Τα χέρια δεν έχουν δάκρυα να χύσουν.

[lorenzo]

Η πόλη δεν υπάρχει πια
του Marshall McLuhan


--------------------------------------------------------------------------------

ΤΟ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΨΕ ΤΟ ΧΑΡΤΙ

Το χέρι που υπόγραψε το χαρτί ξερίζωσε μια πόλη
Πέντε κυρίαρχα δάχτυλα ρυθμίσαν την ανάσα
Διπλασίασαν τη σφαίρα του θανάτου και μοίρασαν μια χώρα
Αυτοί οι πέντε βασιλιάδες σκοτώσαν ένα βασιλιά

Το κραταιό χέρι ξεκινά από 'να πεσμένο ώμο
Αγκυλωμένες είναι οι κλειδώσεις των δαχτύλων
Ενα χηνόφτερο έβαλε τέλος στη σφαγή
Που έβαλε τέλος στη συζήτηση

Το χέρι που υπόγραψε τις συμφωνίες τάισε πυρετούς
Κι η πείνα θέριεψε και οι ακρίδες ήρθαν
Μεγάλο είναι το χέρι που διαφεντεύει τον άνθρωπο
Με μια κακογραμμένη υπογραφή

Οι πέντε βασιλιάδες μετράνε τους νεκρούς
Αλλά δεν μαλακώνουν τα κρουστιασμένα τραύματα
Ούτε το μέτωπο χαϊδεύουν
Ενα χέρι κυβερνά το έλεος όπως ένα χέρι κυβερνά τον ουρανό
Τα χέρια δεν έχουν δάκρυα να χύσουν

DYLAN THOMAS

Η ΠΟΛΗ δεν υπάρχει πια, παρά μόνο σαν πολιτιστικό φάντασμα για τουρίστες. Κάθε εστιατόριο των εθνικών δρόμων με τις συσκευές τηλεόρασης, με τις εφημερίδες και τα περιοδικά του, είναι το ίδιο κοσμοπολίτικο με τη Νέα Υόρκη ή το Παρίσι.

Ο ΧΩΡΙΚΟΣ ήταν πάντοτε ένα παράσιτο των προαστίων. Ο γεωργός δεν υπάρχει πια -- σήμερα είναι κάτοικος των "πόλεων".

Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ είναι σήμερα μια αίθουσα διδασκαλίας -- δάσκαλοί της οι διαφημίσεις. Η αίθουσα διδασκαλίας είναι ένα άχρηστο κρατητήριο, μια φεουδαλική ειρκτή.

ΑΧΡΗΣΤΗ είναι η Μητρόπολη. Ρωτήστε τον κομπιούτερ.

Η ΑΚΑΡΙΑΙΑ οικουμενική κάλυψη της ραδιοτηλεόρασης αφαιρεί κάθε νόημα και λειτουργικότητα από τη φόρμα πόλη. Οι πόλεις είχαν κάποτε σχέση με τις πραγματικότητες της παραγωγής και της ενδο-επικοινωνίας. ΄Οχι τώρα.

ΩΣ ΠΟΥ ΕΦΕΥΡΕΘΗΚΕ η γραφή, ζούσαμε σ' έναν ακουστικό χώρο, όπου σήμερα ζει ο Εσκιμώος: Ασύνορος, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς ορίζοντα, το σκοτάδι του νου, ο κόσμος των αισθημάτων, αρχέγονη ενόραση, τρόμος. Η λαλιά είναι ο κοινωνικός χάρτης αυτού του σκοτεινού βάλτου.

Η ΛΑΛΙΑ δομεί την άβυσσο του διανοητικού και ακουστικού χώρου που περιβάλλει το είδος μας -- είναι η κοσμική, αόρατη αρχιτεκτονική του ανθρώπινου σκοταδιού. Μίλα μου για να σε δω.

Η ΓΡΑΦΗ έριξε μια δέσμη φωτός στις υψηλές, μελαγχολικές Σιέρες της λαλιάς. Η γραφή είναι η οπτικοποίηση του ακουστικού χώρου. Καταύγασε το σκοτάδι.

Αυτοί οι πέντε βασιλιάδες σκοτώσαν ένα βασιλιά.

ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ έβαλε τέλος ένα χηνόφτερο, κατέστρεψε το μυστήριο, έδωσε την αρχιτεκτονική και τις πόλεις, έφερε δρόμους και στρατούς, γραφειοκρατίες. ΄Ηταν η βασική μεταφορά με την οποία ξεκίνησε ο κύκλος του πολιτισμού, το βήμα απ' το σκοτάδι στο φως του νου. Το χέρι που γέμισε το χαρτί έχτισε μια πόλη.

ΤΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ βρίσκεται τώρα στους ζελατινένιους τοίχους του Χόλυγουντ -- ο αιώνας της γραφής έχει περάσει. Πρέπει να επινοήσουμε μια νέα μεταφορά, να αναδομήσουμε τις σκέψεις και τα αισθήματά μας. Τα νέα μέσα δεν είναι γέφυρες ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση. Είναι φύση.

Η ΜΗΧΑΝΟΠΟΙΗΣΗ της γραφής μηχανοποίησε την οπτικο-ακουστική μεταφορά, πάνω στην οποία βασίστηκε ολόκληρος ο πολιτισμός, δημιούργησε την αίθουσα διδασκαλίας και τη μαζική εκπαίδευση, το σύγχρονο τύπο και τον τηλέγραφο. ΄Ηταν η αρχική γραμμή παραγωγής.

ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ έκανε την Ιστορία ο Γουτεμβέργιος: Το φορητό βιβλίο έφερε τον κόσμο των νεκρών στο χώρο της βιβλιοθήκης του τζέντλεμαν -- ο τηλέγραφος έφερε ολόκληρο τον κόσμο των ζωντανών στο πρωινό τραπέζι του εργάτη.

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ήταν η μηχανοποίηση της προοπτικής ζωγραφικής και του αιχμάλωτου ματιού. Εσπασε τα σύνορα του εθνικιστικού, τοπικιστικού χώρου που δημιούργησε ο τύπος. Ο τύπος ανέτρεψε την ισορροπία του προφορικού και του γραπτού λόγου -- η φωτογραφία ανέτρεψε την ισορροπία του αυτιού και του ματιού.

ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ, το τηλέφωνο και το γραμμόφωνο είναι η μηχανοποίηση του μετεγγράμματου ακουστικού χώρου. Το ραδιόφωνο μας ξαναγυρίζει πίσω στο σκοτάδι του νου, στις αποβάσεις από τον ΄Αρη και στον ΄Ορσον Γουέλες. Μηχανοποιεί το πηγάδι της μοναξιάς που είναι ο ακουστικός χώρος: Ο χτύπος της ανθρώπινης καρδιάς, ακουσμένος μέσα από ένα ραδιοφωνικό σύστημα, προσφέρει ένα πηγάδι μοναξιάς που μέσα του μπορεί να πνιγεί ο καθένας.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ και η η τηλεόραση συμπληρώνουν τον κύκλο της μηχανοποίησης του ανθρώπινου αισθητηρίου. Με το πανταχού παρόν αυτί και το κινούμενο μάτι έχουμε εκμηδενίσει τη γραφή, την εξειδικευμένη οπτικο-ακουστική μεταφορά που θεμελίωσε τη δυναμική του δυτικού πολιτισμού.

ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ τη γραφή έχουμε αποκτήσει ξανά την ολότητά μας, όχι σε εθνικό ή πολιτιστικό, αλλά σε κοσμικό επίπεδο. ΄Εχουμε προκαλέσει την ανάδυση ενός υπερ-πολιτισμένου υπο-πρωτόγονου ανθρώπου.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ακόμα τη γλώσσα την εγγενή στη νέα τεχνολογική κουλτούρα. Είμαστε όλοι τυφλοί και κωφάλαλοι ως προς τη νέα κατάσταση. Οι πιο εντυπωσιακές λέξεις και σκέψεις μας μάς προδίνουν κάνοντάς μας να αναφερόμαστε σε ό,τι υπήρχε πριν, όχι σε ό,τι υπάρχει τώρα.

ΕΧΟΥΜΕ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ στον ακουστικό χώρο. Αρχίζουμε να δομούμε ξανά τα αρχέγονα αισθήματα και συναισθήματα, από τα οποία τρεις χιλιάδες χρόνια γραμματικής παιδείας μας είχαν χωρίσει.

