Ζωή είναι : να την ζήσεις!

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]Μάρτης, Μάρτης μίλησε και είπε πως θ' αργήσει
έχει ακόμη δυο βροχές και μία να χιονίσει.
Ένα δεντράκι τ' άκουσε και πήγε να λυγίσει
του είπα να 'χει υπομονή, τον φόβο να νικήσει.

Ότι αργεί
κι ότι στη γη
είναι βαθιά κρυμμένο,
πάλι απ' το φως θ' αναδυθεί
και θα 'ρθει ευλογημένο[/center]

[AzA]

Θεωρώ πως για τέτοιους ανθρώπους δεν μπορεί να κάνει κανείς τίποτε...
όλα είναι στο μυαλό μας!!!!και αν δεν καταλάβει ο καθένας τη θέση του κανείς δεν μπορεί να τον βοηθήσει.Μάλλον ο ίδιος πρέπει να κάνει βήματα μπροστά και να βοηθήσει πρώτα αυτός τον εαυτό του.

[AzA]

Θα με συγχωρέσετε ελπίζω επειδή ως νέα στην παρεά σας μάλλον τα έκανα μούσκεμα....
Τα συλληπητήρια μου Γκοροντί ....και την αγάπη μου....
κι εκεί στο βυθό όταν θα είσαι είμαι σίγουρη πως θα νιώσεις ελεύθερος...

[Zadok the priestess]

Αγαπητή AzA, είναι πολύ ευχάριστο που σε βλέπουμε να συμμετέχεις στις συζητήσεις μας. Εύχομαι καλή συνέχεια!
Λάθη γίνονται... Άνθρωποι είμαστε και έχουμε κατανόηση.

[santaclaws]

[/i]γεια σου.
καταρχην οταν ακουει κανεις αυτο

Να μια κατάσταση. Ας πούμε πως είναι υποθετική.

Ας υποθέσουμε λοιπόν πως είμαι 75 χρονών. Αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα υγείας - όχι τόσο σοβαρό ώστε να πεθάνω - όμως τέτοιο ώστε να μου δημιουργεί αρκετές δυσκολίες. Συγκεκριμένα, έχω υψηλά όρια προστάτη, μια ανωμαλία - άγνωστη τούτη την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές - στο παχύ μου έντερο και μια - απροσδιόριστου χαρακτήρα - σκιά στον αριστερό μου πνεύμονα. Αυτό είναι το παθολογικό μέρος της κατάστασής μου. Η ψυχολογία μου έχει πάρει την κατηφόρα. Το πρόβλημα είναι πως αισθάνομαι εξαιρετικά κουρασμένος. Λες και δεν θέλω πια να ζήσω. Έχω εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια και έχω αφεθεί σ' αυτό που λέμε "στο έλεος του Θεού". Δεν μπορώ να κινηθώ, είμαι συνέχεια ξαπλωμένος, οι γιατροί λένε πως δεν έχω καθόλου μηϊκή μάζα και πως ο οργανισμός μου - οι διάφοροι δείκτες δηλ. αίματα, λευκώματα κτλ - είναι μπάχαλο.

νομιζω οτι πρεπει να χτυπησει ξυλο.η υγεια ειναι πανω απο'ολα.μπορει να ειναι κλασσικη φραση και να την ακουμε συνεχεια,αλλα εχει τεραστια σημασια,και πολυ απλη μαλιστα.
απο κει και στο εξης,παιζει ρολο ποιος ειναι αυτος ο ανθρωπος,σχετικα με το τι μπορεις να κανεις για αυτον.
σε αλλο post σου λες οτι ειναι ο πατερας σου.
πιστευω οτι δεν επρεπε να το πεις αυτο.δεσμευεις την συζητηση,και ενα θεμα που γινετε τοσο προσωπικο,δεν μπορει να υπαρξει ως βαση για ενα θεμα Φορουμς,εφοσων ο συγγραφεας ειναι ο αμεσα,η εμμεσα παθων,και το λεει.
οστοσο για να δωσω μια απαντηση στο ερωτημα σου "τι μπορει να κανει καποιος για εναν τετοιο ανθρωπο"
μπορει να κανει οτι του ζητησει.πιστευω ειναι το καλυτερο

[AzA]

Να σαι καλά Zadok the priestess

[NEHEMAUT]

Ευχομαι το θείο φως να μας οδηγεί σε κάθε βήμα μας.

