Η Θάλασσα, Οι Διακοπές και Εμείς

[Ramoglou]

Είναι μια περίοδος που έχει ταυτιστεί με τα θαλάσσια μπάνια, με τις διακοπές και με την ανάπαυση σε όλους τους τομείς.

Ακολουθώντας λοιπόν τ’ αχνάρια της χαλάρωσης, ανοίγω αυτό το Topic ως χώρο διακοπών.

Όσοι μείναμε πίσω, όσοι από τον τόπο ξεκούρασης έχουμε να πούμε κάτι, όσοι θέλουμε να αφήσουμε μια σκέψη στους φίλους ας μαζευτούμε εδώ και ας το πράξουμε.

[Δημήτριος]

Το "εμείς" το βλέπω, την θάλασσα και τις διακοπές δεν βλέπω... (προσωπικά τουλάχιστον)
Βέβαια από την γενικότερη κίνηση στον χώρο διαπιστώνω μία ραστώνη, μία χαλάρωση, που σημαίνει ότι η δυναμική του καλοκαιριού και ό,τι αυτή συνεπάγεται έχει ισχυρή επίδραση σε όλους, ανεξάρτητα από το αν παραμένουν στην έδρα τους ή όχι.

[Ramoglou]

Αυτή τη νοχελικότητα είδα κι εγώ, σκέφτηκα όμως καλέ μου φίλε, ότι κι εγώ σκέφτομαι τη θάλασσα, έπιασα τον εαυτό μου να ψάχνει στο Google παραλίες και όμορφες καλοκαιρινές φωτογραφίες.

Ναι και εγώ εδώ κλεισμένος στην πόλη (τουλάχιστον ακόμα), όμως θέλω να αλλάξω μια κουβέντα με ανθρώπους που εκτιμώ.

Χαλαρή κουβέντα, τέτοια που να ταιριάζει σε μια παρέα που είναι ξαπλωμένη σε ξαπλώστρες και ρεμβάζει, φιλοσοφώντας πάνω σε ιδέες της στιγμής.

[NEHEMAUT]

Καλημέρα σε όλους .

Χαλαρή κουβέντα, τέτοια που να ταιριάζει σε μια παρέα που είναι ξαπλωμένη σε ξαπλώστρες και ρεμβάζει, φιλοσοφώντας πάνω σε ιδέες της στιγμής.

Εγώ είμαι από αυτούς τους τυχερούς που μόλις επέστρεψαν από τις καλοκαιρινές αποδράσεις και που προσδοκούν να τις επαναλάβουν.

Ξαπλωμένη λοιπόν στην άμμο και κλέβοντας την ενέργεια από ένα χαμογελαστό ήλιο, παρατήρησα ότι η θάλασσα είναι αντίθετη στην φιλοσοφία και ταυτόσημη με τον ρομαντισμό.

Παρ’ ότι ήμουν με την κατάλληλη παρέα προς εκκίνηση νοητικών πτήσεων και αν και είχα πάντα κάποιο βιβλίο μαζί μου δεν έκανα ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

Απλώς ήμουν, απλώς ένιωθα, μόνο αισθανόμουν.
Αυτή η περίεργη αίσθηση ευφορίας προερχόταν από όλες τις αισθήσεις…η μυρωδιά της , ο ήχος του κύματος την ώρα που γλιστράει στην άμμο, το χρώμα του γαλάζιου, η γεύση της αλμύρας και το χάδι μιας αχτίδας……απαγόρευαν ότι άλλο…
Αλλά τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς όταν βρίσκεται στην αγκαλιά της φύσης?

Είναι αυτές οι μοναδικές στιγμές που αισθάνεται κανείς την ανάγκη να ευχαριστήσει το Θεό επειδή υπάρχει.

Ελπίζω να κατάφερα να σας ταξιδέψω για λίγο στα υδάτινα μέχρι να βρεθείτε δίπλα τους.


Με εκτίμηση

[rizitis]

παρόν και εγώ...

[Δημήτριος]

>QBB<

Αλλά τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς όταν βρίσκεται στην αγκαλιά της φύσης?

