Ποιός αναστήθηκε; (ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ)

[JustAnotherGoneOff]

Ποιός αναστήθηκε; Τις φήμες των Ιουδαίων ακούτε αβασάνιστα;

[Ramoglou]

Χμμμ

Ποια είναι η φήμη και ποια η αλήθεια τελικά ;

Μήπως αυτό που πρέπει να κοιτάμε είναι το δάσος και όχι το δέντρο ;
Μήπως η μη αποδοχή κάποιου γεγονότος ή μύθου μόνο και μόνο λόγο της Εθνικής προελεύσεως δεν είναι δείγμα αναζήτησης αλλά δογματισμού ;

Αντιδρούμε σαν Έλληνες στην παραποίηση της Ιστορίας που ξέρουμε για τον Μέγα Αλέξανδρο, αναζητούμε το κρυφό νόημα στους μύθους που περιβάλουν το Μαντείο των Δελφών και τον Απόλλωνα, αλλά δεν αποδεχόμαστε κάτι το οποίο έλαβε χώρα στην Ιουδαία, μόνο και μόνο γιατί έλαβε χώρα ΕΚΕΙ και ΟΧΙ ΕΔΩ.

Αν ο Ιησούς είχε δράσει στην Ελλάδα μήπως θα είχε αναστηθεί πέραν πάσης αμφιβολίας ; Μήπως τότε όντως οι Ιουδαίοι θα μπορούσαν να ομιλούν για την αναμονή της έλευσης του Μεσσία όπως τον αναφέρουν οι γραφές τους, ενώ τώρα τους έχει γίνει λίγο δύσκολο ;

Για την Ανάσταση λοιπόν του πνεύματος μιλάμε φίλτατε, για την Ανάσταση του Ανθρώπου και για το Ανέσπερο Φως της Αγάπης, αυτό που φώτιζε και την Αρχαία Δήλο και που ο Απόλλων έφερνε από την υπερβορέα κάθε άνοιξη λουλούδια προς τιμήν του.

Αυτό το site δε δογματίζετε αλλά αναζητά, δε χωρίζει σε πόλους τις ιδέες και τα παγκόσμια μηνύματα, απλά τα ψάχνει, τα συνδυάζει, τα αναλύει και τέλος τα αποδέχεται σαν τον Παγκόσμιο θησαυρό της εσωτερικής γνώσης.

Μία αχτίδα Φωτός είναι ο κάθε μύθος, το κάθε γεγονός, η κάθε προσφερόμενη γνώση, αν τα μαζέψουμε ίσως αρχίσουμε να βλέπουμε λίγο περισσότερο από το Φως αυτό που όλοι αναζητούμε.

[Zadok the priestess]

Αγαπητέ JustAnotherGoneOff,

ξεκινώντας αυτό το θέμα, θεωρώ ότι ήμουν σαφής πως απευθυνόμουν σε όσους γιορτάζουν και συνεπώς τους αφορά ο εν λόγω εορτασμός.
Δεν παρότρυνα κάποιον να ασπασθεί κανένα δόγμα, πίστη ή άποψη και νομίζω ότι δεν προσέβαλλα ούτε καν εμμέσως την πίστη ή το δόγμα του οποιουδήποτε άλλου.

Παρ' όλα αυτά και μεταξύ αστείου και σοβαρού, θεωρώ το ερώτημά σου αρκετά ενδιαφέρον, αν και θα ήθελα κάποιες περισσότερες διευκρινίσεις ή τέλος πάντων, μία τοποθέτηση από μεριάς σου.

Η απάντηση - τοποθέτηση του φιλτάτου Ramoglou με βρίσκει πολύ σύμφωνη και θεωρώ ότι οι ευχές των ημερών αυτών μπορούν να έχουν μία ευρύτερη σημασία για όσους προσπαθούν να προσεγγίσουν πιο εσωτερικά νοήματα...

Μάλλον θα συμφωνήσεις, ότι οι θρησκευτικές γιορτές γενικά έχουν κάποιους κοινούς "παρονομαστές" ανεξάρτητα από δόγματα κι ίσως αξίζει να μελετήσουμε αυτό που οι αρχαίοι μας πρόγονοι καλούσαν "ιερότητα" σε τί συνίσταται.

Για να μη μακρυγορήσω άλλο εδώ - αφού το θέμα δεν έχει τεθεί για ανάπτυξη τέτοιων απόψεων - θα ήθελα να σε παρακαλέσω, εάν το επιθυμείς, να μεταφέρουμε τον ήδη καταγεγραμμένο αυτό διάλογο σε ένα νέο θέμα σε κατάλληλη θεματική ενότητα και με τίτλο το εύστοχο αυτό ερώτημά σου, ώστε να δούμε εκεί και τις απόψεις των υπολοίπων φίλων.

