Ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα έχει μία διπλή όψη τουλάχιστον, η μία μπορεί να είναι η όψη της κοινωνικής αδικίας, της εκμετάλλευσης, της μειονοτικής ομάδας, η άλλη μπορεί να είναι η όψη μιας ανάλυσης μέσα από το πρίσμα εσωτερικών πιστεύω, θρησκευτικών δογμάτων, μυστικιστικών ή αποκρυφιστικών δεδομένων.
Ποια είναι η λάθος, ή η αστεία, ή ακόμα περισσότερο η ψεύτικη ;
Ο καθένας από την οπτική του έχει δίκιο, δηλώνει αυτό που η νόηση του μπορεί να δει, μπορεί να αντιληφθεί και το δηλώνει διότι θέλει να δώσει αυτή την οπτική και στον υπόλοιπο κόσμο, όχι για να τον παραπλανήσει, αλλά γιατί θέλει να βοηθήσει στην λύση του προβλήματος.
Αν ένα πρόβλημα το δουν όλοι από την ίδια σκοπιά τότε θα το επιλύσουν και με τον ίδιο τρόπο, έτσι δεν είναι ;
Ας ακούμε λοιπόν και τις «άλλες» οπτικές προσπαθώντας να αποκτήσουμε ένα ποιο πολλαπλό τρόπο αντίληψης, μία θέαση των «πραγμάτων» ποιο πολυποίκιλη.
Εις Θάνατον!
Συντονιστές: Ramoglou, Ladyhawk, Zadok the priestess
-
Κέλσος ο Φιλαλήθης
- Δημοσιεύσεις: 533
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 6:08 pm
- Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ
- Επικοινωνία:
Την καλημέρα μου σε όλους και Χρόνια Πολλά με καρτερία & υπομονή τόσο για το Θείο Δράμα, όσο και για την προσδοκούμενη Ανάσταση...
Αγαπητέ φίλε Έψιλον, κράτησα μερικές λέξεις - έννοιες από την τοποθέτησή σου, με την οποία φυσικά και δεν απέχω πολύ, ειμί μόνον (ίσως) σε ορισμένες "λεπτομέριες"...
Θα εκτιμούσα αν μπορούσες να επεξηγήσεις τις λέξεις ή φράσεις όπως:
"...πραγματικότητα..."
"...πολιτισμός της ψυχής..."
"...αμαρτωλές ψυχές..."
"...συγγενικές ψυχές..."
"...ο άνθρωπος σκέπτεται με τα αισθήματα..."
Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων φίλε μου και σε συγχαίρω για τον κόσμιο τρόπο που εκθέτης τις απόψεις σου
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Αγαπητέ φίλε Έψιλον, κράτησα μερικές λέξεις - έννοιες από την τοποθέτησή σου, με την οποία φυσικά και δεν απέχω πολύ, ειμί μόνον (ίσως) σε ορισμένες "λεπτομέριες"...
Θα εκτιμούσα αν μπορούσες να επεξηγήσεις τις λέξεις ή φράσεις όπως:
"...πραγματικότητα..."
"...πολιτισμός της ψυχής..."
"...αμαρτωλές ψυχές..."
"...συγγενικές ψυχές..."
"...ο άνθρωπος σκέπτεται με τα αισθήματα..."
Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων φίλε μου και σε συγχαίρω για τον κόσμιο τρόπο που εκθέτης τις απόψεις σου
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Ο Σωκράτης, για την εύρεση της αλήθειας μεταχειριζόταν το: ερωτάν και αποκρίνεσθαι
Αγαπητέ φίλε μου Κέλσο!
Πριν απ’ όλα σε χαιρετώ και σου εύχομαι να είσαι παντού και πάντοτε καλά!
Συγνώμη που δεν σου απάντησα αμέσως και πέρασε μια μέρα- έτρεχα με τις δουλειές για τις «γήινες υποθέσεις»
, και τώρα, που με άφησαν για λίγο ήσυχο- απαντώ.
Πολύ πριν μπω στην Αγορά αυτής της Ιστοσελίδας, γνώρισα τα γραπτά σου, διάβασα τα άρθρα σου στην αρχική σελίδα και μου άρεσαν και τα «αντέγραψα» στον υπολογιστή. Τα κατάφερα καλά, όπως φαίνεται, στην «κλοπή της πνευματικής ιδιοκτησίας», και τα τοποθέτησα στο αρχείο. Γενικά, κατεβάζω στον υπολογιστή το παν, που με ενδιαφέρει και έχω μια ωραιότατη συλλογή έργων και άρθρων- ηλεκτρονική βιβλιοθήκη θεμάτων Εσωτερισμού όλων των κατευθύνσεων. Αισθάνθηκα συγγένεια
πνεύματος- εξ ου και η συμπάθεια και η «κλοπή», πάντα με την καλή έννοια.
Πρέπει να γράψεις και άλλα. Είμαι βέβαιος, ότι μπορείς να κάνεις περισσότερα πράγματα και η ευχή μου είναι – γερός και παραγωγικός.
«…κράτησα μερικές λέξεις - έννοιες από την τοποθέτησή σου… αν μπορούσες να επεξηγήσεις τις λέξεις ή φράσεις όπως:
1) "...πραγματικότητα..."
Θα προσπαθήσω. Πραγματικότητα δεν είναι εκείνη, που εμείς βλέπουμε, ψηλαφούμε, ακούμε, γευόμαστε. Αυτό είναι η σκιά της πραγματικότητας. Η όντως πραγματικότητα για μας είναι αόρατη, κρυμμένη, άφθαστη. Μπορούμε να την προσεγγίσουμε? Μπορούμε. Με ποιόν τρόπο? Με τον διαλογισμό των Ινδών και Βουδιστών η αλλιώς -με το Γνώθι σεαυτόν των ημετέρων. Με την αρχή- ΥΠΕΡΔΡΑΜΕΙΝ ΤΗΝ
ΕΠΙΣΤΗΜΗΝ (Εμπεδοκλής, μαθητής του Πυθαγόρα). Για να υπερπηδήξεις την αργά και βασανιστικά εξελισσόμενη επιστήμη, που μέχρι να παραδεχτεί το «δύο και δυο κάνουν τέσσερα» - χρειάζεται η Αγάπη.
Χρειάζεται η μεγάλη συσσώρευση ποσότητας
της Αγάπης μέσα στην Ψυχή.
Όσο περισσότερα- τόσο καλλίτερα, τόσο πιο αληθινός θα είναι ο διαλογισμός, διότι σιγά-σιγά θα σε αφήσουν να δεις την Πραγματικότητα. Θα σου κάνουν το χατίρι, διότι αγαπάς. Πολλά συγχωρούνται σ΄ εκείνον, που αγαπά. Η αγάπη θα ξεπλύνει την οποιαδήποτε βρωμιά. Άρα γίνεσαι καθαρός, άρα θα σε αφήσουν να δεις αυτό, που απαγορεύεται στους άλλους. Γιατί απαγορεύεται? Διότι ο βέβηλος= ο μη αγαπών- μπορεί να πάθει κακό, αν έλθει σε επαφή με την Δύναμη. Αυτή η αμόλυντη Δύναμη μπορεί να τον σκοτώσει επί τόπου, αν δεν είναι καθαρός ενώπιόν Της. Γι’ αυτό φοβόμαστε. Και βαφτίζουμε τα πάντα ψέματα. Έτσι μας βολεύει και μας δικαιολογεί. Το ένστικτο αυτοσυντήρησης ζει και βασιλεύει όχι μόνο στο σωματικό, αλλά και στο πνευματικό επίπεδο. Εκεί αυτό λειτουργεί εντονότερα. Εξ ου το μίσος προς τους «αιρετικούς», που μας χαλούν την ησυχία και την ευτυχία της άγνοιας.
Η όραση και η χρήση της Όντως Πραγματικότητας είναι αδύνατη χωρίς την μεγάλη Αγάπη μέσα στην ψυχή. Γι’ αυτό ισχύει το παράγγελμα των ημετέρων αρχαίων: Εκάς οι βέβηλοι! =οι μη αγαπόντες, οι μισούντες. Τώρα για να βάλω τα πράγματα στην θέση τους, μόνος μου κάνω την ερώτηση και απαντώ ταυτοχρόνως ξεκάθαρα: Εγώ ποιος είμαι? – Είμαι βέβηλος, που αποφάσισε να απομακρυνθεί από τους βέβηλους, διότι κατάλαβε, πιο πολύ αισθάνθηκε επί το ακριβέστερων, ότι κάτι τρέχει… Δεν είμαι αφυπνισθείς, είμαι εν τη αφυπνίσει. Θα χρειαστεί πολύς χρόνος. Δεν πειράζει. Εγώ ξεκίνησα με τα μικρά δειλά βηματάκια, παραπατώντας σαν τυφλός στον ίσιο δρόμο. Όταν μάθω να
περπατάω καλά, θ’ αρχίσω το σκαρφάλωμα. Θα γρατσουνιστώ, θα γκρεμοτσακιστώ, μα θα σκαρφαλώσω, όσο μπορώ. Ό,τι μείνει ατελές στην παρούσα ζωή, θα ολοκληρωθεί στην επόμενη ενσάρκωση. Χρειάζεται υπομονή και προπαντός –Αγάπη. Η Πραγματικότητα τότε θα σου ανοιχτεί. Πολλοί πιστεύουν, ότι η Πραγματικότητα τρομάζει. Και βέβαια τρομάζει, διότι «Αμαρτησάντων ο
φόβος»=Σωκράτης. Όταν φτάσω στην Όντως ΑΓΑΠΗ=ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ,- δεν έχω να φοβηθώ απολύτως τίποτε, διότι μέχρι τότε θα έχω πληρώσει και καθαριστεί. Αυτά…
2) "...πολιτισμός της ψυχής..."
Διατηρώ τακτική αλληλογραφία με έναν φίλο μου, ζει στο εξωτερικό, είναι ξένος, στον οποίο οφείλω πάρα πολλά. Πέρυσι, αυτός μου έστειλε με e-mail δικό του άρθρο, το οποίο το μετέφρασα στα Ελληνικά αμέσως, διότι άξιζε. Εκεί αυτός παραθέτει μία ενδιαφέρουσα ταξινόμηση των ψυχών. Αυτή είναι, την παραθέτω:
«Η Γη και οι ενσαρκώσεις σ’ αυτήν- είναι μόνον η αρχική περίοδος μέσα στο σχέδιο εξέλιξης της Ψυχής. Εδώ στην Γη, στην νεαρή Ψυχή είναι αρκετό να περάσει τα πέντε στάδια της ωρίμανσής της. Αυτά τα στάδια μπορούν να απεικονισθούν κάπως έτσι:
- 1 επίπεδο: «περίοδος της κούνιας», αφορά περίπου το 50% όλων των ανθρώπων.
