα να το αντιληφθούμε αυτό βιώνοντας μόνο κάτι αρνητικό.

[center]

Άλλωστε ...

Ζωή είναι : να την ζήσεις!


Σαν μουσικός πλανόδιος, παράσταση θα δίνω μες τα τρένα.

Ο πόνος μου υπόγειος, που κρύβει έναν έρωτα για σένα.

Τα λόγια στα τραγούδια μου, στα μάτια σου που έχασα θα μοιάζουν.

Θα παίζω ασταμάτητα, κι ας έρχονται οι βραδιές να με δικάζουν.

***

Σαν κιθαρίστας του Θεού, θα λέω τραγουδώντας πως σε θέλω,

άστεγους θα 'χω θεατές, αστέρια να μου ρίχνουν στο καπέλο.

Σαν κιθαρίστας του Θεού, θα λέω τραγουδώντας πως σε θέλω,

κι αν μου την πέσουν οι αρχές, τους βάζω με τις νότες μου φουρνέλο.

***

Σαν μουσικός πλανόδιος, στων πόλεων θα παίζω τις γωνίες

κι ας έρθει κι ο αρμόδιος, να μάθει τις δικές μου αγωνίες.

Τα λόγια στα τραγούδια μου, με χρώμα απ' το γέλιο σου θα γράφω,

κι αν δω πως δεν σ' αγγίζουνε, τους χτύπους της καρδιάς μου αντιγράφω.

***

Είμ' ο κιθαρίστας του Θεού,

σήμερα είμ' εδώ, αύριο θα 'μαι αλλού,

μόνος πάω, μόνος ξεκινάω,

παντού για σένα τραγουδάω!

[/center]

* το β' ενικό στο τραγούδι, αναφέρεται στην ζωή.

[Ladyhawk]

* το β' ενικό στο τραγούδι, αναφέρεται στην ζωή.

... τελικά αυτή πάντα κάνει αυτό που πρέπει απλά εμείς δεν το έχουμε πολυκαταλάβει ...

[NEHEMAUT]

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center] Ι.Χ κι αεροπλάνα, τρένα, υπεραστικά,

πλοία βιαστικά μας πέρνουν, δεν μας πάνε πουθενά.

***

Είν' ο ένας πλάι στον άλλον, κι όμως μίλια μακρυά,

με αυτόματο πιλότο οδηγάει στα τυφλά.

***

Ένα τρένο ειν' ο κόσμος, στην ομίχλη ένας συρμός,

που αμήχανα οδηγάει μπρος ο Μηχανοδηγός.

***

'Κει που δεν υπάρχει τόπος, σε αόρατο ουρανό,

'κει φιλούν χείλη με χείλη, αδερφός τον αδερφό ...


[/center]

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]

Στα παιδιά που χρωστάω τη νιότη μου,
στα παιδιά που πηγαίνουν μπροστά,
στους μικρούς επιβάτες του χρόνου
χρωστάω δυο λέξεις.
Να τους πω για τον χαμένο ιππότη μου,
που τον ψάχνω κι εγώ στα τυφλά,
κι εσύ αστέρι μου, βάστα γερά
και κοίτα ν' αντέξεις.

***

Στ' όνειρό σου αρχίζουν τα θαύματα,
περνάνε πρίγκηπες μ' ωραίες στολές,
των αλόγων οπλές
και τα πουγκιά που 'ναι γεμάτα χρυσάφι.
Κι άμα τύχει και ξυπνήσεις χαράματα,
σε περιμένουνε ζεστές αγκαλιές,
της αγάπης φωλιές,
μην φοβάσαι τρομαγμένο μου ελάφι.

***

Α, το σκοτάδι προς τα που με τραβάει ;
Α, μες απ' το ψέμα η ζωή προχωράει.

***

Οι πρίγκηπες που το κακό αψηφούν,
στις μάχες, τους δράκους πάντα νικούν,
σαν τα θεριά πολεμούν
και τους εχθρούς όλους τους έχουν ξεκάνει.
Κι όταν γυρίζουν στα παλάτια που ζουν,
οι στρατιώτες ευλαβικά προσκηνούν,
κι οι ποιητές τους υμνούν,
και τους πλέκουν της δόξας στεφάνι.

***

Α, το σκοτάδι προς τα που με τραβάει ;
Α, μες απ' τις στάχτες η ζωή προχωράει.

