Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

[Epsylon]

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ποιοι και γιατί σκότωσαν τον Ιησού Χριστό?
Οι Ρωμαίοι ως κυρίαρχοι εκείνης της εποχής η οι Εβραίοι, ως υπόδουλοι?
Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε την πραγματική διάσταση της δολοφονίας, που τάραξε και συγκλόνισε όλον τον ούτως ειπείν «πολιτισμένο κόσμο».

Ο Ιησούς Χριστός ήταν το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, που κατάφερε να δώσει το στίγμα Του στην ανθρώπινη Ιστορία.
Κανείς μεγάλος πριν απ’ Αυτόν δεν κατάφερε να χωρίσει ένα τόσο δύσκολο και περίεργο πράγμα, όπως την Ιστορία, σε δυο εποχές: στην προ Χριστού και στην μετά Χριστού εποχή.

Τι σημαίνει αυτό?
Αυτό σημαίνει, ότι ο Χριστός διαμόρφωσε και επέβαλε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση στην Ιστορία, σφραγίζοντάς την με την προσωπικότητά Του, δίνοντάς την το χρώμα Του και το κατά την ικανότητα του κατανοείν από πλευράς των ανθρώπων Περιεχόμενό Του.

Τι ήταν ο Χριστός, Θεός η άνθρωπος?
Ήταν Θεάνθρωπος, Υιός Του Θεού ο Αγαπητός, ο Οποίος βάσει των απόκρυφων πηγών, κατέβηκε στην γήινη διάσταση (ενσαρκώθηκε σε ανθρώπινη μορφή) από την πύλη του αστερισμού της Παρθένου.

Προηγουμένως είχε επισκεφθεί το Ουράνιο Συμβούλιο της Μετενσάρκωσης.
Ως την εποχή του Χριστού ίσχυε ο κανόνας μετενσάρκωσης του ανθρώπου σε ζώο για λόγους τιμωρίας και πληρωμής του κάρμα.

Ακόμη πριν την γέννησή Του στην Γη, ο Χριστός κατήργησε αυτόν τον νόμο, και επέβαλε την μετενσάρκωση του ανθρώπου μόνο σε ανθρώπινη μορφή ασχέτως των αμαρτημάτων, που θα διαπράξει ο άνθρωπος.

Ήδη πριν την Γέννησή Του ο Χριστός έκανε την μεγίστη προσφορά Του στην ανθρωπότητα.

Πολλοί πιστεύουν, αφελείς όντες, ότι ο Χριστός έσωσε την ανθρωπότητα με τον μαρτυρικό θάνατό Του στον Σταυρό.
Λάθος μέγα!
Ο Χριστός έσωσε την ανθρωπότητα πριν ακόμη γεννηθεί σε ανθρώπινο σώμα, καταργώντας την μετενσάρκωση του ανθρώπου σε ζώο, μεταβάλλοντας ποιοτικά τον Νόμο της Μετενσάρκωσης ειδικά για τους ανθρώπους.

Με αποτέλεσμα η μετά Χριστού εποχή να σφραγιστεί ασχέτως των πισωγυρισμάτων από την ταχύτατη εξέλιξη.

Στα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια έχουν γίνει τόσα, όσα δεν έγιναν ποτέ, και η ανάπτυξη συνεχώς επιταχύνεται.

Ο ερχομός Του Χριστού στην Γη ήταν ένα θεραπευτικό εμβόλιο για την ανθρωπότητα, η θωράκισή της και πνευματική ωρίμανσή της.

Διότι πριν την Γέννηση Του Θεανθρώπου η ανθρωπότητα ήταν στα πρόθυρα του βιολογικού και πνευματικού εκφυλισμού της.

Ο Χριστός είναι ο Μέγας Αναμορφωτής του ανθρώπινου γένους- είδους στο πνευματικό επίπεδο.

Η σωτηρία μας ( το θεραπευτικό εμβόλιό μας) λόγω της Θυσίας Του Χριστού οφείλεται σε δυο κύρια και σπουδαιότατα πράγματα :

- στην κατάργηση υπό Του Χριστού προσωπικά της υποχρέωσης μας να μετενσαρκωνόμαστε για λόγους τιμωρίας σε ζώα,
- στον βιολογικό θάνατό Του στο Σταυρό με έκλυση της απίστευτης πνευματικής ενέργειας που απελευθερώθηκε από την διάλυση των βιολογικών Του δομών, η οποία σχημάτισε και έδωσε την νέα κατεύθυνση στην ωρίμανση του ανθρώπου ως είδος.