- 2 επίπεδο: «περίοδος του παιδικού σταθμού», αφορά περίπου το 35% των ανθρώπων.
- 3 επίπεδο: «περίοδος του δημοτικού», αφορά περίπου το 10% των ανθρώπων.
- 4 επίπεδο: «περίοδος του γυμνασίου-λυκείου», αφορά περίπου το 3% των ανθρώπων.
- 5 επίπεδο: «περίοδος του πανεπιστημίου», αφορά το κάτω του 1% των ανθρώπων.
Ο συνολικός αριθμός των γήινων ενσαρκώσεων εξαρτάται μόνον από τις ατομικές ιδιότητες της Ψυχής και παρουσιάζει την μεγάλη ποικιλία στις διαφορετικές Ψυχές.
Η Ψυχή, που έφτασε στο 6 επίπεδο - αποκτά το δικαίωμα να μην ξαναενσαρκώνεται στον φυσικό υλικό κόσμο».
Διαβάζοντας αυτά τα πράγματα, σκέφτηκα- είμαστε ακόμη τόσο πίσω στον τομέα του αληθινού πολιτισμού, τόσο πρωτόγονοι και άγριοι ακόμη, ασχέτως της υλικής προόδου, που πολλές φορές σκοτώνει αλύπητα το σώμα και σακατεύει την Ψυχή, κοντεύουμε να σακατέψουμε την Γη, που μας φιλοξενεί, δεν μπορεί να μείνει αυτό έτσι ατιμώρητα, κάτι μεγάλο και τρομερό θα συμβεί, θα εξαφανιστούμε ως είδος, οι πολιτισμοί ότι έδωσαν- έδωσαν, εδώ χρειάζεται ένας νέος πολιτισμός, που θα απορροφήσει ότι καλλίτερο έδωσε η Ελλάδα και η Ινδία - κυρίως αυτοί οι δύο- πρέπει να υπάρξει ο Πολιτισμός της Ψυχής, που προτεραιότητα θα έχει στην πνευματική καλλιέργεια και κατόπιν στην υλική, για να σταματήσει το κακό. Με δύο λόγια τι θα πει Πολιτισμός της Ψυχής? Είναι μια εξίσωση- αρχή: «Μην βλάψεις κανένα ούτε με λέξεις, ούτε με πράξεις, ούτε με σκέψεις + Γνώθι σεαυτόν.» Η ακόμη πιο σύντομα:
«Αγάπη + Γνώθι σεαυτόν». Είναι αυτό, που ζητάει ο Πλάτωνας: οι βασιλείς να φιλοσοφήσουν η οι φιλόσοφοι να βασιλεύσουν. Ο Πολιτισμός της Ψυχής…Αν τουλάχιστον το 10% των ανθρώπων της Γης όντως ενστερνιστούν αυτές τις αρχές – θα ξεκινήσει κάτι πολύ μεγάλο και όμορφο για όλους ανεξαιρέτως. Οι υπόλοιποι ενστικτωδώς η θα ακολουθήσουν η θα χαθούν. Η Γη σιγά- σιγά αγριεύει, θυμώνει. Θα επιβιώσουν εκείνοι, που κουβαλούν μέσα στην καρδιά τους τον πολιτισμό της ψυχής η αλλιώς- τον πολιτισμό της Αγάπης… Έτσι νιώθω και έτσι μιλάω.
3) "...αμαρτωλές ψυχές..."
Αμαρτωλή είναι η ψυχή όχι εκείνη, που σκοτώνει, κλέβει, πληγώνει, εκμεταλλεύεται, συκοφαντεί, βρίζει, κακολογεί, ζηλεύει, μισεί, φθονεί κ.τ.λ. αλλά εκείνη, που ΔΕΝ ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΗΣ. Διότι πριν σκοτώσεις, κλέψεις, πληγώσεις, εκμεταλλευτείς, συκοφαντήσεις, κακολογήσεις, ζηλέψεις, μισήσεις, φθονήσεις κ.τ.λ.- πρέπει προηγουμένως να αρνηθείς την αγάπη σου για τον άλλον. Από κει ξεκινάν τα πάντα. Αμαρτία είναι το πάν, που γίνεται χωρίς την Αγάπη. Αυτές είναι οι αμαρτωλές ψυχές, τις οποίες μπορεί να σώσει μόνον ο Πολιτισμός της Ψυχής. Ο Πολιτισμός,- και αν θέλεις- η Επιστήμη της Αγάπης, η Επιστήμη των Επιστημών.
4) "...συγγενικές ψυχές..."
Συγγενικές ψυχές είναι εκείνες, που βρίσκονται στην ίδια, η περίπου στην ίδια βαθμίδα ψυχικής ανάπτυξης η αλλιώς - καλλιέργειας. Οι ψυχές συγγενεύουν στην αγριότητα και στην αγάπη. Το σόι των αγρίων ψυχών επικρατεί με την αριθμητική του πλειοψηφία, ακολουθεί ο μέσος όρος, ο ούτε έτσι, ούτε αλλιώς, και μειοψηφεί το σόι των καλλιεργημένων ψυχών. Προς το παρόν…
5) "...ο άνθρωπος σκέπτεται με τα αισθήματα..."
Πιστεύω ακράδαντα, ότι η λογική, ως εργαλείο σκέψης και επεξεργασίας των πληροφοριών, είναι το εξωτερικό όργανο της Ψυχής. Η κάθε πληροφορία προκαλεί πρώτα την συναισθηματική αντίδραση της Ψυχής. Μετά έρχεται η σειρά της επεξεργασίας της πληροφορίας βάσει της συναισθηματικής αντίδρασης- δημιουργείται η λογική, η οποία η θα δεχτεί στο συνειδητό επίπεδο την πληροφορία η θα την απορρίψει. Πριν την απόρριψη στο συνειδητό- προηγήθηκε η «εκτέλεση επί τόπου» στο υποσυνείδητο.
Το δίκαιο η η απόδειξη= δημιουργήματα καλλιεργημένων τινί βαθμώ ψυχών- δεν έχουν καμία σχέση τις περισσότερες φορές, παρά μόνο στις συγγενικές στην κάπως ανώτερη βαθμίδα ανάπτυξης Ψυχές. Ο κλέφτης, ξέροντας πολύ καλά τι κακό κάνει,- συνεχίζει να κλέβει, διότι πήρε το Ο.Κ. από την άγρια Ψυχούλα του. Αν η Ψυχή συναισθηματικά απεχθάνεται κάποια πληροφορία, και χίλιες φορές η πληροφορία να είναι «σωστή»- αυτή η θα απορριφθεί, η θα καταπολεμηθεί, η επιφανειακά θα γίνει δεκτή, που οι πράξεις τις Ψυχής θα την καταργούν και θα την αχρηστεύουν συστηματικά. Δεν την δέχεται το είναι της- κι’ αυτό είναι όλο. Σκεπτόμαστε με τα αισθήματά μας, το κεφάλι απλά σοφίζεται τους τρόπους να υλοποιήσει αυτό, που γεννήθηκε ως αίσθημα. Ό,τι αρνείται να δεχτεί συναισθηματικά η Ψυχή- ο νους αρνείται να καταλάβει. Π.χ. όλοι μας ξέρουμε θεωρητικά τι εστί καλό και τι εστί κακό. Και όμως το κακό συνεχίζεται. Δεν δέχονται ακόμη οι πολλές Ψυχές το καλό, αγριότητας ένεκα…
Έλλειψης του ενεργού Πολιτισμού της Ψυχής ένεκα…έλλειψης της αρκετής για την ανθρώπινη ζωή αγάπης ένεκα…
Να είσαι παντού και πάντοτε καλά, φίλε Κέλσο!
Πριν απ’ όλα σε χαιρετώ και σου εύχομαι να είσαι παντού και πάντοτε καλά!
Συγνώμη που δεν σου απάντησα αμέσως και πέρασε μια μέρα- έτρεχα με τις δουλειές για τις «γήινες υποθέσεις»
, και τώρα, που με άφησαν για λίγο ήσυχο- απαντώ.Πολύ πριν μπω στην Αγορά αυτής της Ιστοσελίδας, γνώρισα τα γραπτά σου, διάβασα τα άρθρα σου στην αρχική σελίδα και μου άρεσαν και τα «αντέγραψα» στον υπολογιστή. Τα κατάφερα καλά, όπως φαίνεται, στην «κλοπή της πνευματικής ιδιοκτησίας»,
και τα τοποθέτησα στο αρχείο. Γενικά, κατεβάζω στον υπολογιστή το παν, που με ενδιαφέρει και έχω μια ωραιότατη συλλογή έργων και άρθρων- ηλεκτρονική βιβλιοθήκη θεμάτων Εσωτερισμού όλων των κατευθύνσεων. Αισθάνθηκα συγγένειαπνεύματος- εξ ου και η συμπάθεια και η «κλοπή», πάντα με την καλή έννοια.
Πρέπει να γράψεις και άλλα. Είμαι βέβαιος, ότι μπορείς να κάνεις περισσότερα πράγματα και η ευχή μου είναι – γερός και παραγωγικός.
«…κράτησα μερικές λέξεις - έννοιες από την τοποθέτησή σου… αν μπορούσες να επεξηγήσεις τις λέξεις ή φράσεις όπως:
1) "...πραγματικότητα..."
Θα προσπαθήσω. Πραγματικότητα δεν είναι εκείνη, που εμείς βλέπουμε, ψηλαφούμε, ακούμε, γευόμαστε. Αυτό είναι η σκιά της πραγματικότητας. Η όντως πραγματικότητα για μας είναι αόρατη, κρυμμένη, άφθαστη. Μπορούμε να την προσεγγίσουμε? Μπορούμε. Με ποιόν τρόπο? Με τον διαλογισμό των Ινδών και Βουδιστών η αλλιώς -με το Γνώθι σεαυτόν των ημετέρων. Με την αρχή- ΥΠΕΡΔΡΑΜΕΙΝ ΤΗΝ
ΕΠΙΣΤΗΜΗΝ (Εμπεδοκλής, μαθητής του Πυθαγόρα). Για να υπερπηδήξεις την αργά και βασανιστικά εξελισσόμενη επιστήμη, που μέχρι να παραδεχτεί το «δύο και δυο κάνουν τέσσερα» - χρειάζεται η Αγάπη.
Χρειάζεται η μεγάλη συσσώρευση ποσότητας
της Αγάπης μέσα στην Ψυχή.