Μάλλον να παραμείνει εκεί. Είναι η καλύτερη αγκαλιά.

[NEHEMAUT]

Οντως έτσι είναι αγαπητέ Δημήτριε.

Παραθέτω μερικά αποσπάσματα του ποιητή του Αιγαίου .......

Δεν ξέρω πια τα ονόματα ενός κόσμου που μ' αρνιέται
Καθαρά διαβάζω τα όστρακα τα φύλλα τ' άστρα
Η έχτρα μου είναι περιττή στους δρόμους τ' ουρανού
Εξόν κι αν είναι το όνειρο που με ξανακοιτάζει
Με δάκρυα να διαβαίνω της αθανασίας τη θάλασσα
Έσπερε κάτω απ' την καμπύλη της χρυσής φωτιάς σου
Τη νύχτα που είναι μόνο νύχτα δεν την ξέρω πια.


. . .




Ω σώμα του καλοκαιριού γυμνό καμένο
Φαγωμένο από το λάδι και το αλάτι
Σώμα του βράχου και ρίγος της καρδιάς


. . .




Διάφανη κρήνη κορυφαία πηγή
Ο ουρανός μου είναι βαθύς κι ανάλλαχτος
Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα
Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.


. . .




Χίλια παιδιά μέσα στο τίμιο αγέρι
Ωραία γερά παιδιά που αχνίζουν καλωσύνη
Και ξέρουν ν' ατενίζουν τους βαθειούς ορίζοντες
Όταν η μουσική ανεβάζει τα νησιά.


. . .




Φύγανε
και στα μάτια μέσα των βυθών ανερμήνευτος έμεινε ο αστερίας
και στα βάθη μέσα των ματιών ανεπίδοτο έμεινε το ηλιοβασίλεμα!
Και των ανθρώπων η φρόνηση έκλεισε τα σύνορα.
Τείχισε τις πλευρές του κόσμου
κι από το μέρος του ουρανού σήκωσε τις εννέα επάλξεις
και στην πλάκα επάνω του βωμού σφαγίασε το σώμα
τους φρουρούς πολλούς έστησε στις εξόδους.
Και των ανθρώπων η φρόνηση έκλεισε τα σύνορα.
Ναοί στο σχήμα τ' ουρανού
και κορίτσια ωραία
με το σταφύλι στα δόντια που μας πρέπετε!
Πουλιά το βάρος της καρδιάς μας ψηλά μηδενίζοντας
και πολύ γαλάζιο που αγαπήσαμε!

Οδυσσέας Ελύτης

[Zadok the priestess]

Δεν ξέρω πια τα ονόματα ενός κόσμου που μ' αρνιέται
Καθαρά διαβάζω τα όστρακα τα φύλλα τ' άστρα
Η έχτρα μου είναι περιττή στους δρόμους τ' ουρανού
Εξόν κι αν είναι το όνειρο που με ξανακοιτάζει
Με δάκρυα να διαβαίνω της αθανασίας τη θάλασσα
Έσπερε κάτω απ' την καμπύλη της χρυσής φωτιάς σου
Τη νύχτα που είναι μόνο νύχτα δεν την ξέρω πια.

Συγγνώμη αν θα χαλάσω την όμορφη ατμόσφαιρα, αλλά φέτος η ραστώνη των διακοπών έχει άρωμα αίματος...

Παιδιά του Ισραήλ υπογράφουν κάλυκες πυραύλων "με αγάπη"

[Ladyhawk]

Θα κρατήσω όλα τα καλά αυτής της ατμόσφαιρας που δημιουργήθηκε και θα δηλώσω και εγώ την παρουσία μου με ένα χαμόγελο.

Τελικά είναι πολύ όμορφο να καταφέρνει κανείς να ξεφεύγει με κάθε τρόπο, μέσα από την καθημερινότητα μέσα από την ρουτίνα, βρίσκοντας την χαρά σε πολύ απλά πραγματάκια ζωής.

