ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-Irvin D. Yalom

[Secondborn]

Αύριο στις 16.00 στην ΕΤ1, στην εκπομπή "Έχει Γούστο" θα προβληθεί σε επανάληψη η πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Irvin Yalom.

Σας ευχαριστώ!

Υ.Γ.: Νωρίς το "κοίμησες" το προηγούμενο θέμα αγαπητή Zadok.
Υ.Γ.2:Αύριο το βράδυ μπές σε ένα κόπο να κοιμήσεις και αυτό...

[Zadok the priestess]

Καλέ μου Secondborn,

ήμουν σίγουρη ότι θα ξαναπροβαλλόταν, αλλά δεν είχα την σχετική πληροφόρηση ώστε να "ξυπνήσω" την ανακοίνωση.
Σε υπερ-ευχαριστούμε!

Ένα πράγμα θα προσθέσω: όσοι δεν την είδατε, δείτε τη...

Όσοι την είδατε, ξαναδείτε τη!!

[lorenzo]

Το βρήκα και το παραθέτω αυτούσιο άνευ σχολίων γιατί φοβούμαι ότι θα το αδικήσω...


Εντυπώσεις και προβληματισμοί από τη διάλεξη του Irvin Yalom στο Χίλτον, με τίτλο Λογοτεχνία & Ψυχιατρική.

"Δευτέρα απόγευμα 16 Μάη, βρίσκομαι στο Χίλτον, στην αίθουσα Τερψιχόρη για τη διάλεξη του διεθνώς αναγνωρισμένου ψυχιάτρου και τα τελευταία χρόνια συγγραφέα Irvin Yalom.

Δεν πιστεύω στα μάτια μου.
Γύρω στα δυο χιλιάδες άτομα κατακλύζουν το χώρο μέσα κι έξω από την αίθουσα, ηλικίας είκοσι έως εβδομήντα ετών, άλλοι καθιστοί στις θέσεις, άλλοι όρθιοι στους διαδρόμους και τους τοίχους περιμετρικά, άλλοι καθιστοί οκλαδόν στο βάθος της.
Ένα πλήθος, ζωηρό με την αδημονία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο, μου θυμίζει το διάστημα λίγο πριν την έναρξη στα rock wave party, μια μικρή παλλόμενη θάλασσα.

Τη διάλεξη διοργάνωσαν οι Εκδόσεις Άγρα, η Ελληνική Εταιρεία για την Προαγωγή της Ψυχιατρικής και των συναφών Επιστημών, φιλοξενείται δε από το 8ο Βιοϊατρικό Συνέδριο του Διεθνούς Ελληνισμού.

Τον συγγραφέα παρουσιάζουν οι μεταφραστές του κ. Ευαγγελία Ανδριτσάνου και κ. Γιάννης Ζέρβας.
Κανείς από τους συντελεστές δεν έχει προβλέψει το πλήθος του κόσμου.
Tα ακουστικά για την μετάφραση δεν φτάνουν να καλύψουν ούτε το μισό πλήθος, έτσι οι διοργανωτές αποφασίζουν η μετάφραση να γίνει χωρίς αυτά, απευθείας στο κοινό .

Λένε πολλά για τα βιβλία του και τον ίδιο: «οι καλές ιστορίες δεν μας δείχνουν απλά τον κόσμο, μας τον ξεκαθαρίζουν κιόλας, δείχνοντάς μας ό,τι δεν μπορούμε να δούμε. Έτσι είναι οι ιστορίες του Yalom», « Η λογοτεχνία του Yalom είναι προσωπική μυθοπλασία πλούσια με ζωντάνια και σασπένς.

Η βάση της αλήθειας που στηρίζει στο έργο του είναι, πως δεν είναι η ερμηνεία που θεραπεύει αλλά η ερμηνευτική επικοινωνία». «Στα βιβλία του εκτός από τα υπαρξιακά ερωτήματα (ποιο είναι το νόημα της ζωής, πότε και πως θα τελειώσει αυτή κλπ), ο Yalom θέτει και τα όρια της θεραπευτικής σχέσης, το κέντρο ελέγχου μέσα στον ίδιο τον θεραπευτή», «μεταφράζοντας το έργο του το αντιλήφθηκα σαν μια πράξη διαφάνειας, παρόλο που σε πολλά σημεία του είναι μυθοπλαστικό» (αποσπάσματα από τις ομιλίες).