Όσο περισσότερα- τόσο καλλίτερα, τόσο πιο αληθινός θα είναι ο διαλογισμός, διότι σιγά-σιγά θα σε αφήσουν να δεις την Πραγματικότητα. Θα σου κάνουν το χατίρι, διότι αγαπάς. Πολλά συγχωρούνται σ΄ εκείνον, που αγαπά. Η αγάπη θα ξεπλύνει την οποιαδήποτε βρωμιά. Άρα γίνεσαι καθαρός, άρα θα σε αφήσουν να δεις αυτό, που απαγορεύεται στους άλλους. Γιατί απαγορεύεται? Διότι ο βέβηλος= ο μη αγαπών- μπορεί να πάθει κακό, αν έλθει σε επαφή με την Δύναμη. Αυτή η αμόλυντη Δύναμη μπορεί να τον σκοτώσει επί τόπου, αν δεν είναι καθαρός ενώπιόν Της. Γι’ αυτό φοβόμαστε. Και βαφτίζουμε τα πάντα ψέματα. Έτσι μας βολεύει και μας δικαιολογεί. Το ένστικτο αυτοσυντήρησης ζει και βασιλεύει όχι μόνο στο σωματικό, αλλά και στο πνευματικό επίπεδο. Εκεί αυτό λειτουργεί εντονότερα. Εξ ου το μίσος προς τους «αιρετικούς», που μας χαλούν την ησυχία και την ευτυχία της άγνοιας.
Η όραση και η χρήση της Όντως Πραγματικότητας είναι αδύνατη χωρίς την μεγάλη Αγάπη μέσα στην ψυχή. Γι’ αυτό ισχύει το παράγγελμα των ημετέρων αρχαίων: Εκάς οι βέβηλοι! =οι μη αγαπόντες, οι μισούντες. Τώρα για να βάλω τα πράγματα στην θέση τους, μόνος μου κάνω την ερώτηση και απαντώ ταυτοχρόνως ξεκάθαρα: Εγώ ποιος είμαι? – Είμαι βέβηλος, που αποφάσισε να απομακρυνθεί από τους βέβηλους, διότι κατάλαβε, πιο πολύ αισθάνθηκε επί το ακριβέστερων, ότι κάτι τρέχει… Δεν είμαι αφυπνισθείς, είμαι εν τη αφυπνίσει. Θα χρειαστεί πολύς χρόνος. Δεν πειράζει. Εγώ ξεκίνησα με τα μικρά δειλά βηματάκια, παραπατώντας σαν τυφλός στον ίσιο δρόμο. Όταν μάθω να
περπατάω καλά, θ’ αρχίσω το σκαρφάλωμα. Θα γρατσουνιστώ, θα γκρεμοτσακιστώ, μα θα σκαρφαλώσω, όσο μπορώ. Ό,τι μείνει ατελές στην παρούσα ζωή, θα ολοκληρωθεί στην επόμενη ενσάρκωση. Χρειάζεται υπομονή και προπαντός –Αγάπη. Η Πραγματικότητα τότε θα σου ανοιχτεί. Πολλοί πιστεύουν, ότι η Πραγματικότητα τρομάζει. Και βέβαια τρομάζει, διότι «Αμαρτησάντων ο
φόβος»=Σωκράτης. Όταν φτάσω στην Όντως ΑΓΑΠΗ=ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ,- δεν έχω να φοβηθώ απολύτως τίποτε, διότι μέχρι τότε θα έχω πληρώσει και καθαριστεί. Αυτά…
2) "...πολιτισμός της ψυχής..."
Διατηρώ τακτική αλληλογραφία με έναν φίλο μου, ζει στο εξωτερικό, είναι ξένος, στον οποίο οφείλω πάρα πολλά. Πέρυσι, αυτός μου έστειλε με e-mail δικό του άρθρο, το οποίο το μετέφρασα στα Ελληνικά αμέσως, διότι άξιζε. Εκεί αυτός παραθέτει μία ενδιαφέρουσα ταξινόμηση των ψυχών. Αυτή είναι, την παραθέτω:
«Η Γη και οι ενσαρκώσεις σ’ αυτήν- είναι μόνον η αρχική περίοδος μέσα στο σχέδιο εξέλιξης της Ψυχής. Εδώ στην Γη, στην νεαρή Ψυχή είναι αρκετό να περάσει τα πέντε στάδια της ωρίμανσής της. Αυτά τα στάδια μπορούν να απεικονισθούν κάπως έτσι:
- 1 επίπεδο: «περίοδος της κούνιας», αφορά περίπου το 50% όλων των ανθρώπων.
- 2 επίπεδο: «περίοδος του παιδικού σταθμού», αφορά περίπου το 35% των ανθρώπων.
- 3 επίπεδο: «περίοδος του δημοτικού», αφορά περίπου το 10% των ανθρώπων.
- 4 επίπεδο: «περίοδος του γυμνασίου-λυκείου», αφορά περίπου το 3% των ανθρώπων.
- 5 επίπεδο: «περίοδος του πανεπιστημίου», αφορά το κάτω του 1% των ανθρώπων.
Ο συνολικός αριθμός των γήινων ενσαρκώσεων εξαρτάται μόνον από τις ατομικές ιδιότητες της Ψυχής και παρουσιάζει την μεγάλη ποικιλία στις διαφορετικές Ψυχές.
Η Ψυχή, που έφτασε στο 6 επίπεδο - αποκτά το δικαίωμα να μην ξαναενσαρκώνεται στον φυσικό υλικό κόσμο».
Διαβάζοντας αυτά τα πράγματα, σκέφτηκα- είμαστε ακόμη τόσο πίσω στον τομέα του αληθινού πολιτισμού, τόσο πρωτόγονοι και άγριοι ακόμη, ασχέτως της υλικής προόδου, που πολλές φορές σκοτώνει αλύπητα το σώμα και σακατεύει την Ψυχή, κοντεύουμε να σακατέψουμε την Γη, που μας φιλοξενεί, δεν μπορεί να μείνει αυτό έτσι ατιμώρητα, κάτι μεγάλο και τρομερό θα συμβεί, θα εξαφανιστούμε ως είδος, οι πολιτισμοί ότι έδωσαν- έδωσαν, εδώ χρειάζεται ένας νέος πολιτισμός, που θα απορροφήσει ότι καλλίτερο έδωσε η Ελλάδα και η Ινδία - κυρίως αυτοί οι δύο- πρέπει να υπάρξει ο Πολιτισμός της Ψυχής, που προτεραιότητα θα έχει στην πνευματική καλλιέργεια και κατόπιν στην υλική, για να σταματήσει το κακό. Με δύο λόγια τι θα πει Πολιτισμός της Ψυχής? Είναι μια εξίσωση- αρχή: «Μην βλάψεις κανένα ούτε με λέξεις, ούτε με πράξεις, ούτε με σκέψεις + Γνώθι σεαυτόν.» Η ακόμη πιο σύντομα:
«Αγάπη + Γνώθι σεαυτόν». Είναι αυτό, που ζητάει ο Πλάτωνας: οι βασιλείς να φιλοσοφήσουν η οι φιλόσοφοι να βασιλεύσουν. Ο Πολιτισμός της Ψυχής…Αν τουλάχιστον το 10% των ανθρώπων της Γης όντως ενστερνιστούν αυτές τις αρχές – θα ξεκινήσει κάτι πολύ μεγάλο και όμορφο για όλους ανεξαιρέτως. Οι υπόλοιποι ενστικτωδώς η θα ακολουθήσουν η θα χαθούν. Η Γη σιγά- σιγά αγριεύει, θυμώνει. Θα επιβιώσουν εκείνοι, που κουβαλούν μέσα στην καρδιά τους τον πολιτισμό της ψυχής η αλλιώς- τον πολιτισμό της Αγάπης… Έτσι νιώθω και έτσι μιλάω.
3) "...αμαρτωλές ψυχές..."
Αμαρτωλή είναι η ψυχή όχι εκείνη, που σκοτώνει, κλέβει, πληγώνει, εκμεταλλεύεται, συκοφαντεί, βρίζει, κακολογεί, ζηλεύει, μισεί, φθονεί κ.τ.λ. αλλά εκείνη, που ΔΕΝ ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΗΣ. Διότι πριν σκοτώσεις, κλέψεις, πληγώσεις, εκμεταλλευτείς, συκοφαντήσεις, κακολογήσεις, ζηλέψεις, μισήσεις, φθονήσεις κ.τ.λ.- πρέπει προηγουμένως να αρνηθείς την αγάπη σου για τον άλλον. Από κει ξεκινάν τα πάντα. Αμαρτία είναι το πάν, που γίνεται χωρίς την Αγάπη. Αυτές είναι οι αμαρτωλές ψυχές, τις οποίες μπορεί να σώσει μόνον ο Πολιτισμός της Ψυχής. Ο Πολιτισμός,- και αν θέλεις- η Επιστήμη της Αγάπης, η Επιστήμη των Επιστημών.
4) "...συγγενικές ψυχές..."
Συγγενικές ψυχές είναι εκείνες, που βρίσκονται στην ίδια, η περίπου στην ίδια βαθμίδα ψυχικής ανάπτυξης η αλλιώς - καλλιέργειας. Οι ψυχές συγγενεύουν στην αγριότητα και στην αγάπη. Το σόι των αγρίων ψυχών επικρατεί με την αριθμητική του πλειοψηφία, ακολουθεί ο μέσος όρος, ο ούτε έτσι, ούτε αλλιώς, και μειοψηφεί το σόι των καλλιεργημένων ψυχών. Προς το παρόν…
5) "...ο άνθρωπος σκέπτεται με τα αισθήματα..."
Πιστεύω ακράδαντα, ότι η λογική, ως εργαλείο σκέψης και επεξεργασίας των πληροφοριών, είναι το εξωτερικό όργανο της Ψυχής. Η κάθε πληροφορία προκαλεί πρώτα την συναισθηματική αντίδραση της Ψυχής. Μετά έρχεται η σειρά της επεξεργασίας της πληροφορίας βάσει της συναισθηματικής αντίδρασης- δημιουργείται η λογική, η οποία η θα δεχτεί στο συνειδητό επίπεδο την πληροφορία η θα την απορρίψει. Πριν την απόρριψη στο συνειδητό- προηγήθηκε η «εκτέλεση επί τόπου» στο υποσυνείδητο.