Τα χέρια δεν έχουν δάκρυα να χύσουν.


--------------------------------------------------------------------------------

Μετάφραση του κειμένου και απόδοση του ποιήματος του Dylan Thomas από τον Σπύρο Μάνδρο. Πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Επικοινωνία" το Σεπτέμβριο 1973.

[lorenzo]

Μοναχικός περίπατος
κατάντησε η σχέση μας
άψυχε, ηλεκτρονικέ μου σύντροφε..
Γης απολέπισης...
Αδειοδιάδρομοι
Ατέρμονες επαναλαμβανόμενες
ερμηνείες του ανερμήνευτου
..Γιατί..
Του ες αεί αναγεννόμενου
ως λερναίας ύδρας κεφαλή
του Αναπάντητου..
Του τόσον ...διεξοδικά
αναλυθέντος
το..
Αδιέξοδον.
Του Ά-λογου
για την λογικήν μας
...ΛΟΓΟΥ.

[Elissaios]

Γεια σου Lorenzo. Πολύ ωραία τα παραπάνω γραπτά και βέβαια μας βάζουν σε σκέψεις.
Σου προτείνω όμως να διευκρινίσεις αν θέλεις να κινηθεί η συζήτηση πάνω σε κάτι πιο συγκεκριμένο ή αν το αφήνεις ως «ελεύθερο θέμα» για να εκφραστούμε ανάλογα με τα σκιρτήματα που μας προκαλεί.

[lorenzo]

Στενότης αποπνυκτική
ασφυκτιούσα η αναγκαιότης..
Των αισθημάτων η περιγραφή
στο απέραντο των συναισθημάτων δωμάτιο..

Των λέξεων η ..πενία.


Στο αχανές του ανείποτου
αδιόρατος της διαφυγής
η χαραμάδα.
Στριμώχνονται
οι της επικείμενης γεννήσεως τους
υποψήφιες λέξεις.


Ωδίνες τοκετού
των λέξεων η γέννηση
Κομμάτι του παζλ
της ανείδοτης του Όλου
εικόνας...


Σπουδαιότης ή ματαιότης?
Διασαφήνησης πέρας
ή
νέας επικαλυπτικής διαφάνειας αρχή?


Η χαρά της ..γέννησης,
ή
της αναπαρθένευσης του ίδιου
- διαφορετικά ειδομένου -
Όλου και "Ουσίας"...

Του Άφατου Λόγου???


Στης Πηγής τα νερά
βουτηχτής..
Ως το κόκκαλο μουσκεμένος
αξεδίψαστος παραμένω...


Ξαπλώνω στην όχθη,
και τις σκέψεις μου απλώνω
στου ήλιου το ζεστό φως..

Στις καινούργιες λέξεις
βαπτιστής και νονός
με λαχτάρα ...στεγνώνω.

Σαν γονιός καμαρώνω.

[Zadok the priestess]

Αγαπητέ lorenzo,

καλησπέρα!

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο διαδικτυακός μας χώρος είναι φιλόξενος σε κάθε μορφή έκφρασης αρκεί να μην αποκλίνει από το όραμά μας, όπως αυτό έχει καταγραφεί στα μηνύματα της ιδρυτικής & συντονιστικής ομάδας του.

Βέβαια, πιστεύω επίσης ότι, δεδομένης της έως τώρα σημαντικής συμβολής σου στις συζητήσεις του mystica.gr, η απάντησή σου (ή η έλλειψή της) προς το φίλο συντονιστή Elissaio δεν αποτελεί ένδειξη αδιαφορίας ή προβοκατόρικης διάθεσης.

Ως εκ τούτου, θα σε παρακαλέσω να μας γνωστοποιήσεις τις προθέσεις σου ως προς το παρόν θέμα είτε δημόσια, είτε με ιδιωτική επικοινωνία και κυρίως, να μας εξηγήσεις την επιλογή σου να το δημιουργήσεις στη θεματική ενότητα: - ΠΑΝ - ΕΠΙΣΤΗΜΙΟ -.

Σ' ευχαριστώ εκ των προτέρων για την κατανόηση και συνεργασία!

[lorenzo]

να εκφραστούμε ανάλογα με τα σκιρτήματα που μας προκαλεί.

Ακριβώς αυτός είναι ο σκοπός μου αγηπητέ μου φίλε Elissaios.