Καλή Ανάσταση και Χαρούμενο Πάσχα σε όλους.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Ένας εγγονός ρώτησε τον παππού του :

- Παππού, ποιος είναι ο "καλός" άνθρωπος ;

O παππούς τον κοίταξε και του είπε :

- Θα πας στο δάσος και θα βρεις κάποιο δέντρο. Θα κάτσεις εκεί και για 10 λεπτά θα αρχίσεις να μιλάς στο δέντρο λέγοντάς του τα πιο όμορφα λόγια. Θα του μιλήσεις σαν κόλακας, θα του πεις πόσο όμορφο είναι, θα του πεις ωραίες και γλυκές κουβέντες. Μετά θα κάτσεις πάλι απέναντί του και πάλι για 10 λεπτά θα του μιλήσεις άσχημα. Θα του πεις ότι βρισιά και ότι προσβολή σου κατέβει στο κεφάλι. Θα του μιλήσεις πολύ πολύ άσχημα, εντάξει ;

- Εντάξει, είπε ο εγγονός και πήγε προς το δάσος

Μετά από κάποια ώρα επέστρεψε.

- Λοιπόν, τι έγινε ; ρώτησε ο παππούς.

- Τίποτε. Έκανα ότι μου είπες, αλλά τίποτε. Δεν κατάλαβα.

- Δεν μου λες, ρώτησε ο παππούς, την ώρα που μιλούσες στο δέντρο παρατήρησες τίποτε ;

- Τίποτε, είπε το παιδί, να, μόνο μερικές φορές φυσούσε ο αέρας και το δέντρο κουνούσε τα φύλλα του.

- Α χα! είπε ο παππούς. Αυτός είναι ο "καλός" άνθρωπος. Ό,τι κι αν του πεις, είτε όμορφο είτε άσχημο, αυτός δεν κάνει τίποτε. Απλώς ... κουνάει τα φύλλα του.

[center]***

Ένας ευαίσθητος Απρίλης, ένας αθέατος καιρός,

γελάει τον φρουρό της πύλης και βγαίνει ήλιος λαμπερός.

Πετά τα ρούχα του στρατιώτη, φορά πουκάμισο λευκό

και στην αγάπη του την πρώτη στέλνει ένα όνειρο γλυκό.



Φέρνει μια ζάλη στους ανέμους, ανατριχίλα στο νερό,

με την καρδιά στήνει πολέμους, και με τον έρωτα χορό.



Ένας ευαίσθητος Απρίλης, ένας αθέατος καιρός,

γελάει τον φρουρό της πύλης και βγαίνει ήλιος λαμπερός.

Από τους κήπους κόβει βάγια, κι απ' την αυλή του πασχαλιές

για να στολίσει τα ναυάγια που 'μείναν δίχως αγκαλιές.



Φέρνει μια ζάλη στους ανέμους, ανατριχίλα στο νερό,

με την καρδιά στήνει πολέμους, και με τον έρωτα χορό.



Καλό Πάσχα!
[/center]

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]

Γουστάρω να θυμάμαι κάτι νύχτες,

που δεν θυμάμαι ακριβώς.

Εγώ, ένα βλαμμένο, ευτυχισμένο εκρεμμές

σε κάτι φάσεις μπερδεμένος διαρκώς,

εκτεθειμένος σε αμέτρητες στραβές,

εκτεθειμένος ... γενικώς ...


Τριγυρισμένος από κάτι κολλητούς του κόλου,

εγκλωβισμένος σ' ένα κόλπο κλειστό σαν εκμαγείο,

ξυπνώντας πλάι σε κάποιες που δεν ήξερα καθόλου,

με την φαλτσέτα της κόκας του μυαλού,

εγκλωβισμένος σ' ένα όνειρο θολό.


Γουστάρω να θυμάμαι κάτι νύχτες μπερδεμένες,

σαν της Χαλκίδας τα νερά μες στα στενά του Ευρύππου,

που τις θυμάμαι γενικά και στο περίπου.

Τις νοσταλγώ αυτές τις νύχτες

κι ας ήτανε σαν όνειρο θολό,

κι ας ήτανε σαν τρύπες στο διάστημα,

κι ας ήτανε μια τρύπα στο νερό.


Ήταν ώραια μέσα στα σκουπίδια,

ήταν ωραία όλα αυτά, παρ' όλα αυτά.

Στ' ορκίζομαι στου ντόκτορ Τζων τα δέκα δαχτυλίδια.

Στ' ορκίζομαι στου ντόκτορα τα δαχτυλίδια τα χρυσά.