Το δίκαιο η η απόδειξη= δημιουργήματα καλλιεργημένων τινί βαθμώ ψυχών- δεν έχουν καμία σχέση τις περισσότερες φορές, παρά μόνο στις συγγενικές στην κάπως ανώτερη βαθμίδα ανάπτυξης Ψυχές. Ο κλέφτης, ξέροντας πολύ καλά τι κακό κάνει,- συνεχίζει να κλέβει, διότι πήρε το Ο.Κ. από την άγρια Ψυχούλα του. Αν η Ψυχή συναισθηματικά απεχθάνεται κάποια πληροφορία, και χίλιες φορές η πληροφορία να είναι «σωστή»- αυτή η θα απορριφθεί, η θα καταπολεμηθεί, η επιφανειακά θα γίνει δεκτή, που οι πράξεις τις Ψυχής θα την καταργούν και θα την αχρηστεύουν συστηματικά. Δεν την δέχεται το είναι της- κι’ αυτό είναι όλο. Σκεπτόμαστε με τα αισθήματά μας, το κεφάλι απλά σοφίζεται τους τρόπους να υλοποιήσει αυτό, που γεννήθηκε ως αίσθημα. Ό,τι αρνείται να δεχτεί συναισθηματικά η Ψυχή- ο νους αρνείται να καταλάβει. Π.χ. όλοι μας ξέρουμε θεωρητικά τι εστί καλό και τι εστί κακό. Και όμως το κακό συνεχίζεται. Δεν δέχονται ακόμη οι πολλές Ψυχές το καλό, αγριότητας ένεκα…
Έλλειψης του ενεργού Πολιτισμού της Ψυχής ένεκα…έλλειψης της αρκετής για την ανθρώπινη ζωή αγάπης ένεκα…
Να είσαι παντού και πάντοτε καλά, φίλε Κέλσο!
-
Κέλσος ο Φιλαλήθης
- Δημοσιεύσεις: 533
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 6:08 pm
- Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ
- Επικοινωνία:
Kαλημέρα σε όλους του φίλους...
Αγαπητέ μου Έψιλον, όπως ήδη προείπα, δεν απέχω πολύ από τις τοποθετήσεις σου, ειμί μόνον (ίσως) σε ορισμένες "λεπτομέρειες"...
Για την Πραγματικότητα, πράγματι έτσι είναι και η δική μου οπτική για το ΠΟΙΑ ή ΠΩΣ αυτή είναι...
Ο μύθος και η "Παρά του Μύθου" ιστορία που μέγας Πλάτωνας μας παρουσιάζει σχετικά με την ΣΠΗΛΙΑ, το μυητικό άντρο των Μυστηρίων δηλαδή, επιστεγάζει κυριολεκτικά όλα όσα θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει...
Όμως διαπίστωσα ότι κάνεις αναφορά (και μάλιστα έντονα) σε "κάτι ή κάποιους" που με μπέρδεψαν φίλε μου...
Αναφέρεις λοιπόν ότι : "...θα σε αφήσουν να δεις... ή ...θα σου κάνουν το χατίρι..."
Με "μπερδεύει" αν θές, το ότι ΕΝΩ είναι μια ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ υπό το πρίσμα πάντα της εφήμερης προσωπικότητάς μας (εννοώ την τρέχουσα ενσάρκωσή μας και ΟΧΙ το είναι μας, την Ψυχή μας), το ΑΝ θα ΔΡΑΣΟΥΜΕ δηλαδή θα κινηθούμε προς την ΕΣΤΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ (η οποία και δημιουργεί τις όποιες ΣΚΙΕΣ στα τοιχώματα του Σπηλαίου τηηηης.... μυήσεως - ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
), θέτεις "κάποιους" να μας "ελέγχουν για αυτήν μας την ΔΡΑΣΗ...
Διαπιστώνω επίσης φίλε μου, ότι κάνεις αναφορά στην περίφημη και πραγματικά υψηλή τέχνη του ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ...
Αλήθεια, αναφέρεσαι στον Διαλογισμό ως ΜΕΡΟΣ και ΤΜΗΜΑ ή ΕΠΙΠΕΔΟ ορθότερα της Οκτάσκαλης Βασιλικής Τέχνης, ή ως μια πρακτική εφαρμογή που στην εποχή μας "φοριέται πολύ & από πολλούς"
Στα περί "πολιτισμού της Ψυχής" κάνεις μια νύξη (μέσο του άρθρου του φίλου σου), στις "ατομικές ιδιότητες της Ψυχής" αλλά αναφέρεσαι και στην "διαφορετικότητα των Ψυχών"...
Από τα λίγα που γνωρίζω, η Ψυχή ΔΕΝ έχει "ατομικές ιδιότητες"...
"Τείνει και προσλαμβάνει" σε τέτοιες, ΜΟΝΟΝ όταν βρίσκεται σε ενσάρκωση, ΑΛΛΑ αυτό είναι μία maya, μια αυταπάτη, μια ΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ όπως πολύ όμορφα εσύ την περιέργαψες, αφού γνωρίζουμε ότι αυτές οι "ατομικές ιδιότητες" δεν τίποτα άλλο παρά οι εκδηλώσεις της ΕΦΗΜΕΡΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ, η οποία φυσικά καμία σχέση δεν έχει με την Ψυχή, αλλά έχει άμεση σχέση με τον Νόμο του Κάρμα που μας "επιβάλει" (τουλάχιστον σε εκείνο το 95% της κατηγοριοποίησης του άρθρου του φίλου σου, αν όχι στο 99% του συνόλου), να ενσαρκωθούμε κάτω υπό τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις που ενσαρκώνεται ο καθένας μας...
Θα μου πεις ίσως ότι η Ψυχή είναι που ενσαρκώνεται, ΑΡΑ και η Ψυχή κάνει τα όσα κάνει και γι΄ αυτό ίσως να της αποδίδεις αγριότητα, μίσος, κακία, ΑΛΛΑ ας μην ξεχνούμε ότι πόσοι καταφέρνουν και ακούν - αντιλαμβάνονται τα όσα η Ψυχή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ προσπαθεί να μας διδάξει - μεταφέρει
Υπό αυτήν την ανωτέρω οπτική μου, ΔΕΝ μπορώ φίλε μου να δεχτώ τον όρο "αμαρτωλές Ψυχές"
Δεν μπορώ, γιατί γνωρίζω από που προέρχονται και Εκεί φίλε μου ΔΕΝ υπάρχει "αμαρτία"...
Την "αμαρτία" κατά την υποκειμενική μου οπτική πάντα, την διαπράττει εκείνος που έχει και "συμφέρον" από την διάπραξή της και αυτός για μένα δεν είναι άλλος παρά μόνον ο χοϊκός φυσικοεγκέφαλός μας και η Λογική η οποία τον διέπει και που το σύνολο της ανθρωπότητας την έχει και θεοποιημένη...
Γι΄ αυτό και όσα παραθέτεις στα περί "σκέψεως δια των αισθημάτων", στην οπτική μου είναι αλλιώς τοποθετημένα...
Καμία Ψυχή δεν θα τολμούσε (ας μου επιτραπεί η έκφραση) να δώσει το Ο.Κ. σε πράξεις οι οποίες σημειωτέων ΑΝΤΙΚΕΙΤΑΙ στην ίδια της την Φύση
Το περίφημο Ο.Κ. που αναφέρεις για εγκληματικές πράξεις, το λαμβάνει από την Λογική ΤΟΥ (όσο παράξενο και αν σου φαίνεται), αφού εκείνη με "επιχειρήματα" τον πείθει για την ορθότητα της πράξεις του ή για τις περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας που θα έχει...
Και ξαναρωτάω επί της ευκαιρίας, πιστεύεις ότι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ "κάποιος" και μάλιστα χαμηλοδονούμενος και ανεξέληκτος άνθρωπος, ΜΠΟΡΕΙ να ακούει το τι του λέει η Ψυχή του;;;
Με την παρομοίωση του άρθρου του φίλου σου, ΜΟΝΟΝ το 2 ή 3% ΜΠΟΡΕΙ και ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ, γι΄ αυτό και βρίσκεται σε αυτό το εντελώς μειοψηφικό ποσοστό
Σε ευχαριστώ για τις τοποθετήσεις σου φίλε μου,
Με εκτίμηση και αγάπη,
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Υ.Γ. Στα εισαγωγικά σου σχόλια περί της αναξιότητας μου να σου εκμυστηρευτώ ότι ΚΑΝΩ αυτό που η Υποσυνείδηση μου ΜΟΥ επιτάσσει...
Σε ευχαριστώ και πάλι...
Αγαπητέ μου Έψιλον, όπως ήδη προείπα, δεν απέχω πολύ από τις τοποθετήσεις σου, ειμί μόνον (ίσως) σε ορισμένες "λεπτομέρειες"...
Για την Πραγματικότητα, πράγματι έτσι είναι και η δική μου οπτική για το ΠΟΙΑ ή ΠΩΣ αυτή είναι...
Ο μύθος και η "Παρά του Μύθου" ιστορία που μέγας Πλάτωνας μας παρουσιάζει σχετικά με την ΣΠΗΛΙΑ, το μυητικό άντρο των Μυστηρίων δηλαδή, επιστεγάζει κυριολεκτικά όλα όσα θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει...
Όμως διαπίστωσα ότι κάνεις αναφορά (και μάλιστα έντονα) σε "κάτι ή κάποιους" που με μπέρδεψαν φίλε μου...
Αναφέρεις λοιπόν ότι : "...θα σε αφήσουν να δεις... ή ...θα σου κάνουν το χατίρι..."
Με "μπερδεύει" αν θές, το ότι ΕΝΩ είναι μια ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ υπό το πρίσμα πάντα της εφήμερης προσωπικότητάς μας (εννοώ την τρέχουσα ενσάρκωσή μας και ΟΧΙ το είναι μας, την Ψυχή μας), το ΑΝ θα ΔΡΑΣΟΥΜΕ δηλαδή θα κινηθούμε προς την ΕΣΤΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ (η οποία και δημιουργεί τις όποιες ΣΚΙΕΣ στα τοιχώματα του Σπηλαίου τηηηης.... μυήσεως - ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
), θέτεις "κάποιους" να μας "ελέγχουν για αυτήν μας την ΔΡΑΣΗ...
Διαπιστώνω επίσης φίλε μου, ότι κάνεις αναφορά στην περίφημη και πραγματικά υψηλή τέχνη του ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ...
Αλήθεια, αναφέρεσαι στον Διαλογισμό ως ΜΕΡΟΣ και ΤΜΗΜΑ ή ΕΠΙΠΕΔΟ ορθότερα της Οκτάσκαλης Βασιλικής Τέχνης, ή ως μια πρακτική εφαρμογή που στην εποχή μας "φοριέται πολύ & από πολλούς"
Στα περί "πολιτισμού της Ψυχής" κάνεις μια νύξη (μέσο του άρθρου του φίλου σου), στις "ατομικές ιδιότητες της Ψυχής" αλλά αναφέρεσαι και στην "διαφορετικότητα των Ψυχών"...
Από τα λίγα που γνωρίζω, η Ψυχή ΔΕΝ έχει "ατομικές ιδιότητες"...