Φίλτατη Zadok the priestess,
έστειλα 2 φορές το μήνυμα για να το δω επιτέλους γραμμένο. Άλλη μία φορά στην αρχή τηε συμμετοχής μου πρότεινα ένα θέμα και μάλιστα αφιέρωσα πολύ χρόνο να το συντάξω, κι ενώ όλες οι ενδείξεις ήταν εντάξει το έχασα. Προ ολίγου μου συνέβει το ίδιο σ' ένα ακόμη κείμενο που έστειλα σε δικό σου θέμα!!!
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω αν υπάρχει πρόβλημα στον υπολογιστή μου ή σε σας????

Λυπάμαι που φάνηκε ως αγένεια εκ μέρους μου αλλά νομίζω ότι με γνωρίζεις αρκετά ώστε να καταλάβεις το πρόβλημα..

Εύχομαι να λυθεί το πρόβλημα και καλό ταξίδι στην καινούργια σελίδα την οποία μπορείς να την τοποθετήσεις όπου εσύ κρίνεις. Εγώ δεν έχω πρόβλημα...

Νάσται καλά
και Χρόνια Πολλά!!
lorenzo

[Zadok the priestess]

Λυπάμαι που φάνηκε ως αγένεια εκ μέρους μου αλλά νομίζω ότι με γνωρίζεις αρκετά ώστε να καταλάβεις το πρόβλημα..

Αγαπητέ μου lorenzo,

φυσικά και κατανοώ, αλλά δυστυχώς ούτε εγώ, ούτε ο φίλος Elissaios μπορούσαμε να φανταστούμε κάτι τέτοιο και να είμαστε σίγουροι χωρίς την απαραίτητη επιβεβαίωση από πλευράς σου.

Το πρόβλημα που περιγράφεις, έχει συζητηθεί στο θέμα: Τεχνικό θέμα : Editor για php-Forum.

Για ό,τι άλλο χρειάζεσαι σχετικά, είμαστε στη διάθεσή σου.

Θεωρώ ότι το παρόν θέμα ταιριάζει καλύτερα στην ενότητα - Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ -, όπου και θα μεταφερθεί.

Να 'σαι καλά και καλή συνέχεια...

[lorenzo]

Ε, λοιπόν βρήκα και το προ ολίγον "χαμένο" μου μήνυμα - είχε πάει για σέρβις - καθώς επίσης και λύσεις στο "πρόβλημα" μου!

Βλέπεις καλή μου το γήρας ...κι αυτός ο πιεστικός χρόνος βρήκαν γόνιμον έδαφος και κάνουν καλή δουλειά...

Νάσαι πάντα καλά.

Φιλία κι εκτίμηση
lorenzo

[lorenzo]

ΝΥΧΤΑ ΒΡΟΧΗΣ

Ανεμόμυλος, οι φωτοσκιάσεις
διερχομένων αυτοκινήτων,
στον τοίχο τον απέναντι..
Φαντασμάτων ίσκιοι,
τρέχουν κυνηγημένοι..
Κυνηγοί.

Αρχέγονων φόβων
ενσαρκωτές.
Παράλογον το πρωτόγονον.
Αφουγκράζεται τη φύση
και προσπαθεί να μιμηθεί
τους θορύβους της.

Μονότονη,
της βροχής η υπόκρουση.
Λαίμαργα
ραμφίσματα πουλιών,
στων γυμνών παραθύρων τα τζαμια ..

Της Ευριδίκης ο ίσκιος,
χάνεται βιαστικός,
κυνηγημένος απ' του Ορφέα
τ' ανυπόμονον, πυρετώδες εκ
της λαχτάρας βλέμμα..

Στης απόγνωσης του
το αδιέξοδον στριμωγμένοι,
οι κυνηγημένοι ίσκιοι..
Κι η κλαίουσα βροχή,
της λύρας του παράπονο...
Οι κραυγές των βροντών,
της καρδιάς του
ο θρήνος.

Θέατρο σκιών
στου τοίχου την οθόνη.
Επισκέπτες - δραπέτες
απ' την ζώνη του λυκόφωτος.
Νύχτα βροχής...
Στο πλήρες,
της ..απουσίας σου
δωμάτιο.