Και τώρα ας εξετάσουμε από μια άλλη οπτική γωνιά ποιοι δολοφόνησαν τον Ιησού Χριστό : οι Ρωμαίοι η οι Εβραίοι?

Οι Ρωμαίοι, ως κατακτητές και κυρίαρχοι, διακρίνονταν από τα εξής πράγματα:

- την διατήρηση της εξουσίας τους πάνω στην περιοχή,
- την παραχώρηση της θρησκευτικής αυτονομίας στους υπόδουλους σ’ αυτούς Εβραίους

Με άλλα λόγια, οι Ρωμαίοι, ήσαν προσκολλημένοι βάσει της πνευματικής ωρίμανσής τους στα κατώτερα υλικά αγαθά: στο χρήμα, στην εξουσία, στην συλλογή φόρων, στην κυριαρχία υλική ως επί το πλείστων της εν λόγω περιοχής.
Τα πνευματικά ζητήματα δεν τους ενδιέφεραν, εξ ου και η παραχώρηση της θρησκευτικής αυτονομίας στους Εβραίους.

Οι Εβραίοι, ως υπόδουλοι διακρίνονταν από τα εξής πράγματα:

- την υλική υποταγή τους στους Ρωμαίους,
- την διατήρηση των πνευματικών τους αγαθών ( της θρησκευτικής τους ελευθερίας).

Η προσκόλληση στα υλικά αγαθά παράγει την έντονη, αλλά βραχύχρονη επιθετικότητα επί της απώλειας αυτών των αγαθών.
Στα υλικά αγαθά προσκολλούνται οι μετρίας πνευματικής ανάπτυξης άνθρωποι.
Η έντονη αλλά βραχύχρονη επιθετικότητα επί απώλειας των υλικών αγαθών οφείλεται στην υποσυνείδητη γνώση, ότι τα αγαθά αυτά δεν μεταφέρονται από την Γη, τελειώνουν μαζί με τον βιολογικό θάνατο του ατόμου.
Συνεπώς, ο πειρασμός να προσκολληθείς σ’ αυτά είναι μικρότερος και δεν διατηρείται στην επόμενη ενσάρκωση.

Τελείως διαφορετικά είναι τα πράγματα με τα πνευματικά αγαθά.
Τα πνευματικά αγαθά μεταφέρονται από ζωή σε ζωή και διατηρούνται 49 συνεχόμενες ενσαρκώσεις, είναι ο πλούτος και η περιουσία της ψυχής, συνεπώς ο πειρασμός να προσκολληθείς σ’ αυτά είναι απείρως μεγαλύτερος και παράγει την εντονότατη και μακρόχρονη επιθετικότητα επί της απώλειας αυτών.

Τα πνευματικά αγαθά σου δίνουν την δυνατότητα μεγαλύτερης και ευχερέστερης επιβίωσης και στο αφιλόξενο περιβάλλον, σου δίνουν την δυνατότητα ελέγχου της κατάστασης και της ουσιαστικής κυριαρχίας στην κατάσταση.
Στα πνευματικά αγαθά προσκολλούνται άτομα υψηλής πνευματικής ανάπτυξης.

Όμως η προσκόλληση στα πνευματικά αγαθά (=τοποθέτηση αυτών πάνω από τον Θεό)- οδηγεί σε απείρως μεγαλύτερα και βαρύτερα εγκλήματα επί της απώλειας αυτών.

Συνεπώς οι Εβραίοι ως πιο επικίνδυνοι από τους Ρωμαίους από αυτής της απόψεως – είδαν στο πρόσωπο του Χριστού τον καταστροφέα των προνομίων τους, διότι ο Χριστός δεν εκθείαζε τα πνευματικά, ούτε τα υλικά αγαθά, Αυτός εκθείαζε την Αγάπη και μόνο, παρομοιάζοντάς Την με τον Θεό.

Η διδασκαλία του Χριστού με την αγάπη προς τον πλησίον καταργούσε άρδην την ουσιαστική εξουσία τους, διότι όταν αποδέχεσαι την αγάπη προς τον πλησίον και την αγάπη γενικά - παραιτείσαι από κάθε εξουσία, από κάθε έλεγχο, από κάθε διεκδίκηση και απαίτηση, παραχωρείς την ελευθερία και δεν ζητάς απολύτως τίποτε.

Η Αγάπη, αν εξετάσουμε ψυχρά τα πράγματα – γκρεμίζει εξουσίες, ελέγχους, κατεστημένα, συμφέροντα, εγωισμούς, κοινωνικές τάξεις, αγαθά, και χίλια δυο πράγματα.