Θα αναμένω ειδοποίησή σου...

[Galadriel]

Καλημέρα,

να προσθέσω κι εγώ εδώ τις δικές μου ευχές για Ανάσταση στο μυαλό και την καρδιά του καθενός από μας...

Ανάσταση όσων ξεχασμένων μαθημάτων έχουμε πάρει,
Ανάσταση της Αγάπης και της Ευσπλαχνίας,
Ανάσταση της κριτικής σκέψης και της αδογμάτιστης διατύπωσης της,
και , at last but not least,
Ανάσταση του χιούμορ....

πολλές φορές, η σοβαρότητα ενός θέματος μας παρασύρει και δεν είμαστε έτοιμοι να δούμε και την αστεία πλευρά του...

κι αυτό νομίζω πως συνέβει εδώ με τις ευχές του αγαπητού J.A.G.O.....

θα μπορούσε να το είχε διατυπώσει στην πιο συνηθισμένη του μορφή, που είναι " το Πάσχα φέτος αναβλήθηκε, βρέθηκε το πτώμα!"

ή και στο άλλο εξίσου γνωστό " Χριστός Ανέστη... μαγκιά του!"

να ευχηθώ λοιπόν ξανά,
να είμαστε πάντα σαν τα παιδιά,
που ξέρουν να γελούν ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές

και να ευχηθώ να μείνουμε έτσι...


Galadriel

[88-88]

Ποιός αναστήθηκε; Τις φήμες των Ιουδαίων ακούτε αβασάνιστα;

Καλά ξυπνητούρια

Χρόνια πολλά στούς υπόλοιπους.

[Vril]

να ευχηθώ λοιπόν ξανά,
να είμαστε πάντα σαν τα παιδιά,
που ξέρουν να γελούν ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές

και να ευχηθώ να μείνουμε έτσι...


Galadriel

Μ' άρεσε αυτό !

Πάρα πολύ...

Άλλαξε κάτι ?



ο κακός Βρίλ

[Ευθύμης]

JustAnotherGoneOff, όλοι τα ίδια αστέρια βλέπουμε...οι διδασκαλίες κατά βάση έχουν κοινούς τόπους. Κι εγώ μπερδεύομαι με τους εσωτεριστικούς γλωσσοδέτες της αλλοδαπής, αλλά η ουσία μένει.

Ίσως αν γνωρίζαμε καλύτερα την ελληνική ορολογία, το μέσον να ήταν γρηγορότερο και να είχαμε αναπτύξει περισσότερο τη συνείδησή μας ως λαός, μιας οι διδασκαλίες θα ήταν περισσότερο απτές. Μόνο γι' αυτό. Όχι για την (εγωιστική) υπερηφάνεια.

Η γεωγραφία της Ελλάδας, έχει και πνευματικό αντίκτυπο. Εκτός από το σταυροδρόμι των Ηπείρων, υπήρξε και το σταυροδρόμι των πνευμάτων. Αυτοί που θέλουμε να χαρακτηρίζουμε ως πνευματικούς μας προγόνους, ουδέποτε έκριναν κάποια διδασκαλία από το "Made in..". Υπήρξαν πολυσυλλέκτες σκέψεων και ξεχώρισαν επειδή πάντρεψαν την εσωτερική διδασκαλία που διδάχθηκαν με την επιστημονική παρατήρηση, και εξήγησαν..

Αφιερωμένο..

Όπως ακριβώς βλέπουμε τη μέλισσα να κάθεται σε όλα τα φυτά και να παίρνει απ' το καθένα ό,τι καλύτερο υπάρχει, έτσι πρέπει και αυτοί που επιθυμούν να μορφωθούν, να μην αφήνουν τίποτε χωρίς να το γνωρίσουν, από παντού όμως να επιλέγουν τα ωφέλιμα - ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ (Προς Δημόνικο)

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

Σχετικά τη τοποθέτηση του μέλους JustAnotherGoneOff.

Θα σε δικαιολογίσω φίλε μου...
ΦΥΣΙΚΑ έχεις άδικο απο την οπτική μου, όμως στη σκέψη σου έχεις δίκιο!!!

Εχεις δίκιο, γιατί δεν ερεύνησες...
Εχεις δίκιο, γιατί δέχεσαι αβασάνιστα τη μία ή τη άλλη άποψη...
Εχεις δίκιο, γιατί οι περισσότεροι αυτά υποστηρίζουν...
Γενικά έχεις δίκιο με τη ΣΚΕΨΗ ΣΟΥ...
Την όποια σκέψη σου (μιας και δε μας τεκμυρίωσες τη δήλωσή σου)...