Νύχτα βροχής...

[lorenzo]

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ



ΛΕΝΕ ΠΟΛΛΟΙ ότι ο Κόσμος γεννήθηκε ανάποδα. Μ΄αυτό δεν είναι αλήθεια. Όσοι ήταν εκεί είπανε ότι γεννήθηκε κανονικά, με το κεφάλι κάτω κι όχι με τα πόδια απάνω. Η μάνα του Κόσμου ήταν μια φοβερή, μια μέγαιρα με τριχωτό κεφάλι, με νύχια και με δόντια σουβλερά σαν βελόνες. Αλλά ο Κόσμος ήταν όμορφος -ωραίος από την πρώτη στιγμή και τον καμάρωσε πρώτα ο ήλιος, ο θείος του και η σελήνη η θεία του κι ύστερα όλα τ΄ άστρα τ΄ουρανού τα ξαδέρφια του. Κατόπιν τον καμάρωσαν η θάλασσα και τα βουνά ύστερα τον καμάρωσαν τα ποτάμια, οι βράχοι, τα δέντρα, οι βροχές, τα σύννεφα. Όλοι τον καμάρωναν ίσαμε και τ΄΄άγρια και τα ήμερα θεριά και τα πουλιά και τα ερπετά και στο βυθό της θάλασσας τα ψάρια. Μόνο ένας δεν τον καμάρωνε, ο Πατέρας του. Αυτός ήταν ζηλιάρης και φθονερός και λεγόταν Άβυσσος. Ήρθε μια μέρα στη μάνα του και προσπάθησε να ρίξει τον Κόσμο κάτω από ΄να μεγάλο γκρεμνό που του άνοιξε μπροστά του. Μα οι άγγελοι δώσανε στον Κόσμο φτερά και πέταξε. Και οι δαίμονες ακόμα τον μακάριζαν καθώς πετούσε. Τότες για να εκδικηθεί ο ΄Αβυσσος πήγε κι έκανε τρία άλλα παιδιά με τη Μέγαιρα τη μάνα του- έκανε το Χρόνο, τη Φθορά και το Κενό. Από τότες οι τρεις αυτοί συναγωνίζονται ποιος θα καταλύσει πρώτος τον ωραίο Κόσμο- που για μια στιγμή τον έχουμε κι ύστερα τον χάνουμε όλα εμείς τα πλάσματα της Στιγμής που μας τρώει η Φθορά μετά από λίγα Χρόνια και ξαναγυρίζουμε στο Κενό.

Νάνος Βαλαωρίτης

[lorenzo]

Θα φύγω σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό λιθάρι
να στήσω το κρεβάτι μου κοντά στη νερομάνα
του κόσμου που βροντοχτυπούν οι χοντρές φλέβες του ήλιου,
ν' απλώσω εκεί την πίκρα μου, να λυώσει όπως το χιόνι.

Μήν πιάνεσαι απ' τους ώμους μου και στριφογυρίζεις
άνεμε!
φεγγαράκι μου!
Καλέ μου!
Αυγερινέ μου!

Φέξε το ποροφάραγκο! Βοήθα ν' ανηφορήσω!
Φέρνω ζαλιά στις πλάτες μου τα χέρια των νεκρών!
Στη μια μεριά έχω τα όνειρα, στην άλλη τις ελπίδες!
Κι ανάμεσα στις δυο ζαλιές το ματωμένο στέφανο!

Μη με ρωτάς καλέ μου αϊτέ, μη με ξετάζεις ήλιε μου! Ρίχτε στο δρόμο συνεφιά να μη γυρίσω πίσω!
Κυττάχτηκα μες στο νερό, έκατσα και λογάριασα,
ζύγιασα το καλό και το κακό του κόσμου. Κι αποφάσισα,
να γίνω το μικρότερο αδερφάκι των πουλιών!


Nικηφόρος. Bρεττάκος

[lorenzo]

Αγαπητοί φίλοι συνοδοιπόροι,
άνοιξα αυτή τη σελίδα με σκοπό να δώσω "βήμα" στα ψυχοδάχτυλα μας να εκφραστούν πληκτρολογώντας αναχώματα ή διεξόδους διαφυγής σε ψυχοξεχειλίσματα και συναισθηματικές πλημυρίδες που κατά καιρούς μας κατακλύζουν..