Δεν έχει σημασία αν θα πάει κανείς διακοπές στο χλιδάτο το ξενοδοχείο και στο χαϊλίδικο το μέρος, σημασία έχει όπου και αν είναι κανείς να καταφέρει να χαλαρώσει πραγματικά, να εναρμονιστεί με τη θάλασσα – ένεκα το καλοκαίρι – να αφεθεί ελεύθερος στη μαγεία αυτή που θα του πάρει όλη την αρνητική ενέργεια και θα νιώσει και πάλι γεμάτος, έτοιμος να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε.

Θεωρώ πολύ σημαντικό την καλή διάθεση, η οποία μπορεί να υπάρξει αν σκεφτούμε θετικά καταφέρνοντας να απολαύσουμε όλα όσα έχουμε και χαμογελώντας να υποδεχθούμε αυτά που θα ακολουθήσουν…

[Ladyhawk]

Συγγνώμη αν θα χαλάσω την όμορφη ατμόσφαιρα, αλλά φέτος η ραστώνη των διακοπών έχει άρωμα αίματος...

Παιδιά του Ισραήλ υπογράφουν κάλυκες πυραύλων "με αγάπη"

Μέσα από αυτό μπορούμε να δούμε τελικά πόσο τυχεροί είμαστε και τι καλά που περνάμε ... ακόμα και όσοι βρίσκονται στην Αθήνα πιγμένοι στη δουλειά στην ρουτίνα στο καυσαέριο ...

Εύχομαι το μαρτύριο αυτό για τελειώσει το συντομότερο και να καταφέρουν αυτά τα παιδιά να «αναπνεύσουν» και πάλι ...

[Ευθύμης]

>QBB<

Παιδιά του Ισραήλ υπογράφουν κάλυκες πυραύλων "με αγάπη"

Πρόκειται περί ανταποδοτικής αγάπης..μιάς και η ουσία αυτού που (μάλλον) θες να στιγματίσεις παραμένει στο "Παιδιά υπογράφουν κάλυκες πυραύλων". Όχι κάτι άλλο, υπάρχουν και Παρατηρητήρια που μάς χαρακτηρίζουν αντισημίτες από κάτι τέτοια.

-----

Τι να πω.. Μάλλον οι 2 απαχθέντες είναι εγγόνια του Ryan.

[Zadok the priestess]

Σόρρυ, αλλά στη φωτογραφία στο σύνδεσμο πιο πάνω, φαίνεται ξεκάθαρα να λέει "from israel".

Τί να υποθέσουμε ;; Ό,τι είναι λιβανεζάκια που διαθέτουν "μαύρο χιούμορ" ;

Ποιός είναι ο Ryan

[Ramoglou]

Παιδάκια του Ισραήλ, παιδάκια της Παλαιστίνης, παιδάκια του Αφγανιστάν, παιδάκια του Ιράκ, παιδάκια της Εκάλης, παιδάκια των γκέτο της Αμερικής, παιδάκια της μάνας που έχει έιτζ, παιδάκια της Αφρικής, παιδάκια του κόσμου.

Ε ΚΑΙ ?

Ναι αγαπητοί φίλοι, Ε ΚΑΙ ?

Θα αλλάξει κάτι ;
Βάλτε υπογραφές, κάντε διαδηλώσεις, βάψτε τοίχους, ανοίξτε site, διατρανώστε με όποιο τρόπο μπορείτε την αντίθεση σας στην κακοποίηση των παιδιών, στην μιζέρια, στην αρρώστια, στον πόλεμο. Τι θα αλλάξει όμως δεν μας λέτε, τι άλλαξε δεν μας είπατε, τι σταμάτησε δε μάθαμε.

Τα παιδάκια που τα στέλνει ο μπαμπάς τους να σκοτωθούν τα υπολογίζεται ;
Τα παιδάκια που σκοτώνουν άλλα παιδάκια τα γνωρίζεται ;
Τα παιδάκια που βιάζουν άλλα παιδάκια τα έχετε δει ;
Τα παιδάκια που εμπορεύονται ναρκωτικά τα έχετε ακουστά ;
Τα παιδάκια …… ; Ποια παιδάκια ; ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΠΑΙΔΑΚΙΑ τους στέρησε ο πολιτισμός το δικαίωμα να είναι παιδιά, κάναμε τα όνειρα μας εφιάλτες τους.