Στο βήμα, ο Irvin Yalom.

Πρώτη του κουβέντα πριν καν χαιρετήσει, η προτροπή στον κόσμο που στέκεται μακριά από το βήμα και τις καρέκλες, να πλησιάσει κοντά του.

Σκέφτομαι, πως μη τηρώντας τις αποστάσεις με το κοινό του, δείχνει πως του αρέσει η άμεση επικοινωνία, πως του λείπει το στυλάκι «το δήθεν» που υιοθετούν πολλές επιτυχημένες και διάσημες προσωπικότητες.
Και δεν έπεσα έξω.

Όλη η ομιλία του είναι απλή και κατανοητή, χωρίς αυστηρά επιστημονικούς όρους, προσαρμοσμένη σε ένα πλήθος ετερόκλητο (ψυχιάτρους, καθηγητές, σπουδαστές, αναγνώστες), διανθισμένη με χιούμορ και αυτοσαρκασμό.
Εστιασμένη στο συγγραφικό του έργο, μοιάζει με προσωπική δημόσια ομολογία.

Διηγείται πως αποφάσισε να μεταδώσει με όχημα την λογοτεχνία, την επιστημονική του γνώση και εμπειρία, πως εμπνεύστηκε τα θέματά του, σε τι συνθήκες τα έγραψε, τους πειραματισμούς του.
Μιλά για το χτίσιμο της ταυτότητας του ως ψυχιάτρου εδώ και σαράντα χρόνια, για την πρόσφατη ιστορία του ως συγγραφέα, πόσο τον βοήθησε και τον βοηθά στη νέα του διαδρομή η σύντροφός του, επίσης συγγραφέας με διδακτορικό στην λογοτεχνία.

«Σας συστήνω ανεπιφύλακτα μια τέτοια γυναίκα για σύντροφο» λέει και γελά μαζί με το ακροατήριο.

Ζεστός κι ανθρώπινος πάνω απ' όλα, παραδέχεται την ναρκισσιστική πλευρά της ύπαρξής του που ξεχειλίζει από χαρά με τόσο κόσμο γύρω του: «δεν σας το κρύβω πως σήμερα αισθάνομαι ως ύπαρξη, γοητευτική»λέει γελώντας.

Μιλά για την ανάγκη του ν' απομυθοποιήσει την ψυχοθεραπεία.
Πως το λογοτεχνικό του έργο, στάθηκε ο τρόπος να μεταδώσει γνώσεις, προβληματισμούς και πειραματισμούς, στους νεότερους θεραπευτές αλλά και τους θεραπευόμενους, όχι με άρθρα και βιβλία μόνο επιστημονικά (ξύλινο λόγο τα αποκάλεσε).

« Το κοινό μου με όλους τους συγγραφείς είναι ότι από παιδί μου άρεσε το διάβασμα και διάβασα πολύ (Κίπλινγκ, Τολστόι, Ντοστογιέφσκι, Καζαντζάκη)», «στο βιβλίο μου Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία, διερευνώ τις συνθήκες που βιώνουμε όλοι και πως αυτές μας δημιουργούν άγχος.
Τον φόβο του θανάτου και άλλα τέτοια χαρούμενα θέματα», γελά μαζί με το ακροατήριο.

«Το βιβλίο μου, Ο Δήμιος του έρωτα και άλλες ιστορίες ψυχοθεραπείας», το έγραψα σ' ένα ταξίδι μου στον κόσμο που κράτησε έναν ολόκληρο χρόνο.
Κάθε ιστορία γράφτηκε και σε μια χώρα.
Στην περίοδο πριν την συγγραφή κρατούσα δυο ειδών σημειώσεις.
Σημειώσεις για τους ασθενείς και σημειώσεις που θα χρησίμευαν στη συγγραφική μου ιδιότητα.
Μου πήρε έξι μήνες η εισαγωγή, η οποία ήταν πενήντα σελίδες αλλά μετά από προτροπή του εκδότη μου έγινε μόλις δέκα» (άσε το έργο σου να μιλήσει, του είπε).