Με άλλα λόγια, η Αγάπη για να σταθεί σε όλη τη μεγαλοπρέπειά της καταργεί τα πάντα και μένει μόνον Αυτή…

Η Αληθινή Αγάπη είναι επικίνδυνη για εκείνους, που είναι υπόδουλοι στα γήινα υλικά και πνευματικά αγαθά, διότι τους καλεί να «πεθάνουν» ως παλιά μορφή/ σχήμα και να αναγεννηθούν = να γίνουν άλλοι.

Και αυτό το μεγάλο βήμα μπορούν να κάνουν μόνον εκείνοι, οι οποίοι έχουν μέσα στην ψυχή τους συσσωρεύσει τις απίστευτα μεγάλες ποσότητες Αγάπης.
Κανένας άλλος, κακά τα ψέματα.

Ο Χριστός με το προσωπικό Του παράδειγμα έστελνε το μεγάλο μήνυμά Του προς όλους :
Έναντι της Αγάπης και τα υλικά και τα πνευματικά αγαθά, όποια και να είναι αυτά από απόψεως ανωτερότητας- οφείλουν να ζαρώσουν και σε τελική ανάλυση να παραμεριστούν, διότι ήταν, είναι και θα είναι πάντα δευτερεύοντα.

Συνεπώς η μόνη λύση ήταν ο παραμερισμός = δολοφονία του Χριστού.

Για να δολοφονηθεί ο Χριστός, έπρεπε να παρουσιαστεί στους Ρωμαίους κυρίαρχους ως ταραχοποιός.
Για να πειστούν οι Ρωμαίοι, έπρεπε να ερεθιστούν οι προσκολλήσεις τους στα κατώτερα υλικά αγαθά - δηλαδή να παρουσιαστεί ο Χριστός ως αμφισβητίας της υλικής εξουσίας τους.
Οι Ρωμαίοι όμως δεν επείσθησαν, διότι είδαν ότι η εξουσία τους δεν κινδύνευε : « Τα του Καίσαρος τω Κέσαρι και τα του Θεού τω Θεώ».
Οι Ρωμαίοι ως κατώτεροι στην πνευματική εξέλιξη δεν έβλεπαν τις αληθινές προεκτάσεις του θέματος.
Οι Εβραίοι και έβλεπαν και ήξεραν πολύ καλά, ως πνευματικά ανώτεροι, ότι κινδυνεύουν όχι τόσο οι Ρωμαίοι, όσο αυτοί οι ίδιοι και τα ουσιαστικά προνομία τους.
Η αποδοχή της Αγάπης ισοδυναμούσε γι’ αυτούς με την απώλεια των πνευματικών, εξ ου και των υλικών προνομίων τους.
Σκαρώθηκε η κατηγορία περί βασιλέως των Ιουδαίων, υπονοούμενο περί καταργήσεως της υλικής κυριαρχίας των Ρωμαίων στην περιοχή, πράγμα που ανάγκασε τους Ρωμαίους καλού- κακού προς αποφυγήν τυχόν επιπλοκών να προχωρήσουν έστω υπό την βίαια πίεση των βασιλικότερων του βασιλέως Εβραίων στην εκτέλεση Του Χριστού.

Έτσι οι Ρωμαίοι, ως πνευματικά κατώτεροι, απέδειξαν στην πράξη ποιος ήταν ο πραγματικός κυρίαρχος στην περιοχή.

Ο μαρτυρικός βιολογικός θάνατος Του Χριστού έδωσε το μεγάλο μήνυμα στους ανθρώπους.

Ιδού το μήνυμα Του :

Τα υλικά και τα πνευματικά αγαθά σε εκπολιτίζουν, σε προοδεύουν, σε εξυψώνουν, αλλά δεν σε κάνουν πραγματικό άνθρωπο.
Είναι μέσα και μόνο μέσα για την συσσώρευση της Αγάπης μέσα στην ψυχή και ποτέ ο σκοπός.
Όντως άνθρωπο σε κάνει μόνον η Αγάπη και τίποτε, απολύτως τίποτε άλλο στον κόσμο.
Η τοποθέτηση των υλικών και πνευματικών αγαθών πάνω από την Αγάπη = Θεό σε κάνει απάνθρωπο και σκληρό στην αρχή και ζώο και δολοφόνο στο τέλος.
Τα υλικά και πνευματικά αγαθά μπορούν να σε αναπτύξουν, μπορούν όμως και να σε καταστρέψουν αναλόγως της στάσης σου έναντι της Αγάπης.