***

Μεγαλώνεις κι εσύ με το ψέμα,
μα όπου να' ναι πλησιάζει ο καιρός,
"ποιος τα λέει όλ' αυτά ;", θα μου πεις,
και θα ζητήσεις τα ρέστα.
"Ένα βήμα μπροστά μου είναι ρέμα,
και στην πλάτη μου χάσκει ο γκρεμός,
έλα δες απο 'δω που κοιτάω,
κι αν τολμάς ξαναπέστα."

***

"Στα όνειρα μου αραχνιασμένα φαντάσματα,
περνούσαν πρίγκηπες μ' ωραίες στολές,
των αλόγων οπλές,
και τα πουγκιά που 'ταν γεμάτα χρυσάφι.
Μα εγώ ξυπνάω εκεί κοντά στα χαράματα,
και δεν βρίσκω πια ζεστές αγκαλιές,
τις φωνές τις παλιές
που με 'κόβαν γλυκά σαν ξυράφι."

***

Α, το σκοτάδι ως εδώ μ' ακουμπάει.
Α, μες απ' τις φλόγες η ζωή προχωράει.

***

Οι πρίγκηπες μες στην χλιδή τους σιωπούν,
τις μάχες, απο κοντά δεν θα δουν,
σαν αρουραίοι σκορπούν,
φοβισμένοι όταν φτάνουν οι δράκοι.
Οι στρατιώτες μες στις ασπίδες γυρνούν,
με τα σπαθιά τους τα ματωμένα μιλούν,
και όσοι βγουν ζωντανοί,
συνεχίσουν και παλεύουν μονάχοι.

***

Α, το σκοτάδι η αλήθεια νικάει.
Α, μες απ' το αίμα η ζωή προχωράει.[/center]

[NEHEMAUT]

Καλημέρα σε όλους

Κάποτε θύμωσα, με μια προσωπικότητα που αντέγραφε, σκεπτόμενη οτι βαριέται η δειλιάζει να εκθέσει μια άποψη και προτιμάει κάτι επώνυμο...
Αυτό ερχόταν σε αντίφαση με οτι ηξερα για αυτήν αλλά πάλι αδυνατούσα να κατανοήσω... οτι δεν ήθελε να πεί άλλα ''ψέμματα''[ χρησιμοποιωντας την ορολογία του Γκουρτζίεφ]...ντρεπόταν...

Παραθέτω μια απο τις ωραιότερες λοιπόν αντιγραφές αν και ακόμη καi αύτή αναπαραγωγή είναι ...



[center]

"Η παρεξήγηση
Κληρονομήθηκε, σήμερα, σ' όλους εμάς που γεννηθήκαμε
Γερασμένοι, αποσταμένοι. Αν εσύ (λέω στο παιδί μου)
Αναγνωρίσεις θαρραλέα το θάνατο των δικών σου πραγμάτων,
Λύεται ο γρίφος της διαδοχής πρότερου-ύστερου. Σε αντίθετη
Περίπτωση, η ψυχή θα περιμένει μιαν απίθανη άφιξη.
Και αλίμονό μας! Ανεμοδείχτη της γοητείας, σβήσε το χρέος
Αυτής της εγκληματικής υποθήκης! (Μα, το έκανες ήδη).
Σαλιγκάρι του χρόνου μας, προσπέρασέ τους. Αμήν"




"Πολύ γρήγορα καταλαβαίνει κανείς πως τ' αντιφέγγισμα
Του αινίγματος, αν και πλήρες χαρίτων, υπονοεί κατ' ουσίαν
Πως δεν υπάρχει κανένα αίνιγμα, μόνον σημείο φυγής,
Κανένα σύμβολο, μόνον συγκλίσεις νοητών κατευθύνσεων
Προς τα εκεί όπου η κάθε εσωτερίκευση έχει αποκλειστεί.
Για την ακρίβεια, αυτή η λαγνεία, τα ολογράμματα
Φασματικών συντριβανιών, η καλλονή των φαινομένων
Που απατούν, είν' ο κρυφά θεσμοθετημένος κανόνας
Κάθε επίπλαστης διάρκειας"

"Η κάθε πόζα,
Στη βιαστική, πεζή επιβίωση, εισπράττει όλη την ηδονή
Μιας πράξης που αντιπαρέρχεται το νόημα, που καταργεί
Τη μεσολάβηση για να κατέβει τα σκαλοπάτια της ευκολότερα.
Κάθε πόζα είναι απόπειρα να ναρκώσεις τον Κέρβερο"

