Ζωή είναι : να την ζήσεις!

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]

Λένε πως αν κανείς γεννιέται,
κλαίει γιατί πονά,
κλαίει γιατί στην ζωή τυραννιέται
όποιος ξαναγυρνά.

Μα 'γω γεννιέμαι και πεθαίνω μαζί,
γιατί είσαι η ίδια η μοίρα μου εσύ.

Λένε πως αν κανείς πεθαίνει
κρυφά χαμογελά
κάτι θα βλέπει, κάτι συμβαίνει
και κάποιους χαιρετά.

Μα 'γω γεννιέμαι και πεθαίνω μαζί,
γιατί είσαι η ίδια η μοίρα μου εσύ.[/center]

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]

Δεν το μπορείς, δεν γίνεται
τα μούτρα σου θα σπάσεις,
άμα στο πρώτο πάτωμα
το τρίτο πας να φτιάσεις.

Οι μπαμ και κάτω έρωτες
συντέμονται κυρά μου
μάθε την τεχνική καλά
και πάρε την καρδιά μου.

Έτσι κι εσύ πως μ' αγαπάς
μην λες την πρώτη μέρα,
δες με απ' όλες τις μεριές
και πάμε παραπέρα.

Οι μπαμ και κάτω έρωτες
συντέμονται κυρά μου
μάθε την τεχνική καλά
και πάρε την καρδιά μου.[/center]

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]

Αυτός που έχει δύναμη
και τον μικρό τον λιώνει
γι' αυτόν της γης το βάσανο
ποτέ του δεν τελειώνει.

Αυτός που έχει δύναμη
κι εφτά ψυχές του γάτου,
να δούμε αν θα 'βγει νικητής
την ώρα του θανάτου.

Αυτός που έχει δύναμη,
την έχει για δικού του,
να γίνεται πιο δυνατός
του ίδιου του εαυτού του.

Αυτός που έχει δύναμη
κι εφτά ψυχές του γάτου,
να δούμε αν θα 'βγει νικητής
την ώρα του θανάτου.

Αυτός που έχει δύναμη
ξέρει, δεν είν' δικιά του
η δύναμη είναι δύναμη
για 'κείνον, δανεικιά του.

Αυτός που έχει δύναμη
κι εφτά ψυχές του γάτου,
να δούμε αν θα 'βγει νικητής
την ώρα του θανάτου.[/center]

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]:)

Ταϊζω το κομπιούτερ τις χαρές μου,
τα όνειρα καθώς και τις κακές μου
τους πόθους, τους καημούς σαν υπνοβάτης,
τα κάνει σούμα και μου δίνει τ' ονομά της.

Εγώ το 3000 κι αν γεννιόμουνα
τζιμάνι αστροναύτης κι αν γινόμουνα,
στο τάδε γαλαξία έχει φεγγάρι
πάλι θα την κατάβρησκα μ' ένα του Βαμβακάρη.[/center]


Σςςςς ... άλ-λα!

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]:)

Τόσα χρόνια στο σχολείο,
κάθε χρόνο, άλλο θρανίο,
μια ζωή στην ίδια τάξη,
θεωρία μα και πράξη.

Κι ύστερα, μέσα στους δρόμους,
θες δεν θες, σκίβεις τους ώμους
ούτε φράγκο για κουλούρι
της ζωής το καλαμπούρι.

Σαν γαϊδούρι που παλιώνει
μα περπατησιά δεν στρώνει
έμεινα στην ίδια τάξη,
θεωρία μα και πράξη.

Μόνη και στερνή μου ελπίδα
η δική σου η παγίδα,
άσ΄ το κάνουμε το βήμα
πέρασέ με σ' άλλο τμήμα.

Η θεωρία ας γίνει πράξη
κι όλα θα 'χουνε αλλάξει...[/center]

[Ramoglou]

[center]Πολλές φορές ο θάνατος
τσ' ανθρώπους ξεκουράζει,
μα είναι φορές απου χτυπά
εκια που δεν ταιριάζει!

Άγγελοι ζωγραφίσανε
το όμορφο πρόσωπό σου
και τώρα κλαίνε και θρηνούν
τον άδικο χαμό σου.

Στους αγγέλους επαράγγειλα
την έννοια σου να έχουν,
μα μου παν πως οι άγγελοι
αγγέλους δεν προσέχουν.

[/center]

[Zadok the priestess]

[center] Ειν’ ένας δρόμος μακρύς και σιωπηλός.