"Τείνει και προσλαμβάνει" σε τέτοιες, ΜΟΝΟΝ όταν βρίσκεται σε ενσάρκωση, ΑΛΛΑ αυτό είναι μία maya, μια αυταπάτη, μια ΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ όπως πολύ όμορφα εσύ την περιέργαψες, αφού γνωρίζουμε ότι αυτές οι "ατομικές ιδιότητες" δεν τίποτα άλλο παρά οι εκδηλώσεις της ΕΦΗΜΕΡΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ, η οποία φυσικά καμία σχέση δεν έχει με την Ψυχή, αλλά έχει άμεση σχέση με τον Νόμο του Κάρμα που μας "επιβάλει" (τουλάχιστον σε εκείνο το 95% της κατηγοριοποίησης του άρθρου του φίλου σου, αν όχι στο 99% του συνόλου), να ενσαρκωθούμε κάτω υπό τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις που ενσαρκώνεται ο καθένας μας...
Θα μου πεις ίσως ότι η Ψυχή είναι που ενσαρκώνεται, ΑΡΑ και η Ψυχή κάνει τα όσα κάνει και γι΄ αυτό ίσως να της αποδίδεις αγριότητα, μίσος, κακία, ΑΛΛΑ ας μην ξεχνούμε ότι πόσοι καταφέρνουν και ακούν - αντιλαμβάνονται τα όσα η Ψυχή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ προσπαθεί να μας διδάξει - μεταφέρει
Υπό αυτήν την ανωτέρω οπτική μου, ΔΕΝ μπορώ φίλε μου να δεχτώ τον όρο "αμαρτωλές Ψυχές"
Δεν μπορώ, γιατί γνωρίζω από που προέρχονται και Εκεί φίλε μου ΔΕΝ υπάρχει "αμαρτία"...
Την "αμαρτία" κατά την υποκειμενική μου οπτική πάντα, την διαπράττει εκείνος που έχει και "συμφέρον" από την διάπραξή της και αυτός για μένα δεν είναι άλλος παρά μόνον ο χοϊκός φυσικοεγκέφαλός μας και η Λογική η οποία τον διέπει και που το σύνολο της ανθρωπότητας την έχει και θεοποιημένη...
Γι΄ αυτό και όσα παραθέτεις στα περί "σκέψεως δια των αισθημάτων", στην οπτική μου είναι αλλιώς τοποθετημένα...
Καμία Ψυχή δεν θα τολμούσε (ας μου επιτραπεί η έκφραση) να δώσει το Ο.Κ. σε πράξεις οι οποίες σημειωτέων ΑΝΤΙΚΕΙΤΑΙ στην ίδια της την Φύση
Το περίφημο Ο.Κ. που αναφέρεις για εγκληματικές πράξεις, το λαμβάνει από την Λογική ΤΟΥ (όσο παράξενο και αν σου φαίνεται), αφού εκείνη με "επιχειρήματα" τον πείθει για την ορθότητα της πράξεις του ή για τις περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας που θα έχει...
Και ξαναρωτάω επί της ευκαιρίας, πιστεύεις ότι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ "κάποιος" και μάλιστα χαμηλοδονούμενος και ανεξέληκτος άνθρωπος, ΜΠΟΡΕΙ να ακούει το τι του λέει η Ψυχή του;;;
Με την παρομοίωση του άρθρου του φίλου σου, ΜΟΝΟΝ το 2 ή 3% ΜΠΟΡΕΙ και ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ, γι΄ αυτό και βρίσκεται σε αυτό το εντελώς μειοψηφικό ποσοστό
Σε ευχαριστώ για τις τοποθετήσεις σου φίλε μου,
Με εκτίμηση και αγάπη,
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Υ.Γ. Στα εισαγωγικά σου σχόλια περί της αναξιότητας μου να σου εκμυστηρευτώ ότι ΚΑΝΩ αυτό που η Υποσυνείδηση μου ΜΟΥ επιτάσσει...
Σε ευχαριστώ και πάλι...
Ο Σωκράτης, για την εύρεση της αλήθειας μεταχειριζόταν το: ερωτάν και αποκρίνεσθαι
[b]
Αγαπητέ φίλε μου Κέλσο!
Τα λόγια σου μ’ έκαναν να σκεφτώ πολλά πράγματα και δημιουργήθηκαν περισσότερες ερωτήσεις.
Πρώτα θα απαντήσω στα γραφόμενά σου:
Εννοώ, ότι ελεγχόμαστε παντού και πάντα από Ουράνιους ανώτερους και ισχυρότερους ημών. Μας βλέπουν. Και μας επιτρέπουν να έχουμε μόνο αυτό, που αξίζουμε. Τώρα η βούληση μας να φτάσουμε στο Φως- χαιρετίζεται από Πάνω. Το «"...θα σε αφήσουν να δεις... ή ...θα σου κάνουν το χατίρι..." , το λέω από το αίσθημα της ταπεινοφροσύνης έναντι πολύ ισχυροτέρων Όντων. Διότι αν χάσουμε την ταπεινοφροσύνη μας- θα χάσουμε και την αίσθηση του μέτρου.
Σε τελική ανάλυση το ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ είναι υπόδειξη προς την ταπεινοφροσύνη- μετριοφροσύνη. Είναι για μένα το ίδιο πράγμα.
Τρομερή εντύπωση ασκεί πάνω μου η ρήση του ποιητή Πινδάρου:
Πιστεύω πως όλα αυτά εξυπηρετούν τον σκοπό της αίσθησης του μέτρου. Συνεπώς με την μετριοφροσύνη-ταπεινοφροσύνη αποφεύγεις τα τραγικά λάθη «εγώ τα ξέρω όλα»= τα λάθη της αλαζονείας. Ο ίδιος εσύ μίλησες για τον εαυτό σου :
Τι είναι αυτό; Είναι η εκδήλωση της ταπεινοφροσύνης- μετριοφροσύνης- σεμνότητας- εγκράτειας. Πράγμα που σε τιμά και σε τίποτε δεν σε μειώνει, αντιθέτως μάλιστα.
Τον διαλογισμό τον κατανοώ ως έρευνα του ιδίου σου εαυτού. Είναι το ίδιο πράγμα, κατά την γνώμη μου με το Γνώθι σεαυτόν. Δηλαδή με τον διαλογισμό (με τον ΔΙΑ =Θεό) βοηθό, αρχίζω να συνειδητοποιώ τι δεν είμαι εγώ- και το αποβάλλω και ότι μένει αναλλοίωτο και αιώνιο- θα είναι η πραγματική φύση μου.
Την κουβαλάμε όλοι μέσα μας, μα πολύ λίγοι την συνειδητοποιήσαμε. Εγώ π.χ. όπως είπα- είμαι ακόμη εν αφυπνίσει, δεν είμαι αφυπνισμένος.
Εδώ μου δημιουργείται το μέγα ερώτημα- σε παρακαλώ διαφώτισέ με-
Αν ο εφήμερος εαυτός πληρώνει- για ποιόν λόγο η ψυχή ενσαρκώνεται μέσα του; Τι αξία έχει ο εφήμερος, που θα εξαφανιστεί και δεν θα αφήσει ίχνος, που είναι δευτερεύον, να πληρώνει σε κάποιους; Ποιο το νόημα; Γιατί να πληρώσει το σαμάρι; Ο εφήμερος εαυτός μας δεν είναι άραγε το εργαλείο της ψυχής μέσα στον υλικό μας κόσμο;
Αν είναι έτσι- για ποιο λόγο η αμόλυντη ψυχή να ενσαρκωθεί σε κάποιο αμαρτωλό υλικό φορέα, - να τον διαπαιδαγωγήσει; Και τι μ’ αυτό; Αύριο αυτός ο φορέας εξαφανίζεται μαζί με την όποια διαπαιδαγώγησή του- τι νόημα έχει; Πιστεύω πως νόημα έχει η ψυχή – και κανένα νόημα δεν έχουν τα όσα υλικά κουφάρια κουβαλήσαμε πάνω μας από τις προηγούμενες ζωές και όσα θα κουβαλήσουμε στις επόμενες ενσαρκώσεις μας. Αλλά δεν το θέτω αυτό ως δόγμα- πιθανώς κάτι δεν ξέρω. Μπορεί ,γι' αυτό και δεν το αρνούμαι. Αν κάτι ξέρεις παραπάνω- σε παρακαλώ : μάθε με, εξήγησέ το μου.
Με τις καλύτερες ευχές,
Να είσαι παντού και πάντοτε καλά![/b]
Αγαπητέ φίλε μου Κέλσο!
Τα λόγια σου μ’ έκαναν να σκεφτώ πολλά πράγματα και δημιουργήθηκαν περισσότερες ερωτήσεις.
Πρώτα θα απαντήσω στα γραφόμενά σου:
«Αναφέρεις λοιπόν ότι : "...θα σε αφήσουν να δεις... ή ...θα σου κάνουν το χατίρι..."
Με "μπερδεύει" αν θές, το ότι ΕΝΩ είναι μια ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ υπό το πρίσμα πάντα της εφήμερης προσωπικότητάς μας (εννοώ την τρέχουσα ενσάρκωσή μας και ΟΧΙ το είναι μας, την Ψυχή μας), το ΑΝ θα ΔΡΑΣΟΥΜΕ δηλαδή θα κινηθούμε προς την ΕΣΤΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ (η οποία και δημιουργεί τις όποιες ΣΚΙΕΣ στα τοιχώματα του Σπηλαίου τηηηης.... μυήσεως - ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ), θέτεις "κάποιους" να μας "ελέγχουν για αυτήν μας την ΔΡΑΣΗ...».
Εννοώ, ότι ελεγχόμαστε παντού και πάντα από Ουράνιους ανώτερους και ισχυρότερους ημών. Μας βλέπουν. Και μας επιτρέπουν να έχουμε μόνο αυτό, που αξίζουμε. Τώρα η βούληση μας να φτάσουμε στο Φως- χαιρετίζεται από Πάνω. Το «"...θα σε αφήσουν να δεις... ή ...θα σου κάνουν το χατίρι..." , το λέω από το αίσθημα της ταπεινοφροσύνης έναντι πολύ ισχυροτέρων Όντων. Διότι αν χάσουμε την ταπεινοφροσύνη μας- θα χάσουμε και την αίσθηση του μέτρου.
Σε τελική ανάλυση το ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ είναι υπόδειξη προς την ταπεινοφροσύνη- μετριοφροσύνη. Είναι για μένα το ίδιο πράγμα.