Θα μου επιτρέψεις να σου αποκαλύψω το ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΟΥ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΜΕ (όσοι περάσανε...)

Ο Χριστός ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ένας άνθρωπος...
Είναι Εκείνος ο Ιδιος ο Λόγος, το Θεϊκό Πνεύμα ΕΝΤΟΣ του κάθε ένα απο εμάς...

Η Στάυρωση του Χριστού, δεν έγινε γιατί πήγε "κόντρα" στο ιερατείο...
Η Σταύρωσή του έγινε απο ΕΜΑΣ και απο τα ΕΠΙΓΕΙΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ που μας κλείνουν μέσω των 5 αισθήσεων (καρφιών του μαρτηρίου) την ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ με το Θείο Πνεύμα ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ...

Η Ανάστασή Του δεν ήταν απο το βασίλειο των νεκρών...
Η Ανάστασή Του ήταν το γεγονός ότι εργαστήκαμε για να λαξεύσουμε την Λίθο που σφράγιζε την είσοδο του Ναού της Αρετής ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ και ΤΟΤΕ και ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ, όποιος εργάστηκε μπορεί να ανταμοιφθεί με την Αιώνιά Ανάσταση του Θείου Πνεύματος, του Ανεσπέρου Φωτούς, της Άσβεστης Λυχνίας του ΣΩΜΑΤΟΣ...

Ο "καυγάς" αν μου επιτρέπεται η έκφραση, είναι στο κατα ΠΟΣΟ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ λαμβάνεις τα όσα ακούς φίλε μου δεξιά & αριστερά ή κατά πόσο προσπαθείς να ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΕΙΣ κατα το μέτρο των δυνατοτήτων σου τα ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ...

Εσύ μένεις στην επιφάνεια...
Οι άλλοι όχι...
Εσύ φοβάσαι να μην πνιγείς στο βυθό...
Οι άλλοι ζούνε σε αυτό το βυθό...
Το Βυθό του Ωκεανού της Απειρης Γνώσης και Σοφίας των Θείων Όντων...
Των εν εξελίξη εαυτών μας....

Χρόνια Πολλά σε όλους
Χριστός Ανέστη

Κέλσος ο Φιλαλήθης

[Vril]

Ποιός αναστήθηκε; Τις φήμες των Ιουδαίων ακούτε αβασάνιστα;

Οι Ιουδαίοι λένε οτι δεν είναι ο Μεσσίας, άρα δεν προχωράνε καν παραπέρα.

Μήπως σου διέφυγε κάτι ?

[Gothic]

Βρε παιδιά....ο JustAnotherGoneOff ένα χιούμορ έκανε...(σοβαρά)

[Zadok the priestess]

Αναγνωρίζοντας τη διάθεση των μελών να συζητήσουν το θέμα εκτενέστερα, δημιουργήσαμε ιδιαίτερο θέμα με τα μηνύματα από τη Συζήτηση με τις Ευχές της θεματικής ενότητας - ΙΔΕΕΣ ΜΕΛΩΝ, ΤΕΧΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ -.

Θεωρούμε ότι αφορμή και μόνον αποτελεί η δημοσίευση του αγαπητού JustAnotherGoneOff και επ' ουδενί επιθυμούμε άξονας της συζήτησης αυτής να είναι μία επί προσωπικού αντιπαράθεση, η οποία είναι καθόλα πέρα από το πνεύμα το οποίο διέπει τους κανονισμούς συμμετοχής μας στο χώρο.

Αντιθέτως, ίσως είναι μία πολύ καλή ευκαιρία για την ανάπτυξη χρήσιμων τοποθετήσεων για ένα θέμα, το οποίο παραδοσιακά τουλάχιστον αν μη τι άλλο, μας έχει απασχολήσει όλους...

Καλή συνέχεια!

[Elissaios]

Η Στάυρωση του Χριστού, δεν έγινε γιατί πήγε "κόντρα" στο ιερατείο...
Η Σταύρωσή του έγινε απο ΕΜΑΣ και απο τα ΕΠΙΓΕΙΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ που μας κλείνουν μέσω των 5 αισθήσεων (καρφιών του μαρτηρίου) την ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ με το Θείο Πνεύμα ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ...

Αγαπητέ Κέλσο Φιλαλήθη συμφωνώ πλήρως με όσα γράφεις.
Θα ήθελα να συμπληρώσω κάτι που ίσως είναι γνωστό αλλά το άκουσα εφέτος για πρώτη φορά, από ένα ιερέα.
Αναφέρθηκε στον ψαλμό "Σήμερον κρεμάται επί ξύλου" και μας επέστησε την προσοχή στο "Σήμερον". Σήμερον λοιπόν, και κάθε σήμερον, κρεμάται...