Βαδίζω στο σκοτάδι και παραπατώ και πέφτω

και σηκώνομαι και με πόδια τυφλά πατώ πέτρες βουβές και ξερά φύλλα

και κάποιος πίσω μου κάνει το ίδιο:

αν σταματήσω, σταματάει

Αν τρέξω, τρέχει. Στρέφομαι κανείς.

Τα πάντα σκοτεινά και δίχως έξοδο

και στρίβω και ξαναστρίβω σε γωνιές που πάντα βγάζουνε στο δρόμο

όπου κανένας δεν περιμένει, δε μ’ ακολουθεί

όπου εγώ ακολουθώ κάποιονε που παραπατά και που σηκώνεται και λέει βλέποντας- με: κανείς.

----------------------------

Οκτάβιο Παζ - Ο δρόμος.[/center]

[NEHEMAUT]

Περιπλανιόμουν στο διαδύκτιο και βρήκα αυτό...και επειδή μου με ενθουσίασε το έφερα εδώ απο την Dreamerland...

[NEHEMAUT]

Απο την ίδια ''περιοχή''


Ας πούμε κάτι αυτό το βράδυ…

…ας πούμε αυτό το βράδυ κάτι πιο ελπιδοφόρο

- έρχονται κάποιες μικρές πυγολαμπίδες

από την μεριά της θάλασσας να πλημμυρίσουν την νύχτα μας!






…ας πούμε κάτι πιο αληθινό!

- μερικοί από εμάς, μετρημένοι στα δάκτυλα, ξαγρυπνάμε!

σπαταλάμε τον ύπνο μας να χορτάσουμε φως!










…ας πούμε και μια προσευχή!

- Hλιε μου, βιάσου για να βγείς

και την νύχτα

απο την καρδιά μας για να διώξεις..

----------------------------------------------
Καληνύχτα σε όλους.

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

[align=center]

Η φώτο αυτή, με το που την "είδα" το μυαλό μου πήγε σε μια παλιά κινέζικη διδαχή, που λέει:


"...Δεν μπορούμε να κάνουμε
τις έγνοιες, τις στεναχώριες, τα προβλήματα
να πετούν σαν πουλιά πάνω από το κεφάλι μας!
Αυτό είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ...
* * *
Μπορούμε όμως να ΜΗΝ τα αφήσουμε,
να κάνουν φωλιά τα μαλλιά μας!
Αυτό είναι ΔΥΝΑΤΟΝ...
[/align] [/list]

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]

Πολλές φορές σου μίλησα με χρώματα στο στόμα,
στο είπα όσα έμαθα, τα έμαθα με το σώμα.
Μισός ψυχή, μισός κορμί κι η πείνα μου θηρίο
μισή ζωή σπατάλησα να ζήσουν και τα δύο.

Όσα κομμάτια κι αν μπορέσεις να ενώσεις
δεν θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις.
Στα είπα όλα!
Φίλα με τώρα!

Με αγαπούσε το νερό μα ο ουρανός με ζούσε
κι όταν μετρούσα τι μπορώ, η γη δεν με χωρούσε.
Κυνήγησα τις ομορφιές μα μ' έκλεψε η λύπη
οι αλήθειες μου : εσύ όταν κλαις και της καρδιάς μου οι χτύποι.

Όσα κομμάτια κι αν μπορέσεις να ενώσεις
δεν θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις.
Στα είπα όλα!
Φίλα με τώρα!

[/center]

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]
Το τρένο φτάνει τελικά
ξανά μες στην Αθήνα.
Φιλιά σιδηροδρομικά,
καρδιά σε καραντίνα.

Φως σ’ ένα τούνελ ο έρωτας, σήματα όλο εκπέμπει
στου Πηνειού τις ρεματιές, φαράγγι μες σε Τέμπη.

Στενό μαρκάρισμα οι γραμμές,
σφύριγμα, τέρμα, αγκάλη.
Κι από τον Κίσαβο χλωμές,
ήξεις, αφίξεις, πάλι.

Φως σ’ ένα τούνελ το φιλί, λιανό κλαδί και σπάει,
στης εβδομάδας την αρχή, χαράματα ξυπνάει.

Το τρένο φεύγει ολοταχώς
ξανά απ' την Αθήνα.
Φρένο και ψυχολογικώς,
βλάβη για ‘κανα μήνα.[/center]