Ο τίτλος θέλει να δείξει ότι δεν αναφέρομαι σε δακρύβρεχτα μελοδραματικά ξεσπάσματα αλλά σε προβληματισμούς και σκέψεις - προτάσεις γιαυτά που πληγώνουν την πολιτισμική, θρησκοπολιτική, και εν γένει κοινωνική αισθητική του καθενός μας.

Ευελπιστώ ότι θα τιμήσετε με την συμμετοχή σας κι αυτήν τη γωνιά του όμορφου κήπου που μας φιλοξενεί με τόση αγάπη και ζεστασιά.

Ευχαριστώ και σας καλωσορίζω...

Φιλία κι εκτίμηση
lorenzo

[lorenzo]

Λίγο πριν...

Σφιχταγκαλιασμένα γυμνά
τα κορμιά τους...

Κεριά λιωμένα
πηλός και αίμα
έγιναν ένα..

Αγαλματένια ακινησία
σφαλισμένα τα μάτια..
Στο χρώμα το αχνογάλαζο
της ψυχής οι κουρτίνες..

Γαληνεμένη χαλαρότης..
Μυστηριακή μαρτυρία
της λίγο πριν βιαστικής αναχωρήσης
Της λίγο πριν...

Στο κομοδίνο
τσαλακωμένο χαρτί..
Καυτό λυομένο
δακρισμένο μελάνη
στάζει λέξεις θολές..

Στο πάτωμα μπουκάλια
χάσκουν άπνοα
ξεζουμισμένα ψυχότροπα
κουράγια..
της λίγο πριν αναχώρησης..
Της λίγο πριν ..

Ο χρόνος αδιάφορος
στο ρολόι του τοίχου
σημαδεύει την ώρα δίνοντας ρυθμό
στου ψιλόβροχου το τραγούδι
στων τζαμιών το ηχείο..

Χειροκροτήματα θαρρείς,
στο τέλος της παράστασης
Στο πέσιμο της αυλαίας
της λίγο πριν τελευταίας παράστασης
της ...λίγο πριν...

Στο μπάρ της γωνίας
ο ήχος του σαξόφωνου
σκορπίζει κλαψιάρικες νότες
στον ξεπλυμμένο δρόμο..
Ταξιδεύουν αγγαλιά με τη νύχτα
ως το απέναντι παράθυρο
το βραχνό του παράπονο
λίγο πριν κλείσει η πόρτα
λίγο πριν...

Και μετά η σιωπή
κουβαλά της βροχής το τραγούδι
ξεπλένωντας τους δρόμους
λίγο πριν την αυγή μιας καινούριας μέρας
μιας καινούριας παράστασης..
Λίγο πρίν...

[Ladyhawk]

Αγαπητέ Lorenzo,

Ο τίτλος θέλει να δείξει ότι δεν αναφέρομαι σε δακρύβρεχτα μελοδραματικά ξεσπάσματα αλλά σε προβληματισμούς και σκέψεις - προτάσεις γιαυτά που πληγώνουν την πολιτισμική, θρησκοπολιτική, και εν γένει κοινωνική αισθητική του καθενός μας. Ο τίτλος θέλει να δείξει ότι δεν αναφέρομαι σε δακρύβρεχτα μελοδραματικά ξεσπάσματα αλλά σε προβληματισμούς και σκέψεις - προτάσεις γιαυτά που πληγώνουν την πολιτισμική, θρησκοπολιτική, και εν γένει κοινωνική αισθητική του καθενός μας.

Θα ήθελα να σε παρακαλέσω εάν μπορείς να δώσεις μία ρότα για να ξεκινήσει κάποια συζήτηση. Οι προβληματισμοί και οι σκέψεις μπορούν να είναι χιλιάδες. Νομίζω πως θα εξυπηρετούσε καλύτερα να κάνεις μία αρχή συγκεκριμένη.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

[lorenzo]

Καλή μου φίλη Ladyhawk,
είναι κάποιες φορές που ταξιδεύει ο νους μεσοπέλαγα κι αρνείται πεισματικά να πιάσει λιμάνι. Άλλοτε κολλάς σε κάποιο βιβλίο κι αρνείσαι να τ' αφήσεις έστω κι αν πάρει φωτιά το σπίτι σου. Κι αν απ' ανάγκη το κάνεις πάλι το σώμα ενεργεί μηχανικά απουσία του νου που δεν εννοεί σαν πεισματάρικο παιδί ν' ακολουθήσει..