Τρομερή εντύπωση ασκεί πάνω μου η ρήση του ποιητή Πινδάρου:
«Ε, ανθρωπάκι, μην θεωρείς τον εαυτόν σου παντοδύναμο και παντογνώστη! Μην ξεχνάς, πως μάνα θνητή σε γέννησε!»
Πιστεύω πως όλα αυτά εξυπηρετούν τον σκοπό της αίσθησης του μέτρου. Συνεπώς με την μετριοφροσύνη-ταπεινοφροσύνη αποφεύγεις τα τραγικά λάθη «εγώ τα ξέρω όλα»= τα λάθη της αλαζονείας. Ο ίδιος εσύ μίλησες για τον εαυτό σου :
«Στα εισαγωγικά σου σχόλια περί της αναξιότητας μου να σου εκμυστηρευτώ ότι ΚΑΝΩ αυτό που η Υποσυνείδηση μου ΜΟΥ επιτάσσει...»
Τι είναι αυτό; Είναι η εκδήλωση της ταπεινοφροσύνης- μετριοφροσύνης- σεμνότητας- εγκράτειας. Πράγμα που σε τιμά και σε τίποτε δεν σε μειώνει, αντιθέτως μάλιστα.
«Διαπιστώνω επίσης φίλε μου, ότι κάνεις αναφορά στην περίφημη και πραγματικά υψηλή τέχνη του ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ...
Αλήθεια, αναφέρεσαι στον Διαλογισμό ως ΜΕΡΟΣ και ΤΜΗΜΑ ή ΕΠΙΠΕΔΟ ορθότερα της Οκτάσκαλης Βασιλικής Τέχνης, ή ως μια πρακτική εφαρμογή που στην εποχή μας "φοριέται πολύ & από πολλούς" »
Τον διαλογισμό τον κατανοώ ως έρευνα του ιδίου σου εαυτού. Είναι το ίδιο πράγμα, κατά την γνώμη μου με το Γνώθι σεαυτόν. Δηλαδή με τον διαλογισμό (με τον ΔΙΑ =Θεό) βοηθό, αρχίζω να συνειδητοποιώ τι δεν είμαι εγώ- και το αποβάλλω και ότι μένει αναλλοίωτο και αιώνιο- θα είναι η πραγματική φύση μου.
Την κουβαλάμε όλοι μέσα μας, μα πολύ λίγοι την συνειδητοποιήσαμε. Εγώ π.χ. όπως είπα- είμαι ακόμη εν αφυπνίσει, δεν είμαι αφυπνισμένος.
«Στα περί "πολιτισμού της Ψυχής" κάνεις μια νύξη (μέσο του άρθρου του φίλου σου), στις "ατομικές ιδιότητες της Ψυχής" αλλά αναφέρεσαι και στην "διαφορετικότητα των Ψυχών"...
Από τα λίγα που γνωρίζω, η Ψυχή ΔΕΝ έχει "ατομικές ιδιότητες"...
"Τείνει και προσλαμβάνει" σε τέτοιες, ΜΟΝΟΝ όταν βρίσκεται σε ενσάρκωση, ΑΛΛΑ αυτό είναι μία maya, μια αυταπάτη, μια ΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ όπως πολύ όμορφα εσύ την περιέργαψες, αφού γνωρίζουμε ότι αυτές οι "ατομικές ιδιότητες" δεν τίποτα άλλο παρά οι εκδηλώσεις της ΕΦΗΜΕΡΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ, η οποία φυσικά καμία σχέση δεν έχει με την Ψυχή, αλλά έχει άμεση σχέση με τον Νόμο του Κάρμα που μας "επιβάλει" (τουλάχιστον σε εκείνο το 95% της κατηγοριοποίησης του άρθρου του φίλου σου, αν όχι στο 99% του συνόλου), να ενσαρκωθούμε κάτω υπό τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις που ενσαρκώνεται ο καθένας μας...»
Εδώ μου δημιουργείται το μέγα ερώτημα- σε παρακαλώ διαφώτισέ με-
ΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΚΑΡΜΑ: Η ΨΥΧΗ Η Ο ΕΦΗΜΕΡΟΣ ΕΑΥΤΟΣ;
Αν ο εφήμερος εαυτός πληρώνει- για ποιόν λόγο η ψυχή ενσαρκώνεται μέσα του; Τι αξία έχει ο εφήμερος, που θα εξαφανιστεί και δεν θα αφήσει ίχνος, που είναι δευτερεύον, να πληρώνει σε κάποιους; Ποιο το νόημα; Γιατί να πληρώσει το σαμάρι; Ο εφήμερος εαυτός μας δεν είναι άραγε το εργαλείο της ψυχής μέσα στον υλικό μας κόσμο;
«Καμία Ψυχή δεν θα τολμούσε (ας μου επιτραπεί η έκφραση) να δώσει το Ο.Κ. σε πράξεις οι οποίες σημειωτέων ΑΝΤΙΚΕΙΤΑΙ στην ίδια της την Φύση
Το περίφημο Ο.Κ. που αναφέρεις για εγκληματικές πράξεις, το λαμβάνει από την Λογική ΤΟΥ (όσο παράξενο και αν σου φαίνεται), αφού εκείνη με "επιχειρήματα" τον πείθει για την ορθότητα της πράξεις του ή για τις περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας που θα έχει...»
Αν είναι έτσι- για ποιο λόγο η αμόλυντη ψυχή να ενσαρκωθεί σε κάποιο αμαρτωλό υλικό φορέα, - να τον διαπαιδαγωγήσει; Και τι μ’ αυτό; Αύριο αυτός ο φορέας εξαφανίζεται μαζί με την όποια διαπαιδαγώγησή του- τι νόημα έχει; Πιστεύω πως νόημα έχει η ψυχή – και κανένα νόημα δεν έχουν τα όσα υλικά κουφάρια κουβαλήσαμε πάνω μας από τις προηγούμενες ζωές και όσα θα κουβαλήσουμε στις επόμενες ενσαρκώσεις μας. Αλλά δεν το θέτω αυτό ως δόγμα- πιθανώς κάτι δεν ξέρω. Μπορεί ,γι' αυτό και δεν το αρνούμαι. Αν κάτι ξέρεις παραπάνω- σε παρακαλώ : μάθε με, εξήγησέ το μου.
Με τις καλύτερες ευχές,
Να είσαι παντού και πάντοτε καλά![/b]
-
Κέλσος ο Φιλαλήθης
- Δημοσιεύσεις: 533
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 6:08 pm
- Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ
- Επικοινωνία:
Καλή σας ημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους τους φίλους…
Αγαπητέ φίλε Έψιλον,
Χαίρομαι ειλικρινά, που ο μεταξύ μας διάλογος ΑΜΦΟΤΕΡΑ, δημιουργεί και στους δύο μας ερεθίσματα για περισσότερη «εμβάθυνση» σε όσα πιστεύουμε ή ακόμα καλύτερα σε όσα ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ…
Σε ότι αρχικά αναφέρεις περί «ελέγχου», φυσικά και ΔΕΝ διαφωνώ σε όσα αναφέρεις, ΑΠΛΑ διαφοροποιούμε «λίγο.»
Εύκολα θα μπορούσε φίλε μου με την ανωτέρω αυτή σου τοποθέτηση, να οδηγηθούμε στην υπόθεση (η οποία ΟΝΤΩΣ μπερδεύει πολλούς), ότι ΟΛΑ είναι ένα ΑΚΡΩΣ και ΠΛΗΡΩΣ ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ και ΑΡΑ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ, ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ – ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ να πράξουμε…
Άλλωστε φίλε μου, μηχανισμός του Κάρμα ΑΝΕΥ του Ελευθερίου της Βουλήσεως μας ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ…
Η φράση που παραθέτεις από τον Πίνδαρο, είναι ΟΝΤΩΣ μια φράση – ρήση η οποία θα πρέπει να την ενστερνηθεί ΟΛΟΚΛΗΡΗ η Ανθρωπότητα και τότε τα πολλά, αν όχι όλα τα δεινά που μας μαστίζουν θα είχαν εκλείψει…
Όμως επέτρεψέ μου να παραθέσει και η αναξιότητά μου μια άλλη φράση που σε μένα είναι χαραγμένη βαθιά μέσα στην Ψυχή μου, αυτή την φορά από τον «Σκοτεινό Φιλόσοφο», τον Εφέσιο Ηράκλειτο (αν θυμάμαι καλώς) που κάποτε τον ερώτησαν:
Τι εστίν Άνθρωπος; και εκείνος τους απάντησε:
Θνητός Θεός
Και τότε ξαναρωτήθηκε :
Και τι εστίν Θεός; και εκείνος ξαναπάντησε:
Αθάνατος Άνθρωπος…
Για τα όσα μας παραθέτεις περί του Διαλογισμού, έχω μια διαφορετική οπτική, αλλά προπαντός μια καθαρή ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ γνώση φίλε μου, πέραν των διδασκαλιών που έχω λάβει…
Εάν ο Διαλογισμός είχε να κάνει με την ατομική μου συνειδητοποίηση ΑΛΛΑ με την «βοήθεια» της Θεότητας, τότε δεν βρίσκω καμία διαφορά από της άσκηση της ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ…
Εάν επιχειρούσα μια «ετυμολογική ανάλυση», πολύ πρόχειρη αλλά που σίγουρα θα μας δώσει νέα «τροφή» για περαιτέρω διερεύνηση, θα έλεγα ότι ΔΙΑ – ΛΟΓΙΖΟΜΑΙ σημαίνει ότι ΔΙΑΙΡΩ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΜΟΥ, δηλαδή αποκόπτομαι ΠΛΗΡΩΣ από τις σκέψεις μου…
Η πρακτική αυτή απαντάτε όχι ΜΟΝΟΝ στους Ινδούς αδελφούς μας και στις ασκήσεις που εκτελούν, αλλά ακόμα ΚΑΙ στους Μοναχούς του Αγίου Όρους, αλλά ακόμα καις τους Αρχαίους Έλληνες…
Φυσικά θα ασκείται και σε άλλους λαούς, αφού αυτή είναι η ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ για να προσεγγίσεις την Έσω Εαυτό σου, εφαρμόζοντας την περίφημη Δελφική εντολή που πολύ ορθά της συνδέεις με τον Διαλογισμό, το ΓΝΩΘΙΣ ΕΑΥΤΟΝ…
Και τώρα ας δούμε ερωτήματά σου αγαπητέ μου φίλε μου, αλλά προς Θεού, δεν παραδίδω καμία ΔΙΔΑΧΗ, απλά παρουσιάζω την σκέψη μου και το πώς καταλήγω σε αυτήν…