[JustAnotherGoneOff]

Χαίρομαι κατά απόλυτο τρόπο που μια χιουμοριστική (που μόνο χιουμοριστική δεν ήταν...) τοποθέτησή μου γέννησε πολύ ενδιαφέροντες κι εποικοδομητικούς προβληματισμούς. Κι εξάλλου τις περίμενα αυτές τις αντιδράσεις, δεν έχω αυταπάτες μεγαλείου, δηλαδή ότι λέω να χειροκροτάτε από κάτω. Αυτά είναι για τους αυλοκόλακες,

Επίτηδες ακολούθησα την τακτική του σοκ για να δω πως αντιλαμβάνεται ο κόσμος, ή τουλάχιστοι όσοι διαβάζουν το mystica.gr, τη σημαντικότερη γιορτή της χριστιανοσύνης. Κι αυτό διότι έχω να θέσω πολλούς προβληματισμούς, τόσο ιστορικοί όσο και μεταφυσικοί.

Επειδή απόψε δεν έχω χρόνο, θα κάτσω αύριο να γράψω μερικά πράγματα που έχω κατά νου και να τα καταθέσω εδώ σε αυτό το τόπικ.

Πάντως, σε καμία περίπτωση δεν είχα την πρόσθεση να σας προσβάλλω. Αλλά κάποια θέματα, πρέπει να τα προσεγγίζουμε και με την αντίθετη οπτική. Αυτό πρέσβευε ο Αριστοτέλης, αν θες να αναζητήσεις την εγκυρότητα ενός ζητήματος θέσε το από την ανάποδη, η περίφημη Λογική που λέει πως για να βρεις την απόδειξη ενός διατυπωμένου αξιώματος, να αποδείξεις ότι δεν ισχύει το αντίθετο.

Κι εδώ τα ζητήματα πίστης δεν έχουν θέση... συγγνώμη, αλλά δεν είμαι του δόγματος "πίστευε και μη ερεύνα"...

[Ramoglou]

... συγγνώμη, αλλά δεν είμαι του δόγματος "πίστευε και μη ερεύνα"...

Μα ούτε ο ίδιος ο Ιησούς δεν ήταν αυτού του δόγματος !!!!

Εκείνος δεν είπε "ΕΡΕΥΝΑΤΕ ΤΑΣ ΓΡΑΦΑΣ" ?

Βέβαια το θέμα είναι όταν εξετάζεις κάτι να οριοθετείς και την σκοπιά απο την οποία το βλέπεις.
Γιατί άλλο η ιστορική και άλλο η βαθύτερη ανάλυση εσωτερικών θεμάτων και μηνυμάτων

[JustAnotherGoneOff]

Ο Κέλσος ο Φιλαληθής χτύπησε διάνα: «Ο "καυγάς" αν μου επιτρέπεται η έκφραση, είναι στο κατα ΠΟΣΟ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ λαμβάνεις τα όσα ακούς φίλε μου δεξιά & αριστερά ή κατά πόσο προσπαθείς να ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΕΙΣ κατα το μέτρο των δυνατοτήτων σου τα ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ...». Αυτή είναι μια μεγάλη κουβέντα. Και τελικά μου φαίνεται πως δεν θα αποφύγουμε τη συζήτηση για την Πίστη, το τελευταίο ζήτημα θα το παρουσιάσω ίσως σε κάποιο άλλο post ή σε ξεχωριστό topic. Ας τα πάρουμε με τη σειρά τα πράγματα.

Είναι γεγονός που το διαπιστώνω καθημερινά πως η ημιμάθεια αυξάνεται ραγδαία (και πότε δεν αυξανόταν θα μου πείτε). Κι εγώ είμαι ημιμαθής όσο κι εσείς ενδεχομένως, αλλά ξέρω πότε να κρατάω το στόμα μου κλειστό για να μην εκτίθομαι. Τις προάλλες ήμουν σε ένα φιλικό σπίτι όπου συζητάγαμε σε κάποια φάση για το Πάσχα. Κάποια στιγμή, και προς αλγεινή μου έκπληξη, αντελήφθηκα πως δυο συνομιλητές μου, αγνοούσαν το γεγονός πως το Πάσχα δεν είναι αμιγώς χριστιανική γιορτή αλλά κατά βάση εβραϊκή που γιορτάζει την Έξοδο. «Καλά» τους λέω λίγο επιπόλαια «δεν βλέπετε ταινίες στο Σταρ;» για να εισπράξω την αποστομωτική απάντηση «δεν βλέπουμε αυτά τα σιωνιστικά σκουπίδια»!