Σήμερα ήρθε ένας συγγενής μου, {ΦΙΛΟΣ= τον φίλο τον διαλέγεις ενώ τον συγγενή όχι γιαυτό το τονίζω} απο την Θεσ/νίκη να με δει και να κάτσει λίγες μέρες. Είναι μουσικός {μπασίστας} ροκάς πανταχόθεν!!!!

Μετά τα τυπικά τα τραπεζώματα κλπ. πήγαμε στο σπίτι της αδελφής μου για καφέ και για να τα πούμε έτσι όπως παλιά.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα βιβλίο της αδελφής μου που το δουλέψαμε παρέα και το πήρε στα χέρια του κι άρχισε να το ξεφυλίζει. Το βιβλίο βασικά δεν πουλιέται πουθενά γιατί έγινε με χρηματοδότηση του Υπ. Παιδείας και μοιράστηκε κι ακόμη συνεχίζει δηλαδή σε όλους τους διδάσκοντες και βιβλιοθήκες στα Μουσικά Σχολεία της Χώρας, και στις βιβλιοθήκες όλων των σχολείων της Μ. Εκπαίδευσης στέλνονται απο 2-5 αντίτυπα. Τέλος πάντων είναι μια αναδρομή απο την αρχαιότητα εως τις μέρες μας των Τεχνών και ειδικότερα της ποίησης και της μουσικής με ειδικά κεφάλαια αφιερώματα στον Απόλλωνα, στον Ορφέα και στις Μούσες, στον Χατζιδάκη και τον Γκάτσο, στον Σολωμό και τον Καβάφη, και στον Ελύτη και στον Πίνδαρο.

Άνοιξε λοιπόν μια κουβέντα με αφορμή κάποια αποσπάσματα του βιβλίου και καταλήξαμε να συζητάμε για ώρες χαμένοι μες στην μαγεία της συνάντησης. Ήταν ένα μαγικό απόγευμα που τροφοδότησε την ψυχή και την καρδιά μας έτσι απλά αφτιασίδοτα και ταξίδεψε το νου σε ταξίδια που παρακαλάς να μη τελειώσουν ποτέ...

Αυτό που θέλω να σου πω κλείνοντας είναι ότι σκοπός αυτής της σελίδας είναι κάποιες τέτοιες στιγμές που ο νους πλημυρίζει κι η ψυχή ξεγεννά διαρκώς συναισθήματα κι η γραφή είναι ξεπερασμένο είδος...

Ας ανατρέξουμε στο αρχικό κείμενο "εισαγωγή"

ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ τη γραφή έχουμε αποκτήσει ξανά την ολότητά μας, όχι σε εθνικό ή πολιτιστικό, αλλά σε κοσμικό επίπεδο. ΄Εχουμε προκαλέσει την ανάδυση ενός υπερ-πολιτισμένου υπο-πρωτόγονου ανθρώπου.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ακόμα τη γλώσσα την εγγενή στη νέα τεχνολογική κουλτούρα. Είμαστε όλοι τυφλοί και κωφάλαλοι ως προς τη νέα κατάσταση. Οι πιο εντυπωσιακές λέξεις και σκέψεις μας μάς προδίνουν κάνοντάς μας να αναφερόμαστε σε ό,τι υπήρχε πριν, όχι σε ό,τι υπάρχει τώρα.

ΕΧΟΥΜΕ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ στον ακουστικό χώρο. Αρχίζουμε να δομούμε ξανά τα αρχέγονα αισθήματα και συναισθήματα, από τα οποία τρεις χιλιάδες χρόνια γραμματικής παιδείας μας είχαν χωρίσει.

Τα χέρια δεν έχουν δάκρυα να χύσουν.

Νάσαι καλά

φιλία κι εκτίμηση
lorenzo

[Zadok the priestess]

Μετά από αναμονή ολίγων ημερών και σχετική επικοινωνία με το δημιουργό του θέματος, θεωρούμε ότι εδώ ολοκληρώνεται ο κύκλος του και θα οδηγηθεί στο κοιμητήριο...