Η Αγάπη γεννά το πάν.
Συνεπώς Αυτή γεννά τα υλικά και τα πνευματικά γήινα αγαθά.
Αυτή με την ενέργειά Της, τα τρέφει και τα διατηρεί, αλλά πάντα παραμένει ανεξάρτητη και υπεράνω αυτών.
Η προσκόλληση στα υλικά η πνευματικά αγαθά οδηγεί στην τοποθέτηση αυτών πάνω από την Αγάπη, έτσι διαταράσσεται η φυσική ροή της ενέργειας στην αρχή και διακόπτεται στο τέλος με αποτέλεσμα την φθορά και εξαφάνιση και των υλικών και των πνευματικών αγαθών.
Οτιδήποτε ξεκοπεί από την Αρχική Πηγή = την Αγάπη, που τα πάντα γεννά και τρέφει- καταδικάζεται στην εξαφάνιση αργά η νωρίς: ιδέες, ιδανικά, θεωρίες, αντιλήψεις, καθεστώτα, πολιτισμοί, οργανισμοί.
Και κανείς νόμος δεν μπορεί να καταργήσει τον Ύψιστο Νόμο των Νόμων- τον Νόμο της Αγάπης, στον Οποίον υποτάσσεται ο Θεός ο Ίδιος, διότι Θεός- Αγάπη εστίν.

Γιατί αναστήθηκε ο Χριστός?
Θανάτω θάνατον πατήσας?

Διότι κανένας φυσικός, βιολογικός η πνευματικός νόμος, που είναι πάντα υποχρεωτικά κατώτερος, δεν μπορεί να καταργήσει τον Ύψιστο Νόμο των Νόμων- τον Νόμο της Αγάπης = ΖΩΗΣ , τον Θεό τον ίδιον . . .
Διότι ασχέτως όσο ψηλά μπορείς να ανεβείς – ο Θεός βρίσκεται ακόμη πιο ψηλά.
Δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό ποτέ !

Υπάρχει μόνο ένα έγκλημα στο Σύμπαν- το έγκλημα ποδοπάτησης και άρνησης της Αγάπης.
Όλα, κυριολεκτικώς όλα τα εγκλήματα ξεκινούν από την ποδοπάτηση και την άρνηση της Αγάπης μέσα στην ψυχή.
Η Αγάπη είναι Ιερό Αίσθημα και κανείς δεν δικαιούται να σηκώνει το χέρι του πάνω σ’ Αυτό, ασχέτως ποιος είναι, ασχέτως που βρίσκεται.
Στην Αγάπη οφείλεις μόνον να υποτάσσεσαι και μάλιστα άνευ όρων, διότι η Αγάπη – είναι ο συνδετικός πληροφορικός ενεργειακός ιστός, τρόπος ύπαρξης και λειτουργίας του Σύμπαντος στο λεπτό και τραχύ επίπεδο.
Και όταν λέμε:

«ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΘΕΟΥ ΥΙΕ, ΣΩΤΕΡ , ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ…» - υπονοούμε ταπεινόφρονες να ελεηθούμε για το μοναδικό βαρύ λάθος - έγκλημα μας, που υπάρχει μέσα στο αχανές Σύμπαν – για το έγκλημα της ποδοπάτησης και άρνησης της Αγάπης, δηλαδή του Θεού, για την ασυνείδητη και πολλές φορές συνειδητότατη ζημιά που προκαλούμε με τις σκέψεις, πράξεις και αισθήματα μας στην γενική ομαλή λειτουργία του Σύμπαντος από την προσκόλλησή μας στα γήινα υλικά και πνευματικά αγαθά.
Ζητάμε συγνώμη και κατανόηση από την Αγάπη, που είναι ακόμη λίγη και ανεπαρκής μέσα στην ψυχή μας, λόγω της αδυναμίας μας να την δεχτούμε , να την νιώσουμε, να την καταλάβουμε, να της ανοιχτούμε.
Ζητάμε απελπισμένοι και απεγνωσμένοι την βοήθειά Της να μας σώσει και να μας αναστήσει .
Διότι χωρίς Αυτήν είμαστε ένα πελώριο μηδαμινό τίποτε με άδοξη και επώδυνη βιολογική ημερομηνία λήξεως και πνευματική ελεεινή συνέχεια σε άλλο βιολογικό σχήμα από ζωή σε ζωή χωρίς Αυτήν.
Διότι κατά βάθος πολύ καλά ξέρουμε, ότι έτσι είναι και όχι αλλιώς.
Έχουμε λοιπόν τους λόγους γιατί να ζητάμε συγνώμη . . . και βοήθεια .

Αμήν.