Το σκεφτόμουν μετά για μέρες το περιστατικό. Είναι δυνατόν να αγνοούν ή να μην παραδεχτούν επιδεικτικά τα χριστεπώνυμα μέλη του ποίμνιου την εβραϊκή προέλευση του Πάσχα; Ή μήπως αυτή η στάση φέρεται (και) από αντισημιτικά ανακλαστικά; Συνειδητοποίησα καλύτερα το πρόβλημα από μια διαφορετική οπτική γωνία ακούγοντας στην τηλεόραση τον ανεκδιήγητο Ειρηναίο να λέει: «όσοι με πολεμούν είναι σκουπίδια και σκουλήκια!» κι από κάτω το ποίμνιο του (αυτό δεν ήταν ποίμνιο αλλά fun club Eirinaios) να αγαλλιάζει με ουρανομήκεις επιδοκιμασίες. Τελικά, αυτοί οι ανεκδιήγητοι ιερείς έχουν πάρει τον πρώτο ρόλο στην καθοδήγηση του ποίμνιου τους αντικαθιστώντας στην ουσία τον Χριστό με τους εαυτούς τους. Και αντί να αναλάβουν τον πραγματικό πνευματικό τους ρόλο, παίζουν με τα παγκάρια και από άμβωνος κηρύττουν τη μισαλλοδοξία.

Που είναι τώρα ο Χριστός; Αναστήθηκε τελικά; Πήρε για δισχιλιοστή πέμπτη φορά τις αμαρτίες επάνω του ή μήπως κουράστηκε και πρέπει να έρθει άλλος Μεσσίας; Καταλαβαίνετε νομίζω τώρα ότι η ένσταση που εξέφρασα με τον επίμαχο αφορισμό μου αφορά στο πως μπορούμε να αντιμετωπίζουμε με δικαιοσύνη και ανοχή διαφορετικές εκφάνσεις μιας θρησκευτικής, πολιτισμικής και κοινωνικής κατάστασης που αυτή τη στιγμή αναταρράσεται συθέμελα. Το Πάσχα δεν είναι μόνο τα Πάθη και η Ανάσταση του Χριστού, αλλά μια εκτεταμένη πολυχιλιετή ιδεολογική παράδοση φορτωμένη με συμβολισμούς που αφορούν την Αναγέννηση, τη Μεταρσίωση, την Κάθαρση, την Αλλαγή των Εποχών, είναι γιορτή της Άνοιξης (θα ήταν ενδιαφέρον να εξεταστεί και μια διαφορετική οπτική: μια σύγκριση του εβραϊκού Πάσχα με τις διονυσιακές εκδηλώσεις θα αναδείξει περισσότερες ομοιότητες μεταξύ τους απ’ όσο νομίζουμε αν και διαφέρουν στον τρόπο της εκδήλωσής τους. Και τα δύο εξάλλου αφορούν την κάθαρση της ψυχής). Αυτό που μου αρέσει στο κυρίως ειπείν εβραϊκό Πάσχα – που δεν το έχει καμία χριστιανική γιορτή – είναι η ευκαιρία να προσφέρει στον εαυτό σου εσωτερική αναδιοργάνωση κι αναστοχασμό με πνευματική ηρεμία (Σκουλήκια! Σκουπίδια!). Δεν είναι μόνο ένας σταυρός με κάποιον άτυχο επάνω του καρφωμένο. Και δυστυχώς, η ορθόδοξη διδασκαλία θέλει να παρουσιάζει το Πάσχα ΜΟΝΟ από τη σκοπιά της ενοχής και των τύψεων. Εντελώς αιμοβόρικα, σπλάτερ (είναι πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός πέρισυ πως ο πολυλογάς αρχιεπίσκοπος απέφυγε επιδέξια να σχολιάσει αρνητικά τον εμετικό ρεαλισμό της ταινίας του Μελ Γκίμπσον). Μας λένε, ο Χριστός σταυρώθηκε με δική μας ευθύνη, να το πω λαϊκά. Συγγνώμη, γεννήθηκα πριν τριανταέξι χρόνια, όχι πριν δυο χιλιάδες χρόνια οπότε αποποιούμαι κάθε ευθύνη. Σκληρό αυτό που λέω, αλλά δεν μου αρέσουν οι αναδρομικές αποδόσεις ευθυνών και ειδικά όταν αυτές τις προσάπτουν άνθρωποι γατζωμένοι άγρια στα προνόμια τους. Η πίστη δεν μπορεί να μετράται με αμαρτιόμετρο για πράγματα που δεν τα έχουμε κάνει.