Το Κάρμα, ξεπληρώνεται από έναν εφήμερο εαυτό, ΑΦΟΥ από έναν εφήμερο εαυτό δημιουργείται…
Το πρόβλημα – ερώτημα όμως είναι, ότι ΑΝ ΔΕΝ ενσαρκωνόταν ΕΝΤΟΣ του εφήμερου εαυτού μας η ζωογόνος Ψυχή,
ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΟ ΚΑΡΜΑ;;;
Και εδώ, υπεισέρχεται η παράμετρος – ερώτημα του ΓΙΑΤΙ η Ψυχή ενσαρκώνεται (και αναφέρομαι σε εκείνη την ΑΡΧΙΚΗ της ενσάρκωσε στον κόσμο της Ύλης και της Μορφής)…
Αλήθεια, εσύ φίλε μου έχεις κάποια απάντηση σε αυτό;
Ο εφήμερος εαυτός μας ΔΕΝ είναι ΕΡΓΑΛΕΙΟ της Ψυχής μας…
Ο εφήμερος εαυτός μας ΥΠΑΡΧΕΙ, επειδή η Ψυχή βρίσκεται ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ και μάλιστα ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ – ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΗ (τρόπο τινά)…
Με την ενσάρκωσή της αυτήν, ΞΕΧΝΑ δια της Λήθης την Θεϊκή της καταγωγή (και όχι μόνον αυτήν) και ανεπηρέαστη από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις της, κατέρχεται τους κόσμους και τις διαστάσεις για να επαναφέρει την διασαλευθείσα τάξη και αρμονία από τις δράσεις της των προηγούμενων ενσαρκώσεων της(εκδηλωμένους ως εφήμερους εαυτούς πάντα)
Αναφέρεις τον φυσικοϋλικό μας φορέα ως «ΑΜΑΡΤΩΛΟ»…
Γιατί όμως αμαρτωλός φίλε μου;
Η εκπαίδευση που επιτελείται, η «διαπαιδαγώγηση», είναι μια ΑΜΦΙΔΡΟΜΗ διαδικασία…
Τι εννοώ με αυτό…
Πράγματι η Ψυχή (όντως Θείο κομμάτι και ένδυμα – φορέας του Πνεύματος), κατέρχεται σε σάρκωση μέσα στην ύλη…
Το σώμα που ΘΑ ζωοποιήσει με την πράξη της αυτή, είναι εκ φύσεως ΚΑΘΑΡΟ και ΑΓΝΟ (έστω και αν είναι χοϊκό – υλικό)…
Ο φυσικοεγκέφαλος (που ΚΑΙ αυτός είναι μέρος και τμήμα της ύλης) ΔΕΝ έχει καταγεγραμμένο ΤΙΠΟΤΑ και γι΄ αυτό και ΔΕΝ «θυμάται» τίποτα από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του με ΟΛΑ όσα η Ψυχή η ΕΝΤΟΣ ενός άλλου φορέα, ΑΝΑΓΚΑΣΘΗΚΕ να διαπράξει, δηλαδή να δημιουργήσει ΚΑΡΜΑ…
Η Ψυχή λοιπόν, ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ να διατηρήσει την ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ (δια της Νόησης - Manas) μεταξύ αυτής ΚΑΙ του Εγκεφάλου, πράγμα που ΔΥΣΤΥΧΟΣ δεν επιτυγχάνεται και που για να επιτευχθεί θα πρέπει να ασκηθεί στην Βασιλική Επιστήμη, μέρος της οποίας είναι ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ…
Έτσι τι έχουμε αγαπητέ μου φίλε ως "συμπέρασμα" στο οποίο εσύ καταλήγεις;
Ότι η Ψυχή ΔΕΝ είναι αγνή!!! (άγρια την χαρακτηρίζεις στο παράδειγμα με τον κλέφτη)
Ότι ΑΦΟΥ η εφήμερη προσωπικότητα διαπράττει εγκλήματα, ΑΡΑ ΚΑΙ η Ψυχή είναι «εγκληματική» ή αμαρτωλή!!!
Και ΟΜΩΣ φίλε μου…
Η Ψυχή είναι ΑΜΟΙΡΗ όλων αυτών των ευθυνών, ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να καθοδηγεί την εφήμερη προσωπικότητα, ΑΦΟΥ η εφήμερη προσωπικότητα ΔΕΝ την ακούει, ΔΕΝ επικοινωνεί μαζί της…
Και εδώ έρχεται η «διαπαιδαγώγηση» που αναφέρεις…
Η Ψυχή ΜΑΘΑΙΝΕΙ αναλόγως των δράσεων της εφήμερης προσωπικότητας και αντλεί ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ…
Αυτά με την σειρά της τα προωθεί προς τον ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ Θείο Σπινθήρα, το Πνεύμα, από τα οποία ΜΟΝΟΝ το 2 ή 3 % απορροφά ως «άξια λόγου»…
Τα υπόλοιπα τα απορρίπτει και έτσι η Ψυχή ξαναπροσπαθεί να συλλέξει ΝΕΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ καλύτερες…
Να από πού διδάσκεται η Ψυχή κατά την διδασκαλία της Βασιλικής Οκτάσκαλης Τέχνης…
Από την εν ημίν Θεό, το Θεϊκό Σπινθήρα, το Θείο Πνεύμα…
Το φυσικοϋλικό σώμα, πολύ ορθά αναφέρεις ότι ΑΦΟΥ θα διαλυθεί, ΑΡΑ δεν έχει και ανάγκη ΚΑΜΙΑΣ μα ΚΑΜΙΑΣ εσωτερικής διαπαιδαγώγησης σχετική πάντα και μόνον με τις «επόμενες σαρκώσεις»…
Έχει όμως έναν σημαντικό λόγο για διαπαιδαγωγήσει κατά την ΠΑΡΟΥΣΑ και τρέχουσα ενσάρκωση ΟΥΤΩΣ ΩΣΤΕ να μην υποπέσει ΞΑΝΑ στα ίδια λάθη & σφάλματα και σε αυτήν του την εκπαίδευση, διδάσκαλός του είναι η Ψυχή του…
Αυτά τα ολίγα και εν πλήρη συντομία αγαπητέ μου φίλε…
Ελπίζω να έδωσα το στίγμα μου μέσα από τις βιωματικές γνώσεις που έχω ως οπτική για το συγκεκριμένο θέμα, αυτό του ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ…
Με εκτίμηση και σεβασμό,
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Αγαπητέ φίλε Έψιλον,
Χαίρομαι ειλικρινά, που ο μεταξύ μας διάλογος ΑΜΦΟΤΕΡΑ, δημιουργεί και στους δύο μας ερεθίσματα για περισσότερη «εμβάθυνση» σε όσα πιστεύουμε ή ακόμα καλύτερα σε όσα ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ…
Σε ότι αρχικά αναφέρεις περί «ελέγχου», φυσικά και ΔΕΝ διαφωνώ σε όσα αναφέρεις, ΑΠΛΑ διαφοροποιούμε «λίγο.»
Εύκολα θα μπορούσε φίλε μου με την ανωτέρω αυτή σου τοποθέτηση, να οδηγηθούμε στην υπόθεση (η οποία ΟΝΤΩΣ μπερδεύει πολλούς), ότι ΟΛΑ είναι ένα ΑΚΡΩΣ και ΠΛΗΡΩΣ ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ και ΑΡΑ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ, ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ – ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ να πράξουμε…
Άλλωστε φίλε μου, μηχανισμός του Κάρμα ΑΝΕΥ του Ελευθερίου της Βουλήσεως μας ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ…
Η φράση που παραθέτεις από τον Πίνδαρο, είναι ΟΝΤΩΣ μια φράση – ρήση η οποία θα πρέπει να την ενστερνηθεί ΟΛΟΚΛΗΡΗ η Ανθρωπότητα και τότε τα πολλά, αν όχι όλα τα δεινά που μας μαστίζουν θα είχαν εκλείψει…
Όμως επέτρεψέ μου να παραθέσει και η αναξιότητά μου μια άλλη φράση που σε μένα είναι χαραγμένη βαθιά μέσα στην Ψυχή μου, αυτή την φορά από τον «Σκοτεινό Φιλόσοφο», τον Εφέσιο Ηράκλειτο (αν θυμάμαι καλώς) που κάποτε τον ερώτησαν:
Τι εστίν Άνθρωπος; και εκείνος τους απάντησε:
Θνητός Θεός
Και τότε ξαναρωτήθηκε :
Και τι εστίν Θεός; και εκείνος ξαναπάντησε:
Αθάνατος Άνθρωπος…
Για τα όσα μας παραθέτεις περί του Διαλογισμού, έχω μια διαφορετική οπτική, αλλά προπαντός μια καθαρή ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ γνώση φίλε μου, πέραν των διδασκαλιών που έχω λάβει…
Εάν ο Διαλογισμός είχε να κάνει με την ατομική μου συνειδητοποίηση ΑΛΛΑ με την «βοήθεια» της Θεότητας, τότε δεν βρίσκω καμία διαφορά από της άσκηση της ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ…
Εάν επιχειρούσα μια «ετυμολογική ανάλυση», πολύ πρόχειρη αλλά που σίγουρα θα μας δώσει νέα «τροφή» για περαιτέρω διερεύνηση, θα έλεγα ότι ΔΙΑ – ΛΟΓΙΖΟΜΑΙ σημαίνει ότι ΔΙΑΙΡΩ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΜΟΥ, δηλαδή αποκόπτομαι ΠΛΗΡΩΣ από τις σκέψεις μου…
Η πρακτική αυτή απαντάτε όχι ΜΟΝΟΝ στους Ινδούς αδελφούς μας και στις ασκήσεις που εκτελούν, αλλά ακόμα ΚΑΙ στους Μοναχούς του Αγίου Όρους, αλλά ακόμα καις τους Αρχαίους Έλληνες…
Φυσικά θα ασκείται και σε άλλους λαούς, αφού αυτή είναι η ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ για να προσεγγίσεις την Έσω Εαυτό σου, εφαρμόζοντας την περίφημη Δελφική εντολή που πολύ ορθά της συνδέεις με τον Διαλογισμό, το ΓΝΩΘΙΣ ΕΑΥΤΟΝ…
Και τώρα ας δούμε ερωτήματά σου αγαπητέ μου φίλε μου, αλλά προς Θεού, δεν παραδίδω καμία ΔΙΔΑΧΗ, απλά παρουσιάζω την σκέψη μου και το πώς καταλήγω σε αυτήν…
Το Κάρμα, ξεπληρώνεται από έναν εφήμερο εαυτό, ΑΦΟΥ από έναν εφήμερο εαυτό δημιουργείται…
Το πρόβλημα – ερώτημα όμως είναι, ότι ΑΝ ΔΕΝ ενσαρκωνόταν ΕΝΤΟΣ του εφήμερου εαυτού μας η ζωογόνος Ψυχή,
ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΟ ΚΑΡΜΑ;;;
Και εδώ, υπεισέρχεται η παράμετρος – ερώτημα του ΓΙΑΤΙ η Ψυχή ενσαρκώνεται (και αναφέρομαι σε εκείνη την ΑΡΧΙΚΗ της ενσάρκωσε στον κόσμο της Ύλης και της Μορφής)…
Αλήθεια, εσύ φίλε μου έχεις κάποια απάντηση σε αυτό;
Ο εφήμερος εαυτός μας ΔΕΝ είναι ΕΡΓΑΛΕΙΟ της Ψυχής μας…
Ο εφήμερος εαυτός μας ΥΠΑΡΧΕΙ, επειδή η Ψυχή βρίσκεται ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ και μάλιστα ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ – ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΗ (τρόπο τινά)…
Με την ενσάρκωσή της αυτήν, ΞΕΧΝΑ δια της Λήθης την Θεϊκή της καταγωγή (και όχι μόνον αυτήν) και ανεπηρέαστη από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις της, κατέρχεται τους κόσμους και τις διαστάσεις για να επαναφέρει την διασαλευθείσα τάξη και αρμονία από τις δράσεις της των προηγούμενων ενσαρκώσεων της(εκδηλωμένους ως εφήμερους εαυτούς πάντα)
Αναφέρεις τον φυσικοϋλικό μας φορέα ως «ΑΜΑΡΤΩΛΟ»…
Γιατί όμως αμαρτωλός φίλε μου;
Η εκπαίδευση που επιτελείται, η «διαπαιδαγώγηση», είναι μια ΑΜΦΙΔΡΟΜΗ διαδικασία…
Τι εννοώ με αυτό…
Πράγματι η Ψυχή (όντως Θείο κομμάτι και ένδυμα – φορέας του Πνεύματος), κατέρχεται σε σάρκωση μέσα στην ύλη…
Το σώμα που ΘΑ ζωοποιήσει με την πράξη της αυτή, είναι εκ φύσεως ΚΑΘΑΡΟ και ΑΓΝΟ (έστω και αν είναι χοϊκό – υλικό)…
Ο φυσικοεγκέφαλος (που ΚΑΙ αυτός είναι μέρος και τμήμα της ύλης) ΔΕΝ έχει καταγεγραμμένο ΤΙΠΟΤΑ και γι΄ αυτό και ΔΕΝ «θυμάται» τίποτα από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του με ΟΛΑ όσα η Ψυχή η ΕΝΤΟΣ ενός άλλου φορέα, ΑΝΑΓΚΑΣΘΗΚΕ να διαπράξει, δηλαδή να δημιουργήσει ΚΑΡΜΑ…
Η Ψυχή λοιπόν, ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ να διατηρήσει την ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ (δια της Νόησης - Manas) μεταξύ αυτής ΚΑΙ του Εγκεφάλου, πράγμα που ΔΥΣΤΥΧΟΣ δεν επιτυγχάνεται και που για να επιτευχθεί θα πρέπει να ασκηθεί στην Βασιλική Επιστήμη, μέρος της οποίας είναι ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ…
Έτσι τι έχουμε αγαπητέ μου φίλε ως "συμπέρασμα" στο οποίο εσύ καταλήγεις;
Ότι η Ψυχή ΔΕΝ είναι αγνή!!! (άγρια την χαρακτηρίζεις στο παράδειγμα με τον κλέφτη)
Ότι ΑΦΟΥ η εφήμερη προσωπικότητα διαπράττει εγκλήματα, ΑΡΑ ΚΑΙ η Ψυχή είναι «εγκληματική» ή αμαρτωλή!!!
Και ΟΜΩΣ φίλε μου…
Η Ψυχή είναι ΑΜΟΙΡΗ όλων αυτών των ευθυνών, ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να καθοδηγεί την εφήμερη προσωπικότητα, ΑΦΟΥ η εφήμερη προσωπικότητα ΔΕΝ την ακούει, ΔΕΝ επικοινωνεί μαζί της…
Και εδώ έρχεται η «διαπαιδαγώγηση» που αναφέρεις…
Η Ψυχή ΜΑΘΑΙΝΕΙ αναλόγως των δράσεων της εφήμερης προσωπικότητας και αντλεί ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ…
Αυτά με την σειρά της τα προωθεί προς τον ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ Θείο Σπινθήρα, το Πνεύμα, από τα οποία ΜΟΝΟΝ το 2 ή 3 % απορροφά ως «άξια λόγου»…
Τα υπόλοιπα τα απορρίπτει και έτσι η Ψυχή ξαναπροσπαθεί να συλλέξει ΝΕΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ καλύτερες…
Να από πού διδάσκεται η Ψυχή κατά την διδασκαλία της Βασιλικής Οκτάσκαλης Τέχνης…
Από την εν ημίν Θεό, το Θεϊκό Σπινθήρα, το Θείο Πνεύμα…
Το φυσικοϋλικό σώμα, πολύ ορθά αναφέρεις ότι ΑΦΟΥ θα διαλυθεί, ΑΡΑ δεν έχει και ανάγκη ΚΑΜΙΑΣ μα ΚΑΜΙΑΣ εσωτερικής διαπαιδαγώγησης σχετική πάντα και μόνον με τις «επόμενες σαρκώσεις»…
Έχει όμως έναν σημαντικό λόγο για διαπαιδαγωγήσει κατά την ΠΑΡΟΥΣΑ και τρέχουσα ενσάρκωση ΟΥΤΩΣ ΩΣΤΕ να μην υποπέσει ΞΑΝΑ στα ίδια λάθη & σφάλματα και σε αυτήν του την εκπαίδευση, διδάσκαλός του είναι η Ψυχή του…
Αυτά τα ολίγα και εν πλήρη συντομία αγαπητέ μου φίλε…
Ελπίζω να έδωσα το στίγμα μου μέσα από τις βιωματικές γνώσεις που έχω ως οπτική για το συγκεκριμένο θέμα, αυτό του ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ…
Με εκτίμηση και σεβασμό,
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Ο Σωκράτης, για την εύρεση της αλήθειας μεταχειριζόταν το: ερωτάν και αποκρίνεσθαι
Φίλε Κέλσο, γεια σου!
Διάβασα το μήνυμά σου. Αυτά τα πράγματα οπωσδήποτε πρέπει να συζητηθούν . Παρατήρησα έκπληκτος, ότι οι δική σου προσέγγιση προσεγγίζει =ταυτίζεται θα έλεγα με τα γραπτά του φίλου μου απ΄ το εξωτερικό, που μου έστειλε τα άρθρα του.
Ως προς τον διαλογισμό των Ινδών και των δικών μας του Αγίου Όρους- πρέπει να τα πούμε και γι’ αυτά- ποιες οι διαφορές (αν υπάρχουν) η ποιες οι ομοιότητες (που θα είναι περισσότερες πιστεύω.)
Κάποια στιγμή θα τα πούμε.
Να είσαι πάντα καλά!
Διάβασα το μήνυμά σου. Αυτά τα πράγματα οπωσδήποτε πρέπει να συζητηθούν . Παρατήρησα έκπληκτος, ότι οι δική σου προσέγγιση προσεγγίζει =ταυτίζεται θα έλεγα με τα γραπτά του φίλου μου απ΄ το εξωτερικό, που μου έστειλε τα άρθρα του.
Ως προς τον διαλογισμό των Ινδών και των δικών μας του Αγίου Όρους- πρέπει να τα πούμε και γι’ αυτά- ποιες οι διαφορές (αν υπάρχουν) η ποιες οι ομοιότητες (που θα είναι περισσότερες πιστεύω.)
Κάποια στιγμή θα τα πούμε.
Να είσαι πάντα καλά!
Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά της θανατικής ποινής, ένα άρθρο με ενδιαφέροντα στοιχεία.
Σύμφωνα με ένα από αυτά, 123 άνθρωποι έχουν αθωωθεί στις ΗΠΑ, εν αναμονή της εκτελέσεώς τους, τα τελευταία 33 χρόνια (...), και κάποιο άλλο υποστηρίζει ότι, ανεπίσημα, 8000 άνθρωποι θανατώθηκαν στην Κίνα το 2005.
Σύμφωνα με ένα από αυτά, 123 άνθρωποι έχουν αθωωθεί στις ΗΠΑ, εν αναμονή της εκτελέσεώς τους, τα τελευταία 33 χρόνια (...), και κάποιο άλλο υποστηρίζει ότι, ανεπίσημα, 8000 άνθρωποι θανατώθηκαν στην Κίνα το 2005.
Οι δίκαιες εξ άλλου διαμαρτηρίες όλων των ανθρωπιστών του κόσμου απο αρχαιότητας μέχρι σήμερα δυστυχώς δεν ήσαν αρκετές να σταματήσουν τις εκτελέσεις πουθενά στον κόσμο.
Πρέπει να λάβουμε υπ όψιν μας, ότι όσο πιο μεγάλη σε πληθυσμό είναι κάποια χώρα- τόσο δυσκολότερα ελέγχεται και δυσκολότερα κυβερνάται και χθες και σήμερα.
Το ίδιο θα ισχύει και αύριο.
Γι' αυτό ακόμη και στις μεγάλες και δημοκρατικές κατά τα άλλα χώρες δεν καταργήθηκε πλήρως η θανατική ποινή.
Η θανατική ποινή θα καταργηθεί οριστικά μόνο αν στην ανθρωπότητα επικρατήσει ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.
Ως τότε θα έχουμε μόνο τις διαμαρτηρίες χωρίς αποτέλεσμα των λίγων σε σύγκριση με τον υπόλοιπο πληθυσμό της Γης ανθρωπιστών διανοουμένων.
Δυστυχώς...
Πρέπει να λάβουμε υπ όψιν μας, ότι όσο πιο μεγάλη σε πληθυσμό είναι κάποια χώρα- τόσο δυσκολότερα ελέγχεται και δυσκολότερα κυβερνάται και χθες και σήμερα.
Το ίδιο θα ισχύει και αύριο.
Γι' αυτό ακόμη και στις μεγάλες και δημοκρατικές κατά τα άλλα χώρες δεν καταργήθηκε πλήρως η θανατική ποινή.
Η θανατική ποινή θα καταργηθεί οριστικά μόνο αν στην ανθρωπότητα επικρατήσει ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.
Ως τότε θα έχουμε μόνο τις διαμαρτηρίες χωρίς αποτέλεσμα των λίγων σε σύγκριση με τον υπόλοιπο πληθυσμό της Γης ανθρωπιστών διανοουμένων.
Δυστυχώς...
Επιστροφή σε “- ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΣΚΕΨΕΩΝ -”
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 1 επισκέπτης