... such a nice sweet confusion ...

[/center]

[Ramoglou]

[center] [/center]

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]

Όλη την νύχτα προσπαθούσα ένα τραγούδι,

ένα τραγούδι πάλευα που πάλι έμεινε μισό.

Που χρόνια με παιδεύει μα επιμένω,

χωρίς να ξέρω το γιατί, χωρίς να ξέρω.


Ένα τραγούδι που δεν λέει να τελειώσει,

που στοίχειωσε, δεν τραγουδά, δεν θέλει να φανεί.

Οι λέξεις μείνανε βουβές σ' ένα χαρτί,

στα χέρια μου η κιθάρα κρύα και σιωπηλή.


Μέσα στα σου 'πα, μου 'πες, μέσα στους καυγάδες,

μες στις φωνές, στα γλέντια, τα κέφια και τα μουγκριτά,

κυλάει η ζωή μου, αθόρυβα και μυστικά.

Μες στα χαχανητά των ανοήτων, σαν να μην τρέχει τίποτα.


Κι έχω κι εσένα που 'ρχεσαι και μου θυμίζεις,

πως δεν τελειώσαμε ακόμα εμείς οι δύο,

δεν τελειώσαμε ακόμα, ψιθυρίζεις,

πόσα χρόνια πέρασαν και πόσοι μήνες,

μπαίνει ένα φως χρώμα ουίσκι απ' τις κουρτίνες ...

[/center]

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]

Ο Μάης έχει μυστικά κι ένα κλειδί κρυμμένο

που ανοίγει μάτια σκοτεινά και χείλι πικραμένο.

Έχει και άνεμο τρελό που κουβαλάει τη γύρη

και πυροβάτες της καρδιάς σαν βγεις στο πανηγύρι.

***

Ο Μάης είναι μουσική από παλιό τραγούδι

από κλαδί ροδακινιάς και από λεύκας χνούδι.

Δεν έχει λάμδα ούτε ρο, στην γλώσσα να βουλιάζει

είν' από άλφα καθαρό κι όταν γελάς, σου μοιάζει.

***

Ο Μάης είναι μια φωτιά, μια φλόγα μαγεμένη

έχει την μέρα αγκαλιά, την νύχτα ερωμένη.

Έχει και ήλιο κυνηγό που ξέρει από σημάδι

να βρίσκει αυτόν που έριξε τα μάγια στο πηγάδι.

***

Δεν έχει λάμδα ούτε ρο, στην γλώσσα να βουλιάζει

είν' από άλφα καθαρό κι όταν γελάς, σου μοιάζει ...


Καλό μήνα![/center]

[magikadespell]

Ο έρωτας μου έκρουσε μια Κυριακή τη θύρα
Απόρησα, τα έχασα και πήγα ν' αμυνθώ....
Αμήχανα σου μίλησα, σε αποπήρα λίγο και είπα πως θα ήσουνα και εσύ περαστικός
Πλησίασες, με άγγιξες σαν μέσα σε ομίχλη
Ανάλαφρα, σταχαστικά, με ρίγος μυστικό...
Το ένιωσα το σώμα σου προτού να'ρθεις κοντά μου
Και έμεινα να σε κοιτώ για ώρες, για αιώνες καθώς δεν είχα ξαναδεί άγγελο με φτερά!

Ζω μέσα σε όνειρο, αρνούμαι να ξυπνήσω, παραμιλώ στο ξύπνιο μου, σου λέω μυστικά...
Λόγια χαζά και άτεχνα, άκομψα λαξευμένα
Με σμίλη ακατέργαστη και δακρυσμένο νου...

Αυτό που έγινε με εμάς φαντάζει τόσο "ξένο", με την αρχαία έννοια, την υπεροχική!
Θνητές ούσες εγγίζουμε τα όρια της "ύβρης", αρχέτυπης τελειότητας.... του φθόνου των Θεών....
Γιατί με τόση ομορφιά να βρίσκεται μπροστά μου φοβάμαι μην παρασυρθώ σε άλλες ατραπούς!
Δε μου' ναι τώρα δύσκολο πολύ να το πιστέψω πως λύθηκα απ' τα δεσμά της γήινης αράς....
Πως οι ακτίνες του φωτός που δένουν τα φτερά σου με τύλιξαν ολάκερη και έγινα όλη φως!
Πως φύτεψες τη λάμψη σου βαθειά με τη ψυχή μου και έδωσες μια διάσταση αιθέριας αστραπής......