Δήλωσε αυτό που έχει δηλώσει και στο βιβλίο του πως δηλ. δεν του αρέσει να δουλεύει με ερωτευμένους, πρώτον γιατί ζηλεύει και δεύτερον γιατί ο έρωτας συντηρείται από το μυστήριο, για να θεραπεύσει πρέπει να τον απογυμνώσει και σιχαίνεται να γίνεται ο δήμιος του έρωτα.

Ο τίτλος του βιβλίου του «Στο Ντιβάνι» λέει πως ερμηνεύεται, όχι απλά σαν αυτός που κάθεται στο ντιβάνι αλλά που κάθεται και λέει ψέματα.
Πως τα μυθιστορήματά του είναι μυθιστορήματα ιδεών και στο συγκεκριμένο η ιδέα ήταν ο προβληματισμός του, σε ποιο βαθμό πρέπει ο ψυχοθεραπευτής να αυτοαποκαλύπτεται στον ασθενή του.

Στο «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» η ιδέα ήταν ένα νοητικό πείραμα, αν ο Νίτσε μπορούσε να επινοήσει την ψυχοθεραπεία με ποιον τρόπο θα μπορούσε να θεραπεύσει τον εαυτό του;
Ποια μπορεί να είναι η σχέση της φιλοσοφίας με την ψυχιατρική;
Οι θεραπευτές θα μπορούσαν να μάθουν περισσότερα για την ψυχοθεραπεία, αν αυτή είχε επινοηθεί όχι από ένα γιατρό όπως ήταν ο Φρόιντ σκέφτεται, αλλά από ένα φιλόσοφο.

Στην θεραπεία του Σοπενάουερ η όλη του ιδέα στηρίχτηκε στην ιδέα της ομαδικής ψυχοθεραπείας η οποία βοηθά στην διερεύνηση των σχέσεων του θεραπευόμενου με την ομάδα και κατ' επέκταση με τους γύρω του.
Δουλεύει στο εδώ και τώρα και όχι στο παρελθόν.

Στο βιβλίο του «Η μάννα και το νόημα της ζωής» που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, εμπνεύστηκε από τον R.M. Rilke «Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή», το οποίο υποστηρίζει με χιούμορ θα μπορούσε να λέγεται και «γράμματα σ ένα νέο ψυχοθεραπευτή» ή «ογδόντα πέντε οδηγίες με υπαρξιακή γεύση στην ψυχοθεραπεία» (γέλια και πάλι στην αίθουσα).

Έγραψε σε αυτό έξι ιστορίες, οι δυο από αυτές ήταν η νέα δοκιμασία του στο χώρο του φανταστικού π.χ. η κατάρα της γάτας.
Παίρνει δάνεια από την παιδική του ηλικία, που τρελαινόταν να πηγαίνει στο λουνα - παρκ και ειδικά στο τρενάκι του τρόμου (εδώ και πάλι μας αποκαλύπτεται σαν παιδί ο Yalom).

Δεν θα σας κουράσω λέγοντάς σας όλα όσα είπε, θα κλείσω λέγοντας πως ενώ γνώριζα τον Yalom από την αναγνωστική μου εμπειρία (μάλιστα έχω γράψει ένα άρθρο - αφιέρωμα, στο Λέξημα), έφυγα με την αίσθηση πως από αυτή τη διάλεξη το κάτι που κέρδισα ήταν ότι γνώρισα την ανθρώπινη και επικοινωνιακή του πλευρά, και την σκέψη πως η Λογοτεχνία συνδέεται άμεσα με πολλές επιστήμες, μερικές φορές δε είναι το καλύτερο όχημα για την απολαυστική και συνάμα πληρέστερη κατανόησή τους. [/c]\"

Αικατερίνη Βεζιρτζόγλου
Για το www.lexima.gr


-------------------------
Έγινε επέμβαση στο μήνυμα για χωρισμό παραγράφων και διευκόλυνση της ανάγνωσης.

Zadok the priestess
-------------------------

[Zadok the priestess]

Το θέμα παίρνει την άγουσα...

Ευχαριστούμε το φίλο Secondborn και το φίλο lorenzo.

Πιστεύω ότι θα επανέλθουμε στον κ. Γιάλομ σε κάποια από τις συζητήσεις των κυρίως θεματικών ενοτήτων που θα αφορά στην ψυχιατρική.