Ναι για πρώτη φορά γίνομαι ΤΟΣΟ κυνικός, διότι βαρέθηκα την ώρα που θέλω να ταξιδέψω έστω και λίγο νοητικά σε κάποια ακρογιαλιά να πρέπει να θυμηθώ την Παγκόσμια Απάνθρωπη Πολιτική.

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ !

Οι Εβραίοι προκλήθηκαν και απάντησαν, ας ενωθούν όλοι οι Άραβες και ας τους επιτεθούν, τσαμπουκάδες από τη μία και κλάμα από την άλλη δε συμβαδίζουν. Όταν τα βάζεις με το δυνατό είσαι μάγκας και του ορμάς με ότι έχεις, αν φας την ξανάστροφη και ταυλιάσεις δεν κλαις όμως σαν καμιά μυξοπαρθένα και δεν προτάσεις τα παιδάκια κλπ κλπ.

Δεν έχουν μόνο τις ευθύνες τους οι Μαλακοαμερικάνοι και οι Π*υστρ*εβραίοι, αλλά τις έχουν και οι διάφοροι Σκ*τομουτζ*χεντιν.

ΑΝΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΚΛΑΙΩ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΑ ΚΟΡΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΝΑ ΤΟ ΞΟΡΚΙΣΕΙ.

Έλεος πια !

[Ramoglou]

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε !




.

[Ευθύμης]

Αγαπητή Zadok, σαφέστατα οι φωτογραφίες δείχνουν Ισραηλινόπουλα. Αυτό που διευκρίνισα είναι ότι δεν είναι δύσκολο για κάποιον να φανταστεί ότι κάτι ανάλογο πράττουν και παιδιά της άλλης πλευράς – για να μη πιστέψουν ότι εθελοτυφλούμε αυτοί που βγάζουν από τη μύγα ξίγκι..

Η «Διάσωση του στρατιώτη Ράϊαν», είναι έργο του Σπιλμπεργκ, στο οποίο μια ομάδα Αμερικανών στρατιωτών του Β’ΠΠ διατάσσονται και θυσιάζονται για να διασώσουν ένα στρατιώτη, τέταρτο και μοναδικό επιζόν παιδί της μητέρας του. Χώρια της παραγωγής, άλλο κοινό μεταξύ της ταινίας και των επίκαιρων γεγονότων είναι ότι σκοτώνονται περισσότεροι από όσους επιχειρείται να σωθούν.

>QBB<

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΠΑΙΔΑΚΙΑ

Φίλε Ramoglou, σεβόμενος την αγανάχτησή σου, απλά θέλω να πω ότι παιδιά υπάρχουν - αντίστοιχα, και άλλοτε υπήρχαν παιδάκια που ανατρέφονταν Γενίτσαροι. Είναι οι συνθήκες..

[Δημήτριος]

Αν και δεν συμφωνώ απολύτως με τον φίλτατο Ramoglou (οι κοινωνικές και πολιτικές μου καταβολές συναισθηματικά με οδηγούν σε προσέγγιση που συγκλίνει με αυτήν της αγαπητής Zadok), εκτιμώ ότι πρέπει ενίοτε η πραγματικότητά μας να προσλαμβάνει χαρακτήρα πιο ευχάριστο. Πρέπει να γίνεται αυτό σε αντιστάθμισμα των πολύ έντονα αρνητικών καταστάσεων που βιώνει ο άνθρωπος. Φαντάζεστε την περίπτωση που επειδή κάποιοι δεν τρώνε δεν θα τρώγαμε και εμείς, για συμπαράσταση; Ή, επειδή κάποιοι δεν μπορούν να ονειρευτούν, να μην ονειρευόμαστε;

[Zadok the priestess]

Είναι κι ανάδρομος ο Ερμής... είμαι κι εγώ κουρασμένη...

...άντε να συνεννοηθούμε!!

Για όνομα του Θεού, πρόκειται για παιδάκια... και δε μ' ενδιαφέρει τί "μάρκα" παιδάκια είναι...

Δε συμφωνώ πως τα παιδάκια δεν είναι πλέον παιδάκια...