"Αυτό το όνειρο μοιάζει όμορφο ειδικά επειδή
Δεν το ονειρεύεται κανένας παρά μονάχο του εδραιώνει
Τη σπειροειδή του φορά σ' έναν κύκλο διαδοχικής αρνησικυρίας
Των επαναλήψεων"

"(Να το θυμάσαι:
Η ιδέα ότι το ψεύτικο θα πρέπει, λέει, να θεωρείται αθάνατο
Αφού δεν φθείρεται, χρωστάει πολλά στη λογική)"


"Ο χαλαζίας του κυκλώματος ενός κοινού ρολογιού μπαταρίας
Βρέξει χιονίσει πάλλεται 65.536 φορές ακριβώς. Γελοία
Σύγκριση! η μητριά του βασιλιά, η αιωνιότητα,
Ούτε που τ' άκουσε. Περισσότερο διαρκεί ένα φιλί από εκείνα
Που έξυπνα οδηγούν το σώμα στην καρδούλα
Του πραγματικού ή σ' ένα γρήγορο deja vu"

"Το ράγισμα κυριάρχησε κι είναι ανερμήνευτο: μακριά
Απ' την παρήχηση των κυμάτων, ένας ολόκληρος κόσμος
Κινείται σπασμωδικά προς τα όρια. Η ειρωνεία του,
Η εμμεσότητά του πρέπει τώρα να χρεωθεί στην ευτέλεια
Των ανακλαστικών μας, στη λύσσα μας για κατάχρηση.
Το φως δεν καίει, είν' ένα φως θεωρητικό. Δεν περιμένει
Εμάς, μόνον ξοδεύει το υλικό των κορμιών για το πλεονέκτημα
Κάποιας ουδέτερης αναδρομής ή επιτάχυνσης. Ο σκιώδης του
Όγκος οδηγήθηκε στην απώλεια κι η απώλεια βεβηλώνει
Την παλιά μας εκλεπτυσμένη ασυμμετρία. Ό,τι εκτιμήθηκε
Χάνει βάρος και επιπλέει. Εκεί εκτίθεται
Σαν κειμήλιο αδιαφορίας, ώσπου σαπίζει. Κανένα δόγμα
Δεν είναι απόρρητο. Όλα έπονται ή προηγούνται,
Παραταγμένα, μονοδιάστατα, ευεξήγητα, δηλωτικά
Μιας ανυπόμονης ενσωμάτωσης της σκέψης στο αντικείμενο
Ώστε ο ρυθμός της να συμπίπτει με τη στίλβουσα πρόσοψη
Του καθενός απ' αυτά. Κι έτσι δεν μας χρειάζονται τα μισόλογα,
Γιατί ανάμεσα στη φυσιολογικότητα και τη σκιά της
Χωράει μόνον ένα ναι ή ένα όχι, μια εικόνα ή τίποτα"


"Νοημοσύνη, τρυφερότητα,
Απείθεια, όλα βρίσκονται γραμμένα εκεί, στον ήχο του ήχου σου.
Οι δίνες φαίνεται να έχουνε προκληθεί απ' την πορεία
Του γεγονότος προς τη συνείδηση, απ' τη συχνότητα
Του αντίκτυπου στους ομόκεντρους κύκλους του. Ομιλία,
Φτωχή συνήθεια της κοινής μας αναπνοής, σου ανέθεσα
Να αναθρέψεις το παιδί μου σωστά. Περίμενέ το να σε ακούσει"

ΕΥΓΕΝΙΟΣ (ΑΡΑΝΙΤΣΗΣ)



[/center]

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]

Σ' ένα πηγάδι δροσερό,
βαθιά κοιμάται το νερό.
Σκύβει κορίτσι αμίλητο,
αγόρι ψάχνει αφήλητο.

***

Τον έκτο μήνα τον καλό,
καράβι πάει γυαλό γυαλό,
νύχτα περνάει το Σούνιο
και φέρνει τον Ιούνιο.

***

Λάμπει στου χρόνου μια στιγμή,
το αεροκρέμαστο κορμί,
πουκαμισάκι αερινό,
στα μάτια φως αστερινό.

***

Τον έκτο μήνα τον καλό,
καράβι πάει γυαλό γυαλό,
νύχτα περνάει το Σούνιο
και φέρνει τον Ιούνιο.