Φίλοι μου, η κρίση είναι βαθύτατη. Δεν είναι κρίση που αφορά μερικούς βρώμικους παπάδες αλλά είναι καθεαυτό ιδεολογική και θεσμική. Και ολοένα παρατηρώ περισσότερους ανθρώπους με κρίσεις πίστης κι ακόμη περισσότερους υπερφανατικούς της άλλης πλευράς. Ο διαχωρισμός είναι βαθύτατος κι επεκτείνεται συνέχεια. Το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά αντηχεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Και η Αλήθεια ίσως αποσύρθηκε προσωρινά διότι και στο κοσμικό επίπεδο, η Εποχή των Ιχθύων σχεδόν έχει τελειώσει. Ένα πολύ καλό ερώτημα (ξέρω, μάλλον ξέφυγα από το θέμα και να ανοίξω άλλο τόπικ, εσείς πείτε μου) θα μπορούσε να ήταν ως εξής: αν τώρα αντιλαμβανόμαστε ότι ζούμε μια κοσμική μεταβολή σε ζητήματα πίστης, θρησκείας, πολιτισμού και κοινωνίας σε τι θα μπορούσε να συνίσταται μια αλλαγή που θα αναδιαμορφώσει την εποχή μας; Σε μια νέα θρησκεία; Σε μια «υπαναχώρηση» προς παραδοσιακότερες μορφές οργάνωσης; Είναι πιθανό η τεχνολογική υπεροχή και η «παγκοσμιοποίηση» να επιφέρουν την τελειωτική εκκαθάριση – υπέρ ή κατά – των σημερινών και γηρασμένων πλέον κοινωνικών και πολιτισμικών δομών; Τι άλλο;



ΥΓ Ένα υπέροχο βιβλίο που συνιστώ, ο Χριστός Σταμάτησε στο Έμπολι του Κάρλο Λέβι. Λέει κάπου στην εισαγωγή: «Εμείς δεν είμαστε χριστιανοί – λένε – ο Χριστός σταμάτησε στο Έμπολι. Και χριστιανός στη γλώσσα τους θα πεί άνθρωπος. Αυτή η φράση, που τόσες φορές άκουσα να τη λένε και να την ξαναλένε, δεν είναι ίσως παρά η έκφραση ενός απαρηγόρητου συμπλέγματος κατωτερότητας». Έρχεται από τα ταραγμένα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου, νομίζω ότι είναι μια πάρα πολύ σημαντική διαπίστωση που ταιριάζει γάντι με την επικαιρότητά της στη σημερινή πνευματική και υπαρξιακή κρίση.

[Gothic]

Αγαπητέ JustAnotherGoneOff, δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω σε τίποτε από όσα είπες και ακριβώς αυτά είναι και τα ερωτηματικά και η απογοήτευση των περισσοτέρων ανθρώπων σήμερα.

Να πω με τη σειρά μου ότι πέτυχες διάνα τον ορισμό της περιόδου του Πάσχα,(πολύ σωστά είναι η εβραική εορτή του "περάσματος" ή αγγλιστί "pass over") :

Το Πάσχα δεν είναι μόνο τα Πάθη και η Ανάσταση του Χριστού, αλλά μια εκτεταμένη πολυχιλιετή ιδεολογική παράδοση φορτωμένη με συμβολισμούς που αφορούν την Αναγέννηση, τη Μεταρσίωση, την Κάθαρση, την Αλλαγή των Εποχών, είναι γιορτή της Άνοιξης (θα ήταν ενδιαφέρον να εξεταστεί και μια διαφορετική οπτική: μια σύγκριση του εβραϊκού Πάσχα με τις διονυσιακές εκδηλώσεις θα αναδείξει περισσότερες ομοιότητες μεταξύ τους απ’ όσο νομίζουμε αν και διαφέρουν στον τρόπο της εκδήλωσής τους. Και τα δύο εξάλλου αφορούν την κάθαρση της ψυχής). Αυτό που μου αρέσει στο κυρίως ειπείν εβραϊκό Πάσχα – που δεν το έχει καμία χριστιανική γιορτή – είναι η ευκαιρία να προσφέρει στον εαυτό σου εσωτερική αναδιοργάνωση κι αναστοχασμό με πνευματική ηρεμία

Ακριβώς αυτό είναι !

Βέβαια δεν είναι λάθος και η περιγραφή : "περίοδος συντριβής για τις αμαρτίες μας", δεδομένου ότι "αμαρτία" σημαίνει "αστοχία"-"λάθος ενέργεια".
Αμαρτάνουμε όταν "αστοχούμε" σε σχέση με τη φύση μας.
Όταν χάνουμε το συντονισμό μας με τον Παγκόσμιο Ρυθμό.
Τον Ρυθμό της Φύσης και της Εξέλιξης.
Όχι όταν παραβούμε κάποια "εντολή" ενός ανέραστου κομπλεξικού φασίστα παππούλη-Θεού.