Νομίζω πως οι μεγάλοι απλά ανακάλυψαν πως μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα ... παιδάκια... και την αθωότητά τους ...εποικοδομητικότερα

Σε όλες τις περιπτώσεις που ανέφερε ο φίλτατός μου Ramoglou, η σκια του αρρωστημένου ή απλά ανήθικου ενήλικα (βάλτε πληθυντικό αν θέλετε) πλανάται πάνω στα κεφαλάκια τους σαν το Χάρο που κλέβει στιγμές αθωότητας έως και αυτές καθαυτές τις ψυχές.

Χαίρομαι που άνοιξε η παραλία και μας περιμένει...

Εδώ είμαι κι εγώ... κάτω από την ομπρέλα με το αγαπημένο μου φραπεδάκι και το ραδιοφωνάκι...

Ας χαλαρώσουμε ...
Μια και ανήκουμε στην προνομιούχα φυλή, που μπορεί να το κάνει, γιατί όχι...

Αλλά εγώ φταίω που το νερό μου θυμίζει όλα αυτά που πρέπει να ξεπλύνουμε, ώστε καθαροί πλέον να καταστήσουμε εαυτόν "Άγγελο Με Τους Αγγέλους" που λέει κι ο τραγουδοποιός

Μια φορά θα χαίρεσαι κι εναν καιρό θα τρέμεις
Του πρωινού η παγωνιά θα σου τρυπάει τα στήθη
Καθένας μας στο στρόβιλο ετούτης της ανέμης
Χρωστάει ένα θάνατο και ένα παραμύθι

Από τους δρόμους μάζευα τα λόγια μου
Όπως μαζεύουν τα παιδιά απ' τα νυχτέρια
Το καλοκαίρι είχε μπερδευτεί στα πόδια μου
Και τα μαλλιά σου μου έδεναν τα χέρια

Στην αυταπάτη μέχρι τέλους
Και την αλήθεια ως τη σταλιά
Θα 'μαι άγγελος με τους αγγέλους
Θα 'μαι σκυλί με τα σκυλια

Ύστερα κύλησε ο καιρός και τράβηξα τον κλήρο μου
Πήγα στα χρόνια ανάποδακι έσπασα την ορμή τους
Ένας καινούργιος κόσμος τώρα γεννιόταν γύρω μου
Όλοι γελούσαν σαν τρελοί, δεν ήμουνα μαζί της

Έτσι αμίλητος τους είδα να περνάνε
Να μαρτυράνε τη ζωή στόμα με στόμα
Να ορκίζονται στα σώματα, τα χέρια να ευλογάνε
Κι έλεγα ακόμα αυτή η τρέλα, λίγο ακόμα

Στην αυταπάτη μέχρι τέλους...

Οδυσσέας Ιωάννου

[Zadok the priestess]

Φίλε Ευθύμη, ευχαριστώ!

Διάβασα την εξήγησή σου και κατανόησα.

[Δημήτριος]

Είναι κι ανάδρομος ο Ερμής... είμαι κι εγώ κουρασμένη...

Κρατήσου μέχρι στις 29/8, γίνεται ορθόδρομος. Το επόμενο ζόρι θα το έχουμε τον Σεπτέμβριο με την έκλειψη της Σελήνης. Μετά ξαναέχουμε ανάδρομο 4 ημέρες τον Οκτώβρη (28-31) και τον Νοέμβριο (1-18 )


Φίλε Ράμογλου, πειράζει στην παραλία να μην έχω κουβαδάκι;

[Ladyhawk]

Βλέπω το θέμα πήρε φωτιά και οι απόψεις διίστανται.

Είναι καλύτερα όμως να το συζητήσουμε στο θέμα "Παιδιά" που άνοιξε ο αγαπητός Ramoglou και αυτό να παραμείνει μία νότα χαλάρωσης.

Παρακαλώ κλείστε μου και εμένα μία ξαπλώστρα σε μέγεθος L, δίπλα στο κύμα, συνοδευόμενη από το γνωστό φραπέ και την ανάλογη μουσική που θα με ταξιδέψει μακριά...