[/center]

[NEHEMAUT]

[align=center]

Όχι, δεν είναι χίμαιρα
να καβαλάμε το όνειρο
τη θείαν ετούτη μέρα
που όλα, ορατά και αόρατα,
κι εμείς κι οι ήρωες και οι θεοί
στην ίδια ορμάμε μέσα αιώνια σφαίρα[/align]

Στίχοι Αγγελος Σικελιανός

[Ramoglou]

Αητός αητό μεγάλωνε, τού’λεγε, και τον μάλωνε:
"αητόπουλο γεννήθηκες, μ’αητό να ζευγαρώσεις, αητούς κι εσύ να δώσεις
εσύ ’σαι ένα αετόπουλο, της συννεφιάς ρηγόπουλο"
Κι εκείνο επαράκουσε, και πήγε και ξεστράτισε
μια πέρδικα ορέχτη, σε ρούγα πάει, και πέφτει
ένας αητός γκρεμίστηκε, και το βουνό εσείστηκε…

Στον φίλο μου τον Γιάννη.
Μακάρι να έχει μπουζούκια ο Παράδεισος για να ακούσουν και οι Αγγέλοι τη φωνή του και τα λαϊκά τραγούδια.

Εγώ μόνο ένα ευχαριστώ θα ήθελα να πω σ' αυτόν που χρόνια τώρα γλύκαινε τον πόνο μου, που αύξανε τη χαρά μου, που έκανε όμορφα τα βράδια μου.

Να 'σαι καλά κει πάνω Γιαννάκη μου.

[magikadespell]

Το χεράκι μου πονάει
αλλά η ψυχή μου γελάει

Τα ποντίκια γεμίζουν την αυλή μου
αλλά να ... σκάσουν οι εχθροί μου!!!





Δικό μου το ποιηματάκι αφιερωμένο σε αστρικό επίπεδο πάντα!!!!!

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]Έρημη πόλη, ταξιδιώτης εγώ,

στις γραμμές ενός τρένου που θέλει στο αύριο να φτάσει.

Άστεγα όνειρα μου παίζουν κρυφτό,

στην αντίπερα όχθη δυο άγγελοι με έχουν περάσει.


***

Δεν ήρθα εδώ να φωνάζω με σημαίες και ζήτω,

ψάχνω να βρω υλικό για τον δικό μου τον μύθο.

Λόγια σκληρά που θ' ανάψουν φωτιές και θα κάψουν

ό,τι ως τώρα με θέλει νεκρό - ζωντανό.

***

Πόρνες, αγύρτες, οδηγούν στο κενό,

το τιμόνι του κόσμου κρατάνε μεθυσμένοι διαβόλοι.

Και στης Ιθάκης τον γλυκό πηγαιμό,

να μου βάλουν παγίδες κι εμπόδια θέλησαν όλοι.


***

Δεν ήρθα εδώ να φωνάζω με σημαίες και ζήτω,

ψάχνω να βρω υλικό για τον δικό μου τον μύθο.

Λόγια σκληρά που θ' ανάψουν φωτιές και θα κάψουν

ό,τι ως τώρα με θέλει νεκρό - ζωντανό.

***


Διάλεξε χρώμα, μου λέει μια φωνή

και σκασμός, τσιμουδιά ! μην τυχόν και ξυπνήσει η πατρίδα.

Κλείνω τ' αυτιά μου και σηκώνω πανί

μ' έναν σκύλο πιστό συντροφιά και την ελπίδα πυξίδα.[/center]

[NEHEMAUT]

Απόσπασμα απο τον ναό των δελφινιών....Η ενέργεια του παιχνιδιού είναι κάτι το οποίο έχετε ξεχάσει, καθώς είστε τόσο απασχολημένοι με το να μεγαλώνετε, τόσο απασχολημένοι με το να είστε επίσημοι, τόσο απασχολημένοι με το να υποδύεστε τον τίτλο της δουλειάς σας, τον τίτλο του ονόματός σας, αλλά όχι τον «τίτλο της ψυχής σας». Σας ζητάμε να απογυμνωθείτε και να επιτρέψετε στην λαμπερή ουσία του ουράνιου Δελφινιού σας να βγει στην επιφάνεια. Μην αναδύεστε μέσα στο φόβο, ότι θα σφαγιαστείτε ή θα γίνετε κονσέρβα τόνου, μην αναδύεστε μέσα στο φόβο των τοξικών υδάτων ή της τοξικής ντροπής. Μην αναδύεστε, εκτός κι αν θέλετε να είστε ελεύθεροι, ελεύθεροι από αυτό που σας κυνηγάει, ελεύθεροι από αυτό που σας βαραίνει, ελεύθεροι από αυτό που σας κρατάει περιορισμένους στη ζωή σας.