Βέβαια αυτή η περιγραφή παρερμηνεύεται ...

Τίποτε σχεδόν από όλα αυτά που πολύ σωστά ανέφερες δεν δίδαξε ο Ιησούς.
Μίλησε για τον Θεό Πατέρα που έτσι κι αλλιώς αγαπάει τα παιδιά του.

Από εκεί και πέρα οι funs του κράτησαν τον Θεό τιμωρό των Εβραίων...

[Δημήτρης]

....αν τώρα αντιλαμβανόμαστε ότι ζούμε μια κοσμική μεταβολή σε ζητήματα πίστης, θρησκείας, πολιτισμού και κοινωνίας σε τι θα μπορούσε να συνίσταται μια αλλαγή που θα αναδιαμορφώσει την εποχή μας; Σε μια νέα θρησκεία; Σε μια «υπαναχώρηση» προς παραδοσιακότερες μορφές οργάνωσης; Είναι πιθανό η τεχνολογική υπεροχή και η «παγκοσμιοποίηση» να επιφέρουν την τελειωτική εκκαθάριση – υπέρ ή κατά – των σημερινών και γηρασμένων πλέον κοινωνικών και πολιτισμικών δομών; Τι άλλο;...

Αγαπητέ JustAnotherGoneOff

Δεν μπορώ παρά και εγώ να συμφωνήσω στα όσα λες..

Ο τρόπος παραγωγής και η τεχνολογία συμπαρασύρουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Και ότι δεν εξυπηρετεί τις νέες συνθήκες, σταδιακά παρακμάζει γίνεται γραφικό και αποσύρεται ή μεταλλάσσεται σε κάτι νέο. Μέχρι τώρα η εξέλιξη γίνονταν μέσω της μετάλλαξης και της προσαρμογής και όπως πολύ σωστά ανέφερες παραπάνω, το Πάσχα είναι φορτωμένο με συμβολισμούς και ερμηνείες που αφορούν πολλές διαφορετικές εποχές μέσα σε έναν μεγάλο ιστορικό κύκλο δύο χιλιάδων ετών, στο πέρασμα του οποίου δεν έχασε το εσωτερικό του νόημα.

Το θέμα λοιπόν τώρα είναι (αν κατάλαβα καλά το ερώτημά σου) αν η αλματώδης τεχνολογική εξέλιξη και ιδιαίτερα η φρενήρης ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου, των επικοινωνιών και των μεταφορών (χαρακτηριστικά της παγκοσμιοποίησης) θα επιφέρει

Α) μια νέα μετάλλαξη στη γιορτή του Πάσχα (στη βάση του ήδη
υπάρχοντος νοήματος)

Β) επιστροφή σε παραδοσικότερη μορφή (διατηρόντας το
εσωτερικό του νόημα)

Γ) μια ολοκληρωτική απόσυρση του και εμφάνηση κάτι νέου
στη θέση του

Το ερώτημα το θέτεις ευρύτερα, αλλά στο παρόν θέμα θα περιοριστώ στη συγκεκριμένη γιορτή.

Κατά τη γνώμη μου, για να βρούμε τη απάντηση θα πρέπει να εξετάσουμε ποιο είναι το βαθύτερο νόημα της γιορτής του Πάσχα. Ποια είναι δηλαδή η ουσία του που παραμένει αναλίωτη στο πέρασμα του χρόνου και είναι κοινή για όλους τους λαούς και κατόπι να δούμε πως και εάν αυτή μπορεί να εξυπηρετήσει τις νέες συνθήκες.

[88-88]

Το ερώτημα όμως δεν απαντήθηκε: ποιος αναστήθηκε; Συμβολικά ή πραγματικά ποιος αναστήθηκε;

[Elissaios]

Παρά τις καλές προθέσεις της συζήτησης, διαβλέπω μια, εν μέρει τουλάχιστον, επιφανειακή αντιμετώπιση των πραγμάτων από τη γνωστή κεκτημένη ταχύτητα.

Αγαπητέ JustAnotherGoneOff:

Αναφέρεσαι στην ουσία ή στους τύπους που έχουν σχέση με το θέμα;

Αν πρόκειται για τους τύπους, το πώς δηλαδή βλέπουμε (ή μάλλον δεν βλέπουμε) το Πάσχα, δεν έχω παρά να συμφωνήσω μαζί σου.

Αν και, παρ' όλα αυτά, η κατάσταση αιτιολογείται. Έχουν περάσει κάπου δυο χιλιάδες χρόνια από τότε, και η σημερινή μας στάση είναι περισσότερο μια μηχανιστική διαδικασία παρά κατανόηση.