Το ποιηματάκι αυτό δεν είναι δικό μου αλλά ενός φίλου που γράφει νομίζω καλά. Επειδή μου άρεσε πάρα πολύ αλλά δυστυχώς δεν έχω την ευκαιρία να το αφιερώσω εκεί που θέλω το μοιράζομαι μαζί σας.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]

Στα δικά σου στέκια, στους δικούς σου χώρους

μια φορά να βάλω τους δικούς μου όρους.

Δυο στροφές να κάνω πριν απ' τον γκρεμό σου,

μήπως και τρομάξω τον εγωϊσμό σου.

Δώσε μου μια νύχτα, νύχτα καταιγίδα,

για να δω τον κόσμο όπως δεν τον είδα.

Το φεγγάρι λιώμα, κάνει τα δικά του,

κι η βραδιά γουστάρει γύρο του θανάτου.

***

Πες μου παραμύθια και θα τα πιστέψω,

κοσμοθεωρείες να τις ανατρέψω.

Πες μου που με θέλεις και θα φτάσω πρώτος,

είναι παιχνιδάκι ο βορράς κι ο νότος.

Όλα μου τα λάθη βάζω στα μπαγκάζια,

και πατάω τέρμα της ψυχής τα γκάζια.

Το φεγγάρι λιώμα, κάνει τα δικά του,

κι η βραδιά γουστάρει γύρο του θανάτου.[/center]

[Παύλος Βουλουτιάδης]

[center]

Όπως έρχεσ' απ' την πόρτα, άρχισε να γδύνεσαι,

να 'σαι σκέτη αμαρτία, έτσι να μου δίνεσαι.

Απ' τα στόματα οι λέξεις, σαν φωτιές να πέφτουνε,

δεν θ' αντέξουν οι καθρέφτες, πυρκαγιές να βλέπουνε.

***

Όπως έρχεσ' απ' την πόρτα, άρχισε να γδύνεσαι,

να σε βλέπω να φωτίζεις, ύστερα να σβήνεσαι.

Λόγια, ρούχα στον αέρα, φλόγες που σκορπίζουνε

τα μαλλιά σου κι η καρδιά σου θέλω να μ' αγγίζουνε.

[/center]

*ξύπνησα νταλκαδιασμένος ε;

[magikadespell]

Δεν είναι τίποτα ..... το Μάϊο όλους μας πιάνει λίγο πολύ
το έχω προσέξει σε πολλούς
Μήπως φταίει που είναι ο μήνας που ζευγαρώνουν τα γαϊδούρια;

[Δημήτριος]

>QBB<

Δεν είναι τίποτα ..... το Μάϊο όλους μας πιάνει λίγο πολύ
το έχω προσέξει σε πολλούς
Μήπως φταίει που είναι ο μήνας που ζευγαρώνουν τα γαϊδούρια;

Δεν ζευγαρώνουν μόνο τα γαϊδούρια, όλη η Φύση οργιάζει. Απλώς εμείς οι αστικοποιημένοι το χάνουμε....

[magikadespell]

Δεν ξέρω τι κάνετε εσείς οι αστικοποιημένοι εγώ πάντως όπου το βρω δεν το αφήνω να φύγει εύκολα ανεξαρτήτως μήνα.
Από την άλλη, μερικά δεν γίνονται και με το ζόρι....... οπότε αποχωρώ (ηρωϊκά συνήθως και με αξιοπρέπεια) και πάω να βοσκήσω αλλού!

[Ramoglou]

Γιατί έχει εποχή, ώρα, ή όποιο άλλο περιορισμό ;

Δυστυχώς, ή ευτυχώς, εκείνο το (_|_)παιδο με το τόξο και τα βελάκια βαράει όπου τ' αρέσει χωρίς να ρωτάει.

Είναι να μη σε πετύχει που λένε ...

[magikadespell]

Αυτός ο μικρός αλήτης με το βέλος μόνο εμένα βάζει στο μάτι...

φαίνεται πως όταν σημαδεύει εμένα ο απέναντι έχει ήδη φύγει.....

Περιορισμό έχει πως δεν έχει! Άμα κολήσει ο εγκέφαλος του "περί ου ο λόγος" δεν πάει ούτε μπρος ούτε πίσω
αλλά επειδή και εγώ είμαι Δίδυμοι με ωροσκόπο Τοξότη μόλις αρχίσει το πράγμα να με οδηγεί στο χάος ..... εξαφανίζομαι!