Γράφεις:

"Είναι δυνατόν να αγνοούν ή να μην παραδεχτούν επιδεικτικά τα χριστεπώνυμα μέλη του ποίμνιου την εβραϊκή προέλευση του Πάσχα; Ή μήπως αυτή η στάση φέρεται (και) από αντισημιτικά ανακλαστικά;"

Και βέβαια είναι δυνατόν. Δυνατότατον. Έχεις ακούσει εσύ ποτέ, από επίσημα ή ανεπίσημα χείλη, περί εβραϊκής προέλευσης του Πάσχα; Είναι δυνατόν να συνδυαστούμε με τους "Εβραίους που σταύρωσαν το Χριστό μας;" (Το "μας" δίνει και ένα πιο πονεμένο τόνο, πρόσεξέ το σε παρακαλώ.) Να λοιπόν τα αντισημιτικά αντανακλαστικά, όχι αυτή τη φορά με τη γνωστή συνωμοσιολογική τους διάσταση, αλλά με την καθαρά θρησκευτική.

Εκείνο που με ενοχλεί περισσότερο δεν είναι τα παγκάρια και τα fan clubs, ας υπήρχαν αυτά, αλλά η απουσία του "κατηχητικού" (με την καλή έννοια) ρόλου που όφειλε να έχει η Εκκλησία. Ποιος εξηγεί; Ποιος ερμηνεύει; Ποιος διαφωτίζει; Παραμένουμε στα σκοτάδια της κάκιστης ημιμάθειας (καλύτερη η αμάθεια, ως γνωστόν) η οποία φαίνεται ότι πολύ βολεύει. Έτσι, όλο το φως μιας υπέροχης διδασκαλίας κρύβεται στην ομίχλη.

Γράφει ο φίλος μας ο Κέλσος ο Φιλαλήθης (και το επισημαίνεις):

"Ο Χριστός ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ένας άνθρωπος...
Είναι Εκείνος ο Ιδιος ο Λόγος, το Θεϊκό Πνεύμα ΕΝΤΟΣ του κάθε ένα απο εμάς...

Η Στάυρωση του Χριστού, δεν έγινε γιατί πήγε "κόντρα" στο ιερατείο...
Η Σταύρωσή του έγινε απο ΕΜΑΣ και απο τα ΕΠΙΓΕΙΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ που μας κλείνουν μέσω των 5 αισθήσεων (καρφιών του μαρτηρίου) την ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ με το Θείο Πνεύμα ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ...

Η Ανάστασή Του δεν ήταν απο το βασίλειο των νεκρών...
Η Ανάστασή Του ήταν το γεγονός ότι εργαστήκαμε για να λαξεύσουμε την Λίθο που σφράγιζε την είσοδο του Ναού της Αρετής ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ και ΤΟΤΕ και ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ, όποιος εργάστηκε μπορεί να ανταμοιφθεί με την Αιώνιά Ανάσταση του Θείου Πνεύματος, του Ανεσπέρου Φωτούς, της Άσβεστης Λυχνίας του ΣΩΜΑΤΟΣ... "

Αυτό λοιπόν είναι το ενδότερο νόημα, αν φύγουμε από τους τύπους και πάμε στην ουσία.
Και τότε ίσως μπορέσουμε να υποψιαστούμε ποιον σταυρώνουμε καθημερινά και ποιον οφείλουμε να αναστήσουμε.

Επίτρεψέ μου να χρησιμοποιήσω κι εγώ ένα απόσπασμα από το ίδιο βιβλίο, που επίσης μου αρέσει εξαιρετικά:

"Οι μεγάλοι ταξιδιώτες δεν πήγαν πιο πέρα από τα σύνορα του δικού τους κόσμου. Οδοιπορώντας, διέσχισαν τα μονοπάτια της δικής τους ψυχής και κείνα του καλού και του κακού, της ηθικής και της απολύτρωσης. Ο Χριστός κατέβηκε στην υπόγεια κόλαση του εβραϊκού ηθικισμού για να σπάσει τις πόρτες του χρόνου και να τις σφραγίσει στους αιώνες των αιώνων."

[Ramoglou]

Το ερώτημα απαντάτε μέσα από την όλη αυτή διαδικασία, μέσα από τους συμβολισμούς της, μέσα από την πράξη, μέσα από την συνολική διαδρομή του αναζητούντος.

Ο καθαρμένος Άνθρωπος ανασταίνεται, αυτός που μέσα από την παίδευση και την σύνθλιψη των ελαττωμάτων – αμαρτιών καταφέρνει να διαβεί το στάδιο των καθαρμών και να αναληφθεί στην Αιώνια Ζωή.